Πίστη
Ο Κύριος είπε στους μαθητές του να προσεύχονται να τους προστίθεται πίστη. Η πίστη αυξομειώνεται ανάλογα με τη ζωή που ζούμε. Χρειάζεται η δική μας διάθεση και προαίρεση για την πίστη. Η πίστη δεν λειτουργεί μαγικά. Η πίστη τελικά είναι δώρο Θεού στον άνθρωπο.
Έχοντας πίστη ο άνθρωπος μπορεί να βοηθήσει τον συνάνθρωπο. Δεν μπορεί να τον πείσει ασφυκτικά να πιστεύει. Μπορεί όμως να του δημιουργήσει μία απορία, μία αναζήτηση, να του χαρίσει λίγη ελπίδα, ένα φως. Αν φυσικά αυτή την πίστη, την ελπίδα και το φως τα έχει ο ίδιος μέσα του, τα βιώνει και τα χαίρεται.
Ένας αληθινός πιστός είναι ένα φορτισμένο, δυναμικό κύτταρο μέσα στην κοινωνία, που μπορεί να γίνει ευαγγελιστής χαράς, κήρυκας της χάριτος, απόστολος της αγάπης, ταχυδρόμος της ελπίδος, θεραπευτής, ελευθερωτής, νικηφόρος-σταυροφόρος. Με τη σεμνότητά του, την ταπεινότητά του, τη γνησιότητά του, την εμπιστοσύνη του στον Θεό, τη θερμή προσευχή του μπορεί να γίνει σιωπηλός ιεροκήρυκας και χαριτωμένος ιεραπόστολος.
Είναι ανάγκη οι χριστιανοί μας να εμφορούνται από αυτό το εκκλησιαστικό πνεύμα, ώστε να κάνουν ζωντανή τη μαρτυρία της παρουσίας του Θεού στον κόσμο που διψά για γνησιότητα.
Πιστεύω πως θα συμφωνήσετε απόλυτα μαζί μου, αγαπητοί μου, ότι ο κόσμος μας έχει πολύ κουρασθεί από τα πολλά και ξερά λόγια. Δεν κατανοεί το μυστήριο της εύλαλης σιωπής, «του λόγου της αιωνιότητος» κατά τον αββά Ισαάκ τον Σύρο. Οι άνθρωποι σήμερα θέλουν να καταθέτουν πάντα λόγο για όλα. Νομίζουν πως όλα τα ξέρουν και πως για όλα μπορούν να έχουν γνώμη.
Έτσι συγκινείται κανείς όταν συναντά ηθελημένα σιωπηλούς ανθρώπους, που αποφεύγουν τα τυποποιημένα, τετριμμένα, φθαρμένα λόγια, με τις εύκολες συμβουλές και τις συνεχείς υποδείξεις. Προτιμούν να στραφούν με δάκρυα στην προσευχή, στην επίκληση του Παρακλήτου Πνεύματος, τη λύση να δώσει ο Θεός και όχι η δική τους εμπειρία και εξυπνάδα. Έτσι, δίχως να το καταλαβαίνουν καλά-καλά οι ίδιοι, τους συνδέουν με την πηγή της ζωής, του φωτός και της αλήθειας, τον Σταυροαναστηθέντα Χριστό.
Η παρουσία του Θεού στη ζωή μας υπάρχει στις μορφές οσίων ανθρώπων, όχι μόνο ρασοφόρων, που μερικές φορές ζουν γύρω μας, δίχως να τους αντιλαμβανόμαστε πάντοτε. Δεν παρουσιάζουν εξάρσεις, προκλήσεις, εντυπωσιασμούς και ακρότητες. Ζουν ησύχια, αθόρυβα, άφωτα, σεμνά, τίμια, καλοκάγαθα, αδιαφήμιστα, πρόσχαρα, πρόθυμα, φιλότιμα, ταπεινά, νηφάλια, ισόρροπα και μετρημένα.
Ορισμένες φορές τους αναγνωρίζουμε όταν φεύγουν από αυτή τη ζωή. Τότε κατανοούμε ότι ο κόσμος φτωχαίνει από ανθρώπους αληθινούς. Λυπούμεθα για τη μόνιμη αναχώρησή τους, αλλά και χαιρόμεθα γιατί σίγουρα αναπαύονται στοργικά στην αγκαλιά του Θεού.
Ένας λαχειοπώλης στη Θεσσαλονίκη χρόνια τώρα μαζί με τα λαχεία χαρίζει ψυχωφελή βιβλία και ας τον ειρωνεύονται οι συμπολίτες του. Ένας μανάβης στην Ξάνθη μοιράζει στους φτωχούς δωρεάν ζαρζαβατικά. Ένας μπακάλης στην Καστοριά μοιράζει απλόχερα τα περισσεύματα του πλούτου του. Μια γιαγιά στην Κρήτη δεν γνώρισε κακό άνθρωπο σε όλη τη ζωή της, λέει και το εννοεί, γιατί είναι καλή. Ένας παπάς στην Αθήνα ζητιανεύει στους πλουσίους, για να δίνει στους φτωχούς.
Αυτοί βαστούν τον κόσμο. Αυτοί επιμηκύνουν το έλεος του Παναγάθου Θεού.
Από το βιβλίο: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Η παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Ιερά Μονή Εισοδίων τής Θεοτόκου Μυρτιάς Θέρμου, Αγρίνιο 2011, σελ. 36.
Η εικόνα ειναι του κοσμοκαλόγερου Ηλία Μηνέττου από το βιβλίο Ασκητές μέσα στον κόσμο γ’ – εκδ. Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Χαλκιδικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου