π. Ν. Λουδοβίκος: για την αειπαρθενία της Παναγίας (1)

 

Απομαγνητοφώνηση αποσπασμάτων της ομιλίας του π.Ν. Λουδοβίκου

Για την αειπαρθενία της Παναγίας

14:06
Να πάμε λοιπόν τώρα στο θέμα της Παναγίας. Ξέρετε τι είναι η Παναγία; Η Παναγία είναι η ύψιστη και αδιανόητη ανιδιοτέλεια. Αυτό είναι το μεγάλο λάθος που κάνουν οι Προτεστάντες. Δεν καταλαβαίνουν ότι η Παναγία είναι μια φοβερή προσωπικότητα. Γι’ αυτό ο Θεός συνεργεί μαζί της.[ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗΣ.ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΠΕΡΑΝ ΤΗΣ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΗΣ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΔΙΟΤΙ ΤΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΔΙΑΤΑΖΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ. ΟΠΩΣ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΜΙΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ,MISSION, ΕΠΙΝΟΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΙΡΕΣΗ] Δε συνεργεί επειδή διαλέγει ένα ποτήρι, να βάλει μέσα νερό, όπως νομίζουν αυτοί, μέρος εκλογής, αναντίστατης, έλα εδώ παιδάκι μου εσύ, πόσο χρονών είσαι, δεκαέξι. Θα κάνεις τούτο και κείνο. Όχι, γιατί αυτά δε γίνονται. Δε γίνονται γιατί δε θα είχε νόημα να γίνουνε, και είναι ανάξια του Θεού. Ο Θεός έκανε προσπάθεια να συνεργαστεί[ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ;] και με τον Πλάτωνα, και με τον Αριστοτέλη, και με τον Ηράκλειτο, και με το Βούδα, με όλους έκανε προσπάθεια. Αλλά όλοι αυτοί τελικά παρέπεμπαν στον εαυτό τους, καταλάβατε. Τελικά τη λύση την είχαν αυτοί. Η Παναγία δεν είχε καθόλου λύσεις να προτείνει, και επίσης, προσπαθώ να σας περιγράψω κάτι που δεν περιγράφεται εύκολα. Η Παναγία είναι ένα συγκλονιστικό άνοιγμα στο υπέρτατο, για το οποίο, για την ανταπόκριση του οποίου, για να’ ναι κανείς βέβαιος, πρέπει να έχει μια τρομακτική αγνότητα. Αυτό που ζητάει είναι τόσο πολύ μεγάλο, που πρέπει να έχει κανείς μια τρομακτική καθαρότητα, για να το κάνει, και μια τρομακτική ανιδιοτέλεια. Δηλαδή έχει παραιτηθεί τελείως απ’ τον εαυτό Της. Τελείως, τελείως, τελείως, μπαίνοντας στον ναό, αυτό το εξαίσιο πλάσμα. Είμαι τεράστιος θαυμαστής[ΚΡΙΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΑΥΤΟΓΡΑΦΟ], να με συγχωρήσετε, ότι και να πω είναι πολύ λίγο. Μπαίνοντας στον ναό, δεν έχει τίποτα να ζητήσει, απ’ το Θεό για λογαριασμό της, τίποτα. Απολύτως τίποτα. Είναι ευτυχισμένη να κάθεται εκεί και να βλέπει και να αισθάνεται το υπέρτατο, αυτό. Και αισθάνεται ήδη τρομακτικά ευεργετημένη, και αισθάνεται ότι τα έχει όλα, και δεν τολμάει, δε διανοείται να ζητήσει κάτι, τίποτε απολύτως.[ΝΙΡΒΑΝΑ] Και τι γίνεται τότε. Βλέπει τον κόσμο που έρχεται, και μπαίνει στο ναό, και κάνει την προσευχή του φωναχτά, και προσφέρει θυσίες, και εκεί βλέπει, τι βλέπει; Αυτό που βλέπουμε και εμείς σήμερα, την τεράστια δυστυχία, το αλαλούμ της ανθρώπινης ζωής. Πονεμένοι, τραυματισμένοι, τσακισμένοι, χαμένοι, δυστυχισμένοι, καταθλιμμένοι, ταλαιπωρημένοι, πως παν οι άνθρωποι στο Θεό; Ε, όλοι αυτοί είναι εκεί. Και φωνάζουν και βοούν. Και η Παναγία, ζώντας τη δική της υπέρτατη ευτυχία, και βλέποντας την απέραντη συμφορά, κατασυγκινείται, αλλά. Αυτή είναι η λεπτή διαφορά μεταξύ της Παναγίας και του Βούδα. Ο Βούδας όταν είδε το κακό, είπε τέρμα. Το κακό εγώ θα το καταργήσω. Εγώ. Πως θα το καταργήσω; Θα το καταργήσω σταματώντας την επιθυμία. Διότι η επιθυμία είναι το κακό[ΠΑΡΑ ΤΟΝ ΟΓΚΟ ΤΟΥ ΔΟΚΙΜΑΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΜΑΤΑ ΕΙΣ ΥΨΟΣ[. Άρα, νεκρώνουμε την επιθυμία, εντελώς, πέσαμε θύματα (δεν ακούγεται καθαρά), απ’ το σώμα, το λογισμό, τελείως, εξάλειψη. Όλα είναι μια απάτη, ο εαυτός δεν υπάρχει, ολόκληρη η βουδιστική φιλολογία. Δεν κάνουμε τώρα βουδισμό, αν και εγώ από αυτά ξεκίνησα κάποτε. Αυτό τι είναι. Είναι μια απόφαση να καταργήσεις τη δημιουργία, επειδή υπάρχει ο πόνος. Είναι λάθος η δημιουργία; Την καταργώ. Και ουσιαστικά αυτό είναι ένας φοβερός ανθρώπινος εγωισμός. Η Παναγία κάνει το αντίθετο. Λέει: ο Θεός είναι υπέροχος, η ζωή είναι εξαίσια, αυτό που ζω εγώ δε λέγεται. Και υπάρχει πόνος και δυστυχία. Και ρωτά δειλά το Θεό: γιατί δεν κατεβαίνεις εσύ. Στα πράγματα. Να πλημμυρίσουν όλα από σένα. Να γίνουν τα πάντα λογικά και όμορφα. Να γεμίσει φως αυτός ο κόσμος. Γιατί δεν το κάνεις; Οι προφήτες είπαν, αλλά και αυτοί είπαν δυο λόγια, εξαφανίστηκαν. Εσύ ο ίδιος, γιατί δεν κατεβαίνεις; Είναι το πολύ αγνό ερώτημα, ενός πολύ αγνού πλάσματος. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε. Είναι τόσο αγνό και τόσο ανιδιοτελές, που ο Θεός συγκινείται. Γιατί; Διότι δε θέλει να φτιάξει τίποτα η Παναγία, ούτε Εκκλησία, ούτε συναγωγή, ούτε φιλοσοφική σχολή, καταλάβατε; Τίποτα, τίποτα. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο υπέροχα ξεκάθαρο και αγνό είναι. Είναι σαν ένα πολύ αθώο πλάσμα, το οποίο καταλαβαίνει τον πόνο και ρωτάει, με όλη την καθαρότητα και απλότητα το Θεό, γιατί δεν κατεβαίνεις;[ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΚΩΜΙΚΟΣ!] Και είναι συγκλονιστικό, εκείνη την στιγμή. Αυτό λένε οι πατέρες. Εγνώρισε ο Θεός τον εαυτό του σ’ αυτήνε , λέει. Την τέλεια ανιδιοτέλεια που έχει αυτός. Είναι ανιδιοτελής ο Θεός. Έφτιαξε δημιουργία. Με ρωτούσαν οι φοιτητές, γιατί τον έφτιαξε τον κόσμο ο Θεός. Για χάρι του κόσμου τον έφτιαξε. Γιατί δημιούργησε τον καθένα από μας; Για χάρι μας. Καταλάβατε τι λέω, για χάρι μας. Ένα δώρο, που σου κάνει εσένα, το δώρο του Είναι, το δώρο του να υπάρχεις, το δώρο του να τον γνωρίσεις, και το δώρο να βρεις την υπέρτατη αιώνια ζωή. Δεν υπάρχει καμιά πληροφορία ότι έφτιαξε ο Θεός τον κόσμο για κάποιο λόγο που να αφορά τον εαυτό του. Ίσα ίσα, το αντίθετο, δεν τον χρειάζεται κα-θό-λου. Είναι μια υπέρτατη κοινωνία σχέσεων υπερπλήρης. Δεν χρειάζεται τον κόσμο σε κάτι. Είναι μια έκρηξη αγάπης, ίνα πλείονα ει τα ευεργετούμενα. Για να πιο πολλά αυτά που ευεργετούνται. Ο κόσμος είναι ακατανόητος ως προς την αρχή του. Δεν υπάρχει γιατί. Αν ρωτήσουμε το Θεό, γιατί μας έφτιαξες, λέγε μου γιατί με έφτιαξες, θα μας απαντήσει, ξέρετε τι; Μα, για σένα. Και εσύ; Εγώ, χαίρομαι που σε βλέπω. Τι άλλο; Τίποτε άλλο. Τίποτε άλλο; Τίποτε άλλο. Ξέρετε πόσοι φοιτητές με έχουν ρωτήσει, τι θέλει ο Θεός από μένα; Και τους απάντησα: τίποτα. Και με κοιτάνε απορημένοι (γελάει). Φανταστείτε ένα πάρα, πάρα πάρα πολύ καλό μπαμπά ή μαμά, που δε θέλει τίποτα. Να ανθήσεις θέλει (δεν ακούγεται καθαρά) Εμείς όλο κάτι θέλουμε απ’ τα παιδιά μας, να μας σέβονται, να’ ναι καλά παιδιά. Με πήρε χθες μια μητέρα, που η κόρη της έγινε ομοφυλόφιλη. Και σπάραζε και έκλαιγε. Γιατί έγινε ομοφυλόφιλη. Της λέω, σας χάλασε την εικόνα βασικά. Να την αγαπώ; Όχι της λέω, να την πετάξεις στη φωτιά. Δεν είναι δηλαδή ότι είναι καλό ή κακό αυτό που έκανε ο άλλος, είναι ότι εγώ έχω ακόμα μια βαθύτερη σχέση. Αν δεν την έχω την βαθύτερη σχέση, δεν καταλαβαίνω από Χριστιανισμό τίποτα. Δηλαδή τον άλλο τον αγαπώ επειδή κάνει το χατίρι μου; Έτσι κάνει ο Θεός. Βρέχει επί δικαίους και αδίκους, κλπ., κλπ.,. και μες στην αιωνιότητα το ίδιο θα κάνει. Δε θα κολάσει τότε κανένα, την κόλαση την κάνουμε μόνοι μας, και όσο θέλουμε θα υπάρχει. Έτσι λεν οι πατέρες. Δεν έχει κανένα χώρο με φωτιά και καζάνια, που να περιμένουν αναμμένα, κάνε ότι κάνεις, δεν ξέρεις τι σε περιμένει. Δεν τα ξέρει αυτά ο Θεός. Ξαναγυρίζω στη γοητευτική αυτή ύπαρξη που λέγεται Παναγία, και όσο την ψάχνει κανείς, τόσο, τόσο την ανακαλύπτει με κατάπληξη. Διότι δεν έχει (δεν ακούγεται καθαρά) καμία ιδιαίτερη χάρη, ούτε καμία ιδιαίτερη άσπιλη γέννηση, τίποτα απ’ όλα αυτά. Ούτε καμιά ιδιαίτερη βοήθεια. Ούτε καμιά ιδιαίτερη πληροφορία. Τίποτα απολύτως, είναι ένας άνθρωπος ακριβώς σαν όλους τους άλλους. Και όμως αυτός ο άνθρωπος κάνει το Θεό, όπως λέει ο Καβάσιλας, ηράσθει λέει ο Θεός, γεννηθείναι εκ των αυτής αιμάτων. Ερωτεύθηκε να γεννηθεί από τα αίματα της. Φοβερή κουβέντα (το λέει με γέλιο). Και μήτηρ ην ου δίκαιον…υπήρξε μητέρα αυτουνού που ήταν δίκαιο να είναι μητέρα. Δηλαδή, ο Θεός αποφασίζει να κάνει αυτό που θέλει το κοριτσάκι. Αυτό. Βρίσκει την ευκαιρία, ήθελε να το κάνει πάντα. Και βρίσκει τη φοβερή αυτή ευκαιρία, και η Παναγία λαμβάνει την ευκαιρία, ότι θα γίνει αυτό. Και τότε διατυπώνει το δεύτερο ερώτημα, μπορώ να υπηρετήσω εγώ αυτή που θα το φέρει στον κόσμο. Πάλι από σένα κοριτσάκια (το μασάει πάλι), φανταστείτε λίγο το μεγαλείο της σοφίας και της αθωότητας μαζί. Και από τον Άγγελο λαμβάνει την πληροφορία, ότι ξέρεις κάτι, εσύ θα είσαι αυτή. Γι’ αυτό και βλέπετε ότι δεν απορεί, όταν έρχεται ο Άγγελος. Εμείς θα είχαμε χίλιες ερωτήσεις να του κάνουμε. Τι είπες, θα’ ρθεί. Και γιατί θα’ ρθει. Και ξέρω γω, είναι δυνατό κάτι τέτοιο να γίνει, σαν Εβραίος που είμαι, που είναι η Παναγία, όχι εγώ. Ξέρετε αυτό δεν γίνεται. Δεν μπορεί ο Θεός να μπει στα πράγματα, είναι εκεί, υπέρτατος, πάνω από τον κόσμο, όπως είναι ο Ηράκλειτος, που είναι μέσα στον κόσμο ο Θεός, ή οι στωικοί, που είναι ενδοκόσμιος, δεν υπάρχει αυτός, στον Εβραίο δεν γίνεται αυτό. Δεν γίνεται με τίποτα. Ούτε στον Έλληνα, αλλά στον Εβραίο 100 φορές. Θα τον ρωτούσε λοιπόν, τι είν’ αυτά που μου λές; Και άντε παράτα με. Το μόνο που λέει είναι, πως θα γίνει αυτό, επεί άνδρα ου γινώσκω. Δεν ξέρω. Η Παναγία δεν έχει κανένα πρόβλημα με την ανθρώπινη ερωτική ζωή. Άνδρα ου γινώσκω. Φυσικά όμως, είναι ένα πλάσμα απολύτως παρθενικό. Κοιτάξτε τώρα εδώ, κοιτάξτε εδώ. Γιατί εδώ τα μπερδεύουν μερικοί, και θέλουν να τα μπερδέψουμε και μεις. Το μυστήριο της παρθενίας της Παναγίας, είναι η Παναγία αειπάρθενος; Εκατό τοις εκατό. Προ τόκου, μετά τόκον, πως το λεν οι πατέρες, όλα ναι ναι ναι, γιατί (εδώ τσιρίζει); Όχι, προσέξτε το αυτό είναι πολύ λεπτό, γιατί έχει κάποιο πρόβλημα με την ανθρώπινη ύπαρξη, όχι, αλλά γιατί ζει το μυστήριο της ακέραιης και απόλυτης αφιέρωσης, που δεν το ξέραμε μέχρι τότε. Αλήθεια σας λέω, δεν το ξέραμε. Και όπου υπάρχει παρθενία, παράλληλα με την εποχή της Παναγίας, πριν τη Παναγία, και λοιπά, υπάρχει για τελείως άλλους λόγους. Ο πλατωνικός, ο βουδιστής, ο ινδουιστής, κάνει παρθενία, γιατί; Για να πάψει να’ ναι δεμένος με την απατηλή αυτή ύπαρξη, που είναι μάγια, είναι αυταπάτη. Μάγια είναι η λέξη, αυταπάτη. Επομένως, έτσι δεν είναι, τα αφήνω όλα, γιατί όλα, είναι ψεύτικα. Η Παναγία δεν λέει τίποτα τέτοιο, ο κόσμος αυτός δεν είναι ψεύτικος, αληθινός είναι, τον αγαπάει, και θέλει να τον σώσει, αλλά ανακαλύπτει μια άλλη παρθενία, η οποία είναι η παρθενία, η μόνη παρθενία που έχει αξία, αλλά πραγματική παρθενία, είναι μια βαθιά πνευματική παρθενία, καταλάβατε, όπου μέσα της δεν δέχεται να αγαπήσει τίποτε άλλο, εκτός από το Θεό. Ποιο Θεό; Αυτόν που της είχε αποκαλυφθεί. Γι’ αυτό η Παναγία είναι μεγάλη, έχει αποκάλυψη Θεού. Πολύ μεγάλη αποκάλυψη. Εξαιρετικά μεγάλη αποκάλυψη. Και μεγάλη παρρησία σ’ αυτόν, που της δίνει ακριβώς αυτή η παρθενία και αυτή η απόλυτη, το’ χω πει σε μια άλλη ομιλία μου, αναφορικότητα. Μας αποκαλύπτει ότι η ανθρώπινη ύπαρξη είναι μια ύπαρξη αναφορική. Αναφέρεται. Που αναφέρεται; Αναφέρεται απόλυτα, όχι μόνο σε αντικείμενα, αλλά και σε όντα. Αλλά στον Θεό τον ίδιο. Η ύπαρξη της είναι εικόνα Θεού, σημαίνει ότι, οτιδήποτε πάνω της είναι εικόνα Θεού, και οτιδήποτε πάνω μου εικονίζει και μπορεί να φανερώσει τους τρόπους του Θεού στον κόσμο, τους τρόπους του Θεού στον κόσμο. Ναι. Η Παναγία δεν είναι παίξε γέλασε λοιπόν. Αυτό το πράγμα. Και βεβαίως είναι παρθένος και βιολογικά. Χε χε. Το λέω αυτό, γιατί υπάρχουν μερικοί σας λέω, προτεστάντες κατ’ αρχήν, που λένε έλα τώρα, η Παναγία μπορεί να είχε και σχέσεις και λοιπά, και είναι και μερικοί ορθόδοξοι θεολόγοι, δυστυχώς, που τα λένε αυτά τα πράγματα. Λοιπόν, σαν να έχει η Παναγία ανάγκη. Δεν έπρεπε λοιπόν, και για άλλους λόγους. Είπα τον πρώτο λόγο. Η Παναγία να έχει σχέση με τον Ιωσήφ. Γιατί; Διότι θα φαινόταν τότε, ότι ο λόγος έρχεται στον κόσμο εκ θελήματος ανδρός. Ότι τον ήθελε κάποιος, ήθελε ένα γιο κάποιος. Λαμβάνει την πρωτοβουλία ο Ίδιος, σάρκα εαυτώ υπέστησεν, ο ποιος; Ο ίδιος ο Λόγος. Καταλάβατε; Το κάνει ο ίδιος. Δεν το κάνει κάποιος ο οποίος θέλει να αποκτήσει ένα γιο, και επειδή αποκτά ένα γιο, φωτίζει το γιο. Όχι. Ο ίδιος, ο ίδιος, ο ίδιος, το ξαναλέω, αυτό είναι θεμελιώδες δόγμα, σάρκα εαυτώ υπέστησεν, λέει ο Δαμασκηνός. Αναλαμβάνει σάρκα, από που μπορεί να την λάβει, από ένα ανθρώπινο πλάσμα. Και όντως η σύλληψη είναι παρθενική, βέβαια. Δεν προηγείται συνουσία. Καταβάλλει ο ίδιος οτιδήποτε χρειάζεται, για να υπάρξει ως πλήρης άνθρωπος, και αυτό, όχι γιατί απαξιώνει την ανθρώπινη ύπαρξη, όχι, αλλά γιατί πρέπει να φανεί ότι είναι δικό του. Μόνος του το κάνει, επειδή το θέλει αυτός. Με τη συνεργεία του μόνου όντος, το οποίο Τον καταλάβαινε εκείνη την εποχή. Και για πάρα πολλά χρόνια στη συνέχεια. Η Παναγία. Και αναπτύσσεται λοιπόν αυτή η παρθενία, που είναι η παρθενία του Χριστού, που είναι η παρθενία της Παναγίας, που είναι η παρθενία της απόλυτης, το ξαναλέω, αφιέρωσης. Που δε χωράει τίποτε άλλο. Και επειδή δε χωράει τίποτε άλλο, καλό ή κακό, καλό εντός εισαγωγικών, με τα δικά μας μέτρα, ή όχι καλό, δεν ενδιαφέρει αυτό. Γι’ αυτό ξέρετε, η παρθενία στην ορθόδοξη Εκκλησία, στην Εκκλησία τη χριστιανική δηλαδή, δεν έχει την έννοια της άρνησης του γάμου. Θεωρητική άρνηση του γάμου απαγορεύεται. Λέει ο Χρυσόστομος, αν πεις ότι ο γάμος είναι κακός, τότε και η παρθενία δεν είναι τίποτα καλό, είναι προς αποφυγή ενός κακού. Αν πεις ότι γάμος είναι καλός, λέει όμως, τότε η παρθενία γίνεται πάρα πολύ καλή. Γιατί είναι αποφυγή ενός καλού, καταλάβατε; Τίποτε κακό δεν κάνει ο Θεός. Η κακοριζικιά είναι στο κεφάλι το δικό μας και συνεχώς την εφευρίσκουμε και την ανανεώνουμε με πολλούς τρόπους και ευχαρίστως, αρκεί να απευθύνεται πάντα σε άλλους και όχι σε μας, λοιπόν. Εξ αιτίας αυτού η Παναγία έχει μια τρομακτική σχέση με το Χριστό. Τέτοια, που είναι πολύ δύσκολο να την καταλάβουμε, και Τον κατανοεί με ένα τρόπο, που δεν μπορεί να τον μεταδώσει σε κανένα. Δεν την καταλαβαίνει κανένας δίπλα της. Είναι το πιο μοναχικό πλάσμα στον κόσμο, μαζί με τον Χριστό. Είναι δυο μεγάλοι μοναξιασμένοι. Μεγαλύτερη μοναξιά από αυτών των δυο δεν υπήρξε ποτέ στη γη. Ούτε θα υπάρξει. Ούτε ο ένας μπορεί να πει σε κανένα τίποτα, ούτε στο διάβολο καν. Ο διάβολος δεν ξέρει ποιος είναι. Ο διάβολος αν ήξερε, ποτέ δε θα Τον σταύρωνε. Ποτέ. Ποτέ…αλλά λέει τι; Είναι προφήτης, και να τώρα κουράζεται, και να τώρα λυπάται, κλαίει για τον Λάζαρο. Ααα, άνθρωπος είναι, δώστου στο κεφάλι. Και μέχρι να φτάσει, το εξηγεί πολύ ωραία ο Μέγας Αθανάσιος, στη θεοπρεπή απάτη, μέχρι το σταυρό απάνω. Κατέβα του λέει. Να είστε σίγουροι αν εκείνη την στιγμή κατέβαινε ο Χριστός, θα έβαζε όλους να Τον προσκυνήσουνε. Και δεν κατεβαίνει. Δεν φανερώνεται ποιος είναι. Δεν ξέρω. Είσαι ο Μεσσίας. Τι θα πει Μεσσίας; Αυτό που καταλαβαίνουν αυτοί ως Μεσσία δεν έχει καμία σχέση μ’ Αυτόν. Τον βάζουν με τα ωσσανά. Και τι κάνει αυτός; Όταν βλέπει τα ωσσανά, ανεβαίνει στο γαϊδούρι, άλλη ειρωνεία φοβερή (γελάει). Θαυμάζω φοβερά την ειρωνεία του Χριστού. (31:09)

Συνεχίζεται

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΡΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΡΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ. ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ.

ΜΙΑ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΕΧΕΙ Ο ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ. ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΕ ΑΚΡΟΑΤΕΣ ΠΟΥ ΑΓΝΟΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ. ΣΕ ΑΣΠΡΟΥΣ ΠΙΝΑΚΕΣ.

ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ!!!