ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΓΟΝΙΜΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ (ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ)

Άλλος ένας συμβολικός χρόνος κλείνει, αφήνοντάς μας μέ πολλές ανοιχτές πληγές καί απορίες. Καί σάν πολίτες καί σάν χριστιανούς. Ακολουθώντας λοιπόν αυτόν τόν πολύτιμο συμβολισμό τού ΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΥ (όχι τό μυστήριο τού χρόνου), άς προσπαθήσουμε γιά λίγο νά περιποιηθούμε τίς πληγές μας καί νά φωτίσουμε τίς απορίες μας, γιατί ο νέος χρόνος μπορεί νά προσθέσει καινούρια δεινά. Άς ακολουθήσουμε τό γνωστό δρόμο : ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ; Πώς πέσαμε τόσο χαμηλά καί δέν μπορούμε νά σηκωθούμε, νά επιστρέψουμε στήν αλήθεια;
Διότι διαλύσαμε τά μέχρι τώρα ενωμένα. Καί δέν καταστρέψαμε καμιά ένωση τών αντιθέτων η οποία αφορά τήν ύπαρξή μας. ΔΙΑΛΥΣΑΜΕ ΤΑ ΟΜΟΙΑ. Πού αφορούν τό πνεύμα μας, πού αφορούν τήν ψυχή μας, τήν πράξη μας, τόν τρόπο τής ζωής μας. Διαλύσαμε τό κράτος καί τήν κοινωνία στήν πολιτική, τόν κλήρο καί τόν λαό στήν εκκλησία. Τήν δύναμη καί τό μοίρασμά της στήν πολιτική, τό δογμα καί τήν διδασκαλία στήν πίστη μας, αναγκασμένοι νά ζούμε χωρίς τρόπο, σάν ά-σχετοι, σάν α-νόητοι.

Διότι είμαστε ακόμη υπνωτισμένοι από τίς αντίθετες δυνάμεις οι οποίες προσπαθούν νά κρύψουν τή διάλυση : μέ τόν άρτο καί τά θεάματα, μέ τήν παγκόσμια κυριαρχία πού προσφέρει ο κοσμοκράτωρ, τήν παγκόσμια ειρήνη, η οποία χτές ονομαζόταν pace romana, καί μέ τήν θρησκεία τού αντιχρίστου, πού είναι σύμφωνη μέ τά γεγραμμένα, όπως πιστεύει ο εωσφόρος, πειράζοντες ματαίως τόν Κύριο. Υπερβαίνοντας τήν ένωση μέ τόν πειρασμό τής ενότητος. Τήν ένωση η οποία μεταφράζεται σέ εμπειρία ζωής, μέ μιά ενότητα η οποία μάς επιβάλλεται γιά νά μάς κρατήσει έξω από τά όρια κάθε αληθινής ζωής.

Τό Ελληνικό γένος έζησε γιά αιώνες χωρίς κράτος, σάν κοινωνία. Ακόμη και οι αρχαίοι Έλληνες δημιούργησαν τόν πολιτισμό σάν κοινωνία και όχι σάν κράτος. Και όμως μετά τήν απελευθέρωσή μας από τούς Τούρκους μάς επεβλήθη ένα κράτος πού σκοπό είχε νά διαλύσει τήν κοινωνία. Μάς επεβλήθη η ταύτισή μας μέ τή μοίρα ενός ετεροκίνητου κράτους, ενός αδύναμου κράτους, κάτι πού είναι απ’αρχής αντιφατικό διότι κράτος σημαίνει δύναμις.

Διαλύοντας τήν δύναμη τών Ελλήνων, τό κράτος τους, τόν πολιτισμό τους, τήν παιδεία τους πού δίνει συνοχή καί νόημα. Η δημοκρατία ήταν ο φρουρός αυτής τής παιδείας, ο χορηγός τού πολιτισμού.

Και η εκκλησία; Υπακούοντας στήν εποχή της, χώρισε τό δόγμα από τήν διδασκαλία, επινοώντας τόν κληρικαλισμό μέ τούς κανόνες του. Διότι οι κανόνες επινοήθηκαν γιά τήν προστασία τού δόγματος, δέν μπορούν νά οδηγήσουν στή ζωή, πού είναι ο σκοπός τής διδασκαλίας. Ο κλήρος επέβαλλε μιά ενότητα, πού νέκρωσε τή χριστιανική ζωή, τήν περιόρισε στήν απόλαυση τού λειτουργικού μέρους τής χριστιανικής ζωής καί ετοίμασε τούς χριστιανούς γιά τήν απόλαυση πού προσφέρει η κοσμική ζωή (τόν άρτο καί τά θεάματα).

Ο κλήρος χώρισε τήν εκκλησία από τούς Αγίους της, προσπαθώντας νά βάλει στή θέση τους τούς επισκόπους, πλησιάζοντας τήν λατινική αίρεση, η οποία πρώτη, επίσημα, κατήργησε τούς Αγίους.
ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΓΙΝΕ ΚΡΑΤΟΣ.
Έφτασε ο καιρός νά αποφασίσουμε. Για τήν ελευθερία μας. Ο Κύριος ελευθέρωσε τήν ελευθερία μας. Μόνον ο εωσφόρος εργάζεται μέρα-νύχτα γιά νά μάς τήν κλέψει ξανά, νά μάς κάνει δούλους του καί πάλι. Καταργώντας τήν Οικονομία τής Σωτηρίας αυτή τή φορά, βάζοντας στή θέση της τούς πειρασμούς τής ερήμου.

Επιστολή Ιακώβου Δ´

ΠΟΘΕΝ πόλεμοι καὶ μάχαι ἐν ὑμῖν; οὐκ ἐντεῦθεν ἐκ τῶν ἡδονῶν ὑμῶν τῶν στρατευομένων ἐν τοῖς μέλεσιν ὑμῶν; 2 ἐπιθυμεῖτε, καὶ οὐκ ἔχετε· φονεύετε καὶ ζηλοῦτε, καὶ οὐ δύνασθε ἐπιτυχεῖν· μάχεσθε καὶ πολεμεῖτε, καὶ οὐκ ἔχετε, διὰ τὸ μὴ αἰτεῖσθαι ὑμᾶς· 3 αἰτεῖτε καὶ οὐ λαμβάνετε, διότι κακῶς αἰτεῖσθε, ἵνα ἐν ταῖς ἡδοναῖς ὑμῶν δαπανήσητε. 4 μοιχοὶ καὶ μοιχαλίδες! οὐκ οἴδατε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου ἔχθρα τοῦ Θεοῦ ἐστιν; ὃς ἂν οὖν βουληθῇ φίλος εἶναι τοῦ κόσμου, ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καθίσταται. 5 ἢ δοκεῖτε ὅτι κενῶς ἡ γραφὴ λέγει, πρὸς φθόνον ἐπιποθεῖ τὸ πνεῦμα ὃ κατῴκησεν ἐν ἡμῖν; 6 μείζονα δὲ δίδωσι χάριν· διὸ λέγει· ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν.
7 ῾Υποτάγητε οὖν τῷ Θεῷ. ἀντίστητε τῷ διαβόλῳ, καὶ φεύξεται ἀφ' ὑμῶν· 8 ἐγγίσατε τῷ Θεῷ, καὶ ἐγγιεῖ ὑμῖν. καθαρίσατε χεῖρας ἁμαρτωλοὶ καὶ ἁγνίσατε καρδίας δίψυχοι.
9 ταλαιπωρήσατε καὶ πενθήσατε καὶ κλαύσατε· ὁ γέλως ὑμῶν εἰς πένθος μεταστραφήτω καὶ ἡ χαρὰ εἰς κατήφειαν. 10 ταπεινώθητε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ ὑψώσει ὑμᾶς.
11 Μὴ καταλαλεῖτε ἀλλήλων, ἀδελφοί. ὁ καταλαλῶν ἀδελφοῦ καὶ κρίνων τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καταλαλεῖ νόμου καὶ κρίνει νόμον· εἰ δὲ νόμον κρίνεις, οὐκ εἶ ποιητὴς νόμου, ἀλλὰ κριτής. 12 εἷς ἐστιν ὁ νομοθέτης καὶ κριτής, ὁ δυνάμενος σῶσαι καὶ ἀπολέσαι· σὺ δὲ τίς εἶ ὃς κρίνεις τὸν ἕτερον;᾿
13 ῎Αγε νῦν οἱ λέγοντες· σήμερον καὶ αὔριον πορευσόμεθα εἰς τήνδε τὴν πόλιν καὶ ποιήσομεν ἐκεῖ ἐνιαυτὸν ἕνα καὶ ἐμπορευσόμεθα καὶ κερδήσομεν· 14 οἵτινες οὐκ ἐπίστασθε τὸ τῆς αὔριον· ποία γὰρ ἡ ζωὴ ὑμῶν; ἀτμὶς γὰρ ἔσται ἡ πρὸς ὀλίγον φαινομένη, ἔπειτα δὲ καὶ ἀφανιζομένη· 15 ἀντὶ τοῦ λέγειν ὑμᾶς, ἐὰν ὁ Κύριος θελήσῃ, καὶ ζήσομεν καὶ ποιήσομεν τοῦτο ἢ ἐκεῖνο. 16 νῦν δὲ καυχᾶσθε ἐν ταῖς ἀλαζονείαις ὑμῶν· πᾶσα καύχησις τοιαύτη πονηρά ἐστιν. 17 εἰδότι οὖν καλὸν ποιεῖν καὶ μὴ ποιοῦντι, ἁμαρτία αὐτῷ ἐστιν

Καλη χρονιά σέ όλους μας

Αμέθυστος