«Τα Διαμάντια είναι παντοτινά» (συνέχεια)

“Η ανακάλυψη της Ελληνικότητας και ο θεολογικός αντιδυτικισμός” του Παντελή Καλαϊτζίδη.

Βρισκόμαστε στην καρδιά του συλλογικού τόμου! Εδώ αποκαλύπτονται όλες οι μυστικές προθέσεις! Αυτή η Ελληνικότης, η οποία ξεπήδησε αυθαίρετα στο έργο των κρινομένων θεολόγων, φέρνει και τα μεγαλύτερα εμπόδια στην Οικουμενική κίνηση, την οποία υπηρετεί από χρόνια ο κ. Καλαϊτζίδης. Εδώ αποκαλύπτεται επίσης και ο μηχανισμός ο οποίος μεταμορφώνει τα Διαμάντια που υπάρχουν στα μεταλλεία των κρινομένων σε Φω Μπιζού.

Τα διαμάντια αυτά που σκοπό έχουν να δώσουν φτερά στις βαρειές σκιές των δυστυχισμένων ανθρώπων αποδίδονται σαν λάφυρα πολέμου στον ΠΡΩΤΟ, που γέννησε τον πολιτισμό του πρωτείου, στον οποίο ματαίως προσπαθούμε να ζήσουμε! Γιατί αλήθεια δεν μπορούμε να δούμε την μύτη μας και θέλουμε να σώσουμε την ανθρωπότητα ή ακόμα χειρότερα την Εκκλησία;

Το βιβλίο που κρατάμε στα χέρια μας είναι το πρώτο, στη γραμμή της αυτοσυνειδησίας η οποία μας οδηγεί στην εξέλιξη! Ο κ. Ζηζιούλας είναι ο αδιαμφισβήτητος πρώτος της θεολογίας. Ο κ. Barth, αυτός ο τρομερός θεολόγος, επέστρεψε στην πρώτη Εκκλησία. Ο Bultman και οι μαθητές του προσπάθησαν να βρουν το πρωτογενές Ευαγγέλιο, χωρίς τα Μυθικά στοιχεία που προστέθηκαν! Η Επιστήμη αγωνιά να ανακαλύψει την πρώτη στιγμή της Δημιουργίας. Ο άνθρωπος σαν πρόσωπο είναι ο πρωτότοκος της δημιουργίας. Ο Πατήρ είναι ο πρώτος της Αγίας Τριάδος. Ο πάπας είναι ο πρώτος αντιπρόσωπος του θεού και τώρα μάλιστα με την εσχατολογική εκκλησιολογία του Ζηζιούλα θα γίνει και ο τελευταίος. Δεν αντέχεται για πολύ ο ανταγωνισμός! Ο ψυχρός πόλεμος μας χόρεψε όλους γύρω από το πρωτείο! Ποιος θα πάει πρώτος στο φεγγάρι, ποιος θα φτιάξει πρώτος την Ατομική Βόμπα, ποιος θα μας οδηγήσει πρώτος στον παράδεισο; Ο Ομπάμα είναι ο πρώτος Μαύρος πρόεδρος άρα η ανθρωπότης ησυχάζει με ανακούφιση! Το καλύτερο βιβλίο το πρώτο σε πωλήσεις. Το καλύτερο τραγούδι επίσης. Στον πόλεμο θα νικήσει αυτός που θα χτυπήσει πρώτος. Στον αθλητισμό δεν υπάρχει νικητής, παρά μόνον πρώτος. Ο ΠΡΩΤΟΣ σέρνει τον ΧΟΡΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ και ο κ. Καλαϊτζίδης ωρυόμενος μας καλεί να μάθουμε να χορεύουμε για να μην μείνουμε καθυστερημένοι πολιτισμικά!

Ο κ. Καλαϊτζίδης και η παρέα του ξεχνούν πως ο κ. Γιανναράς όπως ίσως και ο κ. Γοντικάκης είναι συγγραφείς. Διακρίνονται για τον γραπτό τους λόγο κυρίως. Ιδίως ο κ. Γιανναράς έχει αφήσει μεγάλα παραδείγματα συγγραφικής τέχνης! Οι λέξεις για τον ποιητή όπως και τα χρώματα για τον ζωγράφο δεν έχουν το ίδιο νόημα με όσους δεν τους έχει ακουμπήσει η Μούσα! Λέγεται επίσης πως τα πλάσματα της Φύσεως δεν βλέπουν τα χρώματα! Ακριβώς όπως εμείς δεν βλέπουμε τον εαυτό μας, αλλά μόνον τους άλλους, κατακρίνοντας! Η Ελληνικότητα του κ. Γιανναρά κατάγεται από τον αγώνα των Ελλήνων για τη γλώσσα τους. Όσο για την Ομορφιά που θα σώσει τον κόσμο, όπως ελπίζει ο κ. Γοντικάκης, πώς είναι δυνατόν να μην είναι αλήθεια; Η ομορφιά και ο κόσμος ταυτίζονται, δυστυχώς μυστικά, και δεν την αναγνωρίζουν οι Βάρβαροι. Μήπως και τις γυναίκες μας δεν τις παντρευόμαστε επειδή είναι όμορφες; Μήπως τις παντρευόμαστε επειδή είναι έξυπνες; ή πιστές; ή ηθικές; Ακόμη και τους φίλους μας δεν τους διαλέγουμε με το ίδιο κριτήριο; Αυτό το κάλλος, δεν βρίσκεται στον πυρήνα της Σχέσεως; Αυτό το κάλλος δεν είναι η καθ’ ημάς εσωτερικότης, η οποία βρίσκεται σε απόλυτη αντίθεση με την εσωτερικότητα που διαλύει σήμερα τον δυτικό άνθρωπο καθιστώντας τον υποκείμενο; Η δική μας εσωτερικότης θα είναι για πάντα Ρήμα, όσο κι αν προσπαθούμε να την αλλοιώσουμε σε υποκείμενο.

Όσο για τον Οικουμενισμό σαν πνευματικό και όχι σαν πολιτικό φαινόμενο έχουμε να πούμε τα εξής: Όπως παληά οι Ρωμαίοι έτρεχαν στις Ελληνικές φιλοσοφικές σχολές για να αποκτήσουν παιδεία και να πάψουν να είναι Βάρβαροι, έτσι και τώρα και για πάντοτε οι Ρωμαίοι θα τρέχουν στους Έλληνες για να γίνουν άνθρωποι, είτε λέγονται Ρωμιοί, είτε Γραικοί, είτε οι Έλληνες βρίσκονται στη Γερμανία, είτε στη Γαλλία, είτε στην Ιταλία. Έτσι ακριβώς και όσοι άνθρωποι θέλουν να νικήσουν την αμαρτία και τον θάνατο, αφού έμαθαν απλώς να τα πολεμούν με Ελληνικά όπλα, θα τρέχουν στον Κύριο. Ο Οποίος βρίσκεται παντού παρών. Αυτή είναι η μόνη Ορθοδοξία που θα απομείνει μετά τον θρίαμβο του Οικουμενισμού! [ο οποίος Οικουμενισμός γεννήθηκε από τα ίδια χώματα που γέννησαν και τον διεθνισμό].

Υπάρχουν όμως και δύο-τρία διαμάντια στο φτωχό μας κείμενο, τα οποία στολίζουν ήδη σαν Φω Μπιζού τον θρόνο του ΠΡΩΤΟΥ. Στη σελίδα 482 διαβάζουμε: «Η θεολογία των Καππαδοκών, εκτός από τη διάκριση κτιστού-ακτίστου που υποκαθιστά την αρχαιοελληνική διάκριση αισθητών-νοητών, έδωσε και την ταύτιση υποστάσεως και προσώπου, την οντολογική προτεραιότητα του προσώπου ως προς την ουσία»!

Αυτά τα ωραία πράγματα που χρεώνονται οι Καππαδόκες, δεν βγήκαν ποτέ από τα χέρια τους. Εάν η διάκριση κτιστού-ακτίστου υποκαθιστά την διάκριση αισθητών-νοητών, τότε νομιμοποιείται η αναλογία, πάνω στην οποία στηρίζεται ολόκληρη η θεολογία του κ. Ζηζιούλα. Δεν είναι τυχαίο πως ο κ. Καλαϊτζίδης αναγνωρίζει κάποια αξία στα δύο τελευταία κείμενα του κ. Γιανναρά, στα οποία γίνεται ευρεία χρήση της αναλογίας! Η Αποκάλυψη δεν μπορεί να υποκαταστήσει ή να αντικαταστήσει ή να προσθέσει! Μεταμορφώνει!

Το πιο ωραίο όμως έρχεται: «η ταύτιση υποστάσεως και προσώπου έφερε την οντολογική προτεραιότητα του προσώπου έναντι της ουσίας». Έφερε δηλαδή το πρωτείο και στις Σχέσεις της Αγίας Τριάδος, όπως ερμηνεύτηκαν οι υποστάσεις στη Δύση!

Η ταύτιση “είναι και προσωπικής ετερότητος” που είναι το δυνατό χαρτί της Δυτικής θεολογίας δεν έχει καμμία σχέση ούτε με την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία, η οποία αγνοούσε τα μεγαλεία της οντολογίας, ούτε με την πατερική θεολογία, η οποία αγνοούσε τα μεγαλεία του πρωτείου!

Στη σελίδα 542 διαβάζουμε: «Η οντολογία και η χρήση οντολογικών κατηγοριών είναι σήμερα η κυρίαρχη γλώσσα του κόσμου; Είναι η κοινή γλώσσα διαλόγου με την εποχή μας;»

Η οντολογία είναι η κοινή γλώσσα της εποχής μας! Ονομάζεται αυτοσυνειδησία, αυθυπέρβαση, συνειδητότης, προσωπικότης. Στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στην επιστήμη, οι άνθρωποι σήμερα αγωνίζονται σκληρά και δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για να γίνουν μια οντολογική κατηγορία!

Και συνεχίζει στην ίδια σελίδα, ομολογώντας την μόνη αλήθεια του κειμένου του: «Καταρχάς δεν υπάρχει σήμερα μία γλώσσα».
Ακριβώς όπως οι μυθικοί κατασκευαστές της Βαβέλ έχασαν την κοινή τους γλώσσα προσπαθώντας να φθάσουν στον Θεό χωρίς τον άνθρωπο, έτσι και ο σύγχρονος πολιτισμός έχασε την κοινή του γλώσσα, προσπαθώντας να φθάση στον άνθρωπο, χωρίς τον Θεό! Ακριβώς όπως οι συζητήσεις που ακολουθούν τα κείμενα, είναι διάλογοι “κωφών”!

Αμέθυστος