Συνέχεια από: Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2023
KATA ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ (ΤΟ ΑΝΤΙΦΩΝΟ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ)
7
ΤΟ ΜΕΓAΛΟ ΔIΧΤΥ ΤΟΥ ΨΑΡA
ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΟΗΕ, ΕΠΙΡΡΟΗ ΣΤΟ ΣΎΣΤΗΜΑ ΔΙΚΑΙΟΣΎΝΗΣ
Το ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που μειώθηκε με την έννοια που θεωρητικοποιήθηκε από τη ριζοσπαστική ατζέντα της Ανοιχτής Κοινωνίας και τα συμφέροντα ορισμένων μεγάλων παγκόσμιων φιλανθρωπικών ιδρυμάτων (Carnegie, Rockefeller, Ford, Bill & Melinda Gates κυρίως) είναι το πασπαρτού με το οποίο, μέσω της χρηματοδότησης, της επιρροής και της τοποθέτησης φιλικών προσωπικοτήτων σε ρόλους-κλειδιά, ο Soros και το OSF ασκούν ισχυρή εξουσία ακόμη και στον ΟΗΕ. Αυτό κατέδειξε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για το Δίκαιο και τη Δικαιοσύνη (ECLJ) σε έναν πυκνό φάκελο που δημοσιεύθηκε στις 20 Ιουλίου 2021. Τα πλοκάμια του Σόρος, του OSF και άλλων ιδρυμάτων (των "συνηθισμένων" Ford και Bill & Melinda Gates) απλώνονται ιδιαίτερα πάνω από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που εδρεύει στη Γενεύη. Οι περισσότεροι εμπειρογνώμονες και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι ελέγχονται και εξαρτώνται από τη βούληση των "φιλάνθρωπων", οι οποίοι καθορίζουν τις εκθέσεις που θα εγκριθούν στον ΟΗΕ. Ο μηχανισμός είναι αυτός των λεγόμενων "ειδικών διαδικασιών", τις οποίες ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν αποκάλεσε κοσμήματα του στέμματος του διεθνούς συστήματος ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το OSF ασχολείται με συγκεκριμένους τομείς και θέματα με τον εφησυχασμό του ίδιου του Συμβουλίου, μέσω της επιλογής εμπειρογνωμόνων, της χρηματοδότησής τους, της υπόδειξης προτεραιοτήτων και της διάδοσης των εκθέσεων. Αυτή η κλιμάκωση παράγει μια διαστρέβλωση του διεθνούς δικαίου και κατευθύνει την ερμηνεία του, τόσο για να εξαρτήσει τις αποφάσεις των διεθνών δικαστηρίων, στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική, όσο και για να επηρεάσει το δόγμα του διεθνούς δικαίου στις ακαδημαϊκές συζητήσεις. Η οικονομική επισφάλεια και η αδιαφάνεια των εσωτερικών διαδικασιών του ΟΗΕ διευκολύνει τη δράση των νέων αφεντάδων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Mεταξύ 2015 και 2019, το 40% του προϋπολογισμού των Ειδικών Διαδικασιών προήλθε από εξωλογιστική χρηματοδότηση, η οποία παρέχεται από ορισμένα κράτη, ΜΚΟ και ιδιωτικά ιδρύματα. Το OSF συνεισέφερε περισσότερα από 1,6 εκατομμύρια δολάρια, επισήμανε επίσης τα ονόματα δεκάδων "ανεξάρτητων" αξιωματούχων και εμπειρογνωμόνων στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, πολλοί από τους οποίους είναι ηγέτες -πρώην ή νυν- του γαλαξία του Σόρος (Open Society Foundations, Amnesty International, Human Rights Watch και International Commission of Jurists). Τα ανθρώπινα δικαιώματα που προωθούνται - και αξίζει να το επαναλάβουμε - είναι συχνά το δικαίωμα στην άμβλωση, η επιβολή του δόγματος των ΛΟΑΤKI, η κατάργηση των γονικών δικαιωμάτων στην εκπαίδευση, οι περιορισμοί στη θρησκευτική ελευθερία κ.ο.κ.
"Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, τα κέντρα λήψης αποφάσεων απομακρύνονται από τους λαούς και τις ιστορικές τους πρωτεύουσες και συγκεντρώνονται σε μερικές νέες πρωτεύουσες της παγκόσμιας διακυβέρνησης. [...] Μετατοπιζόμενη, η εξουσία αλλάζει φύση: θέλει να είναι ορθολογική και παγκόσμια και έτσι αποσυνδέεται από την έκφραση της (υποτιθέμενα ανορθολογικής/παράλογης) βούλησης συγκεκριμένων λαών. Η ισχύς των κρατών μειώνεται (τα περισσότερα κράτη είναι μόνο τοπικοί φορείς, με περιορισμένο ρόλο και χωρίς μεγάλα μέσα), ενώ ορισμένες ιδιωτικές εταιρείες και ιδρύματα γίνονται παγκόσμιοι παίκτες με σημαντικούς πόρους, αποκομμένοι από τη διοικητική και δημοκρατική γραφειοκρατία. Οι µεγάλες ΜΚΟ και οι διεθνείς οργανισµοί αλληλοσυµπληρώνονται: οι ΜΚΟ επιτρέπουν στους «εκτός εδάφους» διεθνείς οργανισμούς να επεκτείνουν τη δράση τους «επί τόπου»· ως αντάλλαγµα, οι διεθνείς οργανισµοί µεταφράζουν τα µηνύµατα των ΜΚΟ σε πολιτικούς και θεσµικούς όρους..." Grégor Puppinck, Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δικαίου και Δικαιοσύνης (ECLJ)
Πού βρίσκεται το όριο μεταξύ συμπληρωματικότητας και εξάρτησης;
Η έκθεση της ECLJ πρέπει να ενόχλησε πολύ τον φιλανθρωπικό θόλο και τα ανώτερα κλιμάκια του ΟΗΕ, καθώς δέχθηκε δηλητηριώδεις επιθέσεις από την Open Democracy, ένα πρόγραμμα "για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία" του οποίου το δίκτυο OSF είναι χρηματοδότης· ο ίδιος ο Σόρος εμφανίζεται σε αυτήν ως αρθρογράφος. Ο επίσημος ιστότοπος τον περιγράφει ως "πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και ιδρυτικό μέλος του Phoenix Group, ενός οργανισμού που υποστηρίζει τη δημιουργία αριστερών δεξαμενών σκέψης. [...] Στη συνέχεια συνέβαλε σε αμέτρητα προγράμματα, όπως η Επανάσταση των Ρόδων στη Γεωργία και η εκστρατεία για την ήττα του Τζορτζ Μπους στις εκλογές του 2004 στις ΗΠΑ". Το 2020, η Open Democracy (που επίσης χρηματοδοτείται από τους Ροκφέλερ) δημοσίευσε ένα βίαιο αντι-οικογενειακό κύριο άρθρο της φεμινίστριας γεωγράφου Sophie Lewis: Η κρίση του κοροναϊού αποδεικνύει ότι είναι καιρός να καταργηθεί η οικογένεια.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα: "Ακόμα και όταν η ιδιωτική πυρηνική οικογένεια δεν αποτελεί άμεση σωματική ή ψυχική απειλή για τους ανθρώπους - ούτε συζυγική κακοποίηση, ούτε βιασμός παιδιών, ούτε επιθέσεις ομοφυλοφίλων - η ιδιωτική οικογένεια ως τρόπος συνεχούς κοινωνικής αναπαραγωγής, ειλικρινά, είναι χάλια. Αξίζουμε κάτι καλύτερο από την οικογένεια. Και ο κοροναϊός είναι μια εξαιρετική στιγμή για να εφαρμόσουμε την κατάργηση". Τώρα ο αναγνώστης ξέρει από πού προέρχεται και ποιος πληρώνει για την κουλτούρα της διαγραφής που ρημάζει ό,τι έχει απομείνει από τον εξαντλημένο δυτικό πολιτισμό.
Σύμφωνα με την ECLJ, ορισμένοι δημοσιογράφοι πληρώνονται αδρά για την άσκηση πίεσης και την κάλυψη των θεμάτων εκ μέρους του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ένας από αυτούς, ο Dainius Puras, φέρεται να έλαβε 600.000 δολάρια ΗΠΑ από το OSF. Σε ένα από τα ρεπορτάζ του, μιλάει για τις παραδοσιακές οικογενειακές αξίες ως μορφή διάκρισης· αμφισβητεί την ποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών και της παράνομης εισόδου μεταναστών. Ο χρηματοδότης καθοδηγεί τη φύση και τα συμπεράσματα των ανατιθέμενων εκθέσεων. Το OSF επιδεικνύει την παρέμβασή του χωρίς ενδοιασμούς: σε ένα έγγραφο εργασίας του 2017, δήλωσε την καταβολή εκατό χιλιάδων δολαρίων στο Κέντρο για την Παγκόσμια Ηγεσία των Γυναικών (CWGL), ένα φεμινιστικό κέντρο ακτιβιστών. Σκοπός της δωρεάς ήταν "να επηρεάσει τον Ειδικό Εισηγητή του ΟΗΕ για τις σύγχρονες μορφές δουλείας". Το OSF ήθελε η εισηγήτρια, Urmila Bhoola, να αναγνωρίσει την οικιακή εργασία ως μορφή δουλείας, πράγμα που έκανε τον επόμενο χρόνο σε μια θεματική έκθεση που δημοσιεύθηκε υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.
Η "ανώτερη διευθύντρια" της CWGL, υπεύθυνη για τα προγράμματα και τις πιέσεις, Melissa Upreti, εργαζόταν στο παρελθόν για τη μεγαλύτερη οργάνωση αμβλώσεων στον κόσμο, το Κέντρο για τα Αναπαραγωγικά Δικαιώματα (CRR) και δραστηριοποιείται στην Ανοιχτή Δημοκρατία. Εκτός από τα δημόσια ιδρύματα σε διάφορα κράτη, το CRR λαμβάνει επίσης χρηματοδότηση από το δίκτυο Soros (πηγή: influenxcewatch.org). Ο επίσημος ιστότοπος του OSF αναφέρει ότι "τα Ιδρύματα Ανοιχτής Κοινωνίας υποστηρίζουν έργα αιχμής στον τομέα της αναπαραγωγικής δικαιοσύνης που καταπολεμούν τον εξαναγκασμό, εξασφαλίζουν την πρόσβαση σε ασφαλείς και νόμιμες αμβλώσεις και αντιστέκονται στην επιτήρηση, την ποινικοποίηση και την τιμωρία της σεξουαλικότητας". Δεν είμαστε σίγουροι για την έννοια της "αναπαραγωγικής δικαιοσύνης" σύμφωνα με τον Σόρος.
Μεταξύ των φακέλων που χρηματοδοτούνται από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ είναι ένας που αμφισβητεί τη "συντηρητική ηθική" σε σεξουαλικά θέματα, "απομεινάρια της αποικιακής κατάκτησης", και ζητά να επανεξεταστεί η ηθική της "σεξουαλικής εργασίας", δηλαδή, αν οι λέξεις έχουν κάποιο νόημα, της πορνείας. Η έκθεση του ECLJ καταλήγει αναφέροντας ότι είναι γεγονός ότι μεγάλα ιδρύματα όπως η Ford, η Gates ή η Open Society διαπερνούν οικονομικά ολόκληρο το σύστημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πέρα από την άσκηση πίεσης στον ΟΗΕ. Αποτελούν τη δεξαμενή πηγών για τη μεγάλη τάξη των διεθνών "εμπειρογνωμόνων" που ασχολούνται με το σύμπαν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όχι σκοτεινές συνωμοσίες, όχι διεθνείς συνωμοσίες, αλλά η συνεχής διείσδυση στο φως της ημέρας στα γάγγλια των συστημάτων που μετρούν και ασκούν εξουσία.
Κάποιος Ernst Laas, το 1882, σχεδιάζει μια ένωση κρατών και λαών την οποία ονομάζει το “κοσμικό ανάλογο της παποσύνης του Μεσαίωνος”. [Κάτι που κατέληξε στην Ευρωπαϊκή ένωση και στον Οικουμενισμό καί στόν γαλαξία τής ανοιχτής κοινωνίας τού Σόρος]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου