Roberto Pecchioli - Ο Τζορτζ Σόρος και η Ανοιχτή Κοινωνία (45)

  Συνέχεια από: Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2023

KATA ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ (ΤΟ ΑΝΤΙΦΩΝΟ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ)

11 

ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝIΑ ΑΝΟΙΧΤH ΣΤΟ ΘAΝΑΤΟ

"Η γη τότε θα έχει γίνει μικρή και πάνω της θα πηδήξει ο τελευταίος άνθρωπος, αυτός που συρρικνώνει τα πάντα. Η ιδιοφυΐα του είναι άφθαρτη, σαν τον ψύλλο της γης- ο τελευταίος άνθρωπος ζει περισσότερο από όλους. Έχουμε εφεύρει την ευτυχία, λέει ο τελευταίος άνθρωπος και κλείνει το μάτι".

ΦΡΊΝΤΡΙΧ ΝΊΤΣΕ
ΟΙ AΓΓΕΛΟΙ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞIΑΣ

Έχουμε διατυπώσει την υπόθεση ότι κάποιες μυστικές σέκτες ισχυρών και πολύ πλούσιων ανδρών έχουν ένα σχέδιο για τη δραστική μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού. Αυτό μπορεί να είναι μια υπεραπλουστευτική ιδέα, ή αυτό είναι το αποτέλεσμα πολιτικών, ιδεών, αρχών που είναι εδώ και καιρό ευρέως διαδεδομένες στη Δύση. Πρόκειται για πολύ ευαίσθητα ζητήματα, καθώς αφορούν τις βαθύτερες ίνες της ανθρώπινης παρουσίας στον κόσμο, το νόημα της ζωής, το νόημα -αν υπάρχει- του πόνου και το πρόβλημα της ελεύθερης βούλησης, ακόμη και σε σχέση με καθοριστικές επιλογές όπως η ζωή και ο θάνατος. Πρόκειται για ζητήματα που επιβάλλουν βαθύτατο σεβασμό για κάθε ανθρώπινο ον και που δεν μπορούν να επιλυθούν με μια καθαρή τομή, μια στάση χωρίς αποχρώσεις, αμφιβολίες, σκιές. Για τον λόγο αυτό, με την ίδια αμηχανία με την οποία υποδεχόμαστε τους δογματισμούς του αντίθετου προσήμου, παραμένουμε ενοχλημένοι από την ιδεολογική έπαρση με την οποία ο απόστολος της ανοιχτής κοινωνίας αντιμετωπίζει τα ζητήματα της ζωής, της υγείας, της γέννησης και του θανάτου του ανθρώπινου πλάσματος.

Ας μας συγχωρέσει ο διαφορετικά προσανατολισμένος αναγνώστης, αλλά δεν μπορούμε να ορίσουμε την τελική έννοια της "ανοικτής κοινωνίας" με άλλο τρόπο παρά ως κουλτούρα του θανάτου. Ένας χοντροκομμένος υλισμός, χωρίς πατήματα, παγωμένος, χωρίς ενσυναίσθηση, εντελώς αδιάφορος να ανιχνεύσει ένα νόημα στη ζωή πέρα από την απλή βιολογική ύπαρξη. Ένας τρόπος πλήρους αποδιάρθρωσης της κοινωνίας και αποκοπής του ατόμου από τους δεσμούς του με τον Άλλο, ακόμη και από τον ίδιο του τον εαυτό. Η Ανοιχτή Κοινωνία είναι ορθάνοιχτη στο κενό. Ο άνθρωπος της ανοιχτής κοινωνίας μας εμφανίζεται σαν ένα σχοινί τεντωμένο πάνω από την άβυσσο της ασημαντότητας, ή ακόμα χειρότερα, σαν μια θλιβερή μαριονέτα χωρίς χορδές που ρίχνεται προς το τίποτα. Ας αναλύσουμε ορισμένες πτυχές αυτού του γεγονότος.

ΑΝΟΙΚΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΑΝΟΙΚΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΑΝΟΙΚΤΗ ΘΕΩΣΗ, ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΤΟ ΟΜΟΟΥΣΙΟ. ΤΑ ΑΚΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΑΓΓΕΛΟ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΙΑΚΟ ΕΝΔΥΜΑ ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΔΡΑΝΕΙΣ ΜΠΡΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΒΑΡΛΑΑΜ ΜΕΙΩΣΗ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ. ΤΗΝ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΜΑΝΙΑ ΤΩΝ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΣΚΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΑΞΙΩΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΜΕΤΟΧΗ, ΤΗΝ ΕΝΥΠΟΣΤΑΤΗ ΜΕΤΟΧΗ, ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ, ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ.