ΕΤΕΡΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝΑ (ΧΑΤΖΗ)*
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
Με αφορμή θαυμαστικό ερώτημα ανώνυμου σε σχετικό σχόλιο.
1. «Η Εκκλησία δεν είναι απλά ένα ιστορικό γεγονός, δεν είναι μόνο ένας θεσμός που εγκαθιδρύθηκε μεν από το Θεό, αλλά είναι στατικός, δεν είναι ένας άψυχος κανόνας πίστεως. Είναι κάτι περισσότερο από αυτά. Είναι ο δυναμισμός της ιστορίας. Είναι ζωή»!
2. «Η σιωπή διακονεί κάθε μεγάλη αξία της ζωής. Υπάρχει η σιωπή της αγιότητας, η σιωπή της σοφίας, η σιωπή του θάρρους, η σιωπή της υπομονής, η σιωπή της αγάπης … Η σιωπή διαφυλάττει τα βημόθυρα του θυσιαστηρίου, την εγρήγορση του συνετού, την αποφασιστικότητα της θυσίας … η σιωπή ανήκει στην αιωνιότητα».3. 1961, «στις 13 Αυγούστου, ημέρα που η Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει την Απόδοση της εορτής της Μεταμορφώσεως του Χριστού στο όρος Θαβώρ», περιχαρής, πτυχιούχο θεολόγο πια, τον χειροτονεί Διάκονο και τον ονομάζει Βαρθολομαίο -το όνομα του μαθητή που παρέδωσε στους αιώνες ο Χριστός ως άνθρωπο «άδολο και αγαθό». Και του απευθύνει την εξής παρακαταθήκη που μέσα του μια ζωή καλά κρατεί. «Στάσου ακίνητος, στάσου σιωπηλός, στάσου με φόβο Θεού μπροστά στο ένδοξο φως της Μεταμόρφωσης. Μην πάρεις ποτέ τα μάτια σου πάνω από τον μεταμορφωμένο Κύριο, να μεταδίδεις πάντοτε αυτό το φως, το ανέσπερο για όλους τους ανθρώπους»!
4. Επιστρέφει στην Κωνσταντινούπολη -1968, Βαρθολομαίος- με τις λαμπρές εξαετείς μεταπτυχιακές σπουδές, και ο Μελίτων, Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος τώρα χειροτονώντας τον Ιερέα-19.10.1969-του επισημαίνει μεταξύ άλλων και τα εξής. «Έρχεσαι για να λάβεις τη χάρη του Θεού. Αυτό είναι που μετράει. Αυτό είναι τελικά το αποφασιστικής σημασίας ζήτημα. Αλλά για να συμβεί αυτό, πρέπει πρώτα να κενώσεις τον εαυτό σου, πρέπει να κάνεις τόπο μέσα σου για τη χάρη. Κένωσε τον εαυτό σου, ταπεινώσου, και πάνω από όλα κάνε χώρο μέσα σου για τη χάρη του Θεού»!
5. … Την ίδια μέρα ο Μελίτων προσευχήθηκε για το Βαρθολομαίο … με λόγια που απηχούσαν την περιγραφή ενός ιερέα από τα χείλη του καταπληκτικού ρήτορα και πρώην Αρχιεπίσκοπου Κωνσταντινουπόλεως Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου, σχεδόν πριν 16 αιώνες. «Να είσαι σοβαρός αλλά ευγενής, επιβλητικός, αλλά φιλεύσπλαχνος, ακλόνητος αλλά συμβιβαστικός, επιφυλακτικός αλλά ανένδοτος, επιτακτικός κι εν τούτοις γαλήνιος».
ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΤΡΟ :
Ως Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος … με την αίσθηση, «ότι βρισκόμαστε στην κορυφή ενός κύματος που φέρνει μια καινούργια εποχή στην Ιστορία» -Karl Rahner- ο Μελίτων ενεργεί αφανώς δια τριών Πατριαρχών -Αθηναγόρας, Δημήτριος, Βαρθολομαίος- ως βασικός μοχλός της ανάπτυξης και της προώθησης της συγκαιρινής για την Ορθοδοξία αποστολής.
«… Καλλιεργημένος, πληθωρικός και επιβλητικός ρήτορας ο Μελίτων ήταν ο νους και η ψυχή του Πατριαρχείου για σχεδόν τρεις δεκαετίες -τόσο κατά τη διάρκεια της πρωτοπόρου θητείας του Πατριάρχη Αθηναγόρα-Σπύρου, 1948-1972- όσο και ιδιαίτερα κατά την ποιμαντική θητεία του Πατριάρχη Δημητρίου-Παπαδόπουλου, 1972-1991… Ήταν ένας ξεχωριστός εκκλησιαστικός άνδρας, άνθρωπος με κύρος, σοφία και διοικητικό εκτόπισμα. Διέθετε ποιμαντική έγνοια και διοικητική εμπειρία, ενώ υπερασπιζόταν με θάρρος την ορθόδοξη ενότητα και την καταλλαγή των χριστιανών …
Ήταν ο απαραίτητος στυλοβάτης και πρωταγωνιστής -αν και αθέατος- πίσω από τα θεαματικά γεγονότα της προσέγγισης με το Βατικανό, μεταξύ των οποίων και η συνάντηση του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως με τον Πάπα Ρώμης, το 1964 -η πρώτη μετά το Μεγάλο Σχίσμα του 1054!- καθώς και η άρση την επόμενη χρονιά -1965- των αναθεμάτων που είχαν προκύψει από το σχίσμα και είχαν μπει σαν αγκάθι ανάμεσα στις δυο Εκκλησίες … με ταυτόχρονη αναγγελία … στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου της Ρώμης από τη μια πλευρά, και στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου της Κωνσταντινούπολης από την άλλη, στις 7 Δεκεμβρίου του 1965… Καταλαβαίνει κάθε καλόπιστος χριστιανός πόσο πιο μεγαλειώση πράγματα θα γίνονταν στην σύνολη Χριστιανοσύνη, αν μετά το θάνατο του Αθηναγόρα -1972- οι Τούρκοι δεν διέγραφαν το όνομα του Μελίτωνα από τον κατάλογο των υποψηφίων για διαδοχή! Δε χωρεί αμφιβολία πως αυτό συνέβη λόγω της διεθνούς φήμης του Μελίτωνα ως της κινητήριας δύναμης πίσω από την πρωτοφανή ανάπτυξη του Πατριαρχείου τα προηγούμενα χρόνια.
Έτσι εκλέγεται Πατριάρχης ακουσίως … ο αθόρυβος «άγιος» άγνωστος … μέχρι τότε Μητροπολίτης Δημήτριος-18.7.1972. Ο οποίος, «αποδέχτηκε να διακονήσει ως Πατριάρχης μόνο όταν ο Μελίτων επέμεινε ότι η Εκκλησία είχε επιστρατεύσει τις υπηρεσίες του και τον διαβεβαίωσε ότι θα είχε όλη την απαραίτητη βοήθεια … Επικεφαλής του νεοϊδρυθέντος προσωπικού Γραφείου του Πατριάρχη αναλαμβάνει ο Βαρθολομαίος»!
Αθανάσιος Κοτταδάκης
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΔΥΣΜΟΙΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ Ο ΠΡΩΤΑΙΤΙΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΕΛΛΙΝΓΚ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΙΧΤΕ. ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ Ο ΗΜΙΜΑΘΗΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΘΑΥΜΑΖΕΙ, ΑΓΝΟΩΝΤΑΣ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΕΙ. ΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΙΔΕΑΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΕΛΛΙΝΓΚ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΙΧΤΕ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΠΡΟΣΘΕΣΕ ΤΗΝ ΕΠΙΝΟΗΣΗ ΤΟΥ: ΤΗΝ ΝΕΑ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ. ΑΝΑΒΑΘΜΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΞΙΩΜΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΕ ΤΥΠΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ -ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΘΕΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ ΤΟΥ ΦΙΧΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΟΛΟΒΙΕΦ- ΕΠΙΝΟΩΝΤΑΣ ΤΟ ΟΛΕΘΡΙΟ BISHOPOQUE (Bishopoque) ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΑΝ ΘΕΣΕΙ ΠΑΤΗΡ ΕΚΠΟΡΕΥΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΔΙΝΕΙ ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΥΛΙΚΟΥΣ ΤΟΥ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΝΕΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΑΞΗ (SOBORNOST) ΚΑΙ Η ΟΠΟΙΑ ΤΑΥΤΙΖΟΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΥΘΟ ΤΟΥ ΑΡΘΟΥΡΟΥ, ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΠΟΥ ΔΙΑΝΥΟΥΜΕ, ΧΡΙΕΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΘΑ ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΗΜΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ, ΟΠΩΣ ΕΙΔΑΜΕ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΤΑΜΟΥΛΗ.ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΑΥΜΑΣΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΔΕΝ ΠΕΡΙΕΧΕΤΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΑΤΕΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ. ΑΝΟΙΧΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ, ΤΑΥΤΙΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΙΔΙΟΥ ΤΡΙΑΔΟΣ ΤΟΥ ΡΙΧΤΕΡ, Ο ΔΥΝΑΜΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΦΙΧΤΕ. ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΦΡΙΧΤΕ.
Είναι φανερό, μέσα από τόσα και τόσα κείμενα που έχουν αναρτηθή εδώ και τόσα χρόνια στον Αμέθυστο, ότι σε κάποιους, πολλούς κληρικούς και λαικούς της ορθοδόξου Εκκλησίας εισήλθε βαθειά στην ψυχή τους (;), στην προσωπικότητα και την πεποίθησή τους, ότι η Δύση, η δυτική και αποσχισμένη "Εκκλησία", είναι ανώτερη, πιο σύγχρονη και μέσα στα πράγματα, έχει τα "μέσα", και τη ζήλεψαν, την επιθύμησαν, την πόθησαν, να ανήκουν κι αυτοί ως "αξιωματούχοι" σε μιαν ομάδα που να μπορή να καθοδηγή και να κυβερνά αυτόν τον κόσμο! Η λάμψη της εξουσίας καθόρισε τις υπάρξεις τους και έτσι, εντελώς φυσιολογικά, συναντήθηκαν και πάλι με τους "αποσχισμένους" και τους ονόμασαν "αδελφούς" και έπεσαν στη φοβερή αυτή παγίδα που σήμερα απειλεί να καταπιή τα πάντα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπολύτως αδελφέ. Καί ίσως μέ τήν ανοχή μας νά φέρουμε καί κάποιον βαθμό ευθύνης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτέλους! Διάβασα και μια ελπιδοφόρα φράση σήμερα στα σχόλια..
ΑπάντησηΔιαγραφή