Είναι είδηση: στις 10 Οκτωβρίου, η Janine Small, στέλεχος της Pfizer, ακούστηκε σε ακρόαση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αντικαθιστώντας τον Albert Bourla, τον επικεφαλής της εταιρείας, ο οποίος αλαζονικά αρνήθηκε να εμφανιστεί. Ένας συντηρητικός Ολλανδός βουλευτής, ο Rob Roos, της έκανε μια συγκεκριμένη ερώτηση: «Είχε δοκιμαστεί το εμβόλιο για την πρόληψη της μετάδοσης;». Εδώ είναι η ανησυχητική απάντηση: «Μα όχι ! (γέλιο) Έπρεπε να κινηθούμε με την ταχύτητα της επιστήμης!». Η απάντηση ήταν σημαντική και ακόμη περισσότερο η περιστασιακή, αλαζονική ιλαρότητα.
Ο Rob Roos είπε στην εφημερίδα La Verità: «Η ομολογία του Small είναι πρωτοφανούς βαρύτητας γιατί για πρώτη φορά έγινε δεκτό ότι τα θεσμικά όργανα έκαναν επίσημα διακρίσεις χωρίς καμία επιστημονική βάση. Οι κυβερνήσεις μας έχουν διαπράξει καταχρήσεις και αφαίρεσαν τα προς το ζην από πολίτες, συμπεριλαμβανομένης της στέρησης της κοινοτικής τους ζωής, βάσει αυτής της υπόθεσης». Ένας άλλος συντηρητικός ευρωβουλευτής, ο Cristian Terhe, σχολίασε: «Αυτό είναι απόδειξη ότι ολόκληρος ο κόσμος έχει υποβληθεί σε μια απίστευτη εκστρατεία παραπληροφόρησης και η Pfizer, μαζί με τις εθνικές κυβερνήσεις, είπε ψέματα».
Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν υποβληθεί σε κατ' οίκον περιορισμό, πρόστιμο αν πήγαιναν για ψώνια δύο χιλιόμετρα μακριά, αν έτρεχαν σε παραλία, αν κάθονταν σε παγκάκι, αν κολύμπησαν στη θάλασσα. Και μετά, υπάρχουν εκείνοι που έχασαν τη δουλειά τους επειδή αρνήθηκαν να τους κάνουν ένεση με δηλητήριο, γιατροί και επαγγελματίες υγείας απολύθηκαν, απειλήθηκαν με ακτινοβολία από τα Τάγματα που είπαν την αλήθεια για τα εμβόλια, διάσημοι επιστήμονες και κλινικοί ιατροί, ακόμη και νικητές του βραβείου Νόμπελ εξύβρισαν, δυσφήμησαν , φίμωσαν επειδή οι σκεπτικιστές, οι Ιερές Λειτουργίες απαγόρευσαν, με άθλιους επισκόπους, τους λεγόμενους μη βαξ διαδηλωτές ξυλοκοπήθηκαν, συνελήφθησαν, οδηγήθηκαν στα δικαστήρια.
Και πάνω απ 'όλα εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο που πέθαναν ή έγιναν ανάπηροι λόγω ανεπιθύμητων αντιδράσεων που ελαχιστοποιήθηκαν ή ακόμη και αρνήθηκαν από την εμβολιαστική υστερία της Big Pharma και των κυβερνώντων στην υπηρεσία της. Μας είπε όμως η κυρία Τζανίν Σμολ, γελώντας: «Έπρεπε να κινηθούμε με την ταχύτητα της επιστήμης!». Οι αμετάκλητοι εμβολιαστές και οι υποτιθέμενοι ελεγκτές γεγονότων, αντί να καλύπτουν τα κεφάλια τους με στάχτη, να ζητούν συγχώρεση, να διορθώνουν τις καταχρήσεις και να αποζημιώνουν τα θύματα για τα ψέματά τους, αντέδρασαν ενοχλημένοι στην ομολογία της Pfizer: «Αλλά ήταν πάντα γνωστό!». Αλλά αν ήταν πάντα γνωστό γιατί δημιουργήθηκε η πιο τρομερή, αμβλεία, βίαιη δικτατορία της υγειονομικής περίθαλψης όλων των εποχών;
Η περίπτωση είναι εμβληματική: όταν ένας συγκεκριμένος επιστημονικός κόσμος, οργανικός στις ψυχικές διαστρεβλώσεις των προοδευτικών φιλελεύθερων , βρίσκεται να βλέπει την ιδεολογία του να έρχεται σε αντίθεση με την πραγματικότητα, η αντίδραση είναι πάντα η ίδια: στην κόλαση της πραγματικότητας, την οποία πρέπει να αρνηθεί κανείς, να παραποιηθεί, να παραποιηθεί. ότι μπορεί να επικρατήσει η αντικουλτούρα της διαστροφής.
Εδώ είναι ένα άλλο καλό παράδειγμα. Λίγοι γνωρίζουν τη φιγούρα της Margaret Mead. Ανθρωπολόγος, φεμινίστρια, ανακάλυψε τη λεσβία μετά από πολλούς γάμους, συγγραφέας μιας Βίβλου για τον φεμινισμό, το σεξ και την ιδιοσυγκρασία, στην υπηρεσία της Rand Corporation, ενός εξαιρετικά ριζοσπαστικού φιλελεύθερου ιδρύματος. Υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής του ρουσσώιου μύθου του «ευγενούς άγριου», μιας από τις πιο αρνητικές ιδεολογίες στην ιστορία, φανατική του πιο ακραίου πολιτισμικού σχετικισμού. Εφόσον δεν έχουν βρεθεί ποτέ «αθώες» πρωτόγονες κοινωνίες, ο Μιντ εφηύρε μία: αυτές των Νήσων Σαμόα.
Στο βιβλίο της 1926 Coming age in Samoa, περιέγραψε την κοινωνία αυτών των νησιών ως ουσιαστικά μητριαρχική, ευτυχώς απαλλαγμένη από οποιεσδήποτε σεξουαλικές και πολιτιστικές αναστολές που δημιουργούνται από τον Χριστιανισμό. Αυτοί οι πληθυσμοί ζούσαν, σύμφωνα με τήν Μιντ, σε ένα είδος Εδεμικού κομμουνισμού, στην πιο πλήρη ασυδοσία χωρίς καμία απαγόρευση. Πρόθεσή της ήταν να προτείνει ένα μοντέλο, που επιβεβαιώθηκε ως υπάρχον, εναλλακτικό της ρυθμιζόμενης κοινωνίας, βασισμένο στον κλασικό και χριστιανικό πολιτισμό - αλλά κοινό σε όλους τους πολιτισμούς - βασισμένο στην οικογένεια και στη διάκριση μεταξύ των φύλων. Το κείμενο έγινε ένα μανιφέστο πολιτιστικού σχετικισμού, σεξουαλικής ελευθερίας, δυσφήμισης της οικογένειας και εξύμνησης της ομοφυλοφιλίας. Πολλά πανεπιστήμια το έχουν υιοθετήσει στα προγράμματα σπουδών τους.
Στη συνέχεια, σιγά σιγά, η αλήθεια αναδύθηκε: γεμάτο παραποιημένα δεδομένα, το βιβλίο δεν ήταν μια επιστημονική μελέτη, αλλά ένα ιδεολογικό μανιφέστο, ένας ευσεβής πόθος που μπορεί να συμπεριληφθεί στην ατζέντα των κοινωνικών αλλαγών , παρόμοια με άλλες μεταγενέστερες «μελέτες», με σκοπό να «αλλάξουν κοινωνία», όπως οι δύο περιβόητες «αναφορές» για τη σεξουαλική συμπεριφορά των γυναικών (1948) και των ανδρών (1953) από τον Άλφρεντ Κίνσλι, έναν εντομολόγο που έγινε σεξολόγος, επίσης σήμερα αποδεδειγμένα γεμάτος ψέματα. Αποδείχθηκε ότι η Mead δεν ήξερε τα Samoan, δεν έζησε ποτέ με τον πληθυσμό των Samoan και ότι οι «έμπιστοι» της που της περιέγραφαν την κοινωνία των Samoan ομολόγησαν, χρόνια αργότερα, ότι είχαν πει στον ανθρωπολόγο αυτό που ήθελαν να ακούσουν. Ένας άλλος ανθρωπολόγος, ο Derek Freeman, έδειξε σε ένα βιβλίο,Ο Μιντ και η Σαμόα, τα ψέματα της «μελέτης» του ανθρωπολόγου, ανοίγοντας μια έντονη συζήτηση που δίχασε τον ακαδημαϊκό κόσμο και όχι μόνο. Μια βεβαιότητα παραμένει: για να υποστηρίξει την ιδεολογία της, η Mead παραποίησε την πραγματικότητα. Από την άλλη πλευρά, είχε ακολουθήσει μόνο την υπόδειξη του Χέγκελ, την οποία ακολούθησαν ορισμένοι μαρξιστές: «Αν τα γεγονότα δεν συμμορφώνονται με τη θεωρία, τόσο το χειρότερο για τα γεγονότα».
Αλλά η παρέα των επιστημόνων στή Mead είναι μεγάλη και άγρια. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον εξελικτισμό. Είναι ένα αδιαμφισβήτητο δόγμα σήμερα: αν το αμφισβητήσεις, κινδυνεύεις να περιθωριοποιηθείς σε όλα τα πανεπιστήμια. Ακόμη και η Εκκλησία, στη φρενίτιδα της να ευχαριστεί πάση θυσία τον νεωτερισμό, όπως απέδειξε το συμβούλιο, φαίνεται ότι το αποδέχτηκε, παρά τις προφανείς αντιφάσεις με την παραδοσιακή θεολογία.
Κι όμως, έχει δίκιο ο Maurizio Blondet, ο οποίος έγραψε λακωνικά για αυτήν την ιδεολογία: «Όχι μια αποδεδειγμένη επιστημονική θεωρία, αλλά μια πράξη πίστης». Παρά την ακαδημαϊκή δικτατορία των εξελικτικών, πολλοί επιστήμονες αμφισβητούν έντονα αυτή τη θεωρία, τηρώντας μάλλον αυτή του «Ευφυούς Σχεδίου» παρά της βιβλικής κυριολεξίας (η Δημιουργία έγινε σε έξι ημέρες), τυπική για τους Αμερικανούς ευαγγελιστές. Στην Ιταλία, ο γενετιστής Giuseppe Sermonti και ο παλαιοντολόγος Roberto Fondi αμφισβήτησαν επιστημονικά τη θεωρία σύμφωνα με την οποία, για να το πούμε χοντροκομμένα, «κατάγεται από πιθήκους» σε ένα κείμενο που έχει γίνει λατρεία: Dopo Darwin. Κριτική στον εξελικτισμό. Ο Giuseppe Sermonti έχει στο ενεργητικό του και άλλα βιβλία στα οποία αποδεικνύεται ότι αυτή η θεωρία είναι εσφαλμένη, όπως π.χΞεχάστε τον Δαρβίνο.
Ο προαναφερόμενος δημοσιογράφος Maurizio Blondet έδειξε ότι έχει άριστες ικανότητες ως επιστήμονας επικοινωνίας στο βιβλίο The Uccellosaurus and other animals. Η καταστροφή του Δαρβινισμού , στην οποία συνοψίζει όλες τις επιστημονικές αντιρρήσεις για τη θεωρία της εξέλιξης, η οποία, αν και επικρατεί, έχει ένα μεγάλο πρόβλημα: δεν έχει αποδειχθεί ποτέ.
Συγκεκριμένα, δεν υπάρχουν αποδεδειγμένα στοιχεία εξέλιξης από το ένα είδος στο άλλο, για παράδειγμα από δεινόσαυρο σε πουλί ή από πίθηκο σε άνθρωπο. Το αρχείο απολιθωμάτων μας δείχνει είδη που φαίνονται ήδη σχηματισμένα και που δεν αλλάζουν σημαντικά με την πάροδο του χρόνου. Το πολύ ταιριάζουν. Είναι η παντελής απουσία του λεγόμενου «κρίκου που λείπει», η ανησυχία κάθε πιστού στην εξελικτική πίστη. Τότε λοιπόν αρκετοί «επιστήμονες» ήταν απασχολημένοι, από εξελικτική πίστη ή από επιθυμία για φήμη και προσωπικό κέρδος, για να «αναπληρώσουν» αυτή την έλλειψη. Με λίγα λόγια, δημιουργήστε μια σειρά από ψεύτικα.
Το πιο γνωστό από αυτά είναι το λεγόμενο «Piltdown Man», μια τοποθεσία στο Σάσεξ όπου, το 1912, βρέθηκαν θραύσματα κρανίου και γνάθου, τα οποία παρουσιάστηκαν στη Γεωλογική Εταιρεία του Λονδίνου και στο Βρετανικό Μουσείο από τον ανακάλυψε. Ο Τσαρλς Ντόσον, δικηγόρος και ερασιτέχνης αρχαιολόγος, και από τον παλαιοντολόγο Άρθουρ Γούντγουορντ ως μέρη ενός ανθρωποειδούς με κρανίο πολύ παρόμοιο με αυτό ενός σύγχρονου ανθρώπου, αλλά του οποίου το σαγόνι φαινόταν αδιάκριτο από αυτό ενός χιμπατζή.
Εδώ, τέλος, είπε μέσα του, ήταν ο περίφημος «κρίκος που λείπει». Μια πέτρα τοποθετήθηκε, προς αθάνατη δόξα του Dawson, στον τόπο της ανακάλυψης. Αλλά οι επιστήμονες, οι πραγματικοί, σύντομα άρχισαν να αμφιβάλλουν, ξεκινώντας από το Royal College of Surgeons. Στη συνέχεια, ο David Waterson, του King's College δημοσίευσε ένα άρθρο στο οποίο ισχυρίστηκε ότι τα λείψανα ήταν ένα ανθρώπινο κρανίο και ένα σαγόνι πιθήκου. Ένας Γάλλος παλαιοντολόγος και ένας Αμερικανός ζωολόγος επιβεβαίωσαν αυτή τη θέση: συγκεκριμένα, το σαγόνι ήταν αυτό ενός ουρακοτάγκου.
Επιστήμονες από όλο τον κόσμο αρνήθηκαν την αυθεντικότητα των ευρημάτων, μεταξύ των οποίων και ένας Ιταλός, ο Guido Bonarelli. Η ταφόπλακα της «εξελικτικής ανακάλυψης» τοποθετήθηκε από τη σε βάθος μελέτη μιας ομάδας επιστημόνων που δημοσιεύτηκε στους Times το 1953, η οποία έδειξε ότι το εύρημα ήταν ένα πλαστό που αποτελείται από υπολείμματα τριών διαφορετικών ειδών. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με ορισμένους, ο εξελικιστής «θεολόγος» Pierre Teilhard de Chardin συνέβαλε επίσης στην κατασκευή του πλαστού.
Όμως η επιμονή των εξελικτικών στην αναζήτηση του μυθικού «κρίκου που λείπει» δεν σταμάτησε εκεί. Πιο πρόσφατη είναι η περίπτωση, που παρουσιάζεται από τον Blondet στο L'uccubus και άλλα ζώα, του Archeoraptor liaoningensis, (όπως το βάφτισαν) το απολίθωμα ενός φτερωτού ερπετού μεγέθους γαλοπούλας που βρέθηκε από Κινέζους αγρότες και παρουσιάζεται εμφατικά από το National Γεωγραφική ως: «ο πραγματικός κρίκος που λείπει στη σύνθετη αλυσίδα που συνδέει τους δεινόσαυρους με τα πουλιά. Φαίνεται να διορθώνει την παλαιοντολογική στιγμή κατά την οποία οι δεινόσαυροι γίνονταν πουλιά».Ναι, "φαίνεται", γιατί αυτή η απόδειξη ήταν επίσης ψεύτικη κατασκευή από έξυπνους Κινέζους αγρότες που ήξεραν πόσα θα μπορούσαν να πληρώσουν οι Δυτικοί για έναν "κρίκο που έλειπε": είχαν κολλήσει το σώμα ενός Archeopterix , ενός εξαφανισμένου πουλιού, στην ουρά του ένας μικρός δεινόσαυρος του τύπου αρπακτικό . Το «έγκριτο» National Geographic την έπεσε. Ο Storr Olson, ορνιθολόγος στο Ινστιτούτο Smithsonian σχολίασε αυστηρά: «Με τη δημοσίευσή του τον Νοέμβριο, το National Geographic έχει χτυπήσει το ναδίρ του εντυπωσιασμού και της δημοσιογραφίας των περιοδικών».Αλλά υπάρχουν πολλές ακόμη ιστορίες πλαστών όπως αυτές. Όπως αυτό των απορριμμάτων ως «αληθινό» εύρημα του κρανίου ενός μικρού κοριτσιού, παρόμοιο με αυτό ενός Homo Erectus, που βρέθηκε ως Skull 1470, που βρέθηκε στην Αφρική και το οποίο πολύ ακριβείς δοκιμές χρονολογούνται πριν από 1,9 εκατομμύρια χρόνια. Αυτή η χρονολόγηση έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την εξελικτική χρονολογία. Ο Δρ Richard Laekey, συγγραφέας άλλων παλαιοντολογικών ανακαλύψεων, σχολίασε: «Είτε πετάμε αυτό το κρανίο, είτε πετάμε τις θεωρίες μας για τον πρώιμο άνθρωπο». Η πρώτη εναλλακτική κέρδισε, όπως σχολίασε ο αντι-εξελικτικός επιστήμονας Gastruche: «Με λίγα λόγια, πέταξαν το έκθεμα για να κρατήσουν τη θεωρία».Μπορεί λοιπόν να ειπωθεί ότι ο εξελικισμός δεν βασίζεται σε άμεσες και αποδεδειγμένες επιστημονικές παρατηρήσεις, αλλά σε a priori υποθέσεις στις οποίες κάποιος προσπαθεί στη συνέχεια να προσαρμόσει την πραγματικότητα.
