Ουκρανία: η Δύση σπέρνει ανέμους, θερίζει…. ανεμοστρόβιλους
Τρεις εβδομάδες ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης από τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις στην Ουκρανία έχουν ήδη μακροπρόθεσμες συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία.
(Πεσκόφ: Η ειδική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία προχωρά ξεκάθαρα σύμφωνα με προκαθορισμένα σχέδια και καθήκοντα.Κανείς από την αρχή δεν πίστευε ότι θα χρειαζόταν μια-δυο μέρες.)
Και δεν μιλάμε για το κόστος του πετρελαίου, του άνθρακα ή του φυσικού αερίου – εδώ τα ιστορικά ρεκόρ τιμών είναι στα χείλη όλων. Ωστόσο, η καθαρά στρατιωτική πτυχή για τους φορείς ενέργειας δεν είναι καθοριστική: το ίδιο ουκρανικό GTS εξακολουθεί να αντλεί τακτικά ρωσικό αέριο προς τα δυτικά. Και αντλεί με τρόπο που δεν έχει αντλήσει όλους τους τελευταίους μήνες του 2021, απλώς με επιταχυνόμενο ρυθμό.
Έτσι, η εκτόξευση των παγκόσμιων τιμών ενέργειας είναι μάλλον ένα δυσάρεστο μπούμερανγκ από τις αντιρωσικές κυρώσεις, που απροσδόκητα επέστρεψαν σε αυτούς που τις εκτόξευσαν, στις ίδιες τις χώρες της «συλλογικής Δύσης». Αυτοί που έσπειραν τον άνεμο τώρα θερίζουν τον ανεμοστρόβιλο.
Σπορά… σταμάτα! Αλλά τώρα στην Ουκρανία, η εκστρατεία σποράς πρέπει να ξεκινήσει σε πλήρη ανάπτυξη! Ωστόσο, στο έδαφος υπάρχει μια εντελώς διαφορετική ιστορία: μηχανοκίνητα κομβόι, ναρκοπέδια, ανατιναγμένες γέφυρες, αποκλεισμένα λιμάνια, κρίση καυσίμων… Απειλείται ο κόσμος από μια άλλη επίθεση που θα είναι κατά κάποιο τρόπο πολύ χειρότερη από την τρέχουσα «τέλεια καταιγίδα» στην αγορά ενέργειας;
Τσερνόζεμ, ηλίανθος, λάδι
Το 2021, η Ουκρανία συγκέντρωσε ρεκόρ συγκομιδής σιτηρών στην πρόσφατη ιστορία της. Σχεδόν 44 εκατομμύρια εκτάρια ουκρανικής αρόσιμης γης, που βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό σε υψηλές παραγωγικές εκτάσεις μαύρης γης, κατέστησαν δυνατή τη συγκομιδή 32,8 εκατομμυρίων τόνων σίτου, 11 εκατομμυρίων τόνων κριθαριού, 2,8 εκατομμυρίων τόνων ελαιοκράμβης και περισσότερους από μισό εκατομμύριο τόνους μπιζέλια το τελευταία έτος. Τα ουκρανικά όψιμα δημητριακά δεν υστέρησαν πέρυσι: 16,7 εκατομμύρια τόνοι ηλιόσπορων και σχεδόν 38 εκατομμύρια τόνοι καλαμποκιού ήταν η σοδειά στη χώρα.
Όλος αυτός ο όγκος σιτηρών είναι περιττός για την ίδια την Ουκρανία: η χώρα πουλάει τα περισσότερα από τα προϊόντα καλλιέργειας σιτηρών για εξαγωγή με την πιο μη επεξεργασμένη μορφή εμπορεύσιμων σιτηρών. Η μόνη εξαίρεση είναι ο ηλίανθος, για την επεξεργασία του οποίου σε ηλιέλαιο, έχει κατασκευαστεί στην Ουκρανία μια καλή και σύγχρονη βιομηχανία εξόρυξης λαδιού.
