ΓΙΑΤΙ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΓΚΡΕΜΟΥ ΣΑΝ ΕΘΝΟΣ;

Διότι δέν είμαστε πλέον Έθνος, ούτε Γένος. Είμαστε μιά φυλή η οποία είναι γεμάτη από τά τότεμ καί τά ταμπού τής ανάγκης. Τό αρχαίο Ελληνικό θαύμα θεμελιώθηκε στό θυμό τού Αχιλλέα εναντίον τών βασιλέων καί στόν πολύπραγο Οδυσσέα.  Διότι οι φυλές τών Ελλήνων ενώθηκαν γιά νά πολεμήσουν από εκδίκηση καί έφτιαξαν Πατρίδα όταν ο Οδυσσέας νίκησε τήν αρχή τής ηδονής όταν συνειδητοποίησε ότι ήταν πατέρας καί νοστάλγησε τόν γιό του.

Αντιμετώπισε όλες τίς μορφές τής λήθης πού προσφέρει η ηδονή, φτάνοντας μέχρι τήν εικονική ηδονή τής Καλυψούς. Αντιστάθηκε ακόμη καί στόν πειρασμό τής γήϊνης Ναυσικάς, πού τού πρόσφερε καί βασίλειο, γιά νά βρεί Πατρίδα.

Εκείνο πού μάς ενδιαφέρει όμως σήμερα είναι η πολυπραγμωσύνη του. Κατόρθωσε τό ακατόρθωτο. Νά περάσει ανάμεσα στή σκύλλα καί στή χάρυβδη, νά βρεί τή μεσαία γραμμή, τό ανθρώπινο μέτρο.

Γιά νά ξαναγίνουμε σήμερα γένος καί νά αποκτήσουμε Πατρίδα μετά τή διάλυση πού ανεχθήκαμε πρέπει νά ξαναπεράσουμε ανάμεσα στή σκύλλα καί στή χάρυβδη. Νά μήν ξαναϋποχωρήσουμε τρομοκρατημένοι μπροστά στίς ξένες δυνάμεις πού γαυγίζουν τή σωτηρία μας ενώ κατασπαράσσουν τίς σάρκες μας καί νά μήν καταπίνουμε αδιάκριτα ότι μάς παρουσιάζεται σάν πραγματικότης. Διότι στίς σχέσεις μας ανταποκρινόμαστε βγάζοντας σάν περιεχόμενό μας όσα ακατέργαστα κατάπιαμε, θύματα τής ρητορικής τών δυνατών.

Ο πρωτογενής ορισμός τής νοημοσύνης από τόν Πλάτωνα ήταν : Ρίχνουμε σέ ένα καζάνι όλες τίς γνώσεις τού επιστητού, ανάβουμε φωτιά καί τίς μαγειρεύουμε. Έτσι γινόμαστε άνθρωποι, διότι ωμή τροφή καταναλώνουν μόνον τά ζώα.

Αμέθυστος