Υπάρχει πραγματικά ένας πόλεμος εναντίον της οικογένειας, προσεκτικά σχεδιασμένος όπως γράψαμε στο “Corrispondenza Romana” ( https://www.corrispondenzaromana.it/le-guerre-che-insanguinano-il-mondo/ );
Για όσους έχουν αμφιβολίες ως προς αυτό, μια ξεκάθαρη και ακριβής επιβεβαίωση μας ήρθε τις τελευταίες ημέρες από το «MicroMega», ένα περιοδικό που διευθύνει ο Paolo Flores d'Arcais, το οποίο από το 1988 αποτελεί ιδεολογικό σημείο αναφοράς για την ιταλική αριστερά.
Το όνομα «MicroMega» προέρχεται από μια φιλοσοφική ιστορία με το ίδιο όνομα (από ένα ομώνυμο φιλοσοφικό διήγημα), του Βολταίρου (1752), και αυτό είναι ήδη ένα πρόγραμμα.
Λοιπόν, το «MicroMega» αφιερώνει ένα μονογραφικό τεύχος (4/2024), το τελευταίο, σε αυτό ακριβώς το θέμα: Ενάντια στην οικογένεια. Κριτική ενός (αντι)κοινωνικού θεσμού.
Ο τίτλος του αφιερώματος έρχεται ήδη σε ευθεία αντίθεση με την έννοια της οικογένειας που έχει η κλασική σκέψη και το Magisterium (η Διδασκαλία) της Καθολικής Εκκλησίας: η οικογένεια είναι ένας θεσμός του φυσικού δικαίου που αποτελεί το πρώτο κύτταρο της κοινωνίας, η οποία γεννιέται από την οικογένεια και επεκτείνεται από αυτήν.
Το editorial (κύριο άρθρο) του «MicroMega» εξηγεί ότι το ειδικό τεύχος του περιοδικού «θέτει τον φιλόδοξο στόχο της διάλυσης της μυθολογίας γύρω από την οικογένεια, αποκαλύπτοντας τις πιο ολέθριες πτυχές της και αμφισβητώντας τη διεκδικούμενη κεντρική της θέση στη ζωή μιας ελεύθερης, ανοιχτής και δημοκρατικής κοινωνίας που θέτει ως στόχο της τη χειραφέτηση των ατόμων» (...) «Η πρώτη και πιο άμεση "σκοτεινή πλευρά" της οικογένειας είναι το γεγονός ότι, μακριά από το να είναι πάντα καταφύγιο και άνευ όρων αγάπη, παίρνει συχνά τη μορφή τού πρώτου θεάτρου βίας, καταπίεσης και ελέγχου (...) η οικογένεια είναι το πρώτο μέρος όπου τα παιδιά μαθαίνουν ιεραρχίες και τους άκαμπτους ρόλους των φύλων, εισάγουν τη συμμόρφωση και υφίστανται την καταστολή της ατομικότητάς τους» (σελ. 3).
Το «MicroMega», πιθανότατα γραμμένο από τον Flores d'Arcais, συνεχίζει στο editorial του: «Η οικογένεια όχι μόνο καταπιέζει μέσα της, έχει επίσης μια δυνητικά αποσυνθετική επίδραση στη δημόσια σφαίρα. Σε μια κοινωνία όπου το ιδιωτικό είναι ιερό, η συλλογική και δημόσια διάσταση διαβρώνεται συνεχώς» (σελ. 4).
Η οικογένεια είναι «ένας μηχανισμός που δεν κάνει τίποτα άλλο από το να εδραιώνει ένα σύστημα δομικών αδικιών, εμποδίζοντας την κοινωνική κινητικότητα και την επίτευξη πραγματικής ισότητας» (σελ. 4).
Βρισκόμαστε στο 2024, αλλά οι θέσεις του «MicroMega» είναι παλιά απόβλητα της ιταλικής και ευρωπαϊκής αριστεράς. Αρκεί να θυμηθούμε ότι ένα από τα βασικά κείμενα της Επανάστασης του 1968 είχε τον τίτλο "Ο θάνατος της οικογένειας" (μτφ. Einaudi, Τορίνο 1973). Συγγραφέας ήταν ο θεωρητικός της αντιψυχιατρικής David Cooper (1931-1986), ο οποίος σε αυτό το κείμενο υποστηρίζει ότι η οικογένεια πρέπει να καταστραφεί γιατί είναι ένας παθολογικός θεσμός, η μητέρα όλων των κοινωνικών καταστολών/καταπιέσεων.
Αλλά το «MicroMega» προχωρά παραπέρα.
Μεταξύ εκείνων που συνεργάστηκαν για τον φάκελο είναι ο Telmo Pievani, ένας από τους πρωταθλητές του ιταλικού εξελικτισμού, ο οποίος αρνείται την ύπαρξη «φυσικής οικογένειας» (σ. 6-15), δεδομένου - γράφει - ότι «οι τέσσερις στενότεροι συγγενείς μας, δηλ. οι χιμπατζήδες, οι μπονόμπο, οι γορίλες και οι ουρακοτάγκοι, δεν γνωρίζουν ούτε ένα μοντέλο φυσικής οικογένειας» (σελ. 7) και μας διδάσκουν ότι «δεν υπάρχει καμία βάση στο να χαρακτηρίζουμε σεξουαλικές συμπεριφορές που δεν είναι δικές μας ως «ενάντια στη φύση» (σελ. 8).
Η ομοφυλοφιλία, για παράδειγμα, «είναι μια πολύ διαδεδομένη και ποικιλόμορφη συμπεριφορά στα ζώα», όχι μόνο στα πρωτεύοντα, αλλά και στα δελφίνια, τα πρόβατα, τους πιγκουίνους, ακόμη και τις κατσαρίδες και τους φρύνους. «Η συναναστροφή μεταξύ αρσενικών φρύνων είναι γνωστή και ίσως οφείλεται στην κακή διάκριση μεταξύ του ενός φύλου και του άλλου» (σελ. 13).
Η σύγχυση των ιδεών είναι υπέρτατη. Όταν η πολυετής φιλοσοφία μιλά για φυσικό νόμο, δεν αναφέρεται σε αυτό που υπάρχει στη φύση, αλλά σε αυτό που συμμορφώνεται με την ανθρώπινη φύση. Ενώ τα ζώα τείνουν προς τον στόχο τους και τον φτάνουν μέσω του ενστίκτου, ο άνθρωπος, παρόλο που έχει κοινό ένστικτο με τα ζώα, σε αντίθεση με αυτά είναι προικισμένος με έναν λόγο που τον οδηγεί στον τελικό του στόχο/σκοπό· ένα τέλος που δεν είναι έμφυτο στη φύση, αλλά την υπερβαίνει.
Επομένως, ο φυσικός νόμος του ανθρώπου δεν είναι παρά ένας ορθολογικός νόμος.
Το να ενεργείς σύμφωνα με τη φύση σημαίνει να μην πράττεις το ένστικτό σου, όπως τα ζώα, αλλά να ενεργείς σύμφωνα με τη λογική, και το να ενεργείς σύμφωνα με τη λογική σημαίνει να συμμορφώνεσαι με έναν λογικό νόμο που είναι επίσης αποτυπωμένος στη φύση μας, ώστε να μην υποφέρουμε αυτόν τον νόμο ως μια εξωτερική επιβολή/καταναγκασμό, αλλά τον βρίσκουμε μέσα μας και, ανακαλύπτοντάς τον ξανά, συνειδητοποιούμε τη βαθύτερη ταυτότητά μας. Διαφορετικά, γιατί να μην παραδεχτούμε, για παράδειγμα, το ενδεχόμενο αιμομιξίας ή πολλές άλλες διαστροφές, που ασκούνται ευρέως από τα ζώα;
Αλλά το «MicroMega» επιμένει, δίνοντας το λόγο σε έναν άλλο υπερπροοδευτικό διανοούμενο, τον Στέφανο Πετρουτσιάνι, ο οποίος δικαιολογεί την επίθεση στην οικογένεια αναφερόμενος στον Φεντερίκο Ένγκελς, συνεργάτη του Μαρξ, για να αποδείξει ότι «η αστική πατριαρχική οικογένεια είναι ένας εντελώς ιστορικός θεσμός και ενδεχόμενο, που προορίζεται να ξεπεραστεί μαζί με την κοινωνία της οποίας αποτελεί οργανικό στοιχείο» (σελ. 39).
Αυτές είναι οι ιδέες του διαβόητου έργου The Origin of the Family, Private Property and the State/ Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους(1884) του Friedrich Engels, ο οποίος ισχυρίζεται ότι αποδεικνύει ότι η οικογένεια είναι μια καθαρά ιστορική και επομένως εφήμερη οντότητα, που προορίζεται να εξαφανιστεί.
Από την οπτική γωνία του Μαρξ και του Ένγκελς, ό,τι υπάρχει είναι ύλη που εμψυχώνεται από συνεχή κίνηση. Τίποτα δεν είναι σταθερό αλλά όλα αλλάζουν, όλα μεταμορφώνονται, σε ένα αέναο γίγνεσθαι. Η οικογένεια, σύμφωνα με τους δύο θεωρητικούς του κομμουνισμού, είναι ένα εποικοδόμημα που προορίζεται να ξεπεραστεί κατά τη μετάβαση από την αστική κοινωνία στην αναρχική κοινωνία χωρίς κράτος και κοινωνικούς θεσμούς κανενός είδους.
Σε αυτό το σημείο είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει ένας ανοιχτός πόλεμος μεταξύ δύο αντιλήψεων για τον κόσμο: από τη μια πλευρά εκείνων που αναφέρονται στο κοινωνικό δόγμα της Εκκλησίας και στη αιώνια φιλοσοφία· από την άλλη πλευρά οι σοφιστές, οι διανοούμενοι ανατρεπτικοί, οι ουτοπιστές που θέλουν να μετατρέψουν την πραγματικότητα σε εφιάλτη.
Ο καρδινάλιος Carlo Caffarra θυμήθηκε ότι έλαβε μια μακρά χειρόγραφη επιστολή από την αδελφή Lucia της Fatima, η οποία τελείωνε με αυτά τα λόγια: « Πατέρα, θα έρθει μια στιγμή που η αποφασιστική μάχη μεταξύ του βασιλείου του Χριστού και του Σατανά θα είναι για τον γάμο και την οικογένεια. Και όσοι εργάζονται για το καλό της οικογένειας θα βιώσουν διώξεις και θλίψεις. Αλλά δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε, γιατί η Παναγία του έχει ήδη συνθλίψει το κεφάλι».
Τι άλλο να προσθέσω;
ΣΗΜΕΡΑ ΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ. ΚΑΡΠΟΙ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου