Roberto Pecchioli - Ο Τζορτζ Σόρος και η Ανοιχτή Κοινωνία (38)

Συνέχεια από: Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2023

KATA ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ (ΤΟ ΑΝΤΙΦΩΝΟ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ)

9 

Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΚΟΥΡΣΑΡΟΣ 

"Η μανία της κυριαρχίας είναι από όλες τις ασθένειες του ανθρώπινου πνεύματος η πιο τρομερή".

VOLTAIRE

 ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ, ΑΦΡΙΚΗ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ

Το μεσσιανικό άγχος συνόδευε τον Τζορτζ Σόρος σε όλη του τη ζωή, αλλά φάνηκε μόνο όταν το πορτοφόλι του είχε φουσκώσει αρκετά ώστε να μπορεί να χρηματοδοτεί την κοσμοθεωρία του. Ήταν σχεδόν πενήντα χρονών όταν άρχισε να επιδοτεί με γενναιόδωρες υποτροφίες τους μαύρους φοιτητές στα πανεπιστήμια της Νότιας Αφρικής. Στη μεγάλη χώρα κυριαρχούσε ακόμη η λευκή μειονότητα, αλλά η πολιτική του απαρτχάιντ - ο φυλετικός διαχωρισμός και η απαγόρευση της συμμετοχής της μαύρης πλειοψηφίας στην πολιτική ζωή - είχε αρχίσει να ξεφτίζει.

Ο Σόρος ήταν από τους πρώτους που συνειδητοποίησαν ότι ήταν απαραίτητο να εκπαιδεύσουν μια μαύρη άρχουσα τάξη -που επρόκειτο να κληρονομήσει την εξουσία με τη σιδερένια λογική της δημογραφίας και το αριθμητικό βάρος της πλειοψηφίας- κάνοντάς την υπέρμαχο της "ανοιχτής κοινωνίας" σε μια ιστορική φάση όπου η κομμουνιστική έλξη ήταν ισχυρότερη από ποτέ. Η νέα Νότια Αφρική θα γινόταν γρήγορα μια οικονομική δύναμη και ένα πρότυπο για ένα μέρος της ηπείρου. Στο γύρισμα του 20ού και του 21ου αιώνα, η Νότια Αφρική βίωσε ένα είδος οικονομικού θαύματος που την έφερε στις τάξεις των αναδυόμενων δυνάμεων, των BRICS, μαζί με τη Βραζιλία, την Ινδία, τη Ρωσία και την Κίνα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Σόρος έχει ξοδέψει καλά τα χρήματά του και ότι η επιρροή που έχει αποκτήσει από το 1979 έχει ωφελήσει τις επιχειρήσεις του (και τα δυτικά συμφέροντα) σε μια χώρα με μεγάλο πλούτο, τη δεύτερη μεγαλύτερη παραγωγό χρυσού στον κόσμο, την πρώτη παραγωγό λευκόχρυσου (τα τρία τέταρτα της παγκόσμιας παραγωγής), ηγέτη στα διαμάντια και σημαντικό κάτοχο πόρων όπως το ουράνιο, ο χαλκός, το νικέλιο και ο άνθρακας.

Πιο πρόσφατο είναι το ενδιαφέρον του OSF - το οποίο μοιράζονται άλλες μεγάλες ΜΚΟ και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ - για τη λεγόμενη "αραβική άνοιξη" στη Βόρεια Αφρική το 2010-2012. Και αυτή χρηματοδοτήθηκε από τα τα δυτικά δίκτυα που είχαν διεισδύσει σε μεγάλο βαθμό1. Μια εντυπωσιακή εικόνα για αυτό δόθηκε από τον Alfredo Macchi στο βιβλίο του “Ποιος βρίσκεται πίσω από την Αραβική Άνοιξη” (Alpine Studio), το πρώτο ερευνητικό βιβλίο για τις αραβικές επαναστάσεις. Ο Macchi, ο οποίος είχε σταλεί στην Αίγυπτο κατά τη διάρκεια της εξέγερσης που ανέτρεψε τον Χόσνι Μουμπάρακ, εντυπωσιάστηκε από "μια παράξενη σύμπτωση: το σύμβολο του κινήματος που ηγήθηκε της εξέγερσης ήταν το ίδιο με εκείνο ενός κινήματος που είχε εξεγερθεί στη Σερβία το 2000". 

Ήταν το λογότυπο της Otpor, πολύ κοντά στο δίκτυο του Σόρος- αποδείχθηκε ότι ορισμένοι εξεγερμένοι είχαν μελετήσει τεχνικές εξέγερσης σε σχολή στο Βελιγράδι που συνδεόταν με το κίνημα Otpor, πίσω από το οποίο υπήρχε τεράστια χρηματοδότηση από αμερικανικές ΜΚΟ και ιδρύματα. Θα μιλήσουμε για την Otpor και το ρόλο του Soros στη Σερβία στην επόμενη παράγραφο. 

Ας επιστρέψουμε για λίγο στις κερδοσκοπικές επιθέσεις κατά της Αγγλίας, όπου ήδη αναφέραμε την υπόθεση μιας γιγαντιαίας επιχείρησης στην οποία ο Σόρος θα ήταν ο εκτελεστής -ας το πούμε έτσι- των εντολοδόχων που είχαν ως στόχο την επανευθυγράμμιση της Βρετανίας προς την αμερικανική αυτοκρατορία. Η Ιταλία, σύμφωνα με την αρχαία της παράδοση του ανοίγματος στους ξένους προκειμένου να διευθετηθούν οι εσωτερικοί πόλεμοι, όχι μόνο είδε μια τεράστια βιομηχανική και τραπεζική κληρονομιά να ξεπουλιέται το 1992, αλλά άρχισε επίσης να τίθεται υπό την επίβλεψη εξωτερικών δυνάμεων, κυρίως χρηματοπιστωτικών. Αυτό αποδεικνύεται από τις καριέρες του Carlo Azeglio Ciampi, του ίδιου του Romano Prodi, στη συνέχεια του Mario Monti (άνδρες της επενδυτικής τράπεζας Goldman Sachs), μέχρι την κυβέρνηση Draghi του 2021 και τον διορισμό προσωπικοτήτων κοντά στον Soros στην κορυφή των ευρωπαϊκών θεσμών, όπως η Emma Bonino και ίσως ο Paolo Gentiloni.

Το συνεχιζόμενο ενδιαφέρον του Τζορτζ Σόρος για τη χώρα μας την Ιταλία, η οποία άλλωστε είναι περιφερειακή, προκαλεί έκπληξη: τα τελευταία χρόνια έχει βρει χρόνο να επιτεθεί σε πολιτικούς όπως ο Ματέο Σαλβίνι και η Τζόρτζια Μελόνι, ακόμη και να υμνήσει το αριστερό νεανικό κίνημα των "σαρδελών". Μήπως στη ρίζα αυτού κρύβεται μια πολιτική στρατηγική που κοιτάζει, αντί για την πολιτική εξουσία και τον φθίνοντα ιταλικό βιομηχανικό μηχανισμό, στην άλλη πλευρά του Τίβερη, το Βατικανό; Η Ρώμη, άλλωστε, είναι πάνω απ' όλα η έδρα της Καθολικής Εκκλησίας, μιας θρησκείας με οικουμενική προοπτική2.

Η Γαλλία δεν διαφεύγει της προσοχής του δικτύου. Ενεργό εδώ και τουλάχιστον είκοσι χρόνια, το OSF, όπως διαβάζουμε στις επίσημες σελίδες του, έχει εργαστεί στο πλευρό της μουσουλμανικής κοινότητας (παράδειγμα κλειστής κοινωνίας...) και σε φακέλους κατά της "φυλετικής προκατάληψης κατά τη διάρκεια αστυνομικών ελέγχων". Έχει υποστηρίξει τα δικαιώματα των Ρομά στη Γαλλία, "καθώς και άτομα και ομάδες που καταπολεμούν τη βία και την υποκίνηση μίσους εναντίον μειονοτικών κοινοτήτων". Πάντα, διαίρει και βασίλευε, κάτω από την παντοειδή ομπρέλα της Ανοιχτής Κοινωνίας. Μεταξύ των υποψηφίων Επιτρόπων της ΕΕ, η Γαλλίδα Sylvie Goulard, με επιρροή στην οικονομική και νομισματική πολιτική της Ένωσης, ήταν στη λίστα των ευρωβουλευτών που είναι φιλικοί προς το OSF. Επειδή δεν επανεξελέγη το 2019, αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το ευρωπαϊκό χρίσμα, αλλά μπορεί να παρηγορηθεί με τη θέση του υποδιοικητή της γαλλικής κεντρικής τράπεζας. Η Banque de France δεν είναι μόνο το δεύτερο μεγαλύτερο ίδρυμα που συνδέεται με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα: είναι επίσης η τράπεζα έκδοσης του φράγκου CFA, του νομίσματος πολλών αφρικανικών χωρών που διαιωνίζει τη γαλλική αποικιοκρατία. Το νόμισμα εκτυπώνεται από την Banque de France. Η έμπιστη κυρία Γκουλάρ είναι πολύ κοντά στον Εμανουέλ Μακρόν, τον Γάλλο πρόεδρο, πρώην αξιωματούχο των Ρότσιλντ. Τα λεγόμενα Macronleaks είναι μια σειρά από εμπιστευτικά έγγραφα που βρέθηκαν σε μια επίθεση στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του Μακρόν. Αποκαλύπτουν, μεταξύ άλλων, ότι κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών του 2017, ο αχαλίνωτος πολιτικός έλαβε σημαντική χρηματοδότηση από τα ανώτερα κλιμάκια της οικονομίας. Από τον Τζορτζ Σόρος 2.365.910,16 δολάρια, από τον Ντέιβιντ Ρότσιλντ 976.126,87 δολάρια και από την πανταχού παρούσα τράπεζα Goldman-Sachs 2.145.100 δολάρια.

Για να μην μείνει πίσω, το OSF χρηματοδότησε επίσης τον καταλανικό αυτονομισμό. Η Βαρκελώνη, άλλωστε, φιλοξενεί το USIFE, το ευρωπαϊκό παράρτημα του Ιδρύματος. Το 2014, η εφημερίδα La Vanguardia της Βαρκελώνης, η οποία δημοσίευσε τον εσωτερικό φάκελο του OSF, ανέφερε την καταβολή περίπου 52.000 δολαρίων σε δύο υπηρεσίες της περιφερειακής κυβέρνησης ανεξαρτησίας που είναι υπεύθυνες για τη διεθνή διπλωματία. Αυτό ήταν μια ακόμη απόδειξη της δέσμευσης για την αποσύνθεση των εθνικών κρατών, ακόμη και εκείνων με πιο αρχαία παράδοση, όπως το Βασίλειο της Ισπανίας.

Παραπομπές

1. Η «στρατηγική» διείσδυση της Ανοικτής Κοινωνίας του Τζορτζ Σόρος στον Αραβικό Κόσμο (Ανιχνεύσεις)

2. ΣΟΡΟΣ ΚΑΙ «ΦΡΑΝΤΣΕΣΚΟ» ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ…Maurizio Blondet