Αλλά στη σύγχρονη Δύση, που έχει περάσει από τον Καλλισθένη και τον Πλούταρχο στο Netflix και το gay pride , ο Μέγας Αλέξανδρος είναι ο ομοφυλόφιλος αυτοκράτορας που έχει σχέση με τον στρατηγό του Ήφαιστο. από την ταινία παραμένει για τη συλλογική φαντασία της Δυτικής αφήγησης το ομοφυλοφιλικό τους φιλί. Εδώ η Δύση τελειώνει, στην πολιτική ορθότητα, την οποία θα ακολουθήσουν κάποιες άλλες ιστορίες για τον Αλέξανδρο τον Περιεκτικό, τόν υποδοχέα των μεταναστών, που γκρεμίζει τα σύνορα επειδή ονειρεύεται έναν κόσμο ίσων, χωρίς σύνορα, όχι μόνο σεξουαλικά. Ωστόσο, ο Αλέξανδρος ήταν σπουδαίος για πολλά άλλα, εξαιρετικά κατορθώματα, πρωτόγνωρα στον αρχαίο κόσμο. Είχε κερδίσει μάχες και είχε κατακτήσει μακρινές χώρες, σε σχέση με την εποχή του, είχε ενώσει λαούς κάτω από τα σκήπτρα του και είχε ιδρύσει την πρώτη δυτική αυτοκρατορία.
Ο Αλέξανδρος ο Μακεδόνας ήταν σπουδαίος γιατί είχε ως δάσκαλό του τον μεγαλύτερο φιλόσοφο της εποχής του, και όχι μόνο, τον κύριο όσων γνωρίζουν, τον μεγάλο Αριστοτέλη, που ήταν ο πρώτος δάσκαλος και η επιρροή του. Ο Αλέξανδρος ως παιδί ήταν ήδη τόσο αποφασιστικός και ικανός που δάμασε το μυθικό άλογο Βουκεφάλα, που τον συνόδευε σε όλες του τις μάχες σε όλη τη σύντομη ζωή του, ακόμα και αργότερα, στην κηδεία του.
Ο Αλέξανδρος ήταν ο πρώτος άνδρας της εξουσίας που θαύμασε έναν διανοούμενο και του πρόσφερε οτιδήποτε για να τον ευχαριστήσει και να του δώσει την αναγνώριση. Είχε όμως την ατυχία να συναντήσει τον Κυνικό Διογένη, που ζούσε σαν σκύλος και αλήτης στους δρόμους. και όταν ο αυτοκράτορας μπήκε μπροστά του και τον ρώτησε τι μπορούσε να κάνει γι 'αυτόν, η απάντηση του ζητιάνου ήταν μεγαλειώδης: Παταμέρισε από τον ήλιο[ΜΗΝ ΜΟΥ ΚΡΥΒΕΙΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟ]. Δηλαδή, ο διανοούμενος δεν ζήτησε τιμές και πλούτη, αλλά να τον αφήσει ο Αυτοκράτορας ελεύθερο να απολαύσει το φως του ήλιου, νά μήν του κανει σκιά. Το αίτημα του φιλοσόφου ήταν να μην μπει ανάμεσα σε αυτόν και το φως, τη θερμότητα των ακτίνων, τη λαμπρότητα του οράματος του κόσμου που φωτίζεται από τον αληθινό άρχοντα του σύμπαντος. Ήταν το μεγαλύτερο μάθημα ενός φιλοσόφου για την ελευθερία και την ταπεινοφροσύνη, το θεμέλιο της ελεύθερης σκέψης. Και ο Αλέξανδρος, που αποδείχτηκε πραγματικά σπουδαίος, δεν εκνευρίστηκε από την αυθάδη απάντηση, όπως ήταν η ορμητική ιδιοσυγκρασία του, και από την άρνηση ότι ο τελευταίος, φτωχότερος και πιο ανίσχυρος άνθρωπος στη γη είχε αντιταχθεί στον πρώτο, μεγαλύτερο και ισχυρότερο .άνθρωπος του κόσμου. Σχολίασε όμως ότι αν δεν ήταν ο Αλέξανδρος θα ήθελε να ήταν ο Διογένης. Ένα μάθημα που ισχύει και σήμερα, όταν η δυτική εξουσία βρίσκεται στο τέλος της.
Αλλά σήμερα οι άνθρωποι μιλούν για τον Αλεσάντρο, κάνουν μυθοπλασία, γιατί θεωρείται ο πρόδρομος της ομοφυλοφιλικής αγάπης, το πολιτικο-στρατιωτικό αρχέτυπο του ομοφυλόφιλου . Όχι μόνο οι φιλόσοφοι της αρχαιότητας, αλλά και οι μεγάλοι ηγέτες, οι αυτοκράτορες αναγνωρίζονται πλέον μόνο αν έχουν κάτι που είναι woke, ομο, συμβατό με την εποχή μας.
Και ελάχιστη σημασία έχει να προσθέσουμε ότι ο Αλέξανδρος είχε επίσης μεγάλους ετερογενείς έρωτες, έκανε παιδιά και τρεις γάμους, παρόλο που πέθανε νέος, στην ηλικία του Χριστού. Αυτό που είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί είναι ότι είχε μια ιστορία αγάπης με τον Ηφαιστίωνα, όπως λένε για τον Αχιλλέα με τον Πάτροκλο: αυτό που έχει σημασία είναι να τον αναγάγουμε στο παρόν μας, στις εμμονές του, στις μικρές αλλά επίμονες προκαταλήψεις του. Το Netflix, όπως έκανε ήδη με την Κλεοπάτρα, εφευρίσκει έναν Αλέξανδρο, έναν πρωταθλητή LGBT και πρόδρομο. Και παράγει ένα «Αλέξανδρος: η δημιουργία ενός Θεού» που ευθυγραμμίζεται με τους πιο χυδαίους ξύπνιους κομφορμισμούς της εποχής μας. Η υπουργός Πολιτισμού της συντηρητικής ελληνικής κυβέρνησης, Λίζα Μενδώνη, εκτός από το ότι υπογραμμίζει τις πολυάριθμες ιστορικές ανακρίβειες και την κακή ποιότητα της μυθοπλασίας, αντιλαμβάνεται τον «γόρδιο» κόμπο του θέματος: δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε τις πρακτικές και τους ανθρώπους πριν από 24 αιώνες. εφαρμόζοντας το τρέχον κριτήριο μας. Αυτό είναι στην πραγματικότητα, πέρα από τον LGBT+ φετιχισμό, το πρόβλημα: η αναγωγή όλης της ιστορίας, στις χιλιετίες της, στο μεγαλείο και τις τραγωδίες της, στο μικρότερο μέτρο των ημερών μας. αυτό που λέγεται παρουσιασμός ή μάλλον εγωκεντρισμός του παρόντος. Είναι κρίμα που η ίδια η συντηρητική ελληνική κυβέρνηση προσαρμόστηκε στο κύμα αφύπνισης εισάγοντας ομοφυλοφιλικούς γάμους. Πέρα από τις πιθανές αντιρρήσεις, υπάρχει ένα προκαταρκτικό επιχείρημα: εάν οι άνθρωποι έχουν αποφασίσει να ψηφίσουν για μια συντηρητική και όχι μια προοδευτική κυβέρνηση, είναι επειδή θέλουν να δουν κάποιες αξίες να προστατεύονται και να υπερασπίζονται, ορισμένες διακρίσεις και προτεραιότητες, κάποιες διασφαλίσεις, όπως π.χ. για την οικογένεια τήν φυσική και παραδοσιακή. Διαφορετικά θα ψήφιζε απευθείας τους προοδευτικούς. Αλλά στον κινηματογράφο, στο θέατρο, στην τηλεόραση, όλα είναι ένα όργιο αφύπνισης τώρα: μιλάμε για το παρελθόν μόνο αν παραπέμπει στο σήμερα, με τον σωστό τρόπο. Η ιστορία της Δύσης τελειώνει σε μια φευγαλέα στιγμή…
!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή