Roberto Pecchioli - Ο Τζορτζ Σόρος και η Ανοιχτή Κοινωνία (62)

 Συνέχεια από: Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2024

KATA ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ (ΤΟ ΑΝΤΙΦΩΝΟ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ)

15

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

«Η εξουσία φθείρει αυτούς που δεν την έχουν».

GIULIO ANDREOTTI

Η ΜΕΤΑ-ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Έχοντας φτάσει σχεδόν στο τέλος του ταξιδιού μας, θέλουμε να εξομολογηθούμε στον αναγνώστη ένα συναίσθημα που μας διακατείχε από την αρχή της έρευνάς μας για το πρόσωπο του Τζορτζ Σόρος και το δημιούργημά του, το Ίδρυμα για την Ανοιχτή Κοινωνία, και που μας συνόδευσε καθ' όλη τη διάρκεια της συγγραφής αυτού του βιβλίου. Ξεκινήσαμε πεπεισμένοι ότι παρακολουθούσαμε τις παράλληλες ιστορίες ενός αναμφίβολα εξαιρετικού ανθρώπου και του δημιουργήματός του, αλλά σύντομα συνειδητοποιήσαμε ότι η αφήγηση πήρε άλλη κατεύθυνση: έγινε το χρονικό της κατάληψης της εξουσίας από μια ομάδα ανθρώπων, έναν ανθρώπινο τύπο που εμφορείται από μια εξαιρετική βούληση για εξουσία, τους δισεκατομμυριούχους του απόλυτου καπιταλισμού. Ο Τζορτζ Σόρος, σε όλα αυτά, είναι η φιγούρα του γενάρχη, ο πιο συνεπής στο να θεωρεί το χρήμα όχι σκοπό, αλλά μέσο για να αλλάξει, να αναδιαμορφώσει τον κόσμο και να κατευθύνει την ιστορία. Ο Σόρος και η υπερτάξη είναι πολύ πλούσιοι για να θέλουν να γίνουν πλουσιότεροι, παρά μόνο για να χρησιμοποιήσουν το χρήμα στην υπηρεσία ενός σκοπού. 

Ο Τζεφ Μπέζος, ιδρυτής της Amazon, ο πλουσιότερος άνθρωπος στον πλανήτη, σκέφτεται την κατάκτηση και εκμετάλλευση του εξωγήινου χώρου, ο Μπιλ Γκέιτς έχει στα χέρια του την παγκόσμια υγειονομική περίθαλψη και θέλει να αλλάξει το διατροφικό καθεστώς των ανθρώπων, ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ, αφού δημιούργησε μια εξελιγμένη μορφή μαζικής ιδιωτικής παρακολούθησης και λογοκρισίας, εργάζεται τώρα για τη δημιουργία του "metaverse", του "επαυξημένου" σύμπαντος που συγχωνεύει το πραγματικό με το εικονικό.

Το παιχνίδι του Τζορτζ Σόρος, η Ανοιχτή Κοινωνία, είναι εξίσου επικίνδυνο, αφού το τελικό του αποτέλεσμα είναι μια εντελώς αναδιαμορφωμένη, αγνώριστη ανθρωπότητα. Ο θαυμασμός παραμένει για τη συνοχή ενός ανθρώπου που έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος του πλούτου του σε έναν σκοπό, αλλά η αρνητική κρίση για τους στόχους του γίνεται πιο έντονη. Ο Σόρος και η υπερτάξη δεν είναι απλώς πρωταγωνιστές της εποχής μας, αλλά σκηνοθέτες, σεναριογράφοι και παραγωγοί της υποχρεωτικής ταινίας στην οποία συμμετέχουμε ως κομπάρσοι και έκπληκτοι θεατές. Δεν αποτελούν πλέον ένα σημαντικό κομμάτι της εξουσίας: έχουν επιβληθεί στην εξουσία σε σημείο που την περικλείουν και έτσι την αντικαθιστούν σύμφωνα με ένα νεοφιλελεύθερο, παγκοσμιοποιημένο και υπερκαπιταλιστικό σχέδιο συστηματικής ιδιωτικοποίησης των πάντων. Μια νεοφεουδαρχική οπισθοδρόμηση κατά την οποία, καθισμένοι πάνω σε ένα τεράστιο χρηματικό ποσό, πλαισιωμένοι από υποτελείς και υπηρέτες (η κυριαρχούμενη κατώτερη τάξη εντός της άρχουσας τάξης - Costanzo Preve), οι υπερπλούσιοι εργάζονται πυρετωδώς για να αλλάξουν τον κόσμο μέχρι του σημείου να τον αναδημιουργήσουν. Ο Τζορτζ Σόρος καθοδηγείται, διακατέχεται από το μεγαλεπήβολο σχέδιο κοινωνικής μηχανικής, τη δημιουργία της Ανοιχτής Κοινωνίας. Είναι ένας από εκείνους που "κάνουν το έργο του Θεού". Το να θέλεις να κάνεις το έργο του Θεού είναι ανησυχητικό: τα αποτελέσματα είναι πάντα καταστροφικά για τους απλούς ανθρώπους. Η Ανοιχτή Κοινωνία του Τζορτζ Σόρος, με συγκεκριμένους όρους, είναι μια δυστοπική έρημος χωρίς όρια, χωρίς σύνορα, στην οποία περιπλανιέται μια ανθρωπότητα που ταιριάζει σε όλους, στερούμενη ταυτότητας, νοήματος και πνευματικής λαχτάρας. 

Σκεφτείτε το ζωοτεχνικό νόημα της "αναπαραγωγικής υγείας" για μια ανθρωπότητα που περιορίζεται σε βοοειδή σε προκαθορισμένους αριθμούς με κωδικό QR και τσιπ αναγνώρισης. Στο Gargantua και Pantagruele, ο François Rabelais μιλάει για το Αββαείο της Thélème, ένα ουτοπικό μέρος του οποίου ο μόνος νόμος είναι "κάνε ό,τι θέλεις". Πρόκειται για την αρχαία και ύπουλη επιθυμία να αφεθεί ο άνθρωπος στον εαυτό του. Η Ανοιχτή Κοινωνία προσποιείται ότι επιδιώκει αυτόν τον στόχο· στην πραγματικότητα, ανοίγει διάπλατα την πόρτα σε μια ανθρωπότητα φαντασμάτων, ανυποψίαστων περαστικών του χώρου και του χρόνου, που θα οδηγηθούν σε μια ομαδική ύπαρξη, παρόμοια με τα κριάρια του Πανούργου, που έπεσαν στη θάλασσα ακολουθώντας τον πρώτο από αυτά και πνίγηκαν όλα.

Ο Σόρος, μέσω του OSF, κατέχει πρακτορεία ειδήσεων, είναι μέτοχος σε εφημερίδες σε όλο τον κόσμο, ασκεί καθοριστική πολιτιστική επιρροή με ένα δίκτυο ιδιωτικών πανεπιστημίων που συνδέονται με το CEU του. Έχει δημιουργήσει αξιόπιστα πολιτικά εργαστήρια στην Ευρώπη (ECFR) και αλλού· ελέγχει τμήματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου· έχει βάλει τα πλοκάμια του στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων· χρηματοδοτεί πολιτικά κόμματα και προσωπικότητες· έχει επιτεθεί στην οικονομία μεγάλων εθνών, συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίας, κερδοσκοπώντας στα νομίσματά τους, είναι μεταξύ των εμπνευστών πραξικοπημάτων, εξεγέρσεων και διαδηλώσεων στους δρόμους για την αλλαγή της πολιτικής τάξης σε κράτη σε τέσσερις ηπείρους· χρηματοδοτεί τη μετακίνηση τεράστιων μαζών ανθρώπων προς τον Βορρά του κόσμου, ενώ ταυτόχρονα καθορίζει, μέσω λόμπι, το ευνοϊκό κλίμα υποδοχής. Προωθεί την ελεύθερη άμβλωση ως καθολικό δικαίωμα, υποστηρίζει την απελευθέρωση ορισμένων ναρκωτικών (αγοράζοντας ταυτόχρονα γη στην Κολομβία) και είναι ένας από τους μεγάλους υποστηρικτές της ευθανασίας. Διατηρεί σχέσεις στο υψηλότερο επίπεδο με την Καθολική Εκκλησία (μια κατ' εξοχήν κλειστή κοινωνία...) και παίζει επικίνδυνα παιχνίδια με τον ισλαμισμό στη Δύση, χρηματοδοτώντας ενώσεις που δεν είναι ακριβώς φιλελεύθερες. Πληρώνει αδρά για τις προεκλογικές εκστρατείες υποψηφίων ή συναφών κινημάτων, ενώ ταυτόχρονα τροφοδοτεί επιχειρήσεις δυσφήμισης των αντιπάλων του. Ενεργεί έτσι ώστε οι ιδέες του να γίνουν κανόνας, θετικό δίκαιο στις κρατικές και υπερεθνικές δικαιοδοσίες. Ο Μοντεσκιέ - πρόδρομος της Ανοιχτής Κοινωνίας - έγραψε ότι δεν υπάρχει χειρότερη τυραννία από εκείνη που ασκείται στη σκιά του νόμου και κάτω από τα χρώματα της δικαιοσύνης.

Μαζί με άλλους φιλάνθρωπους, ο Τζορτζ Σόρος κατέχει κυρίαρχη θέση στον ΟΗΕ και στους διεθνείς οργανισμούς που αποτελούν άμεσο παρακολούθημά του. Όλα αυτά σημαίνουν ότι το όμορφο παραμύθι της Ανοιχτής Κοινωνίας κρύβει ένα ολιγαρχικό σχέδιο, την κατάλυση της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας, την έκλειψη των ελευθεριών και την υποβάθμιση της δημοκρατίας σε μια κενή φόρμουλα υποταγμένη στο χρήμα. Η δυνατότητα να διαρκέσει η Ανοιχτή Κοινωνία διακυβεύεται, ωστόσο, από μια πολιτική κατά της ζωής, που περιλαμβάνει μαζικές αμβλώσεις, επιθυμίες που γίνονται δικαιώματα, εξαρτήσεις, "καλό θάνατο" για όσους είναι κουρασμένοι, γέροι ή δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν, δηλαδή, στη γλώσσα του καπιταλισμού, είναι χαμένοι.

Η έκθεση ISTAT του 2021 είναι δραματική, στην οποία φωτογραφίζει μια πραγματικότητα κοινή στη Δύση, με το ποσοστό γεννήσεων να έχει φτάσει σε εντυπωσιακά χαμηλά και μια αυξανόμενη θνησιμότητα, όχι μόνο λόγω της επιδημίας.

Eurostat: Τρίτη πιο γερασμένη χώρα της ΕΕ η Ελλάδα το 2022. Σε επίπεδο ΕΕ, την 1η Ιανουαρίου 2022, η διάμεση ηλικία του πληθυσμού της Ενωσης έφτασε τα 44,4 έτη, 0,3 έτη περισσότερα από το 2021. Αυξήθηκε κατά 2,5 έτη καθώς το 2012 ήταν 41,9 έτη. Αυτό σημαίνει ότι ο μισός πληθυσμός της ΕΕ ήταν άνω των 44,4 ετών, ενώ ο άλλος μισός ήταν νεότερος.

Οι κρατικοί στατιστικολόγοι, συνήθως πολύ προσεκτικοί, φτάνουν στο σημείο να λένε ότι η μείωση φαίνεται να είναι η αρχή μιας διαρκούς τάσης, τέτοιας που η αναπαραγωγική επιλογή θα εγκαταλειφθεί. Συγκλονιστικό, διακηρύσσουν, είναι το επικήδειο της εξαφάνισής μας. Το σώμα είναι δικό μου, λέει ο "ανοιχτός" άνθρωπος. Αν γεννήσει ένα άλλο, συνθλίβεται από την ευθύνη. Ο Franco Cardini, ένας από τους μεγάλους Ιταλούς διανοούμενους, το βλέπει έτσι: "η κάθετη διάσταση της ζωής, η άνοδος προς κάτι, έχει εξαφανιστεί. Μας έχει απομείνει μια οριζόντια ζωή: γεννιέσαι, πεθαίνεις και κάτι που πρέπει να καταναλωθεί ενδιάμεσα". Προσωπικότητες όπως ο Σόρος έχουν σοβαρές ευθύνες και δεν είναι πιστευτό ότι αγνοούν το παιχνίδι με τη φωτιά. Θα αντέξει μια "ανοιχτή" κοινωνία αν η κουλτούρα που την παρήγαγε εξαλειφθεί - ακόμη και βιολογικά; Ο Σόρος ήταν πάντα -ανεξάρτητα από το πολιτικό χρώμα των κυβερνήσεων- πιστός υποστηρικτής και λίγο πολύ καλυμμένος εκτελεστής των πολιτικών της Ουάσιγκτον, τόσο από την οικονομική-χρηματοοικονομική όσο και από την πολιτική-ιδεολογική πλευρά. Αποτελεί επίσης πυλώνα του πρακτικού αθεϊσμού, της πνευματικής αδιαφορίας που οργιάζει στη Δύση, χωρίς προηγούμενο σε άλλους πολιτισμούς. Η Ανοιχτή Κοινωνία είναι η ιδεολογία που πείθει για το άσκοπο της ύπαρξης.

Είδαμε, στα διάφορα κεφάλαια, ότι μια μειοψηφία των υπερπλουσίων κατευθύνει τις μάζες του κόσμου, τις αναγκάζει να δίνουν τις μάχες που τους βολεύουν και υπαγορεύει τα λόγια. Η πολιτική ορθότητα είναι συνέπεια της ακραίας συγκέντρωσης οικονομικής, χρηματοπιστωτικής και πολιτιστικής δύναμης. Δεν καθοδηγούμαστε πλέον από κράτη, αλλά από δυνάμεις πίεσης που αφήνουν ελάχιστα απομεινάρια, υπολείμματα της επίσημης δημοκρατίας. Η εμφάνιση της ελευθερίας είναι ακόμη ζωντανή, σε μια Δύση που έχει απαλλαγεί από τα πάντα, ακόμη και από τον Θεό. Αλλά ο Σόρος, η Ανοιχτή Κοινωνία και όλοι οι μαθητευόμενοι μάγοι δεν μπορούν να μας πουν τι να κάνουμε με αυτές τις ελευθερίες. Ναύτες ναυαγοί σε μια νύχτα χωρίς αστέρια, δεν ξέρουμε πού να πάμε, γιατί το άνοιγμα είναι μια απάτη αν δεν συνοδεύεται από την αίσθηση των ορίων. Τα όρια προσανατολίζουν, ορίζουν, κάνουν τη συνάντηση με τον άλλο να αξίζει τον κόπο. Έχοντας χάσει, σε ένδειξη σεβασμού προς το άνοιγμα, κάθε στοιχείο ταυτότητας, έχοντας τυποποιήσει κάθε κουλτούρα, γινόμαστε άνθρωποι της μάζας, εκπαιδευμένα ζώα που υπακούουν, αναπόφευκτα, στον αρχηγό της αγέλης: τον νόμο του ισχυρότερου.