"Αόρατοι εγγεγραμμένοι μοναχοί" μια παθογένεια της δεσποτοκρατίας

"Η Δήλωση Μοναχών εγγεγραμμένων στην Ι.Μ. Αγ. Παρασκευής Μηλοχωρίου"

Μια  πληγή "όζουσα", "εμπύρετος" και "πυοροούσα" στην Εκκλησία μας: ο θεσμός των "Αόρατων εγγεγραμμένων μοναχών" σε Ιερές Μονές έξω στον κόσμο!

Χωρίς να φταίνε μόνο οι ίδιοι, με την ευθύνη κυρίως να βαραίνει τελικά τους Ιεράρχες, δίχως να ευτυχίσουν να εννοήσουν ποτέ τους φρικτούς όρκους του μοναχικού τους σχήματος, άγονται και φέρονται στον κόσμο σχεδόν ανεξέλεγκτα.

Μακριά από τον μοναχικό βίο, της αυταπαρνήσεως και της θυσιαστικής αγάπης για τον Νυμφίο Χριστό, δίχως την σωτηριώδη παιδαγωγία της υποταγής σε απλανή, Ορθόδοξο και έμπειρο πνευματικό, η εγγραφή στα μοναχολόγια μιας μονής, είναι ένας όρος τυπικός και όχι ουσιαστικός.

Απέχοντες οι "αόρατοι εγγεγραμμένοι μοναχοί" από την βιωματική καθημερινότητά τους τον γέροντα, από τη διδασκαλία της βιωτής του, από τον τρόπο που τον παρηγορεί ο Θεός και την Χάρη που λαμβάνει, είναι απολύτως φυσικό να απέχουν και από αποφάσεις του γέροντα, για θέματα πίστεως.

Οπότε η εν λόγω ανακοίνωση, δεν εκόμισε κάποιο νέο.

Αντιθέτως εξέθεσε τον θεσμό των "αοράτων-εγγεγραμμένων μοναχών", που συντηρούν οι Αρχιερείς για να διαιωνίζεται μια ανεπίτρεπτη "ανωμαλία".

Παράγει παιδευμένους μεν στα κολακευτικά λόγια, στα πτυχία και τα Οικουμενιστικά μεταπτυχιακά Αρχιμανδρίτες, πανικόβλητους τελετάρχες και κακότροπους εκδρομάρχες, ατάλαντους ομιλητές, προϊσταμένους των φιλέτων Ιερών Ναών στις μεγαλουπόλεις χωρίς καμία εμπειρία και τελικά μέλλοντες Αρχιερείς με μια πορεία δίχως αντίκρυσμα, όλα για το θεαθήναι και όλα δίχως πραγματικό έρεισμα, απέναντι στο Θεό και τον πιστό λαό του Θεού.

Δυστυχώς βιώνουμε ημέρες πονηρές. "Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί" και ο πόλεμος διεξάγεται σώμα με σώμα. Στο μέτωπο του αγώνα συντασσόμαστε με το Χριστό, τον ανόθευτο, της Ορθόδοξης Εκκλησίας που είναι το σώμα Του και Εκείνος η κεφαλή της εις τον αιώνα.

Τελικά η εν λόγω ανακοίνωση, δεν εκόμισε κάποιο νέο. Είναι μια πράξη δειλίας και φόβου. Παραγνωρίζεται σκόπιμα ότι πρόκειται για θέμα πίστεως ή αιρέσεως. Είναι μια πράξη δειλίας προς τον Δεσπότη και φόβου προς τον Πατριάρχη.

 «Κύριος φωτισμός μου καιὶ σωτήρ μου‧ τίνα φοβηθήσομαι;» (Ψαλ. κς΄ 1)
πηγή 

Τα συνειδητά ψεύδη της Δήλωσης των τεσσάρων Αρχιμανδριτών! 

 Του Παναγιώτη Τελεβάντου

1.) Γιατί προσπαθούν, άραγε, οι Πανοσιολογιώτατοι, να εξομοιώσουν την διακοπή του λειτουργικού μνημοσύνου του οικείου ιεράρχη με το σχίσμα; Είναι δυνατόν να μη γνωρίζουν ότι ο ΙΕ΄ Κανόνας της ΑΒ΄ Συνόδου, όχι μόνον επιτρέπει αλλά και επαινεί, όσους διακόπτουν το μνημόσυνο του οικείου ιεράρχη που κηρύσσει επ’ εκκλησίαις κατεγνωσμένη αίρεση γυμνή τη κεφαλή; Αφού είναι Αρχιμανδρίτες -εικάζω- ότι είναι και θεολόγοι. Άρα γνωρίζουν ή τουλάχιστον όφειλαν να γνωρίζουν ότι ένα πράγμα είναι η διακοπή του μνημοσύνου του αιρετίζοντος οικείου ιεράρχη και εντελώς διαφορετικό το Σχίσμα.

Αν αδυνατούν, λόγω αγνοίας, να αντιληφθούν τη διαφορά φρόνιμο και απολύτως επιβεβλημένο είναι, αφού θέλουν να καταθέτουν δημόσια τη μαρτυρία τους, να γνωρίζουν τα στοιχειώδη. Αν πάλιν -όπερ και το πιο πιθανό- διαστρέφουν τη διδασκαλία της Εκκλησίας θα δώσουν λόγο στο Θεό γι’ αυτό. Όσοι διέκοψαν το μνημόσυνο του Σεβ. Φλωρίνης το έκαναν επειδή -λανθασμένα έστω- εξέλαβαν τον Σεβ. κ. Θεόκλητο ως Οικουμενιστή. Συμφωνώ ότι είναι εντελώς λανθασμένη η εκτίμηση ότι ο Σεβ. Φλωρίνης είναι Οικουμενιστής. Αυτό, όμως, δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι πατέρες και οι αδελφοί που διέκοψαν το μνημόσυνό του το έκαναν για λόγους πίστεως.

2.) Είναι εντελώς αθεολόγητος και προκλητικά διαστροφικός ο ισχυρισμός ότι η μη μνημόνευση του οικείου επισκόπου καθιστά άκυρη τη Θεία Λειτουργία. 

3.) Αλλά οι τέσσερις Αρχιμανδρίτες δεν έμειναν μόνον μέχρις εδώ. Ισχυρίζονται ότι, αν είναι έγκυρη η Θεία Λειτουργία χωρίς τη μνημόνευση του επισκόπου, σημαίνει ότι και η χειροτονία είναι έγκυρη χωρίς τον επίσκοπο! Κύριε ελέησον! Τι ισχυρισμός είναι αυτός; Πρέπει πραγματικά να ντρέπονται οι τέσσερις Αρχιμανδίτες επειδή καταγράφουν ένα τόσο αθεολόγητο και κυριολεκτικά ανόητο ισχυρισμό. Η μνημόνευση του επισκόπου στη Θεία Λειτουργία είναι απαραίτητη. Ουδείς αντιλέγει περί αυτού. Αν ο πρεσβύτερος παραλείψει το μνημόσυνο του οικείου ιεράρχη καθίσταται υπόδικος για την παρανομία. Πού βρήκαν, όμως, οι τέσσερις Αρχιμανδρίτες ότι η μη μνημόνευση του επισκόπου καθιστά αυτομάτως άκυρη τη Θεία Λειτουργία; Όχι πάντως στους Ιερούς Κανόνες ή στη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας! Για ποιο λόγο οι τέσσερις Αρχιμανδρίτες δεν κατανοούν ότι υπάρχει σαφής διάταξη των Ιερών Κανόνων που επιτρέπει -και μάλιστα επαινεί- τη διακοπή του μνημοσύνου του οικείου ιεράρχη, που κηρύσσει γυμνή τη κεφαλή κατεγνωσμένη αίρεση;

Είναι αλήθεια ότι οι προυποθέσεις που θέτει ο ΙΕ΄ Κανόνας της ΑΒ΄ Συνόδου δεν συντρέχουν για την περίπτωση του Σεβ. Φλωρίνης κ. Θεόκλητου. Ναι! αλλά αυτό δεν νομιμοποιεί τους τέσσερις Αρχιμανδρίτες να διατυπώνουν δημόσια την πλάνη ότι δήθεν είναι άκυρη η Θεία Λειτουργία επειδή δεν μνημονεύεται ο επίσκοπος. Για να ακριβολογούμε δεν πρόκειται απλά για πλάνη αλλά για καθαρή βλασφημία. Αν η Θεία Λειτουργία των κληρικών που δεν μνημονεύουν τον επίσκοπό τους είναι άκυρη αυτό σημαίνει ότι όταν λειτουργούν οι εν λόγω κληρικοί δεν γίνεται μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού, αλλά στο δισκοπότηρο έχουμε σκέτο ψωμάκι και κρασάκι. Για όνομα του Θεού! Όχι θεολόγοι Αρχιμανδρίτες, αλλά ούτε πρωτοετείς φοιτητές της Θεολογίας δεν επιτρέπεται να διατυπώνουν τέτοιες βλασφημίες!

Οι Πανοσιολογιώτατοι γνωρίζουν ή τουλάχιστον όφειλαν να γνωρίζουν ότι η τέλεση της Θείας Λειτουργίας είναι έγκυρη εφόσον τελείται από κανονικά χειροτονημένο κληρικό που δεν καθαιρέθηκε. Η μη μνημόνευση του επισκόπου κατά κανένα τρόπο δεν ακυρώνει την εγκυρότητα του μυστηρίου. Απλά καθιστά υπόδικο το εν λόγω κληρικό εκτός και αν δεν μνημονεύει τον οικείο επίσκοπο επειδή κηρύσσει επ’ εκκλησίαις κατεγνωσμένη αίρεση γυμνή τη κεφαλή.
πηγή

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

ΣΧΟΛΙΟ: Σήμερα έχει ξεκινήσει ένας απαιτητικός αγώνας δρόμου ανάμεσα σέ πανοσιολογιώτατους γιά τήν ανακάλυψη τού πιό πειστικού επιχειρήματος γύρω από τήν ακύρωση τού μυστηρίου τής Θείας Ευχαριστίας. Ακούστηκε ακόμη καί μαγαρισμός τού μυστηρίου. Μέχρι τώρα μερικοί κοινωνούν μόνον τούς δικούς τους, λές καί είναι δική τους. Ακόμη καί η επίσημη εκκλησία έχει αλλοιώσει τό μυστήριο, (όπως καί τήν βάπτιση, όπως καί τόν γάμο), κοινωνώντας μέ τίς ανοησίες περί ευχαριστιακής εκκλησιολογίας τού Ζηζιούλα. Πιστεύεται δέ ότι όσο πιό ποταπά βάζουμε χέρι καί οικειοποιούμαστε τά μυστήρια τόσο πιό αληθινοί χριστιανοί είμαστε.
Δέν έχει μείνει τίποτε όρθιο.

Αμέθυστος