Tα "Τea Party" του Εκκλησιαστικού χώρου

Πηγή : Amen.gr

Του Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Τσέτση

Όταν προ διετίας ο χαρισματικός Barack Obama, πήρε στα χέρια του τις τύχες των ΗΠΑ έπειτα από μια πρωτοφανή στα αμερικανικά χρονικά προεκλογική εκστρατεία, ένας άνεμος αισιοδοξίας άρχισε να πνέει όχι μόνο στην υπερατλαντική αυτή χώρα, αλλά και σε όλη την υφήλιο. Διότι με τον πειστικό (και όχι ξύλινο) λόγο του, την σαφή τοποθέτησή του σε θέματα που αφορούσαν πολλά χρονίζοντα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα της χώρας του, την άνευ περιστροφών εκφρασθείσα πρόθεσή του να συμβάλει στη δημιουργία ενός νέου πολιτικού ήθους στις διεθνείς σχέσεις, αλλά και την δηλωθείσα βούλησή του να βγάλει την Αμερική από τα αδιέξοδα που η ίδια είχε δημιουργήσει στην Μέση Ανατολή και την Ασία, ο Obama έδινε ελπίδες πως κάτι θα άλλαζε. Τόσο στην χώρα του, όσο και σ΄ολόκληρο τον κόσμο.

Δυσαρεστημένοι από την άνοδο του προοδευτικού Δημοκράτου Οbama στον Προεδρικό θώκο των ΗΠΑ, υπήρξαν οι Ρεπουμπλικάνοι. Mάλιστα δε η ακροδεξιά πτέρυγα του Κόμματος αυτού, η οποία αμέσως τον έβαλε στο στόχαστρο, με σκοπό να απαξιώσει τόσο τον ίδιο προσωπικά, όσο και την καινοτόμο πολιτική του εντός και εκτός Αμερικής. Ως μέσο δε για την διάβρωσή του, επινοήθηκαν τα γνωστά «Tea party», στα οποία πρωτοστατεί, δίκην ηγερίας, η αποτυχούσα στις Προεδρικές εκλογές υποψήφια Αντιπρόεδρος, η αστοιχείωτη και λιποβαρής τον νουν Sarah Palin, (που μέχρις εσχάτων νόμιζε πως η Αφρική είναι χώρα και όχι ήπειρος)!

Βασικός στόχος του ιδιότυπου αυτού «φόρουμ» είναι η διάσωση και προστασία, με κάθε τρόπο, των «παραδοσιακών αξιών» της αμερικανικής κοινωνίας, που, καθώς υποστηρίζεται, κινδυνεύουν να πληγούν ανεπανόρθωτα από τις πολιτικές επιλογές και τις κοινωνικές ρυθμίσεις τού «αφρικανικής προελεύσεως», «αριστεριζουσών τάσεων» και «μουσουλμανικών καταβολών» (και ας είναι βαπτισμένος Χριστιανός) νέου Αμερικανού Προέδρου και της Κυβερνήσεώς του.

Προσφιλής μέθοδος της Palin και των περί αυτήν οπαδών στην προσπάθεια διαβρώσεως του Obama και του Κόμματός του, είναι η στοχοποίηση των «αντιπάλων». Έτσι, από τη μια, με την κυκλοφορία ενός καταλόγου πολιτικών προσωπικοτήτων του Δημοκρατικού Κόμματος, και την δημοσίευση, από την άλλη, ενός γεωγραφικού χάρτου που εντόπιζε Αμερικανικές πόλεις και Πολιτείες στις οποίες υποτίθεται ότι πολιτεύονται «οι αντίπαλοι» που πρέπει να υπονομευθούν, στήθηκε ένα σενάριο προγραφών. Συνέπεια της επιθετικής αυτής πολιτικής επιλογής; Τα γνωστά αιματηρά επεισόδια πρό τριών εβδομάδων στην Αριζόνα, με εξι νεκρούς και μια βαρειά τραυματισμένη Δημοκρατική πολιτική αντίπαλο, την Gabrielle Giffords, μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων, το όνομα της οποίας περιλαμβανόταν, φυσικά, στον προαναφερθέντα κατάλογο.

Με αφορμή όσα ελέχθησαν ανωτέρω, θα τεθεί ίσως τό ερώτημα περί του ποιά σχέση μπορεί να έχουν τα πολιτικής υφής Tea Party της Palin με τον δικό μας Εκκλησιαστικό χώρο; Απολύτως καμιά, ως πρός το «πολιτικώς ζητούμενο». Μεγάλη όμως, ως προς την μέθοδο καταρρακώσεως και εξαφανισμού του «άλλου». Μήπως αυτήν ακριβώς την μέθοδο δεν μετέρχονται, με πολλή μαεστρία μάλιστα, ημέτεροι κληρικοί και λαϊκοί, οι οποίοι θεωρούντες εαυτούς μοναδικούς ταμιούχους και εκφραστές της Ορθοδόξου Πίστεως, στιγματίζουν και λοιδορούν όσους έχουν μια διαφορετική από αυτούς θεολογική αντίληψη; Που απαξιώνουν όσους έχουν μιαν άλλη άποψη περί του πώς και «με ποιά γλώσσα» η Ορθοδοξία θα μπορούσε σήμερα να παράσχει μαρτυρίαν Χριστού, μέσα στην ολονέν και περισσότερο εκκοσμικευόμενη σύγχρονη κοινωνία;                                                   Kαλέ, ένας χριστιανός!!!!

Διατρέχοντας κανείς άρθρα και μελέτες σε εφημερίδες και περιοδικά, ή σχόλια επώνυμων, ψευδώνυμων και ανώνυμων (άρα ψοφοδεών) «μπλογκομανιακών» στο διαδίκτυο, ακούοντας όμως και «φιλιππικούς» εναντίον Εκκλησιαστικών προσωπικοτήτων, οι οποίοι εκτοξεύονται με περισσή έπαρση σε ραδιοφωνικές εκπομπές, σε αίθουσες ή σε ενοριακά αρχονταρίκια, δεν έχει καμιά δυσκολία στο να διαπιστώσει ότι το σύνδρομο Palin λειτουργεί ως άριστα και στον δικό μας Εκκλησιαστικό χώρο! Είναι μήπως ψέμμα ότι, από καιρό ήδη, έχουν προγραφεί Πατριάρχαι, Αρχιεπίσκοποι, Μητροπολίται, καθηγηταί, κληρικοί ή λαϊκοί θεολόγοι; Ή δεν είναι αλήθεια ότι ουκ ολίγες πόλεις και πολιτείες της καθ΄ημάς Ανατολής, μπήκαν στο στόχαστρο των αυτόκλητων αυτών «υπερμάχων» της πίστεώς μας (χωρίς καν να έχει δημοσιευθεί κάποιος γεωγραφικός χάρτης τύπου Palin!); Όπως π.χ. η Κωνσταντινούπολις, το Βελιγράδι, η Λευκωσία, τα Τίρανα, ο Βόλος, η Καλαμάτα, το Κουόπιο, η Γενεύη, ενίοτε η Αθήνα, που θεωρούνται ως οι πόλεις εκείνες όπου κατεργάζεται η νόθευση της Ορθοδοξίας;

Τοιουτοτρόπως, βάλλονται ο Οικουμενικός Πατριάρχης επειδή χωρίς φόβο και πάθος ανοίγεται στον κόσμο και προωθεί τον διαχριστιανικό, διαθρησκειακό και διαπολιτισμικό διάλογο˙ ο Κύπρου επειδή δέχθηκε τον Πάπα και φιλοξένησε την Θεολογική Ἐπιτροπή Διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών˙ ο Αλβανίας επειδή συμμετέχει ενεργά σε διαχριστιανικά και διαθρησκειακά φόρα˙ οι Δημητριάδος και Μεσσηνίας επειδή καταβάλουν προσπάθειες για να βγεί η ορθόδοξη θεολογική σκέψη από την σημερινή της αποτελμάτωση˙ ο Περγάμου για όσα λέγει περί του Πρωτείου του Πάπα και της φύσεως του Ορθοδοξο-Ρωμαιοκαθολικού Διαλόγου˙ ο Σερβίας και η περί αυτόν Ιερά Σύνοδος λόγῳ του ότι καθήρεσαν, (διά λόγους που εκείνοι γνωρίζουν), ένα σέρβο Επίσκοπο, «επειδή είναι μπροστάρης στον αντι-οικουμενιστικό αγώνα»! [ Ο οποίος, σημειωτέον, δεν φαίνεται να ήταν και τόσο «αντι-οικουμενιστής», μιας και διαρκούσης της κρίσεως του Κοσσυφοπεδίου, ουδένα είχε συνειδησιακό πρόβλημα να δεχθεί την βοήθεια που του προσέφεραν φορείς της «Παναιρέσεως του Οικουμενισμού» για την συντήρηση Ναών, Μονών και Ιδρυμάτων της Επαρχίας του]!

Από την κριτική όμως των «αμιάντων» αυτών ορθοδόξων δεν έμειναν άθικτοι και άλλοι Αρχιερείς. Όπως ο Σύρου, λ.χ., επειδή, καλώς ποιών, επέλεξε την ειρηνική συμβίωση με το Ρωμαιοκαθολικό στοιχείο της Επαρχίας του ή ο Αλεξανδρουπόλεως, λόγῳ μιας ανθρώπινης ποιμαντικής του χειρονομίας κατά την έναρξη των πρόσφατων παρα-Ολυμπιακών αγώνων. Καθώς δεν απέφυγε τους μύδρους των «καθαρών» και ο αείμνηστος Αθηνών Χριστόδουλος, όταν προ ετών δέχθηκε τον Πάπα και απήγγειλε μαζί του την Κυριακή Προσευχή στον Άρειο Πάγο˙ ή ακόμη προσφάτως, ο Μέγας Αρχιδιάκονος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επειδή είπε αλήθειες που δεν ήχησαν ευχάριστα σε κάποια ώτα.

Το πρόβλημα δεν έγκειται στο τι λέγουν οι διάφοροι εκφραστές του σημερινού ζηλωτικού Ορθόδοξου κινήματος. Εχουν κάθε δικαίωμα να εκφέρουν την γνώμη τους στα πλαίσια ενός ενδο-εκκλησιαστικού διαλόγου. Το πρόβλημα είναι πώς τα λένε και με ποιά πρόθεση τα λένε. Πρόβλημα είναι τα μέσα που μετέρχονται για να επιτύχουν τους στόχους τους. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι αυτοί ότι με τον τρόπο που εκφράζοναι «ρίχνουν λάδι στη φωτιά». Αν κάμουν τον κόπο να ρίξουν μια ματιά στον ιστοχώρο, θα δουν τι είδους ανισόρροπους φανατικούς τροφοδοτούν με τα γραφόμενα και λεγόμενά τους. Θα πρέπει δε να είναι προσεκτικοί οσάκις αποστέλλουν οπαδούς, δίκην καταδρομέων, σε Ναούς, Πανεπιστήμια και Εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες της αλλοδαπής, προκειμένου να «προστατεύσουν» την Ορθοδοξία από τους πλήττοντας αυτήν! Διότι στις «αποστολές» τους αυτές δεν αποκλείεται μια μέρα να παρεισφρήσει κανένας ανεγκέφαλος «κομάντο» και προβεί σε κάποια ειδεχθή πράξη, όπως έγινε πρόσφατα στην Αριζόνα. Τότε, όμως, τους σήμερον κρίνοντας και κατακρίνοντας θα κρίνει ο Δικαιοκρίτης Θεός.

Ο χαρισματικός Obama, οι χαρισματικοί Φαναριώτες και οι «μπλογκομανιακοί αμίαντοι Ορθόδοξοι»

Λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο - απάντηση σε άρθρο του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Τσέτση που δημοσιεύτηκε στο amen.gr

Αγαπητό blog thriskeftika,

είμαι ένας ψοφοδεής (λόγω της ανωνυμίας μου) μπλογκομανιακός αλλά δεν έχω την τύχη να κατάγομαι από καμία από τις πόλεις που ο φαναριώτης μεγαλόσχημος κληρικός (ο π. Γεώργιος Τσέτσης) βλέπει στοχοποιημένες από τους «αυτόκλητους υπέρμαχους της πίστεως μας». Διάβασα το άρθρο του προαναφερθέντος κληρικού του Πατριαρχείου και θα ήθελα μερικές ερωτήσεις να κάνω κι αν θέλετε τις δημοσιεύετε στο blog σας.

1. Η υπεράσπιση της Συνόδου της Σερβίας και η σε βάρος του επισκόπου Αρτεμίου εκτοξευόμενη συκοφαντία του π. Γεωργίου είναι προσωπική δική του «γραμμή» ή κοινή πεποίθηση όλων των Φαναριωτών και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου;...Πιστεύει και ο Πατριάρχης όσα λέει ο Πρωτοπρεσβύτερος του ότι «ο Σερβίας και η περί αυτόν Ιερά Σύνοδος (βάλλονται από τους «αυτόκλητους υπέρμαχους της πίστεως μας») λόγῳ του ότι καθήρεσαν, (διά λόγους που εκείνοι γνωρίζουν), ένα σέρβο Επίσκοπο, «επειδή είναι μπροστάρης στον αντι-οικουμενιστικό αγώνα»! [ Ο οποίος, σημειωτέον, δεν φαίνεται να ήταν και τόσο «αντι-οικουμενιστής», μιας και διαρκούσης της κρίσεως του Κοσσυφοπεδίου, ουδένα είχε συνειδησιακό πρόβλημα να δεχθεί την βοήθεια που του προσέφεραν φορείς της «Παναιρέσεως του Οικουμενισμού» για την συντήρηση Ναών, Μονών και Ιδρυμάτων της Επαρχίας του]!». Τόσος λοιπόν χρόνος χρειάστηκε για να αποκαλυφθεί η αγαλλίαση των Φαναριωτών από το διωγμό και την άδικη, αντικανονική και παράνομη καταδίκη του αγωνιστή επισκόπου Ράσκας και Πριζρένης Αρτεμίου;

2. Ο π. Γεώργιος Τσέτσης ανέλαβε το έργο της υπεράσπισης όλων των οικουμενιστών, νεωτεριστών, νεοβαρλααμιτών και φιλοπαπικών «ορθοδόξων»; Συμφωνεί μαζί τους; Κι αν δεν μπορεί να βρει την πρόθεση με την οποία σχολιάζουν τους παραπάνω φίλους του οι «επικριτές τους», μήπως μπορεί να μας πει ποια είναι η δική του πρόθεση όταν γράφει ένα τέτοιο άρθρο;

3. Αν κάποιοι «ανισσόροποι φανατικοί» τροφοδοτούνται από τα λεγόμενα και τα γραπτά κάποιων παραδοσιακών πιστών και κληρικών, για τούτο δεν φταίνε ασφαλώς οι παραδοσιακοί πιστοί και κληρικοί. Ακραίοι ζηλωτές υπήρξαν πάντοτε αλλά αυτό δεν σταμάτησε τους αντιοικουμενιστές Πατέρες (τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, τον π. Φιλόθεο Ζερβάκο και τόσους άλλους) από το να ελέγχουν τους υπηρετούντες την παναίρεση του οικουμενισμού, ακόμη κι αν αυτοί ήταν Οικουμενικοί Πατριάρχες (ας μην λησμονούμε τον δριμύ έλεγχο των οικουμενιστικών βημάτων του Πατριάρχη Αθηναγόρα). Αλλά, ο π. Γεώργιος και οι ομόφρονές του αναλογίστηκε ποτέ πόσο κακό κάνουν οι ίδιοι με την οικουμενιστική, εκκοσμικευμένη τακτική τους τόσο στους Ορθοδόξους πιστούς όσο και στους ετεροδόξους αιρετικούς κλείνοντας τους την πόρτα της εν μετανοία επανόδου στην Ορθοδοξία με την οικουμενιστική σύγχυση και τον συγκρητισμό που διασπείρουν;

4. Ας αρκεστούν οι Φαναριώτες στο θαυμασμό του «χαρισματικού Obama» και ας συνεχίσουν το πλέξιμο του φιλοαμερικανικού εγκωμίου. Αντί αληθινού χαρισματικού λόγου τελευταίως από το Φανάρι ακούμε μόνο παραφωνίες υπεράσπισης των αποκλινόντων από την Παράδοση κληρικών. Ό,τι έχει όμως ο καθένας, αυτό και δίνει…

ΥΓ. Στον τίτλο παρακαλώ να διατηρήσετε τα εισαγωγικά στις λέξεις που τα έχω και να μην προσθέσετε εισαγωγικά στα χαρίσματα του Obama και των θαυμαστών του

Αναρτήθηκε από ΘΕΟΛΟΓΟΣ
 
Πηγή : ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ
 
ΣΧΟΛΙΟ : στιγματίζουν και λοιδορούν όσους έχουν μια διαφορετική από αυτούς θεολογική αντίληψη; Που απαξιώνουν όσους έχουν μιαν άλλη άποψη περί του πώς και «με ποιά γλώσσα» η Ορθοδοξία θα μπορούσε σήμερα να παράσχει μαρτυρίαν Χριστού, μέσα στην ολονέν και περισσότερο εκκοσμικευόμενη σύγχρονη κοινωνία;

Επιτέλους ο άνθρωπος αυτός μάς έδωσε κάτι συγκεκριμένο : Γιά τούς οικουμενιστές η θεολογία είναι μιά αντίληψη η οποία δημιουργεί μιά άποψη σχετική μέ τή γλώσσα μέ τήν οποία μπορεί σήμερα η ορθοδοξία νά δώσει μαρτυρία Χριστού. Καί η εκκοσμίκευση αφορά τήν κοινωνία όχι τήν εκκλησία.

Δυστυχώς είναι όλα περιττά. Δυστυχώς δέν υπάρχουν πιά διαφορές. Παρότι δέν υπάρχει ουδεμία ομοιότης ΔΙΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΘΕΟ. Καί τόν θεό πού επινόησαν μπορούν να τόν ενώσουν εύκολα μέ τόν θεό τού πάπα, μέ τόν θεό τού Μωάμεθ, μέ τόν θεό τών ειδωλολατρών, ακόμη καί μέ τό τίποτα, αφού έτσι κι αλλοιώς δέν υπάρχει, δέν είναι ζωντανός, δέν βρίσκεται ανάμεσά μας. Μάλιστα πρέπει νά προσέξουμε πόσο μοιάζει ο θεός αυτός τού πάπα μέ τόν θεό τού Μωάμεθ. Διότι είναι άγνωστος καί δέν μπορεί νά επικοινωνήσει μέ τούς ανθρώπους παρά έμμεσα διά τών αντιπροσώπων.

Αμέθυστος

Η "ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ"ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

πηγή : diolkos

Θέμα χρόνου είναι η ανακοίνωση της συμφωνίας για την επίλυση του ελληνικού προβλήματος σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση στην Ευρώπη.

Η συμφωνία που θα έχει τη σφραγίδα της Μέρκελ, θα υλοποιηθεί σε διάφορες φάσεις, ωστόσο, από την αρχή θα έχει μια μόνο κατεύθυνση: Οι προβληματικές χώρες όπως η Ελλάδα θα περάσουν πολύ δύσκολες δεκαετίες. Οι Ελληνες ειδικά θα βρίσκονται κάτω από νέα κατοχική μπότα η οποία θα επιβάλλει νόμους, θα ζητά αναθεωρήσεις βασικών διατάξεων του Συντάγματος, θα καθορίζει μισθούς και συντάξεις. Πληροφορίες αναφέρουν ότι άμεσα θα ζητηθεί από τη χώρα μας (ίσως σε ένδειξη καλής θέλησης) νέα αλλαγή στο συνταξιοδοτικό με αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67, όπως άλλωστε αποφάσισε μόλις την περασμένη εβδομάδα και η Ισπανία. Επίσης, νέο ψαλίδι στους μισθούς άμεσα, μέσα στο 2011, πιθανότατα με το ενιαίο μισθολόγιο. Είναι και οι δύο βασικοί όροι που βάζουν οι Γερμανοί στο τραπέζι, αλλιώς θα τινάξουν τη συμφωνία στον αέρα.

Το σχέδιο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους θα συζητηθεί την ερχόμενη Παρασκευή και θα ξεκινήσει να υλοποιείται μετά τον Μάρτιο, όταν θα γίνει η Σύνοδος Κορυφής και θα έχουν διεξαχθεί και οι πρώτες εκλογές στη Γερμανία στις 27 Μαρτίου. Θα πρόκειται για ένα σχέδιο – πακέτο με πολύ από Ελλάδα και ολίγο από τις άλλες χώρες που βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού. Το πακέτο θα έχει τα εξής σημεία:

Δανεισμός και επαναγορά ομολόγων στην τρέχουσα τιμή που θα είναι έως 30% χαμηλότερη από την τιμή έκδοσης με στόχο η Ελλάδα να εξοικονομήσει έως και 15 δισ. ευρώ. Αρχικά η αγορά των ομολόγων θα γίνει από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα η οποία έχει αγοράσει τους τελευταίους μήνες ελληνικά ομόλογα αξίας περί τα 60 δισ. ευρώ. Η Ελλάδα θα τα επαναγοράσει σε τιμή γύρω στα 45-47 εκατ. μειώνοντας έτσι το χρέος της κατά 15 δισ. ευρώ.

Σε δεύτερο στάδιο θα πρέπει οι ιδιώτες και οι τράπεζες που έχουν ελληνικά ομόλογα, να δεχθούν “κούρεμα” 20%-30%. Η Ελλάδα με χρήματα από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Στήριξης, θα αγοράσει σε χαμηλότερη τιμή, θα εξοικονομήσει 7-10 δισ. και θα φύγουν όλοι ευχαριστημένοι αφού σε ενδεχόμενη χρεοκοπία δε θα έπαιρναν απολύτως τίποτε.

Υπάρχουν όμως και δανειστές οι οποίοι κατέχουν πάνω από 100 δισ. σε ομόλογα. Αυτοί είτε θα δεχθούν “κούρεμα” και… κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι, είτε θα υπάρξει πρόβλεψη για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής τους για 2 ή 3 δεκαετίες χωρίς να χάσουν κάτι από την αξία τους.

Η Ευρώπη αποφασίζει επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ, για 25-30 χρόνια, όπως πρόσφατα συζητήθηκε και στο Νταβός. Με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα παίρνει ανάσα σε ότι αφορά τα τοκοχρεολύσια που θα πρέπει να πληρώσει μετά το 2013.

Πώς θα βρεθούν τα χρήματα που θα δοθούν στην Ελλάδα; Μα με νέα δάνεια από το EFSF το οποίο σήμερα έχει περί τα 440 δισ. αλλά μόνο τα μισά μπορεί να διαθέσει αφού τα άλλα είναι εγγυήσεις. Το δάνειο ασφαλώς θα έχει μικρότερο επιτόκιο από το 5% που σήμερα η Ελλάδα πληρώνει, επομένως, θα είναι μικρότεροι και οι τόκοι που θα πληρώνουμε κάθε χρόνο. Φυσικά, με τα νέα δάνεια, η Ελλάδα θα είναι για μια ζωή δανεισμένη, ίσως όχι με υψηλά επιτόκια με τα οποία δανείζουν οι αγορές (άλλωστε τα spreads είναι στα ύψη) αλλά πάντως, πνιγμένη στα χρέη. Κάτι μάλλον αναπόφευκτο εδώ που έχουμε φτάσει.

Για να γίνουν όλα τα παραπάνω θα πρέπει να υπάρξει αυτό που όλοι λένε “γερμανικό κοστούμι” ή ένα Πανευρωπαϊκό Μνημόνιο για όλες τις χώρες που έχουν πρόβλημα με τα δημοσιονομικά τους. “Να γίνετε όλοι Γερμανοί” είναι στην ουσία η εντολή της Μέρκελ κι αυτό θα πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα. Το 2013 ο προσωρινός μηχανισμός στήριξης γίνεται μόνιμος κι αυτό συνεπάγεται ότι όποιος ενταχθεί θα υποστεί κυρώσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δηλαδή ακόμη και αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου σε διάφορα θέματα. Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα και με τόσα εθνικά θέματα να είναι ανοικτά.

Επειδή όμως αυτό δεν είναι αρκετό για τη Μέρκελ, το σχέδιο γίνεται πιο ειδικό. Αφού δεν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη σε χώρες όπως η Ελλάδα για τη μείωση ελλειμμάτων και χρεών πρέπει να βρούμε τρόπο να τους αναγκάσουμε. Αυτό είναι το σχέδιο που προβλέπει “Συνταγματοποίηση” του οικονομικού προβλήματος. Δηλαδή, η Γερμανία ζητά να μπουν διατάξεις στο Σύνταγμα όλων των κρατών που να προβλέπουν κυρώσεις σε εθνικό επίπεδο σε περίπτωση που δεν τηρούνται οι στόχοι και οι δεσμεύσεις για μείωση ελλείμματος και χρέους.

Εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα για την Ελλάδα. Αναθεώρηση του Συντάγματος μπορεί να γίνει το 2017, οπότε θα πρέπει να βρεθούν τρόποι να ξεπεραστούν τα προσκόμματα. Η δυσκολία είναι μεγάλη, όμως δεν είναι καθόλου τυχαία η συζήτηση που γίνεται για αναθεωρητική Βουλή που θα αποφασίσει αλλαγές οι οποίες μπορούν να ενταχθούν στο Σύνταγμα. Δεν είναι τυχαία και η δήλωση του Κ. Μητσοτάκη σε συνέντευξή του στην Καθημερινή ο οποίος μιλά για κατ’ εξαίρεση αναθεώρηση μιας και η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση εθνικής ανάγκης. Θα πρέπει να σημειωθεί όμως ότι κάτι τέτοιο ίσως θα μπορούσε να προσβληθεί από οποιονδήποτε πολίτη κάνει προσφυγή, ακόμη κι αν έχει αποφασίσει η πλειοψηφία της Βουλής. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι συνταγματολόγοι της κυβέρνησης έχουν πάρει φωτιά και αναζητούν παράθυρα στο Σύνταγμα με τον κίνδυνο πάντα μιας προσφυγής Αναδημοσίευση απο Antinews.

Αμέθυστος

ΤΟ ΜΑΡΤΙΟ Η ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ

Του Δ.Γ. Παπαδοκωστόπουλου

Μέχρι το τέλος Μαρτίου θα έχει ολοκληρωθεί το σχέδιο λύσης για το ελληνικό δημόσιο χρέος, το οποίο θα εγκριθεί στο πλαίσιο του πανευρωπαϊκού σχεδίου από το συμβούλιο κορυφής της Ε.Ε. τον ίδιο μήνα. Θα προβλέπει την επιμήκυνση του δανείου των 110 δισ. ευρώ αλλά και την ελεγχόμενη αναδιάρθρωση του υπόλοιπου χρέους, η οποία θα γίνει σε συμφωνία με τους πιστωτές. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα θα καθίσει μαζί τους στο τραπέζι για να συζητήσει τους όρους για την αποπληρωμή του χρέους της.

Ήδη για λογαριασμό της χώρας μας διεθνείς οίκοι, όπως η Lazard, εργάζονται προς την κατεύθυνση αυτή και «ομαδοποιούν» τους πιστωτές, με τους οποίους θα γίνουν οι διαπραγματεύσεις εν ευθέτω χρόνω.

Θέματα πρωτίστου ενδιαφέροντος για την Ελλάδα τόσο στο ζήτημα της αναδιάρθρωσης όσο και στο ζήτημα της επιμήκυνσης είναι: το ύψος του νέου δανείου που θα δοθεί στην Ελλάδα για την επαναγορά των ομολόγων, τα επιτόκια αλλά και η χρονική διάρκεια των δανείων.

Στις Βρυξέλλες όλο αυτό το διάστημα διεξάγονται πυρετώδεις προετοιμασίες σε χαμηλού και μεσαίου επιπέδου επιτροπές, οι οποίες επεξεργάζονται το ελληνικό θέμα. Οι επιτροπές αυτές θα δώσουν σάρκα και οστά στη συμφωνία, που θα επικυρωθεί κατόπιν στο Συμβούλιο Κορυφής προς το τέλος Μαρτίου.

Η επιμήκυνση της αποπληρωμής των 110 δισ. ευρώ αλλά και η αναδιάρθρωση του υπόλοιπου χρέους θα συνοδευτούν από την πλευρά της Ελλάδας με την ανάληψη πολιτικών δεσμεύσεων, αντίστοιχων των «δημοσιονομικών κανόνων» που περιλήφθηκαν στο γερμανικό σύνταγμα από το 2007. Κατά τις πληροφορίες αυτά που συζητούνται ως δεσμεύσεις για την Ελλάδα αφορούν:

* Στόχους για το χρέος και το έλλειμμα που σύμφωνα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ πρέπει να βρίσκεται στο 3% του ΑΕΠ. Σκέψεις που έχουν πέσει στο τραπέζι κάνουν λόγο για όρο ο οποίος θα επιβάλει τη μείωση κατά μία ποσοστιαία μονάδα ετησίως του ποσοστού του ελλείμματος που κινείται πάνω από το στόχο της συνθήκης.

* Τη διατήρηση του σημερινού μισθολογικού πλαισίου στο Δημόσιο. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα επανέλθουν ο 13ος και ο 14ος μισθός στους εν ενεργεία υπαλλήλους και στους συνταξιούχους, ούτε τα επιδόματα που κόπηκαν στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Όπως λέγεται χαρακτηριστικά από αρμόδια χείλη: «ό,τι κόπηκε κόπηκε οριστικά...».

* Τη μείωση του αριθμού των εργαζομένων στο Δημόσιο με διατήρηση της σχέσης πέντε συνταξιοδοτήσεις έναντι μιας πρόσληψης. Η πρόσφατη απογραφή των δημόσιων υπαλλήλων σε υπουργεία και ΟΤΑ έδειξε 630.000 εργαζομένους. Επιπλέον 230.000 υπάρχουν στα σώματα ασφαλείας και στο στρατό, ενώ οι με αορίστου χρόνου συμβάσεις εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ υπολογίζονται στις 56.000.

Υπέρ της ιδέας της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους (πέραν της επιμήκυνσης της αποπληρωμής των 110 δισ.) φαίνεται ότι είναι πλέον και το ΔΝΤ, στελέχη του οποίου θεωρούν ότι η συγκεκριμένη λύση μπορεί να συμβάλει στην αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος. Πρόσφατα το στέλεχος του ΔΝΤ στην τρόικα Πολ Τόμσεν επισήμανε ότι το Μνημόνιο δεν αποδείχτηκε τελικά καλή συνταγή. Η συγκεκριμένη δήλωση έγινε με αφορμή την πτώση των δημόσιων εσόδων αλλά και την πληθωριστική έκρηξη, που δεν είχε προβλέψει το Μνημόνιο.

Το «όχι» των τραπεζών θα αντιμετωπίσει η Αθήνα

Της Κορίνας Σαμάρκου

Μπλεγμένη σε παρτίδα πόκερ με πολύ έμπειρους παίκτες θα βρεθεί η ελληνική κυβέρνηση, ακόμα κι αν οι Ευρωπαίοι δώσουν τελικά το πράσινο φως (και τα απαιτούμενα δάνεια) για την αναδιάρθρωση του χρέους μέσω της επαναγοράς των ομολόγων. Η επιτυχία του εγχειρήματος και ο βαθμός στον οποίο θα ωφελήσει πραγματικά την ελληνική οικονομία εξαρτάται από την προθυμία όσων έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους κρατικά ομόλογα να τα πουλήσουν στην ελληνική κυβέρνηση στις τιμές της αγοράς. Όπως όλα δείχνουν, οι τράπεζες του εξωτερικού δεν θα είναι ιδιαίτερα διατεθειμένες να διευκολύνουν το εγχείρημα, αφού είναι αμφίβολο το κατά πόσο ο έτσι και αλλιώς ευάλωτος ευρωπαϊκός χρηματοοικονομικός κλάδος μπορεί σε αυτή τη φάση να αντέξει το de facto haircut που θα επιβάλει η επαναγορά των ομολόγων.

Οι αναδιαρθρώσεις χρεών μέσω της επαναγοράς ομολόγων χρησιμοποιήθηκαν ευρέως στη Λατινική Αμερική κατά τη δεκαετία του 1980. Μάλιστα, ο σημερινός επικεφαλής του ευρωπαϊκού μηχανισμού διάσωσης EFSF και εμπνευστής του σχεδίου για την ελληνική αναδιάρθρωση, Klaus Regling, ως στέλεχος τότε του ΔΝΤ είχε εφαρμόσει με αρκετά μεγάλη επιτυχία ένα ανάλογο πρόγραμμα στις Φιλιππίνες.

Η διαφορά είναι ότι τότε οι τράπεζες που είχαν στην κατοχή τους τα κρατικά ομόλογα είχαν προχωρήσει στη διαγραφή της αξίας τους, επομένως μέσω της επαναγοράς ουσιαστικά κατέγραφαν κέρδη στους ισολογισμούς τους.

Αντίθετα, στην περίπτωση της Ελλάδας παράγοντες της αγοράς υπολογίζουν ότι από τα ομόλογα που έχουν στα χέρια τους οι ξένες τράπεζες μόνο το 20% έχει αποτιμηθεί στις τιμές της αγοράς. Το 80% των ομολόγων βρίσκεται στα χαρτοφυλάκια διακράτησης έως τη λήξη των τραπεζών, που σημαίνει ότι οι τίτλοι αυτοί εξακολουθούν να αποτιμώνται στην ονομαστική τους αξία. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι οι τράπεζες θα ήταν διατεθειμένες να πουλήσουν τα ομόλογα στις τιμές της αγοράς, γνωρίζοντας ότι με μια τέτοια κίνηση θα αναγκαστούν να εγγράψουν άμεσα ζημιές.

Αντίθετα, μάλλον θα προτιμήσουν να κρατήσουν τα ομόλογα, ελπίζοντας είτε ότι η κατάσταση της Ελλάδας θα βελτιωθεί με την πάροδο του χρόνου και τα χρέη θα αποπληρωθούν κανονικά, ή ότι εκείνες θα είναι σε καλύτερη οικονομική θέση για να αντέξουν το haircut κάποια στιγμή αργότερα.

Εξάλλου, όπως επισημαίνουν οι αναλυτές της Credit Suisse, σε τέτοιες περιπτώσεις οι τράπεζες βρίσκονται αντιμέτωπες με αυτό που ονομάζεται «το δίλημμα του φυλακισμένου». Γνωρίζουν ότι όσο περισσότερα χαρτοφυλάκια συμφωνήσουν να πουλήσουν τα ομόλογά τους με haircut, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες όσων δεν συμμετάσχουν στο σχέδιο να πάρουν πίσω το σύνολο των χρημάτων τους, αργότερα.

Πάντως, οι αναλυτές εκτιμούν ότι οι ελληνικές τράπεζες, που έχουν στα χέρια τους περίπου το ένα πέμπτο του ελληνικού χρέους, μάλλον θα συμφωνούσαν να πουλήσουν τα ομόλογά τους στο κράτος, αφού με τον τρόπο αυτό θα έδιναν οριστικό τέλος στην αβεβαιότητα ως προς την κεφαλαιακή τους επάρκεια.

Πρόθυμη να πουλήσει τα ελληνικά ομόλογα που έχει στην κατοχή της θα ήταν και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, καθώς έτσι θα απαλλαγεί από μια πολιτικά αμφιλεγόμενη δραστηριότητα. Με την αγορά να υπολογίζει ότι η ΕΚΤ έχει αγοράσει ελληνικά ομόλογα ονομαστικής αξίας περίπου 50 δισ. ευρώ, η επαναγορά τους θα γλιτώσει την Ελλάδα από χρέη ύψους 15 δισ. ευρώ.

Πώς θα γίνει η επαναγορά ομολόγων

Του Σπύρου Βεργούδη

Η μέχρι σήμερα εφαρμογή του μνημονίου δεν έχει πείσει τις αγορές, αλλά ούτε έχει αποσοβήσει το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του χρέους. Η συγκεκριμένη πραγματικότητα έχει γίνει αντιληπτή από τον γαλλογερμανικό άξονα, ο οποίος στο πλαίσιο της λύσης που επεξεργάζεται για ολόκληρη την Ευρωζώνη προωθεί την ελεγχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας.

Το κεντρικό σενάριο σύμφωνα με τις πληροφορίες προβλέπει χορήγηση δανείου από τον Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) στην Ελλάδα προκειμένου να αγοράσει μέρος των κρατικών ομολόγων στις τρέχουσες τιμές τους. Με δεδομένο ότι τα ελληνικά ομόλογα διαπραγματεύονται στο 70% της ονομαστικής τους αξίας, με μια τέτοια συναλλαγή η Ελλάδα θα κατορθώσει να μειώσει το χρέος. Η πρώτη παράμετρος του Μηχανισμού που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ελλάδα είναι το ύψος του δανείου που θα λάβει η χώρα. Αν, για παράδειγμα, το EFSF χορηγήσει δάνειο 70 δισ. ευρώ, η χώρα θα μπορεί να επαναγοράσει και να διαγράψει εν συνεχεία χρέος ονομαστικής αξίας 100 δισ. ευρώ. Ωστόσο οι προσδοκίες είναι μάλλον προσγειωμένες και περιορίζουν το ποσό του δανείου στα 54 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με το σενάριο αυτό, η Ελλάδα θα μπορούσε να αγοράσει τα ομόλογα απευθείας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) στην τιμή που η ΕΚΤ τα αγόρασε, βγάζοντας έτσι από το δίλημμα τους ιδιώτες επενδυτές (τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, εταιρείες επενδύσεων χαρτοφυλακίου).

Η ΕΚΤ έχει εξαγοράσει μέχρι σήμερα ελληνικά ομόλογα (σε αγοραία τιμή) αξίας 54 δισ. ευρώ. Για να τα πάρει πίσω στην ίδια τιμή η Ελλάδα χρειάζεται ισόποσο δάνειο. Άρα η Ελλάδα με το δάνειο των 54 δισ. μπορεί να εξαγοράσει χρέος ονομαστικής αξίας 63 δισ.

Η δεύτερη κρίσιμη παράμετρος είναι το επιτόκιο με το οποίο θα χορηγηθεί το δάνειο. Σημείο καμπής αποτελεί το 5%. Αν τα νέα δάνεια χορηγηθούν με επιτόκιο έως 4%, η ελάφρυνση των δαπανών για τόκους ετησίως μπορεί να φτάσει τα 600 εκατ. ευρώ, ενώ για επιτόκιο 5% περιορίζεται στα 100 εκατ.

Το δεύτερο σενάριο που επεξεργάζονται τραπεζίτες και Γερμανοί αξιωματούχοι προβλέπει την επαναγορά των ομολόγων απευθείας από την αγορά, στις τρέχουσες - αγοραίες τιμές.

Μια τέτοια λύση, αν πάρει μορφή δημόσιας πρότασης από την πλευρά του Δημοσίου, θα προκαλέσει ζημιές στους επενδυτές που θα την αποδεχθούν. Οι ελληνικές τράπεζες, οι οποίες διαθέτουν περίπου 60 δισ. ευρώ σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, δεν είναι υποχρεωμένες να αποδεχθούν την πρόταση. Άλλωστε τα ομόλογα αυτά είναι υποθηκευμένα στην ΕΚΤ. Συνολικά τα stress tests που έγιναν το καλοκαίρι στις μεγαλύτερες τράπεζες της Ευρώπης κατέγραψαν στα χαρτοφυλάκιά τους ελληνικά ομόλογα ύψους 108 δισ. ευρώ.

ΠΗΓΗ:isotimia

Πηγή : Δίολκος

Αμέθυστος

Γέροντας Παΐσιος: Να τι θα γίνει στο Αιγαίο και πότε!

Aναφέρονται μερικά εξόχως αποκαλυπτικά σημεία, απο το 1992, που αφορούν τις σχέσεις με την Τουρκία, η οποία θα μας ... επιτεθεί ύπουλα ως τα «Εξαμίλια».

Προβλέπονται διάφορα γεγονότα με χρονολογική σειρά που.....

αφορούν σημερινά δεδομένα και εξελίξεις που 20 χρόνια πρίν δεν είχαν ουδεμία βάση. Και όμως ...

Ο Γέροντας Παΐσιος κοιμήθηκε στις 12 Ιουλίου 1994 μ.Χ. και αναπαύεται στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

Ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, γνωστός από όλους σχεδόν τους Έλληνες, πολιτικούς, στρατιωτικούς, λαϊκούς, Μοναχούς, Ιερείς, Επισκόπους και αυτόν τον ίδιο τον Πατριάρχη, είχε κατά καιρούς μιλήσει σε πολλούς ανθρώπους για ό,τι βλέπουμε σήμερα στο Αιγαίο και για ό,τι θα δούμε σύντομα!

Πολλές από αυτές τις αποκαλύψεις και προφητείες που προείπε ο Γέροντας Παΐσιος εμπεριέχονται στο βιβλίο του Επισμηναγού ε.α. Νικολάου Ζουρνατζόγλου «Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, 1924 – 1994» .

Συγκεκριμένα θα αναφέρουμε μερικά εξόχως αποκαλυπτικά σημεία, που αφορούν τις σχέσεις με την αμετανόητη Τουρκία, η οποία όπως γνωρίζουμε με απόλυτη βεβαιότητα ήδη από τον Άγιο Κοσμά τον Αίτωλο θα μας επιτεθεί ύπουλα ως τα «Εξαμίλια»…

Ο Γέρων Παΐσιος για Τουρκία, Πόλη, Αιγαίο

► «Οι Τούρκοι τα κόλλυβα τα έχουν στη μέση τους. Θα πάθουν μεγάλο κακό. Τότε θα επέμβη από πάνω ο Ρώσος και θα γίνει όπως τα λέει η προφητεία του Αγίου Κοσμά. Οι μεγάλοι θα φροντίσουν… Την Κωνσταντινούπολη οι Έλληνες πρέπει να τη φυλάξουν. Και, έτσι, ο Θεός θα τη χαρίσει σε μας. Θα μας βοηθήσει ο Θεός, γιατί είμαστε Ορθόδοξοι»… σελ. 410

► «Η Τουρκία θα διαλυθεί και, μάλιστα, θα τη διαλύσουν οι ίδιοι οι σύμμαχοι» Μάρτιος 1994, σελ. 412

► «Οι Τούρκοι έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους» 1991, σελ. 413

► «Άντε, άντε, δε θα είμαι να σε καμαρώσω στην προέλαση, όταν θα προελαύνει ο ελληνικός στρατός για την Κωνσταντινούπολη» 1992, προς Αξκο της Π.Α., σελ. 413

► «Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είχε δίκιο που είπε για τα «Εξαμίλια», διότι τα «Εξαμίλια» δεν είναι ούτε χωριά, ούτε πόλεις, αλλά είναι τα έξι ναυτικά μίλια, η ζώνη των έξι μιλίων που περιβάλλει τα παράλια της Ελλάδας και κάθε νησί μας. «Εξαμίλι» είναι κάθε σημείο που απέχει έξι μίλια από τις ακτές της Ελλάδας, χερσαίες ή νησιωτικές. Εκεί, λοιπόν, θα γίνει εκείνο που είπε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός» σελ. 417

► «Όταν ο τουρκικός στόλος ξεκινήσει να κατευθύνεται κατά της Ελλάδος και φθάσει στα έξι μίλια, πράγματι θα καταστραφεί. Θα είναι η ώρα που θα έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους. Αλλά, αυτό δε θα γίνει από εμάς. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Το «Εξαμίλι» θα είναι η αρχή του τέλους…..Μετά θα αρχίσουν όλα τα γεγονότα, που θα καταλήξουν στο να πάρουμε την Πόλη…. Την Πόλη θα μας τη δώσουν….. Θα γίνει πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας. Στην αρχή, οι Τούρκοι θα νομίσουν ότι νικάνε, αλλά αυτό θα είναι η καταστροφή τους. Οι Ρώσοι, τελικά, θα νικήσουν και θα πέσει η Πόλη στα χέρια τους. Μετά θα την πάρουμε εμείς…… Θα αναγκασθούν να μας τη δώσουν…» σελ. 417 - 418

► Οι Τούρκοι «θα καταστραφούν. Θα σβήσουν από το χάρτη, διότι είναι ένα έθνος, το οποίο δεν προέκυψε από την ευλογία του Θεού. Από τους Τούρκους το 1/3 θα πάει από όπου ξεκίνησαν, στα βάθη της Τουρκίας, το 1/3 θα σωθεί, διότι θα έχει εκχριστιανισθεί και το τελευταίο 1/3 θα σκοτωθεί στον πόλεμο αυτόν….» σελ. 418-419 σ.σ. πρόκειται για την γνωστή Προφητεία του Αγίου Κοσμά.

► «Δεν ήθελα τίποτα άλλο. Να με κρατούσε ο Θεός ακόμη λίγα χρόνια στη ζωή, για να έβλεπα την πατρίδα μου μεγαλωμένη. Θα μεγαλώσει…» σελ. 419

► «Η Τουρκία θα διαμελισθεί. Ο διαμελισμός αυτός σίγουρα μας ικανοποιεί και μας συμφέρει ως κράτος. Έτσι θ΄ απελευθερωθούν τα χωριά μας, οι αλύτρωτες πατρίδες. Η Κωνσταντινούπολη θα ελευθερωθεί, θα ξαναγίνει ελληνική. Θα ξαναλειτουργήσει η Αγία Σοφία» σελ. 422

► «Η Τουρκία θα διαμελισθεί σε 3-4 κομμάτια. Ήδη έχει αρχίσει η αντίστροφή μέτρηση. Εμείς θα πάρουμε τα δικά μας εδάφη, οι Αρμένιοι τα δικά τους και οι Κούρδοι τα δικά τους. Το κουρδικό θέμα έχει ήδη δρομολογηθεί. Αυτά θα γίνουν, όχι τώρα, αλλά σύντομα, όταν θα πάψει αυτή γενιά που κυβερνάει την Τουρκία και θα αναλάβει νέα γενιά πολιτικών. Τότε θα γίνει ο διαμελισμός της Τουρκίας. Πολύ σύντομα οι προσευχές που γίνονται κάτω από την επιφάνεια της γης, θα γίνονται επάνω στη γη και τα κεράκια που ανάβονται κάτω, θα ανάβονται επάνω (εννοούσε τους Κρυπτοχριστιανούς)….Πίστη και ελπίδα στο Θεό να υπάρχει και θα χαρούν πολλοί. Όλα αυτά θα γίνουν μέσα στα χρόνια αυτά. Έφτασε ο καιρός» σελ. 431

► «Οι Εγγλέζοι και οι Αμερικάνοι θα μας παραχωρήσουν την Κωνσταντινούπολη. Όχι γιατί μας αγαπάνε, αλλά γιατί αυτό θα συμπλέει με τα συμφέροντά τους» σελ. 432

► Οι Τούρκοι «θα κάνουν μόνο μία πρόκληση στην Ελλάδα, που θα έχει σχέση με την αιγιαλίτιδα ζώνη. Και εμάς θα μας πιάσει πείνα. Θα πεινάσει η Ελλάδα. Και επειδή θα κρατήσει αυτή η μπόρα κάποιο διάστημα, μήνες θα είναι, “θα πούμε το ψωμί ψωμάκι”» σελ. 434 και άλλη φορά έλεγε … «Να έχετε ένα κτηματάκι και λίγο να το καλλιεργήτε. Κοντά σε σας, θα βοηθήσετε και κάποιον που δε θα έχει» σελ. 436

► «Όταν ακούσεις στην τηλεόραση να γίνεται θέμα για τα μίλια, για την επέκταση των μιλίων (της αιγιαλίτιδας ζώνης) από 6 σε 12 μίλια, τότε από πίσω έρχεται ο πόλεμος. Ακολουθεί….Μετά την πρόκληση των Τούρκων, θα κατεβούν οι Ρώσοι στα Στενά. Όχι για να βοηθήσουν εμάς. Αυτοί θα έχουν άλλα συμφέροντα. Αλλά, χωρίς να το θέλουν, θα βοηθάνε εμάς. Τότε, οι Τούρκοι για να υπερασπισθούν τα Στενά, που είναι στρατηγικής σημασίας, θα συγκεντρώσουν εκεί και άλλα στρατεύματα. Παράλληλα δε, θα αποσύρουν δυνάμεις από καταληφθέντα εδάφη. Όμως, θα δουν τότε τα άλλα κράτη της Ευρώπης, συγκεκριμένα η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία και άλλα έξι – εφτά κράτη της ΕΟΚ, ότι η Ρωσία θα αρπάξει μέρη, οπότε θα πουν: “Δεν πάμε κι εμείς εκεί πέρα, μήπως πάρουμε κανένα κομμάτι;” Όλοι, όμως θα κυνηγούν τη μερίδα του λέοντος. Έτσι θα μπουν και οι Ευρωπαίοι στον πόλεμο…..Θα βγάλει η (ελληνική) κυβέρνηση απόφαση να μη στείλη στρατό. Θα κρατήσει στρατό μόνο στα σύνορα. Και θα είναι μεγάλη ευλογία που δε θα πάρει μέρος. Γιατί , όποιος πάρει μέρος σ΄ αυτόν τον πόλεμο (εν. τον ευρωπαϊκό), χάθηκε…»… 434

► «Οι Τούρκοι θα μας χτυπήσουν, αλλά η Ελλάδα δε θα πάθει μεγάλη ζημιά. Δε θα περάσει πολύς καιρός μετά την επίθεση των Τούρκων στη χώρα μας και τότε οι Ρώσοι θα κτυπήσουν τους Τούρκους και θα τους διαλύσουν. Όπως ένα φύλλο χαρτί που το χτυπάς και διαλύεται, έτσι και οι Τούρκοι θα διαλυθούν. Το 1/3 από αυτούς θα σκοτωθεί, το 1/3 θα εκχριστιανισθούν και το 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά. Η χρησιμοποίηση των νερών του Ευφράτη για αρδευτικά έργα από τους Τούρκους θα είναι μια προειδοποίηση ότι άρχισε η προετοιμασία του μεγάλου πολέμου που θα ακολουθήση» 1991, σελ. 439

► «Μετά τη διάλυση της Τουρκίας, η Ρωσία θα συνεχίσει τον πόλεμο μέχρι τον Περσικό Κόλπο και θα σταματήσουν τα στρατεύματά της έξω από την Ιερουσαλήμ. Τότε οι δυτικές δυνάμεις θα δώσουν προθεσμία στους Ρώσους για να αποσύρουν από τα μέρη αυτά τα στρατεύματά τους, τόσο χρόνο όσο χρειάζεται για να γίνουν τα λάχανα, δηλαδή 6 μήνες. Η Ρωσία, όμως, δε θα αποσύρει τις δυνάμεις της. Και τότε οι δυτικές δυνάμεις θα αρχίσουν να συγκεντρώνουν στρατεύματα, για να επιτεθούν στους Ρώσους. Ο Πόλεμος που θα ξεσπάσει θα είναι Παγκόσμιος και θα έχει ως συνέπεια να χάσουν οι Ρώσοι. Θα ακολουθήσει μεγάλη σφαγή. Οι μεγαλουπόλεις θα γίνουν παραγκουπόλεις. Εμείς, οι Έλληνες, δεν θα συμμετάσχουμε στον παγκόσμιο πόλεμο.» σελ. 440 - 441

► «Η διοίκηση της Πόλης , από μας, θα είναι και στρατιωτική και πολιτική»!!! 1991, σελ. 435

► «Εσύ (είπε σε νεαρό φοιτητή του Πολυτεχνείου Ξάνθης), σαν πολιτικός μηχανικός, θα συμβάλεις στην ανοικοδόμηση της Πόλης, γιατί η Πόλη θα ανοικοδομηθεί από την αρχή» σελ. 435

Όπως τα κατέγραψε ο Νικ. Ζουρνατζόγλου στο βιβλίο του.

Πηγή : toTefteri.com

Αμέθυστος

Ο Dan Ariely για τον ελαττωματικό μας ηθικό κώδικα

Ο συμπεριφορικός οικονομολόγος Dan Ariely μελετά τα ελλατώματα στον ηθικό μας κώδικα: τους κρυφούς λόγους για τους οποίους νομίζουμε ότι είναι εντάξει να εξαπατούμε ή να κλέβουμε (μερικές φορές). Έξυπνες έρευνες βοηθούν το επιχείρημά του ότι είμαστε προβλέψιμα παράλογοι -- και ότι μπορούμε να επηρεαστούμε με τρόπους που δεν μας είναι αντιληπτοί.

Θα ήθελα να σας μιλήσω λίγο σήμερα για τον προβλέψιμο παραλογισμό. Το ενδιαφέρον μου για την παράλογη συμπεριφορά ξεκίνησε πριν μερικά χρόνια σε ένα νοσοκομείο. Είχα καεί πολύ άσχημα. Και αν περάσετε αρκετό καιρό σε ένα νοσοκομείο θα δείτε πολλών ειδών παραλογισμούς. Και εκείνος που με ενόχλησε ιδιαίτερα στο τμήμα εγκαυμάτων ήταν η διαδικασία με την οποία οι νοσοκόμες αφαιρούσαν τους επιδέσμους μου. Σίγουρα όλοι σας έχετε βγάλει ένα τραυμαπλάστ κάποια στιγμή και σίγουρα αναρωτηθήκατε ποια είναι η σωστή προσέγγιση. Το τραβάτε απότομα -- μικρή διάρκεια αλλά με μεγάλη ένταση -- ή το βγάζετε σιγά σιγά -- περισσότερος χρόνος, όμως κάθε δευτερόλεπτο είναι λιγότερο επίπονο -- Ποια είναι η σωστή προσέγγιση;


Διαλέξτε τους ελληνικούς υπότιτλους

Οι νοσοκόμες στο τμήμα μου νόμιζαν πως η σωστή προσέγγιση ήταν η πρώτη, οπότε με κρατούσαν σταθερά και τράβαγαν απότομα τους επίδεσμους, κρατούσαν και τράβαγαν. Και επειδή είχα το 70% του σώματός μου καμένο, η διαδικασία έπερνε περίπου μια ώρα. Όπως φαντάζεστε λοιπόν, μισούσα τις στιγμές αυτού του απίστευτα έντονου πόνου. Οπότε προσπάθησα να το συζητήσω μαζί τους λέγοντας, "Γιατί να μη δοκιμάσουμε κάτι άλλο; Γιατί να μην μας πάρει λίγο παραπάνω -- ίσως δύο ώρες αντί για μία -- ώστε να αισθάνομαι λιγότερο πόνο;" Οπότε οι νοσοκόμες μου είπαν δύο πράγματα. Μου είπαν πως είχαν τη κατάλληλη μέθοδο για τον ασθενή -- δηλαδή γνώριζαν ποια ήταν η σωστή διαδικασία για να ελαχιστοποιήσουν τον πόνο μου-- προσθέτοντας επίσης πως η λέξη ασθενής δεν σημαίνει να κάνω προτάσεις ή να παρεμβαίνω ή ... Και αυτό δεν είναι μόνο στα Εβραϊκά, παρεπιμπτόντως. Ισχύει για κάθε γλώσσα που έχω γνωρίσει μέχρι στιγμής. Όπως καταλαβαίνετε, δεν γινόταν να κάνω κάτι παραπάνω και εκείνες συνέχισαν να κάνουν το ίδιο. Και μετά από τρία χρόνια, όταν έφυγα από το νοσοκομείο, ξεκίνησα μαθήματα στο πανεπιστήμιο.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μαθήματα που πήρα ήταν ότι υπάρχει μια πειραματική μέθοδος που λέει ότι, όταν έχεις μια ερώτηση μπορείς να φτιάξεις ένα αντίγραφό της με έναν αφαιρετικό τρόπο και να προσπαθήσεις να την μελετήσεις, ώστε, ίσως, να μάθεις κάτι για τον κόσμο. Και αυτό έκανα. Ακόμη με ενδιέφερε η ερώτηση του πως αφαιρείς τους επιδέσμους από ασθενείς με εγκαύματα. Αρχικά,λοιπόν, δεν είχα αρκετά χρήματα, οπότε πήγα σε ένα κατάστημα σιδηρικών και αγόρασα μια μέγγενη. Οπότε έφερνα ανθρώπους στο εργαστήριο και έβαζα το δαχτυλό τους μέσα και το έσφιγγα λιγάκι. (Γέλια) Το έσφιγγα για μεγάλες χρονικές περιόδους και μικρές, αυξάνοντας και μειώνοντας τον πόνο, με σπασίματα ή όχι -- με πόνο όλων των ειδών. Όταν σταμάτησα να τους πληγώνω για λίγο, ρωτούσα, Πόσο επίπονο ήταν αυτό; Ή πόσο επίπονο ήταν αυτό; Και αν είχατε να επιλέξετε μεταξύ των δύο, ποιο θα επιλέγατε; (Γέλια)

Συνέχισα να το κάνω αυτό για αρκετό καιρό. (Γέλια) Έπειτα, όπως όλα τα καλά ακαδημαϊκά πρότζεκτ, πήρα μεγαλύτερη χρηματοδότηση. Χρησιμοποίησηα ήχους, ηλεκτρικά σοκ -- Είχα ακόμη και μια στολή πόνου ώστε να κάνω τους ανθρώπους να αισθόνται περισσότερο πόνο. Όμως εκείνο που έμαθα στη διαδικασία, είναι ότι οι νοσοκόμες έκαναν λάθος. Εδώ είχαμε υπέροχους ανθρώπους με καλές προθέσεις και αρκετή εμπειρία, ωστόσο το λάθος τους ήταν προβλέψιμο κάθε φορά. Από ότι φαίνεται, επειδή δεν κωδικοποιούμε τη διάρκεια με τον ίδιο τρόπο που κωδικοποιούμε την ένταση, θα αισθανόμουν λιγότερο πόνο αν η διάρκεια ήταν μεγαλύτερη και η ένταση μικρότερη. Από ότι φαίνεται θα ήταν καλύτερα να είχαν ξεκινήσει με το πρόσωπό μου, το οποίο ήταν πιο επίπονο, προχωρώντας προς τα πόδια, δίνοντάς μου την αίσθηση της σταδιακής βελτίωσης -- και αυτό θα πονούσε λιγότερο. Επίσης φαίνεται πως θα ήταν καλύτερο να κάναμε διαλείμματα στη μέση ώστε να ανακουφιστώ από τον πόνο. Όλα αυτά θα ήταν πολύ ωραία αν γίνονταν και οι νοσοκόμες μου δεν είχαν ιδέα. Και από εκείνο το σημείο και μετά άρχισα να σκέφτομαι, είναι μόνο οι νοσοκόμες στον κόσμο εκείνες που κάνουν λάθος σε αυτή τη συγκεκριμένη απόφαση ή είναι πιο γενικό φαινόμενο; Και από ότι φαίνεται είναι γενικευμένο -- Είναι αρκετά τα λάθη που κάνουμε. Και θα ήθελα να σας δώσω ένα παράδειγμα ενός από αυτά τα παράλογα και πιο συγκεκριμένα θα μιλήσω για την εξαπάτηση. Ο λόγος που διάλεξα την εξαπάτηση είναι διότι έχει ενδιαφέρον ενώ μας λέει κάτι, νομίζω, για την χρηματοπιστωτική κρίση που βρισκόμαστε.

Το ενδιαφέρον μου για την εξαπάτηση ξεκίνησε όταν η Enron εμφανίστηκε στο προσκήνιο και εξεράγη έτσι ξαφνικά, και έτσι άρχισα να αναρωτιέμαι τι συμβαίνει εδώ. Ήταν αυτή η περίπτωση ορισμένων κακών μήλων που ήταν ικανά να κάνουν αυτά τα πράγματα ή μιλούμε για μια ενδημική κατάσταση, ώστε αρκετοί πια άνθρωποι να είναι ικανοί να συμπεριφέρονται έτσι; Επομένως, όπως συνηθίζουμε, αποφάσισα να κάνω ένα πείραμα. Ακούστε πως ήταν. Εάν ήσασταν μέσα στο πείραμα, θα σας έδινα μια κόλλα χαρτί με 20 απλά μαθηματικά προβλήματα, τα οποία μπορούν να λύσουν όλοι, αλλά δεν θα σας έδινα αρκετό χρόνο. Όταν τελείωναν τα 5 λεπτά, θα έλεγα, "Δώστε μου τις κόλες σας και θα σας δώσω 1 δολάριο για κάθε σωστή ερώτηση." Αυτό το έκαναν. Έτσι τους πλήρωνα 4 δολάρια για τον κόπο τους - κατά μέσο όρο λύνονταν 4 προβλήματα. Άλλους τους δελέαζα να κλέψουν. Τους έδινα τις κόλλες χαρτί. Και όταν τελείωναν τα 5 λεπτά, τους έλεγα, "Σκίστε τις κόλλες. Βάλτε τα κομμάτια στις τσέπες σας ή στις τσάντες σας και πείτε μου πόσες ερωτήσεις πετύχατε." Ο κόσμος πια "έλυνε" 7 ερωτήσεις κατά μέσο όρο. Τώρα, δεν ήταν σαν να υπήρχαν μερικά κακά μήλα - λίγοι άνθρωποι που έκλεβαν πολύ. Αντιθέτως, αυτό που παρατηρήσαμε ήταν αρκετούς ανθρώπους να κλέβουν λίγο. Στην οικονομική θεωρία, η εξαπάτηση είναι μια πολύ απλή ανάλυση κόστους- ωφέλειας. Σκέφτεστε, ποια είναι η πιθανότητα να σας πιάσουν; Πόσα μπορώ να κερδίσω εάν κλέψω; Και πόσο θα τιμωρηθώ εάν με πιάσουν; Ζυγίζετε τις επιλογές -- κάνετε μια απλή ανάλυση κόστους - ωφέλειας και αποφασίζετε εάν αξίζει να πράξετε το έγκλημα ή όχι. Επομένως, δοκιμάσαμε να το ελέγξουμε. Για μερικούς ανθρώπους, μεταβάλαμε το ποσό των χρημάτων που μπορούσαν να ξεφύγουν - πόσα χρήματα μπορούσαν να κλέψουν. Τους πληρώναμε 10 σεντς για κάθε σωστή απάντηση, 50 σεντς, ένα δολάριο, πέντε δολάρια, 10 για κάθε σωστή απάντηση. Θα αναμένατε ότι καθώς αυξάνεται η ποσότητα των χρημάτων στο τραπέζι, ο κόσμος θα έκλεβε περισσότερο, αλλά αυτό δεν ήταν σωστό. Είχαμε αρκετούς ανθρώπους που εξαπατούσαν με το να κλέβουν λίγο. Τι γνωρίζουμε για την πιθανότητα κάποιου να πιαστεί; Κάποιοι έσκιζαν τη μισή κόλλα, οπότε είχαν απομείνει μερικές αποδείξεις. Κάποιο έσκιζαν ολόκληρη την κόλλα. Κάποιοι έσκιζαν τα πάντα, έβγαιναν από το δωμάτιο και πληρώνωνταν μόνοι τους από το βάζο που είχε περισσότερα από 100 δολάρια. Θα αναμένατε ότι καθώς η πιθανότητα να πιαστεί μειώνεται ο κόσμος θα εξαπατούσε περισσότερο, αλλά αυτό δεν ήταν σωστό. Και πάλι, αρκετοί άνθρωποι εξαπάτησαν, αλλά λίγο ο καθένας, ενώ ήταν αδιάφοροι για αυτά τα οικονομικά κίνητρα. Οπότε είπαμε, "Εάν οι άνθρωποι δεν αντιδρούν στις εξηγήσεις της οικονομικής θεωρίας επιλογών, σε αυτές τις δυνάμεις, τι συμβαίνει πραγματικά;" Οπότε σκεφτήκαμε πως ίσως εκείνο που συμβαίνει είναι ότι υπάρχουν δύο δυνάμεις.

Από τη μία μεριά, όλοι θέλουμε να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και να νίωθουμε καλά με τον εαυτό μας, οπότε δεν θέλουμε να εξαπατούμε. Από την άλλη, μπορούμε να εξαπατήσουμε λιγάκι και ακόμη να νίωθουμε καλά για τον εαυτό μας. Οπότε, εκείνο που μπορεί να συμβαίνει είναι να υπάρχει ένα σημείο εξαπάτησης το οποίο δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε, ενώ μπορούμε ακόμη να ωφεληθούμε από την χαμηλού επιπέδου εξαπάτηση, εφ' όσον δεν αλλάζει την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας. Αυτό το ονομάζουμε παράγοντα προσωπικής παραποίησης. Τώρα, πως θα ελέγχαμε τον προσωπικό παράγοντα παραποίησης; Αρχικά είπαμε, τι μπορούμε να κάνουμε για να μειώσουμε τον παράγοντα παραποίησης; Οπότε, φέραμε ανθρώπους στο εργαστήριο και είπαμε, "Έχουμε δύο ασκήσεις για εσάς σήμερα." Πρώτα, ρωτήσαμε τους μισούς να θυμηθούν 10 βιβλία που είχαν διαβάσει στο λύκειο ή να θυμηθούν τις Δέκα Εντολές, και έπειτα τους δελεάσαμε στο να εξαπατήσουν. Από ότι φαίνεται εκείνοι που προσπάθησαν να θυμηθούν τις Δέκα Εντολές - και στο δικό μας δείγμα κανείς δεν μπορούσε να τις θυμηθεί όλες - αλλά σε εκείνους που προσπάθησαν να τις θυμηθούν, τους δώθηκε η ευκαιρία να κλέψουν, αλλά δεν το έκαναν. Δεν αφορούσε το ότι οι πιο θρησκευόμενοι - οι άνθρωποι που θυμόνταν περισσότερες Εντολές - εξαπατούσαν λιγότερο και οι λιγότερο θρησκευόμενοι περισσότερο - οι άνθρωποι που δεν θυμόνταν σχεδόν καμία Εντολή - εξαπατούσαν περισσότερο. Τη στιγμή που οι άνθρωποι επέλεξαν να θυμηθούν τις Δέκα Εντολές, σταμάτησαν να εξαπατούν. Στην πραγματικότητα, όταν δώσαμε σε αθεϊστές την άσκηση να ορκιστούν στη Βίβλο και τους δώσαμε τη δυνατότητα να εξαπατήσουν, δεν το έκαναν καθόλου. Τώρα, οι Δέκα Εντολές είναι κάτι δύσκολο να το εισάγεις στο εκπαιδευτικό σύστημα, οπότε είπαμε, "Γιατί να μη βάλουμε τον κόσμο να υπογράψει τον κανόνα τιμής;" Οπότε, βάλαμε τον κόσμο να υπογράψει, "Κατανοώ ότι αυτή η μικρή έρευνα υπόκειται στον Κανόνα Τιμής του MIT(πανεπιστημίου)." Έπειτα το έσκιζαν. Κανένας δεν έκλεψε. Και αυτό είναι ιδαίτερα ενδιαφέρον, διότι το MIT δεν έχει κανόνα τιμής. (Γέλια) Οπότε, όλο αυτό αφορούσε τη μείωση του παράγοντα παραποίησης. Πως μπορούμε να αυξήσουμε τον παράγοντα παραποίησης; Στο πρώτο πείραμα - Έκανα μια βόλτα στο ΜΙΤ και μοίρασα Κόλες έξι τεμαχίων στα ψυγεία - ψυγεία κοινά για τους προπτυχιακούς. Και επέστρεψα για να μετρήσω αυτό που τεχνικά αποκαλούμε η μισή ζωή μιας Κόλα - Πόσο χρόνο παραμένουν στο ψυγείο; Όπως αναμένατε δεν μένει και πολύ. Ο κόσμος τις παίρνει. Σε αντίθεση, πήρα ένα πιάτο με έξι χαρτονομίσματα του ενός δολαρίου και άφησα αυτά τα πιάτα στα ίδια ψυγεία. Κανένα χαρτονόμισμα δεν χάθηκε.

Τώρα, αυτό δεν είναι ένα καλό πείραμα κοινωνικών επιστημών, έτσι για να το κάνω καλύτερα, έκανα το ίδιο πείραμα όπως σας περιέγραψα πριν. Στο ένα τρίτο των ανθρώπων δίναμε την κόλλα χαρτί για να την επιστρέψουν. Στο ένα τρίτο δίναμε την κόλλα, αλλά την έσκιζαν, οπότε γύριζαν και μας έλεγαν, "Κ. Πειραματιστή, έλυσα Χ προβλήματα. Δώσε μου Χ δολάρια." Στο ένα τρίτο, αφού είχαν τελείωσει το σκίσιμο του χαρτιού, γύριζαν και μας έλεγαν, "Κ. Πειραματιστή, έλυσα Χ προβλήματα. Δώσε μου Χ αντισταθμίσματα." Δεν τους πληρώναμε με δολάρια. Τους δίναμε κάτι άλλο. Όπότε εκείνοι το έπαιρναν και μερικά μέτρα πιο πέρα, το αντάλλασσαν με δολάρια. Σκεφτείτε το παρακάτω συναίσθημα. Πόσο άσχημα θα αισθανόσασταν αν παίρνατε ένα μολύβι από τη δουλεια, σε σύγκριση με το πόσο άσχημα θα αισθανόσασταν αν παίρνατε 10 σεντς από ένα μικρό κουμπαρά; Αυτά τα πράγματα τα αισθανόμαστε διαφορετικά. Θα έκανε καμία διαφορά, το να απομακρυνθείς από τα χρήματα για λίγο με το να ανταμοιφθείς με κάποιο αντιστάθμισμα; Τα άτομα του δείγματος εξαπάτησαν κατά το διπλάσιο. Θα σας πω τι πιστεύω για αυτό και τη χρηματαγορά σε λίγο. Όμως αυτό δεν έλυσε το μεγάλο πρόβλημα που είχα με την Enron ακόμα, διότι στην Enron, υπάρχει ακόμη ένα κοινωνικό στοιχείο. Ο κόσμος βλέπει ο ένας τον άλλο να συμπεριφέρονται. Στην πραγματικότητα, καθημερινά όταν βλέπουμε τις ειδήσεις βλέπουμε παραδείγματα ανθρώπων που εξαπατούσαν. Τι μας προκαλεί αυτό; Οπότε κάναμε ένα άλλο πείραμα. Πείραμε ένα μεγάλο δείγμα φοιτητών να συμμετάσχουν στο πείραμα και τους προπληρώσαμε. Έτσι όλοι πήραν ένα φάκελο με όλα τα λεφτά για το πείραμα και τους είπαμε πως στο τέλος, τους ζητήσαμε να μας δώσουν πίσω τα χρήματα που δεν κέρδισαν. Εντάξει; Συμβαίνει το ίδιο πράγμα. Όταν δίνεις στον κόσμο την ευκαιρία να εξαπατήσει, το κάνει. Όλοι έκλεψαν λίγο, αλλά όλοι το ίδιο. Όμως στο ίδιο πείραμα προσλάβαμε και ένα φοιτητή ηθοποιό. Αυτός ο φοιτητής σηκώθηκε μετά από 30 δευτερόλεπτα και είπε, "Έλυσα όλα τα προβλήματα. Τι κάνω τώρα;" Οπότε ο πειραματιστής είπε, "Αφού τελείωσες, μπορείς να φύγεις." Αυτό ήταν. Η άσκηση τελείωσε. Τώρα είχαμε ένα φοιτητή που προσποιείται ότι είναι μέρος της ομάδας του δείγματος. Κανείς δεν ξέρει ότι προσποιείται. Ο οποίος ξεκάθαρα έκλεψε με έναν απροκάλυπτο τρόπο. Τι θα συμβεί στους υπόλοιπους ανθρώπους του δείγματος; Θα κλέψουν περισσότερο ή θα κλέψουν λιγότερο; Ορίστε τι συμβαίνει. Φαίνεται, ότι εξαρτάται από τι φούτερ φοράνε.

Θα σας πω το εξής. Κάναμε το πείραμα στο Κάρνεγκι Μέλον και στο Πίτσμπουργκ. Στο Πίτσμπουργκ υπάρχουν δύο μεγάλα πανεπιστήμια, το Κάρνεγκι Μέλον και το Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ. Όλα τα άτομα τους πειράματος ήταν φοιτητές του Κάρνεγκι Μέλον. Όταν ο ηθοποιός που είχαμε ήταν φοιτητής του Κάρνεγκι Μέλον - ήταν πραγματικά φοιτητής του Κάρνεγκι Μέλον - και ήταν μέρος της ομάδας τους, η εξαπάτηση αυξανόταν. Αλλά όταν είχε ένα φούτερ που έλεγε Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, η εξαπάτηση μειωνόταν. (Γέλια) Τώρα αυτό είναι σημαντικό, γιατί θυμηθείτε, τη στιγμή που ο φοιτητής σηκωνόταν, ήταν ξεκάθαρο για τους υπόλοιπους ότι μπορούσαν να εξαπατήσουν, διότι ο πειραματιστής είπε, "Αφού τελείωσες, μπορείς να φύγεις." και έφευγαν με τα χρήματα. Οπότε δεν αφορούσε πάλι την πιθανότητα να πιαστούν.

Αλλά το πρότυπο εξαπάτησης. Εάν κάποιος μέσα από την ομάδα μας εξαπατά και τον δούμε, νομίζουμε ότι είναι πιο πρέπον, ως ομάδα, να πράξουμε με αυτόν τον τρόπο. Αλλά εάν κάποιος από άλλη ομάδα, αυτοί οι άθλιοι τύποι - δεν εννοώ άθλιοι σε αυτό - αλλά κάποιος με τον οποίο δεν θέλουμε να συναναστραφούμε, από κάποιο άλλο πανεπιστήμιο, άλλη ομάδα, ξαφνικά το αίσθημα ειλικρίνειας τους ενεργοποιείται - κάτι σαν το πείραμα με τις Δέκα Εντολές - και ο κόσμος εξαπατά ακόμη λιγότερο. Οπότε τι μαθαίνουμε για την εξαπάτηση από αυτό; Μαθαίνουμε ότι αρκετοί άνθρωποι μπορούν να εξαπατήσουν. Εξαπατούν αλλά λιγάκι. Όταν υπενθυμίζουμε στους ανθρώπους την ηθικότητα τους, εξαπατούν λιγότερο. Όταν απομακρυνόμαστε περισσότερο από το αντικείμενο της εξαπάτησης, από το χρήμα για παράδειγμα, ο κόσμος εξαπατά περισσότερο. Και όταν βλέπουμε την εξαπάτηση γύρω μας, ιδιαίτερα εάν ανήκει στην ομάδα μας, η εξαπάτηση αυξάνεται. Τώρα, εάν σκεφτούμε με αυτούς τους όρους τη χρηματαγορά, σκεφτείτε τι συμβαίνει. Τι συμβαίνει στην περίπτωση όπου δημιουργείς κάτι το οποίο ανταμοίβει τους ανθρώπους με πολλά λεφτά ώστε να παραμορφώνει τη οπτική τους για την πραγματικότητα; Δεν θα τους ήταν δυνατό να δουν με αυτόν το τρόπο; Μα φυσικά και θα μπορούσαν. Τι συμβαίνει όταν κάνεις κάτι άλλο, όπως το να αντικαθιστάς τα χρήματα με αντικείμενα; Τα ονομάζεις μετοχές ή δικαιώματα επί μετοχών, παράγωγα, τίτλους υποθηκευμένων περιουσιακών στοιχείων. Θα μπορούσε με αυτά τα πιο απόμακρα αντικείμενα, δεν είναι αντισταθμίσματα ενός δευτερολέπτου, αλλά κάτι το οποίο είναι αρκετά βήματα μακριά από τα χρήματα για αρκετό χρόνο - αυτό σημαίνει ότι ίσως ο κόσμος να εξαπατά περισσότερο; Και τι συμβαίνει το κοινωνικό περιβάλλον όταν οι άνθρωποι βλέπουν άλλους να συμπεριφέρονται έτσι γύρω τους; Νομίζω ότι όλες αυτές οι δυνάμεις λειτουργούν πολύ άσχημα για τη χρηματαγορά. Πιο γενικά, θέλω να σας πω κάτι για τα συμπεριφορικά οικονομικά. Έχουμε αρκετές διαισθήσεις στη ζωή μας, και το θέμα είναι ότι αρκετές από αυτές είναι λάθος. Το ερώτημα είναι, θα ελέγξουμε αυτές τις διαισθήσεις; Μπορούμε να σκεφτούμε τους τρόπους να τις ελέγξουμε στην προσωπική μας ζωή, στη δουλειά μας, και κυρίως όταν αφορά πολιτικές, όταν σκεφτόμαστε πράγματα όπως εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, όταν δημιουργείς νέες αγορές μετοχών, όταν δημιουργείς άλλες πολιτικές - φορολογίας, υγείας και ούτω καθεξής. Και η δυσκολία στο να ελέγξουμε τις διαισθήσεις μας ήταν ένα μεγάλο μάθημα που πήρα όταν πήγα πίσω στις νοσοκόμες για να τους μιλήσω.

Έτσι, πήγα να τους μιλήσω και να τους πω τι βρήκα για το πως να αφαιρούν επιδέσμους. Και έμαθα δυό ενδιαφέροντα πράγματα. Το ένα ήταν ότι η αγαπημένη μου νοσοκόμα, η Ettie, μου είπε ότι δεν συμπεριέλαβα τον δικό της πόνο υπόψη μου. Μου είπε, "Φυσικά και ήταν αρκετά επίπονο για εσένα. Αλλά σκέψου πως ήταν για εμένα ως νοσοκόμα, να αφαιρώ τους επιδέσμους κάποιου που μου αρέσει και να το κάνω επανειλημμένα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Το να δημιουργώ τόσο πόνο δεν ήταν κάτι καλό για εμένα, επίσης." Και είπε ότι, ίσως ο λόγος που σκεφτόταν έτσι ήταν ότι ήταν και για εκείνη δύσκολο. Αλλά ήταν πιο ενδιαφέρον ο λόγος από αυτό, διότι μου είπε, "Δεν πίστευα ότι η διαίσθησή σου ήταν σωστή. Νόμιζα ότι η δική μου διαίσθηση ήταν σωστή." Οπότε, εάν σκεφτείτε όλες τις διαισθήσεις που έχετε, είναι πολύ δύσκολο να πιστέψετε ότι η διαίσθησή σας είναι λάθος. Λέγοντάς μου: "Δεδομένου ότι πίστευα πως η διαίσθησή μου ήταν σωστή..." -- νόμιζε πως είχε δίκιο - ήταν πολύ δύσκολο για αυτή αυτή να δεχθεί να κάνει ένα δύσκολο πείραμα και να δοκιμάσει, να ελέγξει αν έκανε λάθος. Στην πραγματικότητα, σε αυτήν τη κατάσταση βρισκόμαστε κάθε στιγμή. Έχουμε πολύ ισχυρές διαισθήσεις για όλα τα πράγματα -- για τις ικανότητές μας, για το πως λειτουργεί η οικονομία, πως θα έπρεπε να πληρώνωνται οι δάσκαλοι. Αλλά εκτός και αν δεν αρχίσουμε να ελέγχουμε αυτές τις διαισθήσεις, δεν θα κάνουμε κάτι καλύτερο. Και απλά φανταστείτε πόσο καλύτερη θα ήταν η ζωή μου εάν εκείνες οι νοσοκόμες θα είχαν τη διάθεση να ελέγξουν την διαίσθησή τους, και πόσο καλύτερα θα ήταν όλα εάν ξεκινούσαμε πιο συστηματικά να πειραματιζόμαστε με τις διαισθήσεις μας.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

πηγή: http://www.ted.com/talks/dan_ariely_on_our_buggy_moral_code.html

Πηγή : Αντίφωνο

Αμέθυστος

Η “αρκούδα” στην τελική ευθεία για εμπλοκή στο “Ελληνικό πρόβλημα”.

Χωρίς μεσσιανισμούς και υπερφυσικές κραυγές, αποκαλύπτουμε το παρασκήνιο της προετοιμασίας εμπλοκής των Ρώσων στα Ελληνικά πράγματα.

Όπως έχουμε αναφέρει στο παρελθόν, ο Πούτιν έχει πολύ μεγάλο πρόβλημα με την παρούσα κυβέρνηση και προσωπικά με τον Γιώργο Παπανδρέου τον οποίον και απεχθάνεται (δεν το κρύβει άλλωστε).

Το σοβαρότερο είναι ότι πέρασε μία περίοδος προβληματισμού και για τον χαρακτήρα του Ελληνικού λαού λόγω της αντιμετώπισης προς μία κυβέρνηση που σε κάποια άλλη χώρα θα είχε καταρρεύσει σε λίγους μήνες. Αυτό είναι επίσης αιτιολογημένο αφού εάν κάποιος ξένος αναλυτής μελετήσει τις δημοσκοπήσεις θα λάβει μία τελείως διαφορετική εικόνα για την κριτική ικανότητα του Ελληνικού λαού.

Για να μην τρέφουμε βέβαια αυταπάτες, οι Ρώσοι δεν δρουν ορμώμενοι από κρίση φιλελληνισμού αλλά με γνώμωνα τα δικά τους συμφέροντα. Αυτά λοιπόν επιβάλλουν την συμμετοχή στις όποιες αλλαγές της κατάστασης στο Αιγαίο. Αυτές οι αλλαγές λοιπόν έδωσαν το κόκκινο φως για την ενεργή εμπλοκή τους στα πολιτικά πράγματα, αμέσως μετά το Ερζερούμ. Γιατί;

Οι πηγές μας αποκαλύπτουν ένα απίστευτο παρασκήνιο γύρω από την συνάντηση αυτή. Φαίνεται ότι οι Ρώσοι γνώριζαν ότι πίσω από τα χαμόγελα και τους λεονταρισμούς, θα κρινόταν η τελική μορφή συνδιαχείρισης στην οποία ώθησαν συγκεκριμένα λόμπυ. Εδώ για να αποδίδουμε τα του καίσαρος, δεν είναι κάποια “προδοτική”διάθεση του Παπανδρέου που κινεί τα νήματα, αλλά μάλλον η φοβία και ατολμία του. Όλο το παιχνίδι προσεταιρισμού από τα συμφέροντα έχει στραφεί εδώ και καιρό στην Τουρκία, αφού η τελευταία θεωρείται ιδανικός μπαμπούλας για να επιβάλλει τις αλλαγές, ακόμα και με την απειλή πολέμου. Αυτό εξηγεί τις πληροφορίες που έχουμε για την στάση των Ρώσων.

Ο Μεντβέντεφ λοιπόν, διεμήνυσε ξεκάθαρα στον Γιώργο Παπανδρέου ότι δεν υπάρχει περίπτωση η Ρωσία να δεχτεί αλλαγές, χωρίς την καίρια συμμετοχή Ρώσικων εταιρειών στη νέα κατάσταση. Ήταν μάλιστα τόσο ξεκάθαρος που ο Έλληνας πρωθυπουργός έθεσε ευθέως το θέμα στον Ερντογάν κατά τη συνάντηση τους.

Η απάντηση του Ερντογάν ήταν απόλυτη, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Τόσο απόλυτη που λέγεται ότι έθεσε ένα νέο Casus Belli, εάν η Ελλάδα επέμενε.

-Εδώ οφείλουμε να ανοίξουμε μία παρένθεση θυμίζοντας την αυτόνομη αντίδραση του Ρωσικού εκπροσώπου του στρατού μετά τις Τουρκικές απειλές για τους S300 και την εγκατάσταση τους στην Κύπρο, ότι εάν η Τουρκία προέβαινε σε οποιαδήποτε επίθεση είτε στο πλοίο ή στην Κύπρο, θα αποτελούσε αιτία πολέμου. Την ίδια στιγμή ακόμα και ο Γέλτσιν διαβεβαίωνε τον Κληρίδη ότι η τοποθέτηση τελούσε υπό Ρωσική εγγύηση-

Όταν ο Πούτιν ενημερώθηκε για την αντίδραση Ερντογάν, έδωσε εντολή για ενίσχυση των δυνάμεων και προετοιμασία ενός Ρωσοτουρκικού μετώπου (!) ώστε να γίνει αντιληπτή η αποφασιστικότητα του, όποιες δεσμεύσεις και αν έχει ο Ερντογάν.

Οι “εκπρόσωποι”

Όπως προείπαμε ο Ρωσικός παράγοντας δίνει μεγάλη βαρύτητα στις διαθέσεις του Ελληνικού εκλογικού σώματος, αφού η δημιουργία μιας Ελληνικής αντίδρασης θα διευκολύνει την δυναμική εμπλοκή της Ρωσίας. Εάν η συμφωνία για συνδιαχείριση γίνει με ομόφωνους όρους της Ελληνικής και της Τουρκικής πλευράς, τότε η όποια επέμβαση θα επισύρει τη μήνι της διεθνούς κοινότητας, ανοίγοντας διαφορετικά μέτωπα. Η ιδανική λοιπόν κατάσταση είναι η προσέγγιση της Ελληνικής πολιτικής σκηνής ώστε να δημιουργηθούν τετελεσμένες συμφωνίες που θα δώσουν την δικαιολογία και τη νομιμοποίηση των όποιων ενεργειών.

Σύμφωνα με τις δικές μας πληροφορίες λοιπόν, διενεργήθηκε δημοσκόπηση για “νέο έντυπο” την οποία δεν ανέλαβε κάποια από τις γνωστές εταιρείες δημοσκοπήσεων αλλά πιστοποιημένος ιδιώτης σε συνεργασία με οργανωμένο call center σε πανελλαδική κλίμακα. Εκτός από την σφυγμομέτρηση της κυβερνητικής αποδοχής, το κυριότερο δείγμα ήταν αυτό της δημοφιλίας πολιτικών προσώπων. Κομματικά, διακομματικά, ακόμα και σε τοπικό επίπεδο.

Παράλληλα, έχουν δραστηριοποιηθεί τρεις πυρήνες προσέγγισης πολιτικών προσώπων ώστε να βολιδοσκοπηθούν οι διαθέσεις τους. Σε αυτούς βεβαίως δεν περιλαμβάνονται “λομπίστες” τους οποίους οι Ρώσοι έχουν χαρτογραφήσει και ξέρουν ήδη ότι είναι αδύνατον να αλλάξουν στρατόπεδο.

Ο πρώτος πυρήνας είναι πασίγνωστος επιχειρηματίας που με το πρόσχημα του “ίδιου συμφέροντος” λόγω του επιχειρηματικών κλάδων που δραστηριοποιείται, κάνει επαφές σε ανώτατο επίπεδο, προβάλλοντας σχεδόν πάντα το έννομο συμφέρον που έχει για τις εξελίξεις. Στην κάλυψη του βοηθά και η απύθμενη έχθρα δεκαετιών με ισχυρή επιχειρηματική οικογένεια που ταυτίζεται με συμφέροντα εταιρειών της δύσης. Φαίνεται ότι οι Ρώσοι ενδιαφέρονται πολύ και για το παρασκήνιο της Siemens αφού διατηρούνται σχέσεις και με δύο (τουλάχιστον) πολιτικά πρόσωπα που λόγω θέσης κατέχουν πλήθος πληροφοριών.

Ο Δεύτερος πυρήνας είναι Έλληνας του εξωτερικού, προσωπικός φίλος του Πούτιν και κρατά επαφές με πολιτικά πρόσωπα, ανθρώπους των media και στελέχη με ένα κοινό χαρακτηριστικό: Όλοι τους είχαν έρθει σε ρήξη με το εκσυγχρονιστικό μπλοκ, τις εποχές της παντοδυναμίας του. Φαίνεται ότι υπάρχει όψιμο ενδιαφέρον και για τους απογοητευμένους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, γι’ αυτό και προσεγγίζονται βουλευτές που έχουν εκφράσει την αντίθεση τους με τις κυβερνητικές επιλογές.

Ο τρίτος πυρήνας είναι μία ομάδα ανθρώπων που προσεγγίζουν βουλευτές και πολιτευτές μικρότερης εμβέλειας, εκδότες που δεν ανήκουν στον κύκλο των ευνοημένων, ανθρώπους των new media, αλλά και επιχειρηματίες που έχουν εκφράσει κοινωνικές και πολιτικές ευαισθησίες. Οι συναντήσεις είναι σε καθημερινή βάση και λειτουργούν σε ομόκεντρους κύκλους.

Στο δια ταύτα. Η προφανής σκοπιμότητα είναι η δημιουργία πολιτικού μοχλού πίεσης που μπορεί να φτάσει ακόμα και στην ενίσχυση – ενδυνάμωση κάποιου πολιτικού σχηματισμού με πρόσωπα γνωστά από το πολιτικό σύστημα που θα συνδυάζεται με επιχειρηματικό υπόβαθρο και διείσδυση στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο. Αίσθηση μας είναι ότι υπάρχει διάθεση για ενίσχυση παντός είδους, ισχυρή μάλιστα, ασχέτως εάν αυτό δεν ανακοινώνεται στις συζητήσεις αφού το χειρότερο που μπορείς να κάνεις στον Έλληνα είναι να του τάξεις χρήμα. Προέχει η αφιέρωση σε κοινό σκοπό, αν και η ευρύτητα των επαφών καθιστά δύσκολη μία κοινή ιδεολογική πλατφόρμα. Περιττεύει βεβαια να πούμε ότι η “αφορμή” των συζητήσεων είναι η οικονομική και εθνική κατάπτωση της Ελλάδας και οι τρόποι αντιμετώπισης και αναστροφής της πορείας.

Είναι σίγουρο ότι αυτές οι ενέργειες θα ενταθούν όσο περνούν οι μέρες και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε κατά πόσον θα μπορέσει να δημιουργηθεί στην Ελλάδα ένα αντίπαλο δέος στις παγιωμένες πολιτικές αντιλήψεις που βλέπουν μονόδρομο την Δύση. Αν αναλογιστούμε και την φοβία που διακατέχει τους Έλληνες, προϊόν της προπαγάνδας για την ανίσχυρη Ελλάδα που δεν μπορεί να τραβήξει τον δικό της δρόμο. Αυτή η φοβία ίσως να είναι η μεγαλύτερη ζημιά που άφησε πίσω της η διακυβέρνηση Καραμανλή αφού όλοι έχουν την αίσθηση ότι όποιος πάει κόντρα στα “μεγάλα αφεντικά” συνθλίβεται βυθίζοντας την χώρα σε τραγωδίες όπως ο Δεκέμβρης ή οι φωτιές.

Τέλος, οφείλουμε να αναφέρουμε ότι στην πιάτσα έχουν ξεφυτρώσει και κάθε λογής σαλτιμπάγκοι, αυτόκλητοι εκπρόσωποι της “πρεσβείας”, της συνυφάδας του Πούτιν και ότι άλλο βάλει ο νους. Να θυμάστε, ότι αν κάποιος άγνωστος σας ζητήσει πεντοχίλιαρο, δεν τον άγγιξε ο πατριωτισμός σας. Απλώς σας θεωρεί ρωσόφιλο κουνέλι. Ο Πούτιν δεν θα σας έλεγε ούτε καλημέρα, ως γνωστόν τα κουνέλια τα προτιμά στιφάδο.

ΥΓ. Λυπόμαστε εάν απογοητεύσαμε με αυτό το άρθρο που δεν έχει κάτι το υπερφυσικό ή το ρομαντικό. Είναι δεδομένο όμως ότι κανείς δεν θα πεθάνει για την πατρίδα σου, εάν εσύ ο ίδιος την ξεπουλάς συστηματικά.

Πηγή : http://www.olympia.gr/

Aμέθυστος

Οι αποκαλύψεις του Ριζοσπάστη για την προβοκάτσια της νομικής

πηγή : olympia.gr

Διαβάστε στο τέλος και την ανάλυση του Θύμιου Παπανικολάου για τα γεγονότα και τις αντιδράσεις.
Με αφορμή τα γεγονότα της Νομικής

Ολο το προηγούμενο διάστημα, βασικό προπαγανδιστικό εργαλείο πολιτικών αστικών κομμάτων, της κυβέρνησης, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ., αλλά και αστικών ΜΜΕ, για να συκοφαντήσουν τις κινητοποιήσεις που εκδηλώνονται ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, είναι «η τήρηση της νομιμότητας», «η ανομία που πρέπει να σταματήσει για να λειτουργεί το κράτος». Η κινητοποίηση ενάντια στο χαράτσι των νοσοκομείων, ενάντια στην επιβολή διοδίων, ενάντια στην αύξηση των εισιτηρίων τροφοδότησε μιαν ομοβροντία παρεμβάσεων του αστικού Τύπου, που ζητούσε ευθέως το χτύπημα, την καταστολή τέτοιων εργατικών λαϊκών κινητοποιήσεων και δράσεων και την «επιβολή του νόμου» προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου.

Και ήρθαν τα πρόσφατα γεγονότα με την εγκατάσταση 250 μεταναστών στη Νομική Σχολή. Ενα γεγονός που προβαλλόταν πολλές μέρες πριν γίνει, μέσα από ιστοσελίδα του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης. Επίσης, η διαδικασία μεταφοράς από τη Σούδα στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη προβαλλόταν μέσω βίντεο στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα, ενώ για πολλές μέρες ήταν σε εξέλιξη συλλογή υπογραφών συμπαράστασης. Μαζί με τους μετανάστες υπήρχαν και άλλοι 40 «αλληλέγγυοι», όπως χαρακτηρίζονται στην ίδια ιστοσελίδα. Πληροφορίες αναφέρουν ότι είχε γίνει και συνάντηση εκπροσώπων – ή κάποιων που εμφανίζονταν ως εκπρόσωποι των μεταναστών – με κυβερνητικά στελέχη, θέτοντας σε γνώση τους συγκεκριμένα αιτήματα.

Από την περασμένη Πέμπτη, στον «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» θέταμε ορισμένα ερωτήματα με αφορμή την υπόθεση.

Γιατί οργάνωσαν όλη αυτήν την επιχείρηση μεταφοράς και εγκατάστασης των μεταναστών και γιατί στους συγκεκριμένους χώρους, δηλαδή στα Πανεπιστήμια; Τι επιδιώκουν εκείνοι που εκθέτουν τους μετανάστες σε σοβαρούς κινδύνους; Γιατί τους μετέφεραν στο συγκεκριμένο πανεπιστημιακό χώρο;

Στη Νομική ένας από εκείνους που εμφανίζεται ως εκπρόσωπός τους είναι ο Ν. Γιαννόπουλος από το «Δίκτυο για τα Κοινωνικά Δικαιώματα» και από την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας. Θυμίζουμε ότι πρόκειται για εκείνον που στις 21 Δεκέμβρη 2008, με αφορμή την προβοκατόρικη δράση των κουκουλοφόρων, έγραφε στην εφημερίδα «Εποχή» της ΑΚΟΑ, συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ, τα εξής: «Η “κουκούλα” και η “πέτρα” είναι μητρικά ουσιαστικά στο λεξικό της εξέγερσης (…)». Λογική που θεωρεί το μπάχαλο ως «κοινωνική εξέγερση» και είναι γνωστό ότι τότε εκείνο το μπάχαλο συνέβαλε αντικειμενικά στο να «ανοίξει» ένας τεράστιος κύκλος άγριας καταστολής από τους μηχανισμούς του αστικού κράτους με τη συγκρότηση νέων ομάδων της Αστυνομίας που περιπολούν 24 ώρες το 24ωρο σε όλη τη χώρα. Και όχι μόνο. Εκείνα τα γεγονότα λειτούργησαν σαν το καλύτερο έδαφος για να ξεδιπλωθούν προβοκάτσιες ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Είναι, επίσης, ένας εκ των μαρτύρων υπεράσπισης στη δίκη των κατηγορουμένων για συμμετοχή στον προβοκατόρικο μηχανισμό της «17 Νοέμβρη», μηχανισμό, που, αν δε στήθηκε, χρησιμοποιήθηκε από κρατικές υπηρεσίες η δράση του για χρόνια, για γιγάντωση της κρατικής καταστολής και του τρομοκρατικού νομοθετικού οπλοστασίου ενάντια στο λαό. Σε εκείνη τη δίκη ο Ν. Γιαννόπουλος είχε καταθέσει ότι ο Δ. Κουφοντίνας ήταν «αγωνιστής με ευγενή κίνητρα» και η «17 Ν» «μια αριστερή οργάνωση» και πως «είναι παιδί της αριστεράς».

Τα ίδια έλεγαν και το 2008

Στη διάρκεια των γεγονότων της Νομικής, ο Ν. Γιαννόπουλος δήλωνε σκληρός αντίπαλος της κυβέρνησης. Αυτός ήταν μπροστά στην υπόθεση παραμονής των μεταναστών στη Νομική, εκθέτοντας τους μετανάστες στη συκοφάντηση, στις απειλές, στην κρατική καταστολή. Κάποιοι τις προηγούμενες μέρες έκαναν λόγο για εξέγερση, όπως ο Σκυφτούλης, που εμφανίζεται να ηγείται ομάδας επίδοξων επαναστατών του μπάχαλου. Και θέσαμε το ερώτημα: Τι εννοούν ότι οι έγκλειστοι στη Νομική και οι «προστάτες» τους θα εξεγερθούν, ενάντια σε ποιον και για ποιο σκοπό; Τα ίδια έλεγαν και το Δεκέμβρη του 2008, βαφτίζοντας εξέγερση τις προβοκάτσιες με τις κουκούλες και τις πέτρες, τις σπασμένες βιτρίνες και τις φωτιές με μολότοφ, αλλά το κράτος δεν έπαθε και τίποτα. Τότε, έστελναν 13χρονα παιδιά να κάνουν έφοδο στα αστυνομικά τμήματα (σ.σ. από πρωτοσέλιδο της «Ελευθεροτυπίας»), τώρα με τη στάση τους αντικειμενικά εγκλώβισαν τους μετανάστες και τους έφεραν αντιμέτωπους με τις διμοιρίες των ΜΑΤ. Μήπως δεν ξέρουν ότι προκαλούν την καταστολή ή μήπως αυτό επιδιώκουν; Μήπως δε χρησιμοποιούνται ανάλογες δράσεις για να ξεδιπλώνονται προβοκάτσιες κατά του εργατικού κινήματος; Το ξέρουν. Τι επιδιώκουν; Και, μάλιστα, μπροστά στην οργάνωση της πανεργατικής απεργίας ενάντια στην αδίστακτη πολιτική κυβέρνησης – τρόικας – κεφαλαίου;

Τι γνώριζε η κυβέρνηση;

Μια μέρα πριν τη μετεγκατάσταση των μεταναστών, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη έκανε λόγο για «οργανωμένο σχέδιο μεταφοράς των μεταναστών από τα Χανιά στην Αθήνα από συγκεκριμένο φόρουμ μεταναστών», με προφανή στόχο να προετοιμάσει το έδαφος για μια πιθανή δυναμική καταστολή της κατάληψης, μέσω της κατάλυσης του ασύλου, από άτομα του «αντιεξουσιαστικού χώρου» που στοχεύουν στην πρόκληση «έντασης, προκειμένου να μπει στο παιχνίδι και η αστυνομία», με απώτερο στόχο να υπάρξει ακόμα και θύμα. Γιατί το είπε; Εψαχνε άλλοθι για οτιδήποτε συμβεί με την κυβερνητική και κρατική ή παρακρατική και προβοκατόρικη δράση; Κρατικοί μηχανισμοί και υπηρεσίες, αναπτύσσουν τέτοια δράση, προκαλώντας και την καταστολή. Και είναι η κυβέρνηση υπεύθυνη. Ηθελε να αποσείσει την ευθύνη για οτιδήποτε συμβεί και με τη δράση του κρατικού μηχανισμού και την «εφαρμογή του νόμου» στη Νομική μετά την άρση του ασύλου; Από ποιους φοβήθηκε, αν φοβήθηκε, η κυβέρνηση; Από τους «προστάτες» των μεταναστών τύπου Γιαννόπολου και δικτύου, Σκυφτούλη της «εξέγερσης», «φόρουμ μεταναστών»; Τόση δύναμη έχουν και τους φοβάται ή φοβάται άλλους που χρησιμοποιούν τη δράση τους; Στην υπόθεση μπήκε και ο Π. Κωνσταντίνου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ποιοι μηχανισμοί, λοιπόν, κινούν τα νήματα τέτοιων ενεργειών και για ποιο σκοπό;

Είχαμε, επίσης, προτροπή από ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. για ανάληψη κρατικής δράσης στη Νομική από την κυβέρνηση, πέρα από την κατάθεση νόμου και τροπολογίας για την κατάργηση του ασύλου. Τα αστικά ΜΜΕ, επίσης, σήκωσαν τα αντιδραστικά αντανακλαστικά, δηλαδή των κινδύνων για τους μετανάστες από δυνάμεις ρατσιστικές, εθνικιστικές. Κάνοντας λόγο, μάλιστα, και για τον Αγ. Παντελεήμονα ως εμπόλεμη ζώνη.

Ετσι ξεδιπλώθηκε ένα παζλ που ξεκινά από την προπαγάνδα περί ανομίας, την οποία παρουσίαζαν τα αστικά ΜΜΕ με αφορμή την υπόθεση της Νομικής, προβάλλοντας την άποψη ότι σ’ αυτήν την περίπτωση δεν υπάρχει άσυλο, δηλαδή να εφαρμοστεί ο νόμος. Εχουμε ενέργειες οργανωμένες από ανθρώπους και ομάδες, που αντικειμενικά η δράση τους προκαλεί την κρατική καταστολή, μιλώντας ταυτόχρονα για εξέγερση των ομάδων του μπάχαλου και της προβοκάτσιας! Η κυβέρνηση εκ των υστέρων μίλησε για σχέδιο που φτάνει μέχρι την πρόκληση της Αστυνομίας ώστε να υπάρξει θύμα. Προχτές, η κυβέρνηση μίλησε ξεκάθαρα και είπε ότι αποφύγαμε γενικευμένα επεισόδια σε όλη την Αθήνα επειδή δεν έγινε παρέμβαση της αστυνομίας. Τι γνωρίζουν;

Ζημιά στο λαϊκό εργατικό κίνημα

Από την πλευρά της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, τα ερωτήματα πρέπει να είναι τα εξής: Ποιον ωφελεί αυτή η πραγματικότητα που πήγαν να διαμορφώσουν; Αντικειμενικά, κάνει τεράστια ζημιά στο λαϊκό κίνημα, ενισχύοντας το σύστημα. Με την επιβολή του κράτους του νόμου από ένα σύστημα που στέλνει στην κόλαση το λαό και απαιτεί τη μέγιστη λαϊκή οργάνωση και πάλη ενάντια στο κεφάλαιο. Την οποία τσακίζουν τέτοιες ενέργειες. Και σ’ αυτή τη μεθόδευση είναι συμμέτοχοι και συνένοχοι όσοι έχουν συμβολή. Γι’ αυτό χρειάζεται επαγρύπνηση και οργάνωση του λαού στο δικό του κίνημα. Ο ταξικός αγώνας για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών συνδέεται άμεσα με τον αγώνα ενάντια στην καταστολή. Αλλά και ενάντια στα σχέδια άλλων μηχανισμών, που αντικειμενικά με τη δράση τους τροφοδοτούν την κρατική καταστολή, τα σχέδια επιβολής της άρχουσας τάξης σε βάρος του λαού.

«Νερό στο μύλο» της καταστολής

Η κατάληψη στο κτίριο της Νομικής και η απεργία πείνας των μεταναστών δεν είναι η μοναδική περίπτωση που στο όνομα της υπεράσπισης των μεταναστών παρέχεται άλλοθι για να πέσουν σαν ώριμα φρούτα νέα κατασταλτικά μέτρα κατά του οργανωμένου λαϊκού κινήματος και παράλληλα να στρωθεί το έδαφος για προβοκάτσιες, συκοφάντηση των μεταναστών, έξαρση της δράσης ρατσιστικών/φασιστικών ομάδων και αποπροσανατολισμό των λαϊκών στρωμάτων. Εχουμε γράψει ότι τα ερωτήματα για την οργάνωση αυτής της κίνησης που έγινε στη Νομική είναι πολλά. Δεν είναι η πρώτη φορά που ανάλογες δράσεις αναδεικνύουν ότι το κουβάρι είναι πολύ μπερδεμένο. Ας δούμε μερικά παραδείγματα.

Εδώ και αρκετά χρόνια, πρωτοβουλίες των ίδιων ανθρώπων και πολιτικών χώρων που αλλάζουν διαρκώς ονόματα, ομάδες που συμμετέχουν στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και από τον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο, το Δίκτυο για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ένας είναι και ο γνωστός Γιαννόπουλος που κουμαντάριζε τα πράγματα στη Νομική, αυτός που μιλά για κίνημα της πέτρας και της κουκούλας), δρουν υποτίθεται στο πλευρό των μεταναστών. Ωστόσο, η δράση με τέτοιο αποσπασματικό περιεχόμενο, χωρίς να χτυπά τη ρίζα του προβλήματος, δίνει άλλοθι στη λήψη κατασταλτικών μέτρων. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι αυτές οι ομάδες δε δίνουν βάρος στην οργάνωση των μεταναστών στους χώρους δουλειάς. Ταυτόχρονα, συμπράττουν με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, που στέκεται απέναντι στα συμφέροντα των εργαζομένων, Ελλήνων και αλλοδαπών. Και δεν είναι μόνοι τους. Σε τέτοιες υποθέσεις εμπλέκονται και ορισμένοι συμπατριώτες τους, τάχα για να τους λύσουν ζητήματα σε συνδιαλλαγή με τις πρεσβείες των χωρών τους, δηλαδή με τις κυβερνήσεις που έχουν ευθύνη για την αναγκαστική τους «εξορία».

Για παράδειγμα, το Εργατικό Κέντρο Αθήνας αποτέλεσε μαζί με άλλους φορείς τον «κορμό» της «Συμμαχίας Σταματήστε τον πόλεμο», η οποία γεννήθηκε το 2002 και στοχοποιούσε προσωπικά τον Μπους και τον Μπλερ ως υπαίτιους για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που προετοιμαζόταν τότε ενάντια στο Ιράκ, όπως και «τον πατέρα Μπους» για την προηγούμενη επέμβαση το 1991. Η κίνηση «Ενωμένοι Ενάντια στον Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή» (σ.σ. μετεξέλιξη της «Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο») καλούσε τη ΓΣΕΕ και τα Εργατικά Κέντρα το Σεπτέμβρη του 2010 να στηρίξουν έμπρακτα την απεργία εκατοντάδων μεταναστών εργατών γης στη Σκάλα Λακωνίας. Καλούσε, δηλαδή, τους απεργοσπάστες, τους υπονομευτές των απεργιακών αγώνων των εργαζομένων να υπερασπιστούν – και μάλιστα έμπρακτα – την απεργία των μεταναστών εργατών. Αυτή είναι η μία πλευρά. Υπάρχει όμως και μια άλλη που είναι εξίσου επικίνδυνη.

Η υπόθεση της απαγωγής μεταναστών

Στην περίπτωση της απαγωγής των 28 Πακιστανών το 2005, η ίδια «Συμμαχία» είχε αναλάβει «εργολαβικά» την υπόθεση αποπροσανατολισμού, προμοτάροντας μάλιστα τη σοσιαλδημοκρατία. Για αρκετό καιρό διοργάνωναν «αντιπολεμικά συλλαλητήρια» με αιτήματα όπως «Βουλγαράκη go home» και «Στείλτε τον Βουλγαράκη στο Γκουαντάναμο»! Αθωώνοντας ουσιαστικά την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ή έστω ρίχνοντάς της μικρότερες ευθύνες, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σημείωνε στις 7 Φλεβάρη 2010 σε ανακοίνωσή της: «Η τελική εκδοχή του νομοσχεδίου για την ιθαγένεια και την ψήφο των μεταναστών και μεταναστριών εντείνει τη διαδικασία των αποκλεισμών για τους δικαιούχους και σηματοδοτεί μία σαφή υποχώρηση του ΠΑΣΟΚ στις ρατσιστικές πιέσεις της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ.».

Το μπλέξιμο εκείνης της υπόθεσης ήταν μεγαλύτερο. Πρέπει να θυμίσουμε ότι με αφορμή εκείνη την υπόθεση, είχαν εμφανιστεί διάφοροι εκπρόσωποι μεταναστών, που διαφωνούσαν για το τι ακριβώς είχε γίνει στην πραγματικότητα. Κάποιοι έλεγαν ότι δεν έγιναν απαγωγές, κάποιοι άλλοι έλεγαν ότι έγιναν και ήταν σε γνώση κάποιων μεταναστευτικών κοινοτήτων, ενώ κάποιοι άλλοι μιλούσαν για εμπλοκή μεταναστευτικών κοινοτήτων και μυστικών υπηρεσιών. Αξίζει να θυμίσουμε τι έγραφε το σχετικό εισαγγελικό πόρισμα για την υπόθεση: «Πράγματι, η Πακιστανική κοινότητα είναι διαιρεμένη σε δύο αντιτιθέμενες εχθρικές παρατάξεις. Ο διχασμός εκδηλώθηκε στην παρούσα υπόθεση (πιέσεις και για να καταθέσουν ψευδώς ότι ήταν θύματα απαγωγών και για να αλλάξουν τις καταθέσεις και να πουν ότι δεν απήχθησαν)»! Σε εκείνες τις αντιθέσεις είχαν εμπλακεί και πολιτικοί παράγοντες από το Πακιστάν που αυτές τις μέρες είχαν επαφές με την ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να εκτονωθεί η κατάσταση στη Νομική.

Στον Αγιο Παντελεήμονα

Η δράση αυτών των πολιτικών χώρων, που εμφανίζονται ως υπερασπιστές των μεταναστών, εξαντλείται σχεδόν σε έναν πόλεμο «γηπεδικού» τύπου, όπως, για παράδειγμα, στον Αγιο Παντελεήμονα. Καλούν, δηλαδή, τους μετανάστες να συμμετέχουν σε έναν αγώνα εκδίκησης χωρίς οργάνωση, χωρίς ταξικό περιεχόμενο, χωρίς σκοπό, αποκομμένοι από το λαϊκό κίνημα στη χώρα μας. Απαντώντας σε προκλήσεις που δέχονται οι μετανάστες, συκοφαντούν τα ίδια τα δικαιώματα των μεταναστών, υπονομεύουν τον αγώνα τους, που πρέπει να είναι ταξικός, μαζί με τους Ελληνες εργαζόμενους και να παίρνει όλο και πιο βαθιά πολιτικά χαρακτηριστικά για να είναι αποτελεσματικός. Θέτουν τελικά απέναντί τους τμήματα των λαϊκών στρωμάτων που είναι ευάλωτα σε ρατσιστικές αντιλήψεις, επηρεάζονται από αυτές εξαιτίας της εξαθλίωσης που βιώνουν και που εντείνεται από τις αντεργατικές – αντιλαϊκές πολιτικές.

Αλλο τέτοιο παράδειγμα όξυνσης μιας αντιπαράθεσης με επιφανειακά «αντιρατσιστικά» χαρακτηριστικά είναι η διαδήλωση με αφορμή το σκίσιμο του Κορανίου από δημοτικούς αστυνομικούς κατά τη διάρκεια ελέγχου μικροπωλητή ιρακινής καταγωγής. Η κίνηση «Ενωμένοι ενάντια στον Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή» ανέλαβε και πάλι την «υπεράσπιση» των μεταναστών οξύνοντας την αντιπαράθεση ανάμεσα σε αυτούς και την Αστυνομία, ζητώντας να «τιμωρηθούν παραδειγματικά οι ένοχοι αστυνομικοί». Το αποτέλεσμα, βέβαια, ήταν να ξυλοκοπηθούν οι μετανάστες και ο αγώνας τους να περιοριστεί για άλλη μια φορά ενάντια στα «ρατσιστικά πογκρόμ» και την «ανεξέλεγκτη αστυνομική καταστολή». Εξάλλου, η πιο «βαθιά» πολιτική ερμηνεία που υιοθετείται από ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ. φτάνει μέχρι το σημείο να καταδικάσει το αντιμεταναστευτικό Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για το Ασυλο και τη Μετανάστευση ως κατασκεύασμα «νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων» ή «νεοφιλελεύθερης έμπνευσης». Μέχρι εκεί.

Ο θάνατος του 15χρονου Αφγανού μετά από έκρηξη βόμβας στα Κάτω Πατήσια, το Μάρτη του 2010, έδωσε ευκαιρία στην κυβέρνηση να ανακοινώσει ξανά κατασταλτικά μέτρα, όπως αυτό της συγκρότησης της «νέας ομάδας ταχείας αστυνομικής επέμβασης» με τη συμμετοχή 2.000 αστυνομικών σε 75 δήμους της Αττικής και 444 σε 21 περιοχές της Θεσσαλονίκης, που θα βρίσκονται με μοτοσικλέτες μεγάλου κυβισμού στους δρόμους των πόλεων. Στην ουσία, χρησιμοποίησαν την υπόθεση με στόχο να εντείνουν την άγρια καταστολή ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Ωστόσο, αυτές οι «αντιρατσιστικές» ομάδες, που αποθεώνουν κάθε «αυθόρμητη πράξη αντίστασης», ανεξάρτητα αν εξυπηρετεί το αστικό κράτος, έκαναν λόγο για «τρομο-υστερία» που ξαφνικά έχει καταλάβει το κράτος. Δεν καταδικάζουν τέτοιες προβοκατόρικες ενέργειες, που τις αξιοποιεί το αστικό κράτος, ώστε να δικαιολογηθούν κατασταλτικές δράσεις που χτυπούν τα δικαιώματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων και μάλιστα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης.

http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=30/1/2011&id=13021&pageNo=9&direction=-

Ακολουθεί η ανάλυση του Θύμιου Παπανικολάου από το Ρεσάλτο:

Οι λαθρομετανάστες και οι ταχυδακτυλουργίες του ΚΚΕ

Η ηγεσία του ΚΚΕ έχει αναγάγει την ταχυδακτυλουργία σε επιστήμη. Μπροστά στο εκρηκτικό πρόβλημα της λαθρομεταναστευτικής εισβολής και κατοχής της χώρας μας και τις συνακόλουθους εφιαλτικές παραμέτρους του προβλήματος, διαπιστώνει ότι μόνο με την ανθρωπιστική ηθικολογία δεν μπορεί να διασωθεί.

Επιχειρεί, λοιπόν, με ταχυδακτυλουργικά τεχνάσματα και «ταξική», ξύλινη φλυαρία (άλλη μορφή ηθικολογίας, «ταξικής») να παρακάμψει τα ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ πολιτικά ζητήματα και να μεταθέσει το πρόβλημα στις «προβοκατόρικες» όψεις του, στα «προβοκατόρικα» ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ.
Στο σημερινό «Ριζοσπάστη» υπάρχει ένα αποκαλυπτικό άρθρο με τον τίτλο: «Νερό στο μύλο της καταστολής»

ΕΔΩ:
http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=30/1/2011&id=13021&pageNo=9&direction=-1

Συνοπτικές παρατηρήσεις:

Πρώτη παρατήρηση.

Ο «Ρ», τώρα, που ο κόμπος έφτασε στο χτένι, «ανακάλυψε» και «ξεμπροστιάζει» τις επιδοτούμενες οργανώσεις των «αντιρατσιτών» («οι περισσότερες συμμετέχουν στον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ»), τον ύποπτο και προβοκατόρικο ρόλο τους: «ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και από τον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο, το Δίκτυο για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ένας είναι και ο γνωστός Γιαννόπουλος που κουμαντάριζε τα πράγματα στη Νομική, αυτός που μιλά για κίνημα της πέτρας και της κουκούλας)…»

Ο «Ρ» έκανε αυτή την όψιμη ανακάλυψη (εδώ και οι πέτρες βοούν χρόνια τώρα) για να παρακάμψει και να ΕΠΙΚΑΛΥΨΕΙ την ιμπεριαλιστική στρατηγική της εισαγόμενης αλλοδαπής εισβολής και κατοχής, συνακόλουθα και τα πελώρια προβλήματα που απορρέουν από αυτήν (την ολοκληρωτική ισοπέδωση της ελληνικής κοινωνίας), μεταθέτοντάς τα, ταχυδακτυλουργικά, στις προβοκατόρικες, επιδοτούμενες, πολιτικές «ομάδες κρούσης» της Νέας Τάξης!

Η γνωστή σταλινική ταχυδακτυλουργία: Αποκόπτουμε το ιμπεριαλιστικό «κύκλωμα», δολοφονούμε τη διαλεκτική συνάφεια ανάμεσα στο αίτιο-αποτέλεσμα, τη στρατηγική-τακτική, τα «ανοικτά σύνορα»-ομάδες κρούσης», την καθεστωτική πολιτική-συμπτώματα, απομονώνουμε και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΠΟΙΟΥΜΕ το «σύμπτωμα», τις επιδοτούμενες «ομάδες κρούσης» ΚΑΙ καρατομούμε το …σύμπτωμα!!!

Ο «Ρ» απομονώνει και ανεξαρτητοποιεί τις μοχθηρές γκριμάτσες των «ομάδων κρούσης» της νεοαττικής στρατηγικής των «ανοικτών συνόρων» και της ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ εισαγόμενης αλλοδαπής ΕΙΣΒΟΛΗΣ, για να παρακάμψει και να αθωώσει αυτή την ιμπεριαλιστική στρατηγική.

Η διαλεκτική, όμως τιμωρεί τους χλευαστές της.

Γιατί, αν αυτές οι οργανώσεις είναι ύποπτες, επιδοτούμενες και προβοκατόρικες ΤΟΤΕ έχουν σπόνσορες και χορηγούς, έχουν αφεντικά που τις κατευθύνουν, τις χρηματοδοτούν και τις παρέχουν κάθε «διευκόλυνση»!!!

Επίσης, αν τα αφεντικά, οι χορηγοί και οι σπόνσορες είναι ο Σορός, το διεθνές κεφάλαιο, η κυβέρνηση και τα καθεστωτικά ΜΜΕ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι η εισβολή και η κατοχή της χώρας μας ΣΥΜΦΕΡΕΙ και έχει ΣΧΕΔΙΑΣΤΕΙ από αυτές τις καθεστωτικές δυνάμεις και τις υπηρεσίες τους για οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς στόχους.

Ο «Ρ» δολοφονεί τη διαλεκτική για να συγκαλύψει την ιμπεριαλιστική στρατηγική και να «συμβουλέψει» τους ιμπεριαλιστές ότι αυτές οι «ομάδες κρούσης» πλέον είναι «άχρηστες»!!!

Μόνο η φλυαρία της «ταξικής απάτης» του ΚΚΕ μπορεί πλέον να εξαπατήσει!!!

Παρατήρηση δεύτερη.

Τώρα θυμήθηκε ο «Ρ», εξίσου ταχυδακτυλουργικά και απλοϊκά, το ρόλο των προβοκατόρικων επιδοτούμενων αντιρατσιστών, στον Αγ. Παντελεήμονα:

«Η δράση αυτών των πολιτικών χώρων, που εμφανίζονται ως υπερασπιστές των μεταναστών, εξαντλείται σχεδόν σε έναν πόλεμο «γηπεδικού» τύπου, όπως, για παράδειγμα, στον Άγιο Παντελεήμονα Καλούν, δηλαδή, τους μετανάστες να συμμετέχουν σε έναν αγώνα εκδίκησης χωρίς οργάνωση, χωρίς ταξικό περιεχόμενο, χωρίς σκοπό, αποκομμένοι από το λαϊκό κίνημα στη χώρα μας…».

Εδώ, βεβαίως, έντεχνα ο «Ρ» ξεχνάει ποιοι ενισχύουν αυτή τη δράση των ομάδων, το γιατί το καθεστώς, η αστυνομία και τα ΜΜΕ «παίζουν», επί χρόνια τα «αντιρατσιστικά» ιδεολογήματα και τους κλέφτες και αστυνόμους μεταξύ «ακροδεξιών» και «ακροαριστερών».

Όλα αυτά τα χρόνια το ίδιο παιχνιδάκι δεν έπαιζε και η ηγεσία του ΚΚΕ στον Αγ. Παντελεήμονα; «Αντριρατσιστική», ξύλινη προπαγάνδα δεν έκανε, καλύπτοντας τους επιδοτούμενους «αντιρατσιστές» που σήμερα καταγγέλλει σαν ύποπτα στοιχεία που μάλιστα συνεργαζόμενα με τους καθεστωτικούς μηχανισμούς και τις … Πρεσβείες:

«…Ταυτόχρονα, συμπράττουν με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, που στέκεται απέναντι στα συμφέροντα των εργαζομένων, Ελλήνων και αλλοδαπών. Και δεν είναι μόνοι τους. Σε τέτοιες υποθέσεις εμπλέκονται και ορισμένοι συμπατριώτες τους, τάχα για να τους λύσουν ζητήματα σε συνδιαλλαγή με τις πρεσβείες των χωρών τους, δηλαδή με τις κυβερνήσεις που έχουν ευθύνη για την αναγκαστική τους «εξορία».»!

Συμπράττουν λοιπόν με το καθεστώς και τους μηχανισμούς του, αλλά η στρατηγική της λαθρομεταναστευστικής εισαγωγής και εισβολής, το ιμπεριαλιστικό δουλεμπόριο και όλα τα συνακόλουθα ζητήματα ΖΩΗΣ και ΘΑΝΑΤΟΥ μένουν στο απυρόβλητο!!!

Και στην προβοκάτσια της Νομικής χρησιμοποίησαν οι προβοκάτορες τούς «φουκαράδες» λαθρομετανάστες για να παίξουν τα παιχνίδια του καθεστώτος, αλλά ούτε από αυτό το γεγονός που καταγγέλλει ο «Ρ» προχωράει στην στρατηγική και τακτική ουσία της ιμπεριαλιστικής πολιτικής, λες και οι «προβοκάτορες» και οι «χαφιέδες» είναι τέτοιοι από χόμπι και διαστροφή και όχι «εκτελεστές» εντολών του κεφαλαίου και των οργάνων του.

Παρατήρηση Τρίτη.

Εξίσου αποκαλυπτικότατο είναι και έτερο άρθρο του «Ρ». ΕΔΩ:
http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=30/1/2011&id=13021&pageNo=7&direction=1

Μία παράγραφος μόνο:

«Στη διάρκεια των γεγονότων της Νομικής, ο Ν. Γιαννόπουλος δήλωνε σκληρός αντίπαλος της κυβέρνησης. Αυτός ήταν μπροστά στην υπόθεση παραμονής των μεταναστών στη Νομική, εκθέτοντας τους μετανάστες στη συκοφάντηση, στις απειλές, στην κρατική καταστολή. Κάποιοι τις προηγούμενες μέρες έκαναν λόγο για εξέγερση, όπως ο Σκυφτούλης, που εμφανίζεται να ηγείται ομάδας επίδοξων επαναστατών του μπάχαλου. Και θέσαμε το ερώτημα: Τι εννοούν ότι οι έγκλειστοι στη Νομική και οι «προστάτες» τους θα εξεγερθούν, ενάντια σε ποιον και για ποιο σκοπό; Τα ίδια έλεγαν και το Δεκέμβρη του 2008, βαφτίζοντας εξέγερση τις προβοκάτσιες με τις κουκούλες και τις πέτρες, τις σπασμένες βιτρίνες και τις φωτιές με μολότοφ, αλλά το κράτος δεν έπαθε και τίποτα. Τότε, έστελναν 13χρονα παιδιά να κάνουν έφοδο στα αστυνομικά τμήματα (σ.σ. από πρωτοσέλιδο της «Ελευθεροτυπίας»), τώρα με τη στάση τους αντικειμενικά εγκλώβισαν τους μετανάστες και τους έφεραν αντιμέτωπους με τις διμοιρίες των ΜΑΤ. Μήπως δεν ξέρουν ότι προκαλούν την καταστολή ή μήπως αυτό επιδιώκουν; Μήπως δε χρησιμοποιούνται ανάλογες δράσεις για να ξεδιπλώνονται προβοκάτσιες κατά του εργατικού κινήματος; Το ξέρουν. Τι επιδιώκουν; Και, μάλιστα, μπροστά στην οργάνωση της πανεργατικής απεργίας ενάντια στην αδίστακτη πολιτική κυβέρνησης – τρόικας – κεφαλαίου;»

Προβοκάτσιες λοιπόν στήνονται, γνωστοί οι προβοκάτορες και ασύλληπτοι, επιδοτούμενοι ΠΟΛΙΤΙΚΑ από τα συγκροτήματα των ΜΜΕ, αλλά και οικονομικά από «Ιδρύματα», αλλά «κινούνται» …ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ, έτσι για να σκοτώνουν την …ανία τους!!!!

Η ηγεσία του ΚΚΕ φαίνεται ότι περνάει και αυτή, όπως και τα κυβερνητικά ανδρείκελα, τον ελληνικό λαό ηλίθιο. Τρυπάει κάποιες πυώδεις φουσκάλες αυτού του στρατηγικού εγκλήματος της Νέας Τάξης για να συγκαλύψει και να διασώσει το έγκλημα και τις καρκινώδεις εστίες του: Τα μεγάλα αφεντικά, τους χορηγούς και τους σπόνσορες της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής των «ανοικτών συνόρων», της οργανωμένης εισαγόμενης λαθρομεταναστευτικής ΕΙΣΒΟΛΗΣ και ΚΑΤΟΧΗΣ της Ελλάδας…

Διαβάστε και άλλα σχετικά κείμενα ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5348
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5343

Αμέθυστος

H «κοινωνία» και οι «Διεθνείς»

πηγή : kathimerini

Τού Χρηστου Γιανναρα

Λέγεται και γράφεται συχνά: O εφιάλτης του «υπαρκτού σοσιαλισμού», όσο ήταν ιστορικά υπαρκτός, λειτουργούσε σαν χαλινός του ασύδοτου καπιταλισμού. Yποχρέωνε τον καπιταλισμό σε κοινωνικές παραχωρήσεις: Nα εξασφαλίζει το κράτος στον πολίτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, προστασία της μητρότητας, κατώτατο όριο αμοιβής εργασίας, ανώτατο όριο ωραρίου εργασίας, όριο ηλικίας για συνταξιοδότηση, δωρεάν παιδεία, επίδομα ανεργίας, φροντίδα για την εξεύρεση εργασίας, και όσα ανάλογα.

Eίκοσι χρόνια μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» το σύστημα της «ελεύθερης αγοράς» μοιάζει κυριολεκτικά αχαλίνωτο. Ως τώρα μιλούσαμε για καπιταλιστικό «σύστημα» αφηρημένα, δίχως να συγκεκριμενοποιούμε φορέα του «συστήματος». Tο κράτος, αποτελεσματικό ή ανάπηρο, ήταν στη συνείδησή μας συγκεκριμένο: η κυβέρνηση, η Bουλή, υπουργεία, δημόσιοι οργανισμοί, θεσμοί κοινωνικής λειτουργίας. Για να πάψει αυτό το συγκεκριμένο κράτος να υπηρετεί (έστω με πανάθλιες επιδόσεις) τον πολίτη και να τεθεί στην υπηρεσία ιδιωτών και ιδιωτικών συμφερόντων, φανταζόμασταν ότι έπρεπε να παρεμβληθεί πραξικόπημα ή να επιλέξει ο λαός με την ψήφο του, μαζοχιστικά, μια κυβέρνηση που τίμια είχε προεξαγγείλει καθεστώς γκανγκστερικής ασυδοσίας των κερδομανών.

Tώρα, για πρώτη φορά, το αφηρημένο καπιταλιστικό «σύστημα» αποκτά για μας συγκεκριμένο εντοπισμό, θεσμική υπόσταση, υλική παρουσία: Kαταφθάνουν στον τόπο μας τρεις κόσμιες, συνοφρυωμένες φιγούρες και υπαγορεύουν στην κυβέρνηση, που εμείς την επιλέξαμε «σοσιαλιστική» λεπτομερέστατους όρους για την αχαλίνωτη ελευθερία των ιδιωτικών συμφερόντων. Oι τρεις αυτές φιγούρες έχουν εξουσία καταφανώς υπέρτερη των εξουσιών της κυβέρνησης, αυτοί διατάζουν την κατάργηση του κατώτατου ορίου μισθών, του ανώτατου ορίου ωραρίου, τις ανεξέλεγκτες απολύσεις, τη μετατροπή του ασφαλιστικού συστήματος σε «φιλόπτωχο ταμείο» και τα μύρια όσα ανάλογα.

Eχουν τέτοιες εξουσίες (κυριολεκτικά ζωής και θανάτου) επάνω μας, γιατί εκπροσωπούν τους δανειστές μας - δανειστές που δεν τους επιλέξαμε εμείς, τους επέλεξε ερήμην μας η «σοσιαλιστική» φενακισμένη κυβέρνησή μας. Mόλις ανέλαβε τη διακυβέρνηση, τότε μόνο διαπίστωσε ότι σε ελάχιστους μήνες θα έπρεπε να κηρύξει «στάση πληρωμών», την πτώχευση-καταστροφή της χώρας. Bέβαια, μόνο ασυνειδησία ή ηλιθιότητα θα δικαιολογούσαν την ώς τότε άγνοια του προβλήματος από υποψήφιους διαχειριστές της εξουσίας, με βεβαιωμένη και έγκαιρη την ενημέρωσή τους από τον Διοικητή της Tραπέζης της Eλλάδος.

Kαι τότε συνέβη το εξωφρενικό και απίστευτο: Eπί επτά μήνες να περιφέρεται ο νεόκοπος πρωθυπουργός στα διεθνή κέντρα της οικονομικής και πολιτικής ισχύος και να διαφημίζει τη χρεωκοπία της χώρας και τη φαυλότητα του πολιτικού της συστήματος. H δανειοληπτική ικανότητα της Eλλάδας άρχισε να μειώνεται δραματικά, οι σχετικοί δείχτες κατρακυλούσαν ασυγκράτητοι, ο ίδιος αντιπαρήλθε, ανεξήγητα, εξαιρετικά ευνοϊκές προσφορές δανεισμού (από Pωσία και Kίνα). Mέχρι που δεν υπήρχε άλλη λύση παρά μόνο η άνευ όρων προσφυγή στο διαβόητο Διεθνές Nομισματικό Tαμείο. Συμπαίκτες, η Kεντρική Eυρωπαϊκή Tράπεζα και το Διευθυντήριο των Bρυξελλών.

H σωρεία των εγχώριων πολιτικών εγκλημάτων που εξασφάλισαν τη δικαιολογία στον πρωθυπουργό (πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς!!!) να παραδώσει τη χώρα, δίχως καν διαπραγματεύσεις, στον έλεγχο (και περίπου στην ιδιοκτησία) της Kερδοσκοπικής Διεθνούς, έχουν κατά κόρον πια αναλυθεί: Πελατειακές σχέσεις, κλεπτοκρατία, εκφαυλισμός της δημοσιοϋπαλληλίας, ασυδοσία συνδικαλιστών, εξευτελισμός των εννοιών «νόμος» και «Δίκαιο». Oμως αυτό που μάλλον παραβλέπουμε οι πολίτες μέσα στον πανικό της καταστροφής και στην οργή μας για την ατιμωρησία και ιταμότητα των ενόχων, είναι το αποκαλυπτικό ξεγύμνωμα των δάνειων ιδεολογιών και συστημάτων που τα πιστέψαμε, οι χάσκακες ξιπασμένοι, σαν «πολιτισμό των φώτων» και «πρόοδο» και «εκσυγχρονισμό».

Tο γεγονός ότι εμείς σήμερα, οι ελληνόφωνοι απάτριδες του βαλκανικού νότου, δεν ξέρουμε να ξεχωρίσουμε τι σημαίνει «κοινωνία» και σε τι διαφέρει από τη societas (society, socit), μας στερεί και τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσουμε το πολιτικό και κοινωνικό μας αδιέξοδο, το ανέφικτο της ανάκαμψης από τη δουλική υποταγή μας στην Kερδοσκοπική Διεθνή. H πολιτική μας γλώσσα έχει αγκυλωθεί στα παραισθησιογόνα σχήματα «Δεξιά», Kέντρο, «Aριστερά», τα δήθεν πολιτικά μας κόμματα προσπαθούν να καμουφλάρουν τον μηδενιστικό αμοραλισμό τους με τεχνάσματα ελιγμών από τη Δεξιά στην Kεντροδεξιά, από την Aριστερά στην Kεντροαριστερά - μικρονοϊκά παιδιαρίσματα.

Tο πολιτισμικό «παράδειγμα» (τρόπος του βίου) που άσκεπτα και άκριτα πασχίζουμε, δύο αιώνες τώρα, να μιμηθούμε, προϋποθέτει τη συλλογικότητα σαν socitas: «εταιρισμόν επί κοινώ συμφέροντι». Zούμε σε οργανωμένες συλλογικότητες, όχι επειδή αξιολογούμε τις ανθρώπινες σχέσεις καθεαυτές ως ποθητή ποιότητα ζωής, χαρά πληρότητας της ζωής, αλλά σκοπεύοντας πρωταρχικά στη χρησιμότητα. O σοσιαλισμός πιστεύει ότι θα πετύχουμε το μέγιστο της χρησιμότητας (του ωφέλιμου για όλους), με μια κεντρική εξουσιαστική διαχείριση των αναγκών των ατόμων, τα οποία, κάτω από τον έλεγχό της, «θα εργάζονται ανάλογα με τις δυνάμεις τους και θα απολαμβάνουν ανάλογα με τις ανάγκες τους». Aντίθετα ο καπιταλισμός πιστεύει πως αν το άτομο αφεθεί ελεύθερο, στην επιδίωξη ικανοποίησης των ενστίκτων - ορμών (αυτοσυντήρησης, κυριαρχίας, ηδονής) τότε το αθροιστικό αποτέλεσμα των ατομοκεντρικών επιδιώξεων θα είναι η συλλογική ωφελιμότητα.

Eμείς, οι ελληνόφωνοι του βαλκανικού νότου, ζήσαμε κατάσαρκα τη φρίκη και το τίμημα του αίματος που κόστισε η απόπειρα κάποτε μερίδας συμπατριωτών μας να μας εντάξουν στανικά στον «παράδεισο» της σοσιαλιστικής societas. Σήμερα ζούμε αμείλικτη και την απανθρωπία της «φιλελεύθερης» society. Mε χαμένη, αλίμονο, τη γνώση και την αίσθηση της «κοινωνίας»: λέξης που καθόριζε άλλοτε την ταυτότητα, τον ορισμό της ελληνικότητας.

Αμέθυστος