Η θεολογία του καθιστά αδύνατη την ενσάρκωση του Κυρίου και την Σωτηρία μας. Γι’ αυτό και στην θεολογία του απουσιάζει η ενσάρκωση και ο Σταυρός. Απουσιάζει η ΘΕΟΤΟΚΟΣ!
Μας λέει λοιπόν ο Άγιος Μάξιμος : PG 91, 145 A-149A
Περί των δύο Φύσεων του Χριστού!
«Ο Άρειος αναγνωρίζει τρείς υποστάσεις, αλλά αρνείται την Μονάδα και δέν ομολογεί την Αγία Τριάδα ομοούσια. Ο Σαβέλλιος αναγνωρίζει την Μονάδα αλλά αρνείται την Τριάδα. Παρομοίως και σχετικώς με το ΕΝΑ της Αγίας Τριάδος, ο Νεστόριος λέει πως υπάρχει (στον Κύριο) μία φυσική διαφορά, αλλά δέν ομολογεί την ενότητα, διότι δέν λέει πως η ενότης προέρχεται από την υπόσταση.
Η Εκκλησία προτείνει έναντι όλων των αιρεσιαρχών , την υποστατική ενότητα λόγω του αδιαιρέτου των δύο φύσεων και την διαφορά φύσεως (ουσίας) λόγω του ασυγχύτου.
Με ποιόν τρόπο όμως αυτή η υπέρτατη ένωση μπορεί να έχει ταυτότητα και ετερότητα; Ή ταυτότητα φύσεων και ετερότητα προσώπων ή τανάπαλιν; Με τον τρόπο της Αγίας Τριάδος. Διότι στην Αγία Τριάδα υπάρχει ταυτότης ουσίας και ετερότης προσώπων, διότι ομολογούμε μία μοναδική ουσία και τρείς υποστάσεις. Και στον άνθρωπο υπάρχει ταυτότης προσώπου και ετερότης ουσίας, διότι ο άνθρωπος είναι ένας αλλά σύνθετος μίας ουσίας, ψυχής και σώματος. Ομοίως στον Κύριό μας Ιησού Χριστό υπάρχει μοναδικότης προσώπου και ετερότης φύσεων, διότι καθώς είναι ένα μόνον πρόσωπο και υπόσταση, μίας φύσεως είναι η θεότης και μίας άλλης ή ανθρωπότης. Έτσι όπως είναι αδύνατον να δηλώσουμε την ενότητα της Αγίας Τριάδος χωρίς να δηλώσουμε την ετερότητα. Έτσι είναι απολύτως αναγκαίο σχετικώς με το ΕΝΑ της Αγίας Τριάδος, να δηλώσουμε και την ενότητα και την διαφορά».
Πρέπει να θυμηθούν όσοι ερμηνεύουν τους Καππαδόκες Πατέρες σαν να διαθέτουν μία υπαρξιακή και κοινωνική οντολογία, αλλεργική στην γλώσσα της ουσίας, ότι ο Βασίλειος και οι δύο Γρηγόριοι μίλησαν για την ουσία και το Ομοούσιο τόσο απόλυτα, όσο μίλησαν και για τις υποστάσεις και την Μοναρχία, και ότι αυτό που εμφάνισαν σαν την ενδοθεϊκή κοινωνία ήταν η κοινή Φύσις και όχι οι διϋποκειμενικές διαλογικές σχέσεις!
Και σε ποιόν θεό πιστεύουν όλες αυτές οι θεολογίες;
“Για μένα ο Χριστός φανερώθηκε ιστορικά στον Ιησού, μόνο που αυτή η φανέρωση δεν αποτελεί μια ιστορική πραγματικότητα δοσμένη εμπειρικά (Μάλλον έγινε στο Βάπτισμα όπου ο Χριστός εισήλθε στον Ιησού). Με άλλα λόγια, η λυτρωτική παρουσία του Θεού στον κόσμο φανερώνεται στην Ιστορία, αλλά δεν είναι ανάγλυφη σε όλα και καθ’ όλα και μια φορά για πάντα έτσι όπως διηγείται η Καινή Διαθήκη τα ιδιαίτερα ιστορικά συμβάντα. Δεν είμαι λοιπόν υποχρεωμένος να υπολογίσω στα σοβαρά την επιμονή των συγγραφέων της Κ.Δ. ότι η λύτρωση δίνεται μόνο στο όνομα του Ιησού Χριστού, δηλαδή στο όνομα που ενώνει το ιστορικό πρόσωπο με την κοσμική και συμπαντική προοπτική της λυτρωτικής παρουσίας του Θεού. Κάτι που μας πλησιάζει σε εκείνες τις χριστιανικές αιρέσεις, οι οποίες προσπαθούν να αφαιρέσουν αξία από τον ιστορικό Ιησού και να την δώσουν στον κοσμικό Χριστό, λυτρωτή όλων των δυνατών κόσμων. Μόνον που δεν μπορούμε να δεχτούμε την απόσταση αυτών των αιρέσεων από τον κόσμο, ιδίως των Γνωστικών, και την απαισιοδοξία τους.”
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου