Θέλετε να σταματήσετε έναν πόλεμο, μια εισβολή, μια γενοκτονία; Θέλετε να σταματήσετε τις γυναικοκτονίες, τη βία, τους βιασμούς, τα θανατηφόρα ατυχήματα στην εργασία; Θέλετε να καταδικάσετε τον ρατσισμό, τις σεξουαλικές διακρίσεις, την ομοτρανσφοβία; Θέλετε να στείλετε την κυβέρνηση σπίτι, στην Ιταλία, στην Αμερική, στον κόσμο; Θέλετε να καταστρέψετε τη μαφία και το οργανωμένο έγκλημα; Θέλετε να νικήσετε τον φασισμό, τον ναζισμό, τις σκοτεινές δυνάμεις της αντίδρασης, την καταπιεστική αστυνομία, τη διαφθορά, ακόμη και την περιβαλλοντική υποβάθμιση του πλανήτη; Καλή πορεία .
Η παγκόσμια θεραπεία, η ασφάλεια ενάντια στο Κακό, σε κάθε κακό, ο εξορκισμός και η μακούμπα για να σταματήσουμε τον διάβολο και τις χιλιάδες μορφές του, είναι πάντα και μόνο μία: να οργανώσουμε μια ωραία πορεία αγανακτισμένων και να καλέσουμε να συγκεντρωθούν οι άπειροι, οι πάντες, το ιερό πεδίο, και από εκεί όλοι μαζί, θύματα, μάρτυρες και ζόμπι, παρελαύνοντας περήφανα σαν γκέι υπερηφάνεια, στους δρόμους και τις πλατείες, θα χτίσουμε έναν καλύτερο κόσμο. Να τους, είναι Σάββατο, οι πορειοπαθείς, οι πορειοαλκοολικοί έρχονται . Θα κάνουμε μια ωραία παρέλαση και όλα θα πάνε καλά.
Κάθε ατυχία που πλήττει έναν λαό, μια χώρα, ένα φύλο, ή ακόμα και μεμονωμένα θύματα, αντιμετωπίζεται μέ ένα ισχυρό και οριστικό ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ. Ο βρυχηθμός του εντόμου. Ποτέ ξανά πόλεμοι, ρατσισμός, εισβολές, εξοντώσεις, γυναικοκτονίες, εργατικά ατυχήματα, βία, εγκλήματα και κακουργήματα, φουρκέτες στο παρελθόν, βρωμερά παρόντα, ανησυχητικό ή μολυσματικό μέλλον. Επαναλαμβάνονται σε βίντεο, σε πανό, σε πινακίδες, σε παρελάσεις, σε συνεντεύξεις, σε κηρύγματα από τις σκηνές. Ποτέ ξανά. Παρελάσεις «ώστε η Μαρτίνα να είναι το τελευταίο θύμα». Και μετά επιστροφή στό σπίτι, ασφαλείς και χαρούμενοι, με καθαρή συνείδηση και τη μαθηματική βεβαιότητα ότι όλα θα συνεχίσουν όπως πριν, θα επαναληφθούν όπως πριν: Ο κόσμος, αδιάφορος για την πορεία, θα επαναλάβει τα ίδια πραγματικά ή υποτιθέμενα λάθη και φρικαλεότητες. Και θα υπάρχουν ακόμα δικαιολογίες για να παρελάσουμε και να δείξουμε ότι είμαστε οι καλύτεροι. Ξέρετε τον φόβο του Νετανιάχου για την παρέλαση του Σλάιν, του Κόντε, του Μπονέλι και του Φρατογιάνι... υπάρχει και ο Μάγος, πρέπει να είπε φοβισμένος ο Νετανιάχου: με μια τέτοια κινητοποίηση θα σταματήσει τις σφαγές, θα ρίξει τα όπλα του, θα επιστρέψει τη Γάζα στους Παλαιστίνιους. Ξέρετε τον φόβο του Πούτιν, του Τραμπ, ολόκληρου του κόσμου για την παρέλαση-πορεία των συντρόφων και των αγωνιστών που τού τα τραγουδούν και τα παίζουν υπέροχα. Ξέρετε τις τύψεις και τη μετάνοια τόσων βιαστών, δολοφόνων, φοβισμένων από την παρέλαση με τους πυρσούς...
Και ο Λαντίνι, με το διαρκώς τσαντισμένο πρόσωπό του, την απειλητική λέξη, τις ρυτίδες αγανάκτησης που τώρα ζαρώνουν μόνιμα στο μέτωπό του, ξέρετε τι φόβο ενσταλάζει στους άρχοντες του κόσμου και της Ιταλίας, πραγματικό και υποτιθέμενο, με τις απειλητικές του διακηρύξεις. Να ο Λαντίνι, βοήθεια, έλεος, θα κάνουμε όπως λες, κάθε βροντή σου είναι μια εντολή για εμάς, θα βάλουμε επίσης τέλος στους θανάτους στη δουλειά.
Καταλαβαίνω τις μάταιες, εγκάρδιες εκκλήσεις ενός Πάπα για ειρήνη και να σταματήσουν οι φρικαλεότητες, είναι η αποστολή του, και ακόμα κι αν είναι τελετουργικές, η ιεροτελεστία είναι οικεία στη λειτουργία, είναι μέρος της ποιμαντικής του αποστολής. Και τότε είναι μια μαρτυρία πίστης και μια προσευχή που απευθύνεται στον Θεό, στην Πρόνοια, στους Αγίους και στην Παναγία. Ακόμα και όταν ανάβουν κεριά, οι άνθρωποι της πίστης προσεύχονται και επικαλούνται τα ουράνια. Είναι κατανοητό ότι ένας πιστός εμπιστεύεται τα θαύματα. Και σε κάθε περίπτωση, καταδικάζοντας μια αμαρτία, ένας λειτουργός του Θεού προσπαθεί τουλάχιστον να σώσει την ψυχή του και εκείνη εκείνων που τον ακολουθούν στην προσευχή και στην ιεροτελεστία.
Αλλά εσείς, εσείς που δεν πιστεύετε στον Θεό και τη θρησκεία, στις ιεροτελεστίες και τις λειτουργίες, εσείς που θεωρείτε την πίστη και την προσδοκία των θαυμάτων δεισιδαιμονία, εσείς που χλευάζετε την Παναγία, τους Αγγέλους και τους Αρχαγγέλους και την παρέμβαση στην ιστορία μυστηριωδών δυνάμεων που κατέβηκαν από τον ουρανό, σε ποιον εμπιστεύεστε το "Ποτέ ξανά", για ποιον ανάβετε τους πυρσούς σας, σε ποιον υπολογίζετε με τις πομπές και τις συγκεντρώσεις σας; Νομίζετε ότι με τα πλακάτ σας μπορείτε να πείσετε το Απόλυτο Κακό να παραδοθεί στο Καλό, να υποχωρήσει, να μετανοήσει; Νομίζετε ότι ένα σύνθημα διαλύει έναν πύραυλο, μια βόμβα; Ή δημιουργεί μια ανθρώπινη αλυσίδα που τους αναγκάζει να παραδοθούν; Κανένας πασιφισμός δεν έχει σταματήσει ποτέ έναν πόλεμο.
Επιπλέον, είστε πεπεισμένοι ότι αν μερικές χιλιάδες άνθρωποι βγουν στους δρόμους, είναι ο λαός, στην πραγματικότητα είναι όλη η ανθρωπότητα που αποφαίνεται για το θέμα, που οριστικά και αδιαμφισβήτητα θεσπίζει το δίκαιο, την ηθική, το καλό. Τέλος οι πόλεμοι, τέλος οι γυναικοκτονίες, τέλος οι μπάσταρδοι. Και σαν από θαύμα ο κόσμος ακούει την κραυγή σας και σταματά. Ναι, ελάτε, φτάνει πια, δεν θα βλάψουμε κανέναν πια. Μας τρομάξατε και μας πείσατε με τις πορείες σας, δεν θα το ξανακάνουμε, ορκιζόμαστε.
«Είμαι κι εγώ πολίτης της Γάζας»: εδώ και μέρες δήμαρχοι, διαδηλωτές, καλές ψυχές δείχνουν μια προτυπωμένη πινακίδα. Πόσο ωραίο να είσαι πολίτης της Γάζας για επίδειξη, να αυτοαποκαλείσαι μεταφορικός πολίτης για να κάνεις καλή εντύπωση από ασφαλή απόσταση. Αλλά αλλάζει κάτι αυτό;
Ή χειρότερα, σκεφτείτε τις δηλώσεις επί σκηνής τραγουδιστών, ηθοποιών και σκηνοθετών για την Πολιτική Μάχη της Στιγμής ή ενάντια στο Τέρας της στιγμής, που τώρα είναι ο Τραμπ: τι πολιτικό θάρρος, τίποτα δεν αλλάζει και δεν ρισκάρουν τίποτα, στην πραγματικότητα αυτό είναι η συνδρομή για να παραμείνουν στην Σέκτα, δηλαδή στη μικρή μαφιόζικη λέσχη της ψυχαγωγίας, του κινηματογράφου, του τραγουδιού. Επειδή τα μόνα πραγματικά ρίσκα που διατρέχετε είναι το αντίθετο, αν αποστασιοποιηθείτε από αυτή την παντομίμα, αποσυρθειτε από τη Διαμαρτυρία των Γενναίων Λαών του Κινηματογράφου, του Τραγουδιού και του Star System. Τότε όμως προσβάλλεστε και στη συνέχεια περιθωριοποιείστε από αυτόν τον κόσμο των αγανακτισμένων ανθρώπων στον οποίο σκέφτονται με έναν ενιαίο συλλογικό εγκέφαλο και εκφράζουν μια ενιαία (προ)έννοια· ένα σταθερό μενού για τους κομφορμιστές της παράβασης, ένα μόνο πιάτο για τους επαναστάτες με αποζημίωση στο κάτω μέρος της λίστας.
Αλλά επιστρέφοντας στις παρελάσεις και τις διαδηλώσεις κατά του κακού, η πραγματικότητα πέρα από το γκροτέσκο είναι ότι και σε αυτή την περίπτωση συγχέετε την επιθυμία σας με την πραγματικότητα. Αυταπατάστε ότι το να λέτε κάτι ισοδυναμεί με το να το κάνετε, συγχέετε την πραγματικότητα με την προπαγάνδα, τα λόγια με τα γεγονότα, την ιστορία με την αλληγορική παρέλαση. Καταλαβαίνω την πολιτική πίεση εναντίον των ευρωαμερικανικών κυβερνήσεων που μέχρι χθες σιωπούσαν για τις σφαγές στη Γάζα (η αριστερά σιωπούσε μέχρι προχθές), αλλά η παρέλαση είναι καθαρή περιπατητική δημαγωγία. Ακριβώς όπως η πολιτική ορθότητα, η ακύρωση της κουλτούρας, η αφυπνισμένη κατήχηση: ανίκανοι να αλλάξουν πραγματικά τα πράγματα, αλλάζουν τις λέξεις για να υποδείξουν την πραγματικότητα, αφαιρούν την ιστορία, τα δυσάρεστα γεγονότα, τη ζωή που πραγματικά συνέβη. προσποιούνται έναν καλύτερο, τέλειο κόσμο, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι είναι μόνο μια παρέλαση καρναβαλιού, ένα θεατρικό έργο στη σκηνή, ένας αμοιβαίος ψευδαισθηματισμός διαδηλωτών και σκηνοθετών, δηλαδή πολιτικών ηθοποιών που προσποιούνται ότι έδιωξαν το κακό με παντομίμα στη σκηνή. Και πόσο φωνάζουν για να δώσουν συνέπεια στην πραγματικότητα, δηλαδή, για να δώσουν μια ηχηρή ομοιότητα σε κάτι που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.
Ο κομμουνισμός, εξήγησαν οι Μαρξ και Ένγκελς, είναι η κατάργηση της παρούσας κατάστασης πραγμάτων. Έχετε μείνει πιστοί σε αυτές τις διακηρύξεις και νομίζετε ότι αρκεί να διακηρύξετε την κατάργηση της πραγματικότητας για να την καταργήσετε πραγματικά. Η ουσία της Παγκόσμιας Αριστεράς βρίσκεται εκεί, σε εκείνη τη λάμπα του Αλαντίν που κουνάτε στις τελετές σας στους δρόμους: η κατάργηση της πραγματικότητας, η ακύρωση της ιστορίας και της φύσης. Το επόμενο Σάββατο θα συμμετάσχετε σε μια ακόμη παρέλαση και θα νιώσετε ειρηνικοί με τη συνείδησή σας, με την ιστορία και με τη δικαιοσύνη. Θα φωνάξετε «Ποτέ ξανά», και ο κόσμος θα συνεχίσει να πηγαίνει όπως πάντα, όπως πριν. Θα βαδίζετε και θα βαδίζετε προς αυτή την κατεύθυνση και ο κόσμος θα συνεχίσει να πηγαίνει προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Κάθε ατυχία που πλήττει έναν λαό, μια χώρα, ένα φύλο, ή ακόμα και μεμονωμένα θύματα, αντιμετωπίζεται μέ ένα ισχυρό και οριστικό ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ. Ο βρυχηθμός του εντόμου. Ποτέ ξανά πόλεμοι, ρατσισμός, εισβολές, εξοντώσεις, γυναικοκτονίες, εργατικά ατυχήματα, βία, εγκλήματα και κακουργήματα, φουρκέτες στο παρελθόν, βρωμερά παρόντα, ανησυχητικό ή μολυσματικό μέλλον. Επαναλαμβάνονται σε βίντεο, σε πανό, σε πινακίδες, σε παρελάσεις, σε συνεντεύξεις, σε κηρύγματα από τις σκηνές. Ποτέ ξανά. Παρελάσεις «ώστε η Μαρτίνα να είναι το τελευταίο θύμα». Και μετά επιστροφή στό σπίτι, ασφαλείς και χαρούμενοι, με καθαρή συνείδηση και τη μαθηματική βεβαιότητα ότι όλα θα συνεχίσουν όπως πριν, θα επαναληφθούν όπως πριν: Ο κόσμος, αδιάφορος για την πορεία, θα επαναλάβει τα ίδια πραγματικά ή υποτιθέμενα λάθη και φρικαλεότητες. Και θα υπάρχουν ακόμα δικαιολογίες για να παρελάσουμε και να δείξουμε ότι είμαστε οι καλύτεροι. Ξέρετε τον φόβο του Νετανιάχου για την παρέλαση του Σλάιν, του Κόντε, του Μπονέλι και του Φρατογιάνι... υπάρχει και ο Μάγος, πρέπει να είπε φοβισμένος ο Νετανιάχου: με μια τέτοια κινητοποίηση θα σταματήσει τις σφαγές, θα ρίξει τα όπλα του, θα επιστρέψει τη Γάζα στους Παλαιστίνιους. Ξέρετε τον φόβο του Πούτιν, του Τραμπ, ολόκληρου του κόσμου για την παρέλαση-πορεία των συντρόφων και των αγωνιστών που τού τα τραγουδούν και τα παίζουν υπέροχα. Ξέρετε τις τύψεις και τη μετάνοια τόσων βιαστών, δολοφόνων, φοβισμένων από την παρέλαση με τους πυρσούς...
Και ο Λαντίνι, με το διαρκώς τσαντισμένο πρόσωπό του, την απειλητική λέξη, τις ρυτίδες αγανάκτησης που τώρα ζαρώνουν μόνιμα στο μέτωπό του, ξέρετε τι φόβο ενσταλάζει στους άρχοντες του κόσμου και της Ιταλίας, πραγματικό και υποτιθέμενο, με τις απειλητικές του διακηρύξεις. Να ο Λαντίνι, βοήθεια, έλεος, θα κάνουμε όπως λες, κάθε βροντή σου είναι μια εντολή για εμάς, θα βάλουμε επίσης τέλος στους θανάτους στη δουλειά.
Καταλαβαίνω τις μάταιες, εγκάρδιες εκκλήσεις ενός Πάπα για ειρήνη και να σταματήσουν οι φρικαλεότητες, είναι η αποστολή του, και ακόμα κι αν είναι τελετουργικές, η ιεροτελεστία είναι οικεία στη λειτουργία, είναι μέρος της ποιμαντικής του αποστολής. Και τότε είναι μια μαρτυρία πίστης και μια προσευχή που απευθύνεται στον Θεό, στην Πρόνοια, στους Αγίους και στην Παναγία. Ακόμα και όταν ανάβουν κεριά, οι άνθρωποι της πίστης προσεύχονται και επικαλούνται τα ουράνια. Είναι κατανοητό ότι ένας πιστός εμπιστεύεται τα θαύματα. Και σε κάθε περίπτωση, καταδικάζοντας μια αμαρτία, ένας λειτουργός του Θεού προσπαθεί τουλάχιστον να σώσει την ψυχή του και εκείνη εκείνων που τον ακολουθούν στην προσευχή και στην ιεροτελεστία.
Αλλά εσείς, εσείς που δεν πιστεύετε στον Θεό και τη θρησκεία, στις ιεροτελεστίες και τις λειτουργίες, εσείς που θεωρείτε την πίστη και την προσδοκία των θαυμάτων δεισιδαιμονία, εσείς που χλευάζετε την Παναγία, τους Αγγέλους και τους Αρχαγγέλους και την παρέμβαση στην ιστορία μυστηριωδών δυνάμεων που κατέβηκαν από τον ουρανό, σε ποιον εμπιστεύεστε το "Ποτέ ξανά", για ποιον ανάβετε τους πυρσούς σας, σε ποιον υπολογίζετε με τις πομπές και τις συγκεντρώσεις σας; Νομίζετε ότι με τα πλακάτ σας μπορείτε να πείσετε το Απόλυτο Κακό να παραδοθεί στο Καλό, να υποχωρήσει, να μετανοήσει; Νομίζετε ότι ένα σύνθημα διαλύει έναν πύραυλο, μια βόμβα; Ή δημιουργεί μια ανθρώπινη αλυσίδα που τους αναγκάζει να παραδοθούν; Κανένας πασιφισμός δεν έχει σταματήσει ποτέ έναν πόλεμο.
Επιπλέον, είστε πεπεισμένοι ότι αν μερικές χιλιάδες άνθρωποι βγουν στους δρόμους, είναι ο λαός, στην πραγματικότητα είναι όλη η ανθρωπότητα που αποφαίνεται για το θέμα, που οριστικά και αδιαμφισβήτητα θεσπίζει το δίκαιο, την ηθική, το καλό. Τέλος οι πόλεμοι, τέλος οι γυναικοκτονίες, τέλος οι μπάσταρδοι. Και σαν από θαύμα ο κόσμος ακούει την κραυγή σας και σταματά. Ναι, ελάτε, φτάνει πια, δεν θα βλάψουμε κανέναν πια. Μας τρομάξατε και μας πείσατε με τις πορείες σας, δεν θα το ξανακάνουμε, ορκιζόμαστε.
«Είμαι κι εγώ πολίτης της Γάζας»: εδώ και μέρες δήμαρχοι, διαδηλωτές, καλές ψυχές δείχνουν μια προτυπωμένη πινακίδα. Πόσο ωραίο να είσαι πολίτης της Γάζας για επίδειξη, να αυτοαποκαλείσαι μεταφορικός πολίτης για να κάνεις καλή εντύπωση από ασφαλή απόσταση. Αλλά αλλάζει κάτι αυτό;
Ή χειρότερα, σκεφτείτε τις δηλώσεις επί σκηνής τραγουδιστών, ηθοποιών και σκηνοθετών για την Πολιτική Μάχη της Στιγμής ή ενάντια στο Τέρας της στιγμής, που τώρα είναι ο Τραμπ: τι πολιτικό θάρρος, τίποτα δεν αλλάζει και δεν ρισκάρουν τίποτα, στην πραγματικότητα αυτό είναι η συνδρομή για να παραμείνουν στην Σέκτα, δηλαδή στη μικρή μαφιόζικη λέσχη της ψυχαγωγίας, του κινηματογράφου, του τραγουδιού. Επειδή τα μόνα πραγματικά ρίσκα που διατρέχετε είναι το αντίθετο, αν αποστασιοποιηθείτε από αυτή την παντομίμα, αποσυρθειτε από τη Διαμαρτυρία των Γενναίων Λαών του Κινηματογράφου, του Τραγουδιού και του Star System. Τότε όμως προσβάλλεστε και στη συνέχεια περιθωριοποιείστε από αυτόν τον κόσμο των αγανακτισμένων ανθρώπων στον οποίο σκέφτονται με έναν ενιαίο συλλογικό εγκέφαλο και εκφράζουν μια ενιαία (προ)έννοια· ένα σταθερό μενού για τους κομφορμιστές της παράβασης, ένα μόνο πιάτο για τους επαναστάτες με αποζημίωση στο κάτω μέρος της λίστας.
Αλλά επιστρέφοντας στις παρελάσεις και τις διαδηλώσεις κατά του κακού, η πραγματικότητα πέρα από το γκροτέσκο είναι ότι και σε αυτή την περίπτωση συγχέετε την επιθυμία σας με την πραγματικότητα. Αυταπατάστε ότι το να λέτε κάτι ισοδυναμεί με το να το κάνετε, συγχέετε την πραγματικότητα με την προπαγάνδα, τα λόγια με τα γεγονότα, την ιστορία με την αλληγορική παρέλαση. Καταλαβαίνω την πολιτική πίεση εναντίον των ευρωαμερικανικών κυβερνήσεων που μέχρι χθες σιωπούσαν για τις σφαγές στη Γάζα (η αριστερά σιωπούσε μέχρι προχθές), αλλά η παρέλαση είναι καθαρή περιπατητική δημαγωγία. Ακριβώς όπως η πολιτική ορθότητα, η ακύρωση της κουλτούρας, η αφυπνισμένη κατήχηση: ανίκανοι να αλλάξουν πραγματικά τα πράγματα, αλλάζουν τις λέξεις για να υποδείξουν την πραγματικότητα, αφαιρούν την ιστορία, τα δυσάρεστα γεγονότα, τη ζωή που πραγματικά συνέβη. προσποιούνται έναν καλύτερο, τέλειο κόσμο, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι είναι μόνο μια παρέλαση καρναβαλιού, ένα θεατρικό έργο στη σκηνή, ένας αμοιβαίος ψευδαισθηματισμός διαδηλωτών και σκηνοθετών, δηλαδή πολιτικών ηθοποιών που προσποιούνται ότι έδιωξαν το κακό με παντομίμα στη σκηνή. Και πόσο φωνάζουν για να δώσουν συνέπεια στην πραγματικότητα, δηλαδή, για να δώσουν μια ηχηρή ομοιότητα σε κάτι που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.
Ο κομμουνισμός, εξήγησαν οι Μαρξ και Ένγκελς, είναι η κατάργηση της παρούσας κατάστασης πραγμάτων. Έχετε μείνει πιστοί σε αυτές τις διακηρύξεις και νομίζετε ότι αρκεί να διακηρύξετε την κατάργηση της πραγματικότητας για να την καταργήσετε πραγματικά. Η ουσία της Παγκόσμιας Αριστεράς βρίσκεται εκεί, σε εκείνη τη λάμπα του Αλαντίν που κουνάτε στις τελετές σας στους δρόμους: η κατάργηση της πραγματικότητας, η ακύρωση της ιστορίας και της φύσης. Το επόμενο Σάββατο θα συμμετάσχετε σε μια ακόμη παρέλαση και θα νιώσετε ειρηνικοί με τη συνείδησή σας, με την ιστορία και με τη δικαιοσύνη. Θα φωνάξετε «Ποτέ ξανά», και ο κόσμος θα συνεχίσει να πηγαίνει όπως πάντα, όπως πριν. Θα βαδίζετε και θα βαδίζετε προς αυτή την κατεύθυνση και ο κόσμος θα συνεχίσει να πηγαίνει προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Η ΝΕΑ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ. Η ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΕΩΣ ΤΟΥ, ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ.
ΑΠΟ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΤΙΠΟΤΑ.
Οι πορείες αυτές είναι σαν να επικαλούνται μια anima mundi, η οποία θα πραγματώσει τις επιθυμίες τους , είναι κοσμικές λιτανείες...
ΑπάντησηΔιαγραφή