ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΗΠΑ. ΚΑΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ! O ΘΑΝΑΤΟΣ ΦΛΟΙΝΤ ΘΕΙΟ ΔΩΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΤΠ – ΥΠΟΠΤΟΣ ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ (;) ΕΣΠΑΣΕ ΤΖΑΜΑΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΨΕ ΤΗ ΣΠΙΘΑ ΤΩΝ ΤΑΡΑΧΩΝ [ ΦΩΤΟ & ΠΟΛΛΑ ΒΙΝΤΕΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ]

Υπάρχει σχέδιο απο τον Σορος πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής στις Η.Π.Α, το οποίο θα φέρει χάος…πτώση Τράμπ και ένα βήμα πιο κοντά την υλοποίηση των σχεδίων της Νέας Τάξης Πραγμάτων; Μήπως τέτοιες ειδεχθείς δολοφονίες από «κακούς λευκούς με εξουσία» σε «καλούς μαύρους» οδηγούν...
την ανθρωπότητα στο απόλυτο χάος με αποδιοπομπαίο τράγο τον Τράμπ και τις Η.Π.Α;  Η Εθνοφορουρά της Μινεσότα βρίσκεται σε πλήρη κινητοποίηση για πρώτη φορά από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο έπειτα από τέσσερις νύκτες, βίαιων σε ορισμένες περιπτώσεις, ταραχών, που επεκτάθηκαν σε πολλές πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών μετά την δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από λευκό αστυνομικό στη Μινεάπολις.  Ο κυβερνήτης της Μινεσότα Τιμ Γουόλτς δήλωσε ότι η ανάπτυξη της Εθνοφρουράς είναι αναγκαία διότι ξένα στοιχεία εκμεταλλεύονται τις διαδηλώσεις για να σπείρουν το χάος και ότι περιμένει πως οι αποψινές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας θα είναι οι βιαιότερες μέχρι σήμερα.  

Ξύπνα Έλληνα!

Παρακολουθήστε με προσοχή και ανοίξτε το φοβισμένο μυαλό σας!

Τροφή για σκέψη...
Πιστεύουμε  οι κατεξοχήν ευφυείς και υποψιασμένες ψυχές πρέπει να είναι οι Χριστιανοί, όμως, φευ έχουν πάθει  φοβική λοβοτομή!
Και δεν μιλάμε απλά για τον απλό κόσμο, μιλούμε για μεγαλοσχήμονες εκκλησιαστικούς άνδρες "μεγαλοπατέρες" που κάνουν το μαύρο άσπρο, ο Θεός να  τους ελεήσει!

Φυσικά δεν "αγιογραφούμε" τον Τράγκα, όμως,νομίζουμε παρουσιάζει πολύ γλαφυρά και αληθινά την κατάσταση.

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος : Η Εκκλησία έχει ανάγκη από Αγίους

Συνέντευξή του στην εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος μίλησε στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» για τις προκλήσεις που γέννησε η επιδημία, αλλά και για πολλά άλλα θέματα.

«Μήπως αρχίζουμε και ζούμε μια άλλη κατάσταση, όπου κλείνουν τα σύνορα των ανθρώπων;» λέει με αφορμή την επιδημία και όσα ζήσαμε κατά τη διάρκεια της καραντίνας ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος

Ο Αλέξης Παπαχελάς σχολιάζει: Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είναι πάντοτε ένας εξαιρετικός συνομιλητής. Κουβαλάει τη συμπυκνωμένη σοφία του θεσμού που εκπροσωπεί, πιάνει τον σφυγμό της κοινωνίας, ενώ εντυπωσιάζει με το πόσο ανοικτό είναι το μυαλό του για έναν άνθρωπο που διανύει την όγδοη δεκαετία της ζωής του. Συναντηθήκαμε το πρωί της Παρασκευής στο γραφείο του. Περίμενα πως θα ήταν ενδεχομένως «πεσμένος» μετά την εμπειρία του κορωνοϊού και τις δύσκολες αποφάσεις που πήρε και τις εύθραυστες ισορροπίες που χρειάστηκε να κρατήσει. Ο Αρχιεπίσκοπος βρέθηκε στο επίκεντρο ενός κυκλώνα. Από τη μία η πίεση της Πολιτείας και των ειδικών και από την άλλη η πίεση των «ταλιμπάν» που τον κατηγόρησαν ότι ενέδωσε σε πιέσεις προδίδοντας την πίστη του. Και όλα αυτά σε μια στιγμή που οι γιατροί του τον έπεισαν να βάλει βηματοδότη. Πεσμένος δεν ήταν σίγουρα. Είδα απέναντί μου έναν άνθρωπο σε μαχητική διάθεση, ενοχλημένο από τις επιθέσεις που δέχθηκε, αλλά όχι έτοιμο να τα παρατήσει. Κάθε άλλο. Βρήκα επίσης απέναντί μου έναν Αρχιεπίσκοπο που δεν δίστασε να απαντήσει σε καμία ερώτηση, για το αν η αντιπολίτευση στην Ιεραρχία συνδέεται ευθέως με τη μάχη διαδοχής του, για τις σχέσεις του με τον νυν πρωθυπουργό αλλά και τον κ. Τσίπρα, για τον αφορισμό του Αμβροσίου, τη συνήθη σύγκριση του δικού του στυλ με εκείνο του μακαριστού Χριστόδουλου και άλλα πολλά. Είναι μία από εκείνες τις συνεντεύξεις όπου το κλισέ ότι κάποιος «άνοιξε τα χαρτιά του» μπορεί και να ισχύει…”

-Σας είδα τη Μεγάλη Εβδομάδα στη Μητρόπολη μόνο σας σε μια άδεια εκκλησία και αναρωτιόμουν τι να περνούσε από το μυαλό σας εκείνη την ώρα.

“Hταν πάρα πολύ δύσκολο αλλά όμως είμαστε υποχρεωμένοι όχι να φύγουμε, να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια, αλλά να συνεργαστούμε. Λοιπόν έρχεται η Πολιτεία και μας λέει ότι οι ειδικοί, τους οποίους δεν μπορούμε να απορρίψουμε, μας λένε ότι πρέπει να γίνει αυτό. Συγκαλούμε Σύνοδο και η Σύνοδος ασπάζεται τις αποφάσεις της Πολιτείας και γίνεται ας πούμε μια ομολογία, μια συνομολογία, μια συνεργασία. Με το τραγικό αποτέλεσμα για εμάς ότι θα κλείσουν οι εκκλησίες, ότι θα λειτουργήσουμε με κλειστές πόρτες. Ξέρουμε τι είναι αυτό, αλλά όμως, πάνω απ’ όλα βρίσκεται ο άνθρωπος και θα πρέπει να σκεφτούμε εμείς οι κληρικοί ακόμη περισσότερο, υπάρχει Εκκλησία χωρίς τον άνθρωπο; Και ποια είναι η αποστολή της Εκκλησίας εάν δεν είναι ο άνθρωπος; Υπάρχει κανόνας που λέει «νόμος υπέρτατος είναι η σωτηρία του ανθρώπου». Επομένως είναι καθήκον ιερόν να το παλέψουμε αυτό το πράγμα, άλλωστε δεν είναι κάτι που θα μείνει για πάντα. Για τους ανθρώπους τους οποίους έχουν νου αλλά και για τους πιστούς, τους καθαρά πιστούς, νομίζω υιοθετήθηκε αυτή η άποψη και πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους μόχθησαν σε αυτή την περιπέτεια ώστε το αποτέλεσμα να είναι ένα αποτέλεσμα για την Ελλάδα μας επαινετό. Παραδέχθηκαν όλοι ότι τα προγράμματα που υλοποιήθηκαν και ό,τι είχε προγραμματιστεί –όλα αυτά– έφεραν ένα αποτέλεσμα το οποίο ήταν, δεδομένων των συνθηκών, καλό” είπε ο Αρχιεπίσκοπος.

Ο κ. Ιερώνυμος, μεταξύ άλλων, αναφέρεται σε επέμβαση στην οποία χρειάστηκε να υποβληθεί, κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού. 

https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/ekklisia-tis-ellados/6943539_arhiepiskopos-ieronymos-i-ekklisia-ehei-anagki-apo-agioys

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΛΕΤΟΥΡΓΕΙ ΤΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ; ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ; ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ; 

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΑΓΙΟΥΣ!!! ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ;; ΣΕ ΠΟΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΝΗΚΕΙ Ο ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ; 

ΠΑΝΤΩΣ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΟΥ.

Παγιώνεται ο βίαιος εποικισμός της Ελλάδας

Κλιμακώνεται, εκτός των άλλων, η εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας από τους παράνομους μετανάστες – ειδικά στην αγορά ακινήτων και στα παραμεθόρια νησιά που δέχονται τις μαζικές εισροές, εις βάρος του τουρισμού και των αξιοπρεπών επενδύσεων. Ο «μεταναστευτικός κλάδος», από την πλευρά της κατανάλωσης, συμμετέχει ήδη στο ΑΕΠ μας με πάνω από 2% – καθώς επίσης σημαντικά από την πλευρά των επενδύσεων (κατασκευές) εξαιτίας των δομών που δημιουργούνται. Πράγματι λοιπόν οι τουρίστες και οι επενδυτές στην Ελλάδα αντικαταστάθηκαν από τους παράνομους μετανάστες και από τις επενδύσεις που τους αφορούν – με την πατρίδα μας να εξελίσσεται σε μία πολυπολιτισμική χώρα, όπως ακριβώς έχουν σχεδιάσει οι Γερμανοί. Σε ένα «κοινωνικό μόρφωμα» του χείριστου είδους, από μία κυβέρνηση που έχει χάσει εντελώς το λογαριασμό των πράξεων της.

Επικαιρότητα

Οι πολιτικοί στην Ελλάδα προδίδουν σε καθημερινή βάση τους Πολίτες – δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Τους εμπαίζουν επίσης, όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ που ισχυρίζονται ότι, η ίδρυση του ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟΥ και της ΑΑΔΕ, το ξεπούλημα των 14 αεροδρομίων στη γερμανική FRAPORT με μία σκανδαλώδη σύμβαση και με δάνεια των ελληνικών τραπεζών, η επιβολή των δημοπρασιών ηλεκτρικού ρεύματος ΝΟΜΕ που κόστισαν 600 εκ. € στη ΔΕΗ προς όφελος ιδιωτών «τύπου Μυτιληναίου», ο διαχωρισμός του ΑΔΜΗΕ για να ξεπουληθεί κλπ. οφείλονται στο ΣΥΡΙΖΑ – ενώ στην πραγματικότητα αποτελούν προϋποθέσεις του τρίτου μνημονίου που υπεγράφη και από τα τρία κόμματα (ΦΕΚ, πηγή).

Εμπεριέχονται δε στο νόμο εφαρμογής του τρίτου μνημονίου. Ένοχοι λοιπόν είναι και τα τρία κόμματα, με θύματα τους Έλληνες Πολίτες που συνεχίζουν ανόητα να τα στηρίζουν – έχοντας πλήρη άγνοια των εγκλημάτων και των ζημιών που προκάλεσαν και προκαλούν στην πατρίδα τους οι κομματικές συμμορίες.

Τα εγκλήματα βέβαια συνεχίζονται χωρίς σταματημό, σε όλους τους τομείς – όπως με το πρόγραμμα ESTIA που έχει σχέση με τη στέγαση παράνομων μεταναστών στην Ελλάδα. Σε 4.587 διαμερίσματα, όπου μέχρι τα τέλη Μαΐου όμως είχαν δημιουργηθεί 25.519 θέσεις στέγασης για τους αιτούντες άσυλο γενικότερα. Εύλογα λοιπόν η Ελλάδα αποτελεί πόλο έλξης λόγω του συγκεκριμένου προγράμματος που απομυζείται από διάφορες ΜΚΟ – ενώ μόνο για το 2019 ο προϋπολογισμός του ανερχόταν στα 190.000.000 € (πηγή).

Πόσο μάλλον όταν οι διακινητές παράνομων μεταναστών το διαφημίζουν, με αποτέλεσμα να δημιουργείται η εντύπωση πως η Ελλάδα παρέχει δωρεάν χρήματα (150 € έως 550 €, πηγή) και δωρεάν διαμονή στους παράνομους – με μοναδική τους υποχρέωση να καταθέσουν μία αίτηση ασύλου (πηγή). Ακόμη χειρότερα, μετά την ανασύσταση του υπουργείου μεταναστευτικής πολιτικής, ο αρμόδιος υπουργός διεύρυνε το πρόγραμμα με το ESTIA II και αύξησε τις θέσεις διαμονής στις 40.000 – δήθεν για την αποσυμφόρηση των νησιών (πηγή).

Όλα αυτά χωρίς να απαιτηθεί η αξιολόγηση του προγράμματος. Απλά και μόνο λόγω της σπουδής της κυβέρνησης να εξυπηρετήσει τη Γερμανία που, εκτός πολλών άλλων, θέλει να μετατρέψει τη χώρα μας σε αποθήκη παράνομων μεταναστών. Προφανώς αφενός μεν για να προστατευθεί η ίδια, αφετέρου για να έχει αργότερα φθηνό εργατικό δυναμικό για τις επιχειρήσεις και για τα ξενοδοχεία που θα μας υποχρεώσει να της ξεπουλήσουμε. Μόνο υπό αυτούς τους όρους συνεχίζει να μας στηρίζει η Γερμανία μέσω της ΕΚΤ κλπ. – ενώ αυτό που επιθυμεί η κυβέρνηση μας είναι να συνεχίσει να νέμεται την εξουσία και τα οφέλη της, έστω από τη θέση του έπαρχου της γερμανικής αποικίας

Με το συγκεκριμένο τρόπο πάντως ευνοούνται επί πλέον οι επιχειρηματίες «τύπου Παπαδημούλη» που αγόρασαν ακίνητα σε εξευτελιστικές τιμές – από τους εξαθλιωμένους Πολίτες ή από πλειστηριασμούς των τραπεζών (πηγή). Το γεγονός δε ότι, τα νοικιάζουν σε ΜΚΟ του G. Soros δεν τους ενοχλεί καθόλου – αφού έτσι και αλλιώς στηρίζουν την ίδια διεθνιστική πολιτική, αδιαφορώντας για τους κοινούς θνητούς.

Ξαφνικά τώρα η κυβέρνηση, μέσω του συγκεκριμένου υπουργού, ζήτησε από 6.500 περίπου παράνομους μετανάστες και πρόσφυγες που έχουν εγκατασταθεί στα δωρεάν διαμερίσματα να τα εγκαταλείψουν – επειδή συμπληρώθηκε ο μέγιστος χρόνιος διαμονής που τους εγκρίθηκε (πηγή). Η ανοησία λοιπόν φτάνει στο κόκκινο, αφού δεν φαίνεται να αναρωτήθηκε καν πού θα πάνε όλοι αυτοί, αλλά και οι επόμενοι. Πώς μάλλον θα καταλήξουν άστεγοι και εγκληματίες, αφού δεν θα έχουν άλλη επιλογή, εκτός από το να εργαστούν μαύρα για κάποιους που θα αψηφήσουν τους κινδύνους.

Πρόσφατα άλλωστε η ΕΛ.ΑΣ. άδειασε κτίριο στα Εξάρχεια, στο οποίο διέμεναν παράνομα 51 άτομα. Όπως διαπιστώθηκε όμως κατά τη διαδικασία ταυτοποίησης που ακολούθησε στο αστυνομικό τμήμα, τουλάχιστον δέκα από αυτούς ήταν αναγνωρισμένοι πρόσφυγες, ανάμεσά τους και οικογένειες με παιδιά, οι οποίες διέθεταν νόμιμα έγγραφα. Ωστόσο, είχαν καταφύγει στο υπό κατάληψη κτίριο, προκειμένου να βρουν στέγη. Οι ίδιοι ανέφεραν ότι, δεν έχουν τη δυνατότητα να νοικιάσουν σπίτι – ενώ δεν μπορούν να βρουν θέση σε κάποια νόμιμη δομή φιλοξενίας (πηγή).

Προβλέπονται λοιπόν χαοτικές καταστάσεις που θα πληρώσουν πολύ ακριβά οι Έλληνες, ειδικά σε μία εποχή που η ελληνική οικονομία οδηγείται σε μία ακόμη παταγώδη κατάρρευση – στην καλύτερη περίπτωση, σε ένα ακόμη μνημόνιο. Ταυτόχρονα διαστρεβλώνονται οι τιμές στην αγορά ακινήτων, αφού αυξάνονται οι τιμές τους (και τα ενοίκια) σε υποβαθμισμένες περιοχές λόγω της ενοικίασης σε παράνομους μετανάστες –  ενώ μειώνονται σε αναβαθμισμένες που δημιουργούνται δομές μεταναστών.

Όσον αφορά τον τουρισμό, φυσικά δεν είναι συμβατός με τέτοιες χαοτικές καταστάσεις. Ταυτόχρονα ενισχύεται μη υγιώς το ελληνικό ΑΕΠ, από την άνοδο της κατανάλωσης που προέρχεται από τις δαπάνες των παράνομων, με τα δωρεάν χρήματα που τους δίνονται – καθώς επίσης από όλους αυτούς που απασχολούνται στον «κλάδο» (δικηγόροι, μεταφραστές, ΜΚΟ, αστυνομικοί, υπάλληλοι της FRONTEX κλπ.). Εκτός αυτού οργιάζει η μαύρη οικονομία με υπερτιμολογήσεις των υπηρεσιών στους παράνομους εκ μέρους των ΜΚΟ κλπ.

Κλιμακώνεται λοιπόν, εκτός των άλλων, η εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας από τους παράνομους μετανάστες – ειδικά στην αγορά ακινήτων και στα παραμεθόρια νησιά που δέχονται τις μαζικές εισροές, εις βάρος του τουρισμού και των αξιοπρεπών επενδύσεων. Ο «μεταναστευτικός κλάδος» από την πλευρά της κατανάλωσης συμμετέχει ήδη στο ΑΕΠ μας με πάνω από 2% (φάνηκε από το 4ο τρίμηνο του 2019 όπου ενώ μειώθηκαν τα πάντα, συν το ρυθμό ανάπτυξης, αυξήθηκε η κατανάλωση) – καθώς επίσης σημαντικά από την πλευρά των επενδύσεων (κατασκευές) εξαιτίας των δομών που δημιουργούνται.

Πράγματι λοιπόν οι τουρίστες και οι επενδυτές στην Ελλάδα αντικαταστάθηκαν από τους παράνομους μετανάστες και από τις επενδύσεις που τους αφορούν – με την πατρίδα μας να εξελίσσεται σε μία πολυπολιτισμική χώρα, όπως ακριβώς έχουν σχεδιάσει οι Γερμανοί. Σε ένα «κοινωνικό μόρφωμα» του χείριστου είδους, από μία κυβέρνηση που έχει χάσει εντελώς το λογαριασμό των πράξεων της.

https://analyst.gr/2020/05/31/pagionetai-o-viaios-epoikismos-tis-elladas/

«Μην είστε κότες». Σχολείο ανδρείας του Γέροντα Γρηγορίου του Δοχειαρίτη

«Μην είστε κότες». Σχολείο ανδρείας του γέροντα Γρηγορίου

Οι αναμνήσεις για τον Γέροντα Γρηγόριο (Ζούμη) από τον πνευματικό της Μονής Ντονσκόι στη Μόσχα και άλλων ανθρώπων, που ήξεραν τον Γέροντα από κοντά.

Μαθήματα για σύγχρονους άνδρες

Αλεξάντρ Αρταμόνοβ, βηματάρης, Μόσχα:

– Θυμάμαι που κάποτε πήγα στη Μονή Δοχειαρίου και ο Γέροντας καθόταν, όπως πάντα, περικυκλωμένος από σκυλάκια. Το ίδιο, σε κύκλο, αλλά σε μεγαλύτερη απόσταση, κάθονταν Ρώσοι και Ουκρανοί προσκυνητές. Ο Γέροντας τους μιλούσε και ξαφνικά παίρνει το μπαστούνι του και χτυπά έναν γεροδεμένο άνδρα πάνω στους ωμούς του! Εκείνος βρέθηκε σε αμηχανία, δεν κατάλαβε για ποιο λόγο του «επιτέθηκε».

– Δεν πρέπει ένας άνδρας να φορά γυναικεία ρούχα! – μετέφρασε ο διερμηνέας.

Εκείνος ο άνδρας φορούσε τότε ένα χτυπητό πουκάμισο με φοίνικες. Ο Γέροντας το θεωρούσε απαράδεκτο. Έλεγε ότι ο άνδρας πρέπει να ντύνεται πιο σεμνά.

Ο Γέροντας μιλούσε και χειρονομούσε σαν τους διά Χριστού σαλούς. Και με το μπαστούνι χτυπούσε, μάλλον, για... καλύτερη κατανόηση.

Εάν έστω και το πέτο του πουκάμισού σου ήταν κόκκινου χρώματος, ο Γέροντας αμέσως σε πλησίαζε με το... διδακτικό του μπαστούνι...

– Κομμουνιστή! Κι εμένα μια φορά μου έτυχε να φάω ξύλο, για μια τέτοια ελευθεριότητα στην ενδυμασία.

Γενικώς, ο Γέροντας, για κάποιο λόγο, όλους τους Ρώσους τους αποκαλούσε συχνά κομμουνιστές.

Κάποτε εμείς οι προσκυνητές συνομιλούσαμε με τον Γέροντα κι ένας ιερέας, που καθόταν μαζί μας, έβγαλε φωτογραφική μηχανή και φωτογράφισε τον Γέροντα Γρηγόριο... Έπειτα συνέβη κάτι απρόοπτο. Ο Γέροντας σηκώθηκε, μας κοίταξε με λύπη, είπε κάτι στα Ελληνικά κι έφυγε. Όλοι βρέθηκαν σε σύγχυση. «Τι συνέβη;» – ρωτήσαμε τον διερμηνέα. «Παπά, παπά, έλεγε ο Γέροντας, όταν κουνούσε το κεφάλι του, δεν θα μπεις στον Παράδεισο...». Ο Γέροντας θεωρούσε ότι η ιεροσύνη και η φωτογραφική μηχανή είναι δύο ασυμβίβαστα πράγματα. Εάν είσαι λειτουργός στο Ιερό Βήμα, δεν πρέπει να ενδιαφέρεσαι για εξωτερικά εφέ.

Όλοι τους έλαμπαν από ένα εσωτερικό φως που προερχόταν από τον Θεό, ένα φως όπου διακρινόταν καθαρά η αλήθεια.

Όλοι τους έλαμπαν από ένα εσωτερικό φως που προερχόταν από τον Θεό, 

ένα φως όπου διακρινόταν καθαρά η αλήθεια.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Σήμερα η Εκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη, μίας πολύ μικρής ομάδας μαθητών και φίλων Του. Σήμερα παρουσιάζει μπροστά σου μόνο τριακόσιους δεκαοκτώ γλυκείς, ευώδεις και αμάραντους καρπούς. Μια μικρή, αλλά εκλεκτή ομάδα. 

Αυτοί είναι οι τριακόσιοι δεκαοκτώ άγιοι πατέρες της Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου, που συνήλθε στη Νίκαια το 325 μ. Χ., την εποχή του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μεγάλου, για την υπεράσπιση, αποσαφήνιση και βεβαίωση της Ορθόδοξης Πίστης.

Την εποχή εκείνη στην Εκκλησία είχαν εμφανιστεί «λύκοι βαρείς» (Πραξ. κ’ 29), που φορούσαν ρούχα όμοια με των ποιμένων. Αυτοί είχαν έκλυτη ζωή και γι’ αυτό δεν μπορούσαν να βρουν μέσα τους τόπο για την αλήθεια του Χριστού. Έτσι έπεσαν κι οι ίδιοι, αλλά παρέσυραν και τους πιστούς σε πλάνες. Η διδασκαλία τους ήταν διαβρωτική, όπως κι η ζωή τους. 

Το Άγιο Πνεύμα λοιπόν σύναξε τους αγίους αυτούς του Θεού σε μια Σύνοδο, ώστε να φανούν οι αληθινοί διδάσκαλοι του Χριστού, σε αντίθεση με τους πλανεμένους• να φανεί η δύναμη εκείνων που αγωνίζονται για τον Χριστό εναντίον εκείνων που τον πολεμούν και να διακριθεί ο γλυκύς καρπός του καλού Δέντρου, που είναι ο Χριστός, σε αντίθεση με τους σάπιους και πικρούς καρπούς του δέντρου του πονηρού.

Οι άγιοι πατέρες έλαμψαν στη Νίκαια, όπως τα άστρα στον ουρανό, που παίρνουν το φως τους από τον ήλιο. Έτσι και εκείνοι φωτίστηκαν από τον Κύριο Ιησού Χριστό κι από το Άγιο Πνεύμα. Ήταν Χριστοφόροι άνθρωποι, ο Χριστός ζούσε κι έλαμπε μέσα από τον καθένα τους. 

Ήταν ουρανοπολίτες μάλλον, παρά πολίτες της γης, αγγελόμορφοι, έμοιαζαν περισσότερο με αγγέλους, παρά με ανθρώπους. Ήταν πραγματικά «ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός ότι ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω» (Β’ Κορ. στ’ 16).

Πιστεύω πως είναι αρκετό ν’ αναφερθώ σε τρεις μόνο απ’αυτούς• εκείνους που σου είναι οι πιο γνωστοί, για να ‘χεις μια ιδέα πως ήταν κι οι υπόλοιποι τριακόσιοι δεκαπέντε. Κι αναφέρομαι στον άγιο πατέρα Νικόλαο, στον άγιο Σπυρίδωνα και στον άγιο Αθανάσιο τον Μέγα. 

Πολλοί από τους άγιους πατέρες έφτασαν στη Σύνοδο φέροντας στο σώμα τους τραύματα που είχαν δεχτεί για χάρη του Χριστού.

Ο άγιος Παφνούτιος, για παράδειγμα, είχε χάσει το ένα του μάτι όταν τον βασάνιζαν. Όλοι τους έλαμπαν από ένα εσωτερικό φως που προερχόταν από τον Θεό, ένα φως όπου διακρινόταν καθαρά η αλήθεια. Ως ακόλουθοι του Εσταυρωμένου δεν λογάριαζαν τα βασανιστήρια. Η αφοβία τους στην υπεράσπιση της αλήθειας ήταν μέγιστη, απεριόριστη. 

Με τη θεόσδοτη γνώση της αλήθειας που κατείχαν και την τόλμη τους στην υπεράσπισή της, οι άγιοι αυτοί πατέρες αναίρεσαν και συνέτριψαν την αίρεση του Αρείου και καθιέρωσαν το Σύμβολο της Πίστεως, που κρατούμε ως σήμερα και ομολογούμε ως τη μόνη σωστική αλήθεια του Θεού.

Tο σημερινό ευαγγέλιο δεν μας μιλάει για τη Σύνοδο αυτή, αλλά για την τελευταία προσευχή του Κυρίου Ιησού στον Ουράνιο Πατέρα Του. Γιατί διαβάζουμε το ευαγγέλιο αυτό στη σημερινή γιορτή; Επειδή δείχνει την επιρροή του στην Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο. 

Με τη δύναμη της προσευχής αυτής, ο Θεός ενίσχυσε τους αγίους πατέρες της Συνόδου και τους έκανε ατρόμητους υπερασπιστές της αλήθειας, νικητές στις αμφισβητήσεις και την κακία ανθρώπων και δαιμόνων. 

Να, πως αρχίζει η προσευχή αυτή:

«Ταύτα ελάλησεν ο Ιησούς, και επήρε τους οφθαλμούς Αυτού εις τον ουρανόν και είπε· Πάτερ, ελήλυθεν η ώρα· δόξασόν Σου τον Υιόν, ίνα και ο Υιός Σου δοξάση Σε» (Ιωάν. ιζ’ 1). Όλα όσα δίδαξε ο Κύριος στους ανθρώπους, τα είχε εφαρμόσει ο ίδιος. Είχε διδάξει τους ανθρώπους πως να προσεύχονται: «Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς…» (Ματθ. στ’ 9)….

Υπάρχουν γονείς που ζητούν μεγαλύτερη δόξα, απ’ αυτήν που τους δίνουν τα παιδιά τους; Η μεγαλύτερη χαρά του Κυρίου είναι να δοξάζεται από τα παιδιά Του, τους πιστούς Του.

«Και ουκέτι ειμί εν τω κόσμω, και ούτοι εν τω κόσμω εισί, και εγώ προς σε έρχομαι. πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου ω δέδωκάς μοι, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς» (Ιωάν. ιζ’ 11). Γιατί λέει ο Κύριος πως δεν είναι πια στον κόσμο; Επειδή τελείωσε το έργο Του και τώρα πια περιμένει να υποστεί το έσχατο και μέγιστο πάθος, να σφραγίσει το τελειωμένο έργο με το αθώο αίμα Του.

Προσέξτε με πόση αγάπη προσεύχεται για τους μαθητές Του! Καμιά μητέρα δεν θα προσευχόταν με τόση στοργή για τα παιδιά της. Πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς. 

Τους αφήνει ως πρόβατα ανάμεσα σε λύκους. Αν δεν τους προστάτευε κάποιο μάτι από τον ουρανό, θα τους είχαν κατασπαράξει όλους οι λύκοι. Τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου, ως γονιός, ως Πατέρας. 

Γίνου δικός τους Πατέρας, όπως είσαι και δικός Μου. Με την πατρική Σου αγάπη στήριξέ τους και προστάτεψέ τους από τους κακούς λύκους, οδήγησέ τους, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς. Στην τέλεια αυτή ενότητα δεν θα δεις μόνο την πανίσχυρη δύναμη των πιστών, μα και τη δόξα του Θεού. 

Όπως ο Πατέρας κι ο Υιός έχουν την ίδια ουσία και διαφέρουν μόνο στα πρόσωπα, ας γίνει το ίδιο και στους πιστούς: πολλά και διάφορα τα πρόσωπα, αλλά ουσιαστικά ένας στην αγάπη, το θέλημα και το νου….

Όλοι τους έλαμπαν από ένα εσωτερικό φως που προερχόταν από τον Θεό, 

ένα φως όπου διακρινόταν καθαρά η αλήθεια.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Πηγή: Iconography and Hand painted Icons

Απολυτίκιον των Πατέρων Ήχος πλ. δ”

Υπερδεδοξασμένος εί, Χριστέ ο Θεός ημών, ο φωστήρας επί γης τούς Πατέρας ημών θεμελιώσας, και δι' αυτών προς την αληθινήν πίστιν, πάντας ημάς οδηγήσας, πολυεύσπλαγχνε, δόξα σοι.

Κοντάκιον, Ήχος πλ. δ”

Αποστόλων το κήρυγμα, και των Πατέρων τα δόγματα, τη Εκκλησία μίαν την πίστιν εκράτυνεν, ή και χιτώνα φορούσα της αληθείας, τον υφαντόν εκ της άνω θεολογίας, ορθοτομεί και δοξάζει, της ευσεβείας το μέγα μυστήριον.

Δόξα των αίνων του όρθρου… Ήχος πλ. δ”

Των αγίων Πατέρων ο χορός, εκ των της οικουμένης περάτων συνδραμών, Πατρός, και Υιού, και Πνεύματος αγίου, μίαν ουσίαν εδογμάτισε και φύσιν, και το μυστήριον της θεολογίας, τρανώς παρέδωκε τη Εκκλησία, ους ευφημούντες εν πίστει, μακαρίσωμεν λέγοντες. Ω θεία παρεμβολή, θεηγόροι οπλίται, παρατάξεως Κυρίου, αστέρες πολύφωτοι, τού νοητού στερεώματος, της μυστικής Σιών οι ακαθαίρετοι πύργοι, τα μυρίπνοα άνθη τού Παραδείσου, τα πάγχρυσα στόματα τού Λόγου, Νικαίας το καύχημα, οικουμένης αγλάϊσμα, εκτενώς πρεσβεύσατε, υπέρ των ψυχών ημών.

Ταις των αγίων τριακοσίων δέκα και οκτώ θεοφόρων Πατέρων πρεσβείαις, 

Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν...

αντιγραφή από εδώ

elekklesia

ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ; ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ  ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ; ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΘΕΟ; 

ΤΙ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ; 

Ο ΥΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΘΕΟΣ, ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΠΝΕΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΕ ΠΙΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΊΣΤΟΥΣ, ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΤΑΖΟΥΝ ΤΑ ΙΕΡΑΤΕΙΑ, Η ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΠΛΕΟΝ, ΤΟ ΕΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΕΙΣ ΑΦΕΣΙΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΕΞΟΜΟΙΩΘΗΚΕ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΚΟΔΟΞΕΣ ΒΑΠΤΙΣΕΙΣ ΕΙΣ ΠΡΟΣΘΕΣΙΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ. Η Θ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΤΕΛΕΙΤΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΜΝΗΣΙΝ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ. ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΕΚΡΩΝ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΣΑΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΩΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΟΥΝ.

ΤΙ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΜΟΡΦΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΜΑΣ; ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΙ ΝΤΥΜΕΝΟΙ ΕΝΔΥΜΑ ΦΩΤΟΣ.

Γ.Τράγκας: «Μου πήραν το μικρόφωνο λόγω σχέσεων φαρμακευτικών με Σ.Τσιόδρα» - Τι είπε για Μαρέβα και κάποιον "...ιάδη"»

Σε συνέντευξη στην κυριακάτικη εφημερίδα «Espresso» ο δημοσιογράφος και εκδότης Γιώργος Τράγκας αποκαλύπτει όλο το παρασκήνιο και όλες τις άγνωστες πολιτικές πτυχές που «έσπρωξαν» στην αποπομπή του από τον ραδιοσταθμό «Παραπολιτικά FM 90.1», αλλά ρίχνει «κεραυνούς» και για το παιχνίδι των εμβολίων και των φαρμακευτικών εταιρειών που έχει στηθεί γύρω από τον εκπρόσωπο του υπουργείου Υγείας στην καθημερινή ενημέρωση για την πανδημία, τον λοιμωξιολόγο καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα.
«Ενοχλήθηκαν πολύ στο Μαξίμου» λέει ο δημοσιογράφος Γιώργος Τράγκας αναφερόμενος στα γεγονότα που οδήγησαν στον διακοπή της συνεργασίας του με το ραδιόφωνο των «Παραπολιτικών».
«Ενόχλησαν τον πρωθυπουργό και το περιβάλλον του τα ρεπορτάζ» λέει και περιγράφει μια δυστοπική εικόνα για την ελευθερία του Τύπου στον ραδιοσταθμό «Παραπολιτικά FM 90.1»: Αποκαλύπτει ότι υπήρχε απαγορευτικό για «όλα τα ονόματα που καταλήγουν σε «… ιάδης» και φυσικά βρίσκονται στο περιβάλλον του πρωθυπουργού και άλλα πολλά.
«Χάλασα τη μαγιονέζα του Μητσοτάκη για το lockdown»λέει χαρακτηριστικά ο Γιώργος Τράγκας, ενώ η έρευνα που κάνει για τον λοιμωξιολόγο καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα και τον ρόλο του στην πανδημία προκάλεσαν εκνευρισμό στον Κυριάκο Μητσοτάκη και το περιβάλλον του.

Τα κυριότερα σημεία της συνέντευξής του:

Ο Μ. Κωνσταντίνος συγκινημένος από τα ιερά τραύματα των Αγίων 318 Πατέρων, άφησε τον θρόνο και κάθισε σε χαμηλό θρονί ως έσχατος.

Το 325 μ.Χ στη Νίκαια της Βιθυνίας, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Α’ συγκάλεσε την Πρώτη Σύνοδο της Νίκαιας ή Α’ Οικουμενική Σύνοδο με σκοπό την αποκατάσταση της ειρήνης στα εκκλησιαστικά ζητήματα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Ο Θεοδώρητος Κύρου, συγγραφέας του Ε΄ αιώνος, μας παρέχει μια σημαντική λεπτομέρεια για τα πρόσωπα που συμμετείχαν στην Σύνοδο. Μπαίνοντας στην αίθουσα της Συνόδου ο Μ. Κωνσταντίνος, άρχισε να χαιρετάει μειδιών τους Πατέρες.

Όμως το μειδίαμά του πολύ γρήγορα χάθηκε από το πρόσωπό του. Έβλεπε μπροστά του ένα παράξενο θέαμα. Οι περισσότεροι Πατέρες, που ήρθαν στην Σύνοδο ήταν λωβοί και ακρωτηριασμένοι. Άλλου του έλειπαν τα αυτιά, άλλου τα μάτια και άλλου η μύτη του. Άλλος, τον χαιρέτησε με το αριστερό χέρι, γιατί το δεξί δεν υπήρχε πλέον. Και πολλοί δεν μπορούσαν να σηκωθούν από τις θέσεις τους, αφού τα πόδια τους ήταν παράλυτα.

Ξαφνιάστηκε ο αυτοκράτορας και ρώτησε με κατάπληξη. «Γιατί όλοι σχεδόν οι Επίσκοποι που ήρθαν στην Σύνοδο είναι ακρωτηριασμένοι;»

Ένας αρχιερέας του απάντησε: «Διότι, βασιλιά, έρχονται από τα Μαρτύρια. Όλοι αυτοί που βλέπεις είναι Μάρτυρες και Ομολογητές».

Συγκινήθηκε ο Μ. Κωνσταντίνος και δάκρυσε. Σηκώθηκε και πλησίασε τους λαβωμένους Επισκόπους. Γονάτισε και φίλησε τα παράλυτα πόδια τους, τις άδειες κόγχες των ματιών τους και τα χέρια τους τα ακρωτηριασμένα και κάθισε ως έσχατος σε χαμηλό θρονί, παρακολουθώντας τις εργασίες της Συνόδου. Αυτό προξένησε εντύπωση και όταν τον ρώτησαν σχετικά τους απάντησε:

«Αυτοί οι Επίσκοποι και οι άλλοι κληρικοί είναι οι εκπρόσωποι των πιστών στο Θεό και φροντίζουν για την Εκκλησία Του. Καθοδηγούν τις ψυχές των ανθρώπων στον Ουρανό και στο Θεό. Ενώ εγώ είμαι επιφορτισμένος από τον Θεό, για να ρυθμίζω μόνο τις πρακτικές και γήινες ανάγκες του λαού Του. Αυτοί λοιπόν πρέπει να κάθονται στα ψηλά καθίσματα και εγώ στο μικρότερο, διότι μικρότερο είναι και το έργο μου».

Ο Μ. Κωνσταντίνος συγκινημένος από τα ιερά τραύματα των Αγίων 318 Πατέρων, 

άφησε τον θρόνο και κάθισε σε χαμηλό θρονί ως έσχατος.

Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου.

Πηγή: Θυσαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας

αντιγραφή από εδώ

elekklesia 

Περί θείας ενώσεως και διακρίσεως - Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς (6)

ΚΑΤΑ ΠΟΣΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ Η ΘΕΙΑ ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ

Και ότι ως προς τον Θεόν διδαχθήκαμε ότι υπάρχει διάκρισις, όχι μόνον κατά τις υποστάσεις, αλλά και κατά τις κοινές προόδους και ενέργειες, και ότι παραλάβαμε να φρονούμε αυτόν άκτιστον τόσο κατά την ένωσιν όσον και κατά την διάκρισιν, έστω και αν τούτο δεν αρέσει στον Βαρλαάμ και τον Ακίνδυνο.

Συνέχεια από: Παρασκευή 29 Μαίου 2020 

24.  Αφού τώρα προτάξαμε σύντομο έκθεση περί της θείας ενώσεως, όπως διδαχθήκαμε από τους μυσταγωγούς της ευσεβείας, ας διασαφήσουμε κατά δύναμιν και τα περί της θείας διακρίσεως. Θα παρατηρήσει κανείς ότι και η θεία διάκριση είναι τριττή, αν επιστήσει την προσοχή του στην θεόπνευστο θεολογία. Πράγματι το υπερούσιο όνομα και πράγμα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος είναι διακεκριμένα, δεν δύναται δε να υπεισέλθει σε αυτά καμμία αντιστροφή ή γενικώς κοινότης, αλλά η ιδιότης εκάστης υποστάσεως φυλάσσεται ακίνητος, όχι μόνον κατά το ότι στην μεταξύ των μονήν και περιχώρησιν διατηρούνται αμιγείς και ασύγχυτες προς αλλήλες, αλλά και κατά το αίτιο και το αιτιατό˙ διότι μόνη αρχή και πηγή και ρίζα του Υιού και του Πνεύματος είναι ο Πατήρ.

25.  Αυτά τα πράγματα λοιπόν, αν και λέγονται από εμάς, πάντως είναι υπεράγνωστα και υπεράρρητα, τόσον τα της ουσιώδους ενώσεως και τα της υποστατικής διακρίσεως, όσον και τα της εντελώς αμιγούς και ασυγχύτου συμφυΐας. Είναι δε τοιαύτα, επειδή είναι και τελείως αμέθεκτα. Διά τούτο και δεν είναι δυνατόν ούτε υπόδειγμά τους να ευρεθεί στην κτίση. Πράγματι περί μεν της ουσίας τί πρέπει να πούμε, αφού δεν είναι δυνατόν ούτε να την περιγράψουμε ούτε καθόλου να την θεωρήσωμε; Από εδώ δε καθίσταται δυνατόν να αντιληφθούμε το τελείως ακατάληπτο της αλληλουχίας και διακρίσεως των υποστάσεων. Πατήρ και υιός υπάρχουν και μεταξύ ημών, διαθέτοντες μεν μία ουσία, αλλά χωρίς να είναι αχώριστοι απ’ αλλήλων ούτε να ευρίσκονται εν αλλήλοις. Θα παραλληλίσει όμως κανείς τα καθ’ ημάς με ήλιο και ακτίνα και φώς ή με νουν και λόγον και πνεύμα; Αλλ' έκαστον των πραγμάτων τούτων είναι αχώριστο από τα άλλα, δεν διαιρείται δε από τον γεννώντα τα παρ' αυτού προϊόντα διά των υποστάσεων.

26.  Το ίδιο πράγμα ακριβώς διατυπώνοντας και ο επώνυμος της θεολογίας Γρηγόριος λέγει, «ενεθυμήθην ήλιο και ακτίνα και φώς˙ αλλά φοβούμαι μη τυχόν τον μεν Πατέρα θεωρήσουμε φορέα της ουσίας, τα δε άλλα δεν τα θεωρήσουμε υποστάσεις, αλλά τα καταστήσουμε δυνάμεις του Θεού ενυπάρχουσες σε αυτόν χωρίς προσωπική υπόσταση». Δια τούτο και ο μέγας Διονύσιος, αφού πραγματεύτηκε περί τούτων, έπειτα επισφραγίζοντας τον λόγον λέγει, «αυτές λοιπόν είναι οι κατά την άρρητον ένωσιν ενώσεις και διακρίσεις»˙ διότι δεν είναι δυνατόν να ονομάσει κανείς αυτές από τα κτίσματα. Δια τούτο το θείον είναι υπεράνω αριθμού περισσότερο από την μονάδα, διότι δεν συναριθμείται με το πλήθος˙ και υπεράνω της μονάδος περισσότερο από τον αριθμόν, καθ' όσον ούτε διά της διαιρέσεως δεν προσλαμβάνει τίποτε άλλο από τα εκτός˙ μάλλον δε είναι και εν, υπεράνω του εις τα όντα ενός, διότι είναι μονώτατον και κυρίως εν ως υπερηνωμένον, και αριθμείται διαιρούμενο υπέρ πάντα τα ενικώς διηρημένα, μόνον υπέρ πάντα νουν και λόγον επιβεβαιώνοντας πάντοτε τόσον την των ηνωμένων διάκρισιν όσον και την των διακεκριμένων ένωσιν.

27.  Πράγματι ο μέγας Διονύσιος, αφού είπε, «αυτές μεν οι κατά την άρρητον ένωσιν καί ύπαρξιν ενώσεις και διακρίσεις», προσθέτει τα έξης- «εάν δε η αγαθοπρεπής πρόοδος είναι και θεία διάκρισις, καθώς η θεία ένωσις από αγαθότητα πληθύνει και πολλαπλασιάζει ηνωμένως εαυτήν, οι άσχετες μεταδόσεις είναι ενωμένες κατά την θείαν διάκρισιν». Επομένως η κατά ταύτα διάκριση είναι διαφορετική από αμφότερες τις προηγούμενες˙ διότι εκτός από τις υπεραρρήτους εκείνες διακρίσεις υπάρχει θεία διάκριση επίσης κατά τις προόδους ταύτες και φανερώσεις και ενέργειες του Θεού, κατά τις οποίας είναι μεθεκτός σε όλα τα όντα. Δια τούτο κατ’ αυτές και νοείται και ονομάζεται εκ των μετεχόντων. Περί της διακρίσεως πάλιν ταύτης ο μέγας Διονύσιος μετά την παράθεση ρήσεων του θεοφάντορος Ιεροθέου λέγει, «αρκετές είναι αυτές οι ρήσεις, ας προχωρήσουμε δε προς τον σκοπό της πραγματείας, αναπτύσσοντες κατά το εφικτό τα κοινά και ηνωμένα ονόματα της θείας διακρίσεως». Πώς κοινά και ηνωμένα; Κατά το ότι είναι κοινά των τριών προσώπων˙ διότι ταύτα έχει ενιαίως ο Πατήρ και ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα. Αλλά είναι και από αυτά φανερό ότι όλος ο σκοπός των λόγων του και όλη η πρόθεσις της “Περί θείων ονομάτων” πραγματείας δεν είναι περί της θείας ουσίας και της κατ' αυτήν ενώσεως ούτε περί της υποστακτικής διακρίσεως, αλλά περί της θείας διακρίσεως κατά τις κοινές προόδους και φανερώσεις. Και τούτο είναι ακόμη περισσότερο φανερό από την συνέχεια. Διότι προσθέτει «και για να ορίσουμε σαφώς όλα τα επόμενα, διάκρισιν θείαν καλούμε τις αγαθοπρεπείς προόδους της θεαρχίας. Διότι αυτή, δωρίζουσα σε όλα τα όντα με περίσσεια τις μετουσίες όλων των αγαθών, ηνωμένως μεν διακρίνεται, πληθύνεται δε ενικώς και πολλαπλασιάζεται από το εν ανεκφοιτήτως».  Δεν λέγει τα κτίσματα προόδους και φανερώσεις, όπως εξέλαβαν ασύνετα ο Βαρλαάμ και ο Ακίνδυνος, αλλά τις θείες ενέργειες, των όποιων αποτέλεσμα είναι τα κτίσματα.

28.  Τί σημαίνει το ηνωμένως διακρίνεσθαι διασαφήσαμε λίγο παραπάνω. Πώς δε η θεαρχία πληθύνεται ενικώς και πολλαπλασιάζεται από το εν ανεκφοιτήτως, διασαφεί ο μέγας Διονύσιος γράφοντας στη συνέχεια˙ «λέγεται ότι πολλαπλασιάζεται το έν εκείνο όν διά της εξ αυτού παραγωγής των πολλών όντων». Πολλά δε όντα λέγει τώρα τις ουσίες των κτισμάτων, τις οποίες παρήγαγε ο Θεός εκ του μη όντος πολλές και διαφόρους, ενώ αυτός κρατεί το εν ανεκφοιτήτως, δηλαδή κατ' ουσίαν. Άραγε λέγεται ότι το θείον πολλαπλασιάζεται, καθώς προστίθενται σε αυτόν τα κτίσματα; Κάθε άλλο˙ διότι πώς είναι δυνατόν να συναριθμηθούν τα κτιστά με το άκτιστον; Διά τούτο ο πολύς εις τα θεία Μάξιμος, καθιστώντας εκδηλότερο τον πολλαπλασιασμό τούτο, λέγει˙ «λέγεται ότι πληθύνεται ο Θεός με το καθ' έκαστον βούλημα προς παραγωγή των όντων πολλαπλασιαζόμενος κατά προνοητικές προόδους, ότι μένει δε αμερίστως έν, καθώς ο ήλιος ο όποιος εκπέμπει πολλές ακτίνες και μένει στην ενότητα». Εκ τούτου και ο μέγας Διονύσιος δεν είπε ότι πολλαπλασιάζεται το θείον με την προσθήκη των πολλών όντων, αλλά με την παραγωγή, έτσι καλέσας από τα παραχθέντα την προνοητική πρόοδον και την θεία βούλησιν. Από αυτά, καθώς είναι πολλά και διάφορα, δεικνύεται και το διακεκριμένο και διάφορο των θείων προόδων και δυνάμεων, τις οποίες ο μέγας ανέφερε ανωτέρω σε πληθυντικό αριθμό, καλέσας αυτές μετοχές και παραδείγματα των όντων προϋφιστάμενα εις τον Θεόν, λόγους ουσιοποιούς και θεία θελήματα καθοριστικά και ποιητικά των όντων, επίσης δε άσχετες και αμειώτες μεταδόσεις, και θεοπρεπείς δωρεές και προόδους. Προσέτι καθιστώντας σαφέστερο το διακεκριμένο τούτων και την διαφορά μεταξύ τους απένειμε σε εκάστη ιδιαιτέρα ονομασία, λέγοντας, «οι ουσιώσεις, οι ζωώσεις, οι σοφοποιήσεις», διά των οποίων καθώς και δι’ άλλων όχι ολίγων έδειξε συγχρόνως ότι αυτές είναι άκτιστες και διάφορες της θείας ουσίας. Έδειξε ότι είναι άκτιστες μεν, επειδή προϋφίστανται των όντων, και είναι υπέρ τα όντα και ποιητικές των όντων˙ μη ουσία δε, διότι είναι πρόοδοι και διότι είναι πολλοί, ενώ εκείνη είναι μία, και διότι διαφέρουν προς αλλήλες˙ διότι δεν είναι δυνατόν τα διαφέροντα προς άλληλα να είναι μη διάφορα προς εν άλλο.

(Συνεχίζεται)

Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς - ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΙΕΡΩΣ ΗΣΥΧΑΖΟΝΤΩΝ (5)

Συνέχεια από Σάββατο, 30 Μαΐου 2020

10. Έτσι η από την έξω παιδεία γνώση όχι μόνον είναι άλλη, αλλά και παρουσιάζεται αντίθετη προς την αληθινή και πνευματική γνώση, αν και μερικοί, και οι ίδιοι όπως φαίνεται πεπεισμένοι από αυτήν, επιχειρώντας και τους ακροατές τους να πείσουν, συζητούν σαν να πρόκειται για μία και την αυτή, χαρακτηρίζοντας αυτήν ως σκοπό (τέλος) της θεωρίας. Για να σου φανερώσω και κάτι από το δεινό βάθος της πονηριάς των έξω φιλοσόφων, έκλεψε βέβαια ο πονηρός και εκείνοι που σοφίσθηκαν από αυτόν με πονηρό τρόπο κάποιο ωφελιμότατο παράγγελμα από τα δικά μας και με την ταυτότητα των λέξεων το προβάλλουν σαν κάποιο πονηρό δόλωμα, το «πρόσεχε σεαυτώ (πρόσεχε τον εαυτό σου)» και το «γνώθι σαυτόν (γνώρισε τον εαυτό σου)», αλλ’ αν ζητήσεις να μάθεις, ποιος είναι ο σκοπός του παραγγέλματος αυτού για εκείνους, θα βρεις χάρυβδη κακοδοξίας· γιατί, παραδεχόμενοι τη μετεμψύχωση, νομίζουν ότι τότε έχει γνωρίσει κανείς τον εαυτό του και έχει ανταποκριθεί ικανοποιητικά στο παράγγελμα, όταν γνωρίσει σε ποιο σώμα είχε ενωθεί προηγουμένως, που κατοικούσε, τί έκαμνε και πώς ονομαζόταν· και τα μαθαίνει αυτά αν δείξει υπακοή στο πονηρό πνεύμα που του σιγοψιθύρισε αυτά με δολιότητα. Προτρέποντας λοιπόν προς τούτο με το «γνώθι σαυτόν», θεωρούνται από εκείνους που δεν έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν τον δόλο ότι διδάσκουν σύμφωνα με τους δικούς μας πατέρες. Γι’ αυτό ο Παύλος και ο Βαρνάβας, μη αγνοώντας τις σκέψεις του πονηρού και εκείνων που έχουν μυηθεί από αυτόν, δεν έκαναν αποδεκτή καθόλου την κόρη εκείνη που έλεγε γι’ αυτούς, «αυτοί οι άνθρωποι είναι δούλοι του Θεού του Υψίστου», αν και βέβαια τί ευσεβέστερο από αυτό το λόγο θα μπορούσε να πει κανείς; Αλλά γνώριζαν εκείνοι τον διάβολο που μετασχηματίζεται σε άγγελο φωτός και τους διακόνους του που υποκρίνονται διακόνους δικαιοσύνης· απορρίπτουν λοιπόν τα αληθινά αυτά λόγια σαν ανάρμοστα στο ψευδολόγο στόμα.

11. Αυτά λοιπόν τα λόγια θεοσεβούς ακούοντας και εμείς να λέγονται από Έλληνες, ούτε θεωρούμε εκείνους θεοσεβείς, ούτε τους τοποθετούμε σε θέση διδασκάλων γιατί γνωρίζομε ότι αφαίρεσαν αυτά από τους δικούς μας (γι’ αυτό και κάποιος από εκείνους είπε για τον Πλάτωνα, «Τί άλλο λοιπόν είναι ο Πλάτων, παρά Μωυσής που αττικίζει;»)· γνωρίζομε λοιπόν ότι, εάν υπάρχει κάποιο καλό σ’ αυτούς, έχει παραληφθεί από εκεί ως παράκουσμα, αλλά και μετά από σκέψη αντιλαμβανόμαστε ότι δεν εκλαμβάνεται, με την ίδια έννοια. Και αν κάποιος από τους πατέρες λέγει τα ίδια με τους έξω σοφούς, αυτό γίνεται μόνο ως προς στις λέξεις, ενώ ως προς στα νοήματα υπάρχει μεγάλη απόσταση· γιατί αυτοί, σύμφωνα με τον Παύλο έχουν νου Χριστού, ενώ εκείνοι, αν όχι τίποτε χειρότερο, μιλούν από ανθρώπινη διάνοια, και «όσο απέχει ο ουρανός από τη γη, τόσο απέχει η διάνοιά μου από τις δικές σας διάνοιες», λέγει ο Κύριος. Αλλ’ όμως, ακόμα και αν κάποιες φορές συμφωνούν εκείνοι ως προς τη διάνοια με τον Μωυσή και τον Σολομώντα και εκείνους που ανήκουν στον κύκλο αυτών, ποιό το όφελος σ’ αυτούς από αυτό ή ποιός που έχει υγιή νου και είναι ταγμένος μαζί μας θα πει ότι αυτοί διδάχθηκαν αυτά από τον Θεό, εκτός βέβαια αν χαρακτηρίσει κανείς θεοδίδακτους και τους μετά Χριστόν κακόδοξους, επειδή, έχοντας ακούσει την αλήθεια από την Εκκλησία, δεν την παρασάλευσαν ολόκληρη; O μαθητής όμως του φωτός διακήρυξε, ότι «κάθε δώρημα τέλειο προέρχεται άνωθεν από τον Πατέρα των φώτων». Και αν εκείνος δεν αποδέχεται κολοβά ζώα ως δώρα για θυσία, πώς ο ίδιος θα παρείχε τέτοια δώρα; Αν και βέβαια ζώο κολοβό δεν παύει να είναι ζώο. Θεός όμως, που δεν δημιουργεί από το μηδέν (εκ μη όντων) ούτε προϋπήρχε από τις ψυχές μας και την άμορφη σύμφωνα με εκείνους ύλη, ή καλύτερα και από την ταλαντευόμενη και μορφοποιημένη από μόνη της, αλλ’ όμως άκοσμη, πώς θα μπορούσε να είναι Θεός; Και για να μιλήσω σύμφωνα με τον προφητικό λόγο, με μικρή προσθήκη, «θεοί που δεν δημιούργησαν τον ουρανό και τη γη από το μηδέν, ας χαθούν», και μαζί με αυτούς και εκείνοι που θεοποίησαν αυτούς. Όσο για εκείνους που λέγουν αυτούς θεολόγους και ομόφωνους με τους δικούς μας θεολόγους ή και διδασκάλους, οι οποίοι νομίζουν ότι παρέλαβαν από εκείνους τα θεολογικά λόγια, τί άλλο χρειάζεται να πούμε, παρά ότι πρέπει το φως, που φωτίζει κάθε άνθρωπο ερχόμενο στον κόσμο, ν’ απαλλάξει και αυτούς από το φοβερό αυτό σκοτάδι της άγνοιας και να τους φωτίσει ν’ αντιληφθούν ότι και από τα φίδια υπάρχει κάτι χρήσιμο σε εμάς, αλλά μόνον αφού τα φονεύσουν, αφαιρέσουν τα υλικά, τα παρασκευάζουν κατάλληλα και τα χρησιμοποιήσουν με προσοχή εναντίον των δαγκωμάτων από εκείνους. Σ’ αυτό λοιπόν είναι χρήσιμα σε εμάς τα διδάγματα εκείνων, στο να τα χρησιμοποιήσουμε εναντίον εκείνων για να τους εξοντώσουμε, σαν άλλον Γολιάθ, με τη δική του ρομφαία, που επαναστάτησε και πρόβαλε αντίσταση και «κατηγορεί την παράταξη του ζωντανού Θεού», που έχει εκπαιδευτεί στα θεία από αλιείς και αγραμμάτους.

12. Γι’ αυτό λοιπόν δεν θα εμποδίζουμε να ασχολούνται με την έξω παιδεία όσοι θέλουν από εκείνους που δεν επέλεξαν τον μοναχικό βίο, αλλά δεν συμβουλεύουμε καθόλου κανένα να αφοσιώνεται σ’ αυτήν ως το τέλος. Το να προσδοκά όμως κανείς να γνωρίσει με ακρίβεια από αυτήν κάτι από τα θεία το αποκλείουμε τελείως· γιατί δεν είναι δυνατόν να διδαχθεί από αυτήν κάτι το ασφαλές περί Θεού. Γιατί «την εμώρανε ο Θεός», όχι με την έννοια ότι την έκαμε τέτοια εξ αρχής (πώς δηλαδή θα ήταν δυνατόν να κάνει σκότος το φώς;), αλλ’ απέδειξε ότι είναι μωράν (μωρία), όχι συγκρίνοντάς την προς τη δική του (παιδεία), μακριά μια τέτοια σκέψη· γιατί, αν θα έλεγε κανείς αυτό, θα έπρεπε να πει ότι και ο νόμος που δόθηκε μέσω του Μωυσέως καταργήθηκε και μωράνθηκε, όταν φανερώθηκε ο νόμος της χάριτος· εφόσον όμως αυτός δεν μωράνθηκε (γιατί προερχόταν από τον Θεό), άρα σύμφωνα με το λόγο αυτό μωράνθηκε οπωσδήποτε η σοφία των Ελλήνων, κατά το ότι δεν προερχόταν από τον Θεό· και καθετί που δεν προέρχεται από τον Θεό, δεν είναι ον γι’ αυτό η σοφία των Ελλήνων είναι ψευδώνυμη. Βεβαίως ο νους που την έχει βρει, σαν νους βέβαια που είναι, προέρχεται από τον Θεό· αυτήν όμως, αφού αστόχησε ως προς τον πρέποντα σκοπό τής θεογνωσίας, δικαιότερα θα μπορούσε κανείς να την αποκαλέσει έκπτωση σοφίας και άλογη σοφία, και με άλλα λόγια μωρία, παρά σοφία. Γι’ αυτό και ο απόστολος είπε ότι μωράνθηκε, όχι ως συγκρινόμενη με άλλη, αλλ’ επειδή επιδιώκει τα πράγματα του κόσμου αυτού και δεν γνώρισε τον προαιώνιο Θεό, ούτε θέλησε να τον γνωρίσει. Διότι, αφού είπε, «πού είναι ο συζητητής του αιώνος τούτου;», αμέσως πρόσθεσε· «εμώρανε ο Θεός τη σοφία του κόσμου αυτού», δηλαδή όταν φανερώθηκε, φανέρωσε ότι είχε αστοχήσει ως προς την αληθινή γνώση και δεν ήταν σοφία, αλλ’ απλώς ονομαζόταν έτσι. Εάν ήταν σοφία, πώς θα γινόταν μωρία, και μάλιστα από τον Θεό και τη Σοφία του, όταν φανερώθηκε πάνω στη γη; Σύμφωνα με τον μέγα Διονύσιο το καλό δεν εναντιώνεται στο καλό, το ανώτερο στο κατώτερο, εγώ όμως θα έλεγα, ότι τα νοητά δεν μειώνονται ποτέ μεταξύ τους, και θα πρόσθετα, ότι το καθένα λαμβάνει αύξηση της καλλονής του με την παρουσία του ανωτέρου. Και τί θα μπορούσε να πει κανείς, όταν φανερώθηκε η ίδια η καλλοποιός δύναμις; Ούτε βέβαια τα «δεύτερα φώτα», δηλαδή οι αγγελικές φύσεις, θα μπορούσε κανείς να πει, ότι αχρειώνονται όταν λάμψει επάνω σ’ αυτά το πρώτο φως, ούτε πάλι αυτό που υπολείπεται πολύ από αυτά, αλλ’ είναι οπωσδήποτε φως, εννοώ το δικό μας λογικό και νοερό, έγινε σκότος, όταν φανερώθηκε το θείο φως, και μάλιστα με σκοπό να φωτίσει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο. Εκείνος όμως πού αντιτάσσεται στο φως αυτό, είτε άγγελος είναι είτε άνθρωπος, επειδή με τη θέλησή του στέρησε τον εαυτό του από το φως, αφού εγκαταλείφθηκε, έγινε σκότος.

Αρχαίο κείμενο

10. Οὕτως οὐκ ἄλλη μόνον ἡ παρά τῆς ἔξω παιδείας γνῶσις, ἀλλά καί ἐναντίως πρός τήν ἀληθῆ καί πνευματικήν διάκειται γνῶσιν, εἰ καί τινες αὐτοί τε παρ᾿ αὐτῆς ὡς ἔοικε παρηγμένοι καί τούς αὐτῶν ἀκροωμένους  παράγειν ἐγχειροῦντες, ὡς περί μιᾶς καί τῆς αὐτῆς διαλέγονται, τέλος τῆς θεωρίας ἀποφαινόμενοι ταύτην. Ἵνα δέ καί τι τοῦ δεινοῦ βάθους τῆς τῶν ἔξω φιλοσόφων ποηρίας ἀνακαλύψω σοι, κέκλοφε μέν ὁ πονηρός καί οἱ παρ᾿ αὐτοῦ πονηρῶς σοφισθέντες ἐκεῖνοι παράγγελμά τι τῶν ἡμετέρων λυσιτελέστατον καί καθάπερ τι πονηρόν προβάλλονται δέλεαρ τῇ τῶν ρημάτων ταυτότητι, τό «σαυτῷ πρόσεχε» καί «γνῶθι σαυτόν», ἀλλ᾿ ἄν ζητήσῃς τι τό τέλος ἐκείνοις τούτου τοῦ παραγγέλματος, κακοδοξίας εὑρήσεις χάρυβδιν˙ μετεμψυχώσεις γάρ δογματίζοντες, τότ᾿ οἴονταί τινα σχεῖν ἑαυτόν γνῶναι καί τοῦ παραγγέλματος ἱκανῶς ἐφικέσθαι, ἡνίκ᾿ ἄν τινι προσυνῆπτο σώματι γνοίη καί ποῦ ποτε ἦν οἰκῶν καί τί πράττων καί τίς ἤκουε˙ μανθάνει δέ ταῦτα, πειθήνιον ἑαυτόν παρασχών τῷ τά τοιαῦθ᾿ ὑποψιθυρίσαντι δολίως πονηρῷ πνεύματι. Πρός τοῦτο τοίνυν ἐνάγοντες διά τοῦ γνῶθι σαυτόν τοῖς οὐχ ἱκανῶς ἔχουσιν ἐπαΐειν τοῦ δόλου συνῳδά τοῖς ἡμετέροις πατράσι λέγειν νομίζονται. Διό Παῦλος καί Βαρνάβας, τά τοῦ πονηροῦ νοήματα μή ἀγνοοῦντες  καί τῶν ἐπ᾿ ἐκείνου μεμυημένων, τήν λέγουσαν περί αὐτῶν ὡς «οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν» ἥκιστα παρεδέξαντο, καίτοι τί τούτου τοῦ ρήματος εὐσεβέστερον εἴποι τις ἄν; Ἀλλ᾿ ἤδεισαν ἐκεῖνοι τόν εἰς ἄγγελον φωτός μετασχηματιζόμενον καί τούς διακόνους αὐτοῦ δικαιοσύνης διακόνους ὑποκρινομένους˙ ὡς οὖν οὐκ ἐμπρέπουσαν τῷ ψευδηγόρῳ στόματι παραιτοῦνται τήν ἀληθινήν φωνήν.

11. Ταῦτ᾿ ἄρα καί ἡμεῖς θεοσεβοῦς ρήματα παρ᾿ Ἑλλήλων ἀκούοντες, οὔτ᾿ οἰόμεθα θεοσεβεῖς ἐκείνους, οὔτε ἐν διδασκάλων τάττομεν αὐτούς μοίρᾳ˙ καί γάρ ἴσμεν ἐκ τῶν ἡμετέρων μέν ὑφελπομένους αὐτά (διό καί τις ἐκείνων περί Πλάτωνος ἔφη, «τί γάρ ἐστι Πλάτων ἤ Μωσῆς ἀττικίζων»;)˙ ἴσμεν μέν οὖν, εἴ τι χρηστόν αὐτοῖς, ἐκεῖθεν ἐκ παρακρουσμάτων μετειλημμένον, ἀλλά καί συνήκαμεν ἐπισκεψάμενοι μή πρός τήν ὁμοίαν διάνοιαν ἐξειλημμένον. Κἄν τις τῶν πατέρων τά αὐτά τοῖς ἔξω φθέγγηται, ἀλλ᾿ ἐπί τῶν ρημάτων μόνον˙ ἐπί δέ τῶν νοημάτων, πολύ τό μεταξύ˙ νοῦν γάρ οὗτοι, κατά Παῦλον, ἔχουσι Χριστοῦ, ἐκεῖνοι δέ, εἰ μή τι καί χεῖρον, ἐξ ἀνθρωπίνης διανοίας φθέγγονται. «Καθόσον δέ ἀπέχει ὁ οὐρανός ἀπό τῆς γῆς, κατά τοσοῦτον ἀπέχει ἡ διάνοιά μου ἀπό τῶν διανοιῶν ὑμῶν», λέγει Κύριος. Οὐ μήν ἀλλ᾿ εἰ καί τῆς διανοίας ἔστιν οὐ κοινωνεῖεν ἐκεῖνοι Μωϋσεῖ τε καί Σολομῶντι καί τοῖς κατ᾿ αὐτούς, τί τούτοις ἐκ τούτου τό ὄφελος ἤ τίς αὐτούς παρά τοῦ Θεοῦ δεδιδάχθαι ταῦτ᾿ εἴποι νοῦν ἔχων ὑγιᾶ καί μεθ᾿ ἡμῶν τεταγμένος, εἰ μή καί τούς μετά Χριστόν κακοδόξους θεοδιδάκτους φαίη τις, ἐπεί παρά τῆς ἐκκλησίας ἀκηκοότες μή πᾶσαν παρεσάλευσαν τήν ἀλήθειαν; «Πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθεν εἶναι παρά τοῦ πατρός τῶν φώτων», ὁ τοῦ φωτός ἀπεφήνατο μαθητής˙ κολοβά δ᾿ εἰ μή ἐκεῖνος ζῶα δῶρα προσίεται, πῶς ἄν αὐτός παράσχοι; Καίτοι ζῶον κολοβόν οὐδέν ἧττον ζῶόν ἐστι. Θεός δέ, ὅς οὐκ ἐκ μή ὄντων δημιουργεῖ, μηδέ τῶν ἡμετέρων προϋπῆρχε ψυχῶν, μηδέ τῆς κατ᾿ ἐκείνους ἀνειδέου ὕλης, μᾶλλον δέ καί τῆς οἴκοθεν ταλαντευομένης εἰδοπεποιημένης, ἀκόσμου δ᾿ ὅμως, πῶς ἄν εἴη Θεός; Καί ἵνα κατά τό προφητικόν μικρόν προσθείς εἴπω, «θεοί οἵ τόν οὐρανόν καί τήν γῆν» ἐκ μή ὄντων «οὐκ ἐποίησαν ἀπολέσθωσαν» καί πρός τούτοις οἱ τούτους θεολογήσαντες. Περί δέ τῶν τούτους θεολόγους καί τοῖς παρ᾿ ἡμῖν θεολόγοις ὁμοφώνους ἤ καί διδασκάλους λεγόντων, οἰομένων παρ᾿ ἐκείνων τάς θεολογικάς παρειληφέναι φωνάς, τί χρή λεγειν, ἤ δεῖσθαι τοῦ φωτός τοῦ φωτίζοντος πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον ἀπαλλάξαι καί αὐτούς τοῦ δεινοῦ τούτου τῆς ἀγνοίας σκότους καί φωτίσαι συνιδεῖν, ὡς καί παρά τῶν ὄφεών ἐστί τι χρήσιμον ἡμῖν, ἀλλ᾿ ἀνελοῦσι καί διελοῦσι καί συσκευασαμένοις καί χρησαμένοις σύν λόγῳ κατά τῶν ἐκείνων δογμάτων; Εἰς τοῦτο τοίνυν χρήσιμα τἀκείνων ἡμῖν, ὡς κατ᾿ ἐκείνων χρῆσθαι καθαιροῦντας, οἱονεί τῇ ἑαυτοῦ ρομφαίᾳ Γολιάθ ἄλλον, ἐπανιστάμενον καί ἀνθιστάμενον καί «ὀνειδίζοντα παράταξιν Θεοῦ ζῶντος» ἐξ ἁλιέων καί ἀγραμμάτων τά θεῖα πεπαιδευμένην.

12. Ταῦτ᾿ ἄρα καί τήν ἔξω παιδείαν μετιέναι τούς βουλομένους τῶν μή τόν μονήρην βίον ἐπανελομένων οὐκ ἄν ἀπείρξαμεν, διά τέλους δέ ταύτῃ προσεσχηκέναι παραινοῦμεν ἥκιστα τῶν ἁπάντων οὐδέν. Προσδοκᾶν δέ τι τῶν θείων ἀκριβῶς παρ᾿ αὐτῆς εἴσεσθαι καί τελέως ἀπαγορεύομεν˙ οὐ γάρ ἐστιν ἐξ αὐτῆς διδαχθῆναί τι περί Θεοῦ ἀσφαλές. «Ἐμώρανε γάρ αὐτήν ὁ Θεός», οὐκ αὐτός τοιαύτην ποιήσας (πῶς γάρ ἄν σκοτίσαι τό φῶς;), ἀλλά μωράν οὖσαν ἀπελέγξας, οὐ πρός τήν αὐτοῦ παραβληθεῖσαν, ἄπαγε˙ εἰ γάρ τις τοῦτ᾿ εἴποι, καί τόν διά Μωσέως δεδομένον νόμον καταργηθῆναί τε καί μωρανθῆναι φήσει, τοῦ νόμου φανερωθέντος τῆς χάριτος˙ εἰ δέ μή τοῦτον (καί γάρ ἐκ θεοῦ), κατά τοῦτο πάντως ἡ τῶν Ἑλλήνων ἐμωράνθη σοφία, καθότι οὐκ ἐκ Θεοῦ˙ πᾶν δ᾿ ὅ μή θεόθεν, οὐκ ὄν˙ διά τοῦτο ἡ σοφία τῶν Ἑλλήνων ψευδώνυμος. Ὁ μέν γάρ ταύτην εὑρηκώς νοῦς, ᾖ νοῦς, ἐκ Θεοῦ˙ ταύτην δέ τοῦ προσήκοντος τέλους τῆς θεογνωσίας ἐκπεσοῦσαν, ἔκπτωσιν σοφίας καί σοφίαν ἠλογημένην, τἀυτόν δ᾿ εἰπεῖν μεμωραμένην, δικαιότερον ἄν τις ἤ σοφίαν προσείποι. Διό καί ὁ ἀπόστολος οὐχ ὡς συγκρινομένην εἶπε μωραίνεσθαι, ἀλλ᾿ ὡς τά τοῦ αἰῶνος τούτου ζητοῦσαν καί τόν προαιώνιον Θεόν μή γνοῦσαν μηδέ γνῶναι βουλομένην˙ εἰπών γάρ ποῦ συζητητής τοῦ αἰῶνος τούτου;», εὐθύς ἐπήγαγεν ὅτι «ἐμώρανε ὁ Θεός τήν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου», τουτέστιν ἐφανέρωσε φανείς τῆς ἀληθινῆς γνώσεως ἐκπεπτωκυῖαν καί μή οὖσαν σοφίαν, ἀλλά καλουμένην μόνον. Εἰ δ᾿ ἦν σοφία, πῶς ἄν ἐγένετο μωρία καί ταῦθ᾿ ὑπό Θεοῦ καί τῆς αὐτοῦ σοφίας ἐπί γῆς φανερωθείσης; Κατά γάρ τόν μέγαν Διονύσιον καλῷ καλόν οὐκ ἐναντιοῦται, τῷ ἥττονι τό κρεῖττον, ἐγώ δ᾿ ἄν φαίην ὡς οὐδέ ἀμβλύνεταί ποθ᾿ ὑπ᾿ ἀλλήλων τά γε νοητά, προσθείην δ᾿ ἄν ὅτι καί τῆς ἑαυτοῦ καλλονῆς ἕκαστον ἐπίδοσιν λαμβάνει τῇ τοῦ κρείττονος ἐπιφανείᾳ. Τί δ᾿ ἄν εἴποι τις, αὐτῆς τῆς καλλοποιοῦ δυνέμως ἐπιφανείσης; Οὐδέ γάρ τά «δεύτερα φῶτα», τάς ὑπερκοσμίους λέγω φύσεις, ὑπό τοῦ πρώτου φωτός ἀχρειοῦσθαι φαίη τις ἐπιλάμποντος αὐτοῖς˙ οὐδέ τό πολύ τούτων ἀποδέον, φῶς δ᾿ ὅμως ὄν, τό καθ᾿ ἡμᾶς λέγω λογικόν καί νοερόν, σκότος γέγονε, τοῦ θείου φωτός ἐπιφανέντος, καί ταῦτ᾿ εἰς τό φωτίσαι πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον, εἰς τόν κόσμον. Ὁ δ᾿ ἀντιταττόμενος τούτῳ, εἴτ᾿ ἄγγελος, εἴτ᾿ ἄνθρωπος, ὡς ἑαυτόν ἑκών στερήσας τοῦ φωτός, ἐγκαταλειφθείς σκότος ἀναπέφηνεν.