του Marcello Veneziani
Πώς να το ονομάσουμε; Ατομικιστική κυριαρχικότης. Χρησιμοποιούν αυτήν την έκφραση δύο πολικοί αντίθετοι διανοούμενοι: ο ένας, που πέθανε πρόσφατα, ήταν κομμουνιστής, ο Mario Tronti , και επομένως η κριτική του είναι κατανοητή, αν όχι προβλέψιμη. Αλλά είναι ένας αληθινός φιλελεύθερος, ο Massimo De Angelis , αυτός που καταγγέλλει την έλευση του ατομικιστικού κυριαρχισμού, ο οποίος επιμελήθηκε ένα βιβλίο διαφόρων συγγραφέων με θέμα The knots of the West το οποίο στον υπότιτλο του υπενθυμίζει την «ατομική κυριαρχία». Το βιβλίο, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από έναν μικρό εκδότη, τον Belforte, συλλέγει προβληματισμούς από διάφορους διανοούμενους φιλελεύθερων, συντηρητικών ή σαφώς προοδευτικής καταγωγής: από τον Beppe Vacca έως τον Sergio Belardinelli, από τον Eugenio Mazzarella στον Raimondo Cubeddu και τον Vittorio Possenti. Το κοινό νήμα είναι η κριτική αυτής της περιέλιξης της ελευθερίας στη Δύση, αυτού του ατομικισμού που στοχεύει στην επιβεβαίωση της απόλυτης κυριαρχίας της. Είναι ένας φιλελευθερισμός υβριδισμένος με τη βούληση για εξουσία, με την αξίωση όχι μόνο να αυτοκαθορίζει τη ζωή του αλλά και να τη δημιουργεί και να έχει απόλυτο έλεγχο πάνω της, χάρη και στην αδίστακτη χρήση της τεχνοεπιστήμης. Σηματοδοτεί τη μετάβαση από τη φιλελεύθερη κοινωνία στη μηδενιστική κοινωνία, μέσω του σχετικισμού και του απόλυτου υποκειμενισμού. Μια ανελεύθερη μετατόπιση που ακόμη και ο Φράνσις Φουκουγιάμα, ο διάσημος συγγραφέας του The End of History and the Last Man, αποτύπωσε σε ένα δοκίμιο για το διαφαινόμενο μεταανθρώπινο μέλλον.
Ο άνθρωπος του αύριο είναι αναμφισβήτητα ανελεύθερος , ανακοίνωσε πριν από χρόνια ο Ρομάνο Γκουαρντίνι , Ιταλο-Γερμανός φιλόσοφος και ιερέας . Και διάφοροι παράγοντες συμβάλλουν σε αυτή τη μετάλλαξη: από τη γενετική χειραγώγηση έως την κατάχρηση της τεχνητής νοημοσύνης, από την κουλτούρα της ακύρωσης έως την ιδεολογία του φύλου, από τη μισαλλοδοξία και τη συσσώρευση όσων διαφωνούν με τον απεριόριστο στροβιλοκαπιταλισμό που κατατρώει τη δημοκρατία. Ένα ιδιαίτερο τέρας, με φιλελεύθερο σώμα και προοδευτικό κεφάλι . Στο τέλος αυτό που μένει είναι το απόλυτο άτομο, ένας ακραίος υποκειμενισμός που έχει απελευθερωθεί από την αλήθεια και από κάθε κοινοτικό δεσμό και επιβεβαιώνει τη βούλησή του για εξουσία και την απόλυτη επιταγή των επιθυμιών του: είμαι αυτό που θέλω να είμαι. Αυτή είναι η δυτική ιδεολογία σήμερα.
Είναι αξιοπερίεργο να σημειωθεί η ατομικιστική τροπή που έχει πάρει ο κυριαρχισμός, ο οποίος μέχρι χθες ανήγγειλε την άνοδο ενός εθνικού, κοινωνικού και βασισμένου στην ταυτότητα λαϊκισμού. Οι ισμοί είναι τελικά ο εκφυλισμός των θετικών αρχών: η κυριαρχία υποβαθμίζεται σε κυριαρχισμό, η πρόοδος σε προοδευτισμό, η Δύση σε δυτικισμό. και ελευθερία στον φιλελευθερισμό-φιλελευθερισμό. Αυτή η ιδεολογία τρώει τον πολιτισμό, την ιστορία, την παράδοση, τη φύση, τις κοινότητες και την πολιτική.
Ας φέρουμε αυτή τη διάγνωση στην πραγματικότητα του σήμερα. Η G20 πριν από λίγες ημέρες στην Ινδία σηματοδότησε το τέλος της ταύτισης μεταξύ της Δύσης και της παγκοσμιοποίησης και του ρόλου των Ηνωμένων Πολιτειών ως του ανώτατου διαιτητή του πλανήτη. Η Δύση δεν είναι πλέον η ατμομηχανή του κόσμου, δεν είναι πλέον ο άξονας αναφοράς για τις αξίες και δεν είναι πλέον το μοναδικό μοντέλο εκσυγχρονισμού. Υπάρχουν άλλοι κόσμοι σε τεχνολογική, οικονομική, δημογραφική και πολιτιστική επέκταση. Καθένα από αυτά έχει ένα βάρος που από μόνο του ισούται με αυτό της Δύσης. Φανταστείτε τους όλους μαζί, πώς διαμορφώνεται σε αυτό το είδος πλανητικού κλαμπ που αρχικά ονομαζόταν BRICS, από τα αρχικά των πέντε ιδρυτικών μελών (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) και που σήμερα συγκεντρώνει ένα μεγάλο μέρος τού Ισλάμ, Αφρική, άλλων αξιοσημείωτων χωρών σε όλο τον κόσμο.
Η Δύση δεν πάει πουθενά χωρισμένη από τον πολιτισμό της, ξεφεύγοντας από την ιστορία της και τις αστικές και θρησκευτικές της παραδόσεις, από τον πολιτισμό της, σε σύγκρουση με τη φύση. Ξεπερνιέται επίσης στους τομείς στους οποίους άσκησε παγκόσμια κυριαρχία: τεχνολογία και επιστήμη, αγορά και οικονομία. Αυτό που μένει είναι τα πολιτικά και τα ανθρώπινα δικαιώματα, μια αόριστη οικουμενική ιδεολογία που έχει καταρρεύσει σε μια ξύπνια κατήχηση, σε ΛΟΑΤΚ+ επιταγές και σε έναν γκροτέσκο ρατσισμό, παράλογο για χίλιους λόγους, αλλά ξεκινώντας από τον πρώτο: η εθνική κυριαρχία στον κόσμο δεν είναι πλέον η ευρω-βορειοδυτική.
Μα πάνω απ' όλα, πώς μπορεί να επιβιώσει η Δύση αν η πίστη της είναι στον απόλυτο υποκειμενισμό, στον ατομικισμό που θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από όλα, αξία, δεσμό; Πόσο ακόμα μπορεί να αντέξει μια κοινωνία που έχει τη λατρεία του εαυτού της, των συμφερόντων της και των δικών της επιθυμιών, και υποτάσσει όλα τα άλλα σε αυτό και δεν είναι διατεθειμένη να κάνει καμία θυσία; Τι άλλο μπορεί να δώσει στον κόσμο ένα όραμα εστιασμένο στον εαυτό του και στα ενδιαφέροντά του, διαχωρισμένο από κάθε άλλη ανησυχία, σχέση και αξία;
Σε αυτό το σημείο είναι απαραίτητο να προχωρήσουμε πέρα από την άδεια και πλασματική κατηγορία της Δύσης, να σκεφτούμε πιο συγκεκριμένες πραγματικότητες, πιο επείγουσες γεωπολιτικές δομές, να επιστρέψουμε στις πηγές της Δύσης: τις ελληνικές, ρωμαϊκές και χριστιανικές ρίζες της, τις κοινές της ευρωπαϊκές και μεσογειακές μήτρες, τήν ιστορία της, τήν τέχνη και τήν σκέψη της, καθώς και τίς ζωντανές εθνικές, παραδοσιακές και τοπικές ταυτότητες. Η Δύση ισχυρίστηκε ότι ενοποιούσε τον κόσμο. τώρα πρέπει να παλέψουμε ενάντια στην ομοιομορφία, χωρίς να πέσουμε σε κυρίαρχο ατομικισμό.
ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΤΟΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΕΛΗ ΤΩΝ ΛΥΚΩΝ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΤΗΡΙΖΕΙ. Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΗΔΗ.
Η ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΔΥΣΗ ΚΑΤΟΡΘΩΣΕ ΝΑ ΟΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΡΣΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΣΑΝ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΔΙΑΛΥΟΝΤΑΣ ΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ, ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ, ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΥΤΙΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΔΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ.
ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΔΕΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΕΤΑΙ ΤΕΛΙΚΑ, ΒΑΦΤΙΣΕ ΑΠΛΩΣ ΤΟ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΑΙΩΝΙΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου