Πηγή: Βιντσέντσο Κόστα
Στην Τοσκάνη, ψήφιζαν όσοι είχαν έννομο συμφέρον, μέσα σε ένα στενό πλέγμα μέσω του οποίου οι μεγάλες δυνάμεις, μέσω της πολιτικής, ελέγχουν την κοινωνία. Κέρδισε ένα σύστημα εκτεταμένου κοινωνικού ελέγχου, αυτό που, αν ήμασταν στη Σικελία, θα ονομαζόταν ανταλλαγή ψήφων. Δεν είναι ιδεολογική ψήφος ή ψήφος που καθοδηγείται από ιδανικά.
Όσοι δεν είχαν τίποτα να κερδίσουν δεν ψήφισαν. Και υπάρχουν πολλοί, πολλοί από αυτούς. Αυστηρά μιλώντας, και στο διάολο με τις τυπικές ανοησίες, έλεγαν ότι δέχονται μια κυριαρχία, αλλά δεν τη θεωρούν νόμιμη.
Η δεξιά δεν κέρδισε επειδή οι μεγάλες δυνάμεις, από τις τράπεζες μέχρι τους βιομηχάνους, βρίσκουν την κεντροαριστερά πιο αξιόπιστη στην Τοσκάνη. Και επειδή η πίτα μοιράζεται πολύ καλά με αυτόν τον τρόπο. Δεν υπήρχε λόγος να αλλάξει.
Η δεξιά έκανε επίσης τα πάντα για να χάσει. Στην πραγματικότητα, έχασε ακόμη και σε πόλεις που διοικούνται από τη δεξιά. Άλλωστε, κέρδισε ο Τζιάνι, δηλαδή το στρατόπεδο του Ρέντσι, εκείνοι που κατάργησαν τα δικαιώματα των εργαζομένων και περιέκοψαν τη δημόσια υγεία. Η δεξιά τής Μελόνι ήταν άχρηστη, αφού οι άλλοι κάνουν ήδη τη δουλειά της δεξιάς.
Δύο σημειώσεις:
1) το M5S δεν υπάρχει πια. Δεν υπάρχει στον Νότο και δεν υπάρχει στον Βορρά. Άλλωστε, αν περιοριστεί στην υποστήριξη ακόμη και ενός υποστηρικτή του Ρέντσι, τι νόημα έχει;
2) Η Λέγκα του Σαλβίνι είναι περισσότερο πρόβλημα παρά πλεονέκτημα για την κεντροδεξιά. Δεν μετράει πλέον για τίποτα, καταντά όλο και περισσότερο γελοία, μια καρικατούρα. Αλλά αυτές οι λίγες ψήφοι, αφενός, είναι χρήσιμες, αφετέρου, υπονομεύουν την αξιοπιστία ολόκληρης της κεντροδεξιάς, ειδικά της μετριοπαθούς συνιστώσας.
Συμπέρασμα:
Η φάση που ξεκίνησε με την κιτρινοπράσινη κυβέρνηση έχει τελειώσει. Η φάση στην οποία πιστεύαμε ότι η αλλαγή μπορούσε να επιτευχθεί μέσω της πολιτικής ή της αντιπολιτικής έχει τελειώσει.
Επιστρέφουμε σε έναν διπολισμό που αποτελείται από δύο εκδοχές ακραίου φιλελευθερισμού, με τη δεξιά και την αριστερά να είναι απλώς δύο εκδοχές του φιλελεύθερου εξτρεμισμού.
Αλλά με δύο νέες εξελίξεις:
Α) κανείς δεν νοιάζεται πλέον για την αντιπροσωπευτική δημοκρατία εκτός από λίγους αριστερούς διανοούμενους.
Β) η δημοκρατία δεν είναι μέσο αλλαγής. Είναι μια ολοκληρωτική δομή που εξυπηρετεί μόνο τις μεγάλες δυνάμεις που κυριαρχούν στα οικονομικά, τα μέσα ενημέρωσης και την πολιτική για να νομιμοποιηθούν. Μια φάρσα.
Υπάρχει αύξηση της ευαισθητοποίησης. Είναι σαφές σε κάθε λογικό άνθρωπο ότι η πολιτική, και ακόμη περισσότερο η εκλογική δημοκρατία, είναι απλώς όργανα κυριαρχίας, τα οποία δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό στην αλλαγή ζωών.
Η δημοκρατία είναι απλώς ο τρόπος με τον οποίο η δύναμη του χρήματος χτίζει νομιμότητα, μέσω των φαινομένων: είσαι ελεύθερος να πεις ό,τι θέλεις, επειδή εγώ έχω τα μέσα ενημέρωσης, εγώ έχω τη δύναμη να εκβιάσω. Αυτό σημαίνει ότι μια ιστορική περίοδος έχει τελειώσει, μια ολόκληρη εποχή, μια εποχή στην οποία τεράστιες μάζες ανθρώπων εισέβαλαν στην ιστορία για να πάρουν τον έλεγχο της ζωής τους.
Το νέο κλίμα είναι διαφορετικό: η πολιτική έχει να κάνει με το προσωπικό συμφέρον, και όσοι δεν ενδιαφέρονται σπαταλούν τον χρόνο τους. Δεν είναι μικροαστική επίγνωση: είναι μια αίσθηση της πραγματικότητας. Τα πράγματα είναι πράγματι έτσι.
Αυτό θα παράγει κάτι, αλλά θα ανακαλύψουμε τι είναι μόνο ζώντας το.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου