Η ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ

Οι απαγορευμένες ζώνες είναι πια ξένοι θύλακες στο γαλλικό έδαφος. Οι συμμορίες που δραστηριοποιούνται σε αυτές έχουν δημιουργήσει μία παράλληλη οικονομία που βασίζεται στο οργανωμένο έγκλημα. Οι κάτοικοι τους θεωρούν πως βρίσκονται σε πόλεμο με τη Γαλλία και με το δυτικό πολιτισμό. Δρουν σε συνεργασία με ισλαμικές οργανώσεις, χαρακτηρίζοντας την επιθετικότητα τους, τη βία που χρησιμοποιούν και την οργή τους, ως έναν τρόπο τιμωρίας των απίστων (ως πολεμικές επιδρομές). Η ανάκτηση αυτών των περιοχών σήμερα θα ήταν περίπλοκη και δαπανηρή, ενώ θα απαιτούσε τη συμμετοχή του στρατού.
Σερένα Νομικού

Άποψη

«Η κατάσταση στη Γαλλία είναι εκτός ελέγχου! Ο αρχηγός της γαλλικής αστυνομίας ζητά την άμεση κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Το πρωθυπουργικό μέγαρο ζήτησε από όλους τους υπουργούς να επιστρέψουν αμέσως στο Παρίσι. Έκρυθμη και εκτός ελέγχου η κατάσταση στη Μασσαλία! Είναι απίστευτα όσα συμβαίνουν….Εκτός ελέγχου η κατάσταση σε πολλά εμπορικά κέντρα της Γαλλίας, αναφορές για λεηλασίες. Ένας 19χρονος νεαρός που συμμετείχε στις ταραχές ανακοινώθηκε πως έχασε τη ζωή του, όταν έπεσε από την οροφή σουπερμάρκετ και άλλος ένας χαροπαλεύει ύστερα από χτύπημα πλαστικής σφαίρας της αστυνομίας». Τα τρομακτικά γεγονότα στη Γαλλία, ακόμη και με τον πύργο του Άιφελ στις φλόγες, καθιστούν επίκαιρο ένα άρθρο μου από το Μάιο του 2020, όπου έγραφα τα παρακάτω:

Στα βόρεια του Παρισιού, ένας νεαρός που κινείται με μεγάλη ταχύτητα πέφτει στην πόρτα ενός αστυνομικού αυτοκινήτου, σπάζει το πόδι του και μεταφέρεται σε ένα νοσοκομείο. Διαπιστώνεται πως δεν έχει άδεια οδήγησης, αλλά ένα βαρύ ποινικό μητρώο (πηγή). Έχει καταδικαστεί πολλές φορές για διακίνηση ναρκωτικών, ληστεία, βία και σεξουαλικές επιθέσεις.

Αμέσως μετά, μόλις κυκλοφορεί η είδηση της σύλληψης του, στέλνονται δεκάδες χιλιάδες μηνύματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που κατηγορούν την αστυνομία για χρήση βίας, με αποτέλεσμα το ξέσπασμα ταραχών σε 12 πόλεις, για πέντε συνεχόμενες μέρες (πηγή). Ένα αστυνομικό τμήμα στο Στρασβούργο δέχεται επίθεση και καίγεται, ενώ σε μικρή απόσταση από το συμβάν με το νεαρό, καταστρέφεται ένα σχολείο. Η απάντηση της γαλλικής κυβέρνησης στα γεγονότα είναι η έρευνα (ΕΔΕ) σχετικά με τη συμπεριφορά της αστυνομίας και ενδεχομένως η τιμωρία των υπευθύνων (πηγή)!

Ενώ τώρα οι Γάλλοι ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους λόγω των απαγορεύσεων εξαιτίας του ιού, οι άνθρωποι που μένουν στις απαγορευμένες ζώνες της χώρας (no go zones), μετανάστες και λαθρομετανάστες κυρίως, αντιμετωπίζονται διαφορετικά. Η κυβέρνηση έχει δώσει εντολή στην αστυνομία να μην τους ελέγχει, όπως τους Γάλλους (πηγή), καθώς επίσης να μην πλησιάζει στις ζώνες αυτές, παραμένοντας όσο πιο μακριά μπορεί.

Πόσες είναι αυτές οι ζώνες; Το 2005 ήταν λιγότερες από 100 στα προάστια των μεγαλύτερων γαλλικών πόλεων και η αστυνομία μπορούσε να επέμβει (πηγή). Σήμερα είναι περισσότερες από 750, η αστυνομία μπορεί να επέμβει μόνο εάν πάρει πολύ σοβαρά μέτρα, ενώ οι συμμορίες και οι ακραίοι ισλαμιστές έχουν τον πλήρη έλεγχο τους (πηγή). Δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο στην Ελλάδα; Ασφαλώς θα συμβεί, αφού σχεδόν παντού στην Ευρώπη διαπιστώνεται το ίδιο.

Η γαλλική κυβέρνηση δήλωσε πως θα διενεργήσει ΕΔΕ για το νεαρό, επειδή φοβήθηκε την επανάληψη των γεγονότων του 2005. Τότε όμως είχαν ξεσπάσει μεγάλες αναταραχές (πηγή), λόγω του θανάτου δύο μεταναστών που, προσπαθώντας να ξεφύγουν από την αστυνομία, κατέφυγαν σε έναν ηλεκτρικό σταθμό και έπαθαν ηλεκτροπληξία. Σήμερα η αιτία ήταν ένα απλό τροχαίο. Μετά τις ταραχές όμως του Ιουλίου του 2018 στη Νάντη, όπου πυρπολήθηκε η δημόσια βιβλιοθήκη και κάηκαν αρκετά κτίρια, καθώς επίσης το 2019 στη Γκρενόμπλ που εκατοντάδες καταστήματα και κτίρια καταστράφηκαν εντελώς, η γαλλική κυβέρνηση είναι πολύ προσεκτική.

Το τι ακριβώς συμβαίνει στη Γαλλία πάντως αναφέρεται πολύ καθαρά από έναν πρώην αστυνομικό στο βιβλίο που δημοσίευσε για να ενημερώσει τους συμπατριώτες του (πηγή). Ο αστυνομικός αυτός έγραψε τα εξής:

«Οι απαγορευμένες ζώνες είναι πια ξένοι θύλακες στο γαλλικό έδαφος. Οι συμμορίες που δραστηριοποιούνται σε αυτές έχουν δημιουργήσει μία παράλληλη οικονομία που βασίζεται στο οργανωμένο έγκλημα. Οι κάτοικοι τους θεωρούν πως βρίσκονται σε πόλεμο με τη Γαλλία και με το δυτικό πολιτισμό. Δρουν σε συνεργασία με ισλαμικές οργανώσεις, χαρακτηρίζοντας την επιθετικότητα τους, τη βία που χρησιμοποιούν και την οργή τους, ως έναν τρόπο τιμωρίας των απίστων (ως πολεμικές επιδρομές). Η ανάκτηση αυτών των περιοχών σήμερα θα ήταν περίπλοκη και δαπανηρή, ενώ θα απαιτούσε τη συμμετοχή του στρατού» (πηγή).

Δεν είναι ανάγκη να υπενθυμίσω της σφαγή στην έδρα του σατυρικού περιοδικού το 2015, τη μαζική δολοφονία 89 ανθρώπων στο γαλλικό θέατρο το ίδιο έτος ή τα 86 άτομα που σκοτώθηκαν από το φορτηγό στη Νίκαια το 2016. Κανένας δεν τα έχει ξεχάσει, ούτε προφανώς οι Γάλλοι που είδαν το στρατό να περιπολεί στους δρόμους και να φρουρεί δημόσια κτίρια, εκκλησίες και συναγωγές. Οι ωρολογιακές βόμβες όμως (πηγή) δεν εξουδετερώθηκαν και σύντομα θα εκραγούν, όσο και αν τις καθυστερεί η κυβέρνηση.

Όταν ξεκίνησε το ραμαζάνι πάντως (24/4), εν μέσω του κλειδώματος της Γαλλίας, επετράπη στους μουσουλμάνους να συγκεντρώνονται και να γιορτάζουν όπου ήθελαν. Έτσι βέβαια ενθαρρύνθηκαν να μη σέβονται τους νόμους της χώρας, γεγονός που σημαίνει πως η κυβέρνηση έκανε ένα ακόμη λάθος, όπως τόνισε ένας μουσουλμάνος αστυνομικός (πηγή).

Τα παραπάνω είναι η μία μόνο όψη του νομίσματος σε ένα κράτος που γίνεται όλο και πιο μουσουλμανικό, με τη βία και με την εγκληματικότητα να κλιμακώνονται συνεχώς. Πηγές έχω αρκετές, για να μη με αμφισβητήσει κανείς. Η άλλη όψη είναι η διαχείριση της πανδημίας και τα αποτελέσματα του κλειδώματος της οικονομίας.

Στη μεν πρώτη, η κυβέρνηση λειτούργησε καταστροφικά (πηγή), λόγω του άθλιου συστήματος υγείας, όπου δεν υπήρχαν ούτε μάσκες, ούτε προστατευτικές στολές, ούτε τεστ. Οι γιατροί δεν είχαν το δικαίωμα να αποφασίσουν ποιο φάρμακο θα έδιναν και απαγορευόταν να εξετάσουν τους ασθενείς, αλλά μόνο να προτείνουν τη θεραπεία που τους επέβαλε η κυβέρνηση τηλεφωνικά! Ασθενοφόρα δεν επιτρεπόταν να σταλούν για ανθρώπους άνω των 70 ετών, ενώ με ένα διάταγμα τα νοσοκομεία απαγόρευαν την πρόσβαση σε «πολύ ευάλωτα» άτομα (πηγή). Έτσι οι θάνατοι των συνταξιούχων ήταν υπερβολικά μεγάλοι, χαρακτηριζόμενοι ως «σφαγή» (πηγή).

Στη δεύτερη, περισσότεροι από το 50% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα είναι άνεργοι (πηγή), ενώ χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις όλων των κλάδων έχουν χρεοκοπήσει από το lockdown (αναμένεται αύξηση των πτωχεύσεων κατά 25%) και δεν μπορούν πια να ανοίξουν (πηγή). Λογικά αφού η γαλλική κυβέρνηση χρόνια τώρα είναι υποτελής της Γερμανίας. Όπως έγραψε πάντως ένας ιστορικός στη «Le Figaro», η Γαλλία είναι μία διαλυμένη χώρα, ενώ ο αρχισυντάκτης της συμπλήρωσε τα εξής:

«Η Γαλλία βιώνει μία τόσο βαθιά απογοήτευση, όσο αυτή του Μαΐου του 1940. Μπροστά στα μάτια μας, όλα καταρρέουν με μία αδιανόητη ταχύτητα. Θα πρέπει να θέσουμε το ερώτημα: «Γιατί τέτοια καταστροφή….πώς είναι δυνατόν;». Αναπόφευκτα όμως τα συμπεράσματα είναι τα ίδια: ανικανότητα, αποδιοργάνωση, έλλειψη μακροπρόθεσμου οράματος, αυτοσχεδιασμός. Βλέποντας και κάνοντας. Συνοπτικά, η «ακυρότητα» των ηγετών μας».

Κλείνοντας, όπως δήλωσε ένας Γάλλος συγγραφέας, «Δύο μήνες lockdown θα οδηγήσουν σε μία άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση και κατά πάσα πιθανότητα σε μία πολύ σοβαρή έκρηξη βίας. Είναι καιρός να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα: η Γαλλία βρίσκεται στα πρόθυρα του χάους».

Η συνεχιζόμενη αυτοκτονία της Γαλλίας – The Analyst