ΠΗΓΗ: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Τα δραματικά γεγονότα του Δεκεμβρίου- Ιανουαρίου 1944 στην Αθήνα
έχουν δώσει λαβή για την καλλιέργεια μιας ολόκληρης μυθολογίας από την
πλευρά του ΚΚΕ και άλλων συνιστωσών της ελληνικής Αριστεράς. Προσωπικά
δεν συμμερίζομαι απόψεις τύπου μαύρο-άσπρο (π.χ. όλοι οι δεξιοί είναι
καλοί και όλοι οι αριστεροί είναι κακοί), αλλά πιστεύω ότι η νέα γενιά
Ελλήνων δεν είναι υποχρεωμένη να τρέφεται με την μυθολογία και την
παραφιλολογία μιας συγκεκριμένης παρατάξεως. Θα προσπαθήσω να δώσω
κάποιες παραμέτρους και ορισμένα ιστορικά στοιχεία, ώστε να βοηθήσω την
απαγκίστρωση της νεοελληνικής ιστοριογραφίας από μύθους συστηματικά και
περίτεχνα καλλιεργημένους επί δεκαετίες.
Ερώτημα 1ο. Το ΚΚΕ επί κατοχής απλώς βοηθούσε τον αγώνα κατά των κατακτητών ή προετοίμαζε μεθοδικά την αρπαγή της εξουσίας και τον ένοπλο αγώνα κατά του αστικού κοινοβουλευτικού καθεστώτος;
Παρά τους τόνους μελανιού που έχουν χυθεί τα γεγονότα και τα ντοκουμέντα μιλούν από μόνα τους. Το ΕΑΜ ήταν μία οργάνωση –προμετωπίδα, στην οποία εντάχθηκαν βεβαίως πολλοί ακομμάτιστοι πατριώτες για να απελευθερώσουν την πατρίδα από την τριπλή Κατοχή. Όμως το ΚΚΕ ποτέ δεν έχασε τον έλεγχο και χρησιμοποίησε τη στρατολόγηση αγνών πατριωτών για να έχει ετοιμοπόλεμο στρατό για την περίοδο μετά την Απελευθέρωση. Είναι χαρακτηριστική η τάση του ΕΛΑΣ (Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού) να διαλύει με φονικό τρόπο αντίθετες οργανώσεις ακόμη και την Κεντροαριστερή ΕΚΚΑ του Συνταγματάρχη Ψαρρού. Η ΕΚΚΑ (Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση) και η ένοπλη ομάδα της, το 5/42 Σύνταγμα, δεν είχε μεγάλη δύναμη, αλλά ως μη ελεγχομένη από το ΚΚΕ ενοχλούσε. Έτσι φθάσαμε στη δολοφονία του Ψαρρού στο Κλήμα Δωρίδος από τον ΕΛΑΣ (νύχτα της 16ης προς 17η Απριλίου 1944).
Ο Άγγλος Συνταγματάρχης Κρις Γουντχάουζ, ο οποίος ανήκε τότε στη βρετανική στρατιωτική αποστολή που στήριζε την ελληνική Αντίσταση, γράφει τα εξής χαρακτηριστικά: «Για τους ηγέτες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ -όχι όμως και για πολλούς από τους οπαδούς τους, των οποίων ήταν εύκολο να εκμεταλλευθούν τον ενθουσιασμό- η πάλη κατά των Γερμανών ήταν δευτερεύουσα μέριμνα, η οποία αναλαμβανόταν μόνο για σκοπούς που εξυπηρετούσαν τον αρχικό σκοπό της κατακτήσεως της πολιτικής εξουσίας»(1). Ο Γιουγκοσλάβος παρτιζάνος και συνεργάτης του Κομμουνιστή ηγέτη Τίτο, ο γνωστός Βουκμάνοβιτς-Τέμπο, αν και υπήρξε για ένα διάστημα σύμβουλος και συνεργάτης του ΚΚΕ, παραδέχεται ότι μερικές φορές ο ΕΛΑΣ σκοπίμως απέφευγε τη σύγκρουση με τους Γερμανούς και Ιταλούς για να διατηρεί δυνάμεις για την κατάληψη της εξουσίας.
Ερώτημα 2ο. Τι προηγήθηκε του αιματηρού συλλαλητηρίου της 3.12.1944;
Μετά την απελευθέρωση της Αθήνας στις 12.10.1944 σχηματίσθηκε Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Σ' αυτή συμμετείχαν και Υπουργοί-Υφυπουργοί από τον χώρο του ΕΑΜ χωρίς να είναι όλοι ακραίοι κομμουνιστές. Αυτοί ήσαν οι Γ. Ζεύγος, Μ. Πορφυρογένης, Α. Σβώλος, Η. Τσιριμώκος, Α. Αγγελόπουλος και Ν. Ασκούτσης. Οι διαπραγματεύσεις είχαν καταλήξει στην απόφαση να διαλυθεί την 1.12.1944 η Πολιτοφυλακή του ΕΑΜ και να παραδώσει τη θέση της σε μία νέα Εθνοφυλακή, η οποία θα απετελείτο από άνδρες όλων των αποχρώσεων και κομμάτων. Όμως το ΕΑΜ αρνήθηκε την ημέρα εκείνη να συμμορφωθεί και με εντολή του ΚΚΕ αποσύρθηκαν από την Κυβέρνηση οι αριστεροί Υπουργοί. Το ΚΚΕ κρατούσε την Πολιτοφυλακή για να επιτεθεί εναντίον των Αγγλικών Δυνάμεων του Σκόμπι και των ελαχίστων κυβερνητικών δυνάμεων, όπως ήταν η Χωροφυλακή και η Αστυνομία Πόλεων. Ζήτησε δε άδεια για συλλαλητήριο στις 3 Δεκεμβρίου.
Ερώτημα 3ο. Η άποψη του ΚΚΕ είναι ότι το συλλαλητήριο ήταν ειρηνικό, αλλά τους πυροβόλησαν εν ψυχρώ οι αστυνομικοί από τη Μεγάλη Βρετανία και από την ταράτσα της Βουλής.
Η αλήθεια είναι ότι η απόφαση για γενική επανάσταση είχε ληφθεί προ πολλού. Πριν από το συλλαλητήριο ένοπλοι του ΚΚΕ επετέθησαν κατά του σπιτιού του Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου και τραυμάτισαν έναν αστυφύλακα, ενώ στο Σύνταγμα σκότωσαν πριν από το συλλαλητήριο άλλον έναν αστυνομικό. Την πραγματική εικόνα της επαναστατικής προετοιμασίας ομολογεί ένα τότε στέλεχος του ΚΚΕ, ο Α. Καλλιγάς, ο οποίος γράφει τα εξής εξόχως ενδιαφέροντα:
«Οι εφημεριδοπώλες διαλαλούσαν τα παραρτήματα (της 1ης Δεκεμβρίου) με τη μοιραία διαταγή και το διάγγελμα (του Σκόμπι) που απειλούσε το λαό με λιμοκτονία και οικονομικό βάραθρο. Τώρα πια δεν απομένει καμία ελπίδα. Καμία ελπίδα; Ίσως αν υποχωρούσαν οι εαμικοί. Έτρεξα στα γραφεία της οργάνωσης. Τα δωμάτια ήσαν άδεια..... τα έγγραφα είχαν μεταφερθεί και πολλά έπιπλα. Από τα στελέχη κανείς. Μόνο οι ελασίτες της φρουράς υπήρχαν στο χτίριο και μερικοί πολίτες. Χωρίς να ρωτήσω τίποτε, γύρισα προς τα πίσω. Βγήκα και τράβηξα για το Κόμμα. Μια ανάλογη έκπληξη με περίμενε κι εκεί. Όλα είχαν μετακομιστεί. Το χτίριο είχε αδειάσει. Ρώτησα τον άνθρωπο της πόρτας: «Δεν μου λες, σύντροφε, μεταφερθήκανε τα γραφεία σας;». «Από σήμερα» μου απάντησε. «Πού» ξαναρώτησα με αδημονία. «Στην παρανομία, σύντροφε», έκανε ζωηρά ο θυρωρός. «Δεν κατάλαβες , λοιπόν, ακόμη, τί γίνεται;» Και τότε κατάλαβα οριστικά και αναμφισβήτητα τί γινότανε....»(2).
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι δύο ημέρες πριν από το συλλαλητήριο, που πυροδότησε την έκρηξη, το ΚΚΕ και οι θυγατρικές του οργανώσεις είχαν ήδη φυγαδεύσει τα στελέχη τους στην παρανομία και είχαν κλείσει τα γραφεία τους. Η απόφαση για την ένοπλη κατάληψη της εξουσίας είχε ήδη ληφθεί και είναι μέγας μύθος να επιρρίπτεται η ευθύνη στην Αστυνομία, ότι δήθεν μετέτρεψε σε αιματηρή διαδήλωση ένα ειρηνικό συλλαλητήριο. Το τεχνηέντως παρουσιαζόμενο ως «ειρηνικό συλλαλητήριο» ήταν η αιχμή του δόρατος μιας προαποφασισμένης γενικής και βίαιης εξέγερσης. Αν επετύγχανε αυτή η εξέγερση η Ελλάς θα είχε μεταβληθεί σε ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως σταλινικού τύπου, εκατομμύρια αντιφρονούντες (Βασιλόφρονες, Φιλελεύθεροι, Σοσιαλδημοκράτες κ.α) θα είχαν εκτελεσθεί ή εγκλεισθεί σε ελληνικά Γκουλάγκ και η Μακεδονία και η Θράκη θα είχαν αποσχισθεί από την Ελλάδα. Ευτυχώς που ο τελικός στόχος των Δεκεμβριανών απέτυχε. Αυτά που είδαμε και μάθαμε για τα κομμουνιστικά καθεστώτα μετά την κατάρρευσή τους το 1989-1990 μάς πείθουν ότι ο Θεός και η αυτοθυσία των λίγων κυβερνητικών και Βρετανών μαχητών έσωσαν την Ελλάδα από μύρια δεινά.
Ερώτημα 4ο. Πώς δικαιολογείται το όργιο σφαγών αμάχων, οι λεηλασίες σπιτιών και καταστημάτων και η απαγωγή ομήρων εκ μέρους του ΚΚΕ;
Δεν μιλούμε για θύματα σε μάχες μεταξύ αντιπάλων ομάδων. Αναφερόμαστε σε ολόκληρες οικογένειες που βρέθηκαν παραμορφωμένες από την επαναστατική βία του ΚΚΕ, του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ (κομμουνιστική οργάνωση ειδικευμένη σε πολιτικές δολοφονίες). Αυτά τα κατέγραψαν Άγγλοι Εργατικοί (δηλαδή Κεντροαριστεροί ) υπό τον Βουλευτή Σιτρίν που ήλθε ειδικά γι' αυτό τον σκοπό στην Αθήνα μετά την καταστολή της ένοπλης στάσης. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Δαμασκηνός υπολόγισε σε 65.000 τους αμάχους που φονεύθηκαν. Πολλοί απήχθησαν στα Κρώρα και σε άλλα σημεία της Αττικοβοιωτίας και αναγκάσθηκαν να περπατούν ημίγυμνοι μέσα στο κρύο του χειμώνα. Ίσως το ΚΚΕ ήθελε να εξαφανίσει την ηγεσία της αστικής τάξης απαγάγοντας και δολοφονώντας ιατρούς, δικηγόρους, Πανεπιστημιακούς καθηγητές και αξιωματικούς. Όμως και αυτή η ερμηνεία δεν εξηγεί το εύρος και το μένος της βίας, διότι μεταξύ των δολοφονηθέντων και απαχθέντων περιλαμβάνονταν και απλοί εργάτες, χαμηλόμισθοι υπάλληλοι, και άνθρωποι κάθε τάξεως και ηλικίας.
Την απαράδεκτη βία και αιματοχυσία παραδέχθηκαν με υπόμνημα προς τον Αντιβασιλέα και Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό ορισμένα στελέχη του ΚΚΕ και των συνεργαζομένων αριστερών δυνάμεων. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον Ριζοσπάστη της 5.4.1945, φέρει τις υπογραφές των Σιάντου, Ζεύγου, Πορφυρογένη, Σβώλου, Αγγελόπουλου, Ασκούτση, Μάντακα κ.α. και λέει μεταξύ άλλων: «Έγινε ένα κίνημα που όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν έπρεπε να γίνει και έπρεπε να είχε αποφευχθεί. .... Και δυστυχώς κατά το κίνημα αυτό έγιναν όσα έγιναν εναντίον αμάχων και αθώων...».
Την ίδια ακριβώς ημέρα συνήλθε η 11η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ και κατέγραψε τα κυριότερα λάθη που οδήγησαν στην αποτυχία της εξέγερσης: Επισημαίνονται κυρίως «η όχι σωστή εκτίμηση των διαθέσεων και του ρόλου της αγγλικής κυβέρνησης του Τσώρτσιλ», η «υποτίμηση των διαθέσεων της αντίδρασης τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό» και η «υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων του ΚΚΕ».
Για την ιστορία αξίζει να αναφέρουμε ότι στις 3 Ιανουαρίου τα δύο μεγάλα κόμματα, Λαϊκό και Φιλελευθέρων, για να στηρίξουν τον αγώνα υπέρ της αστικής δημοκρατίας, σχημάτισαν και στήριξαν την Κυβέρνηση υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα. Στις 10 Ιανουαρίου συνήφθη ανακωχή και από 2 έως 12 Φεβρουαρίου 1945 συνεκλήθη στη Βάρκιζα συνάντηση μεταξύ της Κυβερνήσεως και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με στόχο την παράδοση του οπλισμού από τον ΕΛΑΣ. Εκεί υπεγράφη η ιστορική Συμφωνία της Βάρκιζας, δόθηκε υπόσχεση να μην τιμωρηθούν οι ηγέτες της εξέγερσης και επετράπη η ελεύθερη διάδοση των κομμουνιστικών ιδεών. Αργότερα ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης κατηγόρησε τον Γιώργη Σιάντο ως προδότη και ως κύριο υπεύθυνο γι την ήττα στη μάχη της Αθήνας τον Δεκέμβριο 1944.
Ερώτημα 5ο. Θα κέρδιζε ή θα έχανε το ΚΚΕ αν απέφευγε την ένοπλη ρήξη και αν ακολουθούσε πολιτικές μεθόδους επιρροής;
Ο γνώστης της εποχής, αείμνηστος πολιτικός και ιστορικός Ευάγγελος Αβέρωφ (1908-1990. Ξεκίνησε ως στέλεχος των Φιλελευθέρων, στη συνέχεια διετέλεσε στενός συνεργάτης και Υπουργός του Κωνσταντίνου Καραμανλή και έγινε αρχηγός επί ένα διάστημα της Νέας Δημοκρατίας) παρατηρεί τα εξής:
«....Το Κόμμα μπορούσε πράγματι αν παραιτείτο της τραγικής εξεγέρσεως του Δεκεμβρίου του 1944 να καταλάβει μια θέση εξέχουσα και ίσως δεσπόζουσα στην πολιτική ζωή της χώρας. Κατά το τέλος του 1944 βρισκόταν στην Κυβέρνηση. Είχε αποκτήσει συμμάχους σε όλες τις τάξεις του πληθυσμού. Οι πλείστοι από αυτούς , αν και ακόμη διατηρούσαν αμφιβολίες απέναντί του ήταν του λοιπού τόσον εκτεθειμένοι ώστε θα συνοδοιπορούσαν κατ' ανάγκην μαζί του. Εξάλλου το ΚΚΕ είχε εισχωρήσει παντού και οι αντίπαλοί του ήταν αδύνατοι και διηρημένοι. Η πολιτική διαδικασία τού προσέφερε πλεονεκτήματα σαφή, βέβαια, και με την πάροδο του χρόνου ίσως αποφασιστικά. Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πώς το ΚΚΕ άφησε να του διαφύγουν όλες αυτές οι εξαιρετικές ευκαιρίες.
Ίσως αυτό οφείλεται στο ότι το ΚΚΕ ακολουθούσε δύο αντίθετες γραμμές και δεν απεφάσιζε να ακολουθήσει τη μία ή την άλλη: Κυμαινόταν συνεχώς μεταξύ του αγώνος και του συμβιβασμού, μεταξύ της γραμμής της δυνάμεως και της γραμμής της πολιτικής. Χρησιμοποίησε τον αγώνα και τη δύναμη μόνο στον «τρίτο γύρο». Αν είχε νωρίτερα ακολουθήσει τη μία ή την άλλη γραμμή είναι πιθανόν ότι ο καταστρεπτικός γι' αυτόν «τρίτος γύρος» δεν θα χρειαζόταν» (3). (Ο Αβέρωφ με τον όρο «τρίτος γύρος» αναφέρεται στην ένοπλη σύγκρουση του 1946-1949 από την οποία το ΚΚΕ εξήλθε ηττημένο και οδηγήθηκε στην παρανομία).
Ερώτημα 6ο. Σήμερα τι πρέπει να μαθαίνουν οι νέοι μας;
Νομίζω ότι είναι καιρός να ισορροπήσει το εκκρεμές της ελληνικής ιστοριογραφίας. Από το 1949 έως το 1974 ακουγόταν και γραφόταν μόνον η αντικομμουνιστική πλευρά των γεγονότων του 1941-1949, στα οποία περιλαμβάνονται και τα Δεκεμβριανά. Από το 1974 μέχρι σήμερα ακούγεται κατά κόρον και καθ' υπερβολήν η άποψη του ΚΚΕ και η ερμηνεία της αριστερόστροφης ιστοριογραφίας. Επιτέλους πρέπει η σύγχρονη Ελληνική Δημοκρατία και η κοινωνία να αναγνωρίσει ότι όσοι Χωροφύλακες, Αστυφύλακες, Λιμενοφύλακες, στρατιωτικοί κ.ά. σκοτώθηκαν υπερασπιζόμενοι τη νόμιμη Κυβέρνηση της Ελλάδος δεν ήσαν «μοναρχοφασίστες», ούτε συνεργάτες των Ναζί, ούτε ενήργησαν μόνοι τους και αυθαιρέτως. Υπεράσπισαν τη δημοκρατία, τον Κοινοβουλευτισμό, την οικονομική ευημερία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Προς Θεού, δεν προτείνω να ξανακαλλιεργήσουμε έναν παρωχημένου τύπου αντικομμουνισμό. Αλλά προτείνω να γίνει προσπάθεια από τον Δεξιό και Κεντρώο χώρο για να διαδοθούν περισσότεροι τα σοβαρά και ψύχραιμα βιβλία που επικρίνουν το ΚΚΕ για τα Δεκεμβριανά, όπως π.χ. το βιβλίο «Φωτιά και Τσεκούρι» του Ευαγγέλου Αβέρωφ. Και να οργανωθούν ιστορικά συμπόσια, στα οποία να μπορέσουν να ακουσθούν ελεύθερα όλες οι απόψεις.
Είναι κωμικοτραγικό μετά την κατάρρευση των ανατολικών καθεστώτων σταλινικού τύπου να βλέπουμε αριστερούς συγγραφείς σε όλη την Ευρώπη να καταγράφουν και να επικρίνουν τα εγκλήματα και τα άλλα σφάλματα των κομμουνιστικών κομμάτων ή καθεστώτων και στη χώρα μας να εμποδίζονται από τραμπούκους οι Γάλλοι συγγραφείς που ήλθαν στη Θεσσαλονίκη για να παρουσιάσουν το βιβλίο «Η μαύρη βίβλος του Κομμουνισμού» (εκδόσεις ΕΣΤΙΑ). Φυσικά δέχομαι ότι αγριότητες διεπράχθησαν πιθανόν και από την πλευρά των κυβερνητικών ή των βρετανικών δυνάμεων. Σε έναν πόλεμο κανείς δεν είναι άγιος. Όμως στην περίπτωση των κυβερνητικών επρόκειτο για μεμονωμένα περιστατικά ενώ στην περίπτωση του ΚΚΕ και της ΟΠΛΑ επρόκειτο για σταθερή και μεθοδευμένη γραμμή.
Καιρός να ομονοήσουμε οι Έλληνες, διότι οι στιγμές είναι δύσκολες. Όμως η ομόνοια και η καταλλαγή δεν επιτυγχάνονται με μονομερείς διαστρεβλώσεις της Ιστορίας και με συνεχή καλλιέργεια μύθων από μία παράταξη, η οποία προκάλεσε μεγάλο θρήνο και μεγάλη ζημιά στον τόπο και καλό θα ήταν κάποτε να καθήσει ταπεινά και να κάνει τη σκληρή αυτοκριτική της. Όχι μόνο για τα Δεκεμβριανά, αλλά και για την τυφλή υποταγή στον αιμοσταγή δικτάτορα Στάλιν, για το αίτημα της απόσχισης από την Ελλάδα της Μακεδονίας και για πολλά άλλα.
Κωνσταντίνος Χολέβας
Το άρθρο αυτό του Κωνσταντίνου Χολέβα παρουσιάστηκε αρχικά στην ελληνική έκδοση του περιοδικού BBC History.
Ερώτημα 1ο. Το ΚΚΕ επί κατοχής απλώς βοηθούσε τον αγώνα κατά των κατακτητών ή προετοίμαζε μεθοδικά την αρπαγή της εξουσίας και τον ένοπλο αγώνα κατά του αστικού κοινοβουλευτικού καθεστώτος;
Παρά τους τόνους μελανιού που έχουν χυθεί τα γεγονότα και τα ντοκουμέντα μιλούν από μόνα τους. Το ΕΑΜ ήταν μία οργάνωση –προμετωπίδα, στην οποία εντάχθηκαν βεβαίως πολλοί ακομμάτιστοι πατριώτες για να απελευθερώσουν την πατρίδα από την τριπλή Κατοχή. Όμως το ΚΚΕ ποτέ δεν έχασε τον έλεγχο και χρησιμοποίησε τη στρατολόγηση αγνών πατριωτών για να έχει ετοιμοπόλεμο στρατό για την περίοδο μετά την Απελευθέρωση. Είναι χαρακτηριστική η τάση του ΕΛΑΣ (Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού) να διαλύει με φονικό τρόπο αντίθετες οργανώσεις ακόμη και την Κεντροαριστερή ΕΚΚΑ του Συνταγματάρχη Ψαρρού. Η ΕΚΚΑ (Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση) και η ένοπλη ομάδα της, το 5/42 Σύνταγμα, δεν είχε μεγάλη δύναμη, αλλά ως μη ελεγχομένη από το ΚΚΕ ενοχλούσε. Έτσι φθάσαμε στη δολοφονία του Ψαρρού στο Κλήμα Δωρίδος από τον ΕΛΑΣ (νύχτα της 16ης προς 17η Απριλίου 1944).
Ο Άγγλος Συνταγματάρχης Κρις Γουντχάουζ, ο οποίος ανήκε τότε στη βρετανική στρατιωτική αποστολή που στήριζε την ελληνική Αντίσταση, γράφει τα εξής χαρακτηριστικά: «Για τους ηγέτες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ -όχι όμως και για πολλούς από τους οπαδούς τους, των οποίων ήταν εύκολο να εκμεταλλευθούν τον ενθουσιασμό- η πάλη κατά των Γερμανών ήταν δευτερεύουσα μέριμνα, η οποία αναλαμβανόταν μόνο για σκοπούς που εξυπηρετούσαν τον αρχικό σκοπό της κατακτήσεως της πολιτικής εξουσίας»(1). Ο Γιουγκοσλάβος παρτιζάνος και συνεργάτης του Κομμουνιστή ηγέτη Τίτο, ο γνωστός Βουκμάνοβιτς-Τέμπο, αν και υπήρξε για ένα διάστημα σύμβουλος και συνεργάτης του ΚΚΕ, παραδέχεται ότι μερικές φορές ο ΕΛΑΣ σκοπίμως απέφευγε τη σύγκρουση με τους Γερμανούς και Ιταλούς για να διατηρεί δυνάμεις για την κατάληψη της εξουσίας.
Ερώτημα 2ο. Τι προηγήθηκε του αιματηρού συλλαλητηρίου της 3.12.1944;
Μετά την απελευθέρωση της Αθήνας στις 12.10.1944 σχηματίσθηκε Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Σ' αυτή συμμετείχαν και Υπουργοί-Υφυπουργοί από τον χώρο του ΕΑΜ χωρίς να είναι όλοι ακραίοι κομμουνιστές. Αυτοί ήσαν οι Γ. Ζεύγος, Μ. Πορφυρογένης, Α. Σβώλος, Η. Τσιριμώκος, Α. Αγγελόπουλος και Ν. Ασκούτσης. Οι διαπραγματεύσεις είχαν καταλήξει στην απόφαση να διαλυθεί την 1.12.1944 η Πολιτοφυλακή του ΕΑΜ και να παραδώσει τη θέση της σε μία νέα Εθνοφυλακή, η οποία θα απετελείτο από άνδρες όλων των αποχρώσεων και κομμάτων. Όμως το ΕΑΜ αρνήθηκε την ημέρα εκείνη να συμμορφωθεί και με εντολή του ΚΚΕ αποσύρθηκαν από την Κυβέρνηση οι αριστεροί Υπουργοί. Το ΚΚΕ κρατούσε την Πολιτοφυλακή για να επιτεθεί εναντίον των Αγγλικών Δυνάμεων του Σκόμπι και των ελαχίστων κυβερνητικών δυνάμεων, όπως ήταν η Χωροφυλακή και η Αστυνομία Πόλεων. Ζήτησε δε άδεια για συλλαλητήριο στις 3 Δεκεμβρίου.
Ερώτημα 3ο. Η άποψη του ΚΚΕ είναι ότι το συλλαλητήριο ήταν ειρηνικό, αλλά τους πυροβόλησαν εν ψυχρώ οι αστυνομικοί από τη Μεγάλη Βρετανία και από την ταράτσα της Βουλής.
Η αλήθεια είναι ότι η απόφαση για γενική επανάσταση είχε ληφθεί προ πολλού. Πριν από το συλλαλητήριο ένοπλοι του ΚΚΕ επετέθησαν κατά του σπιτιού του Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου και τραυμάτισαν έναν αστυφύλακα, ενώ στο Σύνταγμα σκότωσαν πριν από το συλλαλητήριο άλλον έναν αστυνομικό. Την πραγματική εικόνα της επαναστατικής προετοιμασίας ομολογεί ένα τότε στέλεχος του ΚΚΕ, ο Α. Καλλιγάς, ο οποίος γράφει τα εξής εξόχως ενδιαφέροντα:
«Οι εφημεριδοπώλες διαλαλούσαν τα παραρτήματα (της 1ης Δεκεμβρίου) με τη μοιραία διαταγή και το διάγγελμα (του Σκόμπι) που απειλούσε το λαό με λιμοκτονία και οικονομικό βάραθρο. Τώρα πια δεν απομένει καμία ελπίδα. Καμία ελπίδα; Ίσως αν υποχωρούσαν οι εαμικοί. Έτρεξα στα γραφεία της οργάνωσης. Τα δωμάτια ήσαν άδεια..... τα έγγραφα είχαν μεταφερθεί και πολλά έπιπλα. Από τα στελέχη κανείς. Μόνο οι ελασίτες της φρουράς υπήρχαν στο χτίριο και μερικοί πολίτες. Χωρίς να ρωτήσω τίποτε, γύρισα προς τα πίσω. Βγήκα και τράβηξα για το Κόμμα. Μια ανάλογη έκπληξη με περίμενε κι εκεί. Όλα είχαν μετακομιστεί. Το χτίριο είχε αδειάσει. Ρώτησα τον άνθρωπο της πόρτας: «Δεν μου λες, σύντροφε, μεταφερθήκανε τα γραφεία σας;». «Από σήμερα» μου απάντησε. «Πού» ξαναρώτησα με αδημονία. «Στην παρανομία, σύντροφε», έκανε ζωηρά ο θυρωρός. «Δεν κατάλαβες , λοιπόν, ακόμη, τί γίνεται;» Και τότε κατάλαβα οριστικά και αναμφισβήτητα τί γινότανε....»(2).
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι δύο ημέρες πριν από το συλλαλητήριο, που πυροδότησε την έκρηξη, το ΚΚΕ και οι θυγατρικές του οργανώσεις είχαν ήδη φυγαδεύσει τα στελέχη τους στην παρανομία και είχαν κλείσει τα γραφεία τους. Η απόφαση για την ένοπλη κατάληψη της εξουσίας είχε ήδη ληφθεί και είναι μέγας μύθος να επιρρίπτεται η ευθύνη στην Αστυνομία, ότι δήθεν μετέτρεψε σε αιματηρή διαδήλωση ένα ειρηνικό συλλαλητήριο. Το τεχνηέντως παρουσιαζόμενο ως «ειρηνικό συλλαλητήριο» ήταν η αιχμή του δόρατος μιας προαποφασισμένης γενικής και βίαιης εξέγερσης. Αν επετύγχανε αυτή η εξέγερση η Ελλάς θα είχε μεταβληθεί σε ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως σταλινικού τύπου, εκατομμύρια αντιφρονούντες (Βασιλόφρονες, Φιλελεύθεροι, Σοσιαλδημοκράτες κ.α) θα είχαν εκτελεσθεί ή εγκλεισθεί σε ελληνικά Γκουλάγκ και η Μακεδονία και η Θράκη θα είχαν αποσχισθεί από την Ελλάδα. Ευτυχώς που ο τελικός στόχος των Δεκεμβριανών απέτυχε. Αυτά που είδαμε και μάθαμε για τα κομμουνιστικά καθεστώτα μετά την κατάρρευσή τους το 1989-1990 μάς πείθουν ότι ο Θεός και η αυτοθυσία των λίγων κυβερνητικών και Βρετανών μαχητών έσωσαν την Ελλάδα από μύρια δεινά.
Ερώτημα 4ο. Πώς δικαιολογείται το όργιο σφαγών αμάχων, οι λεηλασίες σπιτιών και καταστημάτων και η απαγωγή ομήρων εκ μέρους του ΚΚΕ;
Δεν μιλούμε για θύματα σε μάχες μεταξύ αντιπάλων ομάδων. Αναφερόμαστε σε ολόκληρες οικογένειες που βρέθηκαν παραμορφωμένες από την επαναστατική βία του ΚΚΕ, του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ (κομμουνιστική οργάνωση ειδικευμένη σε πολιτικές δολοφονίες). Αυτά τα κατέγραψαν Άγγλοι Εργατικοί (δηλαδή Κεντροαριστεροί ) υπό τον Βουλευτή Σιτρίν που ήλθε ειδικά γι' αυτό τον σκοπό στην Αθήνα μετά την καταστολή της ένοπλης στάσης. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Δαμασκηνός υπολόγισε σε 65.000 τους αμάχους που φονεύθηκαν. Πολλοί απήχθησαν στα Κρώρα και σε άλλα σημεία της Αττικοβοιωτίας και αναγκάσθηκαν να περπατούν ημίγυμνοι μέσα στο κρύο του χειμώνα. Ίσως το ΚΚΕ ήθελε να εξαφανίσει την ηγεσία της αστικής τάξης απαγάγοντας και δολοφονώντας ιατρούς, δικηγόρους, Πανεπιστημιακούς καθηγητές και αξιωματικούς. Όμως και αυτή η ερμηνεία δεν εξηγεί το εύρος και το μένος της βίας, διότι μεταξύ των δολοφονηθέντων και απαχθέντων περιλαμβάνονταν και απλοί εργάτες, χαμηλόμισθοι υπάλληλοι, και άνθρωποι κάθε τάξεως και ηλικίας.
Την απαράδεκτη βία και αιματοχυσία παραδέχθηκαν με υπόμνημα προς τον Αντιβασιλέα και Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό ορισμένα στελέχη του ΚΚΕ και των συνεργαζομένων αριστερών δυνάμεων. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον Ριζοσπάστη της 5.4.1945, φέρει τις υπογραφές των Σιάντου, Ζεύγου, Πορφυρογένη, Σβώλου, Αγγελόπουλου, Ασκούτση, Μάντακα κ.α. και λέει μεταξύ άλλων: «Έγινε ένα κίνημα που όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν έπρεπε να γίνει και έπρεπε να είχε αποφευχθεί. .... Και δυστυχώς κατά το κίνημα αυτό έγιναν όσα έγιναν εναντίον αμάχων και αθώων...».
Την ίδια ακριβώς ημέρα συνήλθε η 11η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ και κατέγραψε τα κυριότερα λάθη που οδήγησαν στην αποτυχία της εξέγερσης: Επισημαίνονται κυρίως «η όχι σωστή εκτίμηση των διαθέσεων και του ρόλου της αγγλικής κυβέρνησης του Τσώρτσιλ», η «υποτίμηση των διαθέσεων της αντίδρασης τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό» και η «υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων του ΚΚΕ».
Για την ιστορία αξίζει να αναφέρουμε ότι στις 3 Ιανουαρίου τα δύο μεγάλα κόμματα, Λαϊκό και Φιλελευθέρων, για να στηρίξουν τον αγώνα υπέρ της αστικής δημοκρατίας, σχημάτισαν και στήριξαν την Κυβέρνηση υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα. Στις 10 Ιανουαρίου συνήφθη ανακωχή και από 2 έως 12 Φεβρουαρίου 1945 συνεκλήθη στη Βάρκιζα συνάντηση μεταξύ της Κυβερνήσεως και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με στόχο την παράδοση του οπλισμού από τον ΕΛΑΣ. Εκεί υπεγράφη η ιστορική Συμφωνία της Βάρκιζας, δόθηκε υπόσχεση να μην τιμωρηθούν οι ηγέτες της εξέγερσης και επετράπη η ελεύθερη διάδοση των κομμουνιστικών ιδεών. Αργότερα ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης κατηγόρησε τον Γιώργη Σιάντο ως προδότη και ως κύριο υπεύθυνο γι την ήττα στη μάχη της Αθήνας τον Δεκέμβριο 1944.
Ερώτημα 5ο. Θα κέρδιζε ή θα έχανε το ΚΚΕ αν απέφευγε την ένοπλη ρήξη και αν ακολουθούσε πολιτικές μεθόδους επιρροής;
Ο γνώστης της εποχής, αείμνηστος πολιτικός και ιστορικός Ευάγγελος Αβέρωφ (1908-1990. Ξεκίνησε ως στέλεχος των Φιλελευθέρων, στη συνέχεια διετέλεσε στενός συνεργάτης και Υπουργός του Κωνσταντίνου Καραμανλή και έγινε αρχηγός επί ένα διάστημα της Νέας Δημοκρατίας) παρατηρεί τα εξής:
«....Το Κόμμα μπορούσε πράγματι αν παραιτείτο της τραγικής εξεγέρσεως του Δεκεμβρίου του 1944 να καταλάβει μια θέση εξέχουσα και ίσως δεσπόζουσα στην πολιτική ζωή της χώρας. Κατά το τέλος του 1944 βρισκόταν στην Κυβέρνηση. Είχε αποκτήσει συμμάχους σε όλες τις τάξεις του πληθυσμού. Οι πλείστοι από αυτούς , αν και ακόμη διατηρούσαν αμφιβολίες απέναντί του ήταν του λοιπού τόσον εκτεθειμένοι ώστε θα συνοδοιπορούσαν κατ' ανάγκην μαζί του. Εξάλλου το ΚΚΕ είχε εισχωρήσει παντού και οι αντίπαλοί του ήταν αδύνατοι και διηρημένοι. Η πολιτική διαδικασία τού προσέφερε πλεονεκτήματα σαφή, βέβαια, και με την πάροδο του χρόνου ίσως αποφασιστικά. Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πώς το ΚΚΕ άφησε να του διαφύγουν όλες αυτές οι εξαιρετικές ευκαιρίες.
Ίσως αυτό οφείλεται στο ότι το ΚΚΕ ακολουθούσε δύο αντίθετες γραμμές και δεν απεφάσιζε να ακολουθήσει τη μία ή την άλλη: Κυμαινόταν συνεχώς μεταξύ του αγώνος και του συμβιβασμού, μεταξύ της γραμμής της δυνάμεως και της γραμμής της πολιτικής. Χρησιμοποίησε τον αγώνα και τη δύναμη μόνο στον «τρίτο γύρο». Αν είχε νωρίτερα ακολουθήσει τη μία ή την άλλη γραμμή είναι πιθανόν ότι ο καταστρεπτικός γι' αυτόν «τρίτος γύρος» δεν θα χρειαζόταν» (3). (Ο Αβέρωφ με τον όρο «τρίτος γύρος» αναφέρεται στην ένοπλη σύγκρουση του 1946-1949 από την οποία το ΚΚΕ εξήλθε ηττημένο και οδηγήθηκε στην παρανομία).
Ερώτημα 6ο. Σήμερα τι πρέπει να μαθαίνουν οι νέοι μας;
Νομίζω ότι είναι καιρός να ισορροπήσει το εκκρεμές της ελληνικής ιστοριογραφίας. Από το 1949 έως το 1974 ακουγόταν και γραφόταν μόνον η αντικομμουνιστική πλευρά των γεγονότων του 1941-1949, στα οποία περιλαμβάνονται και τα Δεκεμβριανά. Από το 1974 μέχρι σήμερα ακούγεται κατά κόρον και καθ' υπερβολήν η άποψη του ΚΚΕ και η ερμηνεία της αριστερόστροφης ιστοριογραφίας. Επιτέλους πρέπει η σύγχρονη Ελληνική Δημοκρατία και η κοινωνία να αναγνωρίσει ότι όσοι Χωροφύλακες, Αστυφύλακες, Λιμενοφύλακες, στρατιωτικοί κ.ά. σκοτώθηκαν υπερασπιζόμενοι τη νόμιμη Κυβέρνηση της Ελλάδος δεν ήσαν «μοναρχοφασίστες», ούτε συνεργάτες των Ναζί, ούτε ενήργησαν μόνοι τους και αυθαιρέτως. Υπεράσπισαν τη δημοκρατία, τον Κοινοβουλευτισμό, την οικονομική ευημερία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Προς Θεού, δεν προτείνω να ξανακαλλιεργήσουμε έναν παρωχημένου τύπου αντικομμουνισμό. Αλλά προτείνω να γίνει προσπάθεια από τον Δεξιό και Κεντρώο χώρο για να διαδοθούν περισσότεροι τα σοβαρά και ψύχραιμα βιβλία που επικρίνουν το ΚΚΕ για τα Δεκεμβριανά, όπως π.χ. το βιβλίο «Φωτιά και Τσεκούρι» του Ευαγγέλου Αβέρωφ. Και να οργανωθούν ιστορικά συμπόσια, στα οποία να μπορέσουν να ακουσθούν ελεύθερα όλες οι απόψεις.
Είναι κωμικοτραγικό μετά την κατάρρευση των ανατολικών καθεστώτων σταλινικού τύπου να βλέπουμε αριστερούς συγγραφείς σε όλη την Ευρώπη να καταγράφουν και να επικρίνουν τα εγκλήματα και τα άλλα σφάλματα των κομμουνιστικών κομμάτων ή καθεστώτων και στη χώρα μας να εμποδίζονται από τραμπούκους οι Γάλλοι συγγραφείς που ήλθαν στη Θεσσαλονίκη για να παρουσιάσουν το βιβλίο «Η μαύρη βίβλος του Κομμουνισμού» (εκδόσεις ΕΣΤΙΑ). Φυσικά δέχομαι ότι αγριότητες διεπράχθησαν πιθανόν και από την πλευρά των κυβερνητικών ή των βρετανικών δυνάμεων. Σε έναν πόλεμο κανείς δεν είναι άγιος. Όμως στην περίπτωση των κυβερνητικών επρόκειτο για μεμονωμένα περιστατικά ενώ στην περίπτωση του ΚΚΕ και της ΟΠΛΑ επρόκειτο για σταθερή και μεθοδευμένη γραμμή.
Καιρός να ομονοήσουμε οι Έλληνες, διότι οι στιγμές είναι δύσκολες. Όμως η ομόνοια και η καταλλαγή δεν επιτυγχάνονται με μονομερείς διαστρεβλώσεις της Ιστορίας και με συνεχή καλλιέργεια μύθων από μία παράταξη, η οποία προκάλεσε μεγάλο θρήνο και μεγάλη ζημιά στον τόπο και καλό θα ήταν κάποτε να καθήσει ταπεινά και να κάνει τη σκληρή αυτοκριτική της. Όχι μόνο για τα Δεκεμβριανά, αλλά και για την τυφλή υποταγή στον αιμοσταγή δικτάτορα Στάλιν, για το αίτημα της απόσχισης από την Ελλάδα της Μακεδονίας και για πολλά άλλα.
Κωνσταντίνος Χολέβας
Παραπομπές
1. C.M. Woodhouse: Apple of Discord, London 1948, σελ. 141.
2. Α. Καλλιγά: «Φλεγόμενη Πολιτεία- Η
μάχη της Αθήνας», Αθήνα 1946 , σελίδα 13 (Παραπέμπει σ’ αυτόν ο Θεοφ.
Παπακωνσταντίνου στο βιβλίο του «Ανατομία της Επαναστάσεως, Αθήνα 1952).
3.Ευ. Αβέρωφ-Τοσίτσα: Φωτιά και Τσεκούρι- Ελλάς 1946-49 και τα
προηγηθέντα, Βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ, Αθήνα 2010 (πρώτη μονοτονική
έκδοση), σελ. 146-147Το άρθρο αυτό του Κωνσταντίνου Χολέβα παρουσιάστηκε αρχικά στην ελληνική έκδοση του περιοδικού BBC History.
Πριν από μερικές ημέρες είχατε δημοσιεύσει ένα, επίσης σχετικό με τον εμφύλιο, άρθρο, του καθηγητή Μαραντζίδη. Ο εμφύλιος έχει τελειώσει εδώ και 60 χρόνια, ο Στάλιν μας έχει αποχαιρετήσει από το 1953 και η δύναμη του ΚΚΕ στην Ελλάδα βρίσκεται στο 5%, εκ των οποίων ζήτημα οι μισοί να είναι συνειδητοί μαρξιστές. Παρόλα αυτά ιστορικοί της πλευράς των νικητών του εμφυλίου (η οποία κυβερνάει και σήμερα τη χώρα), όπως ο Χολέβας και ο Μαραντζίδης, θέλουν να ξαναγράψουν την ιστορία για να μας πείσουν ότι οι "καλοί" νίκησαν τους "κακούς" και ευτυχώς δεν επικράτησαν οι "κακοί" γιατί η Ελλάδα θα είχε γίνει σαν την Αλβανία. Η τύχη όμως τα έφερε έτσι και σήμερα μετά από 60 χρόνια εξουσίας των νικητών του εμφυλίου πολέμου, η Ελλάδα είναι χειρότερη από την Αλβανία (όχι φυσικά πως η μετεμφυλιακή Ελλάδα ήταν καλύτερη από το καθεστώς του Χότζα), τα σπίτια των Ελλήνων δεν θα τα πάρουν τελικά οι μπολσεβίκοι του Ζαχαριάδη αλλά ο Στουρνάρας με τον Σαμαρά, το Αιγαίο θα το γκριζάρει ο εγγονός του πρωθυπουργού των Δεκεμβριανών και τη Μακεδονία θα προσπαθεί να τη ξεπουλήσει η κόρη του Μητσοτάκη. Ο Μαρξ έγραφε πως "ο κομμουνισμός πλανιέται σαν φάντασμα πάνω από την Ευρώπη" αλλά που να φανταστεί ο κακομοίρης πως εν έτει 2013 θα πλανιέται πάνω από τα κεφάλια του λαού και όχι των ισχυρών. Ποιος να το φανταζόταν ότι η σημερινή κυβέρνηση θα έφτανε στην κατάντια να ξαμολήσει τα κομματόσκυλα για να ενεργοποιήσει ξανά το "φάντασμα του κομμουνιστικού κινδύνου" πάνω από τα κεφάλια των Ελλήνων;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θέλω να σχολιάσω τις ιστορικές ανακρίβειες του κυρίου Χολέβα, ούτε θέλω να υπερασπιστώ τους κομμουνιστές. Είναι απίστευτο πάντως το ότι ένας άνθρωπος σαν τον Χολέβα, που συνειδητά ταυτίζει την ευρωπαϊκή Χριστιανοδημοκρατία με την Ορθοδοξία και την Εκκλησία του Κυρίου με το βαυαρικό μόρφωμα της θεσμικής εν Ελλάδι εκκλησίας, εμφανίζεται ως υπερασπιστής της Πίστεως, της Πατρίδας μας και της Παράδοσής μας. Σε πρόσφατο άρθρο του, σχετικό με την αγιοποίηση του Χρυσοστόμου Σμύρνης, φάνηκε ξεκάθαρα πως ο άνθρωπος αγνοεί τη Χριστιανική Πίστη.
Γεώργιος
Είναι όμως επίσης αλήθεια ότι τόν εμφύλιο τόν αναθέρμανε ο Αντρέας Παπανδρέου.Καί ότι από τότε μάς διοικούν οι ηττημένοι τού εμφυλίου.Καί κατορθώνουν μέ τόν μή-πόλεμο αυτό πού δέν είχε πετύχει μέ τόν πόλεμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Αμέθυστε σήμερα η κυβέρνηση φέρνει ξανά, τεχνηέντως κατά τη γνώμη μου, στο προσκήνιο τον εμφύλιο και τους κομμουνιστές, όχι γιατί τους φοβάται ή τους θεωρεί απειλή. Ούτε οι Βρετανοί θεωρούσαν απειλή τους κομμουνιστές, άλλωστε ο ίδιος ο Τσώρτσιλ στα απομνημονεύματά του αναφέρει την περίφημη "χαρτοπετσέτα" ή αλλιώς Συμφωνία των Ποσοστών, σύμφωνα με την οποία οι Βρετανοί έλαβαν έγκριση από τον ίδιο τον Στάλιν για 90% επιρροή στην Ελλάδα. Δεν στέκουν αυτά που λέει ο Χολέβας περί σχεδίου του ΚΚΕ για εξέγερση. Οι Βρετανοί χτύπησαν το ΕΑΜ για να καταπνίξουν κάθε φωνή για πραγματική εθνική ανεξαρτησία που υπήρχε στις τάξεις του, κομμουνιστική ή μη. Κάθε φωνή που θα μπορούσε να αντισταθεί στην εκ νέου προτεκτορεταποίηση της Ελλάδας. Οι κομμουνιστές είχαν έτσι και αλλιώς παραδοθεί. Έτσι σήμερα, η κυβέρνηση ακολουθεί παρόμοια τακτική, την τακτική που σύστησε πρώτος ο Άδωνις Γεωργιάδης: Όποιος δεν συμφωνεί μαζί μου, είναι μπολσεβίκος! Οι κομμουνιστές είναι για το πολιτικό σύστημα, ότι είναι και οι σχισματικοί για τους οικουμενιστές στην εκκλησία. Οι χρήσιμοι ηλίθιοι με τους οποίους ταυτίζουν όσους τολμούν να τους ασκούν έλεγχο και να μη συμφωνούν μαζί τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεώργιος
Η ιστορία του ανθρώπου δεν είναι πεδίο ιδεολογικής αντιπαράθεσης ούτε γίνεται,ούτε 'μπορεί να γίνη.Η Εκκλησία δεν ταυτίζεται με τη χριστιανική μας πίστι ούτε συμβαδίζει,συμπορεύεται με...''νικητές''και...''ηττημένους''της αλλά ούτε και Εθναρχούσα είναι.Αυτά είναι κατάλοιπα της συντήρησης και διατήρησης ενός ψευδοβυζαντινισμού που μετέρχεται παντοίων μεθόδων προκειμένου για να προσδέση 'στο άρμα του τα έθνη και τις κοινωνίες υπό τον έλεγχο,την εξουσία(-ακαταμάχητη-γοητεία-πανθομολογουμένως-)που ασκεί η διαμεσολάβηση μεταξύ Θεού και ανθρώπου,ένα ενδιάμεσο,ενδιάμεσό των.Ο Χολέβας είναι ένα χαρακτηριστικό,ακόμη και τώρα,αυτήν τη στιγμή,παράδειγμα αυτής της μαχιχα'ι'(στι)κής αντίληψης περί των ελληνικών,εν προκειμένω,επί του προκειμένου,'στην προκειμένη περίπτωση,εν γένει,πραγμάτων..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία του ανθρώπου δεν είναι πεδίο ιδεολογικής αντιπαράθεσης ούτε γίνεται,ούτε 'μπορεί να γίνη.Η Εκκλησία δεν ταυτίζεται με τη χριστιανική μας πίστι ούτε συμβαδίζει,συμπορεύεται με...''νικητές''και...''ηττημένους''της αλλά ούτε και Εθναρχούσα είναι.Αυτά είναι κατάλοιπα της συντήρησης και διατήρησης ενός ψευδοβυζαντινισμού που μετέρχεται παντοίων μεθόδων προκειμένου για να προσδέση 'στο άρμα του τα έθνη και τις κοινωνίες υπό τον έλεγχο,την εξουσία(-ακαταμάχητη-γοητεία-πανθομολογουμένως-)που ασκεί η διαμεσολάβηση μεταξύ Θεού και ανθρώπου,ένα ενδιάμεσο,ενδιάμεσό των.Ο Χολέβας είναι ένα χαρακτηριστικό,ακόμη και τώρα,αυτήν τη στιγμή,παράδειγμα αυτής της μανιχα'ι'(στι)κής αντίληψης περί των ελληνικών,εν προκειμένω,επί του προκειμένου,'στην προκειμένη περίπτωση,εν γένει,πραγμάτων..
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2013/09/30/6-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%BF%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD/
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://istoriakatoxis.blogspot.gr/2012/04/blog-post_26.html
http://emfilios.blogspot.gr/2011/02/blog-post_21.html
http://www.freepen.gr/2013/12/blog-post_9057.html
http://contramee.wordpress.com/2012/12/04/%CE%B4%CF%8D%CE%BF-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%B9/
http://papaioannou-giannis.net/2013/11/28/%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CF%87%CE%B1/
http://ethnologic.blogspot.gr/2012/04/blog-post_16.html
http://ethnologic.blogspot.gr/2013/03/blog-post_15.html
Είναι αδύνατο,σήμερα,αστείο και ασύγγνωστο 'στην/κατά την εποχή της της ηγεμονίας,του απογείου,της αμεσότητας,του ζενίθ της αμεσότητας των μέσων της τεχνολογίας να υπερισχύη και κατισχύη η ανακρίβεια έναντι της λεπτομέρειας και η γενίκευση/γενικότητα έναντι της καθολικότητας/ενότητας (της) σκέψης και/του/και του ανθρώπου.Δε 'μπορεί να ισχύη ο νόμος της γνωριμίας και της επιρροής,της φατρίας/του φατριασμού και της παράταξης/παραταξιοποίησης.Από την άλλη(οι δυο όψεις του ενός και του κοινού νομίσματος),δεν αμφισβητείται κατ'ελάχιστο,δευτερόλεπτο και πιθανολογείται ευρέως,'σε ευρεία κλίμακα και βάση και (ένας/ο) αυτοεγκλωβισμός (μας) 'σε μια τυποποίηση,ένα φορμαλισμό,όπου οι εθνικές αφηγήσεις και μνήμες ακαριαίως,μοιραίως,στιγμιαίως (θα) υποτάσσο(ω)νται και (θα) υπάγο(ω)νται (και) διαρκώς,αορίστως και απεριορίστως,απ'ευθείας και,μάλιστα,'στο διηνεκές 'στην/για την παγκόσμια αγορά,για τις/'στις ''ανάγκες'' της παγκόσμιας αγοράς,της Παγκοσμιοποίησης/(της) Παγκοσμιοποίησης των αγορών χρήματος και (//) κεφαλαίου,π(Π)αγκοσμιοποίησης της αγοράς-αγορών και (της) οικονομίας 'σε κάθε επίπεδο,'σε/με κάθε έθνος/εθνότητα/εθνοκράτος του κόσμου,πληθυσμό/συνομάδωση ανθρώπων(/κοινωνική συνομάδωση),κουλτούρα/νοοτροπία,πολιτισμό (ή) και πολιτισμ(τ)ικό υπόστρωμα/υπόβαθρο αλλά και,ακόμη-ακόμη,(κοσμικές)συμπεριφορά και ηθική/πρακτική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αδύνατο,σήμερα,αστείο και ασύγγνωστο 'στην/κατά την εποχή της ηγεμονίας,του απογείου,της αμεσότητας,του ζενίθ της αμεσότητας των μέσων της τεχνολογίας να υπερισχύη και κατισχύη η ανακρίβεια έναντι της λεπτομέρειας και η γενίκευση/γενικότητα έναντι της καθολικότητας/ενότητας (της) σκέψης και/του/και του ανθρώπου.Δε 'μπορεί να ισχύη ο νόμος της γνωριμίας και της επιρροής,της φατρίας/του φατριασμού και της παράταξης/παραταξιοποίησης.Από την άλλη(οι δυο όψεις του ενός και του κοινού νομίσματος),δεν αμφισβητείται κατ'ελάχιστο,δευτερόλεπτο και πιθανολογείται ευρέως,'σε ευρεία κλίμακα και βάση και (ένας/ο) αυτοεγκλωβισμός (μας) 'σε μια τυποποίηση,ένα φορμαλισμό,όπου οι εθνικές αφηγήσεις και μνήμες ακαριαίως,μοιραίως,στιγμιαίως (θα) υποτάσσο(ω)νται και (θα) υπάγο(ω)νται (και) διαρκώς,αορίστως και απεριορίστως,απ'ευθείας και,μάλιστα,'στο διηνεκές 'στην/για την παγκόσμια αγορά,για τις/'στις ''ανάγκες'' της παγκόσμιας αγοράς,της Παγκοσμιοποίησης/(της) Παγκοσμιοποίησης των αγορών χρήματος και (//) κεφαλαίου,π(Π)αγκοσμιοποίησης της αγοράς-αγορών και (της) οικονομίας 'σε κάθε επίπεδο,'σε/με κάθε έθνος/εθνότητα/εθνοκράτος του κόσμου,πληθυσμό/συνομάδωση ανθρώπων(/κοινωνική συνομάδωση),κουλτούρα/νοοτροπία,πολιτισμό (ή) και πολιτισμ(τ)ικό υπόστρωμα/υπόβαθρο αλλά και,ακόμη-ακόμη,(κοσμικές)συμπεριφορά και ηθική/πρακτική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλο δημοκοπία,προπαγάνδα και συνωμοσιολογία και εντελώς διαφορετικό η επιστήμη και η αλήθεια της.Διακρίνονται και διαχωρίζονται από την ομηρική εποχή και,σήμερα,δεν υπάρχει δικαιολογία,πρόφαση για σύγχυσή των.Τα πράγματα είναι κρυστάλλινα:οι Έλληνες,όσοι,δεν έχουν τα χρονικά περιθώρια,την πολυτέλεια του χρόνου σύμμαχό των και με το μέρος των προς άρνηση της κατασίγασης των πολιτικών παθών(τεχνητών ανέκαθεν και εκτός πραγματικής κοινωνίας και οικονομίας της όπως και η ιδεολογία/ιδεοληψία).Στόχος η ελληνική ενότητα και αμοιβαιότητα,ο αυτοέλεγχος,η αυτοκριτική,η αυτοκυριαρχία,η συνεργασία,η εντοπιότητα.Για να μην υποβαθμισθή και αντικατασταθή για ακόμη μια φορά ‘στην ιστορία των,την ιστορική των ιχνηλασία,το πνεύμα από το αίμα.Αίμα απαιτείται για το πνεύμα και για το αντίστροφο ούτε λόγος,ούτε ψίθυρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ οικογενειακή παράδοση,Γεώργιε,δε ‘μπορεί να αλλάξη την πραγματικότητα(που δεν είναι…ακριβώς αγοραία σήμερα..).Εσείς,οι ('')ιδεολόγοι('')(,)('')κομμουνιστές(''),δεν εμπίπτετε ‘στο ελληνικό έθνος,δηλαδή;Π Ο Ύ ΑΝΗΚΕΤΕ;Πολεμείτε για την ταξική εξίσωση των πάντων προς τους πάντες,ακόμη,δηλαδή,με την "αταξική" σας "κοινωνία";Φιλελεύθεροι,δηλαδή,είστε,’γίνατε;Δε ‘φέρατε το αίμα (και) ‘στην Ελλάδα με τις ασυναρτησίες σας,δηλαδή;Γιατί (να) επαναλαμβάνεσθε;ΓΙΑ ΠΟΊΟΥΣ ΑΣΤΟΥΣ,’ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΥΣ,ΜΕΓΑΛΟΑΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΦΗ ΟΜΙΛΕΙΤΕ ‘ΣΤΟ Σ Η Μ Ε Ρ Α;Η ΙΣΤΟΡΙΑ,ΔΗΛΑΔΗ,’ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗιΤΑΙ (ΚΑΙ) ΚΑΘΕ ΤΟΣΟ ΤΟΣΟΝ ΑΠΟ ΤΗ ΡΕΠΟΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΟΙΠΟΥΣ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΑΠΟ Ε Σ Α Σ;Η "ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ",ΔΗΛΑΔΗ,ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΤΟΣΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΕΣΘΕ,ΕΙΝΑΙ ΘΕΣΦΑΤΟ,ΝΟΜΟΣ,ΗΘΙΚΗ;ΕΝΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ,ΥΠΟ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΑΠΑΝΤΕΣ,ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ,ΣΥΝΤΑΣΣΟΜΕΝΟΙ,ΟΜΟΝΟΟΥΜΕ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γεώργιος καλά θα κάνει αντί να συνθηματολογεί να προσκομίσει τα στοιχεία εκείνα, με διευθύνσεις και ονόματα, που ανατρέπουν τις αλήθεις του κ.Χολέβα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρχαίε Χριστιανέ από αυτά που έγραψα κατάλαβες πως υπερασπίζομαι το μαρξισμό/κομμουνισμό; Μίλησα πουθενά εγώ για πάλη των τάξεων; Σοβαρολογείς; Όποιος διαφωνεί δηλαδή μαζί σου είναι "κομμουνιστής" και "μπολσεβίκος"; Γίνεσαι σαν τον Βαρθολομαίο τώρα που όποιος του ασκεί έλεγχο είναι "ζηλωτής", "ΓΟΧ" και δεν ξέρω και γω τι άλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που ισχυρίζομαι είναι πως ο Χολέβας υπηρετεί στρατευμένα μια κομματική ιδεολογία και στην ιδεολογία αυτή υποτάσσονται όλα τα γραπτά του, ίστορικά η μή. Ακόμα και την πίστη στο Θεό υποτάσσει σε αυτή την ιδεολογία ο Χολέβας. Όπου σταθεί και όπου βρεθεί υμνολογεί το γέρο-Καραμανλή και τον πατριωτισμό του. Αφού λοιπόν ο Κομμουνισμός στην Ελλάδα ευθύνεται για τόσα εγκλήματα (όντως ευθύνεται και δεν το αμφισβητώ), μπορεί να μας πει ο Χολέβας γιατί το πολιτικό του είδωλο νομιμοποίησε ξανά το ΚΚΕ; Έχει πάρει χαμπάρι ο Χολέβας πως ο Σαμαράς συγκυβερνούσε με τη Ρεπούση μέχρι πριν από λίγο καιρό ή ζει σε άλλο κόσμο; Η ιδεολογία του Χολέβα και ο Μαρξισμός έχουν την ίδια αφετηρία αγαπητέ και έχουν προκαλέσει εξίσου το ίδιο κακό στην Ελλάδα.
@ Ανώνυμος 12:11πμ
Μάλλον φίλε ο Χολέβας πρέπει να προσκομίσει στοιχεία που να αποδεικνύουν τις δικές του αλήθειες. Εγώ είπα πως ο ίδιος ο Τσώρτσιλ στα απομνημονεύματά του γράφει για τη συμφωνία με το Στάλιν περί μη επέμβασης του τελευταίου στην Ελλάδα και το μοίρασμα των Βαλκανίων σε σφαίρες επιρροής. Αυτό το ιστορικό ντοκουμέντο δεν μετράει για το Χολέβα; Το ΚΚΕ/ΕΑΜ θα μπορούσε να είχε καταλάβει την εξουσία πολύ εύκολα πριν αποβιβαστούν οι Άγλλοι στον Πειραιά αλλά δεν το έκανε, όχι απο δημοκρατική ευαισθησία φυσικά, αλλά επειδή έτσι πρόσταξε ο "Πατερούλης". Επίσης, η ιστορία θα μπορούσε να είχε τελειώσει στη Βάρκιζα φίλε μου και να είχε αποφευχθεί η περαιτέρω αιμοτοχυσία. Ο Χολέβας φυσικά δεν μας λέει τι συνέβη μετά τη Βάρκιζα, όπως δεν μας λέει τι συνέβαινε επί μετεμφυλιακού κράτους στην Ελλάδα, όπως δεν μας λέει πως φτάσαμε στη Χούντα και πως φτάσαμε τελικά στον Αττίλα. Μήπως φταίνε και για αυτά οι κομμουνιστές; Ο εμφύλιος του 46-49 δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η εξασφάλιση των Αγγλοαμερικανικών συμφερόντων στην Ελλάδα. Και μόνο που φιλοξενούνται τα άρθρα του στο BBC καταλαβαίνεις πόσο χειραγωγημένες είναι οι απόψεις του.
Γεώργιος
Ακόμη και αν διαγράφωνται(και ανεξαιρέτως)μερικά σχόλιά μου από την έλλειψη περιεχομένου των(και ακριβοδικαίως)από τον Αμέθυστο και παρά τις κατά καιρούς αβλεψίες μου της κατάκρισης και της κενολογίας,όπως και της υπερβολής,αξίζει να γραφή και είναι γεγονός,πραγματικότητα,αναντίρρητη,εδώ,ότι θα δυσκολευθής πολύ για να διορθώσης ένα Χολέβα που ‘θέλει να συμβιβάση τα ασυμβίβαστα(και παρά τις σημαντικές και σαφείς προειδοποιήσεις που έως τώρα του έχουν γίνη..).Συγγνώμη που/αν παραφέρθηκα και ὑπερέβαλα ἑαυτόν,εδώ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωρίς να μακρηγορώ άλλο,εδώ,αλλά φειδόμενός του και καταχρώμαι χρόνου και χώρου και (χωρίς να) (χρειασθή/απαιτηθή να) αυτοχειριασθούμε πλήττοντες,εδώ:στοιχεία που να ανατρέπουν το Χολέβα εδώ και τώρα.Ειδάλλως,γίνεσαι εἰς τύπον καὶ τόπον…"Ρεσάλτου" ή/όσο και "Omadeon*"(διαδικτυακές διασημότητες για την ιδεοληψία των..)..
*http://fasistostalinas.blogspot.gr/2009/11/omadeon.html
http://antiplirophorisi.wordpress.com/tag/omadeon/
http://akritas-history-of-makedonia.blogspot.gr/2013/10/blog-post.html
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://akritas-history-of-makedonia.blogspot.gr/2013/12/3-12-1944-2.html
http://akritas-history-of-makedonia.blogspot.gr/2013/11/blog-post.html
http://ethnologic.blogspot.gr/2013/12/blog-post_14.html