ΓΑΛΛΙΑ, ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΤΩΡΑ
Υπήρξε μια ανατροπή στη Γαλλία, γιατί το πολύ είναι κακό ακόμα και στην πολιτική.
Μην το παρακάνετε ποτέ: η υπερβολική επιτυχία μιας στρατηγικής που στοχεύει στην αποδυνάμωση ενός αντιπάλου μπορεί στην πραγματικότητα να μετατραπεί σε καταστροφική ήττα, όταν έχει ως αποτέλεσμα υπερβολικό όφελος άλλου που είναι ακόμα χειρότερος, επειδή νομιμοποιείται πλήρως να κυβερνά σε αντίθεση με τον πρώτο. Αυτή ήταν η στρατηγική καταστροφή που υπέστη ο Πρόεδρος Emmanuel Macron: στον δεύτερο γύρο για την ανανέωση της Εθνοσυνέλευσης, ήταν το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP) που κέρδισε τη σχετική πλειοψηφία, εκτοπίζοντας το Rassemblement National (RN) που είχε ευνοηθεί ευρέως. Όλα χάρη στη σταυρωτές αποχές των υποψηφίων του NFP και του Ensemble που είχαν τερματίσει τρίτοι στον πρώτο γύρο. Αλλά το ακόμη χειρότερο είναι ότι η κυρίαρχη δύναμη εντός του NFP κατακτήθηκε από τη La France Insoumise, τον σχηματισμό με επικεφαλής τον Jean-Luc Mélenchon, ο οποίος τα τελευταία χρόνια ήταν ο πιο αποφασιστικός στην αντίθεση στις αποφάσεις οικονομικής πολιτικής που έλαβε η φιλοπροεδρική πλειοψηφία, τασσόμενος σθεναρά κατά της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος, την κατάργηση της οποίας σχεδίαζε. Εν ολίγοις, αντί να επιτύχει τον στρατηγικό στόχο της συμβίωσης με ένα RN προικισμένο μόνο με σχετική πλειοψηφία, και επομένως εκτεθειμένο στη Βουλή στο μπαράζ των αντιπολιτεύσεων που θα το είχαν καταψηφίσει από κοινού, παραλύοντας τη δραστηριότητά του, το NFP θα ηγηθεί της επόμενης κυβέρνησης, αφήνοντας σε χλωρό κλαρί (στην τύχη της) την φιλοπροεδρική κοινοβουλευτική συνιστώσα η οποία θα έχει την εναλλακτική είτε να ακολουθήσει μια πολιτική που ανατρέπει όλα όσα έχει κάνει τα τελευταία επτά χρόνια, είτε να ενταχθεί στην αδυσώπητη αντιπολίτευση που θα ασκεί το RN. Είτε αποκηρύσσει τις δικές του πολιτικές αποφάσεις, είτε τάσσεται με το RN, νομιμοποιώντας την αντίθεσή του.
Επομένως, ο πρόεδρος Μακρόν και ο πολιτικός του σχηματισμός θα είναι αυτοί που θα ψηθούν πάνω από μια αργή φωτιά, γιατί θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το NFP στις ανατρεπτικές του προτάσεις σχετικά με τις δημόσιες δαπάνες και τη φορολογία, ενώ ο τελευταίος συνασπισμός θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και τις ανησυχίες της αγοράς πού δημιουργούνται σχετικά με την πορεία του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους της Γαλλίας. Το RN, ωστόσο, θα συνεχίσει να έχει ελεύθερα χέρια στην αντιπολίτευση: καλύτερα έτσι παρά κάτω από το γάντι της συμβίωσης.
Guido Salerno Aletta. Πηγή: Milano Finanza
Είναι ενδιαφέρον: το σύστημα δεν έχει κανένα πρόβλημα με τους κομμουνιστές στην εξουσία,αλλά και στην Ελλάδα τα κανάλια σχεδόν με ευχαρίστηση αναγγέλουν πάντα την αύξηση των ποσοστών του ΚΚΕ στις εκλογές. Όμως κάνουν 'ιερό πόλεμο' κατά της λεγόμενης ''ακροδεξιάς''... Αυτό δε που αποκαλούν ''ακροδεξιά'' ουδεμία σχέση έχει με την ακροδεξιά, είναι η παλιά παραδοσιακή δεξιά την οποία βάφτισαν ακροδεξιά, ώστε να αποκαλούν δεξιά τους φιλελεύθερους. Φασιστικά και ναζιστικά κόμματα με σημαντικά ποσοστά δεν υπάρχουν στην ευρώπη.(μια εξαίρεση ήταν η Χρυσή αυγή).Η παραδοσιακή δεξιά λοιπόν είναι σήμερα ο βασικός εχθρός του συστήματος, και η αριστερά, ως 'χρήσιμος ηλίθιος', κάνει την δουλειά του συστήματος. Το παιχνίδι που παίζουν φάνηκε όταν ακόμη και το κόμμα του Νατσιού, την Νίκη, το αποκάλεσαν ακροδεξιό. Είναι η ιδια τακτική που εφαρμόζουν με τους όρους, 'ομοφοβικός', 'σεξιστής', 'ρατσιστής' κλπ.
ΑπάντησηΔιαγραφή