ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΔΥΑΛΙΣΜΩΝ (8)

 Συνέχεια από: Δευτέρα 15 Μαρτίου 2021

ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΔΥΑΛΙΣΜΩΝ 

Από τα γνωστικά συστήματα στον μοντέρνο κόσμο.

Του Ioan P. Couliano.

                                              

Κεφάλαιο τέταρτο: Το ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΔΥΑΛΙΣΜΟΥ.

Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΓΝΩΣΤΙΚΩΝ ΜΥΘΩΝ.

Η ΞΕΠΕΣΜΕΝΗ ΣΟΦΙΑ!     

Στον γνωστικισμό δύο μύθοι προσλαμβάνουν ένα ειδικό βάρος: ο μύθος τής Μητέρας, ο οποίος εισάγει με την σειρά του τον μύθο τού Δημιουργού, τού ανόητου και σπαστικού. Συνήθως η Μητέρα είναι η ουράνιος Γνώση(Σοφία) η οποία βρίσκεται, στις περισσότερες περιπτώσεις σε μία κατάσταση πρόσκαιρης παρακμής. Δίπλα στις μαρτυρίες στις οποίες η Σοφία είναι μία οντότης ξεπεσμένη, υπάρχουν μερικές στις οποίες αυτή είναι ο υπέρτατος Αιών του απύθμενου Πατρός. Σε έναν όψιμο Βαλεντινιανό ο οποίος αποτελεί μία εξαίρεση, η Σοφία αντικαθίσταται με μία αρσενική οντότητα!

1.Το αμάρτημα τής Σοφίας !

Οι αιρεσιολόγοι δεν αναφέρουν το όνομα της Σοφίας όταν μιλούν για τον Συμεών τον Μάγο, παρότι ο Ειρηναίος τού αποδίδει μία πρωτογενή μορφή τού μύθου. Σύμφωνα με τους αιρεσιολόγους, ο μύθος της Σοφίας, ο οποίος έχει πρωτεύουσα σημασία για τους Βαλεντινιανούς, είναι παρόν και στους Οφίτες του Ειρηναίου και τούς Μπαρμελο-γνωστικούς. Μία ανεξάρτητη εκδοχή υπάρχει στο βιβλίο τού Μπαρούχ.

Η Σοφία, λεγόμενη “ανικανοποίητη”, προέρχεται δι’απορροής από τον πρώτο άγγελο του Πατρός. Χωρίς σύντροφο όμως, ψάχνει έναν στα κατώτερα μέρη του κόσμου. Το άνομο αυτής τής πράξης την τιμωρεί τόσο ώστε την αναγκάζει να κάνει μία έκτρωση, τον πρώτο Άρχοντα (προάρχων), ανόητο και θρασύτατο. Ο Άρχων κατασκευάζει τον κόσμο του, το στερέωμα στα χαμηλά μέρη του κόσμου και αρχίζει να δημιουργεί δυνάμεις, τους αγγέλους, τους ουρανούς και όλα τα γήινα πράγματα! Τρομαγμένη από την δημιουργία ενός τέτοιου γιού, η Σοφία καταφεύγει στήν Ογδοάδα.

Στο δόγμα το οποίο αποδίδει ο Ειρηναίος στους Οφίτες (και σε άλλους γνωστικούς), η Σοφία είναι μία “αριστερή δύναμη”, η οποία ήλθε στην ύπαρξη μετά από ένα ατύχημα το οποίο συνέβη στις κορυφές του πληρώματος. Η Μητέρα των ζώντων, πράγματι, ο τρίτος αιών (eone) δεν είναι ικανή να κρατήσει στον εαυτό της ολόκληρη την μάζα του γονιμοποιού φωτός που προέρχεται από τον συμπαντικό πατέρα και τον Υιό του (Ειρ. 30,15). Ένα μέρος από αυτό το φωτεινό σπέρμα υπερχειλίζει από το αριστερό μέρος και προκύπτει η Σοφία, η οποία λέγεται επίσης Αριστερή ανικανοποίητη, και Αρσενο-Θηλυκό. Η Σοφία κατεβαίνει στα ακίνητα νερά, τα θέτει σε κίνηση και λαμβάνει από αυτά ένα υδάτινο σώμα, δηλαδή υλικό, και την βαραίνει σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην μπορεί πλέον να ελευθερωθεί. Στην προσπάθεια της να ξανανέβει προς τα ύψη του πληρώματος, απλώνεται σαν μία κουβέρτα, σχηματίζοντας με το σώμα της τον ορατό ουρανό. Για κάποιο χρόνο η Σοφία παραμένει κάτω από τον ουρανό, αλλά στο τέλος κατορθώνει να εγκαταλείψει το υλικό σώμα το οποίο ονομάζεται Γυνή και να ξεφύγει πάνω από αυτόν. Η Σοφία έχει έναν γιό τον Ialdabaoth, ο οποίος γεννά με την σειρά του έξι άρχοντες (Ειρ. 30, 3-5), με τους οποίους σχηματίζει την ομάδα των Επτά (εβδομάδες) πλανητών. Η Σοφία έρχεται συνεχώς σε βοήθεια τού ανθρώπινου γένους, αντιτιθέμενη στους Κυρίους του κόσμου, χωρίς να χάνει ευκαιρία να τους ξεγελάσει. Αποτυγχάνοντας όμως να βάλει τέλος στην Τυραννία του Ialbadaoth, η Σοφία ζητά την βοήθειά της Μητέρας των Ζώντων, η οποία της στέλνει τον Χριστό, τον αδελφό της από τα “δεξιά”. Αυτός γίνεται ο σύζυγός της και εξασφαλίζει την σωτηρία της ανθρωπότητος μέσω του Ιησού Χριστού (30,125).

          Μία ανεξάρτητη εκδοχή του μύθου των μοιραίων συνεπειών που προκαλούνται από έναν θηλυκό χαρακτήρα, προσφέρεται από την σύνοψη του Βιβλίου τού Μπαρούχ τού γνωστικού Ιουστίνου, την οποία μας μεταφέρει ο Ιππόλυτος (V 24.2-27.5). Τρείς αρχές, δύο αρσενικές και μία θηλυκή, εδώ είναι στην καταγωγή κάθε πράγματος. Το αγαθό (το καλό) που είναι παντογνώστης, το Elohim, ο δημιουργός Πατήρ, αόρατος και άγνωστος αλλά όχι παντογνώστης και η αμφίβολη Eden-Israel, διαθέτουσα δύο λογικές και δύο σώματα, “κόρη μέχρι την λεκάνη και φίδι πιο χαμηλά” (25,1). Ο Ελοχίμ και η Έντεν, ελκόμενοι ο ένας προς την άλλη από αμοιβαία επιθυμία, ενώνονται: και έτσι γεννιούνται δύο ντουζίνες άγγελοι, η μία ανήκει στον Πατέρα, η άλλη στην Μητέρα. Οι άγγελοι είναι τα Δένδρα του παραδείσου. Το δένδρο της ζωής είναι ο τρίτος άγγελος του Πατέρα, ο Μπαρούχ και το δένδρο της Επιστήμης είναι ο τρίτος άγγελος της Eden, ο Ναας το φίδι (εβραικό NHS). Το επεισόδιο τής δημιουργίας του πρώτου ανθρώπινου ζεύγους, του οποίου το σώμα είναι κατασκευασμένο από τους αγγέλους του Πατέρα γύρω από την ψυχή της Eden και το πνεύμα του Ελοχίμ, στην σύνοψη του Ιππόλυτου (25,7-9) προηγείται τής διηγήσεως τής δημιουργίας του κόσμου (25,11-13) ο οποίος οργανώνεται από τους αγγέλους της Eden, ενωμένους σε τέσσερεις ομάδες οι οποίες φέρουν τα ονόματα των τεσσάρων ποταμών της Βίβλου (2,10-14 ΓΕΝ), Φισών, Ευειλάς, Τίγρης, και Ευφράτης. Με την σειρά οι τέσσερις ποταμοί κυβερνούν το κόσμο και εκείνη του Φισών είναι ιδιαιτέρως υπεύθυνη για τις ξηρασίες και για τα άλλα κακά που χτυπούν την ζώνη η οποία κυβερνάται από αυτή (την ομάδα). Αλλά και οι άλλες ομάδες έχουν το μερίδιο της ευθύνης τους σ’αυτόν τον χείμαρρο των κακών ο οποίος, λόγω της βουλήσεως της Eden, διατρέχει τον κόσμο χωρίς διακοπή”. Αυτή η “μοιραία και θανάσιμη μάστιγμα” οφείλεται στην ενέργεια του Ελοχίμ, ο οποίος αναχωρεί με τους αγγέλους του προς τα ψηλά του ουρανού, εγκαταλείποντας χαμηλά την Eden, η οποία “είναι η γη”. Ο Ελοχίμ μέσω μιας πόρτας εισέρχεται μόνος στην κυριαρχία του Αγαθού, το οποίο τον καθίζει στα δεξιά του. Κατανοώντας πόσο ατελής είναι ο κόσμος που δημιούργησε ο Elohim εκμηστηρεύεται στο Αγαθό την πρόθεση του να τον καταστρέψει, αλλά το Αγαθό αντιτίθεται σ’αυτόν τον σκοπό και μ’αυτόν τον τρόπο η Eden μένει η μοναδική κυρίαρχη του κόσμου.

          Για την Eden η απομάκρυνση του Elohim εξισούται με μία εγκατάλειψη και μία διακοπή. Απ’αρχής προσπαθεί να τον ξαναφέρει σ’αυτή στολισμένη με κομψά στολίδια, αλλά εκείνος δεν κατεβαίνει. Τότε αυτή εκδικείται στην ανθρωπότητα για τον εξευτελισμό της, προκαλώντας, μέσω του αγγέλου Babel-Afrodite, μοιχείες και διαζύγια. Ο σκοπός της είναι να βασανίζει το πνεύμα του Ελοχίμ το οποίο είναι παρόν στους ανθρώπους και να τους επιβάλλει την ίδια τραυματική εμπειρία που αναγκάστηκε να υπομείνει και η ίδια! Μία ιδιαίτερη σπουδαιότητα δίνεται επίσης στις σκοτεινές δυνάμεις του Ναας. Για να αντισταθεί στην επιρροή του ο Ελοχίμ στέλνει τον άγγελο Μπαρούχ, ο οποίος κατέρχεται ανάμεσα στους αγγέλους της Eden και ειδοποιεί τον άνθρωπο να μην φάει από το δένδρο της επιστήμης, που είναι ο Ναας, διότι ο Ναας περιέχει την αδικία, ενώ οι άλλοι άγγελοι της Eden περιέχουν μόνον τα πάθη. Αλλά ο Ναας δελεάζει την Εύα και μοιχεύει μαζί της, μετά έχει ομοσεξουαλική πράξη με τον Αδάμ. Αυτές οι ενέργειες συνιστούν το πρωτότυπο της μοιχείας και της ομοφυλοφιλίας!

          Ο Μπαρούχ προσπαθεί να απευθυνθεί στον Μωϋσή και τους προφήτες, αλλά ο Ναας συγχέει τα μηνύματά του. Ο Ελοχίμ τότε αποφασίζει να βρει συμμάχους ακόμη και ανάμεσα σ’αυτούς που δεν έκαναν περιτομή και στέλνει τον Ηρακλή να πολεμήσει εναντίον των δώδεκα αγγέλων της Eden : αυτή είναι η αλληγορική  εξήγηση  των δώδεκα άθλων του Ηρακλή (25,28). Αλλά ακριβώς όταν ο ήρωας φαίνεται να θριαμβεύει ο omphale-Babel-Afrodite τον ξεγυμνώνει από την δύναμή του και καθιστά μάταιες τις προηγούμενες νίκες του. Στο τέλος ο Μπαρούχ βρίσκει έναν άξιο σύμμαχο στον Ιησού της Ναζαρέτ. Αυτός είναι ο μοναδικός ο οποίος δεν αποπλανάται από τον Ναας, ο οποίος για εκδίκηση τον σταυρώνει.

Συνεχίζεται

Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ. ΣΕΞ ΚΑΙ ΝΤΡΑΓΚΣ ΚΑΙ ΡΟΚ ΕΝΤ ΡΟΛ. ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΩΝ. ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΕΩΣ, ΤΟ ΨΥΧΟΕΙΔΕΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΡΟΤΙΘΕΤΑΙ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΠΙΡΙΝΗ ΤΟΥ ΔΥΝΑΤΟΥ ΕΓΩ. ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΝΕΟ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΓΝΩΣΤΙΚΟ ΕΓΩ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΗΜΕΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΔΥΤΙΚΟΥ ΕΓΩ.

Ο ΕΩΣΦΟΡΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΡΝΗΘΗΚΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ ΚΑΙ ΕΣΩΣΕ ΚΑΤ' ΑΡΧΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ. ΤΟ ΕΚΟΥΣΙΟ, ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ. ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ.

Αμέθυστος.