Πέμπτη 3 Απριλίου 2014

Το Αίτημα (3)

Η συστροφή έφερε ένα είδος εσωτερικής αναπαράστασης. Περίεργα ο Πικάσο αναγεννά τον Μιχαήλ Άγγελο, όσο αφορά την έκταση του σώματος.  Ο Πικάσο ουσιαστικά αδιαφορεί για τα όρια  για τη μορφή, αν το σώμα δηλαδή γίνεται σώμα, αλλά η συμπαντική ενορχήστρωση, ο χορός των μελών, η σύσταση σαν μια κρυφή νομοτέλεια και ως ουσία αρχέγονη. Αυτό, όλο αυτό μαζί θα ονομαστεί αφαίρεση. Μια τεχνολογικής φύσεως προσέγγιση του Φυσικού. Δεν ξεκινά με υπολογισμούς, ξεκινά με την εξερεύνηση μίας ουσίας ως δύναμης που τα  κινεί αυτά τα μέλη. Ο Πικάσο αποφασίζει πως δεν είναι απαραίτητο  να είναι σώμα, μπορούν κάλλιστα να κινούνται ανεξάρτητα ορίζοντας τον χώρο. Έτσι η Μοντέρνα Τέχνη καταστρέφει το "περιβάλλον" , έτσι η μορφή ελευθερώνεται από το αίτημα της φόρμας.

Αρνούμενος τη φόρμα, -με την έννοια του απρόσμενου δώρου, και του έργου που τελειούται, ως εικόνα άρματος  που φέρει απαλά το ίχνος  ξένης ζωής- αρνούμενος λοιπόν, κατασκευάζει πλέον.
Η Μοντέρνα Τέχνη ξεκινά από άρνηση, ξεκαθαρίζει το τοπίο της εμπνεύσεως, της πηγής, σε κάθε επίπεδο.
 Ο Μιχαήλ Άγγελος "ξεσηκώνει" τον άνθρωπο, ολόκληρο προς τα πάνω,  με σώμα δυνατό που αντέχει την ευθύνη, ως βάρος, ως δύναμη που ανθίσταται στον θάνατο, ατομικά, ως ευθύνη, χρέος έναντι Θεϊκής δυνάμεως από την οποία κατάγεται, γιατί αυτός είναι ο Θεός του. Αυτή η αφηρημένη Θεϊκή δύναμη είναι το όμοιο που θα θρέψει και τον Πικάσο. 
Στην από ιεροποιημένη Δύση, ο Πικάσο βρίσκει την αιτία  δημιουργικότητας, ως τυφλής δυνάμεως από άγνωστο τόπο, όπως ο Οδυσσέας στην πύλη του Άδη οπού μαθαίνει τα μελλούμενα. 
Η πηγή αυτή είναι η "φόρμα" της μάσκας. Είναι η αρχή του λαβύρινθου που θα περπατήσει ο Πικάσο. 
Η γνώμη άρχεται από κάποιο κριτήριο, ο ζωγράφος μαγεμένος πλέει σε άβυσσος για να βρει τον αντίπαλο όχι για να πολεμήσει αλλά για να συμφωνήσει, να συμμαχήσει, ως ταυρομάχος με δύναμη ταύρου, μεταμορφωμένος. Ο φιλόδοξος Πικάσο ξέρει πως μόνο ως κάτι μυθολογικό θα μπορούσε να σαρώσει τον ακαδημαϊκό του τοίχο. Η ξηρότητα της Αφρικάνικης Μάσκας αλλά και η άγνωστη ιερουργία της στην πορνική Δύση, στάθηκαν μοναδικά για τον ζωγράφο με ένα βάρος που θα αφήνει βαθιά ίχνη μέσα στον κόσμο, τόσο βαθιά, όσο να "φτιάξουν" το παράδοξο μιας"καθολικής" γνώμης.
Συνεχίζεται.

15 σχόλια:

  1. Ανώνυμος5/4/14 9:29 π.μ.

    Μπορεί να έχει και συνέχεια, αλλά καμιά πρόοδο δεν βλέπω. Μια συρραφή από τσιτάτα, αφορισμούς και αυθαίρετα συμπεράσματυα του συγγραφέα, που δεν βλέπω να έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα.

    Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μέ ποιά πραγματικότητα; Ξεκινώντας από εδώ ίσως κατορθώσουμε νά αλληλοκατανοηθούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος5/4/14 1:55 μ.μ.

    Η πρώτη φωτογραφία!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γι'αυτό θά βρίσκουν πάντα δουλειά, στούς αιώνες, οι βρακάδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος7/4/14 10:12 π.μ.

    Ποια πραγματικότητα; Αυτό που λέει ο απλός καθημερινός άνθρωπος καθημερινότητα και αυτό που λέμε απλή κοινή λογική. Αν δεν καταλαβαινόμαστε τι σημαίνουν αυτά, τα οποία απουσιάζουν από τις συγκεκριμένες αναρτήσεις, τότε μάταια και η όποια ανάρτηση άρθρων, μάταια και η προσπάθεια συζήτησης επ' αυτών. Μπορεί ο καθένας να ρίχνει απλώς πυροτεχνήματα. Που ξέρεις, μπορεί και να πετύχει κάποιον!

    Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η τέχνη, όπως καί τό νόημα, όπως καί η πίστη, δέν ανήκουν στήν καθημερινότητα ή στήν καθομιλουμένη. Οπως επίσης καί τά μαθηματικά ή η φυσική. Γι'αυτό καί ακούμε στήν εκκλησία: πάσαν τήν βιοτικήν απωθώμεθα μέριμναν. Η τέχνη είναι μιά προτροπή νά σαλπάρουμε γι'αλλού. Δέν είναι φωτογραφία.Εικονίζει μιά ιδέα ή μιά δέσμη ιδεών.Δές τήν αγιογραφία γιά παράδειγμα. Γι'αυτό όταν ερχόμαστε σέ επαφή μέ τήν τέχνη ή την φιλοσοφία ή τήν θεολογία ή τήν Λειτουργία καλούμαστε νά βάλουμε καί εμείς κάτι στό έργο,άν έχουμε κάτι, ώστε νά ολοκληρώνεται.Νά επιτελεί τόν σκοπό του,πού είναι νά μάς ψαρέψει από τήν ανυπαρξία τού νοήματος στήν ύπαρξη, στόν δρόμο γιά τήν αλήθεια. Αυτό λέμε σήμερα νόημα, καί είναι η μετοχή στό έργο ή στόν νοητό κόσμο. Καί αυτή η μετοχή είναι η ουσία μας, τό είναι μας, πού μάς δίνει τήν υπαρξη.Καί μπορούμε νά αποκτήσουμε σιγά-σιγά νού. Τόν τόπο πού μπορεί νά επισκευθεί ακόμη καί ο θεός.Ευχαριστούμε γιά τήν ευκαιρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος7/4/14 3:19 μ.μ.

    ("Λοιπον, για να μην τον αδικούμε εντελώς, γράφει και κάτι καλά ο Ακατονόμαστος. Δεν είναι τόσο κακός όσο θέλει να δείχνει!")

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος7/4/14 7:29 μ.μ.

    Η καθημερινότητα είναι η ζωή μας. Είμαστε εμείς. Δεν μπορεί «η τέχνη, όπως καί τό νόημα, όπως καί η πίστη», να μην ανήκουν σ' αυτήν. Η αλλιώς να είναι ξεκομμένα απ' αυτήν. Μάλλον όμως μιλάμε άλλη γλώσσα. Αυτή η γλώσσα που χρησιμοποιείς ( ή μη καθομιλουμένη) είναι δικολαβική, που προσπαθεί να αποφύγει τα ερωτήματα με εξυπνακισμούς. Ελιτισμός.

    Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τσιτάτα φίλε μου. Η καθημερινότητα είναι ο τάφος μας. Ελίτ, λαικισμός,σοσιαλιστικός ρεαλισμός.Ξύλινη γλώσσα. Οταν ήσουν παιδί καί χαιρόσουν τήν ζωή, δέν είχες καθημερινότητα. Ο καθείς στό είδος του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ενα Πείραμα σε Βάθος7/4/14 10:04 μ.μ.

    "Η καθημερινότητα είναι η ζωή μας".Είναι σαν να βλέπουμε καράβι να ξανοίγεται στον ορίζοντα, και να λέμε τον ορίζοντα προορισμό του, αγνοώντας την στεριά που δεν φαίνεται και είναι πέραν της γραμμής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος8/4/14 9:31 π.μ.

    «Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα».
    «Τι κάνεις Γιάννη μ'; Κουκιά σπέρνω»
    «Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε»
    Συζητήστε μόνοι σας τότε, αφού δεν καταδέχεστε ν'απαντήσετε σε μερικά απλά ερωτήματα και προβληματισμούς.
    Απαντήσεις ex cathedra.
    Προσοχή στο ...παγώνι, που κρύβεται εντός!

    Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ποιά είναι η ερώτηση ακριβώς; Η ΆΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΡΩΤΗΣΗ,ούτε αρχή συζητήσεως. Γιά δές! Συν-ζήτηση! Εσύ τί ζητάς; Εκτός από επιβεβαίωση; ΤΙΠΟΤΕ. ΚΟΥΔΟΥΝΙ,ΦΙΛΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος8/4/14 11:19 π.μ.

    Αγαπητε Ν., πάρε ένα συντακτικό της Νεας Ελληνικής, να το διαβάζεις κάθε μέρα, όλη μέρα, να αγαλλάται η καρδιά από την τάξη, την σειρά και την λογική συρραφή. Την πραγματικότητα την βάζεις εσύ, και κοινή λογική οσή θες. Που ξέρεις; Διαβάζοντας το συντακτικό, μπορεί να ξεπεράσεις και τον Παπαδιαμάντη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος9/4/14 8:51 π.μ.

    Καλά να περνάτε, να αυτολιβανίζεστε!

    Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μ,ας είναι ιδιαιτέρως ευχάριστο φίλε νά εξακριβώνουμε ότι ένα τέτοιο σχόλιο έχει εισέλθει πλέον στήν καθημερινότητά σου,σ'αυτό πού αληθινά είσαι. Ενα σχολιάκι τήν ημέρα τόν γιατρό τόν κάνει πέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή