https://www.kathimerini.gr/culture/books/763074/ta-mathimatika-tis-ekstasis/ Οι εν λόγω μοναχοί θεωρούνταν αιρετικοί διότι επιδίδονταν στη λεγόμενη λατρεία του Ονόματος: πίστευαν πως το όνομα του Ιησού ή του Θεού ταυτίζεται με τις θεϊκές ιδιότητες. Για τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, όμως, αυτό ήταν μέγα θεολογικό σφάλμα. Το ενδιαφέρον τώρα είναι ότι ορισμένοι από τους Ονοματολάτρες υπήρξαν μαθηματικές διάνοιες στην περίφημη Μαθηματική Εταιρεία της Μόσχας. Την ίδια εποχή, αρχές του εικοστού αιώνα, ο μαθηματικός κλάδος διεθνώς βιώνει αναταραχή, με την ανάπτυξη της θεωρίας των συνόλων και κατ’ επέκταση, με την ανάγκη ορισμού του “απείρου”: για περισσότερα από δύο χιλιάδες χρόνια οι μαθηματικοί αδυνατούσαν να δώσουν ένα όνομα, τη στιγμή που, εν τέλει, τα μαθηματικά είναι η επιστήμη του απείρου. Οι φυσικοί αριθμοί, π.χ., είναι ένα άπειρο σύνολο. Λοιπόν, για ορισμένους μαθηματικούς, η πράξη ονοματισμού αυτών των απείρων ισοδυναμούσε με τη δημιουργία τους. Σε αυτό το σημείο, οι Ρώσοι ονοματολάτρες πίστευαν ότι, λατρεύοντας το όνομα του Θεού, τον καθιστούσαν πραγματικό και όσοι από αυτούς ήταν μαθηματικοί πίστευαν ότι καθιστούσαν πραγματικά τα άπειρα επικεντρωνόμενοι με τον ίδιο τρόπο στα ονόματά τους. Οι άνθρωποι αυτοί θεωρούσαν πως οι μαθηματικές έννοιες φέρουν μια διαχρονική αλήθεια.
https://dspace.lib.uom.gr/bitstream/2159/16532/3/MatureliGiorgiMsc2014.pdf
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.kathimerini.gr/culture/books/763074/ta-mathimatika-tis-ekstasis/
Οι εν λόγω μοναχοί θεωρούνταν αιρετικοί διότι επιδίδονταν στη λεγόμενη λατρεία του Ονόματος: πίστευαν πως το όνομα του Ιησού ή του Θεού ταυτίζεται με τις θεϊκές ιδιότητες. Για τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, όμως, αυτό ήταν μέγα θεολογικό σφάλμα. Το ενδιαφέρον τώρα είναι ότι ορισμένοι από τους Ονοματολάτρες υπήρξαν μαθηματικές διάνοιες στην περίφημη Μαθηματική Εταιρεία της Μόσχας. Την ίδια εποχή, αρχές του εικοστού αιώνα, ο μαθηματικός κλάδος διεθνώς βιώνει αναταραχή, με την ανάπτυξη της θεωρίας των συνόλων και κατ’ επέκταση, με την ανάγκη ορισμού του “απείρου”: για περισσότερα από δύο χιλιάδες χρόνια οι μαθηματικοί αδυνατούσαν να δώσουν ένα όνομα, τη στιγμή που, εν τέλει, τα μαθηματικά είναι η επιστήμη του απείρου. Οι φυσικοί αριθμοί, π.χ., είναι ένα άπειρο σύνολο. Λοιπόν, για ορισμένους μαθηματικούς, η πράξη ονοματισμού αυτών των απείρων ισοδυναμούσε με τη δημιουργία τους. Σε αυτό το σημείο, οι Ρώσοι ονοματολάτρες πίστευαν ότι, λατρεύοντας το όνομα του Θεού, τον καθιστούσαν πραγματικό και όσοι από αυτούς ήταν μαθηματικοί πίστευαν ότι καθιστούσαν πραγματικά τα άπειρα επικεντρωνόμενοι με τον ίδιο τρόπο στα ονόματά τους. Οι άνθρωποι αυτοί θεωρούσαν πως οι μαθηματικές έννοιες φέρουν μια διαχρονική αλήθεια.