Η ώρα του κόσμου 6β

Συνέχεια από: Τρίτη 6 Αυγούστου 2019

Η ώρα του κόσμου 

Του Frank Schirrmacher

Τα παλιά παραμύθια για τον μεγάλο αποχαιρετισμό 2β

Ποιήματα

Manche freilich… (1895)

Κάποιοι απλώς…

Κάποιοι απλώς πρέπει να πεθάνουν εκεί κάτω,

Όπου τα βαριά των καραβιών πηδάλια αλωνίζουν,

Άλλοι ζουν πάνω δίπλα στο τιμόνι,

Γνωρίζουν των πουλιών το πέταγμα και τις των άστρων χώρες.

Κάποιοι κείτονται πάντα με βαριά τα μέλη

Στις ρίζες της χαώδους ζωής,

Για άλλους είναι στρωμένες οι καρέκλες

Στις Σίβυλλες, τις βασίλισσες,

Και κάθονται εκεί  σαν στο σπίτι τους,

Με ελαφρύ το κεφάλι και ελαφριά τα χέρια.

Μια σκιά όμως πέφτει απ’ τις ζωές εκείνες

Στις άλλες ζωές πέρα εκεί,

Κι’ οι ελαφριές είναι πάνω στις βαριές

Σαν πάνω στον αέρα και την γη δεμένες:

Κόποι λαών τελείως ξεχασμένων

Δεν μπορώ απ’ τα βλέφαρά μου να διώξω,

Κι’ ούτε μακριά από την τρομαγμένη ψυχή να κρατήσω

Βουβή βροχή άστρων μακρινών.

Πολλές μοίρες γνέθουν δίπλα στη δικιά μου,

Και το Είναι τις ρίχνει πέρα δώθε,

Και η δική μου μοίρα είναι κάτι περισσότερο από αυτή την ζωή

Λυγερή φλόγα ή λεπτή λύρα.

Einem, der vorübergeht (1891)

Σε κάποιον, που περνάει

Με προειδοποίησες για πράγματα,

Που είναι μέσα μου κρυφά,

Ήσουν για τής ψυχής τίς χορδές,

Ψιθυριστό, νυχτερινό αγέρι.

Και σαν την μυστηριώδη,

Της νύχτας φωνή που αναπνέει,

Όταν έξω τα σύννεφα κυλούν,

Και από το όνειρο ξυπνάς,

Σε γαλάζιο πλάτυσμα απαλό

Η στενή εγγύτητα φουσκώνει,

Μέσ’ από τα κλαριά που κρύβουν την σελήνη

Τρεμούλιασμα σιγανό αναβλύζει.

Reiselied (1898)

Ταξιδιωτικό τραγούδι

Το νερό χύνεται, να μας καταπιεί,

Ο βράχος κυλά, να μας πλακώσει,

Έρχονται ήδη στις δυνατές τους φτερούγες,

Πουλιά, να μας πάρουν.

Κάτω όμως είναι μια χώρα,

Που χωρίς τέλος καθρεφτίζει τους καρπούς

Μέσα στις άχρονες λίμνες.

Μαρμάρινο μέτωπο και χείλος πηγαδιού

Αναδύονται από ολάνθιστο τόπο,

Και ελαφρείς αέρηδες φυσούν.

Συνεχίζεται