Το Άγιο Όρος για τη Σύνοδο της Κρήτης

Το Άγιο Όρος για τη Σύνοδο της Κρήτης

  ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ.pdf by aktines on Scribd

AKTINEΣ

ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΤΗΧΗΣΗ. ΚΑΚΟ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ.

Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ, ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ, ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

γράφει ο κ.Πέτρος Βασιλειάδης, Ομοτ.Καθηγητής ΑΠΘ, AMEN

Σε παλαιότερο άρθρο μου στο ΑΜΕΝ (δείτε εδώ) υποστήριξα, ότι για την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας - αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση γενικότερα - οι Εκκλησίες μας «δεν έχουν μέχρι σήμερα αναλύσει το φαινόμενο, ούτε έχουν διατυπώσει μια σαφή και πειστική πρόταση για την αποτελεσματική έξοδο απ’ αυτήν, εκτός φυσικά από διάφορες ανέξοδες αναφορές για επιστροφή στο ‘ένδοξο’ παρελθόν!».

Η Ορθόδοξη όμως θεολογία φαίνεται πως έχει επηρεάσει αποτελεσματικά τους Ευρωπαίους χριστιανούς διανοητές, πολιτικούς, οικονομολόγους κλπ., οι οποίοι εδώ και καιρό έχουν υποστηρίξει μια νέα πολιτιστική κοσμοθεωρία. Στα πλαίσια αυτού του νέου πολιτιστικού οράματος για την Ευρώπη εντάσσεται και η θρησκευτική εκπαίδευση (δείτε εδώ), θέμα – και μάλιστα μόνο - που θα συζητήσει αύριο η Σύνοδος της Ιεραρχίας, μετά την σώφρονα αντιμετώπιση από την ορισθείσα τριμελή εξ αρχιερέων επιτροπή του προβλήματος, που ως μη ώφελε δημιουργήθηκε τους τελευταίους μήνες. Για το παγκόσμιο μάλιστα πρόβλημα του εξωτερικού χρέους, την παγκόσμια οικονομία γενικότερα αλλά και την εκπαίδευση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι ευρωπαίοι χριστιανοί και ένας αυξανόμενος αριθμός δικτύων, οργανώσεων και κινημάτων σε όλο τον κόσμο προχώρησε σε μια σειρά πρωτοβουλιών για την εμπέδωση ενός νέου πολιτισμού. Το σύνθημα που εδώ και πολύ καιρό προβάλλεται δεν είναι απλά η κλασική αριστερή συνθηματολογία για αντιστροφή του «μονόδρομου» της οικονομικής παγκοσμιοποίησης. Δεν αρκείται δηλαδή στο «another world is possible» (απηχώντας την  Δημοσίευση: 26 Ιουν. 17 (20:37)/ Ενημέρωση: 26 Ιουν. 17 16 περίφημη θατσερική ΤΙΝΑ: Τhere Ιs Νo Αlternative), αλλά προχωράει παραπέρα, στη ρίζα του φαινομένου, τον πολιτισμό. Ένα από τα βασικά συμπεράσματα των πρωτοβουλιών αυτών ήταν πως η παγκόσμια οικονομική κρίση, που όσο περνάει ο καιρός επιδεινώνεται με αποτέλεσμα να απειλείται πλέον και αυτή η ζωή του πλανήτη μας, δεν είναι αποτέλεσμα μόνον του πολιτικού και οικονομικού συστήματος, αλλά ενός γενικότερου καταστροφικού πολιτισμού. Όλο και περισσότεροι σοβαρά σκεπτόμενοι διανοούμενοι της γηραιάς ηπείρου, πολιτικοί, οικονομολόγοι, και κοινωνιολόγοι, αντιλαμβάνονται πως η θρησκεία είναι πολύ σημαντική υπόθεση για την ανθρώπινη ύπαρξη για να μπορεί κανείς να την αγνοήσει στην οικοδόμηση της νέας ευρωπαϊκής πραγματικότητας, όταν φυσικά οι επίσημοι εκφραστές της, αντί να εξαντλούνται σε φονταμενταλιστικές ενέργειες, όπως π.χ. η εγκατάσταση θεοκρατικών καθεστώτων, ή άλλες ακραίες πολιτικές δραστηριότητες, επιχειρούν να συμβάλουν στην οικοδόμηση ενός νέου πολιτισμού. Γιατί μόνον έτσι μπορεί η θρησκεία να αποτελέσει ξανά ελπίδα στο ευρωπαϊκό αλλά και το παγκόσμιο στερέωμα, και μόνον έτσι θα μπορέσει να ασκήσει τις τεράστιες δυνατότητες και τη δύναμή της να επαναφέρει τις ηθικές αξίες, και να αναδημιουργήσει ή και να δημιουργήσει νέες εικόνες του τι σημαίνει να είναι κανείς άνθρωπος σε έναν δίκαιο, ειρηνικό και βιώσιμο κόσμο. Κάτι δηλαδή που με σαφήνεια διατύπωσε η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ιδιαίτερα στο κείμενο-απόφαση «Η αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας εν τω Συγχρόνω κόσμω» (δείτε εδώ). Τρία διακεκριμένα μέλη της γραμματείας του διεθνούς Σχεσιακού Ερευνητικού Προγράμματος (www.relationalresearch.org) δημοσίευσαν πρόσφατα συνοπτική ανάλυση της διακήρυξης με τον τίτλο της φωτογραφίας (A Relational Economic Plan. Confederal Europe. Strong Nations Strong Union). Σε πρόσφατη συνέντευξη σε χριστιανική ηλεκτρονική ιστοσελίδα της Ευρώπης ο εκ των συντακτών Michael Schluter, χριστιανός οικονομολόγος, με θητεία μάλιστα στην Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (IMF), υποστήριξε πως το σχέδιο των χριστιανών μπορεί να αναφέρεται στις ιδέες της ελευθερίας, της ισότητας, και της αδελφοσύνης, που φυσικά αποτελούν τα ιδεώδη της νεωτερικότητας, των δημοκρατικών αξιών, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλπ., προχωράει όμως ένα βήμα πιο πέρα, υποστηρίζοντας το αξιακό σύστημα των ανθρωπίνων ευθυνών με κομβικό στοιχείο εκείνο των «σχέσεων». Το λογότυπο κατά μία έννοια εμπεριέχει την όλη φιλοσοφία του εγχειρήματος. Δείχνει τον κύκλο των αστεριών, όπως ακριβώς και η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), αλλά αντί όλα τα αστέρια να είναι κίτρινα (και επομένως, κατά μία έννοια, ίδια), το κάθε αστέρι παρουσιάζεται με διαφορετικό χρώμα, θέλοντας έτσι να τονίσει την ανάγκη σεβασμού στην ταυτότητα, τον πολιτισμό και τη μοναδική συμβολή που μπορεί να έχει η κάθε χώρα στην Ευρώπη, εξακολουθώντας βέβαια όλες οι With PDFmyURL anyone can convert entire websites to PDF! χώρες της Ευρώπης να έχουν τη μορφή ενός κύκλου, έτσι ώστε να υπάρχει έντονο και το μήνυμα της συνεργασίας και της ισχυρής Ε.Ε. Πέραν του συνομόσπονδου (confederal) χαρακτήρα, που οφείλει να αποκτήσει στο μέλλον η Ε.Ε., σε αντίθεση δηλαδή προς την όποια ομόσπονδη (federal) δομή με ισχυρή κεντρική εξουσία, το χριστιανικό αυτό κίνημα τάσσεται και εναντίον της λογικής του υπερβολικού δανεισμού σε όλα τα επίπεδα (οικογενειακό, κρατικό, ευρωπαϊκό), και φυσικά πέραν της λογικής των μνημονίων, που από την φύση του οδηγεί σε δέσμευση και εξάρτηση, και κυρίως υποθηκεύει τις τύχες των επερχόμενων γενεών. Όπως πολύ σοφά μας θυμίζει η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος «Ὀφείλομεν νά ἐνθυμώμεθα ὅτι ὄχι μόνον αἱ σημεριναί, ἀλλά καί αἱ μελλοντικαί γενεαί ἔχουν δικαίωμα ἐπί τῶν φυσικῶν ἀγαθῶν, τά ὁποῖα μᾶς ἐχάρισεν ὁ Δημιουργός» (Η Αποστολή, παρ. 10). Πρόκειται για την ανάπτυξη ενός πολιτισμού όπου οι «σχέσεις» αποτελούν το επίκεντρο όχι μόνο μιας κοινωνικής πολιτικής, αλλά και της οικονομίας, ακόμη και του εκπαιδευτικού συστήματος, και εδώ ακριβώς στηρίζεται και η όλη φιλοσοφία του μαθήματος των θρησκευτικών, το οποίο συζητάει αύριο η Ιεραρχία. Κι’ αυτό γιατί σήμερα η παγκόσμια, αλλά και η Ευρωπαϊκή, οικονομία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο μεμονωμένο άτομο. Η οικονομία στηρίζεται αποκλειστικά στα άτομα. Όταν αξιολογούνται οι εταιρείες, αυτό γίνεται εξ ολοκλήρου με βάση τα κέρδη που δίνονται σε τριμηνιαία βάση στους μεμονωμένους επενδυτές. Αλλά και στο εκπαιδευτικό σύστημα προτείνεται ένα σχολικό σύστημα, όπου η έμφαση δίνεται στη συνεργασία και την αμοιβαία υποστήριξη και βοήθεια, στις σχέσεις με τον «άλλο» - και ειδικά για τα Θρησκευτικά με τον όντως «Αλλον» - παρά στα ατομικά επιτεύγματα και τις ατομικές γνώσεις. Όπως ακριβώς συμβαίνει στη Φινλανδία, την χώρα με ομολογουμένως διεθνώς το πιο επιτυχημένο εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο. Αυτός ο «σχεσιακός» πολιτισμός, αυτό το «σχεσιακό» οικονομικό μοντέλο, αλλά και αυτό το «σχεσιακό» εκπαιδευτικό σύστημα, υποστηρίζει ο Schluter, έχει ισχυρές χριστιανικές ρίζες. Κι’ αυτό, επειδή ο χριστιανισμός – και εγώ θα πρόσθετα ιδιαίτερα ο Ορθόδοξος - είναι η κατ’ εξοχήν θρησκεία που βασίζεται στις σχέσεις. Η Αγία Τριάδα, π.χ., η κατανόηση δηλαδή της θεότητας, στοχεύει σε μια «σχεσιακή» κατανόηση του Θεού., αφού πριν ακόμη από την δημιουργία του υλικού κόσμου υπήρχαν «σχέσεις» μεταξύ του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αλλά και η ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού σε τελευταία ανάλυση υποδηλώνει πως ο Θεός έρχεται στενότερη «σχέση» με την ανθρωπότητα. Ακόμη και η σταυρική θεολογία, ο «Σταυρός», που για πολλούς βρίσκεται στο κέντρο της χριστιανικής θεολογίας, αφορά τη συγχώρεση και τη συμφιλίωση, μια άλλη δηλαδή γλώσσα «σχέσεων». Τέλος, και η αιώνια ζωή δεν  αφορά τους ανθρώπους που πηγαίνουν κάπου ως άτομα, αλλά αναφέρεται στην κοινότητα στον ουρανό, μαζί με τον Χριστό. Η ουράνια βασιλεία περιγράφεται στην Αγία Γραφή ως γιορτή, ως ένα συμπόσιο. Ένα συμπόσιο εκτός της πλούσιας εορταστικής τραπέζης, είναι επίσης διάλογος, συμμετοχή, αφορά την αδελφοσύνη, την κοινότητα, την κοινωνία (δείτε εδώ). Με λίγα και απλά λόγια ο χριστιανισμός είναι μια πίστη που τοποθετεί τις σχέσεις ακριβώς στο επίκεντρο όλων των θεωρήσεων. Γι’ αυτό ακριβώς, υποστηρίζεται, ότι οφείλουν οι «σχέσεις» να βρίσκονται στο επίκεντρο του κοινωνικού μας συστήματος, του οικονομικού μας συστήματος, του εκπαιδευτικού μας συστήματος, με λίγα λόγια δηλαδή στο επίκεντρο του πολιτισμού μας. Εύχομαι κάποτε η Ιεραρχία μας, μετά την ευτυχή κατάληξη του προβλήματος της θρησκευτικής εκπαίδευσης στα δημόσια σχολεία, να ασχοληθεί σοβαρά και με ζητήματα, όπως αυτά που πολύ συνοπτικά περιέγραψα πιο πάνω, αφού αυτά κυρίως άπτονται της άμεσης ιεραποστολικής της ευθύνης, της αυθεντικής δηλαδή Ορθόδοξης χριστιανικής μαρτυρίας, για την οποία μας καλεί η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος

panorthodoxcemes

ΕΝΑΙ ΚΩΜΙΚΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΟΒΑΡΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟ.ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ.
ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ Ο 15ος ΚΑΝΟΝΑΣ ΔΕΝ ΕΝΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΕ ΣΧΕΣΙΑΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ.

ΠΕΤΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ

Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

Ο κ. Βασιλειάδης προορίζεται να αντικαταστήσει τον Απόστολο των Εθνών, στην νέα εκκλησία που ετοιμάζεται! Όπως και στην κινηματογραφική ταινία «το πέταγμα του Φοίνικος», ένα μικρό ευκίνητο εκκλησιαστικό όχημα θα προκύψει απο το ναυαγισμένο όχημα της παραδοσιακής εκκλησίας, για να ανταποκριθεί καλύτερα στην νεωτερική εποχη! «Όπου το ζήτημα της ατομικότητος αναδεικνύεται επιτακτικά και το αίτημα ηθικής και κοινωνικής ευαισθησίας υπερκαλύπτει την υπαρξιακή αναγκαιότητα σωτηρίας».

Σε σημαντική του συνέντευξη στο αποκρυφιστικό περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ ο κ. Βασιλειάδης καταγγέλλει πως ο Απόστολος Παύλος διέστρεψε το μήνυμα του πρώτου Χριστιανισμού, το οποίο ήταν ηθικό και εσχατολογικό, όπως ακριβώς ξαναγεννιέται στην ευχαριστιακή εσχατολογία του κ. Ζηζιούλα, και επέβαλε την σωτηριολογική ερμηνεία της Οικονομίας. Καιρός να επανορθώσουμε το βαρύ λάθος για να συμβαδίσουμε με την εποχή μας! 

κ. Βασιλειάδη καταλαβαίνετε σε τί μπελάδες βάζετε την εκκλησία;
Και τί θα κάνουν κ. Βασιλειάδη τόσα νέφη αγίων που σώθηκαν με την λανθασμένη διδασκαλία του Απ. Παύλου; 
Θα πρέπει να επιστρέψουν όλοι τους σιγά - σιγά, με μετεμψυχώσεις και μετενσαρκώσεις για να πετύχουν την ηθική πρόοδο με την ευχαριστιακή εσχατολογία; 
Θα αδειάσετε κυριολεκτικά την Βασιλεία των Ουρανών κ. Βασιλειάδη! 
Είμαστε σοβαροί;

Το τέλος του ISIS και η επόμενη ημέρα για Ιράκ και Συρία

Η διάλυση του ISIS θα αφήσει ένα κενό στις περιοχές που είχε κατακτήσει. Ποια είναι τα αντικρουόμενα συμφέροντα των ξένων δυνάμεων και πώς περιπλέκουν τις προϋπάρχουσες θρησκευτικές διαμάχες.



To ΙSIS είναι πολύ κοντά στο να αποσυντεθεί σε ένα προ-κρατικό μόρφωμα.

Σε λίγες ημέρες, το απάνθρωπο ολοκληρωτικό πείραμα των μαυροντυμένων τζιχαντιστών θα χάσει τη Μοσούλη, την πρωτεύουσά του στο Βόρειο Ιράκ, όπου οι τελευταίοι εκατοντάδες μαχητές του ανατίναξαν το τζαμί Αλ Νουρί του 12ου αιώνα, εκεί που ο ηγέτης του ISIS Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι ανακηρύχθηκε χαλίφης πριν από τρία χρόνια.

Τις ερχόμενες εβδομάδες, οι τζιχαντιστές θα χάσουν τη Ράκα, το προπύργιό τους στην κοιλάδα του Ευφράτη στη Βορειοανατολική Συρία.

Αυτό που ανατίναξε την προηγούμενη εβδομάδα το σουνιτικό ρατσιστικό κίνημα ήταν ένα μνημείο στον Νουρ Αλ-Ντιν Αλ-Ζένκι, τον Μουσουλμάνο ήρωα που άλλαξε τη ροή της μάχης κατά των Σταυροφόρων, ανοίγοντας τον δρόμο στον Σαλαντίν να ανακτήσει την Ιερουσαλήμ το 1187.

Ένα ακόμα μεσαιωνικό διαμάντι έγινε ερείπιο, αλλά δύσκολα θα μπορούσε να υπάρξει μια πιο ξεκάθαρη διακήρυξη της πολιτικής χρεοκοπίας του ISIS.

Έχοντας εκκολαφθεί μέσα στα κράτη-κελύφη που άδειασαν από την επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003 και το χάος του ολοκληρωτικού πολέμου που εξαπέλυσε ο Μπασάρ αλ Άσαντ εναντίον των Σουνιτών ανταρτών της Συρίας μετά το 2011, το ISIS κατάφερε να καλύψει πρόσκαιρα ένα κενό, εκμεταλλευόμενο τη θρησκευτική ταυτότητα και την απόγνωση.

Η εκδίωξη του δαιμονικού τους σχεδίου από τη Συρία και το Ιράκ αναμένεται να δημιουργήσει νέα κενά.

Οι κύριοι εξωτερικοί παίκτες -η Ρωσία, το Ιράν, οι ΗΠΑ και η Τουρκία- ετοιμάζονται να πάρουν θέση, αντιμαχόμενοι σε διάφορα σημεία του φορτωμένου πεδίου της μάχης. Αλλά έχουν αρχίσει να γίνονται διστακτικές συζητήσεις για τη μελλοντική μορφή που μπορεί να πάρουν το Ιράκ και η Συρία. Στο Φόρουμ του Όσλο που πραγματοποιήθηκε αυτό τον μήνα, ενός ετήσιου συνεδρίου «ειρηνοποιών» -από διαπραγματευτές μέχρι μαχητές, κορυφαίους διπλωμάτες και διαμεσολαβητές- έγινε πολλή κουβέντα για τη Συρία και το Ιράκ μετά το τέλος του ISIS.

Μετά την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν και της σουνίτικης δικτατορίας του, ένα υπό κατοχή Ιράκ υιοθέτησε ένα ομοσπονδιακό μοντέλο για το μοίρασμα της εξουσίας ανάμεσα στην σιιτική πλειοψηφία και τις μειονότητες των Κούρδων και των Σουνιτών. Ο εμφύλιος πόλεμος, που ξεκίνησε από μια εξέγερση των Σουνιτών, μαζί με τον σεκταρισμό των Σιιτών και τη δυσαρέσκεια των Κούρδων, αποτέλεσε την απόδειξη της αποτυχίας του ομοσπονδιακού μοντέλου.

Στην κονιορτοποιημένη σε διάφορες φράξιες Συρία, απέτυχε και ο ατσάλινος συγκεντρωτισμός της εκδοχής του μπααθισμού της φατρίας των Άσαντ.

Το συριακό καθεστώς, που διασώθηκε από τη στρατιωτική παρέμβαση του Ιράν και της Ρωσίας, αρνείται να το παραδεχθεί αυτό και τυπικά. Η αποκεντροποίηση είναι σίγουρα εκτός κάδρου για τη μετεμφυλιακή Συρία, δήλωσε στους FT μια εκπρόσωπος του καθεστώτος, διερωτώμενη γιατί πρέπει η Δαμασκός να συνθηκολογήσει εφόσον κερδίζει.

Ναι, αλλά ένα μειοψηφικό καθεστώς που εδώ και χρόνια δεν έχει τις δυνάμεις να ανακαταλάβει, πόσο μάλλον να φρουρήσει, ολόκληρη τη Συρία, προωθείται χάρη στις αεροπορικές δυνάμεις της Ρωσίας, την επαναστατική φρουρά του Ιράν και τις παραστρατιωτικές τους ομάδες, από τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου ως τις σιιτικές πολιτοφυλακές στο Ιράκ.

Η Ρωσία έχει σχεδιάσει ένα συνταγματικό μοντέλο για μια αποκεντροποιημένη Συρία. Υψηλόβαθμα στελέχη των σιιτικών πολιτοφυλακών ακόμα και σύμβουλοι του Άσαντ αναγνωρίζουν τώρα πως τεράστιες εκτάσεις της Συρίας και του Ιράκ μπορεί να ενωθούν ξανά μόνο αν υπάρξει «σεβασμός των τοπικών συνθηκών», για παράδειγμα προσφέροντας στους Ασύριους Χριστιανούς και στις μειονότητες των Γιαζίντι μια ασφαλή αυτοδιοίκηση μετά την πτώση της Μοσούλης.

Ωστόσο, το βασικό ζήτημα και στις δύο χώρες τώρα είναι οι Κούρδοι.

Η Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν στο Βόρειο Ιράκ έχει προκηρύξει δημοψήφισμα για τις 25 Σεπτεμβρίου για μια απόσχιση από το Ιράκ. «Αποδεχτήκαμε τον φεντεραλισμό ως έναν τρόπο για να ενισχύσουμε τη συνεργασία και να έχουμε ένα κομμάτι στη χώρα, αλλά δεν έχουμε τίποτα από τα δύο» λέει ο Φαλάχ Μουσταφά Μπακίρ, υπουργός Εξωτερικών του Κουρδιστάν.

Το μεγαλύτερο μέρος της Μέσης Ανατολής αντιμετωπίζει με καχυποψία την ιδέα του φεντεραλισμού, ως μια δικαιολογία για επεμβάσεις ξένων δυνάμεων με στόχο τον τεμαχισμό και τη διχοτόμηση εδαφών. Τώρα, ακόμα και οι λίγοι φεντεραλιστές της περιοχής πιστεύουν ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει. Σε κάθε περίπτωση, η de facto διχοτόμηση προχωράει με ταχύ ρυθμό.

Οι Κούρδοι της Συρίας, ενισχυμένοι από την απόφαση των ΗΠΑ να χρησιμοποιήσουν τους μαχητές του YPG ως τη βασική δύναμη κρούσης κατά του ISIS, έχουν χρησιμοποιήσει τη σύγκρουση για να αποκόψουν μια περιοχή που αποκαλούν Ροτζάβα στη Βόρεια Συρία. Οποιοδήποτε μελλοντικό συριακό καθεστώς πιθανότατα θα χρειαστεί ένα μοντέλο διαμοιρασμού της εξουσίας. Η βασική απειλή για τους Κούρδους της Συρίας είναι οι σχέσεις τους με το PKK, που θέλει να τους χρησιμοποιήσει στον 30ετή αγώνα του κατά της Άγκυρας.

Αυτός είναι ο λόγος που τουρκικές δυνάμεις πέρασαν στα Βορειοδυτικά της Συρίας για να σταματήσουν το YPG από το να συνδέσει τις ανατολικές περιοχές με έναν κουρδικό θύλακα δυτικά του ποταμού Ευφράτη. Η Τουρκία δημιούργησε με αυτόν τον τρόπο έναν ακόμα θύλακα, έναν από τους τέσσερις που έχει προτείνει η Ρωσία ως «ζώνες αποκλιμάκωσης», οι οποίες μπορεί να περάσουν σε κάποια μορφή τοπικού ελέγχου ή διαχωρισμού.

Στη συνάντηση στο Όσλο, διαπραγματευτές μίλησαν πολύ για την ανάγκη να ενθαρρυνθούν οι συμφωνίες ανάμεσα σε γειτονικές ομάδες, που επιτυγχάνονται σε οδοφράγματα ή σημεία ελέγχου. Συνήθως είναι συμφωνίες που έχουν να κάνουν με την επιβίωση.

Οτιδήποτε μεγαλύτερο από αυτό απαιτεί τη δημιουργία μιας κοινής πλατφόρμας για το μέλλον. Αυτό μπορεί να βασίζεται λιγότερο στην αμοιβαία εμπιστοσύνη και περισσότερο στην πεποίθηση ότι η συνεργασία φαίνεται πιο πιθανό να πολλαπλασιάσει τα οφέλη και τα δημόσια αγαθά από τα μηδενικά αθροίσματα εξώθησης των γειτόνων (κυριολεκτικά) στην επαιτεία.

Ωστόσο, μόνο όταν θα φαίνεται πιθανό ένα ευρύτερο θεσμικό πλαίσιο θα αναδυθούν τοπικοί ηγέτες που θα είναι διατεθειμένοι να επενδύσουν πολιτικό κεφάλαιο και να περιμένουν μια απόδοση που θα μπορούν να διανείμουν σε υποστηρικτές που ο πόλεμος τους έμαθε, ορθά, να είναι καχύποπτοι.

Αν συμβεί έτσι, πιθανότατα κανένας δεν θα ενδιαφέρεται αν θα λέγεται ακόμα και φεντεραλισμός.

euro2day

Η Ιταλία απειλεί να κλείσει τα λιμάνια της.

Η Ιταλία ανεβάζει τους τόνους και ζητά αλληλεγγύη. Η κυβέρνηση της Ρώμης έκανε σαφές ότι δεν μπορούν πλέον όλα τα πλοία που μεταφέρουν μετανάστες να κατευθύνονται μόνο σε ιταλικά λιμάνια.

Μέσα στις τελευταίες σαράντα οκτώ ώρες, νότια της Σικελίας διασώθηκαν πάνω από δώδεκα χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες που μεταφέρονταν με είκοσι δυο πλοία. Οι αφίξεις ξεπερνούν κάθε προηγούμενο. Όπως αναφέρει ο Τύπος, αν δεν αλλάξει κάτι, μπορεί να απαγορευθεί η είσοδος στα ιταλικά λιμάνια σε πλοία μη κυβερνητικών οργανώσεων. Μια κίνηση η οποία θα υποχρέωνε και άλλες χώρες της ΕΕ να δραστηριοποιηθούν.

«Δεν ρίχνουμε λάδι στην φωτιά, αλλά κάποιες ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να σταματήσουν να είναι αδιάφορες», δήλωσε ο Ιταλός πρωθυπουργός Πάολο Τζεντιλόνι. Περιμένει ουσιαστικές απαντήσεις από τις Βρυξέλλες και ο αρμόδιος Επίτροπος Δημήτρης Αβραμόπουλος, διαβεβαίωσε ότι το όλο θέμα θα συζητηθεί παρουσία του στην άτυπη σύνοδο των υπουργών Εσωτερικών και Δικαιοσύνης, την ερχόμενη εβδομάδα, στην Εσθονία.

Σήμερα, πάνω από διακόσιοι μετανάστες που θα έπρεπε να αποβιβασθούν στην Σικελία, μεταφέρθηκαν, τελικά, στην Καλαβρία και στην περιοχή της Νάπολης.

Αυτό που ζητά η Ρώμη, είναι δυο άμεσες παρεμβάσεις, τονίζουν οι αναλυτές : να χρηματοδοτήσει, η Ευρώπη, με τετρακόσια εκατομμύρια ευρώ την Λιβύη, με την ελπίδα να περιορισθούν οι μεταναστευτικές ροές. Αλλά και να δημιουργηθεί μια ευρωπαϊκή αποστολή ικανή να ελέγξει τα νότια σύνορα της Λιβύης. Και φυσικά να ανοίξουν τα λιμάνια τους χώρες όπως η Γαλλία και η Ισπανία, και ει δυνατόν, η Μάλτα.

Ζητούμενο η ευρωπαϊκή δραστηριοποίηση

Στην όλη αυτή ιστορία, φυσικά, υπάρχει και μια εσωτερική πολιτική παράμετρος. Η κεντροδεξιά, συμμαχώντας με την Λέγκα και την άκρα δεξιά, κέρδισε μόλις την περασμένη Κυριακή, τις ιταλικές δημοτικές εκλογές. Ένα από τα κύρια σημεία στα οποία επέμεινε, ήταν η εφαρμογή μιας πιο σκληρής γραμμής στο μεταναστευτικό. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση Τζεντιλόνι, (η οποία υποστηρίζεται από το Δημοκρατικό Κόμμα και δυνάμεις του μετριοπαθούς κέντρου), νιώθει εκτεθειμένη. Οι μετεγκαταστάσεις δεν προχωρούν, και οι διάφορες συμφωνίες με την Λιβύη δεν έχουν μειώσει, με ουσιαστικό τρόπο, την δραστηριότητα των διακινητών που εκμεταλλεύονται τους «απελπισμένους της θάλασσας».

Το ζητούμενο δηλαδή είναι μια νέα, πραγματική ευρωπαϊκή δραστηριοποίηση, ώστε να σταλεί το μήνυμα ότι η Ρώμη δεν είναι ανίσχυρη και απομονωμένη, και ότι μπορούν να ξεπερασθούν επιτέλους οι διάφοροι εθνικοί εγωισμοί των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αθανασία Συγγελλάκη, Ρώμη
Πηγή: dw.com

hassapis-peter

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Ενώ στην Ελβετία συνεχίζεται το θέατρο των συνομιλιών για το Κυπριακό, με την αφόρητη διεθνή πίεση που θέλει σώνει και καλά να κλείσει με προδοτικό τρόπο το πρόβλημα καθώς επείγει η… «τακτοποίηση» των ενεργειακών κοιτασμάτων σε βάρος του εθνικού θέματος, μας στάλθηκε το παρακάτω αποκαλυπτικό έγγραφο για την κατάσταση :

«Α) Γνωρίζετε ότι από το τέλος της δεκαετίας του 1990 έχει να αγοραστεί σφαίρα για την εθνική φρουρά.

Η μόνη έννοια των εκάστοτε κυβερνήσεων ήταν το σημείο αναφοράς η καρέκλα, οι διάφοροι καρεκλοκένταυροι, προσωπικές φιλοδοξίες, τα βολέματα, κερδοσκοπία εκτός από την άμυνα της εθνικής φρουράς ξοδευτήκανε δισεκατομύρια λίρες και ευρώ με τα γνωστά γεγονότα χρηματιστηρίου και τρόϊκας.

Τα λεφτά αυτού του νησιού τα χειρίζονται 40 οικογένειες στην Κύπρο και οι υπόλοιποι τους τα κουβαλούν με φόρους και τραπεζικές απειλές. Προσπαθούν αυτή τη στιγμή να επιλύσουν το κυπριακό ζήτημα με διάφορες διαπραγματεύσεις που στην ουσία δεν βγάζουν πουθενά, απλά μόνο για το θεαθήνε ο Τούρκος το μόνο που θέλει είναι να πάρει και το υπόλοιπο νησί (ο Τούρκος μόνο με τούρκο κάνει), ακόμα να το καταλάβουμε.

Β) Έχει γίνει πριν λίγες μέρες στο νησί η άσκηση Δήμητρα που διάρκησε 3 ημέρες από εφέδρους και κληρωτούς.

Η άσκηση στοίχησε μεταξύ 2-3 εκατομύρια ευρώ και δεν είχε τα στοιχιώδη πράγματα, 2-3 αφοδευτήρια κινητά, οικολογικά παραμόνο χαρουπιές και περιφραγμένες τρύπες στο έδαφος.

Όσο για τα αντίσκηνα ήταν ακόμα με τα πασαλάκια και αυτά τρύπια.

Υπάρχουν σήμερα φουσκωτά αντίσκηνα ταχίας εγκατάστασης.

Τα υπόλοιπα τα αφήνω στη κρίση σας.

Γ) Αν αυτό το νησί με τις δυνατότητες που έχει είχε δύο μοίρες αεροπορίας, 5-6 πολεμικά πλοία και σωστή αεράμυνα το κυπριακό θα είχε λυθεί από καιρό με τους δικούς μας όρους, όχι με τους δικούς τους.

Δυστυχώς φοβάμαι πάρα πολύ όταν το γεωτρύπανο της total μπεί στο οικόπεδο 11.

Ο Θεός να βάλει το χέρι του. Γιατί αυτοί όλοι οι καλοπερασάκιδες στην Κύπρο και Ελλάδα με το πρώτο βόλι θα εξαφανιστούν από τις 2 χώρες και θα την πληρώσει ο φτωχός ο κόσμος τη νύφη.

Για οτιδήποτε τετελεσμένο γεγονός το οποίο είναι προ των πυλών ευθύνοντε οι κυβερνήσεις, οι τραπεζίτες και γενικά όλο το σάπιο σύστημα γιατί μόνο το προσωπικό συμφέρον βλέπουν και όχι το κοινό συμφέρον του Ελληνοκυπριακού έθνους.

Δεν πιστεύω Νίκο σε προφητείες και σαχλαμάρες του κάθε προβληματικού.

Για μένα προφητεία είναι αυτή που έχει χρόνο, τόπο και ώρα, όχι αλαουρνέζικα, αλαουρνέζικα μπορεί να γράψει όποιος θέλει.

Ελπίζω με αυτά που γράφεις κάποτε βάλουμε μυαλό γιατί ο χρόνος παιρνά ενταντίον μας.»

