Άγιος Ιγνάτιος Αντιοχείας και τα μυστήρια της Ιστορίας

 Οι επιστολές του Αγίου Ιγνατίου Αντιοχείας “στηρίζουν” μυστηριωδώς και τις δυο κακοδοξίες: Και το πρωτείο του πάπα ως διαδόχου του Αποστόλου Πέτρου και το πρωτείο του ορθοδόξου επισκόπου εις τύπον και τόπον Πατρός.

Το βασικό επιχείρημα των ανθρώπων που διαλύουν την παράδοσή μας με το πρωτείο του επισκόπου στηρίζεται σ’ ένα απόσπασμα επιστολής του Αγίου Ιγνατίου Αντιοχείας στο οποίο αναφέρεται: «όπου ο επίσκοπος, εκεί και η Εκκλησία»

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Ιγνάτιος επίσκοπος της Συρίας, γύρω στα 110 μ.Χ. μετεφέρθη από την Αντιόχεια στη Ρώμη για να υποστεί το μαρτύριο. Κατά την διάρκεια του μεγάλου ταξιδιού έγραψε διάφορες επιστολές προς μερικές Εκκλησίες.

Δεν μπορούμε όμως εύκολα να αγνοήσουμε ότι πίσω απ’ αυτές τις επιστολές υπάρχει ένα μεγάλο κριτικό πρόβλημα που δεν έχει βρει ακόμη την λύση του! Ποιες εγγυήσεις διαθέτουμε ότι οι γνωστές σε μας επτά επιστολές του Αγίου Ιγνατίου, οι οποίες περιέχονται στο χειρόγραφο της εθνικής βιβλιοθήκης του Παρισιού, ονόματι Colbertino, του 10ου αιώνος, και στο χειρόγραφο Mediceo–Laurenziano της Φλωρεντίας του 11ου αιώνος, οι οποίες εκδόθηκαν κατά την διάρκεια του 17ου αιώνος μαζί με άλλες έξι επιστολές του Αγίου Ιγνατίου, αναγνωρισμένες από όλους σαν απόκρυφες (γραμμένες από έναν Αρειανό επίσκοπο του IVου ή Vου αιώνος), είναι αυθεντικές, δηλαδή ανταποκρίνονται ακριβώς σε εκείνες τις επιστολές που γράφηκαν από τον επίσκοπο Ιγνάτιο γύρω στα 110 μ.Χ.;

Όλοι οι μελετητές (H. Delafosse, Adolf Bauer, Alfred Loisy) γράφουν περίπου: Το ιστορικό περιβάλλον των επιστολών είναι ανεξήγητο εάν θέλουμε να τις αναγάγουμε στην εποχή του Τραϊανού (110 μ.Χ.). Στην πραγματικότητα οι επιστολές επιδιώκουν να βοηθήσουν να υπερίσχυση ένα σύστημα πίστης και οργάνωσης το οποίο αντιστοιχεί στο αποκορύφωμα της γνωστικής κρίσεως.

Τελευταία το θέμα της αυθεντικότητας και της χρονολογίας των επτά επιστολών του Αγίου Ιγνατίου ξαναμελετήθηκε εις βάθος από τον R. Hübner και τον μαθητή του Th. Lechner. Και οι δυο ισχυρίζονται πως οι επιστολές του Ιγνατίου ασκούν στην πραγματικότητα πολεμική εναντίον των γνωστικών Βαλεντινιανών οι οποίοι δρούσαν το δεύτερο ήμισυ του ΙΙ ου αιώνος και γι’ αυτό μάλλον πρέπει να χρονολογηθούν στη δεκαετία 165–175 μ.Χ. Δεν μπορούν να έχουν γραφεί στα 110 μ.Χ. από τον επίσκοπο της Συρίας. Τα κυριότερα επιχειρήματά τους είναι τα εξής:

1. Η προπαγάνδα που γίνεται από τον Ιγνάτιο μέσα στις επιστολές υπέρ της επισκοπικής μοναρχίας δεν αντιπροσωπεύει την οργάνωση των Εκκλησιών (ούτε των Ανατολικών) του 110 μ.Χ. Αντιθέτως έρχεται φυσιολογικότερο να φανταστούμε τις επιστολές γραμμένες στην εποχή του Αδριανού (138 μ.Χ.) ή και αργότερα.

2. Ο Ιγνάτιος συγκρούεται ανοιχτά με ένα γνωστικό κίνημα που αντιστοιχεί ακριβώς στους Βαλεντινιανούς. Για παράδειγμα στην επιστολή προς Μαγνησίους (8, 2) λέει: «ο Ιησούς Χριστός … είναι ο αιώνιος Λόγος που εξήλθε από την σιωπή». Κάτι το οποίο αντικρούει ξεκάθαρα γνωστικούς του δευτέρου μισού του ΙΙου αιώνος.

Επιπλέον πρέπει να γνωρίζουμε, κάτι που γνωρίζουν όλοι όσοι συνειδητά προσπαθούν να διαλύσουν την παράδοσή μας, πως μία από τις επιστολές του Αγίου Ιγνατίου Αντιοχείας χρησιμοποιείται από τους παπικούς για να υποστηρίξουν το πρωτείο του πάπα ως διαδόχου του Αποστόλου Πέτρου. Η προς Ρωμαίους επιστολή του! Μόνον που και πάλι κανείς δεν μπορεί να εξηγήση πώς και γιατί, ο πρωτοκορυφαίος των Αποστόλων δέχθηκε να γίνει επίσκοπος Ρώμης, δηλαδή ένας διάκονος της εποχής, καθώς οι επίσκοποι δεν διέφεραν σε τίποτε από τους πρεσβυτέρους. Κανείς από τους 12 Αποστόλους δεν θα δεχόταν ποτέ την “τιμή” να ανακηρυχθεί επίσκοπος! Γιατί να το κάνει ο πρώτος; Προνοητικά; Για να τιμήσει τον μελλοντικό αντιπρόσωπο του Χριστού στη Γη;

Επιπλέον πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους πως με την θεολογία και την ευχαριστιακή εκκλησιολογία του Ζηζιούλα, ο οποίος βρίσκεται πλέον εις τύπον και τόπον Πατρός, ο Κύριος αναλαμβάνει αντιπρόσωπος του πάπα στην Βασιλεία των Ουρανών. Αυτό είναι το βαθύ μυστικό του Bishopoque. 

Αμέθυστος

Στην ομιλία του,ο Πατριάρχης,είπε:

“Καθώς εισερχόμεθα, θεία χάριτι, εις το 50ον έτος της ταπεινής Αρχιερατικής διακονίας μας, επιθυμούμε, εδώ εις το Σαρμασίκι, ενώπιον Θεού και όλων υμών, να ανανεώσουμε την υπόσχεσιν που εδώκαμε κατά την ημέραν της εις επίσκοπον χειροτονίας μας, τα Χριστούγεννα του 1973.

Είχαμε τότε αναφέρει στην αντιφώνησί μας: «δίδωμι τη Εκκλησία, κατά την ιεράν ταύτην στιγμήν, την υπόσχεσιν ότι και υπό την νέαν ιδιότητά μου θέλω εργασθή, δι᾽ όλων των ταπεινών μου δυνάμεων μετά περισσοτέρου ή σήμερον ζήλου και μετά της αυτής πιστότητος και αφοσιώσεως, διά την δόξαν αυτής εις δόξαν Θεού και διά την σωτηρίαν ψυχών». Και συνεχίσαμε: «υπόσχομαι ενώπιον Υμών, Παναγιώτατε, να αγαπώ και να τιμώ και να σέβωμαι ως εικόνα του Θεού και να διακονώ μετά χαράς και προθυμίας τον άνθρωπον και εν ανάγκη να θυσιάζωμαι υπέρ αυτού. Άλλωστε, η Φιλαδέλφεια θα μοι υπομιμνήσκη ακαταπαύστως ότι οφείλω να φιλώ τους αδελφούς μου». Καταλήξαμε δε, λέγοντας: «Ουδέν έχω όπερ δεν έλαβον παρά της Εκκλησίας. Εις την Εκκλησίαν επομένως, οφείλω τα πάντα και επί πλέον ευγνωμοσύνην και αφοσίωσιν και σεβασμόν και πιστότητα και υπακοήν άχρι θανάτου. Αναλογιζόμενος δε ότι τιμώμαι ελέω του Θεού και κανονική γνώμη της Εκκλησίας ίνα ω Επίσκοπος εν τη Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία, πολλαπλήν δέον ίνα έχω εν εμοί συνείδησιν της ευθύνης ως πιστού φορέως των μεγάλων παραδόσεων αυτής και θεράποντος και μόνον αυτής, πιστού άρχι θανάτου, ει δε και δεήσει, θανάτου σταυρού».

Σας διαβεβαιούμε, πεφιλημένα τέκνα, πως ο,τι υποσχεθήκαμε προ 49 ετών ισχύει δι᾽ ημάς εις το ακέραιον και σήμερα και θα συνεχίση να ισχύη μέχρι τελευταίας μας αναπνοής. Καθ᾽ όλην την Αρχιερατικήν πορείαν μας εδιδάχθημεν ότι ο Επίσκοπος, και πολύ περισσότερο ο Αρχιεπίσκοπος και ο Πατριάρχης, δίδει μαρτυρίαν ζωής και θανάτου. Όπερ σημαίνει ότι πρέπει να είναι έτοιμος για όλα. Όλα χάριν του λαού του Θεού στον οποίον ανήκει και διά τον οποίον υπάρχει ως Επίσκοπος. Διά τον άνθρωπον εσταυρώθη ο Θεός. Διά τον άνθρωπον συσταυρούται και ο Επίσκοπος για να συζήση με τον Χριστόν διά της πίστεως εις Αυτόν και διά της προσηλώσεώς του εις τα όσια και ιερά, τα οποία μας εκληροδότησαν οι Πατέρες ημών.”

https://anastasiosk.blogspot.com/2022/12/blog-post_314.html#more

ENA EΛΑΧΙΣΤΟ ΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΙΡΕΣΗ, ΤΗΣ ΑΝΑΚΗΡΥΞΕΩΣ ΣΑΝ ΕΠΙ ΓΗΣ ΘΕΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΕΡΑΤΩΔΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ.