Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (1840-1924).
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Χρήματα φυσικά δεν δεχόταν [ο άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης] ποτέ, ούτε και έπιανε στα χέρια του. Συνήθιζε να λέγη· «η πίστη μας δεν πουλιέται».
Επί παραδείγματι· πήγαν κάποτε από τις Τσαχιρούδες μία Τουρκάλα νεόνυμφη δαιμονισμένη, με αλυσίδες δεμένη, στον Χατζεφεντή, για να την διαβάση.
Επειδή ήταν έγκλειστος εκείνη την ημέρα, οι συγγενείς της βασανισμένης ψυχής παρακάλεσαν τους επιτρόπους να μεσολαβήσουν, για να τους δεχθή, διότι παρ’ όλο που την είχαν και δεμένη, δεν μπορούσαν και πάλι να την συγκρατήσουν.
Ο Πατήρ τους δέχθηκε, και έκανε νόημα για να την λύσουν. Μόλις λύθηκε όμως η δαιμονισμένη, ώρμησε στον Πατέρα Αρσένιο, του άρπαξε το ένα του πόδι και το δάγκωνε.
Ενώ κρατούσε το Ευαγγέλιο, για να την διαβάση, δεν το άνοιξε, παρά την χτύπησε απαλά στο κεφάλι της τρεις φορές και το δαιμόνιο έφυγε αμέσως από την γυναίκα, η οποία άρχισε μετά να κλαίη και να φιλάη με ευλάβεια το δαγκωμένο πόδι του Πατρός.
Επίσης ο πατέρας της έπεσε και αυτός στα πόδια του και τον παρακαλούσε να δεχθή ολόκληρο τον κεσέ του (το πουγγί) και έλεγε.
– Πάρτα όλα, να είναι δικά σου, γιατί έσωσες το παιδί μου.
Ο Πατήρ τον σήκωσε επάνω και του είπε.
– Κράτησε τα λεφτά σου· η πίστη μας δεν πουλιέται.
Ούτε δώρα δεχόταν.
Μια φορά που του πήγε ένας Τούρκος δύο ζώα φορτωμένα μπαχτσίς (δώρα), γιατί απέκτησε η στείρα γυναίκα του δύο παιδιά με το φυλαχτό που της έστειλε ο Χατζεφεντής, του έκανε αυστηρή παρατήρηση με τα εξής λόγια· «στο χωριό σου φτωχούς δεν είχες; τι μου τα κουβάλησες εδώ; για να σου πω το αφερίμ (μπράβο); εγώ μπαχτσίσια δεν μαζεύω».
Στην Εκκλησία ήταν μία καμάρα, στην οποία άφηναν μερικοί προαιρετικώς χρήματα για τους φτωχούς, και οι φτωχοί μόνοι τους πήγαιναν και έπαιρναν όσα είχαν ανάγκη. Περισσότερα φοβόνταν να πάρουν, για να μη τους τιμωρήση ο Θεός.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Αγίου Παϊσίου Αγιορείτη ο «Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης», έκδοση του Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου