Ο ’Πόλεμος’ και οι… ’Ισαποστάκηδες’!

Θανάσης Κ 

 Υπάρχει κάτι εξ ίσου κακό με τον ισλαμοφασισμό: Οι Ισαποστάκηδες!

Οι… “ναι-μεν-αλλά-δες”!

Όσοι προσπαθούν να κρατήσουν ίσες αποστάσεις από τους εγκληματίες θύτες και τα ανυποψίαστα θύματά τους.

Όσοι ισχυρίζονται ότι, ναι μεν δεν πρέπει να σκοτώνονται άνθρωποι στα καλά καθούμενα, αλλά – από την άλλη πλευρά – δεν πρέπει να δημοσιεύονται και “προσβλητικά σκίτσα για τη θρησκεία του άλλου”…

Κι ότι ο Μακρόν “έσφαλλε”, λέει, που έβαλε να προβληθούν στα δημόσια κτίρια τα σκίτσα του Προφήτη…

 Δηλαδή “δικαιολογούν” τα τυφλά εγκλήματα κατά αθώων αδιακρίτως! Αυτό κάνουν (κι ας μη το πολυ-καταλαβαίνουν).

Ο καθηγητής Σαμουέλ Πετί αποκεφαλίστηκε πριν μια βδομάδα στην Αβινιόν, πριν προβάλει ο Μακρόν τα επίμαχα σκίτσα στα δημόσια κτίρια!

Και τα τρία άτομα που δολοφονήθηκαν χθές στην Νίκαια της Γαλλίας – τα δύο με κομμένους λαιμούς – μέσα σε Εκκλησία, βρίσκονταν εκεί γιατί προσεύχονταν. Τι σχέση είχαν με την προβολή των σκίτσων στα δημόσια κτίρια;

Τι λογική μακάβριων συμψηφισμών είναι αυτή;

Αλλά ας δεχθούμε, ότι η ιεροσυλία πρέπει να αποφεύγεται κατά όλων των (επίσημα αναγνωρισμένων, τουλάχιστον) θρησκειών. Εντάξει…

Γαλλία: Σύλληψη υπόπτου για την επίθεση σε ελληνορθόδοξη εκκλησία στη Λυών

Σε κρίσιμη κατάσταση ο ιερέας

Η γαλλική αστυνομία προχώρησε στη σύλληψη ενός άνδρα που φέρεται να είναι ο δράστης της ένοπλης επίθεσης σε ελληνορθόδοξη εκκλησία στη Λυών που είχε ως αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό ενός 50χρονου ιερέα, ελληνικής καταγωγής. 

O ιερέας νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση, μεταδίδει το BBC. Ανώνυμη πηγή της γαλλικής αστυνομίας είπε στο Reuters ότι ο 50χρονος ιερέας που πυροβολήθηκε δύο φορές, δέχτηκε επί τόπου τις πρώτες βοήθειες.

Σύμφωνα με πληροφορίες η επίθεση έλαβε χώρα στην ελληνόφωνη ορθόδοξη εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου της Λυών.

Την υπόθεση παρακολουθεί από κοντά, χωρίς όμως μέχρι στιγμής να έχει τοποθετηθεί επισήμως η Μητρόπολη Γαλλίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Όπως αναφέρουν οι μέχρι στιγμής πληροφορίες, η επίθεση πραγματοποιήθηκε όταν ο ιερέας κλείδωνε την εκκλησία, στις 16.00 τοπική ώρα (17.00 ώρα Ελλάδας).

Σύμφωνα με τα όσα είπε στην “Le Figaro” o Μητροπολίτης Γαλλίας Εμμανουήλ Αδαμάκης, ο ιερεας που έπεσε θύμα της επίθεσης, θα έφευγε το επόμενο διάστημα από την εκκλησία στη Λιόν και θα επέστρεφε στην Ελλάδα για να αναλάβει νέα θέση.

 Ο 52χρονος ιερέας που είναι πατέρας τριών παιδιών, είναι σε σοβαρή κατάσταση και σύμφωνα με τον δήμαρχο της Λιόν, αυτή την ώρα χειρουργείται.

Ο Δήμαρχος, Gregory Doucet, πήγε πριν από λίγο στο σημείο της επίθεσης.

 

Παράλληλα, το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, με ανακοίνωσή του καταδίκασε την αποτρόπαιη αυτή πράξη, εναντίον του ελληνορθόδοξου ιερέα στη Λυών.

https://www.pentapostagma.gr/kosmos/6971631_gallia-syllipsi-ypoptoy-gia-tin-epithesi-se-ellinorthodoxi-ekklisia-sti-lyon

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ. ΤΩΡΑ ΘΑ ΤΡΕΜΟΥΝ ΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΜΩΑΜΕΘΑΝΙΚΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ.

Ως την Βιέννη έφθασε και πάλι το τούρκικο τόξο.30-50 Τούρκοι ισλαμοφασίστες βεβήλωσαν εκκλησία ουρλιάζοντας Αλλάχ Ακμπάρ…Και σήμερα Αφγανός μπήκε στον καθεδρικό και φώναξε ισλαμιστικά συνθήματα….

 Ως την Βιέννη έφθασε και πάλι το τούρκικο τόξο.Χθες 30-50

ισλαμοφασίστες βεβήλωσαν το ναό του Αγ. Αντωνίου της Πάντοβα στη Βιέννη όπου εισέβαλαν ουρλιάζοντας «Allahu Akbar». Από τη Βιέννη ως τη Γαλλία φανατικοί ομοϊδεάτες τους κυνηγούσαν τους Αρμένιους. Όλα αυτά κατά τη στιγμή της σφαγής χριστιανών στη Νίκαια…. Με όλα αυτά εκείνος που εκτίθεται είναι ο Ερντογάν που το έχει πάρει πάνω του…..

20 νέοι τουρκικής καταγωγής συναντήθηκαν την Πέμπτη το απόγευμα στο Reumannplatz. Σύμφωνα με πληροφορίες από το “Krone”, φώναζαν “Allahu akbar” και, οπλισμένοι με πυροτεχνήματα, κατευθύνθηκαν προς την Viktor-Adler-Markt στη Βιέννη. Δύο ώρες αργότερα, σχεδόν 50 νέοι – πιθανώς οι ίδιοι με αυτούς στο Reumannplatz – εισέβαλαν στην εκκλησία στο Antonsplatz, όπου υπήρχε μια άλλη αναταραχή. Πήγαν στη βαπτιστική γραμματοσειρά και τους εξομολογητές.

Η αστυνομία μπόρεσε να παρέμβει γρήγορα και να διαλύσει το πλήθος. Υπήρξαν αρκετές συλλήψεις.

Σύμφωνα με έρευνες, ένα βίντεο ζητούσε ισλαμιστική αντίσταση. Στη συνέχεια, ο υπουργός Εσωτερικών Καρλ Νεχαμέρ διέταξε αυξημένη επιτήρηση της περιοχής και παρέχονται υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης.

«Εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφή εξτρεμισμού με κάθε αυστηρότητα, δεν θα υπάρξει ανοχή. Εμείς στην Αυστρία δεν θα αφήσουμε ποτέ κανείς να καταστρέψει το δικαίωμά μας να ασκήσουμε τη θρησκεία μας και θα προστατεύσουμε τη χριστιανική κοινότητα με όλη μας τη δύναμη. ” – Υπουργός Εσωτερικών Καρλ Νεχαμέρ (ÖVP)

«Πρέπει να καταπολεμήσουμε κάθε μορφή εξτρεμισμού και ισλαμισμού από την αρχή για να αποτρέψουμε τα χειρότερα. Είναι καλό που η αστυνομία παρενέβη εδώ αμέσως και αύξησε την παρουσία της στο Favoriten. ” – Υπουργός Ένταξης Susanne Raab (ÖVP).

Αυτά χθες, σήμερα υπήρξε συνέχεια αφού 25χρονος Αφγανός εισέβαλε στον καθεδρικό του Αγ Στεφάνου στη Βιέννη και φώναξε ισλαμιστικά συνθήματα ώσπου αποσύρθηκε από την αστυνομία..

dimpnews.com

http://greeknation.blogspot.com/2020/10/30-50.html

ΠΩΣ ΕΝΑΝΤΙΩΝΟΜΑΣΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΞΕΚΑΘΑΡΟ.

Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Γιατί να επιβαρύνονται οι φορολογούμενοι για τράπεζες που ανήκουν σε ξένους, διασώζοντας τες για πολλοστή φορά για να τους πάρουν τα σπίτια τους; Με ποια λογική σχεδιάζουν όλα αυτά τα εγκλήματα οι κυβερνήσεις; Από την άλλη πλευρά, γιατί να ενδιαφέρονται οι τράπεζες για τους πελάτες τους, όταν κερδίζουν τόσα χρήματα χωρίς κανέναν απολύτως κόπο; Γιατί να μην έχουν αποθρασυνθεί χρεώνοντας υπέρογκους τόκους και προμήθειες στους Έλληνες; Κλείνοντας, μόνο αηδία μπορεί να νοιώσει κανείς βλέποντας τη μεγάλη τραπεζική ληστεία να συνεχίζεται, με τη συνενοχή των κυβερνήσεων και με την ανοχή των Ελλήνων – τους οποίους βέβαια δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς, αφού όλα αυτά δρομολογούνται εν αγνοία τους. Όσο όμως δεν αντιδρούν ανεχόμενοι τα πάντα και δεν ενημερώνονται, τόσο πιο πολύ θα αποθρασύνονται οι ληστές τους – κάτι που μας στενοχωρεί μεν και μας εξοργίζει, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα όταν οι Πολίτες το επιτρέπουν.

Άποψη

Οι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας των τραπεζών είναι ασφαλώς οι κυβερνήσεις – αφενός μεν με τα μνημόνια που επέβαλλαν στους Έλληνες με αποτέλεσμα την κατάρρευση των εισοδημάτων και της αξίας των ακινήτων τους, αφετέρου με την υπογραφή του εγκληματικού PSI, με το οποίο «κουρεύτηκαν» τα κρατικά ομόλογα των τραπεζών. Ένοχος είναι εν μέρει και ο νόμος Κατσέλη, ο οποίος επέτρεψε τη μη πληρωμή των δόσεων εξόφλησης των ενυπόθηκων δανείων – ενώ θα ήταν θετικός μόνο εάν η κρίση διαρκούσε τα φυσιολογικά τρία χρόνια. Με τη μετατροπή όμως της χρεοκοπίας της Ελλάδας σε κυλιόμενη, τα πράγματα έγιναν ανεξέλεγκτα – έχοντας την άποψη πως δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμη Έλληνες που θεωρούν σωστή την πολιτική των μνημονίων και το PSI, με κριτήριο την απίστευτη καταστροφή που έχουν προκαλέσει στη χώρα μας, μοναδική στην παγκόσμια ιστορία.

Είναι άλλο όμως το τι συνέβη τότε και εντελώς διαφορετικό το τι επακολούθησε στη συνέχεια – όπου ξεκίνησε μία άνευ προηγουμένου στήριξη των τραπεζών εις βάρος των Ελλήνων, μία απίστευτη ληστεία τους, χωρίς να υπάρχει κανένας απολύτως λόγος. Πόσο μάλλον όταν υπήρχε η λύση, χωρίς να χρειαστεί να εφεύρουμε τον τροχό – αυτή δηλαδή που είχαν εφαρμόσει οι Η.Π.Α. το 1934, ο πρόεδρος Roosevelt, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, ενώ την έχουμε αναφέρει άπειρες φορές ήδη από το 2011.

Με απλά λόγια, η δημιουργία ενός κρατικού οργανισμού που θα αναλάμβανε όλα τα κόκκινα δάνεια, θα επιμήκυνε τις δόσεις με χαμηλά επιτόκια και θα επέτρεπε στους Πολίτες να τα εξοφλήσουν σταδιακά, χωρίς να χάσει κανένας το σπίτι του – εναλλακτικά η λύση της Ισλανδίας, η οποία άφησε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν, διαχωρίζοντας τες σε καλές και κακές, έτσι ώστε να μη χαθούν οι καταθέσεις των Πολιτών της (ανάλυση).

Λόγω της ανικανότητας όμως των κυβερνήσεων, ακολουθήθηκε ένας απίστευτα καταστροφικός δρόμος που συνεχίζεται ακόμη και σήμερα – με τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις που κόστισαν περί τα 44 δις € στους Έλληνες αυξάνοντας το δημόσιο χρέος (ανάλυση), με την παροχή 17 δις € αναβαλλόμενων φόρων που θα πληρωθούν στην ουσία από τους Πολίτες, με το πρόγραμμα Ηρακλής κόστους ακόμη 12 δις € που αποτελεί μία βρώμικη συμπαιγνία των τραπεζών και του δημοσίου (ανάλυση), καθώς επίσης με το Hive Down που δρομολογεί εγκληματικά η σημερινή κυβέρνηση (ανάλυση). Στους συνδέσμους που παραθέτουμε αναλύονται όλα τα παραπάνω, με τρόπο απλό και κατανοητό – αρκεί βέβαια να διαβαστούν προσεκτικά.

Δυστυχώς όμως, ο εφιάλτης δεν φαίνεται να έχει τέλος – αφού η κυβέρνηση επιχορηγεί τους τόκους των επιχειρήσεων που έχουν πληγεί από την πανδημία, άρα τις τράπεζες έμμεσα, ενώ ψήφισε έναν πτωχευτικό νόμο έκτρωμα (ανάλυση), ξανά προς όφελος των τραπεζών. Δίνει δε τέλος στην προστασία της πρώτης κατοικίας για να περιέλθει στα χέρια των τραπεζών (πηγή) – αδιαφορώντας εντελώς για τους Έλληνες. Ο νόμος αυτός θα συμπληρωθεί την επόμενη εβδομάδα με έναν άλλο που επιταχύνει τις δίκες του νόμου Κατσέλη – αντισυνταγματικά ξανά, αφού αλλάζει τις ημερομηνίες εκδίκασης, συσσωρεύοντας όλα τα δικαστήρια εντός του 2021!

Η ληστεία τώρα σχεδιάζεται να συνεχισθεί, με την «κακή τράπεζα» (bad bank) που πρότεινε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας που μόνο ελληνική δεν είναι – με μία κακή τράπεζα που θα εξυγιάνει ακόμη μία φορά τις αφελληνισμένες τράπεζες, απαλλάσσοντας τες από όσα κόκκινα δάνεια τους έχουν απομείνει. Ο στόχος είναι η απορρόφηση κόκκινων δανείων της τάξης των 45 δις € – χωρίς κανένας να έχει αναφέρει το κόστος που θα έχει για τους Έλληνες. Ούτε η κυβέρνηση, ούτε ο ανεκδιήγητος κ. Στουρνάρας – γνωρίζοντας όμως πως το σχέδιο του προβλέπει, μεταξύ άλλων, εγγυήσεις εκ μέρους του κράτους.

Ειδικότερα, φαίνεται πως οι εγγυήσεις αυτές θα καλύπτουν τη διαφορά μεταξύ της λογιστικής αξίας των κόκκινων δανείων στους Ισολογισμούς των τραπεζών και της τιμής που θα τα αγοράζουν οι κερδοσκόποι. Για παράδειγμα, εάν ένα κόκκινο δάνειο αξίας 100 € έχει λογιστική αξία 50 € (τα υπόλοιπα 50 € έχουν αποσβεστεί από τις τράπεζες μειώνοντας τα κέρδη και άρα τους φόρους που πληρώνουν, οπότε θα κληθούν οι Πολίτες να αναπληρώσουν τη διαφορά), ενώ ο κερδοσκόπος θα το αγοράσει για 20 €, το δημόσιο που θα έχει εγγυηθεί για τα 50 € θα κληθεί να πληρώσει τη διαφορά – τα 30 €. Επομένως θα επιβαρυνθούν οι φορολογούμενοι με αυτά τα 30 € – χωρίς να τους έχει ρωτήσει κανένας!

Γιατί όμως να επιβαρύνονται οι φορολογούμενοι για τράπεζες που ανήκουν σε ξένους, διασώζοντας τες για πολλοστή φορά για να τους πάρουν τα σπίτια τους; Με ποια λογική σχεδιάζουν αυτά τα εγκλήματα οι κυβερνήσεις; Από την άλλη πλευρά, γιατί να ενδιαφέρονται οι τράπεζες για τους πελάτες τους, όταν κερδίζουν τόσα χρήματα χωρίς κανέναν απολύτως κόπο; Γιατί να μην έχουν αποθρασυνθεί χρεώνοντας υπέρογκους τόκους και προμήθειες στους Έλληνες;

Κλείνοντας, μόνο αηδία μπορεί να νοιώσει κανείς βλέποντας τη μεγάλη τραπεζική ληστεία να συνεχίζεται, με τη συνενοχή των κυβερνήσεων και με την ανοχή των Ελλήνων – τους οποίους βέβαια δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς, αφού όλα αυτά δρομολογούνται εν αγνοία τους. Όσο όμως δεν αντιδρούν ανεχόμενοι τα πάντα και δεν ενημερώνονται, τόσο πιο πολύ θα αποθρασύνονται οι ληστές τους – κάτι που μας στενοχωρεί μεν και μας εξοργίζει, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα όταν οι Πολίτες το επιτρέπουν

 Βασίλης Βιλιάρδος

https://analyst.gr/2020/10/31/i-sinexis-traoezikh-listeia-ton-ellinon/

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ – Ignace de la Potterie (30)

Συνέχεια από Σάββατο, 26 Σεπτεμβρίου  2020     

             IGNACE  DE LA POTTERIE, S. J.

           Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ

                            ΤΟΜΟΣ  1^ος

   Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ. ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

                         ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

                ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

4^ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ :  ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΗΝ 1^Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΙΙ. «Το Πνεύμα είναι η αλήθεια» (1^η Επιστολή 5,6)

" Γιατί λέγουν, ότι κανένας δεν είναι δυνατόν να αποκτήσει τελειότητα και αγιότητα, αν δεν έχει βρει το αληθινό νόημα των όντων, και ότι είναι αδύνατο να το βρει χωρίς διαίρεση και συλλογισμό και ανάλυση. Επομένως θεωρούν αναγκαιότατο, εκείνος που επιθυμεί να επιτύχει την τελειότητα και αγιότητα, να διδαχθεί τις διαιρετικές και συλλογιστικές και αναλυτικές μεθόδους από την έξω παιδεία και να επιδοθεί σ’ αυτές και με τους λόγους αυτού του είδους επιχειρούν να δείξουν πάλι ενεργό τη σοφία πού καταργήθηκε."

ΑΣ ΔΟΎΜΕ ΛΟΙΠΌΝ ΈΝΑ ΑΠΌ ΤΆ ΑΡΤΙΏΤΕΡΑ ΠΑΡΑΔΕΊΓΜΑΤΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙΣΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ-ΤΗΣ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ- ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ.

Αυτοί λοιπόν που λέγουν αισθητούς και συμβολικούς εκείνους (τους φωτισμούς), έπρεπε με εκείνους να οδηγηθούν στην πίστη και αναζήτηση αυτού. Αυτοί όμως σπεύδουν με κάθε τρόπο να παρασύρουν σέ απιστία και αυτούς που πιστεύουν, ή καλύτερα αν είναι δυνατόν και αυτούς που απόλαυσαν εμφανώς τη χάρη και απέκτησαν αλησμόνητη γνώση γι’ αυτήν, προσπαθώντας να μεταδιδάξουν τολμηρώς και ανοήτως αυτούς που έχουν διδαχθεί από τον Θεό και τη μυστική παρουσία και ενέργεια αυτού τα απόρρητα[ ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ...ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ... ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ...]

Στον στ. 5,6 της 1^η Επιστολής το Πνεύμα και η αλήθεια συνδέονται ακόμη στενότερα από ότι στα προηγούμενα κείμενα. Πρόκειται για ένα από τα πλέον δυσερμήνευτα και αμφιλεγόμενα αποσπάσματα ολόκληρης της Επιστολής: «καὶ τὸ Πνεῦμά ἐστι τὸ μαρτυροῦν, ὅτι τὸ Πνεῦμά ἐστιν ἡ ἀλήθεια». Ας εντάξουμε κατ’ αρχήν τον στίχο στο ευρύτερο νόημα του κειμένου στο οποίο ανήκει.

1. Το απόσπασμα 5,1-12

     Ολόκληρο το απόσπασμα 5,1-12 είναι αφιερωμένο στην πίστη. Το περιεχόμενο αυτής της πίστης είναι σαφώς προσδιορισμένο: στ.1 «Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς»· στ.5 «Ἰησοῦς ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ». Στα δύο πρώτα μέρη της Επιστολής (1,5-2,28/ 2,29-4,6) ο συγγραφέας της είχε επισημάνει τον κεντρικό ρόλο της χριστιανικής πίστεως, με την διευκρίνιση της διαφοράς ανάμεσα στην ομολογία πίστεως και τις αρνήσεις των αιρετικών: «Τίς ἐστιν ὁ ψεύστης εἰ μὴ ὁ ἀρνούμενος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ Χριστός; …Πᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν υἱὸν οὐδὲ τὸν πατέρα ἔχει. Πᾶς ὃστις ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι» (2,22-23/ 4,2). Σύμφωνα με τον στ. 2,24 το δόγμα αυτό που αποτελεί αντικείμενο της πιστής των χριστιανών τους παραδόθηκε    «ἀπ' ἀρχῆς», δηλαδή κατά την βαπτισματική κατήχηση· και ο Ιωάννης τους παροτρύνει να «μείνουν» στην διδασκαλία που έλαβαν. Το 4^ο Ευαγγέλιο επιμένει επίσης σε αυτά τα κεντρικά σημεία του δόγματος: την ενσάρκωση, την θεία υιότητα και την μεσιτεία του Ιησού.

     Πριν ξεκινήσουμε την μελέτη των στ. 6-8 ας ερευνήσουμε και πάλι πώς ο Ιωάννης προσεγγίζει την πίστη σε αυτό το απόσπασμα: πρόκειται για την πίστη ως εσωτερική κατάσταση, ως πνευματική προσχώρηση στην ψυχή του Χριστού, ή μάλλον, όπως στα παράλληλα κείμενα που συναντήσαμε προηγουμένως (2,23/ 4,2) για την εκκλησιολογική έξωθεν εκδήλωση αυτής της πίστεως, την ομολογία πίστεως; Το ερώτημα παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μας διότι ακριβώς το Πνεύμα θα αποκληθεί η αλήθεια (5,5-6), στον βαθμό που θα δυνηθεί να ερμηνεύσει την μαρτυρία που βρίσκεται στην βάση αυτής της πίστεως.

     Όλες οι ενδείξεις μας οδηγούν στην διαπίστωση ότι ο Ιωάννης σε αυτό το τελευταίο απόσπασμα της Επιστολής δεν θεωρεί πλέον την πίστη ως κάτι ορατό και εξωτερικό, όπως η ομολογία πίστεως. Θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας την μορφή της παράλληλης και σπειροειδούς σύνθεσης ολόκληρης της Επιστολής (1,5-2,2/ 2,29-4,6/ 4,7-5,12)· οι ίδιες έννοιες επανέρχονται αλλά το νόημά τους είναι κάθε φορά βαθύτερο. Τα δύο πρώτα αποσπάσματα εκθέτουν ορισμένα κριτήρια που μας επιτρέπουν να αναγνωρίσουμε αυτούς που ζουν σε κοινωνία με τον Θεό: αποφεύγουν την αμαρτία (1,5-2,2/ 2,29-3,10β)· τηρούν τις εντολές, κυρίως το έλεος (2,23-11/ 3,10γ-23)· κατέχουν την αλήθεια και ομολογούν την πίστη τους (2,12-28/ 3,24-4,6). Αλλά το τρίτο απόσπασμα (4,7-5,12) δεν αναφέρεται πλέον καθόλου στην αρνητική όψη, δηλαδή την αποφυγή της αμαρτίας· ομιλεί μόνο για το έλεος και την πίστη. Δεν πρόκειται όμως για μια απλή επανάληψη των προηγουμένων (την διδαχή του ελέους και την ομολογία πίστεως), αλλά για μια νέα εμβάθυνση· όπως ορθά λέγεται ο Ιωάννης εδώ επανέρχεται «στις πηγές του ελέους και της πίστεως». Και είναι πιθανό ότι αναφερόμενος εδώ στην πίστη έχει υπ’ όψη του την ουσιαστική μορφή της: την εσωτερική βεβαιότητα της πίστεως.

     Η διαπίστωση αυτή προκύπτει εξ άλλου εμφανώς από μια σύγκριση του τρίτου αποσπάσματος με τα δύο προηγούμενα. Στα 1,5-2,28 και 2,29-4,6 βρισκόμαστε σε ένα καθαρά εκκλησιολογικό επίπεδο: ο Ιωάννης κάθε φορά αντιπαραθέτει την ομολογία πίστεως των αληθινών πιστών στα ψεύδη των αιρετικών (2,18-28/ 4,1-6). Αλλά στο τρίτο απόσπασμα και ιδιαίτερα στο δεύτερο μέρος (αυτό που μελετάμε: 5,1-12) οι αιρετικοί χάνονται από το πεδίο μας· και είναι επίσης φυσικό το ότι δεν επανέρχεται ο όρος της ομολογίας πίστεως που αντιστοιχεί. Το κέντρο του ενδιαφέροντος μετατοπίζεται: η σκέψη του συγγραφέα μετατίθεται περισσότερο προς ένα επίπεδο θεολογικό.

     Και ενώ παύουμε να συναντάμε τον όρο ὁμολογεῖν, ο Ιωάννης χρησιμοποιεί τώρα με εντυπωσιακή επιμονή το ρήμα πιστεύειν: διότι το κεντρικό θέμα αυτού του αποσπάσματος είναι ακριβώς η πίστη. Και επιπλέον αυτό το ρήμα δεν χρησιμοποιείται πλέον με το προηγούμενο του νόημα, διότι όπως είναι εμφανές έχει προχωρήσει στην εμβάθυνσή του. Στον 3,23 και 4,1 το ρήμα πιστεύειν συνοδεύτηκε από την δοτική· στο πρώτο από αυτά τα κείμενα σήμαινε την απλή προσχώρηση σε ένα credo. Αλλά στο εδάφιο 5,1-12 αυτό το νόημα εμφανίζεται μόνο στην αρχή, όπου το πιστεύειν συνοδεύεται από το ὅτι και ένα συμπληρωματικό προσδιορισμό. Στη συνέχεια όμως το ρήμα συνοδεύεται σε μόνιμη βάση από το εἰς και αιτιατική (συχνή γραμματική κατασκευή στο 4^ο Ευαγγέλιο):

 –  ὁ πιστεύων εἰς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ (5,10α)

 – οὐ πεπίστευκεν εἰς τὴν μαρτυρίαν  (5,10γ)

 – τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ (5,13)

     Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε σχέση με τον στ. 3,23, πιστεύειν τῷ ὀνόματι τοῦ υἱοῦ, η έννοια της πίστεως στο εδάφιο 5,10-13 είναι βαθύτερη, ακριβώς την στιγμή που βρισκόμαστε στο συμπερασματικό στίχο 5,13 ολόκληρης  της Επιστολής.

     Πρέπει να καταλήξουμε ότι στο απόσπασμα 5,1-12, (στο οποίο μπορούμε να προσθέσουμε και τον καταληκτικό στ. 5,13) ο Ιωάννης έχει υπερβεί την θεώρηση του εξωτερικού κριτηρίου της ομολογίας πίστεως· πραγματεύεται άμεσα την πιστή καθαυτή. Και εάν στην αρχή (5,1.5) την αναφέρει ακόμη ως αποδοχή μιας διδασκαλίας (πιστεύειν    ὅ τ  ι) που αφορά στον Χριστό – την μεσιτεία του και την θεία υιότητα – στους επόμενους στίχους 10-13 προχωρεί εξηγώντας σε τί συνίσταται ακριβώς η χριστιανική πίστη: είναι μια προσωπική παράδωση στον Υιό του Θεού (στ.10)· και προσθέτει ότι η αιώνια ζωή βρίσκεται ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ (στ. 11), και ότι ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν (στ. 12). Εδώ βρίσκεται ολόκληρη η ουσία της χριστιανικής ζωής. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την θεολογική σημασία αυτών των κειμένων: η πίστη αναφέρεται στο ίδιο το πρόσωπο του Υιού του Θεού, διά του οποίου  κατακτάται ο ένθεος βίος. Ο Kohler το έχει ορθά διατυπώσει ως εξής: σ’ αυτή την περιγραφή της χριστιανικής πίστεως από τον Ιωάννη «διατυπώνεται ο πλέον προσωπικός χαρακτήρας της πίστεως».

2. Το άμεσο περίγραμμα του στ. 5,6

     1. Ο στ. 6 «οὗτός ἐστιν ὁ ἐλθὼν δι' ὕδατος καὶ αἵματος» αποτελεί μια επίμονη αναφορά στους αρνητές της γνωστικής παράδοσης: «οὐκ ἐν τῷ ὕδατι μόνον, ἀλλ' ἐν τῷ ὕδατι καὶ τῷ αἵματι». Όπως και το σύνολο σχεδόν των σχολιαστών διακρίνουμε εδώ την υπενθύμιση των ιστορικών και μεσσιανικών γεγονότων της γήινης παρουσίας του Ιησού (ἐλθών), δηλαδή την βάπτιση στον Ιορδάνη και την σταύρωση που πλαισιώνουν τον δημόσιο βίο του και υπογραμμίζουν το νόημα της σωτηρίας.

     Αλλά η διατύπωση «ἐν τῷ ὕδατι καὶ τῷ αἵματι» – που παραπέμπει πιθανότατα σε δύο ξεχωριστά στοιχεία – είναι  πολύ ασυνήθιστη και πολύ λακωνική ώστε να προσδιορίζει απλώς γεγονότα· είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα πρέπει να αποτελεί ταυτόχρονα υπενθύμιση του αίματος και του ύδατος που εξήλθε από την πλευρά του Ιησού (Ιωάν, 19,34).  Αυτή η εξωτερική λεπτομέρεια είχε ήδη μια συμβολική και θεολογική σημασία στο Ευαγγέλιο, διότι χωρίς αυτή δεν θα ήταν κατανοητή η επιμονή του ευαγγελιστή στην μαρτυρία του μαθητή (Ιωάν. 19,35-37): αυτή η μαρτυρία έχει σκοπό να καταδείξει ότι το αίμα και το ύδωρ αποτελούν σημεία του έργου της σωτηρίας που ολοκληρώνεται εκείνη την στιγμή. Ποιος είναι όμως ο ρόλος αυτού του συμβολισμού στο πλαίσιο του ευαγγελικού κειμένου; Οι απόψεις διίστανται· αλλά και η ίδια η αρχαία παράδοση μας διασώζει πολλές διαφορετικές αλληγορικές ερμηνείες. Δεδομένου ότι η σειρά των λέξεων στο Ευαγγέλιο είναι αίμα και ύδωρ και όχι ύδωρ και αίμα μας οδηγεί στην εκτίμηση ότι είναι απίθανο να αφορά, εκ πρώτης όψεως, το βάπτισμα και την ευχαριστία. Το αίμα είναι πιθανότατα σημείο του σωτηριώδους θανάτου του Ιησού, και το ύδωρ σημάδι της πνευματικής του γονιμότητας, το σύμβολο του Πνεύματος. Υπάρχουν δύο ενδείξεις γι’ αυτή την εκδοχή: πρώτα ο παραλληλισμός αυτού του αποσπάσματος με το εδάφιο 7,37-39, στο οποίο οι ποταμοί ύδατος ζώντος που ρέουν εκ της κοιλίας αυτού αποκαλούνται από τον ίδιο τον Ιωάννη Άγιο Πνεύμα. Αφ’ ετέρου ο στ. 19,34 περιλαμβάνει πιθανότατα και μια αναφορά στα μυστήρια, εξ αιτίας του εκκλησιολογικού προσανατολισμού της σκηνής του Γολγοθά, καθώς και της μυστηριακής απήχησης των λέξεων αίμα (6,53-56) και ύδωρ (3,5). Αλλά η αναφορά αυτή στο βάπτισμα και την ευχαριστία είναι έμμεση και δευτερεύουσας σημασίας.

     Αντίθετα στο πλαίσιο του κειμένου της επιστολής, υπάρχει σαφώς μια άμεση αναφορά στα μυστήρια, όπως παραδέχονται σχεδόν όλοι οι σχολιαστές. Πού όμως ακριβώς εντοπίζεται; Στον στ. 5,6α και β ο συγγραφέας αναφέρεται σε σωτηριώδη συμβάντα του παρελθόντος (ελθών)· εδώ δεν αναφέρονται ακόμη άμεσα τα χριστιανικά μυστήρια. Αλλά στο τρίτο σκέλος του στ. 6 («καὶ τὸ Πνεῦμα ἐστι τὸ μαρτυροῦν») το ρήμα δεν βρίσκεται σε παρελθόντα χρόνο αλλά στον ενεστώτα (ἐστι): η μαρτυρία του Πνεύματος γίνεται μια σύγχρονη πραγματικότητα της ζωής της Εκκλησίας. Αλλά η μαρτυρία αυτή παραμένει στενά συνδεδεμένη με τα γεγονότα της ζωής του Ιησού: το αντικείμενό της περιορίζεται στο μεσσιανικό έργο του Ιησού, του οποίου η συμβολική και σωτηριώδης σημασία του υποδεικνύονται από της λέξεις «ύδωρ και αίμα».

      2. Γιατί ο Ιωάννης εισάγει εδώ την  έννοια της μαρτυρίας; Όπως είδαμε προηγουμένως πρόκειται για έναν όρο νομικό που υπονοεί μια δίκη: Ο Ιωάννης αντιμετωπίζει την ιστορία της σωτηρίας και ιδιαίτερα την ζωή του Ιησού ως μια μείζονα αμφισβήτηση νομικής φύσεως. Γι’ αυτό ακριβώς στον στ. 7 αναφέρει ότι «τρείς είναι οι μάρτυρες»: διότι σύμφωνα με το εβραϊκό δίκαιο είναι απαραίτητη η παρουσία δύο ή τριών μαρτύρων (Ιωάν. 8,16-17)προκειμένου να εκδικασθεί μια υπόθεση. Ο Ιωάννης θέλει να αποδείξει ότι στην υπόθεση του δικαστηρίου που αντιπαραθέτει τον Ιησού στον κόσμο, η μαρτυρία του είναι έγκυρη αφού υποστηρίζεται από τρείς μάρτυρες.

     Ποια είναι όμως αυτή η αμφισβήτηση, η εχθρότητα ή η δυσπιστία την οποία αντιμετωπίζει ο συγγραφέας; Αναφέρεται εμφανώς στο κείμενο: στον στ. 6 ο Ιωάννης υπονοεί την παρουσία αρνητών για τους οποίους ο Ιησούς ήλθε «εξ ύδατος» μόνο και όχι και «εξ αίματος»· αυτοί επομένως δεν δέχονται την διά της σταυρώσεώς του σωτηρία· και στους στ. 4-5 αναφέρεται δύο φορές ο «κόσμος» του οποίου οι χριστιανοί θα πρέπει να θριαμβεύσουν δια της πίστεώς τους. Η δογματική αυτή αμφισβήτηση των αιρετικών και του κόσμου, αντιπροσώπευε έναν πραγματικό κίνδυνο για την πίστη: αυτές οι διαστροφικές επιρροές θα μπορούσαν να κλονίσουν τις πεποιθήσεις των χριστιανών· θα μπορούσαν να τους δημιουργήσουν αμφιβολίες ως προς την αλήθεια της σωτηρίας που επαγγέλλεται ο δια του σταυρού θάνατος του Ιησού και ως προς τις συνέπειες για την ίδια τη ζωή τους.

     Στο σημείο αυτό η μαρτυρία του Πνεύματος αποκτά το νόημά της: ο ρόλος της είναι να ενδυναμώσει την πίστη των χριστιανών. Σε αυτό το μεγάλο απόσπασμα περί της πίστεως (5,1-12), αφού υπενθυμίσει τους κινδύνους που την απειλούν , ο Ιωάννης αποδεικνύει στους πιστούς ότι η μαρτυρία του Πνεύματος αποτελεί ένα σταθερό θεμέλιο: το Πνεύμα είναι αυτό που μαρτυρεί εσωτερικά στις καρδιές των πιστών, εδραιώνοντας τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, που κινδυνεύουν από τα ψεύδη του κόσμου. Δεν είναι παράξενο το ότι αμέσως μετά ο Ιωάννης μεταβαίνει αυθόρμητα στα μυστήρια που τελούνται εντός της Εκκλησίας· διότι το έργο του Χριστού και η πνευματική του γονιμότητα αποτελεί ακριβώς αντικείμενο της πίστεώς τους· δηλαδή αποκτούν την εμπειρία των συνεπειών της με τα χριστιανικά μυστήρια του βαπτίσματος και της ευχαριστίας. Έτσι ο Ιωάννης καταλήγει στην αναφορά των τριών μαρτύρων του έργου της σωτηρίας του Ιησού: το Πνεύμα, το ύδωρ και το αίμα. Οι λέξεις ὕδωρ καὶ αἵμα στο σημείο αυτό δεν μπορούν παρά να υποδεικνύουν τα δύο ουσιώδη μυστήρια της χριστιανικής ζωής.

     3. Ένα ακόμη σημείο μένει να διευκρινιστεί. Ποιο είναι το ακριβές νόημα της μαρτυρίας του Πνεύματος, και κυρίως γιατί ο συγγραφέας το συνδέει άμεσα με το ύδωρ και το αίμα; Δεν αρκεί να αναφερόμαστε γενικά στην ενέργεια του Πνεύματος μέσα στην Εκκλησία, διότι εδώ αυτή συνδέεται άμεσα και με τα μυστήρια. Και είναι λάθος η εκτίμηση ότι το Πνεῦμα υποδεικνύει την χάρη του βαπτίσματος, την δωρεά του Πνεύματος που συμβολίζει το ύδωρ. Διότι στην προκειμένη περίπτωση , το ὕδωρ δεν είναι μόνο ένα σύμβολο, αλλά το ύδωρ του βαπτίσματος. Επιπλέον εάν αυτή η εκτίμηση ευσταθούσε, το Πνεύμα και το ύδωρ δεν θα έπρεπε να παρατίθενται όπως στον στ. 8 διότι κατά την άποψη αυτή δεν θα ήσαν της αυτής τάξεως, διότι το ύδωρ θα αποτελούσε το σημείο, και το Πνεύμα το σημαινόμενο (και επιπλέον δεν θα ήταν δυνατόν να διακρίνονται το ύδωρ και το Πνεύμα ως δύο διαφορετικοί μάρτυρες, αφού θα υποδείκνυαν τελικά την ίδια πραγματικότητα). Τέλος η σειρά διαδοχής των τριών μαρτύρων θα παρέμενε χωρίς νόημα: το Πνεύμα αναφέρεται πρίν το βάπτισμα· δεν μπορεί να αποτελέσει καρπό του βαπτίσματος.

     Αυτή η τελευταία  λεπτομέρεια μας οδηγεί πιθανότατα προς την λύση: η ενέργεια του Πνεύματος προηγείται του ύδατος και του αίματος, παρότι συνδέεται στενά μαζί τους. Εάν θυμηθούμε ότι στον στ. 8 «το ύδωρ και το αίμα» αφορούν σε μια συγκεκριμένη συνθήκη εντός της Εκκλησίας, δηλαδή στο βάπτισμά συνοδευόμενο από την ευχαριστία, η όλη διαδικασία αποκτά νόημα, διότι στο πλαίσιο των μυητικών μυστηρίων, συναντάμε ακριβώς την επανειλημμένη αναφορά στο Πνεύμα πριν από το τελετουργικό της κατάδυσης. Ορισμένοι συγγραφείς απέδειξαν ότι υπάρχει μια ολόκληρη παράδοση κατά την οποία το Πνεύμα αναφέρεται πριν από τη βάπτιση και την ευχαριστία. Στα κείμενα του Κουμράν το τελετουργικό της μύησης προέβλεπε τον καθαρισμό δια του πνεύματος της αγιότητας και της αληθείας πριν από την τελετή του καθαρισμού δια του λυτρωτικού ύδατος. Στην 2^η προς Κορινθίους Επ. 1,21-22, η οποία πραγματεύεται επίσης την βάπτιση, ο Παύλος αναφέρεται στο χρίσμα δια της πίστεως που τοποθετείται ακριβώς πριν από την σφραγίδα του βαπτίσματος. Η παράδοση αυτή συνεχίζεται στην Εκκλησία των πρώτων αιώνων, και συγκεκριμένα με την λειτουργική εφαρμογή του συριακού εθίμου που έχει την δική της βαπτιστική τάξη: σ’ αυτήν, σημαντική θέση καταλαμβάνει ένα χρίσμα προ βαπτίσεως, το οποίο δεν σχετίζεται με τον εξορκισμό των υπόλοιπων εκκλησιών, ούτε ασφαλώς με το μετα-βαπτισματικό χρίσμα (το μύρο), τελετουργικό που επισφραγίζει την παρουσία της Εκκλησίας. Και αυτό ακριβώς το χρίσμα που προηγείται της βαπτίσεως σχετίζεται συνηθέστατα με το Άγιο Πνεύμα. Ποιο είναι επομένως το νόημά του; Αποδείξαμε σε άλλη περίπτωση ότι αυτή ακριβώς η συμμετοχή του Πνεύματος πριν από την βάπτιση δεν είναι παρά η εσωτερική αποκάλυψη της χριστιανικής αλήθειας στον κατηχούμενο δια του Αγίου Πνεύματος, και επομένως η χάρις της πίστεως. Η ίδια η δωρεά του βαπτίσματος αποτελεί ένα είδος «επισφράγισης αυτής της πίστεως». Επιπλέον σ’ αυτή την παράδοση η ευχαριστία προσφέρονταν  αμέσως μετά το βάπτισμα. Συναντάμε λοιπόν μια ακολουθία των τριών τελετουργικών: 1) το χρίσμα του Πνεύματος (ως σύμβολο της δωρεάς της πίστεως)· 2) το βάπτισμα εις το ύδωρ· 3) την ευχαριστία. Έχουμε επομένως στην βαπτισματική ακολουθία μια πραγματική Καθέδρα στη Ζωή του στίχου μας. Επομένως η μαρτυρία του Πνεύματος πριν από  το βάπτισμα και την ευχαριστία έχει το ακόλουθο νόημα: στον κατηχούμενο που επιθυμεί να γίνει χριστιανός το Πνεύμα δωρίζει την κατανόηση της αλήθειας, καθώς και την πίστη.

(συνεχίζεται)

Β Κορ. 1,19        ὁ γὰρ τοῦ Θεοῦ υἱὸς Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ ἐν ὑμῖν δι᾿ ἡμῶν κηρυχθείς, δι᾿ ἐμοῦ καὶ Σιλουανοῦ καὶ Τιμοθέου, οὐκ ἐγένετο ναί καὶ οὔ, ἀλλὰ ναὶ ἐν αὐτῷ γέγονεν·

Β Κορ. 1,19               Διότι ο Υιός του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, τον οποίον ημείς, δηλαδή εγώ, ο Σιλουανός και ο Τιμόθεος, σας έχομεν κηρύξει, δεν έγινε και ναι και όχι, δεν απεδείχθη δηλαδή κάτι το άστατον και αβέβαιον, αλλ' όπως και η προσωπική σας πείρα μαρτυρεί, επεκυρώθησαν και απεδείχθησαν αληθινά και αμετακίνητα όλα όσα αναφέρονται στον Χριστόν.

Β Κορ. 1,20        ὅσαι γὰρ ἐπαγγελίαι Θεοῦ, ἐν αὐτῷ τὸ ναὶ καὶ ἐν αὐτῷ τὸ ἀμὴν τῷ Θεῷ πρὸς δόξαν δι᾿ ἡμῶν.

Β Κορ. 1,20              Διότι όλαι αι υποσχέσστου Θεού περί της σωτηρίας μας επραγματοποιήθησαν δια του Ιησού Χριστού και απεδείχθησαν δι' αυτού ναι και αμήν, (αληθιναί και βέβαιαι) δια να δοξάζεται έτσι δι' ημών των Αποστόλων ο Θεός.

Β Κορ. 1,21        ὁ δὲ βεβαιῶν ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸν καὶ χρίσας ἡμᾶς Θεός,

Β Κορ. 1,21               Εκείνος δε ο οποίος δίδει την ακλόνητον και βεβαίαν πεποίθησιν εις ημάς μαζή με σας, ώστε να μένωμεν πιστοί στον Χριστόν και ο οποίος μας έχρισε με το Αγιον Πνεύμα, είναι ο Θεός.

Β Κορ. 1,22        ὁ καὶ σφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ δοὺς τὸν ἀῤῥαβῶνα τοῦ Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν.

Β Κορ. 1,22              Αυτός και έβαλε την σφραγίδα του επάνω μας, δια να δείξη, ότι είμεθα ιδικοί του και έδωσε το Πνεύμα του το Αγιον εις τας καρδίας μας ως προκαταβολήν και εγγύησιν δι' όλα όσα μας έχει υποσχεθή.

Αναφέρεται στήν κλήση και στήν βάπτιση και χειροτονία τών αποστολικών χρόνων, αφού εμφανιζόταν τό σημείο τού Αγίου Πνεύματος σάν αποτέλεσμα τού κηρύγματος. Δέν δινόταν καί δέν δίνεται τό Αγιο Πνεύμα μέ τήν χειροτονία όπως νομίζουμε σήμερα.

οὐκ ἐγένετο ναί καὶ οὔ, ἀλλὰ ναὶ ἐν αὐτῷ γέγονεν·

ΕΔΩ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΘΑΡΑ ΤΟ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟ ΤΗΣ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ, ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΠΟΥ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΟΥΝ ΟΙ ΠΟΝΗΡΟΙ ΓΟΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ, ΤΥΠΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΚΑΙ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ.

ΤΟ ΘΛΙΒΕΡΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΥΠΟΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΠΟΥ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΩΝ ΑΝΑΛΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΙΡΕΣΕΩΝ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΔΙΑΛΥΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

Όλοι οι άγιοι δεν έλαβαν την ίδια Χάρη από τον Θεό, αλλά όλοι γέμισαν το δοχείο που προσέφεραν στον Θεό.

(Αγ. Σωφρόνιος του Έσσεξ)

Πηγή: agiazoni.gr  diakonima

Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς - ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΙΕΡΩΣ ΗΣΥΧΑΖΟΝΤΩΝ (21)

Συνέχεια από Πέμπτη, 29 Οκτωβρίου 2020

12. Βλέπεις, αδελφέ, πως οι αισθητοί εκείνοι κατά την παλαιά εποχή φωτισμοί προϋπέγραψαν τον φωτισμό του Πνεύματος στις ψυχές εκείνων που πιστεύουν στον Χριστό έργω και αληθεία (έμπρακτα και αληθινά); Αυτοί λοιπόν που λέγουν αισθητούς και συμβολικούς εκείνους (τους φωτισμούς), έπρεπε με εκείνους να οδηγηθούν στην πίστη και αναζήτηση αυτού. Αυτοί όμως σπεύδουν με κάθε τρόπο να παρασύρουν σέ απιστία και αυτούς που πιστεύουν, ή καλύτερα αν είναι δυνατόν και αυτούς που απόλαυσαν εμφανώς τη χάρη και απέκτησαν αλησμόνητη γνώση γι’ αυτήν, προσπαθώντας να μεταδιδάξουν τολμηρώς και ανοήτως αυτούς που έχουν διδαχθεί από τον Θεό και τη μυστική παρουσία και ενέργεια αυτού τα απόρρητα. Δεν ντρέπονται ούτε τον μέγα Παύλο, ο οποίος λέγει ότι «ο πνευματικός ανακρίνει τα πάντα, αυτός όμως δεν ανακρίνεται από κανένα, γιατί έχει νου Χριστού· και ποιος γνώρισε το νου του Κυρίου, ώστε να τον κρίνει δίκαια», δηλαδή να κάνει πιστευτά τα του Πνεύματος, εξετάζοντάς τα με λογισμούς; Γιατί ούτε καν να γνωρίσει ή να πιστέψει μπορεί τα του πνευματικού ανθρώπου εκείνος που πιστεύει στους δικούς του λογισμούς και στις έρευνες μέσω αυτών, νομίζοντας ότι κάθε αλήθεια βρίσκεται με διαιρέσεις και συλλογισμούς και αναλύσεις. Γι’ αυτό ο άνθρωπος αυτός είναι ψυχικός, και «ο ψυχικός», λέγει, «δεν δέχεται τα του Πνεύματος, ούτε και μπορεί». Εκείνος λοιπόν που δεν γνωρίζει, και δεν πιστεύει, πώς θα μπορέσει να τα μεταδώσει στους άλλους και να τα κάνει γνωστά και πιστευτά; Γι’ αυτό όποιος περί νήψεως διδάσκει χωρίς ησυχία και νήψη του νου και πείρα όλων εκείνων που τελούνται μέσα σ’ αυτήν κατά τρόπο πνευματικό και απόρρητο, ακολουθώντας τους διαλογισμούς του και επιδιώκοντας ν’ αποδείξει με το λόγο το πάνω από το λόγο αγαθό, είναι φανερό ότι έφθασε στο έσχατο σημείο της μανίας και πραγματικά μωράνθηκε ως προς τη σοφία, γιατί αφρόνως έλπισε ότι θα κατοπτεύσει με φυσική γνώση τα πάνω από τη φύση και ότι θα ερευνήσει και θα αποδείξει με φυσική σκέψη (διάνοια) και σαρκική φιλοσοφία τα βάθη του Θεού, τα οποία είναι γνωστά μόνο στο Πνεύμα, και τα χαρίσματα του Πνεύματος, τα οποία είναι γνωστά μόνο στους πνευματικούς και εκείνους που έχουν νου Χριστού· μαζί με την αφροσύνη θα βρεθεί και θεομάχος, αποδίδοντας εσφαλμένα την ενέργεια και χάρη του αγαθού Πνεύματος, ώ της συμφοράς, στην ενέργεια τού Βελίαρ, και αντιτασσόμενος σε εκείνους που έχουν λάβει το Πνεύμα του Θεού, για να γνωρίσουν μέσω αυτού τα όσα χαρίσθηκαν από τον Θεό σε εμάς· αλλά και θα είναι κληρονόμος του «αλλοίμονο» λόγω της βλάβης που προκαλεί σε όσους τον ακούνε· γιατί λέγει ο προφήτης (Αββακούμ)· «αλλοίμονο σε εκείνον που ποτίζει τον αδελφό του με μεθυστικό ποτό (για να θολώσει το νου του)».

13. Ενώ λοιπόν πρέπει σε εκείνους που μπορούν να ανακρίνουν τα πάντα, δηλαδή στους πνευματικούς (γιατί κατά τον απόστολο, «ο πνευματικός όλα τα ανακρίνει»), ενώ λοιπόν πρέπει σ’ αυτούς να υποτάσσουν τους εαυτούς τους, εκείνοι που δεν έχουν το χάρισμα αυτό, ώστε με την ανάκριση αυτών να γνωρίσουν με ασφάλεια τα σχετικά με τους εαυτούς τους, αυτοί επιχειρούν να κρίνουν και να διορθώνουν αυτούς που δεν ανακρίνονται από κανένα (γιατί κατά τον ίδιο απόστολο, «ο πνευματικός δεν ανακρίνεται από κανένα») προς καταστροφή των εαυτών τους και εκείνων που πιστεύουν σ’ αυτούς. Γιατί λέγουν, ότι κανένας δεν είναι δυνατόν να αποκτήσει τελειότητα και αγιότητα, αν δεν έχει βρει το αληθινό νόημα των όντων, και ότι είναι αδύνατο να το βρει χωρίς διαίρεση και συλλογισμό και ανάλυση. Επομένως θεωρούν αναγκαιότατο, εκείνος που επιθυμεί να επιτύχει την τελειότητα και αγιότητα, να διδαχθεί τις διαιρετικές και συλλογιστικές και αναλυτικές μεθόδους από την έξω παιδεία και να επιδοθεί σ’ αυτές και με τους λόγους αυτού του είδους επιχειρούν να δείξουν πάλι ενεργό τη σοφία πού καταργήθηκε. Εάν όμως ήθελαν να προσέλθουν με ταπείνωση για να μάθουν την αλήθεια από εκείνους που μπορούν να ανακρίνουν τα πάντα, θα άκουαν ότι η δοξασία αυτή είναι προϊόν ελληνικού φρονήματος, αίρεση Στωικών και Πυθαγορείων, οι οποίοι θεωρούν την επιστήμη σκοπό (τέλος) της θεωρίας, και που αποκτάται με την επιστημονική γνώση των μαθημάτων. Εμείς όμως αληθινό νόημα δεν θεωρούμε τη γνώση που βρίσκεται με λόγους και συλλογισμούς, αλλ’ εκείνη που αποδεικνύεται με έργα και τον τρόπο της του βίου, η οποία δεν είναι μόνον αληθινή, αλλά και ασφαλής και αμετάτρεπτη. Γιατί λέγει, «κάθε λόγος αντιμάχεται προς άλλο λόγο», προς τον ορθό τρόπο βίου όμως ποιος αντιμάχεται; Και μάλιστα πιστεύουμε ότι ούτε τον εαυτό του μπορεί να γνωρίσει κανείς με διαιρετικές και συλλογιστικές και αναλυτικές μεθόδους, αν δεν καταστήσει το νουν του άτυφον και απόνηρον (απαλλαγμένο από την αλαζονεία και άκακο)με επίπονη μετάνοια και έντονη άσκηση. Γιατί, εκείνος που δεν κατέστησε τον νου του τέτοιον και με τον τρόπο αυτό, ούτε τη δική του πτωχεία ως προς τη γνώση θα γνωρίσει, πράγμα που είναι ωφέλιμη αρχή στο να γνωρίσει τον εαυτό του.

14. Αλλά ούτε κάθε αγνωσία θα μπορούσε να κατηγορήσει ως έγκλημα κάποιος με φρόνηση, ούτε κάθε γνώση τη θεωρούμε μακαριστή (αξιέπαινη). Πώς λοιπόν θα πράξουμε τα πάντα προσβλέποντας προ αυτήν (την γνώση) ως προς σκοπό (τέλος) μας; Και ο μέγας Βασίλειος διπλό λέγει το είδος της αλήθειας, από τα οποία το ένα είναι αναγκαιότατο να το έχουμε και να το παρέχουμε, γιατί μας βοηθάει στη σωτηρία μας· περί της γης όμως και της θάλασσας, του ουρανού και τα όσα υπάρχουν σ’ αυτόν, εάν δεν γνωρίζουμε την αλήθεια σχετικά μ’ αυτά, τίποτε δεν θα μας εμποδίσει για τη μακαριότητα που μας υποσχέθηκε (ο Κύριος). Και ο επιδιωκόμενος σκοπός (προκείμενο τέλος) από εμάς είναι οι υποσχέσεις του Θεού για τα μελλοντικά αγαθά, η υιοθεσία, η εκ-θέωση, η αποκάλυψη και απόκτηση και απόλαυση των ουράνιων θησαυρών· αντίθετα η γνώση που αποκτάται από την έξω παιδεία γνωρίζουμε ότι συμπορεύεται με τον κόσμο αυτόν. Γιατί, αν τα πράγματα στον μέλλοντα αιώνα τα παριστάνουν αισθητοί λόγοι, οι σοφοί του κόσμου αυτού θα γίνονταν κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών· «εάν όμως βλέπει η καθαρότητα της ψυχής (της καρδίας), οι σοφοί θα μείνουν μακριά από τη γνώση του Θεού», σύμφωνα με τον αληθή φιλόσοφο Μάξιμο. Τί μας χρειάζεται λοιπόν η γνώση η οποία δεν εγγίζει προς τον Θεό; Και πώς δεν είναι δυνατόν χωρίς αυτήν ν’ αποκτήσομε τελειότητα και αγιότητα;

Αρχαίο κείμενο

Εγώ. Το παιχνίδι της ζωής (50)-- Ο νέος άνθρωπος τής νέας αιρέσεως- Ο homo oeconomicus, ο χρεωμένος, ο δούλος πού κατασκευάζει καί συντηρεί τίς πυραμίδες τών νέων Φαραώ.

 Συνέχεια από Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2020

Reengineering α

Ο διαμελισμένος άνθρωπος είναι χρυσωρυχείο

«Μάλιστα, διαφέρεις από μια online υπηρεσία πώλησης παπουτσιών. Αλλά πουλάς τον εγκέφαλο σου, το ταλέντο σου και την ενέργεια σου. Και το κάνεις αυτό εν μέσω ενός τρομακτικού ανταγωνισμού.» Αυτό είναι το μάντρα του ReidHoffman, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εκφράζει την διδασκαλία του νέου καπιταλισμού τής πληροφορίας.

Στο μέλλον οι άνθρωποι θα ζήσουν σε μια νέα κατανομή εργασίας: θα γίνουν εργάτες, υπάλληλοι και επιχειρηματίες τού εργοστασίου της ψυχής τους. Οι άνθρωποι περιβάλλονται από ανθρώπους που θέλουν ακριβώς το ίδιο, και οι οποίοι ασχολούνται με το twitter, facebook, blogs, που φωτογραφίζουν και δουλεύουν όπως όλοι.

Η μοναδική στρατηγική επιβίωσης, στην κατάσταση αυτή που μοιάζει με χρηματιστήριο, τών διαρκώς μεταβαλλόμενων πληροφοριών οι οποίες αξιολογούνται σε μια ασταθή αγορά εργασίας, είναι αυτό που προτείνει το νούμερο 2: πρέπει να μειώσεις όλους τους άλλους στο επίπεδο τού εγωισμού τους, σε μια μπλόφα, σε ένα σχέδιο το οποίο κρύβουν, και με το οποίο θέλουν να κερδίσουν το παιχνίδι της ζωής.

Όποιος γνωρίζει την παρούσα κατάσταση τής επικοινωνίας στο διαδίκτυο, την ετοιμότητα προς μίσος και κατηγορία, θα διαπιστώσει πως το παιχνίδι αυτό ήδη παίζεται.

Στον καπιταλισμό τής πληροφορίας το εγώ αναλαμβάνει τον ρόλο του δεσποτικού εργοστασιάρχη, αλλά και των εργατών του και  μάλιστα και των μέσων παραγωγής. Το υλικό από το οποίο παράγει(το εγώ) αποτελείται από πληροφορίες. Είναι ο χρυσός τής σύγχρονης εποχής. Αλλά είναι ένας χρυσός σε αφθονία - λες και πραγματοποιήθηκαν οι εφιάλτες των σύγχρονων του Soddy. Το παράδοξο είναι, πως η αφθονία δεν μειώνει, αλλά αυξάνει την τιμή του.

Για χιλιετίες, οι άνθρωποι προσπερνούσαν, χωρίς να το σκέφτονται, τεράστιες ποσότητες σκοτεινών, βρωμερών και άχρηστων υλικών. Στην αρχή προσπάθησαν να μετατρέψουν τα μη ελκυστικά υλικά σε χρυσάφι. Αργότερα έμαθαν πως μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το κάρβουνο ή το πετρέλαιο, και πως αυτά ήταν πρώτες ύλες.

Ο Αμερικανός νομπελίστας φυσικός Arno Penzias το εξήγησε με ένα ωραίο ανέκδοτο: «Αν δω στην γραβάτα σας γλυκιά, καφετιά ζελατίνη, τότε αυτό είναι βρωμιά. Αν βάλω την ίδια βρωμιά στο πιάτο, τότε είναι κρέμα σοκολάτας. Τα δεδομένα είναι όπως η βρωμιά. Όταν τα βάλετε όμως στον σωστό τόπο και τα κατατάξετε, τότε γίνονται γνώση.²⁷³»

Κάθε γεγονός στην ζωή ενός ανθρώπου γίνεται πληροφορία. Και όχι μόνο, αλλά πληροφορία γίνεται και η ανταλλαγή των γεγονότων αυτών με αμέτρητα άλλα, τα οποία καταγράφονται ψηφιακά. Όχι μόνο ο λεκές στην γραβάτα, αλλά και η κίνηση του χεριού που προσπαθεί να τον αφαιρέσει, η ταχύτητα με την οποία παίρνει την γραβάτα για καθάρισμα, η συχνότητα με την οποία λερώνεται η γραβάτα, το είδος του λεκέ, οι ευκαιρίες κατά τις οποίες φοριέται-όλα αυτά είναι εδώ και καιρό πληροφορίες οι οποίες μπορούν να αξιολογηθούν και να πωληθούν. Όλα αυτά ειπώθηκαν μόνο από την προοπτική μόνο μιας γραβάτας. Τι γίνεται όμως όταν έχουμε αμέτρητους γραβατοφόρους, τους σερβιτόρους, το προσωπικό στα αεροπλάνα, τους παραγωγούς κρέμας σοκολάτας και τους παραγωγούς γραβατών;

Οι περισσότεροι άνθρωποι υποψιάζονται ότι μπορεί να βρεθούν μέσω φωτογραφιών ή σχολίων σε κοινωνικά δίκτυα, στα οποία οι ίδιοι δεν συμμετέχουν, επειδή τρίτοι διαδίδουν φωτογραφίες στις οποίες οι ίδιοι τυχαία βρέθηκαν. Ότι ισχύει όμως για τις φωτογραφίες, ισχύει για κάθε είδος πληροφορίας. «Εάν δημοσιοποιήσω τα γενετικά μου δεδομένα, διαδίδω και δεδομένα που αφορούν τον αδελφό μου, την μητέρα μου και τα παιδιά που ίσως αποκτήσω στο μέλλον. Το μεγάλο ερώτημα θα είναι: σε ποιον ανήκουν τα δεδομένα που στέλνουμε μέσω email ο ένας στον άλλο;»²⁷⁴, λέει μια ειδικός στην πληροφορική, που εργάζεται στην Microsoft πάνω στα «BigData».

Εδώ και καιρό είναι σαφές πως αυτά ισχύουν και για τον εργασιακό χώρο. Κάθε χειρισμός, κάθε κίνηση, κάθε κούνημα κεφαλής παράγει μια γνώση, για την χρήση της οποίας αυτός που την παράγει δεν γνωρίζει τίποτα. Κάθε σκέψη, κάθε πρόταση, κάθε email παράγει ένα διήγημα, πράγμα που αντιλαμβάνεται κανείς μόνο όταν του παρουσιαστεί ως ιστορία των πράξεων του, που την συνέταξε ένας εισαγγελέας. Τότε θα συνδυάζονται οι μέρες που ήταν άρρωστος κανείς, με κωδικούς για συναισθήματα, κινήσεις, και σύντομα με βλέμματα, γλώσσα του σώματος και εκφράσεις του προσώπου. Γιατί η τελευταία εφεύρεση του Google, τα γυαλιά Google Glass, θα μπορεί να χρησιμοποιεί Apps τα οποία θα ανιχνεύουν την αυθεντικότητα του χαμόγελου και θα αποκωδικοποιούν την γλώσσα του σώματος.

Στο ρεύμα των δεδομένων εισρέουν στο μεταξύ και δεδομένα που προκύπτουν από τις τομογραφίες του εγκεφάλου, βάσει των οποίων εταιρίες όπως η Lucid Systems, θέλουν να ανακαλύψουν την «αλήθεια που δεν ειπώθηκε». Με τον τρόπο αυτό θα καταστραφεί και ένα άλλο όριο της ύλης: το παρελθόν.

Ο καθένας θα έλεγε, πως αυτό που πέρασε, πρέπει να συνέβη, αλλιώς δε θα υπήρχαν σπίτια, ναοί, έργα τέχνης, βιβλία, πόλεις ή χώρες. Τώρα όμως σκοπός είναι να εξεταστεί γιατί συνέβησαν έτσι τα πράγματα, και πως αλλιώς θα μπορούσαν να λάβουν χώρα.

«Από επιστημονικής απόψεως, για να είμαστε σε θέση να προβλέψουμε τι θα μπορούσε στο μέλλον να συμβεί, πρέπει να γνωρίζουμε όχι μόνο αυτό που στο παρελθόν συνέβη, αλλά και το τι θα μπορούσε να είχε συμβεί.²⁷⁵»

Στην περίπτωση ανάλυσης μετοχών, όλοι ξέρουν τι σημαίνει όταν εξετάζει κανείς την πορεία της αξίας των μετοχών στο παρελθόν, με σκοπό να προβλέψει τι θα γίνει στο μέλλον. Προς το παρόν, τέτοιες αναλύσεις εφαρμόζονται σε μικρή κλίμακα και στο ανθρώπινο βίωμα (κατά την εξέταση για παράδειγμα απάτης σε επιχειρήσεις της Wall Street), και πιθανόν εφαρμόζονται ήδη από υπηρεσίες προσωπικού μεγάλων επιχειρήσεων.

Όσον αφορά την συλλογή των «Big Data», βρισκόμαστε στην προ-βιομηχανική εποχή²⁷⁶, όπως λέει ο Martin Wattenberg, μηχανικός στην Google. Τέτοια «δεδομένα συναλλαγών», δηλαδή τα αποτελέσματα επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων και πραγμάτων καθώς και ανθρώπων και ανθρώπων, αποθηκεύονται σε τεράστιες υπεραγορές, και όποιος κοιτάξει καλά θα δει, πως αυτά (τα δεδομένα) είναι χέρια και πόδια, κινήσεις και εγκεφαλικά ρεύματα, που περιμένουν να μετατραπούν σε χρήμα. Είναι οι κούκλες του μουσείου του Merlin, που εκτελούν μεμονωμένες κινήσεις των χεριών και των βλεφάρων.

Εταιρίες όπως η αμερικάνικη ClearStory προσφέρουν τέτοιες πληροφορίες, σε κάθε επιθυμητή μορφή, συνδυάζοντας τις δημοσίως προσβάσιμες πληροφορίες με αυτές που τους παρέχουν διάφορες εταιρίες. «Σε ποιο μέρος, ποιους ανθρώπους και πως θα έπρεπε να τους ταΐζει τοMcDonalds;», είναι ένα από τα ποιο αθώα ερωτήματα.

«Εμείς καθιστούμε τα δεδομένα καταναλώσιμα», είχε πει στην «New York Times» η προϊσταμένη της Shahani-Mulligan. Δεν πρέπει να ξενερώσουμε με την βαρετή λέξη «δεδομένα». Εννοείται το εξής: εμείς μεταμορφώνουμε τις ανθρώπινες σκέψεις και μικρο-χειρισμούς σε καταναλώσιμα υλικά. Περί τίνος πρόκειται όταν γίνεται λόγος για μεταστοιχειωμένο ψυχικό υλικό, μας το διασαφηνίζει η επιχειρηματίας Mulligan: «είναι το χρυσάφι που εδώ και 30 χρόνια βρίσκεται κλεισμένο στις βάσεις δεδομένων.²⁷⁷»

Συνεχίζεται 

Σημειώσεις

273. Earl Shorris, A Nation of Salesmen: The Tyranny of the Market and the Subversion of Culture, pos. 1749.

274. Danah Boyd quoted in Quentin Hardy, ‘Rethinking Privacy in an Era of Big Data’.

275. Duncan J. Watts, Six Degrees: The Science of a Connected Age, σ. 246.

276. Quentin Hardy, ‘How Big Data Gets Real’.

277. Quentin Hardy, ‘Big Data for the Rest of Us, in One Start-Up’.