Το Κυπριακό ήταν είναι και μέχρι να λυθεί πραγματικά θα είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχήςÇ

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

national-pride

Η σιωπή των αμνών… Ενώ οι Τούρκοι ζητούν “τα πάντα όλα” στην Αθήνα κοιμούνται και ονειρεύονται

Μετάφραση Ιταλικού Κειμένου: Το 1919 η Ιταλία εκδήλωσε την διάθεση της να παραχωρήσει τη Δωδεκάνησο στη Ελλάδα, μετά από αποζημίωση για τις δαπάνες για τα Δημόσια έργα. Οι συμφωνίες μεταξύ Tittoni και Βενιζέλου (29 Ιουλίου του 1919) και Bonini και Βενιζέλο (10 Αυγούστου του 1920), δεν οδήγησαν σε κανένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα λόγω της άρνησης της κυβέρνησης της Άγκυρας να αναγνωρίσει τη Συνθήκη των Σεβρών και τους διαδοχικούς πολέμους μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Τελικά με τη Συνθήκη της Λωζάνης (24 Ιουλίου του 1923) η Τουρκία αποποιήθηκε κάθε κυριαρχίας στα Δωδεκάνησα υπέρ της Ιταλίας. Με τη δεύτερη Συνθήκη της Λωζάνης (6 Αυγούστου του 1924) τα νησιά τίθενται κάτω από την απόλυτη κυριαρχία της Ιταλίας.

Του Δημήτρη Διακομιχάλη

Η πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού της Τουρκίας κυρίου Binali Yildirim στην Ελλάδα, με τις κοινές δηλώσεις των δύο Πρωθυπουργών στο Mέγαρο Μαξίμου ανέδειξε μια μεγάλη αλήθεια:

Ότι εμείς συνεχίζουμε δυστυχώς την πολιτική των χαμηλών τόνων, ενώ οι εκάστοτε Τούρκοι αξιωματούχοι μονότονα σταθερά και διαχρονικά μέσα στο ίδιο το σπίτι μας, δημοσιοποιούν αυτά που έχουν σχεδιάσει σε βάρος των συμφερόντων της χώρας μας και εμείς δεν έχουμε κουράγιο να τους απαντήσουμε.

Τι μας είπε ο κύριος Γιλντιρίμ αναφορικά με τις παραβιάσεις που καθημερινά κάνουν τα τουρκικά αεροσκάφη στον Εθνικό εναέριο χώρο μας και τα πολεμικά τους πλοία στο Αιγαίο;

Κάνουμε εμείς παραβιάσεις αλλά κάνετε και εσείς.

Αυτό είναι από τα ανήκουστα και δυστυχώς ο Έλληνας Πρωθυπουργός ακούγοντας αυτή την προκλητική και ψευδή θέση του Τούρκου πρωθυπουργού δεν αντέδρασε, δεν είπε κουβέντα!
Δεν ξέρω τι λέει η διπλωματική πρακτική και ευγένεια, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν μέσα στο σπίτι σου, στο μέγαρο Μαξίμου γίνεται τέτοια διαστρέβλωση της αλήθειας και εμείς δεν απαντάμε τότε κάτι δεν πάει καλά. Όταν υποστηρίζεις το διεθνές δίκαιο και την εφαρμογή του όπως κάνουμε εμείς μονότονα, τότε είσαι υποχρεωμένος μπροστά σε οποιοδήποτε να μην αποδεχθείς τέτοιες θέσεις και να τις αντικρούσεις με σαφήνεια μέσα από τον προβλεπόμενο διπλωματικό αυτοματισμό για να μην αφήσεις κανένα περιθώριο, σε όποιον θέλει να παίξει με τα εθνικά σου δίκαια και συμφέροντα.

Δεν έπρεπε αλήθεια ο Πρωθυπουργός της χώρας να απαντήσει δημόσια, λέγοντας στο κύριο Γιλντιρίμ ότι η θέση του όπως την διατύπωσε τον Φεβρουάριο του 2017, ότι υπάρχουν 130 βραχονησίδες στο Αιγαίο, μικρές και μεγάλες που δεν έχουν ούτε ταυτότητα, ούτε καν είναι γνωστό σε ποιον ανήκουν, είναι εξωπραγματική και έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη Συνθήκη της Λωζάνης και με τη Συνθήκη των Παρισίων για τα Δωδεκάνησα;

Δεν έπρεπε ο κύριος Τσίπρας να πει στο συνάδελφο του ότι παράνομα η Τουρκία εξέδωσε την ΝΑΥΤΕΧ 474/2017 σύμφωνα με την οποία η Τουρκία είχε αναγγείλει την πραγματοποίηση από 15-19 Μαΐου της Επιχείρησης DENIZ KURDU 2017 για “Ναυτική Συνεργασία και Κατεύθυνση Εμπορικών Πλοίων” σε όλο το μήκος και πλάτος των διεθνών υδάτων του Αιγαίου βορείως του 37ου παραλλήλου. Προφανώς η ηγεσία της γειτονικής χώρας καθ’ υπέρβαση και αυτής της ΝΑΥΤΕΧ 474/2017 που εξέδωσε το Μάιο του 2017, επιχείρησε να ελέγξει Καλύμνιους ψαράδες που το σκάφος τους έπλεε στα διεθνή ύδατα μεταξύ Ρόδου και Καστελλορίζου, και νότια του 37ου παραλλήλου στις 15 Ιουνίου 2017.

Οι μαρτυρίες των Καλύμνιων Ψαράδων είναι συνταρακτικές αναφορικά με το επεισόδιο κατά τη διάρκεια του οποίου το σκάφος του Τουρκικού λιμενικού προσπάθησε να ελέγξει τα Καλύμνικα ψαράδικα αν είχαν ψαρέψει τόνο, το ψάρεμα του οποίου ως γνωστόν υπόκεινται σε αυστηρούς κανόνες λόγω ποσόστοσης.

Αυτό και αν είναι θράσος! Οι Τούρκοι οι οποίοι ενώ συμμετέχουν στον ΙCAP, ψαρεύουν ανεξέλεγκτα στο Αιγαίο τον τόνο, ξεπερνώντας κάθε όριο έννομης τάξης, χωρίς καμιά δικαιοδοσία παρανόμως προσπάθησαν να κάνουν νηοψία σε Καλύμνικα αλιευτικά. Στο κάλεσμα εκ μέρους των Καλύμνιων ψαράδων της Ελληνικής Ακτοφυλακής και στην εμφάνιση της τράπηκαν σε φυγή, γιατί ιστορικά έτσι έχουν μάθει οι Τούρκοι να συμπεριφέρονται.

Με την τουρκική ΝΑΥΤΕΧ 638/17 δηλώνεται, ότι η Ελληνική ΝΑΥΤΕΧ 346/17 που εκδόθηκε την Τρίτη 2 Ιουνίου 2017 από την υδρογραφική υπηρεσία του Π.Ν και αφορά στη δέσμευση 3 περιοχών στο τρίγωνο Φούρνοι-Ικαρία-Σάμος για σχεδόν όλο το 2017 και αφορά την έναρξη επιστημονικής έρευνας από το πλοίο RV Hercules, είναι άκυρη γιατί εκδόθηκε δήθεν από αναρμόδιο σταθμό. Με αυτό τον τρόπο επιβεβαιώνεται αυτό που μας είπε στο Μαξίμου αδιάντροπα ο κύριος Γιλντιρίμ παρουσία του πρωθυπουργού κυρίου Αλέξη Τσίπρα: ότι κάνουμε και κάνετε παραβιάσεις και ελάτε να λύσουμε τις διαφορές μας. Ωραία ανατολίτικη πονηριά! Δημιουργούμε παράνομα το πρόβλημα το οποίο στη συνέχεια το βαφτίζουμε διαφορά στο Αιγαίο και μετά ελάτε να διευθετήσουμε τις διαφορές μας.

Επί τέλους ο πολιτικός κόσμος της χώρας και όλοι οι δημοσιογράφοι όπως αναδεικνύουν καθημερινά στις εκπομπές τους τα οικονομικά προβλήματα που έχουν πλήξει τον Ελληνικό Λαό από τα τέσσερα μνημόνια, επιβάλλεται να βάλουν σε πρώτη θέση στην ατζέντα του δημόσιου διαλόγου και τα Εθνικά θέματα τα οποία βρίσκονται στο κόκκινο.
Κύριε Πρωθυπουργέ εάν είχατε αντιμετωπίσει στο μέγαρο Μαξίμου με τον πρέποντα διπλωματικό τρόπο αλλά με καθαρή και αυστηρή γλώσσα τον κύριο Γιλντιρίμ, σίγουρα δεν θα επέτρεπε στον Υπουργό του Μουεζίνογλου μιλώντας στη Κομοτηνή στους Έλληνες Μουσουλμάνους να τους πει ֞ότι δίπλα τους υπάρχει η στήριξη του ισχυρού Τουρκικού Έθνους των 80 εκατομμυρίων֦ και ότι οι Έλληνες Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης είναι δεύτερης κατηγορίας πολίτες σε μια χώρα της Ε.Ε.

Σκεφθείτε κύριε Πρωθυπουργέ εάν εσείς κάνατε επίσκεψη στον κ. Ερντογάν και του λέγατε στη κοινή συνέντευξη σας ότι παράνομα βρίσκεται ο τουρκικός στρατός κατοχής στη Κύπρο μετά την παράνομη εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στο νησί (που είναι άλλωστε αλήθεια), πως θα αντιδρούσε εκείνος, και στη συνέχεια να πηγαίνατε στη Κωνσταντινούπολη και ένας υπουργός από αυτούς που θα σας συνόδευε μιλώντας στους ομογενείς της πόλης να τους έλεγε ότι το 1955 οι Έλληνες ήταν 300.000 και τώρα έχουν μείνει μόνο τρεις χιλιάδες, μετά το πογκρόμ των Τούρκων και έλεγε επίσης κάτι αντίστοιχο για τα πολύπαθα νησιά της Ίμβρου και της Τενέδου ή μιλούσε για την γενοκτονία των Ποντίων; Αλήθεια τι αντίδραση θα υπήρχε από τους αξιωματούχους της γειτονικής χώρας παρουσία σας;

Γι’ αυτό κύριε Πρωθυπουργέ πιστεύω και το έχω γράψει πολλές φορές ότι πρέπει να υπάρξει αλλαγή ρότας εκ μέρους της χώρας για τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Πρέπει να κάνουμε την υπέρβαση καταγγέλλοντας διεθνώς την γειτονική χώρα για τις πρακτικές της, στον Ο.Η.Ε στο ΝΑΤΟ, (μας ευνοεί η χρονική συγκυρία) και πάνω από όλα στην Ε.Ε. αξιοποιώντας όλες τις δυνατότητες που έχουμε.

Τα όποια σοβαρά οικονομικά προβλήματα αντιμετωπίζουμε ως χώρα δεν μπορεί να είναι απαγορευτικά για να χαράξουμε μια εθνική στρατηγική που θα διασφαλίζει τα εθνικά μας συμφέροντα και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας.

Επειδή ο κύριος Γιλντιρίμ και ο κύριος Ερντογάν δεν σέβονται την συνθήκη των Παρισίων του 1947 και επειδή με την συνθήκη αυτή οι Ιταλοί μεταβίβασαν στην Ελλάδα τα Δωδεκάνησα με όλες τις νησίδες και τις βραχονησίδες που σκόπιμα ο κύριος Γιλντιρίμ δεν ξέρει ούτε τα ονόματα τους ούτε σε ποιον ανήκουν, κύριε Πρωθυπουργέ στη πρώτη σας συνάντηση με τον κύριο Ερντογάν ή με τον κύριο Γιλντιρίμ να τους δώσετε αυτό το ξεχωριστό χάρτη ντοκουμέντο του έτους 1936 όταν κυβερνήτης Δωδεκανήσου ήταν ο De Vecchi. Αυτός ο χάρτης καταγράφει τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας αποτέλεσμα της Ιταλοτουρκικής Συμφωνίας του 1932, μαζί με τα νησιά και τις εξαρτώμενες νησίδες της Ιταλίας στο Αιγαίο, αφού προηγήθηκε η συνθήκη της Λωζάνης στις 24 Ιουλίου του 1923 και η δεύτερη Συνθήκη της Λωζάνης στις 6 Αυγούστου 1924 με βάση την οποία τα Δωδεκάνησα τέθηκαν στην απόλυτη κυριαρχία της Ιταλίας.
Κύριε Πρωθυπουργέ με βάση τα στοιχεία αυτού του ξεχωριστού χάρτη προκύπτει ότι για την περιοχή της Δωδεκανήσου εκτός από την οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας γίνεται αναφορά στη συνολική επιφάνεια των κύριων νησιών στην οποία προστίθενται η επιφάνεια των νησίδων και των βραχονησίδων που εξαρτώνται από τα κύρια νησιά.

Μετάφραση Ιταλικού Κειμένου:

Το 1919 η Ιταλία εκδήλωσε την διάθεση της να παραχωρήσει τη Δωδεκάνησο στη Ελλάδα, μετά από αποζημίωση για τις δαπάνες για τα Δημόσια έργα. Οι συμφωνίες μεταξύ Tittoni και Βενιζέλου (29 Ιουλίου του 1919) και Bonini και Βενιζέλο (10 Αυγούστου του 1920), δεν οδήγησαν σε κανένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα λόγω της άρνησης της κυβέρνησης της Άγκυρας να αναγνωρίσει τη Συνθήκη των Σεβρών και τους διαδοχικούς πολέμους μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Τελικά με τη Συνθήκη της Λωζάνης (24 Ιουλίου του 1923) η Τουρκία αποποιήθηκε κάθε κυριαρχίας στα Δωδεκάνησα υπέρ της Ιταλίας. Με τη δεύτερη Συνθήκη της Λωζάνης (6 Αυγούστου του 1924) τα νησιά τίθενται κάτω από την απόλυτη κυριαρχία της Ιταλίας.

Όμως κύριε Πρωθυπουργέ εάν δεν προβλέπεται να συναντήσετε τον κύριο Γιλντιρίμ στο προσεχές κοντινό μέλλον, θα πρέπει να του στείλετε αυτό τον αποκαλυπτικό χάρτη για να σταματήσει να λέει αυτά τα προκλητικά και ανιστόρητα για τις νησίδες χωρίς ιδιοκτήτη και χωρίς όνομα. Είναι δε χαρακτηριστική η περίπτωση του Καστελλόριζου και των νησίδων Στρογγύλη και Άγιος Γεώργιος (Νησί της Ρω) όπως εμφανίζονται στο χάρτη που με ξεχωριστή σαφήνεια προσδιορίζονται τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ των δύο χωρών για τα οποία γίνεται τόση διαστρέβλωση της αλήθειας από τους αξιωματούχους της γειτονικής χώρας.

Μπροστά στον ορυμαγδό των προκλήσεων, των αμφισβητήσεων και των εχθρικών ενεργειών εκ μέρους της Τουρκίας σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας, αυτό που δεν γίνεται για την οικονομία της χώρας να υπάρξει δηλαδή εθνική συνεννόηση , προκειμένου να φύγουμε από τον φαύλο κύκλο των μνημονίων που φτωχοποίησαν τους Έλληνες και έστειλε στο εξωτερικό τα καλύτερα μυαλά της πατρίδας, επιβάλλεται εδώ και τώρα να γίνει και να υπάρξει εθνική συνεννόηση από τις πολιτικές δυνάμεις για την χάραξη Εθνικής στρατηγικής στο θέμα των Εθνικών θεμάτων γιατί δυστυχώς δεν υπάρχει περιθώριο καμιάς καθυστέρησης.

Πρέπει να γίνει άμεσα σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κύριο Παυλόπουλο και τους αρχηγούς των κομμάτων για να αποφασίσει η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου μέχρι ποιου σημείου είμαστε διατεθειμένοι να ανεχθούμε ακόμα τη λειτουργία του Τουρκικού Προξενείου στην Κομοτηνή έτσι όπως λειτουργεί που με τα χαρακτηριστικά της σημερινής λειτουργίας του έχει μετατραπεί σε ζεστή και φιλόξενη φωλιά Τούρκων Πρακτόρων που δρουν στην Ελληνική Θράκη, τις παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου που ελπίζουμε να μην φθάσουν και μέχρι πάνω από την Αθήνα, για τη λύση του Κυπριακού χωρίς ξένα στρατεύματα κατοχής και εγγυήσεις αλά καρτ, διότι τότε πράγματι θα βρεθούμε με την πλάτη στον τοίχο και η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψιμη.

Η χάραξη Εθνικής Στρατηγικής αυτή την χρονική στιγμή περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο είναι όρος Εθνικής επιβίωσης αφού βρισκόμαστε σε μια χρονική συγκυρία που όλα αλλάζουν στη γειτονιά μας και δεν μπορεί ως χώρα να βρεθούμε χωρίς εθνικό σχέδιο που πάνω απ’ όλα θα διασφαλίζει τα εθνικά συμφέροντα και την εδαφική μας ακεραιότητα.

* Ο Δημήτρης Διακομιχάλης είναι πολιτικός Μηχανικός και τέως δήμαρχος Καλύμνιων

Πηγή MIgnatiou

kostasxan

Διαβάστε τη συνέντευξη Κοτζιά στο Γερμανικό Πρακτορείο, για να καταλάβετε τι επιδικώκουμε στο Κραν Μοντανά

Σχετικά με την ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων, ο κ. Κοτζιάς αναφέρει ότι «θα έχουν πλήρη πολιτική ισότητα. Σε όλα τα σημαντικά ζητήματα θα διαθέτουν δικαίωμα αρνησικυρίας. Και το Ανώτατο Δικαστήριο θα αποτελείται από τέσσερις δικαστές από κάθε εθνοτική ομάδα. Πρόκειται για μια ισότητα πολύ μεγαλύτερη απ' ό,τι στα συνήθη ομοσπονδιακά κράτη».

Την ευθύνη και την αδιαλλαξία της Τουρκίας στην επίλυση του Κυπριακού καταδεικνύει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς σε συνέντευξή του σήμερα στο γερμανικό ειδησεογραφικό Πρακτορείο DPA. «Αν θέλουμε να λύσουμε το πρόβλημα, τότε θα πρέπει καταργήσουμε τις αιτίες του. Σε διαφορετική περίπτωση, για ποιο πράγμα συζητάμε; Το πρόβλημα είναι η παράνομη κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου», τονίζει ο κ. Κοτζιάς, εκφράζοντας την ελπίδα ότι η Τουρκία θα καταλάβει ότι είναι προς το συμφέρον της να επιλυθεί το Κυπριακό, «διότι, μέχρι στιγμής», όπως προσθέτει, «η Τουρκία συνδυάζει την επιθυμία να προστατεύσει τους Τουρκοκύπριους με τις γεωπολιτικές φιλοδοξίες της στην περιοχή. Θέλουμε όμως να λύσουμε το Κυπριακό και όχι να ασχοληθούμε με τη γεωπολιτική στρατηγική της Τουρκίας. Αυτό δεν αποτελεί αντικείμενο της διαπραγμάτευσης».«Δεν θέλουμε εγγυήτριες δυνάμεις και δεν θέλουμε, επίσης, να είμαστε εγγυήτρια δύναμη», υπογραμμίζει ο υπουργός Εξωτερικών, σημειώνει ότι «το δικαίωμα επέμβασης μίας τρίτης χώρας παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών» και παραθέτει την πρότασή του για σύναψη μιας συνθήκης Ειρήνης, Συνεργασίας και Ασφάλειας, όπου οι τρεις χώρες, η Τουρκία, η Κύπρος και η Ελλάδα θα μπορούν να αντιμετωπίσουν από κοινού απειλές όπως η τρομοκρατία και το οργανωμένο έγκλημα.

Απαντώντας στο ερώτημα αν η Τουρκία επιμείνει στα δικαιώματά της ως εγγυήτριας δύναμης, ο κ. Κοτζιάς υπογραμμίζει ότι «θα άνοιγε το κουτί της Πανδώρας», «αν επιτρέψουμε το σύστημα των εγγυητριών δυνάμεων», καθώς «σε αυτήν την περίπτωση θα μπορούσε, για παράδειγμα, η Ρωσία να έρθει και να πει: "Θέλω να έχω δικαίωμα επέμβασης στα κράτη της Βαλτικής για να προστατέψω τον ρωσόφωνο πληθυσμό"». Επιπλέον, προσθέτει ο κ. Κοτζιάς, «αυτό που χρειαζόμαστε είναι μία κυρίαρχη Κύπρος. Διαφορετικά, η Τουρκία θα μπορούσε, μέσω του καθεστώτος των εγγυήσεων, να έχει επίσης λόγο στα θέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Σε ερώτηση για το πώς μπορεί κανείς να εγγυηθεί τα δικαιώματα και των δύο κοινοτήτων ο υπουργός Εξωτερικών απαντά: «Επεξεργαζόμαστε μία συνθήκη για μια ομοσπονδιακή Κύπρο. Και οι δύο εθνοτικές ομάδες θα έχουν ίσα δικαιώματα. Οι Τουρκοκύπριοι θα έχουν το δικό τους ομόσπονδο κρατίδιο ή καντόνι, ή όπως αλλιώς θέλετε να το ονομάσετε. Εκεί θα είναι μόνοι τους και θα μπορούν να διαχειρίζονται τη δική τους ασφάλεια, καθώς θα έχουν τη δική τους αστυνομία. Για τον σκοπό αυτό θα δημιουργηθεί ομοσπονδιακή αστυνομία, η οποία θα αποτελείται κατά 50% από Τουρκοκύπριους και κατά 50% από Ελληνοκύπριους. Πέρα από την ομοσπονδιακή αστυνομία θα υπάρχει μια διεθνής αστυνομική δύναμη που θα παρεμβαίνει σε περίπτωση που οι δυνάμεις της ομοσπονδιακής αστυνομίας δεν επαρκούν».

Σχετικά με την ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων, ο κ. Κοτζιάς αναφέρει ότι «θα έχουν πλήρη πολιτική ισότητα. Σε όλα τα σημαντικά ζητήματα θα διαθέτουν δικαίωμα αρνησικυρίας. Και το Ανώτατο Δικαστήριο θα αποτελείται από τέσσερις δικαστές από κάθε εθνοτική ομάδα. Πρόκειται για μια ισότητα πολύ μεγαλύτερη απ' ό,τι στα συνήθη ομοσπονδιακά κράτη».

Καθημερινή
infognomonpolitics

Τα ποντίκια των σκουπιδιών

Πάσχος Μανδραβέλης

Εχει επισημανθεί πολλάκις ότι η μεγαλύτερη συνεισφορά του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η γελοιοποίηση, μέχρι τελικής απαξίωσης, όλων εκείνων των αριστερών δογμάτων που κράτησαν δέσμια τη χώρα ώσπου αυτή χρεοκόπησε. Αυτό είναι αληθές και δεν τεκμαίρεται μόνο από τις κυβιστήσεις της κυβέρνησης, ούτε από το γεγονός ότι το υβρίδιο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ υπογράφει δύο δύο τα μνημόνια. Η γελοιοποίηση γίνεται και με «ευφυέστατες» δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων για τα προβλήματα της χώρας.
Ετσι ενώ οι πολίτες ασφυκτιούν από τις οσμές που αναδίδουν τα βουνά των σκουπιδιών (αυτά που οι αντιμνημονιακοί θα μάζευαν αλλιώς), ο υπουργός Εσωτερικών κ. Πάνος Σκουρλέτης δήλωνε στην κρατική ΕΡΤ (26.6.2017) ότι η κυβέρνηση είναι πολιτικά αντίθετη με την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών καθαριότητας των δήμων. Λες και οι πολίτες είδαν χαΐρι τόσα χρόνια από τις δημοτικές υπηρεσίες καθαριότητας, με τις απανωτές προσλήψεις συμβασιούχων, τις απεργίες, τη μονιμοποίησή τους, τις νέες προσλήψεις κ.ο.κ. Χρόνια τώρα πνίγονται στη βρώμα και το τελευταίο που τους απασχολεί είναι το χρώμα της γάτας, που πιάνει ποντίκια.
Ο υπουργός Εσωτερικών εξέφρασε την ανάγκη να αναζητηθούν οι τρόποι ώστε να καταργηθεί η διάταξη από τον λεγόμενο «νόμο Ραγκούση» που παρέχει τη δυνατότητα στους δήμους να παραχωρούν τις υπηρεσίες καθαριότητας σε ιδιώτες, λες και οι δήμοι είναι τσιφλίκι του, ή πληρώνει ο ίδιος τα υπέρογκα τέλη καθαριότητας. Βεβαίως, ο κ. Σκουρλέτης προσπαθεί να εξασφαλίσει ψηφαλάκια για τον ίδιο και το κόμμα του και γι’ αυτό είναι τσάμπα φιλεύσπλαχνος με τους συμβασιούχους. Κι αυτό είναι το βασικό χαρακτηριστικό του συγκεντρωτικού συστήματος εξουσίας: οι υπουργοί είναι μακριά από τα προβλήματα των πολιτών και κοντά στα ρουσφέτια των συντεχνιών. Δεν τους νοιάζει η βελτιστοποίηση των συνθηκών ζωής των δημοτών, οι οποίοι μπορούν να κρίνουν διά των τοπικών τους συμβουλίων ποια είναι η προσφορότερη λύση στον δήμο τους. Καίγονται για τις ψήφους συγκεκριμένων ομάδων πολιτών· τούτοι εδώ, επειδή είναι πολύ αριστεροί, νοιάζονται και για τη «φιλεργατική» εικόνα τους. Πώς το είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος; «Οι ιδιώτες και οι εργολάβοι δημιουργούν συνθήκες γαλέρας» (ΣΚΑΪ, 27.6.2017). Τότε, για ποιο λόγο να έχουμε ένα σκασμό επιθεωρήσεις εργασίας; Δηλαδή ο κ. Δημήτρης Τζανακόπουλος μας λέει ότι ενώ το κράτος αποτυγχάνει σε βασική του αποστολή, που είναι η επιβολή της εργατικής νομοθεσίας, θέλει και να διαφεντεύει και πώς θα γίνεται η αποκομιδή των σκουπιδιών.
Θα το ξαναπούμε, μπας και το εμπεδώσουν οι επόμενοι· τούτοι εδώ όχι μόνο δεν κατανοούν τη λύση, αλλά δεν αντιλαμβάνονται και το πρόβλημα. Τα των δήμων πρέπει να τα διαχειρίζονται οι δημότες και όχι ο εκάστοτε Σκουρλέτης υπηρεσίας...
Πηγή: Καθημερινή

vigla

Η ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχει για να μας θυμίζει τους στίχους του Άσιμου και του Πάνου

ΑΠΟΨΗ: Α. Πανούτσος

Έχοντας πάει σχολείο την εποχή που μαθαίναμε τα άμφια των ιερέων, όταν θα προτιμούσαμε να ξέρουμε από πού αγοράζουν ρούχα οι Beatles μπορώ να διαβεβαιώσω ότι δεν διατηρώ και τις καλύτερες αναμνήσεις από τα θρησκευτικά. Τα θρησκευτικά είναι μια άσκηση ματαιοδοξίας της Εκκλησίας, που λατρεύει να βλέπει τα παιδιά να ασχολούνται με κάτι που είναι αυστηρά μεταφυσική εμπειρία. Παρά ταύτα δεν είμαι ενάντια στην διδαχή τους. Όχι για την παιδευτική αξία που η εκκλησία νομίζει ότι έχουν αλλά για την εθνική αξία που πραγματικά έχουν. Ακόμα και ένα τελειωμένος έλληνας άθεος αν στραβώσει κάτι μπορεί να κάνει τον σταυρό του ή να πει «Ελα Χριστέ και Παναγία». Η Εκκλησία αρέσκεται να πιστεύει ότι συμβαίνει επειδή «κάπου μέσα μας όλοι πιστεύουμε». Η πραγματικότητα  όμως είναι σημαντικότερη. Η ορθοδοξία και τα σύμβολα της είναι το μεγαλύτερο ελληνικό common bond. Αυτός ο μυστήριος σταυρός με τα τρία δάχτυλα, που κάθε ένας κάνει και έναν διαφορετικό, από τάπα του μπάσκετ μέχρι κοκορέτσι, δεν στέλνει το σήμα «Εδώ είναι ένας πιστός» αλλά «Εδώ είναι ένας Ελληνας».

Και τα θρησκευτικά σαν στοιχείο εθνική συνοχής μπορούν να υπάρχουν μόνο με την σημερινή τους μορφή. Όχι σαν σεμινάριο συγκριτικής θρησκειολογίας, όπως επιχειρήθηκε την εποχή του Φίλη, ούτε σαν εισαγωγή στην pop, έντεχνη και ροκ μουσική όπως μοιάζει να προσπαθήθηκε να γίνουν στην θητεία του Γαβρόγλου αλλά συντηρητικά, έτσι όπως τα ξέρουμε. Με το ερώτημα να δημιουργείται όχι γιατί κόπηκαν ο Σαββόπουλος, ο Άσιμος και η Rihanna από το νέο βιβλίο των Θρησκευτικών αλλά ποιο αστέρι στο υπουργείο κατόρθωσε να τους στριμώξει μέσα.

Ο «Μπαγάσας» του Νικόλα Ασιμου είναι καλό τραγούδι. Εχει στίχους που ταιριάζουν στις εφηβικές ανησυχίες «Θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια, να ξαναγίνω καβαλάρης» και μεταφυσικές αναφορές «Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω;». Επίσης δεν είναι στρατευμένο. Μπορεί να είναι για τον Θεό, ένα φίλο που πέθανε. Μιλάει για χαμένες επαναστάσεις «Για το χαμένο μου αγώνα, που τ’ αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν». Βέβαια υπάρχει μια γελοιότητα ένας θρησκευτικός να διδάσκει Ασιμο στο σχολείο αλλά ας πούμε ότι περνάει.

Η Συννεφούλα του Σαββόπουλου που κολλάει όμως; Επειδή «Σαν συννεφάκι φεύγει ξαναγυρνάει, μ’ αγαπά τη μια την άλλη με ξεχνάει» και από το πολύ το κέρατο είχε αγιάσει ο άνθρωπος; Ακόμα περισσότερο η Rihanna με την Umbrella πως στριμώχτηκε στο βιβλίο;  Χάρις στο «In anticipation for precipitation stack chips for the rainy day» που όχι τάξη γυμνασίου αλλά τον Τσακαλώτο θα είχε πρόβλημα προβληματίσει; Ή επειδή λέει «When the clouds come, we gone» αποκαλύπτοντας ότι στο υπουργείο κάποιος έχει προχωρημένα συμπτώματα συννεφολαγνείας;

Στα υπόλοιπα που κοπήκανε η γελοιογραφία του Economist δεν έγινε γνωστή άρα δεν υπάρχει γνώμη. Στη γιόγκα όμως υπάρχει. Κόπηκε επειδή αφορά θρησκεία. Και είναι περίεργο αλλά ισχύει. Στις Ινδίες που η κυβέρνηση προσεκτική στο να κρατήσει αποστάσεις από τις θρησκείες κόπηκε για τους εντελώς αντίθετους λόγους. Στην Ευρώπη όμως η γιόγκα δεν έχει θρησκευτικές προεκτάσεις. Αλλά αφού δεν έχει γιατί να έμπαινε στο βιβλίο των Θρησκευτικών;  Όπως γιατί να έμπαινε ο Προσκυνητής του Αλκίνοου Ιωαννίδη, που από στίχους μπορεί να σε λιγώσει αλλά όχι και να βοηθήσει στην αναζήτηση του Θείου.

Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Ούτε αν μπήκε το «Η ζωή μου όλη» του Άκη Πάνου που για εργασία στην Γ’ Γυμνασίου είναι ένας ενδιαφέρων αλλά πρώιμος προβληματισμός. Το θέμα είναι γιατί να υπάρχουν θρησκευτικά σε αυτή την μορφή και τι ρόλο νομίζει ότι μπορεί να παίξει η Εκκλησία στα σχολεία.

Αν πιστεύει ότι  μπορεί να παίξει τον ρόλο του φίλου και του συμπαραστάτη, έχουμε το απόλυτο miscasting. Η ορθόδοξη εκκλησία δεν επιβίωσε εκμοντερνιζόμενη, αλλά διατηρώντας τον παραδοσιακό μέχρι και οπισθοδρομικό της χαρακτήρα. Ο ορθόδοξος παπάς είναι κάτι σαν τον εύζωνα. Όλοι καταλαβαίνουν ότι τα τσαρούχια φτιάχτηκαν για να πατιούνται στο βουνό και όχι στην άσφαλτο της Αμαλίας. Και όλοι καταλαβαίνουν ότι οι κότσοι και τα άμφια ήτανε ντεμοντέ ήδη με την πτώση του Βυζαντίου. Οι εύζωνες και οι παπάδες υπάρχουν όμως εκτός χρόνου. Για να μας λένε ότι πριν από εμάς υπήρχε κάτι άλλο. Και φυσικά όχι για να μας θυμίζουν τους στίχους του Ασιμου και του Πάνου.

http://www.liberal.gr

Πατερικός