«Τα Διαμάντια είναι παντοτινά» (συνέχεια II)

“Ευχαριστιακή Εκκλησιολογία και Μοναστική πνευματικότητα” του Σταύρου Γιαγκάζογλου.

Ένα εξαιρετικό κείμενο το οποίο φανερώνει με ενάργεια την μάχη της νέας θεολογίας του ’60 με την ακαδημαϊκή, την “Σχολαστική” θεολογία όπως έχει επικρατήσει να ονομάζεται και την μεγαλειώδη νίκη της νέας θεολογίας!

Σήμερα πλέον στα πανεπιστήμια διδάσκεται ανοιχτά το ΠΡΟΣΩΠΟ και ο επίσκοπος στην Εκκλησία απλώς προΐσταται της Θ. Ευχαριστίας! Μιμούμενοι την νεο-ορθόδοξη προτεσταντική θεολογία επέστρεψαν στην πρώτη Εκκλησία για να βεβαιώσουν του λόγου τους το αληθές, στους πατέρες για να εξασφαλίσουν την απαραίτητη πειθώ και επέστρεψαν και στην εσχατολογία για να εξασφαλίσουν το απαραίτητο νέο πλαίσιο των μεγάλων τους συνθέσεων.

Σήμερα πλέον στην θέση της ακαδημαϊκής και στείρας θεολογίας, η οποία δεν είχε καμμία σχέση με τον λαό, έχουμε μια νέα, φρέσκια, εκλαϊκευμένη θεολογία, ανάλογη της εκλαϊκευμένης επιστημολογίας, η οποία μπορεί να καλύπτη με ευχέρεια τις ανάγκες του συγχρόνου πολιτισμού της εικόνος, της εικονικής πραγματικότητος.

Μαθαίνουμε λοιπόν με ευχάριστη έκπληξη πως ο κ. Ζηζιούλας είναι πρωτοπόρος στην δημιουργία της “εικονικής οντολογίας”. Μια οντολογία έτοιμη να κυκλοφορήσει στα ΜΜΕ, να κυκλοφορήσει ανάμεσα στους νέους και να καθοδηγήση τα Μοντέρνα μυαλά, δίπλα και πάνω μερικές φορές από τους μεγάλους δασκάλους του συγχρόνου τρόπου ζωής, από την Madonna και τον 50 cent!

Τί έχουμε λοιπόν στα χέρια μας; Την μεγαλειώδη σύνθεση ενός Επισκόπου χωρίς Επισκοπή, ο οποίος κατασκευάζει την Εκκλησία του μέλλοντος μέσα από τις βιβλιοθήκες του Cambridge και του Λονδίνου και ο οποίος την μόνη επαφή που διαθέτει με την πραγματικότητα είναι αυτή που του δίνεται μελετώντας τα ευρήματα της αρχαιολογίας της θεολογίας, της Ιστορικο-φιλολογικής σχολής! Αυτή η διάσημη σχολή είναι ικανή πλέον, με την βοήθεια της τεχνολογίας, να ζωντανέψη τα απολιθώματά της και να τα κάνη να συμμετάσχουν στο γίνεσθαι της συγχρόνου ζωής, όπως συμβαίνει π.χ. με τους δεινόσαυρους.

“Εικονική οντολογία” λοιπόν. Που να φανταστεί στην εποχή του ο Θεόδωρος Στουδίτης πως θα ερχόταν μια εποχή στην εποχή στην οποία η εικονολατρεία θα διέλυε την Εκκλησία!

Αυτή είναι η καρδιά της εκκοσμικεύσεως όμως! Αντιστρέφει την αλήθεια! Κάνει το μαύρο πιο μαύρο και το άσπρο μαύρο. Η μόνη δυνατότης ζωής και πράξεως που απομένει δυνατή μέσα στους βάλτους της εκκοσμικεύσεως είναι η “εικόνα” της πραγματικότητος, ο χάρτης της πραγματικότητος, από την εποχή που η μέρα ήταν ακόμη μέρα!

Κατηγορείται, και δικαίως, από τους θεολόγους και κριτές ο Ρωμανίδης πως παρόλη την αγάπη του για την θεολογία και την Εκκλησία κατέληξε συνεργάτης του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Κανείς όμως δεν φαίνεται να ανησυχεί για το γεγονός πως ο κ. Ζηζιούλας είναι ήδη συνεργάτης του πάπα! Του στυγνότερου δικτάτορα της Ιστορίας, τα εγκλήματα του οποίου δεν έχουν τελειωμό μέχρι σήμερα!

Φυσιολογικά λοιπό αυτή η μεγάλη σύνθεση του κ. Ζηζιούλα, καθολικισμού και προτεσταντισμού με ορθόδοξη γεύση, θα κατατεθεί για “αγιασμό” στα πόδια του Κοσμοκράτορα Πάπα! “Τα Σα εκ των Σων” (γη και ύδωρ). Τα οποία θα μετατραπούν εύκολα στους επόμενους αλάθητους Νόμους που θα συνοδεύουν την απόλυτη ελευθερία της ετερότητός μας, από τούδε και στο εξής!

Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο πως ο καθολικισμός είναι η μεγαλύτερη συντηρητική δύναμις της Ιστορίας! Πώς γίνεται όμως και οι πολυπληθείς Νεωτερικοί θεολόγοι, οπαδοί του νεο-θωμισμού, στην Ελλάδα, να επαίρονται ως προοδευτικοί και να κατηγορούν όλους όσους διαφωνούν μαζί τους για συντηρητισμό; Μέγα Μυστήριο της συγχρόνου εποχής μας!

Πώς είναι δυνατόν ο κ. Γιαγκάζογλου, ο οποίος είναι από τους πλέον ενημερωμένους Έλληνες πάνω στην νεο-θωμιστική θεολογία, μα μην γνωρίζει πως η Οντολογία είναι η μεγαλύτερη επινόηση αυτής της συγκεκριμένης θεολογίας, για να ξεφύγη από την παγίδα που της έστησαν τα ίδια της τα λάθη και έχασε τον κόσμο όλο μέσα από τα χέρια της; Δεν είναι αρκετά γνωστό πως ολόκληρη η θεολογία της Δύσεως οικοδομήθηκε πάνω στην “Οικονομική Τριάδα”; Η πηγή της θεολογίας όμως είναι η λεγόμενη “Θεολογική Τριάδα”, την οποία “γνωρίζουμε” εξαιρέτως εκ της θεογνωσίας ορισμένων Πατέρων και Αποστόλων! Για να μην αναγνωρίση το λάθος της η νεο-θωμιστική θεολογία επινόησε την Οντολογία, μια “οντολογική Τριάδα” ανάμεσα στις αληθινές, η οποία είναι δυνατόν να γνωσθεί δια της σκέψης! Αυτή η Οντολογία δεν είναι στενά δεμένη με το πρόσωπο; Δεν είναι αρκετά περίεργο πως όλοι οι θεολόγοι του προσώπου αρνούνται την πτώση, τον διάβολο, την Μετάνοια, ακριβώς λόγω αυτής της νεοφανούς οντολογίας; Η οποία υποκατέστησε το άκτιστο; Η οποία έκανε πιο λογικοφανή την αναλογία; Αυτή η οντολογική Τριάς δεν υποκαθιστά τον Κύριο, αφήνοντας στη θέση Του την εσχατολογική Εκκλησία, το Σώμα Κυρίου χωρίς Κεφαλή, το οποίο ακέφαλο Σώμα “θεραπεύει” τον σύγχρονο Ατομικισμό δια της Κοινωνίας και της Σχέσεως; Όλη η Οικονομία της Σωτηρίας δεν έγινε για να γλιτώσουμε από τον Ατομικισμό σύμφωνα με τη “θεολογία” του προσώπου;

Έρχεται ο πειρασμός πολύ συχνά, να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους ανθρώπους θεολογικά, φιλοσοφικά, Εκκλησιαστικά. Είναι πειρασμός όμως, διότι αυτοί οι άνθρωποι ούτε πιστεύουν σε κάτι, ούτε την Αλήθεια έχουν για οδηγό τους, ούτε κατανοούν το “καιρός ποιήσαι τω Κυρίω”. Ο μόνος τρόπος είναι να απευθυνθούμε στα λιγοστά ψήγματα λογικής που διαθέτουν ακόμη!

Γιατί λοιπόν ο αγαπητός κ. Γιαγκάζογλου δεν συμπεριέλαβε στην έκθεσή του τον εξής “λόγο” του Ζηζιούλα; «Ούτε προσευχή δεν μπορεί να απευθύνει κατευθείαν στον Κύριο ο κάθε πιστός, αν δεν την απευθύνει δια μέσου του Επισκόπου του»! Πόσο λογικό είναι να λέμε πως στην πρώτη Εκκλησία το κέντρο ήταν η Θ. Ευχαριστία; Το δείπνο όπως λένε οι Πράξεις! Γιατί πουλούσαν οι άνθρωποι τα υπάρχοντά τους και μοίραζαν τα χρήματα στους φτωχούς; Για να ζουν αποκλειστικά δια της Θ. Ευχαριστίας;

Η εικόνα λοιπόν δεν δείχνει πλέον, είναι τα έσχατα! Στο βάθος όλοι τους πιστεύουν ξανά πως η λέξη είναι πράγμα (όπως ακριβώς στην αρχαία μαγεία)! Περίεργο πράγμα η εξέλιξη! Απρόβλεπτοι οι δρόμοι της!

Πρέπει να ομολογήσουμε όμως πως η σύγχρονη θεολογία εκμεταλλεύτηκε ένα στοιχείο άγνωστο μέχρι στιγμής και παραμελημένο από την ζωή των Χριστιανών. Το πανηγύρι. Οι κρεμάλες, οι σταυρώσεις, οι αποκεφαλισμοί αποτελούσαν το μεγαλύτερο πανηγύρι της εποχής εκείνης! Αυτή την δόξα της κοινότητος, η οποία απελευθερώνεται από το κακό με τον αποδιοπομπαίο τράγο, επανεφηύραν οι νεο-ορθόδοξοι (τοποθετώντας στη θέση του αποδιοπομπαίου τράγου την Πατερική μας παράδοση), για να τιμήσουν την αμετάκλητη πορεία μας προς τα έσχατα, την κοινωνία μας την ανεμπόδιστη με τα έσχατα, εφόσον η Σωτηρία μας είναι ήδη πραγματοποιημένη. Τώρα πλέον οδηγούνται από βράβευση σε βράβευση, δημιουργώντας με τα βραβεία τους τις νέες Εκκλησίες, όπως οι Απόστολοι τις δημιούργησαν εν Αγίω πνεύματι. Αλλοίμονο στις κοινωνίες και τις κοινότητες που δεν έχουν βραβεύσει ούτε ένα νεο-ορθόδοξο!

Όλα δείχνουν λοιπόν μια μελλοντική επανάληψη. Ο κ. Ζηζιούλας με αποφασιστικότητα ενσάρκωσε (αυτό είναι το μέλλον, να ενσαρκώνονται οι Ιδέες στις Ιδεολογίες όπως η Επιστήμη ενσαρκώνεται στην τεχνολογία) στη σύνθεσί του, σαν Επίσκοπο, την δεύτερη υπόσταση του Πλωτίνου, τον ΝΟΥ. Και με ιστορική διαύγεια ολοκλήρωσε την ενσάρκωση αυτή, δίνοντας και ένα λειτούργημα σ’ αυτή την μελλοντική ενσαρκωμένη υπόσταση, που ονομάζεται επίσης και πρόσωπο, την θεουργία των Νεοπλατωνικών. Αποφασίζοντας από μόνος του πως δεν είναι δυνατή πλέον η θεογνωσία. Για να αποδείξει εμπράκτως γι’ άλλη μια φορά πως όσο τα Μεταφυσικά θεμέλια της Λογικής, προηγούνται της δημιουργίας του Θεού, της πνοής ζωής που δόθηκε στον άνθρωπο, ουδείς, γνωρίζοντάς το ή όχι, δεν μπορεί να ξεφύγη από την φιλοσοφία του Πλωτίνου. Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΩΝ ΑΘΕΩΝ.

Υπάρχει όμως και κάτι περισσότερο. Μια ερώτηση πλανιέται πάνω από το οικοδόμημα των νεο-ορθοδόξων και δεν έχει τεθεί ακόμη ευθέως: Υπάρχει, είναι δυνατόν λογικώς να υπάρξη, αυτό που μονότονα επαναλαμβάνεται σαν εξορκισμός από μέρους τους, η “ατομική σχέση με τον Θεό”; Με τον Θεό; Για ποιον Θεό μιλάμε άραγε; Μπορεί ο Θεός, δημιουργός των πάντων, ο Θεός αγάπη, να συνάψει ατομικές σχέσεις, έστω και αν ο άνθρωπος το επιθυμεί, όπως π.χ. ο πάπας; Μήπως χρειάζεται και να προστατέψουμε τον Θεό από την αδυναμία του; Δεν ξέρω, το θέμα είναι σοβαρό!

Σύμφωνα μ’ αυτή την φρικτή υποψία λοιπόν, το μεγαλύτερο ΑΤΟΜΟ της Ιστορίας υπήρξε η ΘΕΟΤΟΚΟΣ! Γι’ αυτό και δεν υπάρχει στις θεολογίες των νεο-ορθοδόξων και όταν εμφανίζεται μειώνεται, στα μέτρα της μαμάς μας!

Αυτή είναι η θεολογία που έχει κατακτήσει τα πανεπιστήμια και τις διάνοιες των μορφωμένων πιστών μας!

ΟΤΑΝ ΟΙ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΡΙΟΙ ΕΓΙΝΑΝ ΘΕΟΛΟΓΟΙ!

Αμέθυστος