Η εκκλησιαστική κρίση στον καιρό της πανδημίας και το θεολογικό της υπόβαθρο
Ο Αριστοτελικός Όμιλος Κέρκυρας προσκαλεί τον κ. Νικόλαο Ξιώνη, Αναπληρωτή Καθηγητή του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και την κ. Μαρίνα Κολοβοπούλου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιστορίας Δογμάτων στο Τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών σε μια συζήτηση με θέμα την εκκλησιαστική κρίση των ημερών μας, την Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2022, ώρα 18:00, στο διαδικτυακό κανάλι Ιωάννης Δελούσης – You Tube.
Περιγραφή θέματος:
Καθώς το εκκλησιαστικό και κοινωνικό σώμα δοκιμάζουν τα μέτρα αποκλεισμού και απαγόρευσης, εξ αφορμής της πανδημίας covid 19, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος, μέσω της Ιεράς Συνόδου, βρέθηκε στην αμήχανη θέση να λάβει απόφαση κλεισίματος των Ιερών Ναών και αναστολής τέλεσης του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας μαζί με άλλα υποχρεωτικά μέτρα που αμφισβήτησαν ή προσέβαλλαν τον χαρακτήρα της Θείας Λατρείας• οι διαφωνίες, οι αμφισβητήσεις και οι εντάσεις που αναδύθηκαν από αυτήν την κρίση έφεραν στην επιφάνεια θεολογικά ζητήματα τα οποία ή παρέμεναν έως τώρα στο περιθώριο της εκκλησιαστικής ζωής ή συζητούντο μόνο μεταξύ των θεολόγων καθηγητών.
Στην συζήτηση αυτή, με την βοήθεια και καθοδήγηση των Καθηγητών της Θεολογικής Σχολής, θα επιχειρήσουμε να ρίξουμε μια ματιά στην κοντινή ιστορία της Ορθόδοξης Θεολογίας στην Ελλάδα και να παρακολουθήσουμε τα εκκλησιαστικά και θεολογικά ρεύματα• να διαπιστώσουμε θεολογικές ερμηνείες του ορθοδόξου δόγματος στην σύγχρονη ποιμαντική πράξη της Ορθοδόξου Εκκλησίας και έτσι να αναδείξουμε το αφανές υπόβαθρο της παρούσας εκκλησιαστικής κρίσης το οποίο αφορά τρία κυρίαρχα ζητήματα: α. την φύση της Εκκλησίας, β. το Επισκοπικό πρωτείο επί της Θείας Ευχαριστίας, γ. το Τριαδικό δόγμα. Αριστοτελικός Όμιλος Κέρκυρας
ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΝ ΔΕΙΓΜΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΑΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΦΩΤΙΖΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΘΟΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ, ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΔΕΝ ΜΕΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΑΛΛΑ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΠΑΘΗΤΙΚΟΙ ΣΤΑ "ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ" ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΚΛΗΡΟΥ.
Περί θείας ενώσεως και διακρίσεως - Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς
ΚΑΤΑ ΠΟΣΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ Η ΘΕΙΑ ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ
Και ότι ως προς τον Θεόν διδαχθήκαμε ότι υπάρχει διάκρισις, όχι μόνον κατά τις υποστάσεις, αλλά και κατά τις κοινές προόδους και ενέργειες, και ότι παραλάβαμε να φρονούμε αυτόν άκτιστον τόσο κατά την ένωσιν όσον και κατά την διάκρισιν, έστω και αν τούτο δεν αρέσει στον Βαρλαάμ και τον Ακίνδυνο.
33. Εάν δε απορεί κανείς, αφού ο θεοφάντωρ αυτός τόσο ζήλον έδειξε στην αρχή να διδάξει περί της διακρίσεως τούτης, για ποιον λόγον οι μετ' αυτόν θεολόγοι δεν κάμνουν πολύν λόγον περί αυτής, είναι εύκολο να δείξουμε ότι και εκείνοι σε πολλά σημεία των έργων τους θεολογούν σε συμφωνία με τούτον, υποδείξαμε δε ιδιαιτέρως διά των πολλών συγγραμμάτων ημών κατά του Βαρλαάμ και των οπαδών του ότι είναι μανιακοί εναντίον της θείας ταύτης διακρίσεως.Θα μπορούσε δε να δει κανείς ότι κατά τον ίδιο τρόπο θεολογούν όχι μόνον οι μετά απ’ αυτόν αλλά και οι προ αυτού και γενικώς όλων των αιώνων οι ένθεοι θεολόγοι. Πράγματι ο μέγας Παύλος είπε ότι ο «Θεός συμμαρτυρεί εις το ευαγγέλιον» όχι μόνον «με σημεία και τέρατα αλλά και με ποικίλες δυνάμεις και μερισμούς του Αγίου Πνεύματος». Ο Ιωάννης δε ο θεολογικώτατος των ευαγγελιστών στην Αποκάλυψη συναριθμεί τα επτά πνεύματα με τον Πατέρα και τον Υιό, προβάλλων τα επτά ταύτα αντί του ενός Αγίου Πνεύματος, προφανώς ως έμφυτες ενέργειές του, λέγων, «χάρις και ειρήνη σε σάς εκ του Θεού και των επτά πνευμάτων και του Ιησού Χριστού». Αλλά και ως αρνίον εν τω πνεύματι βλέπει τον Χριστόν, «έχοντας κέρατα επτά και οφθαλμούς επτά». Τούτο μάλιστα προεξαγγέλλοντας και προ των Αποστόλων ο Ησαΐας λέγει σαφώς ότι στο άνθος το οποίον θα αναπτυχθεί από την εκ της ρίζας Ιεσσαί ράβδον θα επαναπαυθούν επτά πνεύματα. Εις δε τον Ζαχαρίαν, όταν είδε τους επτά λύχνους και τα επ’ αυτών ισάριθμα ελαιοδοχεία, λέγει ο εξηγητής του περί των τοιούτων οραμάτων άγγελος: «αυτοί είναι οι επτά οφθαλμοί του Κυρίου οι επιβλέποντες σε ολόκληρο την γην», δεικνύοντας ότι τα επτά ταύτα πνεύματα είναι οι φύσει προϋπάρχουσες στον Θεόν προνοητικοί πρόοδοι και ενέργειες, όπως αργότερα εδίδαξε εμάς και ο επώνυμος της θεολογίας Γρηγόριος, λέγοντας, «ότι ο Ησαΐας αγαπά να ονομάζει πνεύματα τις ενέργειες του Πνεύματος», και μετ' αυτόν ο θείος Μάξιμος γράφων ότι ταύτα προσυπάρχουν εις τον Χριστόν φύσει ως Υιόν του Θεού. Που είναι οι προσφέροντες εις ημάς την δυάδα και το πλήθος επί των φυσικών ενεργειών του Θεού; Να εντρέπονται επταπλασίως, διότι παραμένουν αμετανόητοι εις την κακόνοιάν των.
34. Του ότι όμως οι μετέπειτα θεολογήσαντες δεν διεπραγματεύθησαν ιδιαιτέρως περί της τοιαύτης διακρίσεως αίτιο είναι ότι οι τότε θεομαχούντες λυσσούσαν κατά της υποστατικής διακρίσεως. Επειδή λοιπόν αθετείτο αυτή και αναιρείτο υπό των αιρεσιαρχών και διά της αιρέσεως επηρεάζετο η δόξα του Θεού, κατατεμνομένου υπό των φρενοβλαβών σε κτιστά και άκτιστα, οι δε προτιμώντες την ευσέβεια κατηγορούντο λόγω της ευσεβούς διακρίσεως για πολυθεΐα ως σεβόμενοι πολλά άκτιστα, οι πρόμαχοι της ευσεβείας κατήλθον στον υπέρ αυτής αγώνα, τους μεν αντιτιθεμένους σε αυτήν ελέγχοντες με χείρα και γλώσσα και με κάθε τρόπο, εις δε τους πιστούς προσφέροντες γραπτή την αλήθεια της ευσεβείας, έτσι ώστε αυτοί, καθιστώντες αυτήν μελέτημά τους, να διακρίνουν και να αποκρούουν ευχερώς την απάτη και το ψευδός της δυσσεβείας.
35. Τώρα δε ο Βαρλαάμ και ο Ακίνδυνος, καταφερόμενοι εναντίον της διακρίσεως των κοινών ενεργειών της τρισυποστάτου θεότητας, διχοτομούν εξ αίτιας αυτών σε κτιστά και άκτιστα την μίαν θεότητα, και, όπως ο Άρειος τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, έτσι και αυτοί εξορίζουν από την άκτιστον φύσιν κάθε θεία δύναμιν και ενέργεια, ακόμη και αυτήν την επιδειχθείσα επί του όρους Θαβώρ λαμπρότητα του Θεού. Αυτοί, επειδή οι ευσεβείς δέχονται άκτιστον την κατά τις ενέργειες αυτές διάκρισιν τού Θεού, τούς κατηγορούν ως λατρεύοντες πολλές άκτιστους θεότητες και παρασύρουν πολλούς από τους αφελέστερους. Διά τούτο πρέπει να εξετάσουμε και περί της θείας τούτης διακρίσεως και των κατ' αυτήν ενεργειών και να διευκρινήσουμε κατά δύναμιν, και να καταστήσουμε όχι ανάξιον λόγου το μελέτημά τούτο, πώς δηλαδή θα δυνηθούμε να διακρίνουμε ευχερώς και να καθαιρέσουμε την βαρλααμική πλάνη εκ των θεολογικών περί διακρίσεως διατυπώσεων των θείων πατέρων.
ΚΡΙΣΗ ΛΟΙΠΟΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ Η ΑΙΡΕΣΗ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΗΝ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ. ΔΙΟΤΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΕ ΠΕΝΤΕ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΜΑΣ.
την ωρα τελεσεως της θυσίας τίποτε δεν εξασφαλίζει την δική μας πρόσληψη. Το γεγονός οτι προσδακά ο εισερχόμενος στον Ναό δια της εισόδου την αξιοσύνη είναι ένα γεγονός που οδηγει στην υποκρισία. Ανευ συνέργειας και μετανοίας δεν προσλαμβάνεται ο άνθρωπος είτε με την μάσκα είτε χωρίς. Είναι σαφές οτι η προσβολή συνίσταται στην απαίτηση της αξιοσύνης διά του ακτιβισμού και δια της εξαναγκάσεως του Αγίου Πνευματος να υποταχθεί στα θεληματά μας. Αντίστοιχο με την χειραγώγήση της χειροτονίας. Η ιεροποίηση του ιερού το αποιεροποιεί και καθιστά τους ιεροποιούντες μέτοχους της ακρότητας. Συστήνει μηχανικούς μηχανισμούς και φυσικά ο καυμένος ο Τελώνης χάνει κατά κράτος από τον Φαρισαίο.
ΑπάντησηΔιαγραφή