Χριστός Ανέστη Γιατρέ. Ποια ήταν η αντίδραση σας σε σχέση με την πρόσφατη απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου;
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος. Καταρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την φιλοξενία. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν μια γεύση ανείπωτης πικρίας και θλίψης. Είναι αλήθεια ότι μόλις πληροφορήθηκα το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, αστραπιαία μου ήρθε στο μυαλό μια συμβολική εικόνα και την περιέγραψα μάλιστα και στους παρευρισκόμενους που ήταν μαζί μου: είδα 6 Ορθόδοξους Αρχιερείς να ψηφίζουν υπέρ του Μητροπολίτη Πάφου Τυχικού και 10 «καρδινάλιους» να ψηφίζουν εναντίον.
Τον γνωρίζατε εσείς τον Πάφου Τυχικό;
Δεν είχα ιδιαίτερες σχέσεις μαζί του. Είχα όμως ακούσει πολύ καλά λόγια από πλήθος ανθρώπων και είχα επίσης την ευκαιρία να τον γνωρίσω από κοντά όταν με προσκάλεσε στην Μητρόπολη Πάφου για να κάνω μια διάλεξη για το θέμα του κορωνοϊού το καλοκαίρι του 2024. Η εμπειρία αυτής της μικρής προσωπικής επαφής με τον Μητροπολίτη άφησε ανεξίτηλη στην μνήμη μου την ειλικρινή του ταπείνωση και το ορθόδοξο ήθος που εξέπεμπε.........
Θα ήθελα να κλείσουμε τη συνέντευξη με 2 – 3 ερωτήματα. Ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η στάση του λαού απέναντι σε αυτή την απόφαση; Πρέπει να μιλήσει ο λαός;
Αν αντιμετωπίζαμε το θέμα με ανθρώπινα μέτρα, τότε θα έπρεπε ο πιστός λαός να αντιδράσει δυναμικά. Όμως, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο. Είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Κυρίου που έμεινε σιωπηλός απέναντι στους κατηγόρους του και όταν ο Πέτρος έβγαλε την μάχαιρα και απέκοψε το αυτί του δούλου του αρχιερέα, τον πρόσταξε να βάλει την μάχαιρα στη θέση της. Έχουμε πλήθος Αγίων και Μαρτύρων, με πιο πρόσφατο λαμπρό παράδειγμα τον Άγιο Νεκτάριο, που μας δείχνουν τον δρόμο του ισχυρότερου όπλου που υπάρχει σε ολόκληρη την δημιουργία – της ταπείνωσης και της προσευχής. Οφείλουμε όλοι να προσευχηθούμε με ταπείνωση και μετάνοια τόσο για τους αρχιερείς που έκαναν αυτό το κακό στην Εκκλησία όσο και για τον Πάφου Τυχικό ώστε να του δίνει ο Θεός δύναμη και υπομονή να αντιμετωπίσει αυτή την δοκιμασία.
Ποια είναι η γνώμη σας για τις προτροπές για κινητοποιήσεις που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο;
Πιστεύω ότι είναι ανάγκη να οργανωθεί μία κινητοποίηση, αλλά αυτή δεν θα πρέπει να έχει εκδικητική διάθεση εναντίον της Ιεράς Συνόδου. Το αίτημα που πρέπει να προβληθεί είναι η ανάγκη σεβασμού του καταστατικού της Εκκλησίας της Κύπρου το οποίο θεωρώ ότι έχει παραβιαστεί. Πρέπει επίσης η κινητοποίηση να γίνει με τρόπο απολύτως ειρηνικό. Όμως, πέρα από τα ανωτέρω, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι αυτή η ανάγκη για κινητοποίηση αποτελεί τεκμήριο ενός βαθύτερου προβλήματος. Ο βίος του κάθε Χριστιανού αποτελεί μία συνεχή κινητοποίηση, ο Χριστιανός πρέπει να βρίσκεται σε συνεχή εγρήγορση. Θα συνοψίσω, λοιπόν, τον προβληματισμό μου σε μορφή ερωτήματος: μήπως το γεγονός ότι περιμέναμε να παραβιαστεί το καταστατικό της Εκκλησίας και να φθάσουμε σε μια τέτοια τραγική απόφαση για έναν ιεράρχη για να κινητοποιηθούμε, υποδηλώνει ότι βρισκόμαστε εν γένει σε έναν πνευματικό λήθαργο; Πιστεύω ότι θα πρέπει να οργανωθεί πολύ καλά μια παλλαϊκή ενωτική διαμαρτυρία στην Αρχιεπισκοπή για να διατρανώσει ο λαός την πίστη του στην Ορθόδοξη Παράδοση και να απαντήσει δυναμικά και ενωτικά στον διχασμό που προωθεί ο Αρχιεπίσκοπος. Άλλωστε και ο Άγιος Πορφύριος μας άφησε ιερή παρακαταθήκη να διαμαρτυρόμαστε στα άνομα σχέδια των εχθρών της πίστης μας. Η διαμαρτυρία θα πρέπει να γίνει με μεγάλη προσοχή και χωρίς έκτροπα ώστε να μην βρουν την ευκαιρία οι όποιοι κακοθελητές να μας κατηγορήσουν. Στη συνέχεια όλοι μαζί οι πιστοί θα πρέπει να ενεργοποιήσουμε το μεγαλύτερο πολυβόλο της πίστης μας, την προσευχή, ενάντια στα ανίερα σχέδια του Αρχιεπισκόπου να καθυποτάξει την Εκκλησία και να προχωρήσει σε διάλογο με τους αιρετικούς.
Είναι πολλοί που λένε ότι πρέπει να σταματήσει το μνημόσυνο του Οικουμενικού Πατριάρχη και άλλων αρχιερέων και τώρα προσθέτουν στον κατάλογο και τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου. Τί νομίζετε;
Δεν έχω την απαραίτητη θεολογική κατάρτιση για να αποφανθώ. Το μόνο που μπορώ να μοιραστώ μαζί σας είναι την εμπειρία που είχα με ένα ασκητή μοναχό από το Άγιον Όρος που εμφανίστηκε μια ημέρα αιφνιδίως μπροστά μας καθώς περπατούσαμε από την Καψάλα προς τις Καρυές και άρχισε να μας λέει για την Ουκρανία και τον Πατριάρχη. Τότε ήταν σχετικά πρόσφατη και η επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη στο Άγιον Όρος. Μας είπε χαρακτηριστικά: «Δεν χρειάζεται να διακόψουμε το μνημόσυνο στον Πατριάρχη. Η αρχιεροσύνη, μας είπε, δεν είναι δική τους, είναι του Χριστού. Όταν τους μνημονεύουμε, μνημονεύουμε τον Χριστό στον οποίο ανήκει η αρχιεροσύνη». Επομένως, εμείς θα παραμείνουμε μέσα στην Εκκλησία. Δεν θα τους κάνουμε την χάρη να φύγουμε. Θα μνημονεύουμε όποιον ο Χριστός ανέχεται διότι την αρχιεροσύνη του Χριστού μνημονεύουμε και όχι τον κάθε αιρετίζοντα ή πλανεμένο.
Τι θα συμβουλεύατε τους αδελφούς σας ορθοδόξους;
Αυτή την ώρα θυμάμαι αυτό που μου έχει πει ένας άγιος ασκητής ηγούμενος από το Άγιον Όρος που τώρα μας βλέπει από τον ουρανό. Ελπίζω να εύχεται και για την Κύπρο στον Κύριο του σύμπαντος. Τον πίεζα έντονα να μας επισκεφθεί στην Κύπρο και στο τέλος μου εξομολογήθηκε τα εξής: «Παιδί μου, ήρθα μια φορά στην Κύπρο και απογοητεύτηκα από όλα όσα άκουσα στις εξομολογήσεις και δεν θέλω να ξαναέρθω. Η Κύπρος παραμένει νησί της Αφροδίτης και όχι νησί της Παναγίας» εννοώντας τις ακολασίες που παρατηρούνται. Τιμώντας την μνήμη του μακαριστού γέροντα, πιστεύω ότι θα πρέπει να κάνουμε όλοι μια υπεράνθρωπη πνευματική προσπάθεια να μετατρέψουμε την Κύπρο μας σε νησί της Παναγίας. Ας προσπαθήσουμε να μάθουμε τους Χαιρετισμούς στην Παναγία, ει δυνατόν απ’ έξω, και να τους λέμε καθημερινά, και 2 και 3 φορές και περισσότερες φορές την ημέρα. Είμαι σίγουρος ότι θα ευαρεστηθεί η Παναγία μητέρα μας και με ένα νεύμα της θα αποτινάξει τους αποστάτες από το σώμα της Εκκλησίας της Κύπρου. Σας ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου