Το κείμενο που ακολουθεί προσυπογράφεται και από εμάς. Κάποιοι, κάποια στιγμή θα πρέπει να καταλάβουν πως οφείλουν να σέβονται την φιλοξενία και πως οι ύβρεις αφαιρούν και δεν προσθέτουν στα ό,ποια δίκαιά τους...
Ας ξαναπώ, κι ας ακουστεί σαν περιαυτολογία, ότι στο internet είμαι παλιός. Είναι και η δουλειά μου σχετική. Σε όσα forum, groups, news groups, mailing lists, blogs, chat rooms κλπ κλπ κλπ κι αν πήρα μέρος όλα αυτά τα χρόνια, συνάντησα αργά ή γρήγορα αυτή την εμπαθή κατηγορία συνανθρώπων μας, που δεν λογαριάζει ούτε ευγένεια, ούτε φιλοξενία, ούτε συζήτηση, ούτε τίποτε. Και με την πρώτη αφορμή, αλλά και κυρίως χωρίς καμμία αφορμή, κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ζητάει η λαϊκή προτροπή: “μη γαμάς τη συζήτηση“.
Λοιδωρούν τον συνομιλητή τους, το γυρνάνε αμέσως επί προσωπικού και πριν δυνηθεί να τους προλάβει και το πιο απελπισμένο moderation, αρχίζουν τις βρισιές και τις απρέπειες, και εκτοξεύουν ειρωνίες, προσβολές και χαρακτηρισμούς, στον καθένα. Και κυρίως προς αυτόν που τους φιλοξενεί. Και οδηγούν την συζήτηση στην όξυνση και τελικά στο αδιέξοδο. Και στο ατελέσφορο (και δεν κατανοούν και τι σημαίνει ατελέσφορο). Και τελικά “γαμούν την συζήτηση“.
Γιατί;
Γιατί τους έθιξαν τον πίστη και τον χριστιανισμό τους, το Linux τους, το ΚΚΕ τους, τον Σαμαρά τους, το ΠαΣοΚ τους, την C++ ή την Java τους, την ομάδα τους, το ροκ συγκρότημά τους, την πατρίδα τους, το κόμμα τους, την ιδιαίτερη πατρίδα τους και τι άλλο τέλος πάντων έχουν ίνδαλμα, ιερότητα και είδωλο. Διότι έχουν είδωλα πάνω σε βάθρα. Και μάλιστα σε υψηλά βάθρα. Και σε εικονίσματα. Τόσο μεγάλα που δεν βλέπουν τίποτε πισω από αυτά. Μεγάλα βάθρα και και μεγάλα εικονίσματα που τους κρύβουν τον ορίζοντα. Και το μέλλον.
Διότι το βαρβαρικό μυαλό, σε αντίθεση με το ελληνικό, μαγεύεται από το ογκώδες και το υπερμεγέθες. Ακριβώς για να μην βλέπει την τύφλα του. Που να καταλάβει ένα τέτοιο μυαλό την ελληνική λεπτότητα;
Οποιος είχε ή έχει blog, στο wordpress τουλάχιστον, που σου δίνει μια καθαρή στατιστική εικόνα των επισκεπτών των αναρτήσεων ενός ιστολογίου, ξέρει ότι από τους 200, 300, 500 επισκέπτες μια ανάρτησης θα σχολιάσουν οι 5. Ναι οι 5 μόνο και πολλοί είναι.
Δηλαδή ο μέσος λογικός άνθρωπος, έρχεται διαβάζει αυτό που έχεις να του πεις, κουνάει το κεφάλι, ίσως το ξύσει κιόλας, το κεφάλι ή και άλλο όργανο αν δεν βρει του γούστου του τα γραφόμενα, προβληματίζεται, συμφωνεί ή διαφωνεί, και ΦΕΥΓΕΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙ. Ισως να το συζητήσει με τον φίλο του ή την γυναίκα του. Ισως ταχυδρομήσει το link σε κάποιον γνωστό του. Αλλά η πλειοψηφία, η συντριπτική και η μεγάλη, η απόλυτη πλειοψηφία, ΣΠΑΝΙΑ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ.
Ποιοι σχολιάζουν; Ορισμένες ευγενικές ψυχές που θέλουν να καταθέσουν την ευγενική συμφωνία ή διαφωνία τους, με στόχο να διευρύνουν τον αρχικό προβληματισμό της ανάρτησης και οι εμπαθείς. Ω, ναι, οι εμπαθείς. Αυτοί που “γαμούν την συζήτηση”. Αυτοί που μπορούν με το μαύρο και κακό που κουβαλάνε μέσα στις ψυχές τους, ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν, αν είναι γλώσσα προγραμματισμού, έθνος, κόμμα, πολιτική ιδεολογία ή θρησκεία, να παρασύρουν και τους άλλους συνανθρώπους τους, στο χειρότερο μονοπάτι. Της εμπάθειας.
Και να καταστρέψουν την μικρή κοινωνία που είχε δημιουργηθεί εστιασμένη γύρω από το πρόβλημα προσφέροντας την συλλογική νοημοσύνη της, τον προβληματισμό της, την αγωνία της, και τις αντικρουόμενες απόψεις της, μέχρι να βρει και να προκρίνει την βέλτιστη λύση.
Ουσιαστικά ο εμπαθής άνθρωπος ακυρώνει την διαδικασία εύρεσης της βέλτιστης άποψης και λύσης.
Και γι’ αυτό είναι και εχθρός της ανθρωπότητας. Εχθρός του ανθρώπου είναι ο εμπαθής. Οτιδήποτε κι αν υπερασπίζεται, όσο υψηλό, γενναίο, αληθές, σωστό, δίκαιο, ανθρώπινο κλπ κλπ, κι αν είναι αυτό που πρεσβεύει. Εμποδίζει την πρόοδο. Και ακυρώνει μαζί και το μέσο, το internet, αυτό το καταπληκτικό τεχνολογικό μέσο που έχουμε σαν κοινωνίες για να επικοινωνήσουμε, να συζητήσουμε ειρηνικά και να βρούμε λύσεις στα κοινά μας προβλήματα. Ο εμπαθής ακυρώνει την επικοινωνία.
Ο εμπαθής ακυρώνει την πρόοδο της κοινωνίας. Την αναζήτηση της συλλογικής ευτυχίας και ευημερίας. Διότι ακυρώνει την συζήτηση. Το μόνο μέσο αναζήτησης της βέλτιστης λύσης.
Ειλικρινά σας το λέω, από το Μνημόνιο και μετά, κινδυνεύω να πάθω κατάθλιψη. Θάναι πολλοί στην δική μου κατάσταση. Ε, σας λέω, επίσης ειλικρινά, τίποτε άλλο δεν μου κόβει τα φτερά, δεν μου στερεί την όρεξη για ζωή και τη αισιοδοξία, όσο αυτοί οι εμπαθείς και πρωτόγονοι άνθρωποι. Αυτοί και η ηχηρή βαρβαρότητά τους.
Κι ενώ όλοι εμείς, οι αγωνιούντες και ερευνούντες, κινδυνεύουμε να πάθουμε κατάθλιψη από τον τωρινό ζόφο, αυτοί οι “σίγουροι” για όλα εμπαθείς, οι κάτοχοι της απόλυτης αλήθειας και της ιερής γνώσης, που απαιτούν να μας την φορέσουν και με το ζόρι μάλιστα, δεν κινδυνεύουν να πάθουν τίποτε οι χοντρόπετσοι. Οι ρινόκεροι. Διότι η εμπάθεια και η βλακεία φροντίζει φαίνεται για την ανοσία τους.
Είμαι εμπαθής με τους εμπαθείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου