ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ (2)

Συνέχεια από: Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2022

 ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, Μπερντιάεφ

Τα ερωτήματα της φιλοσοφίας της Ιστορίας έχουν σαν σκοπό τους την γνώση της ιστορικής μοίρας. Είναι η έρευνα της μοίρας του ανθρώπου. Αυτό είναι το συγκεκριμένο έργο της φιλοσοφίας της Ιστορίας. Η ιστορική γνώση, είναι ένας απο τους δρόμους που υπάρχουν για να γνωρίσουμε την πνευματική πραγματικότητα, είναι μία επιστήμη του πνεύματος που φέρνει σε επικοινωνία με τα μυστήρια της πνευματικής ζωής. Έχει σχέση με μία συγκεκριμένη πνευματική πραγματικότητα η οποία είναι πολύ πιό πλούσια και πιό σύνθετη απο εκείνη που φανερώνεται π.χ. στην ατομική ανθρώπινη ψυχολογία. Διότι η φιλοσοφία της Ιστορίας λαμβάνει τον άνθρωπο στην πληρότητα τής πνευματικότητος του, ενώ η ψυχολογία εξετάζει μόνον μερικές πλευρές του ανθρώπου. Η μοίρα του ανθρώπου είναι το αποτέλεσμα των ενεργειών όλων των παγκοσμίων δυνάμεων. Και μόνον αυτή η σύνθεση όλων αυτών των δυνάμεων γεννούν την πραγματικότητα που ονομάζουμε Ιστορική πραγματικότητα!

Η ιστορία γνωρίζεται απο την ιστορική μνήμη, η οποία είναι ένα είδος σχέσεως πνευματικής με το «Ιστορικό», την ιστορική γνώση η οποία βρίσκεται μέσα στο εσωτερικό του ανθρώπου μεταμορφωμένη και πνευματοποιημένη. Η ιστορική μνήμη είναι δεμένη αρρήκτως με την ιστορική παράδοση, εκτός της οποίας δέν υπάρχει ούτε ιστορική μνήμη. Κατά κάποιο τρόπο η ιστορική μνήμη κηρύσσει πάντοτε τον πόλεμο τής αιωνιότητος στον χρόνο και η φιλοσοφία της Ιστορίας μαρτυρεί πάντοτε τις μεγαλειώδεις νίκες τής αιωνιότητος ενάντια στον χρόνο και στην φθορά! Δέν στρέφεται κατά κάποιο τρόπο πρός το εμπειρικό, αλλά έχει σαν αντικείμενο της την ύπαρξη μετά θάνατον. Όταν ομιλούμε για την ατομική ύπαρξη υπάρχει ο μετά θάνατον κόσμος. Με τον ίδιο δε ακριβώς τρόπο, στρεφόμαστε και στο μεγάλο ιστορικό παρελθόν, διότι απευθυνόμαστε στον πέρα απο τον θάνατο κόσμο. Γι’αυτό και στρεφόμενοι πρός το παρελθόν, αισθανόμαστε να επικοινωνούμε μ’έναν άλλον κόσμο.

Γι’αυτό και η αληθινή φιλοσοφία της Ιστορίας είναι η φιλοσοφία της νίκης τής αληθινής ζωής πάνω στον θάνατο. Όπως ακριβώς όταν ταξιδεύουμε μέσα στην Ελληνική επαρχία ή την Ρωμαϊκή, επικοινωνούμε με μία άλλη ζωή, με τα μυστήρια του παρελθόντος, με τα μυστήρια ενός κόσμου στον οποίο η αιωνιότης θριαμβεύει στην φθορά και στον θάνατο. Σ’ έναν κόσμο όπου τα Ιστορικά μνημεία έγιναν τελικώς φαινόμενα της φύσεως.

Επικοινωνούμε με μία πραγματικότητα απείρως πιό πλούσια, και νικούμε μ’ αυτόν τον τρόπο την μικρότητα μας και την φτώχεια μας, υπερβαίνουμε τον φτωχό και αγχώδη ορίζοντα μας, ανοίγοντας στην ανθρώπινη Φύση.

Συνεχίζεται