Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2022
Όταν ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος είδε τον Ιωάννη τον Θεολόγο στην Πάτμο.
" Πήγαμε κάποτε για προσκύνημα μαζί με τον κύριο Γιώργο και την κυρία Καίτη στον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο στην Πάτμο. Ήταν πρωί. Ένιωθα να με πνίγει η χάρις του αγίου Ιωάννου. Είχε κόσμο το σπήλαιο της Αποκαλύψεως. Φοβήθηκα μήπως προδώσω τα αισθήματά μου. Αν άφηνα τον εαυτό μου να εκδηλωθεί, θα με περνούσαν για τρελό. Αυτοσυγκρατήθηκα. Βγήκα έξω απ’ την εκκλησία. Δεν είναι καλό να βλέπουν οι άλλοι τα βιώματα της μυστικής επαφής με τον Θεό. Γι’ αυτό τους είπα κι εφύγαμε. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας ήταν ησυχία. Ήμασταν οι τρεις μας. Δεν υπήρχε άλλος στην εκκλησία. Πριν μπούμε μέσα τους προετοίμασα. Τους λέω:
-Ό,τι κι αν δείτε, δεν θα κουνηθείτε, ούτε θα μιλήσετε.
Μπήκαμε μέσα με ευλάβεια, χωρίς θόρυβο, με σιωπή, απλά, ταπεινά. Σταθήκαμε μπροστά στη Θεία Αποκάλυψη. Γονατίσαμε και οι τρεις, εγώ στη μέση. Πέσαμε πρηνείς. Λέγαμε το «Κύριε Ιησού …» περίπου ένα τέταρτο. Εγώ αισθανόμουν άδειος. Καμιά συγκίνηση, τίποτα. Ερημιά. Κατάλαβε ο αντίθετος, ο διάβολος, και θέλησε να μ’ εμποδίσει. «Αυτά δεν γίνονται με πρόγραμμα», σκέφθηκα. Την έλεγα, την ήθελα την ευχή – ή μάλλον ούτε την έλεγα, ούτε την ήθελα, διότι όταν τη λέεις, όταν τη θέλεις, καμιά φορά το παίρνει είδηση ο αντίθετος. Είναι ένα πάρα πολύ λεπτό σημείο. Δεν μπορείς μόνος να περιφρονήσεις τον αντίθετο. Και να τον περιφρονήσεις, πρέπει πάλι με την θεία χάρι, ένα ανεξήγητο πράγμα.
Δώστε πολλή προσοχή. Δεν σφίχθηκα, δεν επίεσα την κατάσταση. Δεν πρέπει σ’ αυτά τα πνευματικά να πηγαίνομε με τη βία. Βγήκα έξω. Περιεργάσθηκα τα λουλούδια, σαν να ήθελα ν’ αδιαφορήσω για το ότι δεν γινόταν το άνοιγμα της ψυχής μου. Κοίταξα λίγο τη θάλασσα. Μπήκα μέσα πάλι στο εκκλησάκι, έβαλα στο θυμιατό λίγα κάρβουνα, τα ανάψα, έβαλα λίγο λιβάνι, θύμιασα και τότε άνοιξε η καρδιά μου. Τότε ήλθε η θεία χάρις. Στο πρόσωπό μου ήλθε μία λάμψη, έγινα ένθεος, ύψωσα τα μάτια μου. Σε μια στιγμή έπεσα κάτω. Όπως μου είπαν οι συνοδοί μου, έμεινα κάτω είκοσι λεπτά …
Αυτό το θαύμα, που μου έγινε στην Πάτμο, είναι ένα μεγάλο μυστήριο. Έχει μεγάλη έννοια. Είδα το γεγονός της Αποκαλύψεως. Είδα τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, τον μαθητή του, τον Πρόχορο, έζησα το γεγονός της Θείας Αποκαλύψεως, όπως ακριβώς είχε συμβεί. Άκουσα τη φωνή του Χριστού απ’ τη σχισμή του βράχου …
Αυτά να μην τα πείτε πουθενά. Κύριε Ιησού Χριστέ … Να μ’ ελεήσει ο Θεός. Γιατί σας τα είπα; Πέστε μου … Σας τα είπα για να μάθετε να εγκαταλείπετε τον εαυτό σας απαλά, χωρίς πίεση στα χέρια του Θεού. Τότε Εκείνος θα έρχεται στις ψυχές σας και θα τις χαριτώνει. Αν ο πονηρός σας θέτει εμπόδια, να τον περιφρονείτε. Καταλάβατε; Έτσι έκανα κι εγώ. Απασχολήθηκα με κάτι άλλο, όταν συνειδητοποίησα ότι κάτι παρεμβαίνει. Αυτό έχει πολύ βάθος.
Τα λέω αυτά, αλλά δεν μου ‘ρχεται και καλό που τα λέω. Αισθάνομαι ότι δεν πρέπει να τα λέω … Αυτά είναι μυστήρια, δεν μπορώ να τα εξηγήσω. Το μόνο που λέω είναι να γίνονται όλα απλά, ταπεινά, απαλά. Όταν το θέλεις και περιμένεις να ενωθείς με τον Θεό, όταν εκβιάζεις τον Θεό, δεν έρχεται. Αλλά έρχεται «εν ημέρα ή ου προσδοκάς και εν ώρα ή ου γινώσκεις». Είναι ένας αγιότατος τρόπος, αλλά δεν μπορείς να τον μάθεις απ’ έξω. Πρέπει να μπει μέσα στην ψυχή σου μυστικά, ώστε να τον ενστερνισθείς με την χάρι του Θεού. "
Πηγή: Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου “Βίος και Λόγοι”, Ιερά Μονή Χρυσοπηγής, Ι’ Έκδοση 2009, σσ.520-522.
https://trelogiannis.blogspot.com/2022/09/blog-post_629.html
Οι καιροί ου μενετοί! Χαλεποί, προκατακλυσμιαίοι!
Επίκαιρος ο λόγος του αγίου Χρυσοστόμου και μας διδάσκει διά του δικαίου Νώε: «οὐκ ἔσῃ μετὰ πλειόνων ἐπὶ κακίᾳ»! (Εξ.23,2)
"... Θέλω πάλι να παρουσιάσω στην αγάπη σας την υπόθεση σχετικά με τον δίκαιο Νώε, για να μάθετε καλά την μεγάλη αρετή του δικαίου αυτού ανθρώπου αλλά και την ανέκφραστη φιλανθρωπία και την μακροθυμία του Θεού, που υπερβαίνει κάθε λογική.
Μάθατε χθες πως, αμέσως μετά την γέννησή του ο δίκαιος αυτός, αφού πήρε το όνομα από τον πατέρα του, περιφερόταν ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους της εποχής του, διδάσκοντας και προαναγγέλλοντας τις συμφορές με το δικό του στόμα, με την δική του παρουσία, κραυγάζοντας και λέγοντας: «Απομακρυνθείτε από την κακία. Επιδιώκετε την αρετή. Φοβηθείτε την τιμωρία που θα σας έρθει, διότι θα καταπλακώσει γενική συμφορά όλη την οικουμένη». Φαίνεται υπερβολική η αγανάκτηση, αλλά αυτό συνέβαινε, επειδή βέβαια ήταν και μεγάλη η ορμή και η εξάπλωση της κακίας. Και αυτό δεν το έκανε για δύο ή τρία χρόνια, αλλά επί πεντακόσια χρόνια συνέχισε να συμβουλεύει και να παρακαλεί.
Είδατε την μακροθυμία του Δεσπότου; Είδατε την ακρότητα της αγαθότητάς του; Είδατε την ανέκφραστη ανεξικακία του; Είδατε όμως και την υπερβολική κακία; Είδατε το μέγεθος της αχαριστίας;
Στο σημείο λοιπόν αυτό, όπως ξέρετε, είχαμε σταματήσει την διδασκαλία μας. Σήμερα όμως είναι ανάγκη να μάθετε πώς ο φιλάνθρωπος Θεός, μη λησμονώντας την δική του αγαθότητα, δεν σταμάτησε ούτε όταν συμπληρώθηκαν τα πεντακόσια χρόνια, αλλά πρόσθεσε και άλλη πρόνοια για εκείνους που είχαν αμαρτήσει τόσο πολύ. «Και ήταν ο Νώε, λέει, πεντακοσίων ετών». Σκόπιμα μας επεσήμανε η Αγία Γραφή τα χρόνια του δικαίου Νώε, για να μάθουμε επί πόσα χρόνια συνέχισε να τους συμβουλεύει και πώς εκείνοι, αφού προτίμησαν μεν τον δρόμο της κακίας, φθείρονταν πάνω σ΄ αυτόν, ο δίκαιος όμως βαδίζοντας αντίθετα προς όλους, επέδειξε την ύψιστη αρετή, ώστε και την εύνοια του Θεού να αποσπάσει και, ενώ όλοι ήταν ένοχοι και άξιοι τιμωρίας, αυτός μόνο να την αποφύγει με τους συγγενείς του.
Από εδώ διδασκόμαστε πως, εάν είμαστε νηφάλιοι και δεν αδιαφορούμε, όχι μόνο δεν μας βλάπτει καθόλου η συναναστροφή με τους κακούς, αλλά και μας καθιστά περισσότερο προσεκτικούς για την απόκτηση της αρετής. Γι` αυτόν τον λόγο και ο φιλάνθρωπος Θεός οικονόμησε έτσι τα πράγματα, ώστε να συνυπάρχουν όλοι μαζί, οι κακοί και οι καλοί, ώστε και η κακία των πονηρών να περιορίζεται και η αρετή των αγαθών να φαίνεται λαμπρότερη αλλά και να κερδίζουν πάρα πολλά οι αδιάφοροι, αν το θέλουν βέβαια, από την συναναστροφή τους με τους ενάρετους. Διότι σκέψου, σε παρακαλώ, την αρετή αυτού του δικαίου, πώς ανάμεσα σε τόσο πλήθος ανθρώπων, το οποίο πορευόταν με φοβερή ορμή προς την κακία, μόνος αυτός βάδισε τον αντίθετο δρόμο, προτιμώντας την αρετή αντί για την κακία. Και ούτε η συμφωνία στο φρόνημά τους ούτε ο αριθμός του πλήθους τον κατέστησαν οκνηρό, ώστε να πορευτεί προς την οδό της αρετής, αλλά εκ των προτέρων ήδη εκπλήρωνε εκείνο το οποίο επρόκειτο να ειπωθεί από τον μακάριο Μωυσή, ότι: «Δεν θα είσαι με τους πολλούς στον δρόμο της κακίας». (Εξ. 23,2)
Και το παράδοξο και θαυμαστό είναι πως, ενώ είχε απέναντί του πολλούς, μάλλον δε όλους, να τον σπρώχνουν προς την κακία και την διάπραξη πονηρών πράξεων και δεν υπήρχε κανένας να τον προτρέπει προς την αρετή, με δική του πρωτοβουλία και απόφαση, όρμησε με τόση σφοδρότητα προς αυτήν, ώστε να περάσει και να σταθεί απέναντι σε τόσο πλήθος. Και ούτε φοβήθηκε ούτε έβλεπε με υποψία την κακή συμφωνία ούτε έπαθε κάτι τέτοιο, το οποίο ήταν φυσικό να το πάθουν οι αδιάφοροι, που όταν δουν πολλούς να συμφωνούν στο ίδιο πράγμα, το προβάλλουν ως αφορμή και δικαιολογία στη δική τους αδιαφορία και λένε΄ «γιατί λοιπόν να σκέφτομαι εγώ τελείως διαφορετικά και παράδοξα σε σχέση με όλους αυτούς και να εναντιώνομαι σε τόσο πλήθος και να αναλαμβάνω τόσο μεγάλο πόλεμο εναντίον τόσου λαού; Μήπως είμαι δικαιότερος από όλους αυτούς; Τι μου χρειάζεται τώρα να έχω μια τέτοια έχθρα; Τι θα κερδίσω από το μίσος που θα δημιουργηθεί;».
Τίποτε από αυτά τα ανώφελα δεν σκέφτηκε και ούτε καν διανοήθηκε. Αλλά πάλι εκπλήρωνε εκ των προτέρων εκείνο που είπε ο προφήτης, ότι «είναι ισχυρότερος ο ένας, ο οποίος εκτελεί το θέλημα του Κυρίου, παρά οι άπειροι παράνομοι».(Σοφ. Σειρ. 16,3) Μήπως, λέει, η σύμπραξη και η πλήρης συμφωνία με το πλήθος, το οποίο τρέπεται αυτοβούλως προς την κακία, θα μπορέσει να με απαλλάξει από την τιμωρία; Διότι γνώριζε, γνώριζε πολύ καλά ότι ο καθένας θα λογοδοτήσει για την δική του σωτηρία και είναι αδύνατο να υπομείνει άλλος τιμωρία για λογαριασμό του αμαρτωλού, αλλά και να λάβει κάποια αμοιβή. Γι΄ αυτό, ο δίκαιος, σαν να ήταν μια σπίθα στη μέση του πελάγους, όχι μόνο δεν έσβηνε, αλλά και καθημερινά έλαμπε με περισσότερο φως, διδάσκοντας σε όλους με τα έργα του.
Είδες πόσο αυτεξούσια δημιούργησε ο Θεός την φύση μας; Διότι, πες μου, από πού εκείνοι μεν έτρεχαν προς την κακία και καθιστούσαν τους εαυτούς τους ενόχους για τιμωρία, αυτός δε, αφού προτίμησε την αρετή και απέφυγε την συναναστροφή μαζί τους, δεν έλαβε γεύση της τιμωρίας; Δεν είναι λοιπόν ολοφάνερο πως ο καθένας με την δική του προαίρεση εκλέγει ή την κακία ή την αρετή; Διότι, αν δεν συνέβαινε αυτό και αν δεν είχε αυτήν την εξουσία το ανθρώπινο γένος, δεν θα έπρεπε ούτε εκείνοι να τιμωρούνται ούτε αυτοί, οι δίκαιοι, να παίρνουν αμοιβή για την αρετή τους. Επειδή όμως, μετά την χάρη του ο Θεός, άφησε τα πάντα στην δική μας προαίρεση, γι΄ αυτό και τους μεν αμαρτάνοντες τους περιμένουν κολάσεις, τους δε ενάρετους αμοιβές και μισθοί...".
(Αγίου Χρυσοστόμου – Ομιλία ΚΒ΄ εις την Γένεσιν)
Απόδοση στην Νεοελληνική:
Σάββας Ηλιάδης
Δάσκαλος
Κιλκίς, 28-9-2022
Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2022
Αλεξάντρ Ντούγκιν: Βρισκόμαστε στα πρόθυρα του Γ` Παγκόσμιου Πολέμου
Η Ρωσία έχει φτάσει σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή, ως προς την «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» στην Ουκρανία, και πρέπει πλέον να συνειδοποιήσει ότι βρίσκεται σε πόλεμο με ολόκληρη τη Δύση, υποστηρίζει ο Αλεξάντρ Ντούγκιν σε άρθρο που έγραψε πριν από περίπου δυο εβδομάδες.
Ο πολιτικός φιλόσοφος και αναλυτής, που πολλοί αποκαλούν «θεωρητικό του Πούτιν» (με άλλους πάντως να αμφισβητούν ότι παίζει σημαντικό ρόλο στις αποφάσεις του Ρώσου ηγέτη) τονίζει στο άρθρο του ότι η ειδική στρατιωτική επιχείρηση, που είχε ως στόχο την «απελευθέρωση εδαφών της Νέας Ρωσίας από τις ναζιστικές ουκρανικές δυνάμεις» ουσιαστικά έχει πλέον τελειώσει. Η Ρωσία όμως βρίσκεται ήδη σε μια άλλη σύγκρουση, που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο, συνεχίζει ο Ντούγκιν, τονίζοντας την ανάγκη να τεθεί σε ετοιμότητα όλη η χώρα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το εν λόγω άρθρο δημοσιεύτηκε στα μέσα Σεπτέμβρη, λίγες μόλις μέρες πριν την εντολή Πούτιν για μερική επιστράτευση στη Ρωσία.
Υπενθυμίζεται ότι η κόρη του Αλεξάντρ Ντούγκιν, Ντάρια Ντούγκινα, σκοτώθηκε πριν από μερικούς μήνες σε βομβιστική επίθεση που πιστεύεται ότι είχε ως στόχο τον πατέρα της. Η νεαρή δημοσιογράφος, που ασπαζόταν τα πιστεύω του πατέρα της, κηδεύτηκε ως ηρωίδα στη Ρωσία.
Διαβάστε παρακάτω το απόσπασμα του άρθρου του Ντούγκιν, που αναφέρεται στον «πόλεμο με τη Δύση»:
«Τις τελευταίες ημέρες έχει επέλθει μια σημαντική αλλαγή στην ισορροπία δυνάμεων στην Ουκρανία. Πρέπει να γίνουν κατανοητές όλες οι πτυχές της. Οι αντεπιθέσεις του Κιέβου ήταν γενικά αποτυχημένες στην περιοχή της Χερσώνας, όμως δυστυχώς επιτυχείς στην περιοχή του Χαρκόβου. Η κατάσταση στην περιοχή του Χαρκόβου και η αναγκαστική υποχώρηση των συμμαχικών δυνάμεων αποτελεί το σημείο καμπής.
Αφήνοντας στην άκρη τις ψυχολογικές επιπτώσεις και τα δικαιολογημένα συναισθήματα των πατριωτών, πρέπει να σημειωθεί ότι σε ολόκληρη την ιστορία της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, έχουμε φτάσει στο σημείο χωρίς επιστροφή. Ολοι προτείνουν τώρα τη λήψη έκτακτων μέτρων για να αντιστραφεί η κατάσταση, και ορισμένες από αυτές τις προτάσεις είναι αρκετά λογικές. Χωρίς να διεκδικούμε βραβείο πρωτοτυπίας, εδώ προσπαθούμε απλώς να συνοψίσουμε τα πιο καίρια επιχειρήματα και προτάσεις και να τα εντάξουμε στο παγκόσμιο γεωπολιτικό πλαίσιο.
Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος
Βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, στον οποίο η Δύση μας σπρώχνει με εμμονή. Αυτό δεν είναι πια φόβος ή προσδοκία, είναι γεγονός. Η Ρωσία βρίσκεται σε πόλεμο με τη Δύση συνολικά, με το ΝΑΤΟ και τους συμμάχους (αν και όχι με όλους – η Τουρκία και η Ελλάδα έχουν τη δική τους θέση, και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως η Γαλλία και η Ιταλία, αλλά όχι μόνο, δεν θέλουν να συμμετάσχουν ενεργά στον πόλεμο με τη Ρωσία). Και όμως, η απειλή ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου έρχεται όλο και πιο κοντα.
Το αν θα καταλήξει στη χρήση πυρηνικών όπλων είναι ένα ανοιχτό ερώτημα. Όμως οι πιθανότητες ενός πυρηνικού Αρμαγεδδώνα αυξάνονται καθημερινά. Είναι απολύτως ξεκάθαρο, και πολλοί ηγέτες του Αμερικανικού στρατού (όπως ο πρώην διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη, Μπεν Χότζες) το διακηρύσσουν ανοιχτά ότι η Δύση δεν θα είναι ικανοποιημένη ούτε ακόμη και με την πλήρη αποχώρησή μας από το έδαφος της πρώην Ουκρανίας, θα καταλήξουμε στο έδαφός μας, επιμένοντας σε «άνευ όρων παράδοση» (Γενς Στόλτενμπεργκ), «από-ιμπεριαλισμό» (Μπεν Χότζες), διαμελισμό της Ρωσίας.
Το 1991, η Δύση ήταν ικανοποιημένη με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και την ιδεολογική μας συνθηκολόγηση, κυρίως με την υιοθέτηση της δυτικής φιλελεύθερης ιδεολογίας, του πολιτικού συστήματος και της οικονομίας υπό τη δυτική ηγεσία. Σήμερα, η κόκκινη γραμμή για τη Δύση είναι η ύπαρξη μιας κυρίαρχης Ρωσίας – ακόμη και εντός των συνόρων της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Η αντεπίθεση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας στην περιοχή του Χαρκόβου συνιστά άμεση επίθεση της Δύσης εναντίον της Ρωσίας. Ολοι γνωρίζουν ότι αυτή η επίθεση οργανώθηκε, προετοιμάστηκε και εξοπλίστηκε από τη στρατιωτική διοίκηση των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ και υλοποιήθηκε υπό την άμεση επίβλεψή τους. Δεν πρόκειται μόνο για τη χρήση στρατιωτικού εξοπλισμού του ΝΑΤΟ, αλλά και για την άμεση αξιοποίηση δυτικών αεροδιαστημικών πληροφοριών, μισθοφόρων και εκπαιδευτών. Στα μάτια της Δύσης, αυτή είναι η αρχή του "τέλους μας". Εφόσον επιδείξαμε κάποια αδυναμία στην άμυνα των εδαφών υπό τον έλεγχό μας στην περιοχή του Χαρκόβου, μπορούμε να ηττηθούμε περαιτέρω. Αυτή δεν είναι μια μικρή επιτυχία της αντεπίθεσης του Κιέβου, αυτή είναι η πρώτη απτή επιτυχία της "Drang nach Osten" ("Πορείας προς ανατολάς") του ΝΑΤΟ.
Φυσικά, μπορεί κανείς να προσπαθήσει να αποδώσει τα παραπάνω σε προσωρινές "τεχνικές δυσκολίες" και ν’ αναβάλει την ουσιαστική ανάλυση της κατάστασης για αργότερα. Αλλά αυτό απλώς θα καθυστερούσε τη συνειδητοποίηση ενός τελελεσμένου γεγονότος, αποδυναμώνοντας και αποθαρρύνοντάς μας.
Αξίζει τον κόπο, επομένως, να παραδεχτούμε ψυχρά το γεγονός πως η Δύση όχι μόνο μας έχει κηρύξει πόλεμο, αλλά τον διεξάγει κιόλας. Δεν επιλέξαμε εμείς αυτόν τον πόλεμο, δεν τον θέλαμε. Το 1941, επίσης δεν θέλαμε πόλεμο με τη ναζιστική Γερμανία και αρνηθήκαμε να πιστέψουμε σε αυτόν μέχρι το τέλος. Στην τρέχουσα κατάσταση όμως, όταν διεξάγεται de facto πόλεμος εναντίον μας, αυτό δεν έχει σημασία. Τώρα είναι σημαντικό μόνο να τον κερδίσουμε, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα της Ρωσίας να υπάρχει.
Το τέλος της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης
Η ειδική στρατιωτική επιχείρηση ως περιορισμένη επιχείρηση για την απελευθέρωση του Ντονμπάς και ορισμένων εδαφών της Νέας Ρωσίας έχει ολοκληρωθεί. Σταδιακά εξελίχθηκε σ’ έναν πλήρη πόλεμο με τη Δύση, στον οποίο, στην πραγματικότητα, το ναζιστικό καθεστώς του Κιέβου με τις τρομοκρατικές πρακτικές του παίζει μόνο τον ρόλο οργάνου. Η απόπειρα πολιορκίας του για την απελευθέρωση σειράς εδαφών της Νέας Ρωσίας που ελέγχονταν από τους ουκρανούς Ναζί, διατηρώντας αμετάβλητη την υπάρχουσα γεωπολιτική ισορροπία δυνάμεων στον κόσμο, ως μια τεχνική επιχείρηση απέτυχε, και είναι τελείως ανώφελο να προσποιούμαστε ότι απλώς συνεχίζουμε την ειδική στρατιωτική επιχείρηση.
Χωρίς να το θέλουμε, βρισκόμαστε τώρα σε πόλεμο, και αυτό επηρεάζει κάθε πολίτη της Ρωσίας: ο καθένας μας βρίσκεται στο στόχαστρο του εχθρού, του τρομοκράτη, του ελεύθερου σκοπευτή.
Λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους, η κατάσταση είναι τέτοια που είναι πλέον αδύνατο να επανέλθουν οι αρχικές συνθήκες που επικρατούσαν πριν τις 24 Φεβρουαρίου 2022. Αυτό που συνέβη είναι μη αναστρέψιμο και δεν πρέπει να ανησυχούμε καν για τυχόν παραχωρήσεις ή συμβιβασμούς από τη μεριά μας. Ο εχθρός θα δεχτεί μόνο την πλήρη παράδοση, υποδούλωση, διαμελισμό, κατοχή. Έτσι απλώς δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Το τέλος της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης σημαίνει ότι απαιτείται η ριζική αλλαγή ολόκληρου του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος της σύγχρονης Ρωσίας – ώστε να τεθεί σε κατάσταση πολεμικής ετοιμότητας - στην πολιτική, την οικονομία, τον πολιτισμό και τη σφαίρα πληροφοριών. Η ειδική στρατιωτική επιχείρηση κατείχε το προηγούμενο διάστημα σημαντική θέση στη ρωσική δημόσια ζωή, αλλά αυτή περιλάμβανε και άλλα πράγματα. Ο πόλεμος με τη Δύση υπερνικά τα πάντα».
Ο όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης για την γνωριμία με τον Θεό
Ἔτσι βαθμηδόν μεγάλωνε ἡ θλίψη μου καί ἄρχισα νά χύνω δάκρυα ἀπογνώσεως. Καί νά, πέρυσι ἐνῶ βρισκόμουν στήν ἀπελπισία αὐτή, ἐξαντλημένος ἀπό τό κλάμα, ξαπλωμένος καταγῆς, ἐμφανίσθηκε ὁ Κύριος καί μέ ρώτησε: “Γιατί θρηνεῖς ἔτσι...” ;
Ἐγώ σιώπησα μήν μπορώντας νά ἀτενίσω Τόν ἐμφανισθέντα...
“Δέν γνωρίζεις ὅτι Ἐγώ θά κρίνω τόν κόσμο” ;...
Ἐγώ πάλι σιώπησα παραμένοντας πρηνής...
Ὁ Κύριος μοῦ λέει: “Θά ἐλεήσω κάθε ἄνθρωπο πού ἐπικαλέσθηκε τόν Θεό ἔστω καί μιά φορά στή ζωή του...”.
Μοῦ ἦρθε τότε ἡ σκέψη: “Τότε, γιατί ἐμεῖς πάσχουμε ἔτσι καθημερινά”;
Ὁ Κύριος στήν κίνηση αὐτή τῆς σκέψεώς μου ἀπήντησε: “Ἐκεῖνοι πού πάσχουν γιά τήν ἐντολή Μου, στή Βασιλεία τῶν Οὐρανων θά εἶναι φίλοι Μου, ἐνῶ τούς ἄλλους μόνο θά τούς ἐλεήσω”.
Καί ὁ Κύριος ἔφυγε.
Χριστιανισμός και Αρχαιοελληνική θρησκεία
Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος συζητά στην εκπομπή «Ευ ζην» της DION Τηλεόραση Κεντρικής Μακεδονίας με τον Φώτη Γιοβαννόπουλο για τον Χριστιανισμό και την Αρχαιοελληνική θρησκεία
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ (137)
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Συνέχεια από: Τετάρτη 31 Αυγούστου 2022
Συνέχεια από: Τετάρτη 31 Αυγούστου 2022
Jacob Burckhardt
ΤΟΜΟΣ 2ος
ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ: ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ
V. ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΒΙΟΥ -12
Θα εγκαταλείψουμε τώρα την προϊστορία του ελληνικού πεσιμισμού, όπως αναδύεται μέσα από το μύθο και τη φωνή του, δηλαδή το έπος, για να στραφούμε προς τις αντιλήψεις των Ελλήνων της ιστορικής εποχής. Θα παραμερίσουμε και σ’ αυτή την περίπτωση κάθε παραλληλισμό με την εγγύτερη και την απώτερη Ανατολή, καθώς και με την Αίγυπτο, και κυρίως ως προς το ερώτημα αν θα ήταν δυνατή κάποια πνευματική σχέση ανάμεσα σ’ αυτούς τους λαούς και τους Έλληνες· δεν θα ασχοληθούμε επιπλέον εδώ με γενικεύσεις, αλλά με μια αντιπαράθεση γεγονότων και διαπιστώσεων. Σκοπός μας δεν είναι να προσδιορίσουμε σε ποιο βαθμό ένας άνθρωπος είναι πραγματικά σε θέση να καθορίσει τί αντιπροσωπεύει η ευτυχία και η δυστυχία για τον ίδιο και τους συνανθρώπους του, και βασικά τους συμπατριώτες του· η τρέχουσα αντίληψη βασίζεται στο γεγονός ότι αυτό που ένας άνθρωπος αντιλαμβάνεται ως ευτυχία ή δυστυχία περιλαμβάνει και τον ίδιο, και σ’ αυτή ακριβώς την προοπτική θα πρέπει να παραχωρήσουμε το λόγο στους Έλληνες.
Κατ’ αρχάς πρόκειται για ένα λαό που συναισθάνεται και συνειδητοποιεί τις οδύνες του σε ύψιστο βαθμό. Σε απόλυτη αντίθεση με την απροϋπόθετη υποταγή ολόκληρων ομάδων ασιατικών λαών, και με την στοχαστική αταραξία, ο Έλληνας εκθέτει στο πεπρωμένο την πλέον ευάλωτη πλευρά του, έτσι ώστε αυτό το πεπρωμένο να μπορεί να τον λαβώνει κάθε μέρα και κάθε ώρα, όχι μόνο στο σώμα αλλά και στην ψυχή του. Υπάρχουν λαοί που από τις απαρχές τους ως και την εποχή την ανάπτυξης κάποιου είδους πολιτισμού διατηρούν τα αντανακλαστικά της φυλής τους· ο Έλληνας όμως κατέκτησε πολύ νωρίτερα από όλους την ατομικότητα, και ανέλαβε έκτοτε αδιάσπαστο το φορτίο της δόξας και της οδύνης. Στην εποχή του έπους ήδη, οι γεννήτορες του Αχιλλέα και του Γλαύκου στέλνουν τους υιούς τους να πολεμήσουν στην Τροία με την ακόλουθη ευχή: «Να είναι πάντοτε πρώτοι και να δίνουν το παράδειγμα στους άλλους»· και έκτοτε τους ήρωες δεν συνοδεύει μόνο η εντολή να πολεμήσουν τον εχθρό, αλλά να ανταγωνιστούν επίσης τους συμπολεμιστές τους, και ήδη γεννιέται ένα θανάσιμο μίσος κατά των αρχηγών. Ακολούθησε η εποχή όπου οι αγώνες στην πατρίδα και τα μεγάλα κέντρα αθλητικής άμιλλας συνεπήραν το σύνολο του ελληνικού έθνους προσφέροντάς του τη λατρεία της δόξας των νικητών, ενώ οι ηττημένοι, που ήταν και η πλειοψηφία, βίωναν μιαν ασύγκριτα βαθύτερη απόγνωση απ’ όση ήταν η ευτυχία των άλλων. Θα μπορούσαμε ασφαλώς να αναρωτηθούμε αν ο ενθουσιασμός για τους νικητές στους αγώνες, τους στεφανωμένους ήρωες μετά από κάποιο μεγάλο κατόρθωμα, συναίσθημα που συνόδεψε τους Έλληνες όλων των εποχών, δεν εξέφραζε μιαν εξάρτηση από την κρίση των άλλων, και αν στο σύνολό τους αυτός ο λαός δεν ζούσε σε μεγάλο βαθμό μέσα από τη ματιά των άλλων. Οπωσδήποτε όμως θα πρέπει να ήταν εξοικειωμένος. Έπειτα ήρθε η εποχή της προβολής και της ανάδειξης ατομικών δυνατοτήτων στα πλαίσια της πόλης, η οποία στο μεταξύ είχε κατακτήσει τη δημοκρατία, και εδώ θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πραγματική Αθήνα του Περικλή, και όχι εκείνη την ομόφωνα παραποιημένη εκδοχή της, ξεκινώντας ακριβώς και σ’ αυτή την περίπτωση από τα γεγονότα που συνόδεψαν το τέλος της ζωής του ίδιου του Περικλή. Έκτοτε, η πολιτική μεν ασκήθηκε από τα πρόσωπα που γνωρίζουμε μέσα από τους ιστορικούς και τους ρήτορες του 5ου και του 4ου αιώνα, αλλά η καθημερινή ζωή της πόλης ήταν κατά κάποιο τρόπο αυτή που ανέχθηκε τους καταδότες και τις θανατηφόρες συκοφαντίες· είναι άραγε δυνατόν να μας αποτρέψει κανείς από την αναφορά στις αναρίθμητες περιπτώσεις αυτών που υπήρξαν θύματα εξ αιτίας και μόνο του γεγονότος ότι αναγκάστηκαν να σιωπήσουν; τη στιγμή που τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους, ξεκινώντας από το μεγάλο ποσοστό ικανών ανθρώπων που απομακρύνθηκαν από το Κράτος και επέλεξαν να ζήσουν σε απόλυτη ένδεια, χωρίς να αποκτήσουν ποτέ οικογένεια; Αυτοί όλοι όμως ήσαν Έλληνες, δηλαδή άνδρες με όλες τις ικανότητες που θα τους επέτρεπαν να διακριθούν, και πολλοί απ’ αυτούς άνθρωποι ολοκληρωμένοι, με εκλεπτυσμένα χαρίσματα, οι οποίοι συνήθως δεν παραιτούνται εύκολα από τη δράση, και διαθέτουν ισχυρή θέληση. Και αυτή η πόλη, εντός της οποίας, και χάρη στην οποία όφειλε κανείς να υπομείνει τέτοια δεινά, αυτή η τέλεια οντότητα, ήταν ανέκαθεν εκτεθειμένη, εκτός από τους εξωτερικούς κινδύνους, όχι μόνο σε λεηλασίες και σε προσβολές, αλλά σύμφωνα με τους κανόνες του πολέμου, στην καταστροφή, σε σφαγές πολιτών, στην καταδίκη σε δουλεία γυναικών και παιδιών, και όπως γνωρίζουμε αμέτρητες απ’ αυτές τις πόλεις μετατράπηκαν σε ερείπια. Πόση ανείπωτη θλίψη και οργή ακολούθησαν! Παράλληλα με την πιο σφριγηλή εκδοχή του βίου συνυπήρξε ο απόλυτος αφανισμός! Θα πρέπει να μην ξεχνούμε όλη αυτή την κομματική διαπάλη και όλη αυτή την καταστροφή εξ αιτίας των οποίων το έθνος κατέληξε ολοκληρωτικά σε σκιά της ύπαρξής του, ως την ημέρα που παραδώθηκε στην εξουσία των Ρωμαίων.
Η αλήθεια είναι ότι αρκετοί προνομιούχοι γεύτηκαν την ευδαιμονία που μπορεί να προσφέρει το πνεύμα μέσα από την τέχνη και την ποίηση, το στοχασμό και την έρευνα, και την μετέδωσαν στους άλλους δια της λαμπερής τους υπάρξεως, στο βαθμό πού εκείνοι ήσαν ικανοί να την προσλάβουν. Οι δυνάμεις αυτές εμφορούντο πάντοτε, στους Έλληνες, από κάποιο είδος αισιοδοξίας, που σημαίνει ότι οι καλλιτέχνες, οι ποιητές και οι φιλόσοφοι πίστευαν πάντοτε ότι αξίζει τον κόπο να αντιμετωπίσει κανείς αυτό τον κόσμο, όποιος κι αν ήταν, μέσα από μια ισχυρή δημιουργικότητα. Όσο ζοφερή κι αν ήταν η προσωπικής τους αντίληψη για τον επίγειο βίο, δεν σταμάτησαν ποτέ να δημιουργούν ειλικρινείς και μεγαλειώδεις απεικονίσεις του εσωτερικού τους κόσμου. Και ενίοτε η σκέψη τους ανυψώθηκε και περιπλανήθηκε σαν ευλογία πάνω από την Αττική, και ολόκληρη την Ελλάδα, όταν άγγιξαν την καθολικότητα. Όπως είπε ο Αναξαγόρας: «Αξίζει καλύτερα να έχει γεννηθεί κανείς, παρά να μην έχει, και μόνο για να ατενίσει το στερέωμα και το σύμπαν». Ανάλογη είναι και η πνευματική αισιοδοξία που εκφράζει ο Διογένης: «Κάθε μέρα είναι για τον άνθρωπο μέρα γιορτής· το σύμπαν ολόκληρο είναι ένας ναός στον οποίο εισερχόμεθα από τη γέννησή μας, με τον ήλιο, τη σελήνη, τα αστέρια, τις υδάτινες πηγές που ανανεώνονται συνεχώς, και τη γη, που τρέφει με αφθονία τα ζώα και τα φυτά. Η ενατένιση όλων αυτών των μεγάλων φαινομένων αποτελεί για μας την τελειότερη μορφή μύησης στα μυστήρια και θα πρέπει να μας προσφέρει αναλλοίωτη ηρεμία και τέρψη· πολλοί είναι όμως αυτοί που τα ατιμάζουν με τους θρήνους, τους στεναγμούς και τα αιώνια παράπονα». Εδώ όμως παραβλέπεται ότι ο κόσμος δεν αποτελείται μόνο από τις εντυπώσεις που δημιουργεί η φύση αλλά και απ’ αυτές της ανθρώπινης ζωής που μας περιβάλει, και συνιστά τον βασικό παράγοντα των μεριμνών μας. Πολύ πριν από τον Διογένη το ίδιο είχε πει και ο Αίσωπος, αν κάποιοι από τους αξιομνημόνευτους αυτούς στίχους είναι πραγματικά δικοί του: «Ώ ζωή! πώς θα μπορούσαμε να σε αποφύγουμε χωρίς να πεθάνουμε. Η οδύνη που προκαλείς είναι ατέρμονη, και δύσκολα την αποφεύγει ή την υπομένει κανείς· θαυμάσιο είναι μόνο ό,τι όμορφο από την ίδια του τη φύση διαθέτεις, η γη, η θάλασσα, τ’ αστέρια, η τροχιά του ήλιου και της σελήνης, όλα όμως τα υπόλοιπα δεν είναι παρά φροντίδες και οδύνη, και αν συναντήσουμε την ευτυχία, θα συνοδεύεται πάντοτε από μια θεϊκή εκδίκηση». Θα ήταν παράξενο να μην γοητεύονται οι Έλληνες από το κάλλος της φύσης, αλλά η ζοφερή πλευρά του ανθρώπινου βίου τους πρόσφερε εντονότερα συναισθήματα και σκέψεις.
Στη συνέχεια αυτών που πραγματευόμαστε θα αναφερθούν σε κάποια σημεία απόψεις των φιλοσόφων, μόνο στο βαθμό που τα λεγόμενά τους δεν εξαρτώνται από ένα συγκεκριμένο σύστημα, αλλά αντικατοπτρίζουν συγκεκριμένα κάποιες από τις πλευρές της συλλογικής συνείδησης. Αν λαμβάναμε ως κριτήριο τη σκέψη των φιλοσόφων δεν θα ήταν δυνατόν να οδηγηθούμε με άνεση σε ορθές συνολικές εκτιμήσεις της νοοτροπίας των Ελλήνων, διότι η αξία τους τοποθετείται για μας σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο, στο οποίο μπορούμε να ρίξουμε μόνο μια σύντομη ματιά. Ο Σωκράτης ήταν απροκάλυπτα αισιόδοξος, και η πίστη σε θεούς αγαθούς που δημιουργούν και συντηρούν τα πάντα υπήρξε ένας μετά βίας συγκαλυμμένος μονοθεϊσμός. Στο βαθμό που αισθάνεται πυθαγόρειος, ο Πλάτων είναι απαισιόδοξος· αντίθετα σε ότι αφορά τις ουτοπίες του θα πρέπει αναγκαστικά να τον θεωρήσουμε αισιόδοξο· επιπλέον μπορούμε επανερχόμενοι στον Φαίδωνα να παρατηρήσουμε ότι το ευχάριστο και το δυσάρεστο αλληλοεπηρεάζονται. Σε ότι αφορά τον ηδονισμό του Αρίστιππου, θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε αν η θεωρία αυτή που αποβλέπει στην πρόσκαιρη ικανοποίηση δεν οφείλεται σε μια απόλυτη απογοήτευση για την εξέλιξη της πόλης, από την οποία προέρχεται και η συμβουλή του να μην κήδεται κανείς ούτε για το παρελθόν, ούτε για το μέλλον. Ο Ηγεσίας Κυρήνης, του οποίου μερικοί ακροατές αυτοκτόνησαν, μοιάζει να έχει υπερβεί ό,τι πιο δυσάρεστο θα μπορούσε να λεχθεί για τον ανθρώπινο βίο. Η θεωρία των Κυνικών θα μπορούσε να θεωρηθεί εξίσου αισιόδοξη όσο και απαισιόδοξη, ενώ η Στωική φιλοσοφία, παρόλη τη διδασκαλία της περί «του καλύτερου κόσμου» και περί της αναγκαιότητάς του, δεν παύει να είναι βασικά απαισιόδοξη. Όσο για του Επικούρειους όλα εξαρτώνται από το αν θεωρηθεί ή όχι απαισιόδοξη η σκόπιμη άρνηση σχέσεων με την κοινωνία. Ας παραμείνουμε επομένως σε αυτά που μας διδάσκει η συλλογική συνείδηση.
(συνεχίζεται)
Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2022
Καθώς επίκειται άμεση προσάρτηση των 4 περιοχών από Ρωσία μετά το θρίαμβο στα δημοψηφίσματα, ΗΠΑ, Πολωνία, Βουλγαρία, Ρουμανία καλούν τους πολίτες τους να εγκαταλείψουν άμεσα τη Ρωσία. Φοβούνται κι αντίποινα για τους αγωγούς. Τι θα γίνει;; Mέρκελ: πάρτε στα σοβαρά τις απειλές Πούτιν για πυρηνικά!! Κι ο Μεντβέντεφ: δεν μπλοφάρουμε θα ρίξουμε πυρηνικά !!!
Μετά το θρίαμβο του ΝΑΙ στα δημοψηφίσματα προσάρτησης με Ρωσία των 4 περιοχών και την αποδοχή αποτελεσμάτων από την τελευταία κι εν όψει της επίσημης ανακοίνωσης προσάρτησης ίσως και την Παρασκευή ΗΠΑ, Πολωνία, Βουλγαρία, Ρουμανία καλούν τους πολίτες τους να εγκαταλείψουν άμεσα τη Ρωσία. Φοβούνται κι αντίποινα για τους αγωγούς. Τι θα γίνει;; Ποιά θα είναι η αντίδραση της Δύσης και ποια της Ουκρανίας;; H Ρωσία σε αυτή την περίπτωση θα κρατήσει το λόγο της για ασύμμετρη απάντηση;;;
«Θα το επαναλάβω ξανά για τα ώτα των μην ακουόντων, έχουμε το δικαίωμα να χρησιμοποιούμε πυρηνικά όπλα. Χωρίς να ζητήσουμε την άδεια κανενός, χωρίς πολύωρες διαβουλεύσεις. Και σίγουρα δεν είναι μπλόφα.» δήλωσε ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ επαναλαμβάνοντας κατ΄ουσίαν την παρόμοια δήλωση Πούτιν.
Ένας στενός συνεργάτης του Βλαντιμίρ Πούτιν περιέγραψε το σενάριο πυρηνικής επίθεσης κατά της Ουκρανίας λέγοντας ότι το ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ θα φοβόταν πολύ μια «πυρηνική αποκάλυψη» για να μπει στη σύγκρουση άμεσα ως απάντηση.
Tο Politico αναφέρει ότι οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών εντείνουν τις προσπάθειες για να εντοπίσουν οποιαδήποτε ρωσική στρατιωτική κίνηση ή επικοινωνία που μπορεί να σηματοδοτεί ότι ο Πούτιν διέταξε τη χρήση πυρηνικών όπλων.
Η Μέρκελ προέτρεψε να ληφθούν σοβαρά υπόψη τα λόγια του Πούτιν. «Το να τα παίρνετε στα σοβαρά δεν είναι σε καμία περίπτωση ένδειξη αδυναμίας, αλλά ένδειξη πολιτικής σοφίας – που βοηθά να διατηρηθεί το περιθώριο ελιγμών ή, εξίσου σημαντικό, να αναπτυχθεί ακόμη και ένα νέο». Ο ίδιος ο Ζελένσκι προειδοποίησε ότι τώρα ο Πούτιν δεν μπλοφάρει... μπορεί να το κάνει…
Αποτελέσματα Θρίαμβος του ΝΑΙ
Kherson – 97% Zaporijia – 98,19%
Louhansk – 97,82% Donetsk – 98%
Οικολογικός όλεθρος από την καταστροφή του Nord Stream: «Οδεύουμε σε πυρηνικό ολοκαύτωμα»
Φρικτές εικόνες από το σημείο – Εφιαλτική πρόβλεψη της βετεράνου και πρώην υποψήφια για το χρίσμα των δημοκρατικών Tulsi Gabbard
Πριν από λίγο οι σουηδικές ένοπλες δυνάμεις έδωσαν στη δημοσιότητα συγκλονιστικές εικόνες από το σημείο της καταστροφής, ένα από τα πέντε σημεία όπου ο αγωγός Nord Stream εβλήθη – όπως όλα δείχνουν – με ασύλληπτες συνέπειες και για το περιβάλλον.
Εμπειρογνώμονες κάνουν ήδη λόγο για οικολογικό ολοκαύτωμα, όπως άλλωστε προκύπτει και από την πρώτη ανακοίνωση της Δανίας, η οποία απαγόρευσε τη ναυσιπλοΐα και όλες τις πτήσεις κοντά στο σημείο από την πρώτη στιγμή, κάνοντας λόγο για τεράστιο κίνδυνο από την διαρροή.
Προκαλεί πάντως εντύπωση το συγκεκριμένο χτύπημα σε μη στρατιωτικές υποδομές, ειδικά εάν τεκμηριωθεί η εμπλοκή «δυτικών δυνάμεων». Ο Μπάιντεν αλλά και η Νούλαντ είχαν προειδοποιήσει ότι ο αγωγός θα καταστραφεί σε περίπτωση που η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία. Στις ερωτήσεις δημοσιογράφων μάλιστα για το πως αυτό μπορεί να γίνει εφικτό, διότι αποτελεί και γερμανικό περιουσιακό στοιχείο, αλλά και μη στρατιωτικό στόχο, τόσο αμερικανός πρόεδρος όσο και η ισχυρή γυναίκα της αμερικανικής διπλωματίας που πρωταγωνίστησε στην διάλυση της Ουκρανίας, είχαν διαβεβαίωση ότι είχαν και την μέθοδο και την δύναμη να το κάνουν.
Δείτε τα συγκλονιστικά πλάνα που έδωσαν στη δημοσιότητα οι σουηδικές ένοπλες δυνάμεις:
Πως είναι δυνατόν τώρα μία πολιτική δύναμη όπως οι Δημοκρατικοί οι οποίοι πρωταγωνιστούν παγκοσμίως στην επιβολή της πράσινης ατζέντας, να προειδοποιούν και ίσως να πραγματοποιούν ένα τέτοιο δολοφονικό χτύπημα κατά του οικοσυστήματος, είναι άξιον απορίας ή ο ορισμός της υποκρισίας.
Εφιαλτική πρόβλεψη της Tulsi Gabbard
Αυτό το ζοφερό σκηνικό έρχεται να συμπληρώσει η εξαιρετικά ανησυχητική δήλωση ενός εγκληματικού προσώπου της αμερικανικής πολιτικής σκηνής. Της πρώην υποψήφιας για το χρίσμα των δημοκρατικών, Tulsi Gabbard, η οποία θεώρησε ότι με το συγκεκριμένο χτύπημα ανοίγει ο ασκός του Αιόλου που θα οδηγήσει σε πυρηνικό ολοκαύτωμα.
Πρόκειται για το πρώτο χτύπημα τέτοιου εύρους σε μη στρατιωτικό στόχο, ο οποίος μάλιστα εξυπηρετεί τη μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης.
Οι δηλώσεις της έγιναν στο αμερικανικό δίκτυο Fox και ήδη προκαλούν μεγάλη αίσθηση.
Γάλλος πολιτικός τ. Γερουσιαστής: "Η αμερικανική επίθεση στο North Stream 2 ήταν χτύπημα που ξεκινά τον Παγκόσμιο Πόλεμο!"
Είναι η σειρά του Γάλλου πολιτικού τ. Γερουσιαστή Yves Pozzo di Borgo "H καταστροφή από ΗΠΑ του NorthStream 2 θ΄αποδυναμώσει φοβερά την ευρωπαϊκή οικονομία. Θα μπορούσαμε πάντα να ελπίζουμε στην επαναδιοχέτευση του αερίου. Φοβερό αυτό που θα ζήσει η Ευρώπη. Αυτή είναι ίσως η πιο μεγάλη κακοποιός πράξη των ΗΠΑ. Και μεγάλη σιωπή των πολιτικών της ΕΕ" .
"Η αμερικανική επίθεση στο North Stream 2 ήταν χτύπημα μεγαλύτερο κι από αυτά των πιο κυνικών κακοποιών! Αυτή είναι η ενέργεια που ξεκινά τον παγκόσμιο πόλεμο! Οι ΗΠΑ το έχουν καταλάβει και υποψιάζονται ότι οι Ρώσοι θ΄αντιδράσουν βίαια! Η παγκόσμια τρέλα ξεκινά!…"
Tελικά ο παγκόσμιος πόλεμος θα γίνει για τους αγωγούς….
Η Ρωσία θα ζητήσει συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τα επεισόδια με τον αγωγό Nord Stream.
Τ.Μπάιντεν για Nord Stream: «Θα βρούμε τρόπο να τον εξουδετερώσουμε – Σας το υπόσχομαι»
Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2022
Η υπόσχεση των Αδελφών της Ιταλίας: "Αντίο στον υποχρεωτικό anti-Covid εμβολιασμό και το Green Pass"
Στο πρόγραμμα του κόμματος της Τζόρτζια Μελόνι υπάρχει και εξεταστική επιτροπή για την αξιοποίηση για την αξιολόγησή του.
ΡΩΜΗ. Χωρίς υποχρέωση εμβολιασμού κατά του Covid και χωρίς Green Pass. Είναι ένα από τα βήματα του προγράμματος για τις πολιτικές εκλογές των Αδελφών Ιταλίας (Φρατέλι ντ' Ιτάλια). Η καταπολέμηση του κορωνοϊού και των νέων απειλών θα γίνει «μέσω δομικών μέτρων, όπως ο ελεγχόμενος μηχανικός αερισμός σε σχολεία και γραφεία και η ενίσχυση των συγκοινωνιών», αναφέρεται σε απόσπασμα του προγράμματος που υποστηρίζει η Τζόρτζια Μελόνι. Αντί να επικεντρώνεται στον υποχρεωτικό εμβολιασμό, το κόμμα Fratelli d'Italia πιστεύει στην αποτελεσματικότητα της «ενημέρωσης και προώθησης». Ο εμβολιασμός δεν αποκλείεται καθόλου, αλλά η διαδρομή περιορίζεται στη "σύσταση, ιδίως για ηλικιακές ομάδες που διατρέχουν κίνδυνο και καταστάσεις ευθραυστότητας". Πλήρης ελευθερία επιλογής - επιπλέον - μεταξύ των εγκεκριμένων εμβολίων από τον EMA και την AIFA και τις ανακλήσεις».
Ακόμη και η «πράσινη κάρτα» θα είναι μια ανάμνηση, υπόσχεται το κόμμα Brothers of Italy: «Καμία επανεισαγωγή του Green Pass και δυνατότητα ελέγχου σε περιβάλλοντα που κινδυνεύουν, για την προστασία των ευάλωτων ατόμων», γράφει πάντα στο εκλογικό πρόγραμμα. Επιπλέον, όπως έχει ήδη επαναληφθεί πολλές φορές, η Giorgia Meloni θα συστήσει εξεταστική επιτροπή για την ιατρική και οικονομική διαχείριση της πανδημίας Covid-19, καθώς και για τις ανεπιθύμητες ενέργειες των εμβολίων».
Εν τω μεταξύ, αναμένεται η απάντηση του Ανωτάτου Συμβουλίου Υγείας (ΑΥ) για τη μείωση της απομόνωσης των θετικών στον Covid από 7 σε 5 ημέρες με αρνητικό τεστ και για τη μείωση της μέγιστης διάρκειας από 21 σε 15 ημέρες. Το υπουργείο το είχε ζητήσει τον Ιούλιο και τώρα οι τεχνικοί μελετούν τη γνωμοδότηση. Με βάση όσα μαθαίνονται, βάσει άλλων αξιολογήσεων, για παράδειγμα επιδημιολογικού τύπου, θα αποφασιστεί αν και πότε θα εκδοθεί εγκύκλιος.
Μετάφραση ή προπαγάνδα του νεο - έλληνα;
Σε αυτό το βίντεο δεν μιλα για υποχρεωτικό εμβολιασμό αλλά για το 'scudo penale', το οποίο ζήτησαν όλοι οι νοσοκόμοι και οι γιατροί, δηλαδή να μην διώκονται ποινικά εάν μετά τον εμβολιασμό κάποιου παρουσιαστούν παρενέργειες, δηλαδή να μην μηνύεται ο γιατρός ή ο νοσοκόμος για μια απόφαση που πήρε ο πολίτης. Ο γιατρός ή ο νοσοκόμος δεν αναγκάζει τον πολίτη. Άλλοι ίσως τον αναγκάζουν.Ποια είναι η θέση των 'Αδελφών της Ιταλίας' για τον εμβολιασμό; ''ΡΩΜΗ. Χωρίς υποχρέωση εμβολιασμού κατά του Covid και χωρίς Green Pass. Είναι ένα από τα βήματα του προγράμματος για τις πολιτικές εκλογές των Αδελφών της Ιταλίας. Η καταπολέμηση του κορωνοϊού και των νέων απειλών θα γίνει «μέσω δομικών μέτρων, όπως ο ελεγχόμενος μηχανικός αερισμός σε σχολεία και γραφεία και η ενίσχυση των συγκοινωνιών», αναφέρεται σε απόσπασμα του προγράμματος που υποστηρίζει η Giorgia Meloni''.
Αντι να γιορτάζουμε το γεγονός ότι μια ευρωπαία πολιτικός δήλωσε ότι είναι υπερήφανη που είναι Χριστιανή, που κατήγγειλε τον Σόρος μέσα στην βουλή, και που δήλωσε ότι τα περί γονέα 1 και γονέα 2 είναι ηλιθιότητες, ο νεο-ελλήνας δεν θέλει την ''φασίστρια'', την ''ακροδεξιά'' και άλλες μπούρδες...
πώς είπατε;;;
ΓΡΆΦΕΙ Ο ΚΥΡΙΆΚΟΣ ΖΈΡΔΑΛΗΣ
Όσοι πολιτικοί ηγέτες υποστηρίζουν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό είναι φασίστες όχι πατριώτες. Και τα ιταλικά πεπόνια, φασιστικά κι αυτά!
Ο ΡΩΣΟ-ΟΥΚΡΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ROBERT STEUCKERS
Ο Ρωσο-Ουκρανικός Πόλεμος
Συνέντευξη με τον Robert Steuckers
Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε από τον Eugene Krampon
1.
Ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι αυτού του πολέμου;
Για να το θέσω απλά, βλέπω τρία βασικά πράγματα: 1) την αποδυνάμωση της Ευρώπης στο σύνολό της. 2) να αποτρέψει την εμφάνιση και την εδραίωση νέων χερσαίων διαδρομών, ιδίως του διαδρόμου μεταφορών του Βορρά Νότου (NSTC) που εκτείνεται από την Ινδία μέσω του Ιράν και του Καυκάσου έως την Αγία Πετρούπολη στη Βαλτική Θάλασσα· 3) να εξασφαλίσει τον πλήρη έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας για τις αγγλοσαξονικές ναυτικές δυνάμεις και να εκδιώξει τους Ρώσους από τη Μαύρη Θάλασσα, ή τουλάχιστον από τη Θάλασσα του Αζόφ, στην οποία ρέει ο Ντον, που δίνει πρόσβαση στο Ρωσικό εσωτερικό, ο Βόλγας και η Κασπία Θάλασσα (δηλαδή στο Ιράν) μέσω του καναλιού Ντον-Βόλγα. Πρόκειται για επικίνδυνη παρέμβαση ναυτικών δυνάμεων εκτός του ευρωπαϊκού πολιτισμικού χώρου σε περιοχές που ανήκουν στον πολιτισμό μας, όπως η Μεσόγειος και η περιοχή του Πόντου.
2.
Ποια πιστεύετε ότι είναι η φύση του καθεστώτος Ζελένσκι;
Είναι ένα μηχανολογικό καθεστώς: ένας ηθοποιός χωρίς πολιτική κατάρτιση επιλέγεται από ειδικούς της επικοινωνίας που, αφού πιάνουν τους ηλίθιους ψηφοφόρους, κυβερνούν τη χώρα στα παρασκήνια. Ο ηθοποιός γίνεται δισεκατομμυριούχος και καλύπτεται σε περίπτωση αποτυχίας του με το να μπορεί να ζήσει στις Μπαχάμες ή στην Καλιφόρνια. Δεν θέλω να κάνω περαιτέρω εικασίες σχετικά με αυτό το καθεστώς, καθώς είναι «θεαματικό» με την καταστασιοκρατική έννοια του Ντεμπόρ, και όχι πολιτικό με την έννοια του Σμιτίου. Ωστόσο, οποιαδήποτε ρεαλιστική και ευφυής θέση απαιτεί να μην ενταχθεί κανείς στο στρατόπεδο που δοξάζεται από τους όπως ο Bernard-Henry Lévy ή οι Γερμανοί Πράσινοι (συμπεριλαμβανομένης της υπουργού Annalena Baerbock). Σχετικές εργασίες προς ολοκλήρωση θα ήταν να εξετάσουμε τα δίκτυα που υποκινούν και δικαιολογούν τους αμερικανικούς πολέμους στην Ευρώπη, ενώ προωθούν την ολοκληρωτική καταστροφή της βιομηχανικής μας υποδομής και διακόπτουν την πρόσβασή μας στην ενέργεια (Λιβύη, Ιράκ, Ουκρανία, Ρωσία). Όταν τα δίκτυα του Soros ή οι Young Leaders ή άλλες μαριονέτες του Atlante υποστηρίζουν μια πολιτική, η διανόηση απαιτεί να την απορρίψει κανείς κατηγορηματικά και να υπερασπιστεί το αντίθετο από αυτό που επιβάλλουν. Με την κυκλοφορία του βιβλίου του Γερμανού ιστορικού Frank Böck για το 2019 για το Café Noir (Frank Böck, που υποκινούν και δικαιολογούν τους αμερικανικούς πολέμους στην Ευρώπη, ενώ προωθούν την πλήρη καταστροφή της βιομηχανικής μας υποδομής και κόβουν την πρόσβασή μας στην ενέργεια (Λιβύη, Ιράκ, Ουκρανία, Ρωσία). Όταν τα δίκτυα του Soros ή οι Young Leaders ή άλλες μαριονέτες του Atlante υποστηρίζουν μια πολιτική, η διανόηση απαιτεί να την απορρίψει κανείς κατηγορηματικά και να υπερασπιστεί το αντίθετο από αυτό που επιβάλλουν. Με την κυκλοφορία του βιβλίου του Γερμανού ιστορικού Frank Böck για το 2019 για το Café Noir (Frank Böck, που υποκινούν και δικαιολογούν τους αμερικανικούς πολέμους στην Ευρώπη, ενώ προωθούν την πλήρη καταστροφή της βιομηχανικής μας υποδομής και κόβουν την πρόσβασή μας στην ενέργεια (Λιβύη, Ιράκ, Ουκρανία, Ρωσία). Όταν τα δίκτυα του Soros ή οι Young Leaders ή άλλες μαριονέτες του Atlante υποστηρίζουν μια πολιτική, η διανόηση απαιτεί να την απορρίψει κανείς κατηγορηματικά και να υπερασπιστεί το αντίθετο από αυτό που επιβάλλουν. Με την κυκλοφορία του βιβλίου του Γερμανού ιστορικού Frank Böck για το 2019 για το Café Noir (Frank Böck,Σημείο καμπής - 1979 - When the World Began - https://www.youtube.com/watch?v=xgm8MFFgo8I&t=3169s ) Έχω δείξει, με βάση την έρευνα και τη χρονολογία του βιβλίου, ότι το 1979 ήταν ταυτόχρονα η Θάτσερ - Ο νεοφιλελευθερισμός, ο ισλαμικός φονταμενταλισμός, το οικολογικό κύμα στη Γερμανία, η διπλή απόφαση του ΝΑΤΟ που κατέστησε εφικτό τον επανεξοπλισμό και η πρώτη προσφυγική κρίση (οι «άνθρωποι των σκαφών»), η εκμετάλλευση των γεγονότων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου με την έννοια ότι η διπλή πολιτική της ανύψωσης του ρόλου των Ηνωμένων Πολιτειών στην πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία και της συστηματικής δυσφήμησης των ευρωπαϊκών πολιτικών συστημάτων (με τη γαλλική L'idéologie της BHL)ευνοήθηκε, η άνοδος της «νέας φιλοσοφίας» κ.λπ. Όλα αυτά φαίνονταν άτακτα πριν από σαράντα και πλέον χρόνια, αλλά τώρα γινόμαστε μάρτυρες της σύγκλισης αυτών των τότε νέων και φαινομενικά αποκλίνουσες δυνάμεις: πρέπει τώρα να επιλέξουμε μια νεοφιλελεύθερη φιλοσοφία και πρακτική, Η υποστήριξη του μουσουλμανικού εξτρεμισμού είναι σύμφωνη με τους πολιτικούς των Πρασίνων που επαινούν τις στρατηγικές του ΝΑΤΟ και ζητούν το άνοιγμα όλων των συνόρων, ενώ επαναλαμβάνουν μια σχηματική αποκάλυψη για τα γεγονότα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (εκτός από τους συμμάχους του Ζελένσκι). Το καθεστώς του Ζελένσκι συνδυάζει έτσι τον νεοφιλελευθερισμό (πουλώντας τα πλεονεκτήματα της ουκρανικής οικονομίας στα δυτικά δίκτυα ολιγαρχών), Κάναμε τον κύκλο μας και η BHL κέρδισε τη μεταπολιτική μάχη για άλλη μια φορά.
3.
Ποιο είναι το πιθανό μέλλον του ουκρανικού έθνους;
Το ουκρανικό έθνος σήμερα είναι ένα μαρτυρικό έθνος που θυσιάζεται για συμφέροντα εκτός Ευρώπης, ενώ παραδόξως οι Ουκρανοί εθνικιστές ήθελαν να βυθιστούν σε μια Ευρώπη που ήλπιζαν να ξυπνήσουν από τον δογματικό της λήθαργο. Για την Ουκρανία γενικά θα ήταν καλύτερο να είχε το status quo anteγια να διατηρηθεί η κατάσταση - αν και ατελής - που επικρατούσε πριν από το πραξικόπημα του Μαϊντάν το 2014. Χωρίς αυτό το πραξικόπημα, το οποίο ανήγγειλε σχέδια για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, η χώρα θα είχε παραμείνει εντός των συνόρων του 1991, δηλαδή στα πολύ πλεονεκτήματα που της είχε χαρίσει η σοβιετική εποχή. Εξάλλου, αυτά τα σύνορα του 1991 δεν καθορίστηκαν από τη διεθνή τάξη (ή ό,τι έχει απομείνει από αυτήν), αφού όλοι οι γείτονες μιας νέας χώρας πρέπει να αποδεχτούν τα σύνορά της και να απέχουν από μεταγενέστερες διαφωνίες. Η Ουκρανία θα έπρεπε να έχει (και θα έπρεπε) να έχει ουδέτερο καθεστώς στη σύγκρουση ΝΑΤΟ/Ρωσίας, ανεξάρτητα από την έκβαση της τρέχουσας σύγκρουσης, όπως και σε όλη την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, καθώς και στις χώρες της Μπενελούξ, τη Σκανδιναβία και τα Δυτικά Βαλκάνια. Για να υπερασπιστεί αυτό το πραγματικά ευρωπαϊκό καθεστώς, το οποίο απορρίπτει κάθε εξωευρωπαϊκή παρέμβαση, θα έπρεπε να είχε ο ουκρανικός εθνικισμός στο πολιτικό έδαφος, που αγωνίζεται για την εσωτερική ανάπτυξη της χώρας ως βάση για εθνική ανεξαρτησία με στόχο την ενεργειακή και επισιτιστική αυτάρκεια. Λυπούμαστε επίσης για την εξαφάνιση του «Κόμματος των Περιφερειών» στην Ουκρανία, το οποίο θα μπορούσε να βρει ρεαλιστικές ομοσπονδιακές λύσεις στα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν από την πολιτιστική και θρησκευτική πολυμορφία της χώρας. Παρεμπιπτόντως, οι συμφωνίες του Μινσκ, που δεν σεβάστηκαν από κανέναν, προέβλεπαν ομοσπονδιακές και καθησυχαστικές λύσεις. Αυτό δεν ελήφθη υπόψη. Σήμερα υπάρχει προφανής κίνδυνος διαίρεσης: Τα ρωσικά στρατεύματα καταλαμβάνουν σχεδόν ολόκληρη την περιοχή που ονομαζόταν «Novorossiya», «Νέα Ρωσία» από τη Μεγάλη Αικατερίνη Β΄ και θα μπορούσαν κάλλιστα να ανακηρύξουν μια δημοκρατία εκεί που ήταν στενά συνδεδεμένη με τη Ρωσία. Η κεντρική Ουκρανία (με ή χωρίς την Οδησσό) θα αναγκαζόταν να αποδεχθεί το ουδέτερο καθεστώς σύμφωνα με το μοντέλο που θα υιοθετούσε η Φινλανδία. Η Δύση, κοντά στην Πολωνία και βουτηγμένη σε ενοποιημένη θρησκευτικότητα (ορθόδοξες τελετουργίες, αλλά αναγνωρίζοντας την πρωτοκαθεδρία της Ρώμης), θα μπορούσε να ενταχθεί στη Βαρσοβία και να χορηγήσει κάποιου είδους πακέτο αποζημίωσης στο ΝΑΤΟ, το οποίο τελικά θα επεκταθεί μέτρια μόνο προς τα ανατολικά. Αυτή είναι φυσικά μια πολύ μακροπρόθεσμη άποψη: οι θαλάσσιες δυνάμεις μάλλον σκοπεύουν να περιχαρακώσουν τη σύγκρουση για να βυθίσουν τον ποντιακό χώρο σε μακροχρόνιες αναταράξεις.
4.
Ποια θέση θα πάρει η Ρωσία στη διεθνή σκηνή μετά τον πόλεμο;
Τα αποτελέσματα ενός πολέμου δεν μπορούν να προβλεφθούν έως ότου υπογραφούν οι συνθήκες ειρήνης. Είμαστε μακριά από αυτό. Εάν ο πόλεμος διαρκέσει πολύ και η κατάσταση στο έδαφος παγώσει, η Ρωσία δεν θα μπορέσει να αποκομίσει τα γεωπολιτικά πλεονεκτήματα που προσφέρει στη Ρωσία η ελεύθερη πρόσβαση στην Αζοφική Θάλασσα και την Κριμαία. Αυτό θα ήταν ένα πολύ προβληματικό debuff. Εάν συνεχιστούν οι κυρώσεις, η Ρωσία αναπόφευκτα θα μεταναστεύσει στην Ασία, κυρίως στην Κίνα, όπου θα είναι ένα δεύτερο, δημογραφικά αδύναμο μαχαίρι. Από την άλλη, εάν η Ευρώπη, ιδιαίτερα η Γερμανία, άρει τις κυρώσεις και δεχτεί ξανά αέριο από το Nord Stream 2, κάτι που είναι προς το συμφέρον της, θα υπάρξει μια ενδιαφέρουσα εξισορρόπηση που θα έρθει με κάποια αποδυνάμωση των θαλάσσιων δυνάμεων. Στη συνέχεια, το NSTC θα χρησιμοποιηθεί με τον βέλτιστο τρόπο και η Ρωσία θα διατηρήσει τις δυνάμεις της στην προμήθεια υδρογονανθράκων και σιτηρών στην υπόλοιπη Ευρώπη και τον κόσμο. Αξίζει να θυμηθούμε ότι πολλές αφρικανικές χώρες εξαρτώνται σχεδόν 100% από τα ουκρανικά και ρωσικά σιτηρά, τα οποία επί του παρόντος μπλοκάρονται από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Μαύρη Θάλασσα. Εάν η Αφρική πληγεί από μεγάλο λιμό, θα δούμε ανεξέλεγκτα κύματα προσφύγων πολύ πέρα από αυτό που έχουμε δει από το 2015, όταν η Μέρκελ φανταζόταν να λύσει το πρόβλημα με ένα στρίψιμο του χεριού. Τελικά, τα προβλήματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου επιλύθηκαν πριν από τη ρωσική Ειδική Επιχείρηση 2022: Η Ρωσία παρείχε τις πρώτες ύλες της, οι γραμμές επικοινωνίας θα μπορούσαν να ανοίξουν από τη Μαύρη Θάλασσα και το συγκρότημα του ποταμού Don/Volga, το NSTC άνοιξε την ιρανική αγορά στην Ευρώπη και τη Ρωσία και παρείχε ένα παράθυρο στον Ινδικό Ωκεανό (μέσω των ιρανικών σιδηροδρομικών γραμμών και ενός μελλοντικού υπεριρανικού καναλιού ). Το σημείο συμφόρησης της διώρυγας του Σουέζ αποφεύχθηκε σε μεγάλο βαθμό και η παρουσία του 7ου στόλου των ΗΠΑ στη Νάπολη έγινε ουσιαστικά περιττή.