Ουφολογία ως σωτηριολογική θρησκεία (14) - Περί της διάδοσης της αμαρτίας στον κόσμο των πλανητών -επανάληψη

ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

Το σοκ που προκάλεσε η επανάσταση του Κοπέρνικου
Η ανακάλυψη ενός μεγαλύτερου Θεού

  Του Ernst Benz, από το βιβλίο:
Außerirdische Welten, Von Kopernikus zu den Ufos (Εξωγήινοι κόσμοι, Από τον Κοπέρνικο μέχρι τα ούφο), Aurum Verlag, Edition 2000

Περί της διάδοσης της αμαρτίας στον κόσμο των πλανητών

                     Swedenborg γ

Περί της γλώσσας και της θρησκείας των κατοίκων των πλανητών

Ο Swedenborg περιγράφει για παράδειγμα το επίπεδο γνώσης των κατοίκων του Ερμή ως μια εξειδίκευση της σκέψης, λόγω της οποίας (εξειδίκευσης) δεν προσλαμβάνουν πια υλικά πράγματα, αλλά τις πνευματικές πραγματικότητες οι οποίες απεικονίζονται στα πράγματα. Δεν βλέπουν «το εξωτερικό κέλυφος αλλά τον πυρήνα των πραγμάτων». «Έχουν μια απώθηση για την γλώσσα των λέξεων, επειδή είναι υλική. Και όταν για τον λόγο έλειπαν τα διαμεσολαβητικά πνεύματα, επικοινωνούσα μαζί τους μόνο με ένα τρόπο ενεργούς σκέψης. Επειδή η μνήμη τους αποτελείται από πραγματικότητες και όχι από καθαρά υλικές εικόνες προσφέρει στην σκέψη τα αντικείμενα της με ανάλογο τρόπο. Και αυτό γιατί η σκέψη η οποία είναι πάνω από την δύναμη της φαντασίας, απαιτεί ως αντικείμενο πράγματα χωρισμένα από το υλικό επίπεδο»⁵⁵.

Δεν γνωρίζουν επομένως τον γραπτό λόγο, αλλά μάλλον μας κοροϊδεύουν για τον τρόπο που διαδίδουμε τις γνώσεις μας μέσω βιβλίων, και εκφράζουν την ειρωνική τους σκέψη λέγοντας, πως «το τυπωμένο χαρτί ξέρει περισσότερα από τους ανθρώπους»56.

Ένα χαρακτηριστικό των κατοίκων του Άρη είναι η φυσιογνωμική τους γλώσσα, με την όποια απεικονίζουν τις σκέψεις τους στο πρόσωπο τους, το οποίο είναι πιο ευκίνητο και εκφραστικό από το πρόσωπο των ανθρώπων πάνω στη γη. «Η γλώσσα τους δεν είναι μεγάλης ηχητικής έντασης. Διεισδύει στην εσωτερική αντίληψη από ένα πιο σύντομο δρόμο, και λόγο της δομής της αυτής είναι τελειότερη, πλουσιότερη σε αναπαραστάσεις της σκέψης, και έχει στενότερη συγγένεια με την γλώσσα των πνευμάτων και των αγγέλων. Ακόμα και το συναίσθημα που βρίσκεται στην ομιλία απεικονίζεται στο πρόσωπο τους, και η σκέψη που περιέχουν οι λόγοι απεικονίζεται στα μάτια τους. Γιατί η σκέψη και η ομιλία, όπως και το συναίσθημα και η όψη δρουν σε συμφωνία. Το θεωρούν επιζήμιο να σκέφτονται διαφορετικά απ’ ότι ομιλούν, όπως και να θέλουν διαφορετικά απ’ ότι δείχνουν στο πρόσωπο τους»⁵⁷.

Ένα ακόμα ανώτερο τύπο επικοινωνίας συναντά ο Swedenborg στους κατοίκους του Δία. Σε αυτούς η φυσιογνωμική γλώσσα έχει αναπτυχθεί στο ανώτατο επίπεδο. «Μου έχει δειχθεί με ποιο τρόπο εκφράζονται οι σκέψεις πάνω στο πρόσωπο. Οι τάσεις αποκαλύπτονται από τις στάσεις του προσώπου, και το παιχνίδι των τάσεων, οι σκέψεις, εκφράζονται από την αλλαγή των στάσεων, ανταποκρινόμενες στην εσωτερική μορφή. Δεν μπορώ να το περιγράψω με μεγαλύτερη σαφήνεια». Έχουν επίσης μια γλώσσα των λέξεων, «δεν είναι όμως τόσο ισχυρή σε ένταση όπως σε μας. Η μια γλώσσα υποστηρίζει την άλλη, και η γλώσσα του προσώπου δίνει ζωή στην γλώσσα των λέξεων»⁵⁸.

Η διαφοροποίηση του ανθρώπινου πάνω στα άστρα δεν αφορά μόνο την μορφή της επίγνωσης και την γλώσσα, αλλά όλες τις ζωτικές λειτουργίες, τις φυσικές, ψυχικές και πνευματικές, την κοινωνική ζωή, τις μορφές του έγγαμου βίου, την μορφή της θείας λειτουργίας, την μορφή της σύνδεσης με τον κόσμο των πνευμάτων, όπως το εκφράζει ο Oetinger, στον μακροσκελή τίτλο της μετάφρασης του.

Η δεύτερη θεμελιώδης σκέψη του Swedenborg, η οποία κυριαρχεί στην παρουσίαση της εξατομίκευσης της ανθρώπινης ζωής στους κατοίκους των πλανητών, έχει παρουσιαστεί στην «Μεταφυσική της Ζωής»: όλα τα πνευματοειδή όντα των κοντινών και μακρινών άστρων, δεν έχουν απλώς ανθρώπινη μορφή, αλλά σχηματίζουν όλα μαζί τον «μεγάλο άνθρωπο», τον κοσμικό (universal)-άνθρωπο. Κάθε πλανητική κοινότητα πνευμάτων παριστάνει ένα όργανο ή μέλος αυτού του συμπαντικού σώματος. Το σύνολο τους σχηματίζει το σώμα του Θεού. Μέσα σε αυτό, οι κοινότητες πνευμάτων των μεμονωμένων κόσμων σχηματίζουν τα ζωντανά κύτταρα, από τα οποία σχηματίζονται τα εξωτερικά και εσωτερικά όργανα. Η εξειδικευμένη τους ταξιθέτηση και η στα διάφορα όργανα κατάταξη τους εντός αυτού του μεγάλου σώματος, εκφράζεται με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πνευματοσωματικής τους ουσίας, και καθορίζει την κατάσταση της σωματικής τους οργάνωσης, όπως και τις μορφές κοινωνίας και ζωής στους διάφορους αστέρες.

Και έτσι μεταμορφώνεται η περιγραφή αυτών των κοινοτήτων σε ένα είδος άτλαντα ανατομίας του μεγάλου ανθρώπου, σε μια ανατομία της προσωποειδούς συμπαντικής μορφής του ουρανού.

Ο Swedenborg θεωρεί τον μακροκοσμικό οργανισμό ως ανθρώπινο σώμα. Οι διάφορες κοινότητες αντιστοιχούν σε διάφορα μέρη του εγκεφάλου, των οστών, των διαφόρων μυών, ιστών και αδένων. Και πάλι συνδυάζεται η επιστημονική θεώρηση του Swedenborg από την εποχή που διενεργούσε επιστημονική έρευνα, μαζί με την οραματιστική του διαίσθηση της ύστερης του εποχής. Οι γνώσεις ανατομίας και φυσιολογίας που απέκτησε κατά την προετοιμασία του έργου του Regnum Animale, επιστρέφουν πάλι στην οραματιστική ανατομία του ουρανού⁵⁹. Η σχέση των γραπτών του με τα πρωτύτερα γραπτά του περί ανατομίας και φυσιολογίας, επιτρέπει να διαπιστώσουμε πως ο Swedenborg φαντάστηκε πράγματι πως ο ουρανός (σύμπαν) είναι ένας μεγάλος άνθρωπος, ο σωματικός, ψυχικός, και πνευματικός οργανισμός του οποίου είναι μια ακριβής εικόνα του ανθρώπου. Ο κοσμικός αυτός οργανισμός αποτελείται από εξειδικευμένα και εξατομικευμένα όργανα, που από την πλευρά τους αποτελούνται από πρόσωπα και κοινότητες πνευμάτων.

Και έτσι τα πνεύματα τής γης μας αντιπροσωπεύουν στον μεγάλο άνθρωπο το όργανο τής εξωτερικής αισθητηριακής πρόσληψης, το δέρμα δηλαδή, ενώ τα πνεύματα του Ερμή αντιπροσωπεύουν την μνήμη των πραγμάτων που είναι αποκομμένα από το υλικό και σωματικό επίπεδο, και επομένως παρουσιάζουν μια εξατομίκευση της μορφής της γνωσιολογίας τους. Με παρόμοιο τρόπο προχωρεί ο Swedenborg στην περιγραφή κατοίκων και άλλων πλανητών, στηριζόμενος στις πρότερες σπουδές του στην ανατομία. Για τα πνεύματα του φεγγαριού λέει, πως «στον μεγάλο άνθρωπο παριστάνουν τον ξιφοειδή χόνδρο του στέρνου, στον οποίο στηρίζονται τα πλευρά, και από τον οποίο προέρχεται η λευκή ταινία στην οποία στηρίζονται οι κοιλιακοί μύες»⁶⁰. Και άλλες κοινότητες πνευμάτων ταξινομούνται με τον τρόπο της ανατομίας, και τα χαρακτηριστικά της φύσης τους, η γνώση τους, οι μορφές της κοινωνίας τους, του έγγαμου βίου, της θεωρίας περί Θεού συνδέονται με την ιδιαίτερη μακροκοσμική λειτουργία τους.

Όσο περίεργες και να φαίνονται αυτές οι αντιλήψεις, αποκομμένες από την ιδέα που τις συνδέει, επιβεβαιώνουν όμως την θεμελιώδη ιδέα του Swedenborg, ο οποίος βλέπει στο ανθρώπινο την θεμελιώδη και ύψιστη μορφή του ζώντος, και την ύψιστη αρχή οργάνωσης και δράσης του σύμπαντος, τόσο όσον αφορά στην πνευματική όσο και στην σωματική πτυχή του ανθρώπου. Το σύμπαν δεν είναι σαν ένας άνθρωπος, αλλά είναι το ίδιο άνθρωπος.

Το θαύμα του ανθρώπινου πνεύματος, της ανθρώπινης ψυχής, του ανθρώπινου σώματος είναι ταυτόχρονα θαύματα που αναφέρονται στον ουράνιο συμπαντικό άνθρωπο, μέσα στον οποίο κάθε πνευματική και προσωπική ζωή βρίσκει την συμπερίληψη της. Τα θαύματα της ανατομίας του ανθρώπινου οργανισμού αποκαλύπτουν τα θαύματα στην δομή και στην ζωτική ενότητα μέσα στον μακρόκοσμο. Το θαύμα της ζωής αντικατοπτρίζεται στο μέγιστο και στο ελάχιστο, και το νόημα αυτού του θαύματος είναι ο άνθρωπος. Το ανθρώπινο, η εικόνα του Θεού, η πνευματική-σωματική μορφή, μέσα στην οποία εκπτύσσεται η ίδια η ζωή του Θεού με ένα απερίγραπτο πλούτο ατομικών μορφών.

Όποια γνώμη και να έχει κανείς για τα οράματα αυτά του Swedenborg περί των κατοίκων των πλανητών, αυτά είναι για την πνευματική ιστορία της Δύσεως η ποιο λεπτομερής συστηματοποίηση της ιδέας περί ανθρώπου ως εικόνας του Θεού, και είναι η ύψιστη μορφή της ιδέας περί δημιουργίας του ανθρώπου. Είναι δύσκολο να αποστρέψουμε το βλέμμα από την εντυπωσιακή ποικιλία των χρωμάτων των προσώπων, που ο Swedenborg εκπτύσσει κατά την παρουσίαση της εξατομίκευσης του ανθρώπινου σε όλους του τομείς της ζωής. Μόνο ένα σημείο ίσως πρέπει να αναφερθεί, που θα επιτρέψει να δούμε, πόσο ισχυρά επηρεασμένες είναι θεωρίες του από την θρησκευτική του εμπειρία, και σε ποιο βαθμό το όραμα του Χριστού κυριαρχεί στην προσωπική ιστορία του: είναι η παρουσίαση της θρησκείας των κατοίκων των άστρων.

Ο Χριστός τού εμφανίστηκε με την δοξασμένη του ανθρωπότητα, στο Λονδίνο την νύχτα του Πάσχα. Είδε τον Κύριο ενώπιος ενωπίω, με την μορφή που είχε κατά την Μεταμόρφωση. Από εκείνη την στιγμή ζούσε με την υψοποιό συνείδηση πως είδε με τα ίδια του τα μάτια το θεανθρώπινο⁶¹. Πάντα είχε μπροστά στα μάτια του τα ιερά χαρακτηριστικά της όψεως, στην οποία είχε απεικονιστεί η πρωταρχική μορφή του Θεού. Η εμπειρία αυτή είναι καθοριστική και για την επίγνωση, πως ο Κύριος με την μορφή του θεϊκού-ανθρώπινου, δεν εμφανίστηκε μόνο πάνω στην γη μας, πως το θεϊκό αρχέτυπο δεν αποκαλύφθηκε μόνο στους ανθρώπους της γης μας με την μορφή ανθρώπου. Ο Κύριος μάλλον πληρεί και διαπερνά ολόκληρο το σύμπαν με τον ανθρώπινο χαρακτήρα του, και παρουσιάζεται σε όλες τις περιοχές των άστρων με πάντα νέες και διαφορετικές επιφάνειες. Ο Χριστός είναι πράγματι ο Κύριος όλων των κόσμων και πληρεί το σύμπαν με την ανθρωπότητα του.

Δεν είναι αναγκαίο όμως να αποκαλύπτεται παντού με την μορφή εκείνη με την οποία αποκαλύφθηκε στην γη μας. Μάλλον εμφανίζεται σε κάθε ανθρώπινο κόσμο αναλόγως του μέτρου και της ιδιαιτερότητας του γνωσιακού τους επιπέδου. Παντού όμως εμφανίζεται με την μορφή ανθρώπου. Η ενσάρκωση, η παρουσία μέσα σε ένα φυσικό σώμα, είναι η ιδιαίτερη μορφή της εμφάνισης του στη γη, γιατί ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι στην γη προσλαμβάνουν την γνώση είναι η αισθητηριακή πρόσληψη, η οποία είναι προσαρμοσμένη στην θεώρηση των εξωτερικών,, σωματικών πραγμάτων. Αυτή η ιδιαίτερη γήινη μορφή πρόσληψης κατέστησε αναγκαίο, ο Κύριος να έρθει μέσα στην σάρκα, για μας τους ανθρώπους της γης, και να μας ανακοινώσει τον λόγο του με ένα τρόπο ώστε να ακούγεται στα αυτιά μας, και να μπορεί να προσληφθεί από τα ανθρώπινα αισθητήρια και αντιλήψεις. Η κατάσταση μας καθιστά επίσης αναγκαίο, ο λόγος Του να γράφεται, τυπώνεται και κηρύσσεται, γιατί η γνώση της αλήθειας για μας ζει βάσει της έννοιας. «Η κύρια αιτία (γιατί άρεσε στον Κύριο να γεννηθεί με σάρκα, μόνο στη γη μας και σε καμιά άλλη γη, και να προσλάβει την ανθρωπότητα) είναι χάριν του λόγου, που μπόρεσε να γίνει γνωστός στη γη μας, και αφού μια φορά έγινε γνωστός, μπόρεσε να διαδοθεί σε όλους τους απογόνους, ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος»⁶².

Στους κατοίκους άλλων άστρων δίδεται άλλη μορφή της επιφάνειας του Κυρίου, και ο θείος λόγος προσφέρεται με άλλο τρόπο, που αντιστοιχεί στο γνωσιακό τους επίπεδο και στο είδος της πρόσληψης της γνώσης. Ο Swedenborg ισχυρίζεται για παράδειγμα, πως οι κάτοικοι του Ερμή δεν χρειάζονται βιβλία, γιατί δεν γνωρίζουν την απεικόνιση και το περιτύλιγμα της εσωτερικής έννοιας της λέξης μέσα στα γράμματα. Για τον λόγο αυτό, ο θείος λόγος είναι γι’ αυτούς άμεσα προσβάσιμος, με το πραγματικό εσωτερικό του περιεχόμενο. Δεν χρειάζονται ενσάρκωση του λόγου ούτε την Βίβλο. Και σε αυτούς εμφανίζεται ο Κύριος με μια μορφή που αντιστοιχεί στην δική τους θεώρηση. Δεν εμφανίζεται δηλαδή με σάρκα, αλλά με την φωτεινή μορφή του θεϊκού-ανθρώπινου χαρακτήρα του⁶³.

Αλλά και οι κάτοικοι του Δία ζουν από την άμεση θέα του Κυρίου στην επιφάνεια του ως άνθρωπος, με άλλη μορφή όμως. Ο Κύριος τους διδάσκει, με το να εντυπώνει την αλήθεια του λόγου του στην συναισθηματική τους διάθεση. Με τον τρόπο αυτό έχουν μεταξύ τους μια ζωντανή παράδοση του θείου λόγου, χωρίς βιβλίο, χωρίς γράμματα, χωρίς θεολογία. Περί αυτών γράφει ο Swedenborg: «Όταν ερωτηθούν, αν γνωρίζουν πως ο μοναδικός Κύριος είναι άνθρωπος, απαντούν πως το γνωρίζουν, αφού στην γη τους εμφανίστηκε σε πολλούς ως άνθρωπος. Τους διδάσκει την αλήθεια, τους συντηρεί, και δίνει την αιώνια ζωή σε εκείνους που τον λατρεύουν με καλοσύνη. Διηγούνται επίσης πως ο Κύριος τους αποκάλυψε,πως πρέπει να ζουν και να πιστεύουν, και η αποκάλυψη αυτή παραδίδεται από τους γονείς στα παιδιά, και διδασκαλία διαδίδεται σε όλες τις οικογένειες.⁶⁴»

Η αυτοαποκάλυψη του Κυρίου ως θεϊκού-ανθρώπινου δεν περιορίζεται μόνο στην γη μας. Είναι ο ένας Κύριος που παρουσιάζεται ως λυτρωτής στα πνευματοειδή όντα όλων των κόσμων. Η αποκάλυψη του λόγου δεν δεσμεύεται σε κάποιο βιβλίο, αλλά σε όντα ανώτερης τάξης μπορεί να εκφραστεί ως φωτισμός του πνεύματος ή της διάθεσης. Η επιφάνεια του δεν χρειάζεται να λαμβάνει χώρα στην σάρκα. Σε πνευματοειδή όντα που υπερέβησαν την αισθητηριακή μορφή αντίληψης, μπορεί να εμφανιστεί με την μεταμορφωμένη του ανθρωπότητα. Με αυτό τον τρόπο βίωσε ο Swedenborg την εμφάνιση του Κυρίου σε αυτόν, έτσι του δόθηκε ο λόγος, έτσι αισθανόταν ότι του δόθηκε η δύναμη, από την πέτρα του γράμματος να βγάλει τα ζώντα ύδατα της εσωτερικής πνευματικής έννοιας. Πάνω σε αυτό το όραμα βασίστηκε η θεμελιώδης θεώρηση της θρησκευτικής του σκέψης: ο Κύριος είναι παρών σε όλο το σύμπαν με την μορφή του θεϊκού-ανθρώπινου, και παντού μεταμορφώνει τα πλάσματα σε ανώτερα πνευματοειδή όντα, τα οποία συναντιούνται στον ουρανό, στο σώμα του μεγάλου ανθρώπου, στην εκκλησία των σωσμένων, στην ουράνια νύμφη του Κυρίου. Η χριστιανική ιδέα της ενανθρώπισης, κατανοείται εδώ ως μια γενική κοσμική αρχή της έκπτυξης και τελείωσης κάθε τι ζώντος.

Όλα τα άστρα συμπεριλαμβάνονται στην κοσμική διαδικασία σωτηρίας του σύμπαντος μέσω του Χριστού, γιατί οι πλανήτες είναι κατοικίες των πεθαμένων, φυτώρια των πνευμάτων, όπου λαμβάνει χώρα η περαιτέρω ανάπτυξη των πνευματοειδών όντων-ή σύμφωνα με μια άλλη θεωρία, εκεί περνούν τον καιρό τους οι πεθαμένοι σε μια μέση κατάσταση, μέχρι την Δευτέρα Παρουσία. Και έτσι οι κάτοικοι των πλανητών συνδέονται θεολογικά με τους κατοίκους της γης: η σωτηριώδης πράξη του Χριστού αναφέρεται σε ολόκληρο το σύμπαν. Σε όλο το σύμπαν λαμβάνουν χώρα οι συνέπειες της σωτηρίας που προέρχεται από Αυτόν. Στους πλανήτες λαμβάνει χώρα η συνέχιση της εκπαίδευσης των λογικών πνευματοειδών πλασμάτων, που ολοκλήρωσαν την πορεία τους στη γη και περιμένουν την μεγάλη μέρα του Χριστού. Η διδασκαλία περί των κατοίκων των πλανητών, όπως την ανέπτυξαν οι φυσικοί επιστήμονες του 17^ου αιώνα, γεννήθηκε από αληθινά θρησκευτικά ερωτήματα, έχοντας ενώπιον τους την αλλαγή της κοσμοθεωρίας, και την συνοδεύουσα αυτήν υποτίμηση του κόσμου. Προσπάθησαν να αντιτάξουν στην υποτίμηση του κεντρικού σωτηριώδους έργου του Χριστού την γενική, συμπαντική ισχύ της σωτηριώδους πράξης του, και να την εντάξουν στην νέα θεώρηση του σύμπαντος.

Συνεχίζεται