Δεν υπάρχει άλλο πρότυπο για τη σωστή σχέση μεταξύ κοινωνίας και ετερότητας είτε για την Εκκλησία είτε για τον άνθρωπο, από τον Τριαδικό Θεό. Αν η Εκκλησία θέλει να είναι πιστή στον αληθινό εαυτό της, πρέπει να προσπαθήσει να αντανακλά την κοινωνία και την ετερότητά που υπάρχει στον Τριαδικό Θεό. Το ίδιο ισχύει και για τον άνθρωπο ως “εικόνα Θεού”. Η σχέση μεταξύ κοινωνίας και ετερότητας στον Θεό είναι πρότυπο για αμφότερα ΄ και για την εκκλησιολογία και για την ανθρωπολογία. Τι μπορούμε να μάθουμε για την κοινωνία και την ετερότητα από το δόγμα της Αγίας Τριάδος;
Το πρώτο που προκύπτει από μια μελέτη του Τριαδικού δόγματος είναι ότι η ετερότητα είναι συστατική της ενότητας, και όχι επακόλουθο της. Ο Θεός δεν είναι πρώτα ένας και στη συνέχεια τρείς, αλλά ταυτόχρονα Ένας και Τρείς.
Την ενικότητα η ενότητα του δεν τη διασφαλίζει απλώς η ενότητα της ουσίας, όπως έχουν υποστηρίξει ο άγιος Αυγουστίνος και άλλου δυτικού θεολόγοι, αλλά η μοναρχία του Πατρός, ο οποίος είναι ο ίδιος ένα Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Εκφράζεται επίσης μέσω της αδιάσπαστης κοινωνίας που υπάρχει μεταξύ των τριών Προσώπων, πράγμα που σημαίνει η ετερότητα δεν αποτελεί απειλή για την ενότητα, αλλά εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση της.Δεύτερο, μια μελέτη του δόγματος της Αγίας Τριάδας αποκαλύπτει ότι η ετερότητα είναι απόλυτη. Ο Πατήρ, ο Υιός και το Πνεύμα είναι απολύτως διαφορετικοί (κανένας τους δεν υπόκειται σε σύγχυση με τους άλλους δύο).
Τρίτο και σπουδαιότερο, η ετερότητα δεν είναι ηθική ή ψυχολογική, αλλά οντολογική. Δεν μπορούμε να πούμε τι είναι κάθε πρόσωπο ΄ μπορούμε να πούμε μόνο ποιος είναι. Κάθε πρόσωπο της Αγίας Τριάδας είναι διαφορετικό, όχι βάσει διαφοράς στις ιδιότητες, αλλά βάσει της απλής κατάφασης να είναι αυτός που είναι.
Απ’ όλα αυτά, τελικά, συνάγεται ότι η ετερότητα είναι αδιανόητη ερήμην της σχέσης, Κανένα Πρόσωπο δεν μπορεί να είναι διαφορετικό, παρά μόνο αν τελεί σε σχέση. Η κοινωνία δεν απειλεί την ετερότητα ΄ τη γεννά».
Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης
Αναστάσιος: (anastasiosk.blogspot.com)
ΠΟΣΟ ΒΑΡΕΤΗ, ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ, ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΠΡΟΧΕΙΡΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ. ΤΟ ΔΕΞΙ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ.
Αφού ο Ζηζιουλας πιστεύει ότι ο Πατήρ είναι ο ένας Θεός, γιατί κάνει λόγο περί "Τριαδικού Θεού";
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιά τίς σχέσεις ετερότητος. Δικαιώνει τόν εαυτό του καί όχι μόνο. Μεγάλη διαφθορά.Σήμερα μάθαμε ότι τό κακό οφείλεται στήν εκ τού μηδενός δημιουργία. Δέν έχει μείνει τίποτε όρθιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήέλα ν'αγαπηθουμε darling...αλληλοπεριχωρηση σου λέει το ραμολιμεντο,ο εφευρέτης ιεραρχίας στν Αγία Τριαδα..να δεις που το χει πιστέψει υστερα από τόσες κολακείες του κύκλου του τν εαυτό του για θεολογο.!!!!!ΑΠ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα κι αυτό το βλέμμα μοιάζει - συγγνώμη που θα το πω - χαμένο σ' έναν κόσμο που δεν υπάρχει παρά μόνο για τον ίδιον... Κι όμως ντύθηκε τα αρχιερατικά άμφια...
ΑπάντησηΔιαγραφήO mitropolitis Derkon sto Fanari xesalose kata ton Roson. Evgale mia anakoinosi pou nomizeis oti apeythynete Boer tis Notias Afrikis epi apartheid stous entopious Afrikanous. Kapoia stigmi tha prepei i Ellada os kratos na xekatharisei se Rosia Oukrania kai alles anatolikes xores oti to Fanari se ayta ta themata ekprosopei ton eayto tou. I Ameriki einai makria kai den vadizei kala oi Anatolikoeyropaioi einai panta dipla. Fysika o Zizioulas katalavainei oti kapoioi arketoi sto Fanari gia tous Ellines entopious Makedones exoun tin idia gnomi pou exoun kai gia tous Slavous. Parola ayta mexri kai toumbes tha kanei gia na ginei arestos kai den tha ginei AM Ysterografo. O Zizioulas einai Ellinas Dytikomakedonas kai me idia peira sas leo oti sto Fanari tous entopious Makedones tous exoun gia katoterous
ΑπάντησηΔιαγραφήAnthropoi opos o Mitropolitis Derkon kanoun pio poly zimia stin Ellada apo Tourkia Alvania kai Skopia mazi AM
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς αυτός ο «πατρομονισμός», σύμφωνα με τον οποίο ο ένας Θεός είναι ο Πατήρ (και οι άλλες δύο υποστάσεις τι είναι; κλώνοι Του ή απορροές Του;) είναι ιδιαίτερα διαδεδομένος ιδίως στην αγγλόφωνη Ορθοδοξία. Υπάρχουν ένα σωρό κείμενα και βίντεο ορθοδόξων (υποτίθεται) που επιμένουν ότι κατά την Ορθοδοξία ο ένας Θεός είναι ο Πατήρ και μόνον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να πάρετε μια γεύση:
https://jaysanalysis.com/2020/12/24/the-monarchy-of-the-father-eternal-generation-of-the-son/
https://frjohnbehr.com/wp-content/uploads/2019/07/Behr-One_God_Father_Almighty.pdf
https://afkimel.wordpress.com/2013/12/31/john-behr-on-the-trinity/
https://www.youtube.com/watch?v=Vd2ZETH_CLg
https://www.youtube.com/watch?v=XpeTI__3FYU
https://www.youtube.com/watch?v=3kWpWJJhDUg
Τό ακούσαμε καί στίς ομιλίες τών μοναχών τού Εσσεξ. Η Αγγλία είναι τό Βασίλειο τού Ζηζιούλα.Δέν είναι τυχαίο ότι κατά τήν ομολογία τού Ζηζιούλα ο μεγάλος του εχθρός είναι ο Αγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος. Στήν γραμμή τού Τρεμπέλα καί τού Γιανναρά. Ο οποίος επινόησε τήν αιτιώδη αρχή τού επιστητού, τήν αγάπη τού Πατρός. Δυστυχώς δέν ασχολείται κανείς μέ τήν αλήθεια τών Αγίων καί τού δόγματος. Επικράτησε η πλάνη τής απλοικότητος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί είναι ο τύπος; Τηλεοπτικός αστέρας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι είναι λάθος να ταυτίζεται αυτή η σύγχρονη εμμονή με την μοναρχία του Πατρός αποκλειστικά με το πρόσωπο του Ζηζιούλα. Απλώς αυτός τυγχάνει να είναι πιο γνωστός στην Ελλάδα σε σχέση με άλλους. Το κακό ξεκίνησε πολύ παλαιότερα, με τον Harnack και τον τρόπο που ερμήνευσε την τριαδολογία των Καππαδοκών Πατέρων. Το έργο του Ζηζιούλα είναι απλώς ένας από τους πολλούς "απογόνους" αυτής της ερμηνείας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού υπάρχει ο λόγος τού Αγίου Συμεών, σημαίνει ότι είναι μόνιμο αγκάθι τής Πίστης μας. Ομως κανένας, ούτε ο Αρειος, δέν έβαλε τόν χρόνο στήν Αγία Τριάδα σάν τόν Ζηζιούλα, ο οποίος δήλωσε ευθαρσώς ότι δέν μπορούμε νά υπολογίσομε σύγχρονη τήν ύπαρξη τού Πατρός καί τού Υιού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι εννοείτε όταν λέτε ότι είναι μόνιμο αγκάθι της πίστης μας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τήν εποχή τού Ωριγένη δηλωνόταν η Μοναρχία τού Πατρός καί η υποταγή τού Υιού. Οι Καππαδόκες Πατέρες αποκαθιστούσαν κάθε τόσο τό ομοούσιο καί τό γεννητό καί εκπορευτό από τήν ουσία τού Πατρός ο οποίος είναι η αιτία τής ενδοτριαδικής κινήσεως. Μέχρι τόν Ακίνδυνο ο Πατήρ υπερέβαλλε τού Υιού σάν Αρχή καί όχι μόνον αιτία. Σήμερα η Αρχιερατική προσευχή τού Ιησού ερμηνεύεται σάν αναφερόμενη στόν Πατέρα τής Αγίας Τριάδος ο οποίος επιθυμεί τήν οικουμενιστική ένωση όλων τών εκκλησιών κατά τό πρότυπο τής ενώσεως τού Υιού μέ τόν Πατέρα. Γιά τούς Καππαδόκες Πατέρες ο Θεός είναι Μονάς η εν Τριάδι. Διαφέρει πολύ από τήν δυνατότητα τής λογικής μας, η οποία δοκιμάζει πάντοτε νά τήν εννοεί σάν Μοναρχία τού Πατρός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος δεν είχε πάντως κανένα πρόβλημα να αποκαλεί τον Πατέρα αρχή του Υιού:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Δέον μήτε οὕτως εἶναί τινας φιλοπάτορας [...] μήτε τοσοῦτον φιλοχρίστους, ὡς μήτε τούτῳ φυλάττειν τὸ εἶναι Υἱῷ· (τίνος γὰρ ἂν καὶ εἴη, μὴ πρὸς ἀρχὴν ἀναφερόμενος τὸν πατέρα;) μήτε τῷ Πατρὶ τὸ τῆς ἀρχῆς ἀξίωμα, τῆς ὡς πατρὶ καὶ γεννήτορι· μικρῶν γὰρ ἂν εἴη καὶ ἀναξίων ἀρχὴ, μᾶλλον δὲ μικρῶς τε καὶ ἀναξίως, μὴ θεότητος ὢν ἀρχὴ καὶ ἀγαθότητος, τῆς ἐν Υἱῷ καὶ Πνεύματι θεωρουμένης· τῷ μὲν ὡς Υἱῷ καὶ Λόγῳ, τῷ δὲ ὡς προόδῳ καὶ οὐ διαλύτῳ Πνεύματι· ἐπειδή γε ἀναγκαῖον καὶ τὸν ἕνα Θεὸν τηρεῖν, καὶ τὰς τρεῖς ὑποστάσεις ὁμολογεῖν, καὶ ἑκάστην μετὰ τῆς ἰδιότητος.» (Λόγος Γ', 38)
«Μεσότητα δὲ ὅταν εἴπω, τὴν ἀλήθειαν λέγω, πρὸς ἣν βλέπειν καλῶς ἔχομεν μόνην· καὶ τὴν φαύλην συναίρεσιν παραιτούμενοι, καὶ τὴν ἀτοπωτέραν διαίρεσιν· ὡς μήτε εἰς μίαν ὑπόστασιν συναιρεθέντα τὸν λόγον, δέει πολυθεΐας, ψιλὰ ἡμῖν καταλιπεῖν τὰ ὀνόματα, τὸν αὐτὸν Πατέρα, καὶ Υἱὸν, καὶ Πνεῦμα ἅγιον ὑπολαμβάνουσι, καὶ μὴ μᾶλλον ἑν τὰ πάντα, ἢ μηδὲν ἕκαστον εἶναι ὁριζομένοις (φεύγοι γὰρ ἂν εἶναι ἅπερ ἐστὶν, εἰς ἄλληλα μεταχωροῦντα καὶ μεταβαίνοντ)α· μήτε εἰς τρεῖς ἢ ξένας καὶ ἀνομοίους οὐσίας καὶ ἀπεῤῥηγμένας διαιρεθέντα, κατὰ τὴν Ἀρείου καλῶς ὀνομασθεῖσαν μανίαν, ἢ ἀνάρχους καὶ ἀτάκτους, καὶ οἷον εἰπεῖν, ἀντιθέους· τῷ μὲν εἰς Ἰουδαικὴν σμικρολογίαν κατακλεισθῆναι, μόνῳ τῷ ἀγεννήτῳ τὴν θεότητα περιγράφοντας· τῷ δὲ εἰς ἐναντίον μὲν, κακὸν δὲ ἴσον πεσεῖν, τρεῖς ἀρχὰς ὑποτιθεμένους, καὶ τρεῖς Θεοὺς, ὃ τῶν προειρημένων ἀτοπώτερον· δέον μήτε οὕτως εἶναί τινας φιλοπάτορας, ὡς καὶ τὸ εἶναι Πατέρα περιαιρεῖν (τίνος γὰρ ἂν καὶ εἴη Πατὴρ, τοῦ Υἱοῦ τὴν φύσιν ἀπεξενωμένου καὶ ἀπηλλοτριωμένου μετὰ τῆς κτίσεως;)· μήθ᾿ οὕτω φιλοχρίστους, ὡς μήτε τοῦτο φυλάττειν, τὸ εἶναι Υἱόν (τίνος γὰρ ἂν καὶ εἴη Υἱὸς, μὴ πρὸς αἴτιον ἀναφερόμενος τὸν Πατέρα;) μήτε τῷ Πατρὶ τὸ τῆς ἀρχῆς κατασμικρύνειν ἀξίωμα, τῆς ὡς Πατρὶ καὶ γεννήτορι· μικρῶν γὰρ ἂν εἴη καὶ ἀναξίων ἀρχὴ, μὴ θεότητος ὢν αἴτιος τῆς ἐν Υἱῷ καὶ Πνεύματι θεωρουμένης. Ἐπειδὴ χρὴ καὶ τὸν ἕνα Θεὸν τηρεῖν, καὶ τὰς τρεῖς ὑποστάσεις ὁμολογεῖν, εἴτ᾿ οὖν τρία πρόσωπα, καὶ ἑκάστην μετὰ τῆς ἰδιότητος.
Τηροῖτο δ᾿ ἂν, ὡς ὁ ἐμὸς λόγος, εἷς μὲν Θεὸς, εἰς ἑν αἴτιον καὶ Υἱοῦ καὶ Πνεύματος ἀναφερομένων, οὐ συντιθεμένων, οὐδὲ συναλειφομένων· καὶ κατὰ τὸ ἑν καὶ ταυτὸ τῆς θεότητος, ἵνα οὕτως ὀνομάσω, κίνημά τε καὶ βούλημα, καὶ τὴν τῆς οὐσίας ταυτότητα. Αἱ δὲ τρεῖς ὑποστάσεις, μηδεμιᾶς ἐπινοουμένης συναλοιφῆς, ἢ ἀναλύσεως, ἢ συγχύσεως, ἵνα μὴ τὸ πᾶν καταλυθῇ, δι᾿ ὧν τὸ ἑν σεμνύνεται πλέον ἢ καλῶς ἔχει. Αἱ δὲ ἰδιότητες, Πατρὸς μὲν, καὶ ἀνάρχου, καὶ ἀρχῆς ἐπινοουμένου καὶ λεγομένου (ἀρχῆς δὲ, ὡς αἰτίου, καὶ ὡς πηγῆς, καὶ ὡς ἀιδίου φωτό)ς· Υἱοῦ δὲ, ἀνάρχου μὲν οὐδαμῶς, ἀρχῆς δὲ τῶν ὅλων· ἀρχὴν δὲ ὅταν εἴπω, μὴ χρόνον παρενθῇς, μηδὲ μέσον τι τάξῃς τοῦ γεγεννηκότος καὶ τοῦ γεννήματος, μηδὲ διέλῃς τὴν φύσιν τῷ κακῶς παρεντεθέντι τοῖς συναιδίοις καὶ συνημμένοις. Εἰ γὰρ χρόνος Υἱοῦ πρεσβύτερος, ἐκείνου δηλαδὴ πρώτως ἂν εἴη αἴτιος ὁ Πατήρ. Καὶ πῶς ποιητὴς χρόνων ὁ ὑπὸ χρόνον; Πῶς δὲ καὶ Κύριος πάντων, εἰ ὑπὸ χρόνου προείληπταί τε καὶ κυριεύεται; Ἄναρχος οὖν ὁ Πατήρ· οὐ γὰρ ἑτέρωθεν αὐτῷ, οὐδὲ παρ᾿ ἑαυτοῦ τὸ εἶναι. Ὁ δὲ Υἱὸς, ἐὰν μὲν ὡς αἴτιον τὸν Πατέρα λαμβάνῃς, οὐκ ἄναρχος· ἀρχὴ γὰρ Υἱοῦ Πατὴρ ὡς αἴτιος· ἐὰν δὲ τὴν ἀπὸ χρόνου νοῇς ἀρχὴν, καὶ ἄναρχος· οὐκ ἄρχεται γὰρ ὑπὸ χρόνου ὁ χρόνων Δεσπότης.» (Λόγος Κ', 6-7)
«Μήτε ὑπὸ ἀρχὴν ποιεῖν τὸν Πατέρα, ἵνα μὴ τοῦ πρώτου τι πρῶτον εἰσαγάγωμεν, ἐξ οὗ καὶ τὸ εἶναι πρώτῳ περιτραπήσεται· μήτε ἄναρχον τὸν Υἱὸν ἢ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, ἵνα μὴ τὸ Πατρὸς ἴδιον περιέλωμεν. Οὐκ ἄναρχα γὰρ, καὶ ἄναρχά πως· ὃ καὶ παράδοξον. Οὐκ ἄναρχα μὲν γὰρ τῷ αἰτίῳ· ἐκ Θεοῦ γὰρ, εἰ καὶ μὴ μετ᾿ αὐτὸν, ὡς ἐξ ἡλίου φῶς· ἄναρχα δὲ τῷ χρόνῳ. Οὐ γὰρ ὑπὸ χρόνον, ἵνα μὴ τὸ ῥέον ᾖ τῶν ἑστώτων πρεσβύτερον, καὶ τῶν οὐσιῶν τὸ ἀνούσιον.» (Λόγος ΚΕ', 15)
Άλλο πράγμα η μοναρχία, ο όρος με τον οποίο οι Χριστιανοί περιέγραφαν την πίστη τους σε ένα Θεό (και γι' αυτό ο Άγιος Γρηγόριος την αποδίδει στην Τριάδα κι όχι μόνο στον Πατέρα) και άλλο ο Πατήρ ως αρχή/αιτία του Υιού και του Πνεύματος.
Αρχής δέ ώς αιτίου καί ώς πηγής καί ώς αιδίου φωτός.. Η αρχή είναι μεταφυσική έννοια καί δέν ταιριάζει στόν Θεό. Στόν Αγιο Ιωάννη τόν Δαμασκηνό είναι πιό καθαρές οι διευκρινίσεις καί στόν Αγιο Γρ. Παλαμά ακόμη πςρισσότερο. Ωραίο απόσπασμα, ευχαριστούμε. Μπορείς νά ρίξεις μιά ματιά καί στόν Αγιο Συμεών τόν Ν. Θεολόγο ο οποίος είχε καί τήν άμεση εμπειρία.
ΑπάντησηΔιαγραφή