Απίθανα πράγματα συνεχίζονται να λέγονται στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF), με τον γκουρού Τζάγκι Βάσουντεβ να υποστηρίζει ότι θέλει λιγότερες ψυχές στον πλανήτη.
Στο παρακάτω βίντεο, γνωστός «σατανικός» γκουρού Βάσουντεβ, πιο γνωστός ως Sadhguru, αναφέρει επί λέξει:
«Όλα τα θρησκευτικά βιβλία είναι εναντίον μου, επειδή εγώ μιλάω για τον πληθυσμό.
Θέλουν περισσότερες ψυχές, εγώ θέλω λιγότερες στον πλανήτη»!
Μάλιστα ο δημοσιογράφος του Φόρουμ που του παίρνει συνέντευξη κάνει λόγο για «μία αίσθηση ανακούφισης, μέσα από την ειλικρίνειά» του γκουρού.
TO IΔΡΥΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΒΑΖΕΙ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΣΗΛΘΕ ΥΠΟΥΛΑ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΩ ΠΟΡΤΑ.
Ο ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρθρο του Siro Mazza
Ξεχασμένοι οι αγώνες για τους αδύναμους και τους εκμεταλλευόμενους, για την κοινωνική δικαιοσύνη, και εκείνος ο κοσμικός ανθρωπισμός που χαρακτήριζε την δυτική σοσιαλιστική παράδοση, οι σημερινοί προοδευτικοί σπρώχνουν την μεταμοντέρνα κοινωνία προς έναν μόνον στόχο: την ικανοποίηση των επιθυμιών, ατομικές ορμές και ένστικτα, σε έναν ηδονισμό χωρίς προηγούμενο. Το «νέο προλεταριάτο» που πρέπει να απελευθερωθεί και του οποίου η δικτατορία μπορεί να εδραιωθεί, είναι οι ομοφυλόφιλοι και οι τραβεστί, οι τοξικομανείς και οι ζωόφιλοι, οι φεμινίστριες και οι καταληψίες, οι τσιγγάνοι και οι «μετανάστες» (που θεωρούνται «καλοί άγριοι», στους οποίους όλα πρέπει να προσφέρονται), γενικά, οι οπαδοί ενός μαζικού ελευθεριασμού, του οποίου το μόνο κριτήριο είναι η άμεση, ιδιότροπη "πραγματοποίηση" της ενστικτώδους ροπής του. Η προδοσία της "εργατικής τάξης" περνάει αυξάνοντας την ηλικία συνταξιοδότησης του μεταλλουργού, προκειμένου να βρεθούν τα χρήματα για να πληρωθεί η σύνταξη στον ομοφυλόφιλο "χήρο" .
Αυτή η μεταμόρφωση του κομμουνισμού, και γενικότερα της αριστεράς, σε “ριζοσπαστικό μαζικό κόμμα” αναγγέλθηκε σαφώς από τον φιλόσοφο Augusto Del Noce, ο οποίος είδε στην «Αυτοκτονία της επανάστασης » τη συμμαχία (στην πραγματικότητα υποταγή) του μαρξισμού με την κοσμική νεο-μπουρζουαζία και τη τεχνοκρατική και σεκταριστική ολιγαρχία, με αποτέλεσμα τον προώθηση μιας “αλλαγής του παραδείγματος”, μέσου του οποίου αποκαθηλώνεται το ηθικό, πολιτιστικό, ψυχολογικό και πνευματικό μοντέλο θεμελιωμένο πάνω στις παραδοσιακές αξίες. Η καρδιά της προαναφερθείσας μεταστοιχείωσης, είναι η «σεξουαλική επανάσταση», «η μόνη πτυχή - σύμφωνα με τον Del Noce - στην οποία η εξέγερση του '68 έχει επιτύχει ένα αποτέλεσμα». Ο φιλόσοφος, υπογραμμίζοντας τη σχέση μεταξύ του ερωτισμού (σε όλες τις πτυχές του: πορνογραφία, ομοφυλοφιλία, άμβλωση, φεμινισμός), ναρκωτικών και βίας (ειδικά μεταξύ των νέων, εκβαρβαρισμένων γενεών), εμβάθυνε τη μελέτη αυτού του ανησυχητικού σεναρίου, και επεξεργάστηκε μία άλλη πρόβλεψη για το μέλλον, που συνδέεται με την πρώτη, σχετικά με την εμφάνιση μιας νέας μορφής τυραννίας, αυτή τη φορά μηδενιστικής, την οποία χαρακτήρισε ως “ολοκληρωτισμό της διάλυσης” .
Αυτή η έκφραση δείχνει με ακρίβεια ένα σύστημα - τώρα στο στάδιο της συγκεκριμένης εφαρμογής - στο οποίο ο αντινομισμός παραδόξως γίνεται ηγεμονική ιδεολογία, πολιτικό, πολιτιστικό, ηθικό και νομικό σημείο αναφοράς και το οποίο οι θεσμοί που είναι υπεύθυνοι για τη διατήρηση της καθιερωμένης "τάξης", όπως το δικαστικό σώμα (καθώς και οι νομοθετικές και εκτελεστικές εξουσίες), καλούνται να το προστατεύσουν.
Εν ολίγοις, για τον Del Noce πρόκειται για «έναν ολοκληρωτισμό μιας νέας φύσης, πολύ πιο ενημερωμένο, πολύ πιο ικανό για απόλυτη κυριαρχία από τα προηγούμενα μοντέλα, συμπεριλαμβανομένου του Στάλιν και του Χίτλερ. Λέω ότι κρύβεται, αλλά θα ήταν καλύτερα να πούμε ότι σήμερα δηλώνεται αρκετά ανοιχτά. Είναι το τεχνοκρατικό υπερ-κόμμα που διασχίζει τα κόμματα, που έχει τις πηγές πληροφόρησης, που φροντίζει για την απολογία του μέσω της κάστας των διανοούμενων [της οποίας η περίφημη πολιτική "κάστα" είναι στην πραγματικότητα υποδεέστερη ), το οποίο κατανέμεται εξίσου μέσα στις διάφορες πολιτιστικές και πολιτικές θέσεις. Και, το χειρότερο, πέρα από την καθησυχαστική φιλελεύθερη-δημοκρατική πρόσοψη, αυτό της διάλυσης είναι ένα αυθεντικό ολοκληρωτικό σύστημα, το οποίο προστατεύει και χειραφετεί το βίτσιο και την ανατροπή σε σχέση με τη φυσική τάξη και που, αντί για το κοινό καλό, υπερασπίζεται και προωθεί τα τελευταία, με νόμους και διατάξεις ενάντια στην ελευθερία.
Η «δικτατορία του σχετικισμού» έρχεται στο σημείο "όχι μόνο να ανυψώσει το έγκλημα σε δικαίωμα αλλά να τιμωρήσει ως έγκλημα την υπεράσπιση του καλού και την καταδίκη του κακού''.