ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ - ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ (Α5)

    Συνέχεια από: Πέμπτη 13 Ιουλίου 2023

ΜΕΡΟΣ Α΄.

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΡΩΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄.

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΛΥΤΡΩΤΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ

§ 5. Περὶ τῆς προσεγγίσεως του πληρώματος του χρόνου, τῆς πληρώσεως τῆς προσδοκίας τῶν ἐθνῶν, καὶ περὶ τῶν σημείων τῶν μηνυόντων τὴν ἔλευσιν τοῦ μέλλοντος Λυτρωτού.

Ο Σουετώνιος, ἐν βίῳ Αὐγούστου, ἀναφέρει κατὰ τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ι. Μαράθου γεγονός, ὅπερ παρετηρήθη μονομερώς «τουτέστιν ὅτι, κατά τι θαῦμα δημοσίως ἐν Ρώμη συμβάν, εἶχεν ἀναγγελθῇ, ὅτι ἡ φύσις ἐνεκυμόνει μέγα πρότωπον, ὅπερ ἤθελε καταστῇ ὁ βασιλεὺς τῶν Ρωμαίων, καὶ ὅτι ἔμφοβος γενομένη ἡ γερουσία ἐξέδοτο θέσπισμα ἀπαγορεύον κατ᾽ ἐκεῖνο τὸ ἔτος τὴν ἀνατροφὴν οιουδήποτε ἄρρενος παιδός». Τὸ θέσπισμα τοῦτο ἔμεινεν ἀνεκτέλεστον, ἐφηρμόσθη δὲ τὸ τοῦ Ἡρώδου, ὅπερ ἐξέδοτο καθ᾽ ὅλων τῶν ἀρρένων παίδων συμπεριλαμβανομένου καὶ τοῦ ἰδίου υἱοῦ, φόβῳ μὴ ἐκθρονισθῇ ὑπὸ τοῦ προσδοκωμένου κυριάρχου. Πλὴν τῶν Αγίων Γραφῶν τὸ γεγονὸς μαρτυρεῖ καὶ ὁ ἐθνικὸς ἱστορικὸς Μακρόβιος λέγων. «Μαθὼν ὁ Αὔγουστος ὅτι μεταξὺ τῶν παίδων τῶν ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, ἅτινα ὁ Ἡρώδης βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων ἀπέκτεινεν ἐν Συρία είχε συμπεριλάβῃ καὶ τὸν ἴδιον υἱόν, ἐφώνησε «Καλλίτερον νὰ εἶναί τις χοῖρος τοῦ Ἡρώδου ἢ υἱὸς αὐτοῦ». (Μακροβ. Κρον. βιβλ. β'. κερ. δ'.)

Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἰουδαῖος ἱστορικὸς Ἰώσηπος περὶ τῆς τότε προσδοκίας τοῦ Μεσσίου λέγει· «τὸ δὲ ἐπῆραν αὐτοὺς μάλιστα εἰς τὸν πόλεμον ἦν χρησμὸς ἀμφίβολος, ὁμοίως ἐν τοῖς ἱεροῖς εὑρημένος γράμμασιν, ὡς κατὰ τὸν χρόνον ἐκεῖνον ἀπὸ τῆς χώρας τις αὐτῶν ἄρξει τῆς οἰκουμένης» (Ἰουδ. βιβλ. σ'. κεφ. λα'.). Πάντα λοιπὸν τὰ ἔθνη ᾐσθάνονται τὴν ἀνάγκην τῆς ἐλεύσεως τοῦ Σωτῆρος, καὶ πάντα ἐξεδέχοντο αὐτόν· μυστική τις φωνὴ λαλοῦσα ἐν ταῖς καρδίαις τῶν λαῶν ὑπεμίμνησκεν αὐτοὺς τὴν θείαν ἐπαγγελίαν καὶ ἐζωπύρου τὴν προσδοκίαν τοῦ ἐπηγγελμένου Σωτῆρος. Ἡ τοῦ Σωτῆρος ἄφιξις ἐπὶ τοσοῦτον καθίστατο ἐπιθυμητή, καὶ ἐπὶ τοσοῦτον ἐξεδηλοῦτο, ἐφ᾽ ὅσον πᾶσα θλίψις ἐπολλαπλασιάζετο, πᾶσα κακία ηύξανε καὶ κατεπίεζε τὴν ἀνθρωπότητα, ἡ δὲ ἠθικὴ διαφθορὰ κατέκλυζε πάσας τὰς τάξεις τῆς κοινωνίας, οὐδαμοῦ δὲ ὑπέφωσκε σωτηρίας ἐλπίς. Ἡ ἀσέβεια καὶ ἡ ἀπιστία ἔτεινον νὰ κυριαρχήσωσιν· ἡ τοῦ ἀνθρώπου ἐντελὴς διαφθορὰ εὑρίσκεται γεγραμμένη ἐν ταῖς σελίσι τῆς ἱστορίας.