Είναι ενδιαφέρον ότι η Ρωσία και η Ουκρανία είναι στην πραγματικότητα μονοπώλια στην παγκόσμια αγορά ηλιελαίου. Οι δύο χώρες ελέγχουν από κοινού το 77% των παγκόσμιων εξαγωγών. Επιπλέον, η Ουκρανία αντιπροσωπεύει σχεδόν το ήμισυ του συνόλου των παγκόσμιων εξαγωγών – 48%. Σύμφωνα με δημοσιευμένα στατιστικά στοιχεία, το 2021, οι ουκρανικές επιχειρήσεις εξόρυξης λαδιού κατάφεραν να εξάγουν 5,1 εκατομμύρια τόνους ηλιέλαιου, γεγονός που έγινε ιστορικό ρεκόρ πωλήσεων.
Τώρα η υλικοτεχνική υποστήριξη των προμηθειών ηλιελαίου από την Ουκρανία έχει διαταραχθεί πλήρως και οι περισσότερες μονάδες εξόρυξης ελαίου έχουν σταματήσει. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να λειτουργούν σε εμπόλεμη ζώνη: στη διαδικασία εξόρυξης ελαίου, χρησιμοποιούν εξαιρετικά ραφιναρισμένη βενζίνη, η οποία μετατρέπει κάθε τέτοιο εργοστάσιο σε μια τεράστια θερμοβαρική βόμβα.
Λόγω δυσκολιών στη μεταφορά εμπορευμάτων μέσω των ουκρανικών λιμανιών της Μαύρης Θάλασσας, η εξαγωγή τελικού λαδιού από την Ουκρανία σταμάτησε τον Φεβρουάριο και τα αποθέματα ηλιόσπορων στα εργοστάσια τον Μάρτιο έφθασαν σε άνευ προηγουμένου αριθμό 1,9 εκατομμυρίων τόνων, έχοντας σχεδόν αυξηθεί 10 φορές το μήνα. Το πότε αυτοί οι σπόροι θα μετατραπούν τώρα σε λάδι είναι ένα ανοιχτό ερώτημα.
Η απώλεια του μισού του συνόλου των ποσοτήτων ηλιελαίου από το παγκόσμιο εμπόριο έχει ήδη δημιουργήσει μια άνευ προηγουμένου έκρηξη στις καταναλωτικές χώρες. Έτσι, στην Τουρκία, οι αλυσίδες λιανικής αντιμετώπισαν εσπευσμένη ζήτηση και ουρές σχηματίστηκαν, γεγονός που προκάλεσε απότομη αύξηση των τιμών για αυτό το προϊόν. Και η κυβέρνηση της χώρας εισήγαγε ακόμη και κρατική ρύθμιση των τιμών για το ηλιέλαιο. Στην Ισπανία, ακολούθησαν διαφορετικό δρόμο: άρχισαν να μεριμνούν για τις πωλήσεις εκεί και οι έκπληκτοι Ισπανοί άρχισαν να στέλνουν ο ένας στον άλλο φωτογραφίες από διαφημίσεις που ήταν γνωστές στην παλαιότερη γενιά αναγνωστών μας στο πνεύμα «Όχι περισσότερα από πέντε λίτρα λάδι σε ένα χέρι.” Λοιπόν, στη Γερμανία, εκτός από το ηλιέλαιο, το συνηθισμένο αλεύρι ψησίματος εξαφανίστηκε επίσης από την πώληση. Που, γενικά, μας φέρνει στη δεύτερη, πολύ πιο σημαντική στιγμή της ιστορίας μας.
Σιτάρι, καλαμπόκι, ελαιοκράμβη
Όπως ήδη αναφέρθηκε, οι περισσότερες από τις καλλιέργειες σιτηρών στην Ουκρανία καλλιεργούνται για εξαγωγή. Σιτάρι και κριθάρι από την Ουκρανία αγοράζονται σε μεγάλες ποσότητες από ταχέως αναπτυσσόμενες και πυκνοκατοικημένες χώρες της Αφρικής, της Ασίας και της Μέσης Ανατολής, όπως η Αίγυπτος, η Ινδονησία, η Κίνα, η Τουρκία, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, το Μαρόκο, η Τυνησία, η Υεμένη. Πέρυσι και τον πρώτο ενάμιση μήνα του τρέχοντος έτους, σύμφωνα με την Κρατική Στατιστική Επιτροπή της Ουκρανίας, οι εξαγωγές σιτηρών από τη χώρα ανήλθαν σε περισσότερους από 30 εκατομμύρια τόνους, φέρνοντας στην Ουκρανία περισσότερα από 7,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε συναλλαγματικά κέρδη. Επιπλέον, όταν ξεκίνησε η ειδική στρατιωτική επιχείρηση, η εμπορική περίοδος στην Ουκρανία βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη: συνήθως συνεχίζεται μέχρι τον Μάιο-Ιούνιο, όταν αρχίζει η συγκομιδή και η συγκομιδή μιας νέας καλλιέργειας στο βόρειο ημισφαίριο. Και συχνά οι έμποροι διατηρούν αποθέματα εμπορευμάτων σιτηρών για την ανοιξιάτικη περίοδο, όταν οι τιμές των εμπορευμάτων είναι μέγιστες.
Έτσι, με βάση τον όγκο της συγκομιδής από την Ουκρανία, μπορεί να υποτεθεί ότι περίπου τα 2/3 της συνολικής χωρητικότητας πρώιμων και όψιμων σιτηρών τον Φεβρουάριο ήταν ακόμα είτε σε …, είτε στα λιμάνια της χώρας, είτε στο δρόμο κατά μήκος των εσωτερικών ουκρανικών διαδρομών εφοδιαστικής αλυσίδας. Δηλαδή, μπορούμε να μιλάμε για 60 εκατομμύρια τόνους σιτηρών, τα οποία, πιθανότατα, θα καταστραφούν εν μέρει κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών ή θα εισέλθουν στην παγκόσμια αγορά πολύ αργότερα από το συνηθισμένο.
Για τον κόσμο, η κατάσταση περιπλέκεται από το γεγονός ότι οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες επηρέασαν τη συγκομιδή του 2021 σε άλλους μεγάλους παγκόσμιους προμηθευτές: τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά και την Αργεντινή. Ο καιρός δεν παρέκαμψε ούτε τις χώρες της ΕΕ: η περσινή χειμερινή συγκομιδή εκεί δεν έφτασε την ποιότητα που αναμενόταν. Συγκεκριμένα, στη Γαλλία, όπου συλλέγονται συνήθως σιτηρά πολύ υψηλής ποιότητας, μόνο τα 2/3 του σιταριού που συγκομίστηκαν πέρυσι θα μπορούσαν να ταξινομηθούν για τροφή.
Με βάση αυτό, συμπεραίνουμε ότι ο ρόλος της Ουκρανίας και της Ρωσίας σε αυτήν την περίοδο εμπορίας σιτηρών είναι μεγαλύτερος από ποτέ. Επιπλέον, εάν για την ελαιοκράμβη ή το καλαμπόκι η απώλεια ουκρανικών όγκων είναι επώδυνη, αλλά δεν είναι μοιραία, καθώς αυτές οι καλλιέργειες θεωρούνται παραδοσιακά ζωοτροφές και βιομηχανικές καλλιέργειες, τότε η εξαφάνιση του ουκρανικού σίτου από την αγορά σιτηρών απειλεί με καταστροφή. Επειδή η έλλειψη σιταριού στην παγκόσμια αγορά μπορεί να οδηγήσει σε κοινό λιμό σε πολλές χώρες εισαγωγής.
Η Ρωσία και η Ουκρανία είναι οι μεγαλύτεροι προμηθευτές σιταριού στον κόσμο. Το 2020, που ήταν λίγο πολύ ήρεμο, η Ρωσία προμήθευσε πάνω από 37,3 εκατομμύρια τόνους σίτου στην παγκόσμια αγορά και η Ουκρανία λίγο περισσότερους από 18 εκατομμύρια τόνους. Για σύγκριση: οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο Καναδάς, που στο παρελθόν κατείχαν την πρώτη ή τη δεύτερη θέση στις εξαγωγές σιταριού στον κόσμο, εξήγαγαν 26 εκατομμύρια τόνους η καθεμία το 2020. Ταυτόχρονα, το τρέχον γεωργικό έτος, η Ρωσία έχει ήδη μειώσει τις εξαγωγές σιταριού στους 22,4 εκατομμύρια τόνους. Γιατί έγινε; Η ερώτηση είναι ενδιαφέρουσα, αλλά ένα πράγμα είναι σαφές – στα εδάφη που απελευθερώθηκαν από την εξουσία του καθεστώτος του Κιέβου, η διανομή ψωμιού σε όλους λειτουργεί «σαν ρολόι». Έτσι, το σχέδιο «διατήρησης ψωμιού» θα μπορούσε να είχε αρκετά απλούς στόχους: να αποτρέψει τον ουκρανικό πληθυσμό από το να πεθάνει από την πείνα.
Και τι μπορεί να συμβεί στην Αφρική, την Ασία και τη Μέση Ανατολή, που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το εισαγόμενο σιτάρι; Αυτό εκτιμήθηκε από το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Επισιτισμού του ΟΗΕ (FAO), όπου προειδοποίησε σοβαρά για τον κίνδυνο της «πεινασμένης φτώχειας» για πολλές χώρες του κόσμου. Δεδομένου ότι η Ρωσία και η Ουκρανία αντιπροσωπεύουν περίπου το ένα τρίτο των παγκόσμιων εξαγωγών σιταριού, αυτό σημαίνει αύξηση των τιμών, πτώση του βιοτικού επιπέδου, κοινωνική αστάθεια ή ακόμη και σημαντικός λιμός σε πολλές χώρες που εξαρτώνται από τις εισαγωγές τροφίμων. Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο: η μείωση των ρωσικών εξαγωγών σιτηρών λόγω της κακής συγκομιδής το 2010 έχει αναφερθεί ως μία από τις αιτίες του κύματος επαναστάσεων του 2011 στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, την οποία γνωρίζουμε ως «Αραβική Άνοιξη».
Το σημερινό «ένατο κύμα» ελλείμματος σιτηρών μπορεί να είναι πολύ πιο επικίνδυνο από τα γεγονότα πριν από έντεκα χρόνια. Για παράδειγμα, η Υεμένη, η οποία εξαρτάται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τις εισαγωγές τροφίμων, αγοράζει τουλάχιστον το 27% του σιταριού της από την Ουκρανία και ένα άλλο 8% από τη Ρωσία. Την ίδια στιγμή, οι μισοί από τους 30 εκατομμύρια κατοίκους της χώρας λιμοκτονούν ήδη και φέτος ο λιμός μπορεί να γίνει ολοκληρωτικός.
Παρόμοια προβλήματα θα υπάρξουν και σε άλλες χώρες – εισαγωγείς ουκρανικού και ρωσικού σίτου. Για παράδειγμα, η Αίγυπτος, η οποία είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας σιταριού στον κόσμο, εισάγει έως και το 90% αυτού από την Ουκρανία και τη Ρωσία. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, ένας στους τρεις από τους 100 εκατομμύρια κατοίκους της Αιγύπτου ζει τώρα κάτω από το όριο της φτώχειας, επομένως οποιαδήποτε αύξηση στην τιμή του ψωμιού που προκαλείται από την αύξηση των τιμών του σιταριού θα μπορούσε να είναι μοιραία για σχεδόν 30 εκατομμύρια Αιγύπτιους.
Η προοπτική μιας νέας αύξησης των τιμών των τροφίμων έχει επίσης τρομάξει τον λαό του Λιβάνου, όπου μια βαθιά οικονομική κρίση και μια απότομη υποτίμηση του νομίσματος έχουν ήδη κάνει πολλά βασικά αγαθά απρόσιτα σε εκατομμύρια ανθρώπους. Ο Λίβανος δεν έχει πού να πάει – η Ουκρανία παρείχε περίπου το 60% των εισαγωγών σιταριού του Λιβάνου, και απλώς δεν υπάρχει ποιος να αντικαταστήσει αυτούς τους όγκους.
Οι τιμές σπάνε ρεκόρ. Και θα εκτοξευθούν
Οι προσπάθειες των χωρών εισαγωγής να εξασφαλίσουν σταθερές προμήθειες σιταριού και άλλων σπάνιων σιτηρών έχουν ήδη οδηγήσει σε εκρηκτική άνοδο των τιμών στην παγκόσμια αγορά. Οι τιμές του σιταριού τροφίμων στα χρηματιστήρια εμπορευμάτων εκτινάχθηκαν στα ύψη τον Φεβρουάριο, στο πλαίσιο της αυξανόμενης έντασης στις σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας και μετά τα γεγονότα του Ιανουαρίου στο Καζακστάν. Και τον Μάρτιο, μετά την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής μας επιχείρησης, ένα νέο ρεκόρ τιμής σιταριού σημειώθηκε στα 315 δολάρια ανά τόνο. Ιστορικά, το σιτάρι ήταν τόσο ακριβό μόνο μία φορά – τον Φεβρουάριο του 2008, με φόντο μια τρελή άντληση της αγοράς με ρευστότητα πριν από το οικονομικό κραχ του φθινοπώρου του 2008 και ενόψει μιας τρομερής αποτυχίας των καλλιεργειών στις κύριες χώρες εξαγωγής σιταριού.
Ωστόσο, ακόμη και τέτοιες τεράστιες αξίες για τις τιμές ανταλλαγής για το σιτάρι – που στο κάτω-κάτω, κόστιζε περίπου 150 $ ανά τόνο μόλις πριν από δύο χρόνια – δεν είναι, προφανώς, οριστικές. Το θέμα είναι ότι σήμερα απειλείται όχι μόνο η συγκομιδή και μη εξαγόμενη ουκρανική σοδειά του 2021, αλλά και, το πιο σημαντικό, η συγκομιδή του τρέχοντος έτους
Οι κύριες περιοχές σιτηρών της Ουκρανίας είναι το κέντρο και τα νοτιοανατολικά της χώρας, ακριβώς εκείνα τα εδάφη που σήμερα έχουν γίνει ζώνη ενεργών εχθροπραξιών. Οι νότιες περιοχές της χώρας: Οδησσός, Kherson, Zaporozhye, Nikolaev και Donetsk, καλλιεργούν παραδοσιακά σιτάρι, κριθάρι και ηλίανθο, τα οποία δεν απαιτούν υψηλό ποσοστό βροχοπτώσεων. Στα βόρεια, στις περιοχές Vinnitsa, Kirovograd, Dnepropetrovsk, Poltava και Luhansk, προστίθενται καλαμπόκι και ελαιοκράμβη σε αυτές τις καλλιέργειες, οι οποίες είναι πιο απαιτητικές για την υγρασία. Στις περιοχές Kharkov και Vinnitsa, επιπλέον, καλλιεργείται ζαχαρότευτλα και στα βόρεια της χώρας – περιοχές Chernihiv, Sumy, Kyiv, Zhytomyr και Rivne – καλλιεργούνται και πάλι σιτάρι, ηλίανθος και καλαμπόκι, τα οποία ωριμάζουν ελάχιστα εκεί.
Έτσι, κοιτάζοντας τον σημερινό χάρτη επαφής μεταξύ των μερών, γίνεται εξαιρετικά σαφές ότι η εκστρατεία σποράς στις περισσότερες περιφέρειες της Ουκρανίας είτε έχει ήδη αποτύχει είτε κινδυνεύει με πλήρη κατάρρευση.
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες και σχεδόν όλοι είναι αρνητικοί. Στην Ουκρανία, η νομισματική και πιστωτική σφαίρα, η οποία πάντα παρείχε στους αγρότες δάνεια έναντι της μελλοντικής συγκομιδής, ήδη καταρρέει και καταρρέει. Η επιμελητεία έχει διαταραχθεί: δεν είναι ασφαλής η κίνηση στους δρόμους της χώρας και μέρος του σιδηροδρομικού δικτύου δεν λειτουργεί πλέον επίσημα. Η Ουκρανία είναι αποκομμένη από τις παγκόσμιες αγορές για σπόρους, φυτοφάρμακα και ορυκτά λιπάσματα: είναι συχνά αδύνατο να τα φέρεις στη χώρα και, αν έχουν ήδη φτάσει εκεί, τότε να τα παραδώσουν στους καταναλωτές. Ξεχωριστό θέμα είναι το πετρέλαιο κίνησης και η βενζίνη, χωρίς τα οποία δεν είναι δυνατή καμία εκστρατεία σποράς. Τώρα τα καύσιμα και τα λιπαντικά αποτελούν «νόμιμο στρατιωτικό στόχο» και ο αριθμός των κατεστραμμένων εγκαταστάσεων αποθήκευσης καυσίμων της Ουκρανίας φτάνει ήδη τις δεκάδες.
Επιπλέον, οι αρχές του Κιέβου ανακοίνωσαν γενική κινητοποίηση στη χώρα, που σημαίνει στρατολογούνται πρώτα απ’ όλα όσοι ξέρουν να οδηγούν τρακτέρ ή να συνδυάζουν, να ”διαβάζουν” – ένα τεθωρακισμένο όχημα μεταφοράς προσωπικού ή ένα τανκ. Ο δεύτερος παράγοντας είναι οι πρόσφυγες. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, μέχρι σήμερα, περισσότεροι από 3,2 εκατομμύρια κάτοικοί έχουν εγκαταλείψει την Ουκρανία και η έξοδος του πληθυσμού προς όλες τις κατευθύνσεις συνεχίζεται.
Και, τέλος, κανείς δεν ακύρωσε το αποτέλεσμα των ίδιων των εχθροπραξιών. Ο ουκρανικός στρατός προσπαθεί να απαντήσει στη ρωσική ειδική στρατιωτική επιχείρηση με έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας ναρκοθετούν καλλιεργήσιμα πεδία, επαρχιακούς δρόμους, ανατινάζουν γέφυρες σε αυτοκινητόδρομους και σιδηροδρόμους, καθιστούν άχρηστα τα συστήματα παροχής ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου και συχνά ως αποτέλεσμα βομβαρδισμών εδαφών που έχουν ήδη καταληφθεί από τα ρωσικά στρατεύματα. Φυσικά, είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να οργανωθεί μια εκστρατεία σποράς υπό τέτοιες συνθήκες.
Τώρα, λόγω των αποσπασματικών και ελλιπών δεδομένων «από το έδαφος», από διάφορες περιοχές της Ουκρανίας, είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνθέσουμε μια γενική εικόνα για το τι συμβαίνει. Ωστόσο, ακόμη και μια αισιόδοξη εκτίμηση λέει ότι το 2022 η Ουκρανία δεν θα μαζέψει περισσότερο από το ένα τρίτο της συγκομιδής ρεκόρ σιτηρών το 2021. Και τότε μόνο αν οι εχθροπραξίες σταματήσουν μέσα σε ενάμιση έως δύο μήνες. Διαφορετικά, δεν θα αφορά μόνο το γεγονός ότι ελάχιστα έχουν σπαρθεί στη χώρα – θα είναι απλώς αδύνατο να συγκομιστεί τουλάχιστον κάποια σοδειά στην Ουκρανία και η χώρα θα μετατραπεί σε ζώνη ανθρωπιστικής καταστροφής και θα χρειαστεί επισιτιστική βοήθεια από Ρωσία, άλλες χώρες και από τέτοιες δομές όπως το επισιτιστικό πρόγραμμα του ΟΗΕ.
θλιβερά συμπεράσματα
Δεν υπάρχει πρακτικά τίποτα που να αντικαθιστά γρήγορα τους πτωτικούς όγκους σιτηρών της Ουκρανίας και της Ρωσίας που έχουν απομείνει για τον εαυτό της. Όλος ο κόσμος ζει «από σοδειά σε σοδειά» εδώ και δέκα καλά χρόνια, αδειάζοντας εντελώς τις αποθήκες ακριβώς στην ώρα του για τα σιτηρά της νέας αγροτικής χρονιάς. Και δεν είναι πλέον δυνατό να βοηθήσουμε τη Βόρεια Αφρική ή τη Μέση Ανατολή «αυτή τη στιγμή»: από τη Ρωσία ή την Ουκρανία, τα σιτηρά θα μπορούσαν να παραδοθούν εκεί μέσα σε επτά ημέρες και η παράδοση από την περιοχή της Βόρειας Αμερικής διαρκεί περίπου ένα μήνα.
Ο ήδη σχεδόν αναπόφευκτος λιμός σε αυτές τις χώρες, που εξαρτώνται από τρόφιμα από τη Ρωσία και την Ουκρανία, θα μπορούσε να προκαλέσει μια νέα «αραβική άνοιξη», και σε μια κατάσταση πολύ χειρότερη από τα γεγονότα του 2011. Αυτό αναπόφευκτα θα προκαλέσει ένα νέο μαζικό κύμα προσφύγων, και φυσικά, πρώτα απ’ όλα, προς την πλούσια και ακόμα χορτασμένη Δυτική Ευρώπη, η οποία πλέον δέχεται κυριολεκτικά επίθεση από πρόσφυγες από την Ουκρανία. Ήδη στα τέλη της άνοιξης, η κατάσταση στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική μπορεί να γίνει κρίσιμη και σε ορισμένες χώρες, όπως η Υεμένη ή η Αίγυπτος, ακόμη και αφόρητη. Οι ειδικοί του ΟΗΕ και ο επικεφαλής αυτής της οργάνωσης, Αντόνιο Γκουτέρες, υπολογίζουν ένα τέτοιο πρώτο κύμα τουλάχιστον 10 εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά μια τέτοια εκτίμηση μπορεί ακόμη και να υποτιμηθεί. Άλλωστε, όπως προαναφέρθηκε, μόνο στην Αίγυπτο, περίπου 30 εκατομμύρια άνθρωποι θα βρεθούν στα πρόθυρα της πείνας.
Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, κι αξιωματούχοι των υπηρεσιών του Οργανισμού στις τελευταίες τους δηλώσεις δηλώνουν κυριολεκτικά το αναπόφευκτο: μέχρι το φθινόπωρο, την υπάρχουσα δυτική παγκόσμια τάξη πραγμάτων θα περιμένει μια άλλη «τέλεια καταιγίδα». Η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει μια οξεία ενεργειακή κρίση, μια παγκόσμια πτώση των διαθέσιμων εισοδημάτων του πληθυσμού και τον πληθωρισμό του κόστους, τον περιορισμό των προϊόντων – ακόμα και εκατομμύρια πρόσφυγες που θα πλημμυρίσουν στην ΕΕ κυριολεκτικά από όλες τις πλευρές.
Αυτό που έχουν σπείρει οι δυτικές χώρες στην Ουκρανία έχει μεγαλώσει. Όπως λέει και η ΚΔ ( Ματθ. 7,16) ”ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς.”
( πίνακας Νικολάι Πιμονένκο. «Συγκομιδή στην Ουκρανία», 1896)
Τρίτη σφραγίδα τρίτος ιππότης της Αποκάλυψης λιμός…..
Αποκ. 6,5 Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν σφραγῖδα τὴν τρίτην, ἤκουσα τοῦ τρίτου ζῴου λέγοντος· ἔρχου. καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἵππος μέλας, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ᾿ αὐτὸν ἔχων ζυγὸν ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ·
Αποκ. 6,6 καὶ ἤκουσα ὡς φωνὴν ἐν μέσῳ τῶν τεσσάρων ζῴων λέγουσαν· χοῖνιξ σίτου δηναρίου, καὶ τρεῖς χοίνικες κριθῆς δηναρίου· καὶ τὸ ἔλαιον καὶ τὸν οἶνον μὴ ἀδικήσῃς.
Η Δύση με την αλαζονεία της για παγκόσμια ηγεμονία οδηγεί σε παγκόσμια ανθρωπιστική κρίση!! Οι παράπλευρες απώλειες για πρώτη φορά θα είναι σημαντικότερες και πολύ πιο κοστοβόρες σε όλα τα επίπεδα από ό,τι στο πεδίο…
https://www.voltairenet.org/article216173.html
ΑπάντησηΔιαγραφή