Τα σημαντικότερα σημεία της εκπομπής συνοψίζονται στα εξής:
- Στη Δύση κάνουν ό,τι μπορούν για να συνεχιστεί ο πόλεμος, παρ' ότι είναι οφθαλμοφανές ότι δεν μπορεί να κερδηθεί. Οσα όπλα κι' αν δώσουν στο Κίεβο, όσα F-16 και τανκς, η Ρωσία προωθείται στα πεδία των μαχών, και τους σπρώχνει να καθίσουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης.
- Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα έχουν να γράψουν πολλά για τον κρετινισμό που επιδεικνύει αυτή τη στιγμή ο Δυτικός κόσμος.
- Ενα μεγάλο κομμάτι του κατεστημένου της Δύσης έχει οδηγηθεί σε θρησκευτική ανάγνωση του πολέμου. Τον αντιμετωπίζει με όρους εσχατολογικούς, αρμαγεδονικούς, φονταμενταλιστικούς και απόλυτους και επιδιώκει μεταφυσική στόχευση που είναι κάποιας μορφής στρατηγική ήττα ενάντια στα Ρωσία. Η οποία, πάντως, είναι αδύνατον να προκύψει.
- Κυριαρχεί στην υψηλή στρατηγική της Δύσης μια παράνοια, μωρία και θρησκευτικού τύπου ανάγνωση της πραγματικότητας, που όμως δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.
- Στην Ευρώπη έχουμε παγιδευτεί σε έναν εμφύλιο πόλεμο. Από τη μια η Δυτική Ευρώπη και από την άλλη η Ρωσία. Κι' αυτό τη στιγμή που ο πλανήτης αλλάζει, και ολόκληρη η ιστορική περίοδος 500 ετών που η Ευρώπη και οι ευρωγενείς δυνάμεις κυριαρχούσαν, οδηγείται προς το τέλος της.
Εχουμε μια δυναμική άνοδο ασιατικών δυνάμεων. Και ο πόλεμος στην Ουκρανία, και κυρίως το χάσμα που δημιουργείται μεταξύ της Δυτικής Ευρώπης και του ανατολικού κομματιού της Ευρώπης, της Ρωσίας, οδηγεί σε μια υπερΑσία. Στη δημιουργία ενός πανίσχυρου υπερΑσιατικού σχήματος, με τη Ρωσία να σπρώχνεται προς μια συσσωμάτωση με την Κίνα και με άλλες ασιατικές δυνάμεις.
Η Δυτική Ευρώπη παραμένει ένα προγεφύρωμα των ΗΠΑ στην Ευρασία, με κίνδυνο να παρακμάσει συνολικά.
- Το στρατηγικό συμφέρον του Δυτικού παράγοντα, του ευρωατλαντικού κόσμου, θα ήταν ένα modus vivendi με τη Ρωσία. Το ιδανικό θα ήταν η επαναφορά των σχέσεων, όχι απλά στην προηγούμενη κατάσταση, αλλά σε μια διευρυμένη σχέση, ώστε να ανασχεθούν οι αναδυόμενες παγκόσμιες δυνάμεις, όπως η Κίνα, και άλλες. Ωστόσο, γίνεται το αντίθετο.
- Αυτό που φοβόμαστε, την άνοδο της Κίνας, ουσιαστικά την πριμοδοτούμε. Ετσι δημιουργείται ένα πανίσχυρο ευρασιατικό σχήμα.
Σε βάθος μερικών δεκαετιών αυτό το ιδιόρρυθμο, συνεργατικό - ανταγωνιστικό αλλά ενοποιημένο ευρασιατικό σχήμα θα καταστεί ο παγκόσμιος ηγεμόνας. Ο, δε, ευρωατλαντικός κόσμος όταν ξυπνήσει από τις φαντασιώσεις του, θα αντιληφθεί ότι έχει περάσει στο ιστορικό περιθώριο και πια άλλες δυνάμεις αποφασίζουν για την πορεία της ανθρωπότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου