Άγιος Γέροντας Γερβάσιος εκ Πατρών «Προσέχετε, μην την πάθετε σαν την καμπάνα. Η καμπάνα καλεί τους πιστούς στην Εκκλησία και την σωτηρία, ενώ η ίδια μένει απ' έξω...»!!

 Σημεία και Χαρίσματα του αγιασμένου Πατρός

Από τη εκταφή των ιερών του Λειψάνων   

Νέα αγιοτάταξη του αγιασμένου όντως π.Γερβασίου.

Ὁ ἀοίδιμος καί ὃσιος, ὁ Ἃγιος Γερβάσιος τῶν Πατρῶν, εἶδε τοῦ αἰσθητοῦ ἡλίου τό φῶς, στήν ὀρεινή Ἀρκαδία, στό ὂμορφο χωριό Γρανίτσα, (Νυμφασία σήμερα), τό ἒτος 1877.

Μικρός ἒζησε τήν ὀρφάνια ἀπό μητέρα καί τήν καταφρόνια ἀπό τούς ἀνθρώπους. Παρηγοριά του ἡ Παναγία, στό Μοναστήρι τῆς Κερνίτσας κοντά στό χωριό του. «Θεέ μου», εἶπε κάποια φορά ὁ μικρός Γιωργάκης, (ἒτσι ἦτο τό βαπτιστικό του ὂνομα), βλέποντας τούς Ἁγίους στίς τοιχογραφίες τῆς Μονῆς, «Θεέ μου κάνε νά κολλήσω καί ἐγώ στόν τοῖχο».

Πέρασαν χρόνια ἀπό τότε καί ὁ Θεός ἂκουσε τήν προσευχή του καί παράκλησή του καί ἐξεπλήρωσε τό αἲτημά του.

Ὁ μικρός Γεώργιος Παρασκευόπουλος, ἒφτασε μετά ἀπό πολλές περιπέτειες, κακουχίες, δάκρυα καί κόπους στήν Πάτρα καί κτύπησε τήν πόρτα τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου Πατρῶν Ἱεροθέου Μητροπούλου τοῦ Ἀρκάδος, ὁ ὁποῖος ἒγινε πλέον ὁ προστάτης του.

Στήν κηδεία τοῦ Ἱεροθέου, τήν ὁποία ἐτέλεσε στήν Πάτρα ὁ Ἃγιος Νεκτάριος, ὁ Γεώργιος γνωρίζεται μέ τόν Ἃγιο Νεκτάριο, σπουδάζει ὡς διάκονος στήν Ριζάρειο, προστατευόμενος ὑπό τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, τελειώνει τήν Θεολογική Σχολή καί ἀναδεικνύεται ὁ σοφός καί ἱεροφάντωρ Ἱερεύς, ὁ ὁποῖος ἒλαμψε, ὡς Ἱερεύς τοῦ Στρατοῦ στούς Βαλκανικούς πολέμους, ὡς Ἱεροκήρυξ τῶν Πατρῶν, ὡς Πρωτοσύγκελλος τοῦ ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου Χρυσάνθου, ὡς προστάτης τῶν ὀρφανῶν καί χηρῶν, ὡς τροφεύς τῶν πενήτων, ὡς πατήρ καί παράκλητος τῶν κατατρεγμένων προσφύγων, ὡς ἱδρυτής τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων, Κατασκηνώσεων, Σχολῶν δημιουργικῆς ἀπασχολήσεως, ἂγρυπνος διδάσκαλος τῶν νέων, ἀκούραστος πνευματικός καί σημειοφόρος μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, ἐν ὃσῳ, ἀκόμη ζοῦσε.

Ἐκοιμήθη ἀνήμερα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων τό 1964. Χιλιάδες, ἀπορφανισμένου Λαοῦ τόν ἒκλαυσε καί τόν προέπεμψε στήν αἰωνιότητα, βοῶντες τό «Ἃγιος». Ἀναπαύεται στόν ἀγαπημένο του χῶρο, στήν Ἁγία Παρασκευή στίς Κατασκηνώσεις τῶν Συχαινῶν, πού ἐκεῖνος ἳδρυσε.

Τό 2014, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος μέ τήν συμπλήρωση 50 ἐτῶν ἀπό τήν κοίμησή του ἒκαμε τήν ἀνακομιδή τῶν Λειψάνων του, παρουσίᾳ καί ἂλλων Μητροπολιτῶν καί χιλιάδων Πατρέων, οἱ ὁποῖοι ἒψαλαν ὒμνους ἀναστασίμους καί ἐν ἀγαλλιάσει ψυχῆς καί καρδίας ἐκραύγαζαν τό: «Ἃγιος, Ἂγιος» ραίνοντες μέ ἂνθη καί δάκρυα τά ἃγια Λείψανά του.

Η Πάτρα πανηγυρίζει για τον νέο Άγιο, Γερβάσιο Παρασκευόπουλο (romfea.gr)

Τώρα ζωντανεύουν μνήμες θαυμαστών γεγονότων με τον π. Γεράσιμο όταν κάναμε σαραντάρι.
“Ξέρετε, από την γειτονιά μου, από εκεί στον Αρχάγγελο αρχίζω και μνημονεύω τους κεκοιμημένους και μετά προχωρώ δρόμο δρόμο, σπίτι σπίτι. Τους θυμάμαι έναν έναν και τους διαβάζω”.
Πράγματι ο π. Γεράσιμος πήγαινε ώρες πριν αρχίσει η Θεία Λειτουργία και διάβαζε ονόματα στο Ιερό της Ρακαντζή.
“Αυτό που θα ακούσετε δείχνει ότι οι ψυχές λαμβάνουν ωφέλεια από αυτή την προσευχή υπέρ αναπαύσεώς τους και κάποιες φορές δεχόμαστε την ανταπόκρισή τους ... Εδώ είχα παράπονο από μια ψυχή που παρέλειψα να μνημονεύσω. Χθες βράδυ με πλησίασε η κυρά Κ. και μου είπε ότι μου έχει μήνυμα από τον άλλο κόσμο.
-- Ήρθε πολύ ζωντανά στον ύπνο μου η μακαρισμένη η Τ. και μου είπε:
“Γιατί ο παπά Γεράσιμος με ξέχασε”; Μου παράγγειλε να έρθω να σε βρω και να σε ρωτήσω γιατί την ξέχασες; Την αδελφή της, είπε, την μνημονεύεις ενώ αυτή την ξέχασες.
-- Έχει απόλυτο δίκιο. Πραγματικά την ξέχασα. Από τότε που παντρεύτηκε έφυγε από την γειτονιά μου και ίσως γι αυτό δεν την θυμήθηκα.
Ακούγαμε έκπληκτοι έναν άνθρωπο καθόλου έκπληκτο, αλλά μόνο στενοχωρημένο που ξέχασε να μνημονεύσει μια ψυχή και την έκανε να έχει παράπονο. Σε τέτοια ατμόσφαιρα ζούσαμε τέτοιες μέρες.
..........
Μήνυμα από το υπερπέραν, λοιπόν. Όποιος πιστεύει καλώς πιστεύει και όποιος δεν πιστεύει μακάρι να πιστέψει, γιατί εδώ έχουμε μαρτυρία ενός ανθρώπου που έδειχνε νέους ορίζοντες, πέρα από τα στενά όρια του ορθολογισμού.
Θεωρούμε χρέος μας να γράφουμε για τον π. Γεράσιμο όπως τον ζήσαμε, να καταθέτουμε ό,τι αντιληφθήκαμε, έστω κι αν νιώθουμε ελάχιστα ή καθόλου ικανοί να γνωρίζουμε και να αποδίδουμε τα ξένα βιώματα και τις θεοειδείς ενέργειες ανδρός που έχει “πληρωθῆ εἰς πᾶν τὸ πλήρωμα τοῦ Θεοῦ.” ( ΕΦ. Γ' 21).
Βέβαια, τα ερωτήματα θα παραμένουν πάντα αμείλικτα:
Πόσο μπορέσαμε να αντιληφθούμε το ύψος της πνευματικότητας του π. Γερασίμου στην πραγματική του διάσταση; Τον χάναμε στα σύννεφα του ακατάληπτου; Τον κατεβάζαμε στα μέτρα της δικής μας νηπιότητας; Αξιοποιήσαμε τις ευκαιρίες που ο Θεός μάς πρόσφερε φέρνοντάς τον κοντά μας; Μάλλον στο ελάχιστον.

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ: “Γιατί ο π. Γεράσιμος με ξέχασε;” Ήρθε το παράπονο από τον άλλο κόσμο. (trelogiannis.blogspot.com)