Σε ένα διαφορετικό θέμα, αυτό της διαφοράς μεταξύ των ανθρώπινων φυλών, τέσσερις γενετιστές επικαλέστηκαν τη λογοκρισία της έρευνας στο περιοδικό Nature , δηλώνοντας την ανησυχία τους «για τη χρήση της επιστημονικής βιβλιογραφίας ως όπλου από την ακροδεξιά». Στην ουσία: εάν τα επιστημονικά αποτελέσματα δεν συμπίπτουν με τη φιλελεύθερη αντιρατσιστική ιδεολογία , πρέπει να φιμωθούν και να κρυφτούν.
Ένας τομέας στον οποίο τα ψέματα, οι παραποιήσεις, οι τρομοκρατικές και οι αναπόδεικτες προβλέψεις είναι αχαλίνωτες εδώ και δεκαετίες είναι ο κλιματικός-περιβαλλοντικός. Πολλοί θα θυμούνται τις προφητείες της Λέσχης της Ρώμης το 1972 με μια μελέτη με τίτλο The Limits to Growth . Τη Λέσχη της Ρώμης διηύθυνε ένας πρώην παρτιζάνος, πρώην στέλεχος της Fiat, ο μασόνος Aurelio Peccei και σύμφωνα με τις «επιστημονικές» αναλύσεις αυτής της ένωσης θα έπρεπε να ήμασταν όλοι νεκροί εδώ και καιρό, λαμβάνοντας υπόψη την πρόβλεψη εξάντλησης όλων των βασικών πηγές ενέργειας και ζοφερές προβλέψεις για τον παγκόσμιο υπερπληθυσμό.
Στη συνέχεια, επίσης στη δεκαετία του 1970, οι επιστήμονες άρχισαν να απειλούν την ανθρωπότητα με το κλίμα. Όμως, και πάλι κάποιος θα θυμάται, όχι με την υπερθέρμανση του πλανήτη, αλλά με το αντίθετο, την ψύξη της και την έλευση μιας νέας εποχής των παγετώνων: «μέχρι το 1985, η ρύπανση θα έχει μειώσει την ποσότητα του ηλιακού φωτός στη Γη». Το 1990 θα έπρεπε να είχαμε τέσσερις βαθμούς χαμηλότερη μέση θερμοκρασία και έντεκα το 2000. Μια νέα εποχή παγετώνων, με τους πόλους να καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος της Γης. Κανένας από αυτούς τους «επιστήμονες» δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη για τις τρομακτικές προβλέψεις, κανένας δεν καταγγέλθηκε ποτέ ότι «προκάλεσε συναγερμό».
Σήμερα η «θέρμανση του κλίματος ανθρωπικής προέλευσης», δηλαδή που παράγεται από την ανθρωπότητα, «καρκίνος του πλανήτη» σύμφωνα με τους οικολόγους (η ανθρωπότητα πρέπει να μειωθεί από 7 δισεκατομμύρια σε 1, σύμφωνα με έναν βετεράνο της Λέσχης της Ρώμης, Ντένις Μίντοου) έχει γίνει ένα άθικτο δόγμα: αν το αγγίξεις απλώς κινδυνεύεις με τη συκοφαντική κατηγορία της «άρνησης», αν όχι την απαγόρευση της επιστημονικής κοινότητας, την απόσυρση της χρηματοδότησης, τις απολύσεις.
Όλη η επιστημονική κοινότητα θα ήταν σταθερή στην υπεράσπιση αυτού του δόγματος, αλλά αυτή η «στερεότητα» είναι ένα συγκλονιστικό ψέμα. Η ιστορία αυτού του ψεύτικου αφηγείται ο Willie Soon, ένας μηχανικός αεροδιαστημικής, αστροφυσικός και γεωφυσικός, μια παγκόσμια αρχή για τη σχέση μεταξύ ηλιακών φαινομένων και παγκόσμιου κλίματος. Συνοπτικά: το 2013 μια ομάδα οικολογικών ακτιβιστών δημοσίευσε ένα έγγραφο στο οποίο, με βάση μια υποτιθέμενη ανάλυση περίπου 12.000 επιστημονικών εργασιών, θα υπήρχε μια «συναίνεση» του 97% των μελετητών σχετικά με την «κλιματική αλλαγή που προκαλείται από την αύξηση σε ανθρωπογενές CO2».
Ο Willie και οι άλλοι εξίσου έγκυροι συνάδελφοί του έχουν εξετάσει υπομονετικά τα 12.000 έργα που αναφέρουν οι οικολόγοι. Από αυτή την εργασία ελέγχου γεγονότων προέκυψε ότι τα δύο τρίτα των εργασιών δεν εξέφραζαν καμία άποψη για την κλιματική αλλαγή. Μόνο 64 υπέθεσαν την ανθρώπινη ευθύνη, αλλά μόνο 41, άρα το 0,35%, ενέκριναν στην πραγματικότητα τη δηλωθείσα «συγκατάθεση».
Για να αντικρούσουμε περαιτέρω την εσκεμμένη και όχι αθώα φάρσα, άρα πλαστογραφία, της «επιστημονικής συναίνεσης», αρκεί να θυμηθούμε την ανοιχτή επιστολή που υπογράφουν περισσότεροι από διακόσιοι Ιταλοί επιστήμονες, κλιματολόγοι, γεωλόγοι, γεωφυσικοί, συμπεριλαμβανομένων γνωστών ονομάτων όπως ο Franco Battaglia, ο Antonino Zichichi και ο Franco Prodi, οι οποίοι δήλωσαν ξεκάθαρα ότι η ανθρωπική προέλευση της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι μια αναπόδεικτη εικασία, την οποία ακολούθησε μια διεθνή αναφορά από περισσότερους από 1.200 επιστήμονες από διάφορους κλάδους, προφανώς συμπεριλαμβανομένης της μετεωρολογίας, συμπεριλαμβανομένων των νικητών του βραβείου Νόμπελ, με τίτλο «Δεν υπάρχει κλιματική έκτακτη ανάγκη». Το κείμενο, που επεκτάθηκε με μια εις βάθος μελέτη, δημοσιεύτηκε και στην Ιταλία με τον τίτλο «Δεν υπάρχει έκτακτη κλιματική ανάγκη».Και αυτό λέει, πράγματι φωνάζοντας, ο καθηγητής Franco Battaglia, καθηγητής Φυσικής Χημείας, με ένα διεθνές πρόγραμμα σπουδών που τον καθιστά έναν από τους Ιταλούς αριστείας στον τομέα του: «Ας το πούμε δυνατά και καθαρά σε μια στιγμή όπως αυτή που είμαστε. Ζώντας σε: δεν υπάρχει έκτακτη κλιματική αλλαγή. Δεν υπάρχει τίποτα στο σημερινό κλίμα που να διαφέρει από το κλίμα πριν από 100, 500, 1.000 ή 5.000 χρόνια».
Αλλά αυτό που είναι πιο αγανακτισμένο είναι ότι οι φανατικοί της κλιματικής αποκάλυψης όχι μόνο λένε ψέματα εν γνώσει τους, αλλά δικαιολογούν τα ψέματά τους, ικανοποιούνται με αυτά και μάλιστα καυχιούνται για αυτά. Ας πάρουμε την Greenpeace , που γεννήθηκε για να υπερασπιστεί τις φτωχές φάλαινες, ακόμη και με επικίνδυνες και εγκληματικές (και ποτέ επικυρωμένες) επιχειρήσεις πειρατείας κατά αλιευτικών σκαφών και φαλαινοθηρών, μετά ενάντια σε πλατφόρμες πετρελαίου, σήμερα μια πολύ ισχυρή οικολογική πολυεθνική με τζίρο της τάξης των $200- 300 εκατομμύρια, ένας σημαντικός συντελεστής στη διεθνή τρομοκρατία για το κλίμα. Ο ιδρυτής του Paul Watson είπε: «Δεν με νοιάζει τι είναι αλήθεια, σημασία έχει μόνο τι πιστεύουν οι άνθρωποι ότι είναι αλήθεια».
Το 2008, το Ινστιτούτο Γκόνταρντ για Διαστημικές Σπουδές (GISS), παρακλάδι της NASA, ανέφερε, αν και αντικρούεται από άλλους φορείς έρευνας, ότι ο Οκτώβριος εκείνης της χρονιάς ήταν ένας από τους θερμότερους στην ιστορία. Μια απόδειξη της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Δύο Καναδοί μαθηματικοί, ειδικευμένοι στην άρνηση οικολογικών ψευδών, κατήγγειλαν την απάτη: το GISS είχε «ανακυκλώσει» τα δεδομένα του Οκτωβρίου για τον Σεπτέμβριο, τον προφανώς θερμότερο μήνα. Έστειλαν email στο GISS, χωρίς απάντηση, αλλά μετά από μια ώρα τα παραποιημένα δεδομένα εξαφανίστηκαν από τον ιστότοπο. Το GISS διηύθυνε ο Δρ Χάνσεν, εξέχων σύμβουλος του «προφήτη» Αλ Γκορ, τον οποίο οι δύο Καναδοί μαθηματικοί είχαν ήδη αρνηθεί για προηγούμενη πλαστογραφία προς υποστήριξη της θεωρίας της «θέρμανσης του πλανήτη».
Ένα άλλο επεισόδιο, το οποίο κατέληξε στις εφημερίδες και στη συνέχεια φίμωσε αμέσως, αλλά το διηγήθηκε ο Maurizio Blondet στο βιβλίο του Scientific cretinism, είναι αυτό του λεγόμενου "Climategate": το 2009, ένας εντυπωσιακός αριθμός email από την Climate Research Unity ( CRU) του πανεπιστημίου East Anglia, ενός από τα «κεντρικά» της οικολογικής υπερ-αίρεσης, είχε καταλήξει στα χέρια ορισμένων δημοσιογράφων. Σε αυτά τα email οι «παγκοσμιοποιητές» μιλώντας σε συναδέλφους από όλο τον κόσμο, παραδέχτηκαν σιωπηλά ότι είχαν παραποιήσει τα δεδομένα για τις θερμοκρασίες για να υποστηρίξουν την ιδεολογία τους. Ο επικεφαλής της CRU, καθηγητής Φιλ Τζόουνς, έγραψε στους ανταποκριτές του πώς είχε καταφέρει το «κόλπο επιδιόρθωσης» των θερμοκρασιών και τους διέταξε να διαγράψουν τα ψευδή δεδομένα:«Δεν δίνουμε στους σκεπτικιστές κάτι για να διασκεδάσουν».
Η υπεράσπιση του ψέματος «για καλό σκοπό» είναι κοινή σε πολλούς επιστήμονες. Ο Stephen Schneider, κλιματολόγος στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ έγραψε ξανά το 1989: «Αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να προσφέρουμε τρομακτικά σενάρια, να κάνουμε δραματικές και απλουστευμένες δηλώσεις, παραμερίζοντας όλες τις αμφιβολίες που έχουμε», γιατί το δίλημμα είναι «ανάμεσα στο να είμαστε ειλικρινείς ή να είμαστε αποτελεσματικοί». Ο Ντάνιελ Μπότκιν του Τμήματος Περιβαλλοντικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια παραδέχτηκε: «Ο μόνος τρόπος για να αναγκάσουμε την κοινωνία μας να αλλάξει είναι να τρομάξουμε τους ανθρώπους με την πιθανότητα μιας καταστροφής και επομένως είναι σωστό και ακόμη απαραίτητο οι επιστήμονες να υπερβάλλουν». Υπερβάλλουν ή λένε ψέματα για να διαφυλάξουν τη χρηματοδότηση της έρευνας;
Ο Michael Shellenberger λέει στο The Apocalypse Can Wait. Λάθη και ψεύτικοι συναγερμοί για τον ριζοσπαστικό οικολογισμό των δηλώσεων ενός μέλους του Sierra Club, μιας από τις πιο εξτρεμιστικές οικολογικές οργανώσεις των ΗΠΑ, που συμμετείχε σε έναν αγώνα χωρίς αποκλεισμό εναντίον πυρηνικών σταθμών: «Νομίζω ότι το βρώμικο παιχνίδι είναι αποδεκτό εάν υπάρχει είναι ένα ευγενές τέλος».
Ίσως η πιο διδακτική από τις φάρσες είναι αυτή της «μεγάλης εξαφάνισης των αρκούδων στην Αρκτική». Το 2017, το National Geographic (και πάλι αυτό το περιοδικό, τώρα αφιερωμένο στην πιο τρελή φιλελεύθερη προπαγάνδα ) δημοσίευσε ένα βίντεο στο YouTube που δείχνει μια κακοποιημένη πολική αρκούδα, με θλιβερή μουσική στο βάθος και λεζάντα: "Έτσι μοιάζει η κλιματική αλλαγή" αναφερόμενος σε ένα υποτιθέμενο λιώσιμο των πάγων της Αρκτικής (στην πραγματικότητα οι θεωρίες των επιστημόνων σχετικά με αυτό το πιθανό φαινόμενο είναι αντικρουόμενες) που θα έθετε τις πολικές αρκούδες σε άμεσο κίνδυνο. Το βίντεο είχε 2,5 εκατομμύρια προβολές. Η Γκρέτα Τούνμπεργκ λέει: «Έκλαιγα κάθε φορά μπροστά σε αυτές τις ταινίες».(Η υπηρέτρια της Σουηδίας είναι γνωστό ότι έχει μόνο δύο εκφράσεις: ένα παιδικό, εκβιαστικό κλαψούρισμα ή ένα σκυθρωπό, απειλητικό θυμό).
Το βίντεο προβλήθηκε σε ντοκιμαντέρ για το κλίμα και αναφέρθηκε σε άρθρα σε όλο τον κόσμο. Πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να είναι πεπεισμένοι ότι οι πολικές αρκούδες εξαφανίζονται. Στην πραγματικότητα, η δραματική μείωση του πληθυσμού των αρκούδων δεν σημειώθηκε ποτέ. Ποτέ. Ακόμη και οι συντάκτες του βίντεο χρειάστηκε να το παραδεχτούν, ξεφορτώνοντας τις ευθύνες στο περιοδικό: «Το National Geographic το παρακάνει λίγο με τη λεζάντα». Αλλά εν τω μεταξύ η φάρσα της εξαφάνισης των λευκών αρκούδων έχει εξαπλωθεί. Εξιστορώντας το επεισόδιο στο αναφερόμενο βιβλίο του, ο Michael Shellenberger καταλήγει ως εξής: «Η παραπληροφόρηση για τις πολικές αρκούδες δείχνει ξεκάθαρα ότι οι ιστορίες που λέγονται για την κλιματική αλλαγή έχουν μικρή επιστημονική βάση».
Οι περιπτώσεις του εξελικισμού, του εμβολιασμού, της κλιματικής αλλαγής (αλλά υπάρχουν και άλλες, όπως είδαμε) καταδεικνύουν πώς η επιστήμη εγκαταλείπει, υποθέτοντας ότι έχει προσπαθήσει στο παρελθόν, κάθε προσπάθεια «αντικειμενικότητας» (που είναι στην πραγματικότητα αδύνατο) να μεταμορφωθεί. σε μια πίστη, περισσότερο: σε μια ειδωλολατρική λατρεία με τις τελετές της, τους ιερείς και τις ιέρειες της, τους κληρικούς της, τα μυστήρια της, τις μυητικές της τελετουργίες, τα δόγματά της, το διακηρυγμένο «απόλυτο κακό», δηλαδή την ανθρωπότητα. Μόνο πίστη και κανένας λόγος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου