Αδιαφορώντας για τη δυστυχία της χώρας του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρουσίασε στο Bloomberg την κλιματική κρίση σαν «ευκαιρία» για κέρδος
Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης
Όσοι δεν έχουν πειστεί ακόμη ότι η λεγόμενη «κλιματική κρίση» αποτελεί ένα ξεχειλωμένο αφήγημα που πρώτα απ’ όλα γελοιοποιείται από τους ίδιους τους προπαγανδιστές του, δεν έχει παρά να ακούσει την τελευταία συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Bloomberg.
Οι καταστροφικές πυρκαγιές και οι φονικές πλημμύρες άφησαν πίσω τους απέραντες «βομβαρδισμένες» εκτάσεις σε 6 νομούς της χώρας (Έβρος, Ρόδος, Αττική, Μαγνησία, Θεσσαλία και Βοιωτία) και ο πρωθυπουργός μεταχειρίζεται την κλιματική κρίση σαν ιερό νεοταξικό δόγμα που εξαγνίζει όλα τα κυβερνητικά εγκλήματα.
Η νεοφιλελεύθερη απληστία που διακρίνει το πολιτικό όραμα του πρωθυπουργού, δεν μπορεί να κρυφτεί όμως. Ο ίδιος παραδέχτηκε ότι ο δήθεν «εφιάλτης» της κλιματικής κρίσης, μπορεί να είναι χαράς ευαγγέλιο για τους «εκλεκτούς» του καπιταλισμού.
Ο κ. Μητσοτάκης είπε λοιπόν στην επίμαχη συνέντευξη ότι:
«Ο κόσμος συνεχίζει να απολαμβάνει την καυτή Μεσόγειο και θέλουν να έρθουν στη Μεσόγειο και στην Ελλάδα συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, γιατί τους αρέσει να περνούν χρόνο στην παραλία. Αν μη τι άλλο, θα έλεγα ότι η κλιματική αλλαγή είναι μια ευκαιρία για εμάς να επεκτείνουμε την τουριστική μας περίοδο».
Αντιλαμβανόμαστε τι μας λέει εδώ ο «πεφωτισμένος» πρωθυπουργός; Η κλιματική αλλαγή ξαφνικά δεν είναι «κατάρα» έτσι όπως την παρουσιάζει συχνάκις ο ίδιος, άλλα είναι ευκαιρία!
Για ποιους;
Όχι φυσικά γι’ αυτούς που καίγονται, που πνίγονται, που χάνουν τις περιουσίες τους και τις δουλειές τους, που βλέπουν τον τόπο τους να καταστρέφεται και να υποβαθμίζεται για χρόνια έως και δεκαετίες. Όχι γι’ αυτούς που χάνουν τα ζώα τους, τα χωράφια τους, τις επιχειρήσεις τους, τα μελίσσια τους, το δάσος που τους έθρεφε με τις ευλογίες του. Όχι γι’ αυτούς που αφήνονται απροστάτευτοι από το κράτος χωρίς έργα πρόληψης απέναντι στα ακραία καιρικά φαινόμενα (που ούτως ή άλλως συμβαίνουν κατά καιρούς).
Όχι γι’ αυτούς που παραμυθιάζονται ότι τάχα βελτιώνονται οι υποδομές του τόπου τους, και στην πραγματικότητα ζουν σε ένα οικιστικό σύμπλεγμα που αποτελείται από κακοτεχνίες, από έργα της «αρπαχτής» και της μίζας, από κατασκευαστικές τυχαιότητες χωρίς κανένα απώτερο σχέδιο οργάνωσης, και από ασυντήρητα έργα μιας δήθεν «ανάπτυξης».
Όχι για τους πολίτες που θα παραμένουν ο τελευταίος τροχός της αμάξης σε αυτό διεθνές σχέδιο μαζικού ελέγχου που αποκαλείται «κλιματική κρίση», και το μόνο που έχουν να λαβαίνουν είναι η ελεημοσύνη ενός μηνύματος από το 112 που θα τους σταλεί λίγο πριν καταστραφούν, και η αποζημίωση που ίσως λάβουν από την ασφαλιστική εταιρεία που θα «ματώνουν« οικονομικά για να πληρώνουν. Οι κρατικές αποζημιώσεις οδεύουν προς το τέλος τους σιγά σιγά. Ακόμα και αυτά τα ψίχουλα που δίνουν στους πληγέντες, θέλουν να σταματήσουν να τα δίνουν. Το διαρρέουν οι ίδιοι οι κυβερνητικοί.
Αργά ή γρήγορα θα έρθει η στιγμή που οι πολίτες θα ασφαλίζουν το σπίτι τους υποχρεωτικά, επειδή το κράτος επιδιώκει να αποσυρθεί από την προστασία της λαϊκής περιουσίας και να υποχρεώσει τον λαό να εξευμενίσει τον φόβο για τη ζωή του και την περιουσία του, πληρώνοντας πανάκριβα ασφάλιστρα. Όσοι θα μπορούν. Για όσους δεν θα μπορούν, ισχύει το «όποιος δεν προσαρμόζεται – πεθαίνει» που είχε πει ο Στέλιος Πέτσας.
Η δύο όψεις της «κλιματικής κρίσης»
Για όλους αυτούς τους λόγους και πολλούς άλλους ακόμα, το αφήγημα της κλιματικής κρίσης δεν θα είναι ευκαιρία, άλλα «ταφόπλακα» για τους απλούς πολίτες. Όμως ο πρωθυπουργός έχει αποδείξει τόσα χρόνια ότι αρέσκεται να επενδύει πολιτικά σε καταστροφές.
Όπως είχαμε γράψει και άλλοτε, ο νέος εκδικητικός «θεός» που αποκαλείται «κλιματική αλλαγή» ωθεί τις κοινωνίες σε μια πρωτόγονη, μοιρολατρική νοοτροπία όπου το κράτος αποποιείται την ανθρώπινη τεχνογνωσία στον τομέα της πρόληψης, χάριν ενός θεοποιημένου αφηγήματος. Αυτός ο «θεός» εξευμενίζεται με θυσίες ανθρώπινων ζωών και ζώων, με κατεστραμμένες περιουσίες, με απέραντα νεκροταφεία δέντρων, με δάση από ανεμογεννήτριες, με διατροφική «νηστεία», με περιορισμούς ελευθεριών και ληστρικούς «πράσινους» φόρους.
Και αυτός ο «θεός» είναι εκδικητικός με τους ανίσχυρους και μοιράζει πλουσιοπάροχες «ευλογίες» στους ισχυρούς.
Έτσι, στο εσωτερικό της χώρας ο κ. Μητσοτάκης χρησιμοποιεί το αφήγημα της κλιματικής κρίσης για να του φορτώνει όλες τις εγκληματικές πολιτικές της κυβέρνησης και στο εξωτερικό παρουσιάζει το ίδιο αφήγημα ως χρυσή ευκαιρία για ενίσχυση του… τουρισμού και αναβάθμιση των υπερεθνικών εξουσιών. Άλλωστε από την 78η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, ο πρωθυπουργός ζήτησε τη δημιουργία μιας παγκόσμιας συμμαχίας για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, που είναι ένα έμμεσος χαρακτηρισμός για την παγκόσμια διακυβέρνηση.
Και αν το πολιτικό πακέτο της εργαλειοποίησης του κλίματος φέρνει μαζί του τον θάνατο και την καταστροφή, ε… και τι έγινε; Οι τουρίστες θα λιάζονται για περισσότερους μήνες. Τα ξενοδοχεία δεν θα προλαβαίνουν να αδειάσουν. Ο πρωθυπουργός θα απολαμβάνει ακόμα περισσότερα τριήμερα. Ουσιαστικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέει προς τον ελληνικό λαό: «καταστρεφόμαστε, μην έχετε απαιτήσεις από το κράτος» και την ίδια στιγμή λέει προς τα ξένα κράτη: «καταστρεφόμαστε, αλλά ελάτε να ζήσετε μια ειδυλλιακή καταστροφή στην Ελλάδα, γιατί διαθέτουμε το know – how για να περνάμε καλά».
Κάποτε από την κακόφημη συνοικία της Τρούμπας ακουγόταν το «καλώς ήρθε το δολάριο», όπως παρουσιάστηκε στη γνωστή ελληνική ταινία. Σήμερα η νεοφιλελεύθερη νοοτροπία φωνάζει «καλώς ήρθε η κλιματική κρίση», για τους ίδιους λόγους και τα ίδια κίνητρα. Άλλωστε είναι δυνατόν να χαθούν όλες αυτές οι «ευκαιρίες» που αναδύονται; Είναι δυνατόν να μείνει ανενεργό το υπερόπλο της νεοταξικής «ελίτ»;
Ως εργαλείο απόλυτου ελέγχου των μαζών που είναι, το αφήγημα της κλιματικής κρίσης λειτουργεί αμφίπλευρα. Είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος για όλα τα δεινά που προκαλούν οι κυβερνήσεις στους λαούς, άλλα ταυτόχρονα παρουσιάζεται και σαν το «χρυσό μοσχάρι» της «ανάπτυξης» και της «ευημερίας» για όσους έχουν την οικονομική επιφάνεια να επενδύσουν στο αφήγημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου