ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (2)

 ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ.

Τού RANIERO CANTALAMESSA

Οι Πατέρες εξηγούσαν αυτή την ανωμαλία λέγοντας ότι το δώρο τού Αγίου Πνεύματος, για το οποίο ομιλεί ο Ιωάννης, ήταν ένα μερικό δώρο, μειωμένο, τόσο ως προς το περιεχόμενο όσο και ως προς τον αριθμό των προσλαβόντων, ένα είδος πρωτόλειο, σε σχέση με το δώρο που δόθηκε πενήντα ημέρες μετά που ήταν πιο πλήρες και καθολικό.

          Αυτού τού γεγονότος σήμερα δίνεται μία ποιο απλή εξήγηση. Οι δύο διηγήσεις τής ελεύσεως του Αγίου Πνεύματος αντιστοιχούν σε δύο διαφορετικούς τρόπους παρουσιάσεως και εννοήσεως τού δώρου τού Πνεύματος, οι οποίοι δεν αποκλείονται μεταξύ τους, μάλιστα δε συγχωνεύονται, αλλά δεν πρέπει να εναρμονισθούν οπωσδήποτε μεταξύ τους! Ο Λουκάς και ο Ιωάννης περιγράφουν από δύο διαφορετικές γωνίες(σάν παρατηρητές αφού πρώτα μελέτησαν βαθειά τήν σχετικότητα τού Αινστάιν) και με δύο διαφορετικές θεολογικές ανησυχίες το ίδιο θεμελιώδες γεγονός της ιστορίας τής σωτηρίας, την έκχυση τού Πνεύματος η οποία κατέστη δυνατή από την θυσία τού Πάσχα τού Κυρίου. Αυτή η έκχυση φανερώνεται σε διαφορετικές στιγμές και τρόπους. Ο Λουκάς ο οποίος βλέπει το Άγιο Πνεύμα σαν δώρο που έγινε στην Εκκλησία για την αποστολή της, τονίζει μία από αυτές τις στιγμές η οποία συνέβη πενήντα ημέρες μετά το πάσχα, την ημέρα κατά την οποία οι Εβραίοι εόρταζαν το τέλος της εορτής της πεντηκοστής. Ο Ιωάννης ο οποίος βλέπει το Πνεύμα σαν την αρχή τής νέας ζωής η οποία ξεπήδησε από το Πάσχα του Χριστού, τονίζει τις πρώτες εμφανίσεις του οι οποίες έλαβαν χώρα την ίδια την ημέρα του Πάσχα. Και πλησιάζει μεταξύ τους, στον χρόνο και στον χώρο, το Πάσχα και την πεντηκοστή.

          Υπάρχει λοιπόν ένας τρόπους περιγραφής τής ελεύσεως τού Αγίου Πνεύματος, ιδιαίτερος και χαρακτηριστικός τού Ιωάννη. Από την αρχή ακόμη του τετάρτου Ευαγγελίου, γίνεται μία υπόσχεση. Θα υπάρξει μία βάπτιση του Αγίου Πνεύματος “εφ’όν αν ίδης το πνεύμα καταβαίνον και μένον επ’αυτόν. Ούτος εστιν ο βαπτίζων εν πνεύματι Αγίω” (Ιωάν. 1,33). Αυτή η υπόσχεση επιβεβαιώνεται και συγκεκριμενοποιείται στον διάλλγο με την Σαμαρείτιδα για το ύδωρ το ζων (Ιωάν. 4,14) και στην συνέχεια σχετίζεται στενά με την δόξα του Ιησού (Ιωάν. 7,39) η οποία δείχνει όπως γνωρίζουμε, τον ένδοξο θάνατό Του και όχι μόνον την ανάληψη Του στον ουρανό. “ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος τούτο δε είπε περί του πνεύματος ού έμελλον λαμβάνειν οι πιστεύοντες εις αυτόν. Ούπω γάρ ήν πνεύμα Άγιον, ότι Ιησούς ουδέπω εδοξάσθη”. Είναι αδιανόητο ο Ιωάννης να ολοκληρώσει το Ευαγγέλιο του χωρίς να’χει δείξει στους αναγνώστες του την ολοκλήρωση αυτής της υποσχέσεως ή να παραπέμπει γι’αυτή την ολοκλήρωση σε ένα άλλο βιβλίο της Κ.Δ. στις πράξεις το οποίο δεν γνώριζε ούτε ο ίδιος. Έτσι λοιπόν όλο το Ευαγγέλιο του Ιωάννη απαιτεί, σαν την ολοκλήρωσή του, μία πεντηκοστή.

          Έχουμε μία επιβεβαίωση αυτού επίσης από την ιστορία και από την λειτουργία τής εκκλησίας. Γνωρίζουμε ότι υπήρξαν στους πρώτους αιώνες της Εκκλησίας, δύο θεμελιώδεις τρόποι εννοήσεως τής εορτής τής Πεντηκοστής, όπως υπήρξαν δύο βασικοί τρόποι εορτασμού τού Πάσχα. Σύμφωνα με έναν από αυτούς, ο οποίος στην συνέχεια έγινε καθολικός μέχρι των ημερών μας, η Πεντηκοστή ήταν η εορτή της καθόδου τού Αγίου Πνεύματος, η οποία συνέβη την Πεντηκοστή ημέρα μετά το Πάσχα. Σύμφωνα με τον άλλο τρόπο, ο οποίος είναι ο αρχαιότερος, η Πεντηκοστή ήταν η εορτή τών πενήντα ημερών που ακολούθησαν το Πάσχα και γινόταν στην μνήμη τής πνευματικής παρουσίας ή “σύμφωνα με το πνεύμα” τού Ιησού ανάμεσα στους δικούς του, ξεκινώντας από την Ανάσταση! Μία παρουσία η οποία βιώθηκε σαν απαρχή της νέας ζωής και προκαταβολή τής αιωνίου ζωής. Για τον Τερτυλλιανό για παράδειγμα η πεντηκοστή είναι “εκείνος ο χρόνος στον οποίο η ανάσταση του Κυρίου έλαβε πάρα πολλές επιβεβαιώσεις από τους μαθητές, εγκαινιάστηκε η χάρις του Αγίου Πνεύματος και φανερώθηκε η ελπίδα τής ελεύσεως του Κυρίου. Σύμφωνα μ’αυτή την εκδοχή το δώρο του Αγίου Πνεύματος εγκαινίαζε την πεντηκοστή, ενώ σύμφωνα με την άλλη, η οποία βασίζεται στην διήγηση του Λουκά, στις πράξεις, την ολοκλήρωνε.

Συνεχίζεται

ΜΙΑ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΚΩΜΩΔΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΚΟΒΕΙ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΖΗΖΙΟΥΛΑ , ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΑΡΑ, ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ, ΟΠΩΣ ΤΟ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΣΟΛΟΒΙΕΦ ΣΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΤΡΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. 

ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΖΟΥΧΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΟΣΩΝ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΖΩΝΤΑΝΟ. Η ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ ΑΓΙΑ ΕΔΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΤΗΣ.

Αμέθυστος.

Ανώνυμος είπε...

Τι ακατανόητη μανία είναι αυτή να θέλεις να μιλάς για το τι συμβαίνει στα βάθη ενός δρόμου που αρνείσαι να διαβείς;
Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει στο μυαλό αυτών των ανθρώπων.
Και καλά αυτοί μπορούν να απασχολούν με ότι θέλουν το μυαλό τους........αλλά την ζημιά που κάνουν σε αυτούς που τους παίρνουν στα σοβαρά έχουν ποτέ κάτσει να το αναλογιστούν; Στοιχειώδη υπευθυνότητα δεν έχουν απέναντι σε αυτούς που τους ακούνε; Και άσε αυτούς που σκανδαλίζονται με όσα λένε γιατί όση η αμαρτία του σκανδαλοποιού τόση και του σκανδαλιζόμενου όπως μας προειδοποίησε και ο Κύριος.
Μα τόσο μεγάλη είναι η κενοδοξία τους τελικά που δεν διστάζουν να μιλάνε για λογαριασμό των Αγίων, των Μαρτύρων αλλά ακόμα και του ίδιου του Κυρίου; Έχουν γίνει φίλοι Του; Tους έχει επισκεφτεί; Ας μας πούνε αυτό το απλό. Άφησε ο Κύριος κάτι που δεν μας είπε από αυτά που ήταν απαραίτητα για την Σωτηρία μας; Μα όχι. Αλλά αντίθετα προνόησε με απέραντη αγάπη να πει τόσα ώστε να ξεκινήσουμε τον Δρόμο με όσον τα δυνατόν λιγότερα βάρη. Για όσα δεν αντέχουμε μας υποσχέθηκε "βοήθεια" κατά την διάρκεια του δρόμου. Αυτοί τι κάνουν; Μας λένε με τον τρόπο τους ότι όχι μόνο έχουν διαβεί τον Δρόμο αλλά κοιτάξτε ρε εσείς πόσα βαστάζουμε;
Πώς μιλά κάποιος όταν δεν έχεις "βιώσει"; Γιατί δεν μεταφέρουν απλά αλλά και ούτε μεριμνούν-διακονούν για την άρτια "μεταφορά"-παράδοση που είναι και ο ΜΟΝΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥΣ. ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ. Ερμηνεύουν ΜΥΣΤΗΡΙΑ. ΤΑ ΑΝΕΡΜΗΝΕΥΤΑ...... ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΧΝΗ. Γιατί αν έχουν "βιώσει" και δεν το λένε είναι ακόμα χειρότερο. Θέλουν να μας πείσουν πως αυτά που λένε τα λένε από την ευφυΐα που τους διακρίνει και μόνο. Θέλουν να μας πείσουν "λογικά". Φυσικά κάτι τέτοιο δεν στέκει.
Φίλε αμέθυστε στο σπιράλ θα είναι ιλιγγιώδες από εδώ και πέρα. Και η βλαστήμια θα γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Οι απώλειες θα είναι ανυπολόγιστες. ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΥΒΡΗΣ και όλα αυτά έχουν την αξία που έχουν και τα ΣΗΜΑΔΙΑ που δείχνουν ΤΟΝ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ άθελά τους. Όμως όταν το κακό εκτίθεται σε τέτοια έκταση και απροκάλυπτα πλέον ΔΥΣΤΥΧΩΣ λιγοστεύουν και οι ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ. Αυτό να προσέξουμε.