Πηγή: Il Fatto Quotidiano
Το μόνο σοβαρό πράγμα που θα έπρεπε να κάνει το ΝΑΤΟ, όχι σήμερα αλλά από τότε που εξαφανίστηκε το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, θα ήταν να αυτοδιαλυθεί λόγω έλλειψης εχθρών. Αντίθετα, από τότε, τους έχει εφεύρει. Ή μάλλον, αφήνει τους Αμερικανούς αφέντες να τους εφεύρουν, οι οποίοι κάθε τόσο δημιουργούν μια Αυτοκρατορία του Κακού: το Σιιτικό Ιράν, το Σουνιτικό Ιράκ, το Αφγανιστάν των Ταλιμπάν (που ήταν τόσο δημοφιλείς όταν πολεμούσαν τους Ρώσους), το Σουνιτικό ISIS, ξανά το Σιιτικό Ιράν, τους συμμάχους της Ρωσίας όπως η Σερβία του Μιλόσεβιτς και η Λιβύη του Καντάφι, και στη συνέχεια απευθείας τη Ρωσία. Τώρα, ωστόσο, ο Τραμπ έχει καταλήξει σε συμφωνία με τον Πούτιν, ο οποίος του έχει δώσει τη βοήθειά του για να κατευνάσει την οργή των αγιατολάχ και να μετατρέψει τον πόλεμο κατά του Ιράν σε μια γρήγορη υπόθεση της μιας νύχτας, και μπορεί να του φανεί χρήσιμος στη Μέση Ανατολή και με την Κίνα. Στην πραγματικότητα, στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Χάγη, απέκλεισε κάθε αναφορά σε «ρωσική επιθετικότητα στην Ουκρανία»: μόνο η «απειλή» από τη Μόσχα παρέμεινε, χωρίς να διευκρινίζει για ποιον και γιατί, και μια σημείωση για την Κίνα που μόλις είχε γίνει καλή ενάντια στους δασμούς του Τραμπ και έχει γίνει ξανά κακή επειδή θα καταβροχθίσει την Ταϊβάν σε συμφωνία με τη Μόσχα (σαν να χρειαζόταν ο Σι Τζινπίνγκ τον Πούτιν). Έτσι θα σπάσουμε και την πλάτη, τα νώτα της Κίνας, η οποία ωστόσο βλέπει τον Ειρηνικό ενώ το ΝΑΤΟ είναι η βορειοατλαντική συμμαχία (αλλά ο Rutte και Σία θα το ανακαλύψουν αυτό μόνο αν τύχει και κοιτάξουν μια υδρόγειο σφαίρα).
Το ωραίο είναι ότι, ενώ ο τελευταίος εχθρός που έχει απομείνει εξαφανίζεται, το ΝΑΤΟ εγκρίνει ένα τερατώδες σχέδιο επανεξοπλισμού εις βάρος της Ευρώπης, η οποία δεν έχει ξοδέψει τόσα πολλά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (5% του ΑΕΠ, ενώ οι ΗΠΑ παραμένουν στο 3%). Για να αμυνθεί από ποιον, κανείς δεν ξέρει. Πάντα από τη Ρωσία, επαναλαμβάνουν οι σαλπιγκτές του επανεξοπλισμού, αναγκασμένοι να εφευρίσκουν ένα ψέμα κάθε μέρα για να μας κάνουν να χωνέψουμε ένα λουτρό αίματος, μια αιματοχυσία που θα είχαμε αρνηθεί ακόμη και κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Λένε ότι οι Ρώσοι ηττώνται στην Ουκρανία, αλλά πρόκειται να εισβάλουν στις χώρες της Βαλτικής, τη Φινλανδία, την Πολωνία και τη Γερμανία (τουλάχιστον). Αλλά ξεχνούν να εξηγήσουν τι θα έκανε ο Πούτιν με αυτό, γιατί θα έπρεπε να επιτεθεί στους φίλους του φίλου του Τραμπ και με ποιες δυνάμεις θα απωθούσε τους 32 στρατούς του ΝΑΤΟ. Λένε ότι οι ΗΠΑ έχουν κουραστεί να διατηρούν την άμυνά μας, σαν οι βάσεις τους στην Ευρώπη να ήταν μια χάρη προς εμάς και όχι προς το συμφέρον τους (στην πραγματικότητα δεν έχουν αποσύρει ούτε έναν πεζοναύτη, ούτε έναν πύραυλο, ούτε μια πυρηνική κεφαλή). Λένε ότι το 5% δεν είναι τόσο άσχημα επειδή δεν πρόκειται για όπλα (στην πραγματικότητα οι παραγωγοί/κατασκευαστές αρμάτων μάχης, πυραύλων, βομβών και βομβαρδιστικών εκτοξεύονται στο χρηματιστήριο), αλλά κυβερνοασφάλεια και υποδομές όπως η Γέφυρα πάνω από το Στενό, πολύ χρήσιμες στους στρατιώτες μας για να σταματήσουν τους Ρώσους εισβολείς μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Στην πράξη, ο λογιστής Ούγκο Ρούτε και οι άλλοι γλείφτες του Ντόναλντ θα μας ληστέψουν πρώτα με επανεξοπλισμό, και μετά θα αποφασίσουν ήρεμα σε τι χρησιμεύει. Τον Απρίλιο, ο Τραμπ είπε: «Υπάρχει μια ουρά για να μού φιλήσουν τον κώλο». Μιλούσε για την Ευρώπη, αν θυμάστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου