Στη συζήτησή μας (19-07-2023) ο διδάκτωρ γεωπολιτικής, καθηγητής γεωστρατηγικής, αναλύει τις πρόσφατες εξελίξεις στις σχέσεις Τουρκίας - ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις υπό το φως της ελληνικής πρόθεσης για έναρξη διαλόγου.
Εκτιμά ότι το ΝΑΤΟ έχει μπει σε διαδικασία πολεμικής προπαρασκευής με το βλέμμα στη Ρωσία, οι κινήσεις της οποίας επίσης παραπέμπουν σε προετοιμασία κλιμάκωσης όχι μόνο στην Ουκρανία, αλλά με πιθανότητα διάχυσης και πέραν των ουκρανικών συνόρων.
Μια ρωσική κίνηση κατά του Κίεβου μέσω Λευκορωσίας ή με στόχο να ανοίξει διάδρομο προς το Καλίνινγκραντ είναι εντός πιθανών σεναρίων και μάλιστα βραχυπρόθεσμα, με ό,τι αυτό σημαίνει για την αντίδραση του ΝΑΤΟ το οποίο οικοδομεί στα ευρω-ρωσικά σύνορα μία δύναμη 300 -500 χιλιάδων ανδρών.
Υπογραμμίζει ότι η κρίση της Δύσης με τη Ρωσία είναι η κορυφή και το παγόβουνο είναι η Κίνα η σύγκρυση με την οποία φαίνεται ήδη στον ορίζοντα, εξ ου και η προέκταση της εταιρικής αρχιτεκτονικής του ΝΑΤΟ στον Ινδο-Ειρηνικό με την Ιαπωνία, τη Νότιο Κορέα, την Αυστραλί, τη Νέα Ζηλανδία.
Σημειώνει ότι η επικρατούσα θέση στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας ότι μας συμφέρει η παραμονή της Τουρκίας εντός Δυτικού πλαισίου είναι λάνθασμένη, διότι όσο η Τουρκία είναι ομαλά ενταγμένη στις ευρωατλαντικές δομές και με καλές και λειτουργικές σχέσεις με ΗΠΑ και ΕΕ, έχει μεγαλύτερο ειδικό βάρος από την Ελλάδα η οποία θα υφίσταται τη μεγαλύτερη πίεση για να υποχωρήσει προκειμένου να κατευνάζεται η Άγκυρα.
Τονίζει ότι στρατηγικά την Ελλάδα τη συμφέρει η απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση ή και η ρήξη διότι έτσι η Δυτική στήριξη προς τη χώρα μας και η μετατροπή της σε κράτος πρώτης γραμμής καθίσταται μονόδρομος για τα Δυτικά συμφέροντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου