ΠΡΟΣ ΑΚΙΝΔΥΝΟΝ - ΛΟΓΟΣ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟΣ ΤΡΙΤΟΣ (12)

ΠΡΟΣ ΑΚΙΝΔΥΝΟΝ ΛΟΓΟΣ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟΣ ΤΡΙΤΟΣ

ΠΡΟΣ ΤΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΚΙΝΔΥΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΕΙΩΣ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ

Συνέχεια από: Τρίτη, 30 Ιουλίου 2019

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12

Άλλη ρήσις του Ακίνδυνου με την μαρτυρία της, από τις οποίες αναφαίνεται να ισχυρίζεται ότι ούτε μπορεί ποτέ να ομοφρονήσει με τους αγίου

39. Αλλά όταν παρέθεσε στην ομιλία του που έπλασε προς τη σύνοδο (ο Ακίνδυνος) ένα τεμάχιο αυτής της ρήσεως του μεγάλου πατρός της Εκκλησίας, ως ουσία επιχειρεί εκεί να παρουσιάσει την άκτιστη ενέργεια γράφοντας· «επειδή κατά τον μέγα Βασίλειο επί της απλής και ασώματης φύσεως επιδέχεται τον ίδιο με την ουσία λόγο η ενέργεια, δεν μπορούμε να θεωρήσουμε τη φυσική ενέργεια του Θεού σαν κάτι άλλο από την ουσία και τη φύσιν του, αλλά ούτε φως άκτιστο και συναΐδιο με τον Θεό -που διαφέρει κάπως από αυτήν την θεία ουσία- ή δόξα ή χάριν ή έλλαμψιν», χωρίς να έχει ποτέ ακούσει, όπως φαίνεται, την χορωδία όλων των θεοσεβών να ψάλλουν από κοινού στην Εκκλησία.

«Η φυσικήν, συναϊδιον δόξαν 
προβαλλομένη, μοναρχικωτάτη Τριάς αγία, 
τούς ανυμνούντας ορθοδόξω σε πίστει, 
τής σής δόξης ιδείν αξίωσον, 
άναρχον καί μίαν αυγήν τήν τρισήλιον».

«Αγία Τριάς μοναρχικώτατη 
που προβάλλεις φυσική συναΐδια δόξα, 
αξίωσε τους ανυμνούντες σε με ορθόδοξη πίστη 
να ιδούν την άναρχη και μία 
τρισήλια αυγή της δόξας σου». 

Και πάλι·
«Το σέλας, τρισήλιε, τής ουσιώδους αίγλης σου, 
λάμψον ενιαία μοι θεότης, 
άκτιστε φύσις καί φωτουργέ, 
καί πάσης φωτοδότιδος αυγής, 
ίνα κατοπτρίζωμαι τό σόν κάλλος τό άρρητον.

«Το σέλας της ουσιώδους δόξας σου,
τρισήλιε, λάμψε μου, ενιαία θεότης,
άκτιστη φύσις και φωτουργή
και πηγή κάθε φωτοδότιδας αυγής,
για να καθρεπτίζωμαι το άρρητο φως σου».

Και πάλι·
«Εν αφάτω πελάγει χρηστότητος, 
τήν απερινόητον τής σής ελλάμψεως, 
καί τριλαμπούς θεότητος, 
φωτοδότιδα αίγλην μοι βράβευσον».

 «Σ’ ένα ανέκφραστο πέλαγος χρηστότητος
χάρισέ μου την απερινόητη
και φωτοδότιδα αίγλη
της ελλάμψεώς σου
και της τριλαμπούς θεότητος».


40. Τόσο πολύ, φεύ, έχει απομακρυνθεί ο Ακίνδυνος από τη χορεία και συναυλία των θεοσεβών, ώστε ούτε να μπορεί καν να ειπεί ότι συνήλθε ποτέ σ’ ένα κι’ έλαβε την ίδια δόξα και συνευχήθηκε με τους θεοφόρους πατέρες, οι οποίοι μεν παρήνεσαν με έργα τούς ευσεβείς να εύχονται να δουν το σέλας εκείνης της ουσιώδους αίγλης κι’ εκείνη τη δόξα, αλλά της δε ουσίας, στην οποία ανήκει εκείνη η δόξα και η λαμπρότης, μυηθέντες οι ίδιοι από το Πνεύμα δίδαξαν εκείνους που την αναζητούν ότι δεν φανερώνεται ποτέ ούτε ίχνος.

Συνεχίζεται

Αμέθυστος