Χθες, μια αντιπροσωπεία της ΕΕ με επικεφαλής την Ursula von der Leyen, τον António Costa και την Kaja Kallas βρισκόταν στο Πεκίνο για να διαπραγματευτεί με τον Κινέζο πρόεδρο Xi Jinping.
Τι θα μπορούσε να πάει στραβά;
Πράγματι, η αντιπροσωπεία επέστρεψε νωρίς στην Ευρώπη, χωρίς να έχει επιτευχθεί τίποτα, αφού για άλλη μια φορά ενόχλησε τους Κινέζους διαπραγματευτές ισχυριζόμενη ότι τους κάνει μαθήματα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ότι αποσπά ευνοϊκούς εμπορικούς όρους, παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε από μια θέση ταπεινωτικής διαπραγματευτικής αδυναμίας.
Αλλά μην φοβάστε, εν τω μεταξύ, η ΕΕ έχει επίσης αποδεχτεί την ιδέα να υποστεί ασύμμετρους δασμούς από τις ΗΠΑ (προφανώς με διαφορά 15%).
Αυτό συμβαίνει ενώ δεν περνάει μέρα χωρίς ο Trump να τρολάρει τους Ευρωπαίους ζωντανά στην παγκόσμια τηλεόραση, εξηγώντας πώς αυτοί (οι ΗΠΑ) προμηθεύουν όπλα και στρατιωτικές υπηρεσίες στην Ουκρανία και αλλού, τα οποία, ωστόσο, πληρώνονται από τους Ευρωπαίους (ένα γέλιο από τους παρόντες δημοσιογράφους).
Αυτό συμβαίνει αφού η ΕΕ έχει ευνουχιστεί από ενεργειακής άποψης (Λιβύη, Ρωσία, Ιράν) και αγοράζει υγροποιημένο φυσικό αέριο από τις ΗΠΑ σε υπερβολική τιμή, γεγονός που θέτει την ευρωπαϊκή βιομηχανία εκτός λειτουργίας.
Θυμάμαι τις ατελείωτες συζητήσεις σχετικά με την έννοια του «ευρωπαϊκού εγχειρήματος».
Τελικά, το μόνο επιχείρημα που είχε κάποιο βάρος υπέρ αυτού του εγχειρήματος ήταν ότι θα επέτρεπε στην Ευρώπη, μέσω της οικονομικής ένωσης, να αποκτήσει μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ έναντι των κύριων ανταγωνιστών της (των ΗΠΑ και της Κίνας).
Κατά τα άλλα, το μοντέλο της ΕΟΚ - μια απλή κοινή αγορά με διευκόλυνση του εμπορίου, χωρίς κοινό νόμισμα - ήταν πολύ πιο ευέλικτο και λειτουργικό.
Σήμερα, η ΕΕ είναι ένας θεσμός που ασκεί τις εξουσίες του μόνο επί των δικών της υπηκόων.
Στις διεθνείς διαπραγματεύσεις, ισοδυναμεί με μια απάτη, εν μέρει υποτακτική, εν μέρει ενοχλητική, πάντα άχρηστη.
Από την άλλη πλευρά, μπορεί να ενεργήσει σκληρά απέναντι στους ίδιους τους πολίτες της, λογοκρίνοντάς τους με πρωτοβουλίες όπως ο Νόμος για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες, επιβάλλοντας ηλίθιες και αυτοκαταστροφικές «πράσινες» ρυθμίσεις, συσσωρεύοντας πρόσθετα γραφειοκρατικά βάρη στους εθνικούς νόμους, απαιτώντας έκτακτες πολεμικές προσπάθειες με ειδική φορολογία κ.λπ.
Για να παραφράσω τον Κουέντιν Ταραντίνο, η ΕΕ είναι περίπου τόσο χρήσιμη όσο ένας πρωκτικός σφιγκτήρας στον αγκώνα.
Αλλά επώδυνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου